No. 18211
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 15 Juli.
Tweede Blad Anno 1919.
Franfcrijk's
oïerTOffiijiffsfeest
SPORT.
INGEZONDEN
DE VERRASSING.
Reeds Zaterdag begon te Parijs do feest
vreugde, do regon ten spijt. Allerwegen
werd gedanst. I>e fccstc-n waren echter
Zondag on Maandag. Het officieelo pro
gram. luidd© aldus
13 Juli, octD. half twee, bogin van hot
Bportfeest, georganiseerd door de Pors in
den tuin der Tuillcrieenom 4 uur over
handiging van den eeredegen aan de maar
schalkenom S uur „veillée des armes" bij
heb Monument der DoocJen aan den Are de
ïriomphe; 8.39 uur taptoe met flambou
wen, openbare bals in alle wijken.
14 Juli, om half acht, ontvangst der troe
pen cloor 't gemeentebestuur aan de Porto
Neuilly8 uur 15 Poincarc hecht een kraas
aan heb grafmonument van den. Arc do
Triompho; S.20 afdeolingen van 100O mu-
tilés brengen heb saluut aan het Monu
ment dier Doodon -8.30 vertrek der troe
pen voor het défilé; om 6 uur gratis op
voering-van de Cid in de „Arène de Lu-
teco" om 9 uur fakkeloptochten, om 10
uur 15 vuurwerk.
Zondag was Parijs geheel gevuld met
provincialen en in feesttooi. Daarvan
schrijft men aan de „Tel"
vensters zijn versierd met de vlag
gen der geallieerden, de publieke gebou
wen en do groote magazijnen worden ge-
illumineerd. Do hoofdverkeersa-doron, do
'Avenue do 1'Opéra, die Ru© de la Paix, do
groote Boulevard's zijn herschapen in veel
kleurige lust-alleeën. Allo vensters on bal
kons verdwijnen onder de kleurenweelde
van de vlaggen der zegevierenden volken.
Do versiering van de Champs Elysées on
de Place de la Concorde is geheel voltooid.
Ofschoon do guirlandes on bloomfcuilen een
beetje verregend zijn, ziet het geheel er
toch nog prachtig uit.
Ik heb een tocht door de stad gemaakt,
om te genieten van versierd Parijs. Men
heeSb van he# morgenzonnetje» geprofi
teerd, om do laatste hand aan het werk to
leggen. En al hoort men hier en daar nog
goklop van hamers en al riet men nog wel
oen vorver druk met rijn kwasten in do
weer, de voornaamste arbeid is voleindigd.
Het grafmonument is ontdaan van de
^tellingen, waarbinnen het werd opge
bouwd, en staat-nu ondor het gewelf van
den Are do Triorr-pho, gelijk een hooge
zuil van verguld, zeer sober van lijn.
Het grondstuk bestaat uit een platform,
'dat men bereikt langs drie treden. Op die
vier hoekon van het plaffcform riet men
urnen in den vorm van omgeworpen gra
naten. Aan alle zijden van het monument
zijn versieringen die gelijken op bas-
reliefs aangebracht, samengesteld uit
veroverde helmen en equipementsstukken
der Duirtschers. Tusschen de symetrische
plooien van een gest/leerde draperie staat
daarboven een statigs vrouwenfiguur, ge
vleugeld en in Grickscbe tunica gehuld. In
iedero hand houdt diezo do eeirepalmen,
waarmede zij naar don glorierijken grond
van het overwinnend Frankrijk wijst. Op
de hoeken staan buntela lansen en op do
beide zijkanten van het monument zijn
doodsengelen opgesteld, 't Geheel wordt
bekroond door een groote urn.
De huizen langs do avenue do la Grande
Anuée en vooral die langs de Champs
Elysées, wedijverden, door de luxe en de
menigvuldigheid der versierselenstan
daarden en draperieën worden afgewis
seld met ©lectrischo licht-dtecoraties, awie-
rige letters, die te zamen woordten van
hulde en eero aan de overwinnaars vormen.
Do decoratieve vorsiering der Place do
la Concorde is geïnspireerd op die bij do
feestelijkheden van do eerste republiek, en
met haar bundels van pieken en bijlen en
haar gouden kransen, is zij een van een
Bobero grootschhedd.
Van den top dier Obelisk gaan vier gou
den guirlandes naar hooge masten, die aan
do vier hoeken van het plein zijn opge
richt. Andere sierlijke slingers zijn rondom
het immense plein opgehangen. De lan
taarns zijn geheel behangen met driekleu
rige linten. De vier beroemde standbeel
den der steden on de colonnades zijn sober
.niet vlaggen versierd
En aan de beido zijden en in die verte,
hot prachtige geheel voltooiend, staan aan
'de Noordzijde de Madeleine, versierd met
donkerrood© draperieën en gouden tres-,
sen, aan de Zuidzijde het Palais Bourbon
(het gebouw der Kamer), getooid met hoogo
standaarden en driekleurige vlaggen.
En uit alle vensters, waar het oog mair
zien kan, de kleuren dter geallieerden naast
de kleuren van Frankrijk.
Do stad Parijs en 'de
maarschalken.
Voor drieën dringt een onmetelijke men-
eohenmassa samen op dó Place de l'Hötcl de
Viile. De dienst van orde zet echter dit
plein af, zoodat de menigte wordt terugge
drongen naar de Avenue de la Vietoire en
de Rue de Rivoli. Dc muziekkorpsen en de
koren van het Conservatorium zoeken een
plaats op het plein, aan de zijde van de
Rue de Rivoli. De zijdo aan dc Soine-kado
is nog ledig. Daar zullen aL spoedig de ver
tegenwoordigers der regimenten, aan wel
ker vaandels de „fourragórc d'honneur" zal
worden gebracht, arriveeren. Langzamerhand
komen ai de officicoLe persoonlijkheden sa
men, die plaats nomen op een wit-en-gouden
tribune, versierd met vlaggenbimdels, en die
is aangebracht tegen den voorgevel van het
stadhuis. Achtereenvolgens zien wij de mi
nisters Nail, Klolz, Leygnos, den militairen
gouverneur van Parijs o.a. Plotseling oen
gegons van stemmen: het zijn de soldaten,
die zich opstellen langs Seine'. De nianr-
eohalken komen een voor een. Ten slotte,
om halfvijf, zijn de president van den con-
seil municipal, alle ministers, dé maarschal
ken, de prefect van de Seine en de prefect
van politie op de ©eretribune vereenigd.
Op drie tafels liggen de degens, die aan de
maarschalken zullen worden overhandigd
Dan schettert een militair signaal, de eer
ste- noten van de Marseillaise weerklinken:
de president van de Republiek! Poincnró
wordt hartelijk toegejuicht door de menigte.
Bij het verlaten van het rijtuig wordt hij
ontvangen door Evain, den voorzitter van do
eonsoil municipal on door den prefect van
de Seine. Met opgewoktcn tred zoekt hij
zijn plaats op de tribune, na de maarschal
ken de hand te hebben gedrukt,
Evain neemt het eerst het woord. Hij
sclvWcrt de angsten, die Parijs gekend hoeft
tijdens den eersten opmarsch der Duitschers.
Daarna brengt hij den slag aan de Mnrae in
herinnering en hij begroet den overwinnaar.
Hij staat lang stil bij de vele overwinningen,
die Foeh heeft behaald, en hij huldigt Pótain
els den redder van Verdun. Daarna over
handigt hij aan ieder der maarschalken een
eeredegen namens de stad Parijs, die, dank
zij hen, ongeschonden door 's vijands handen
bleef.
Dc Seine-prefect Autran hield een rede
voering, waarvan hier de voornaamste ge
deelten volgen:
Mijne Heeren:
Parijs wil den' dag dor zegepraal, welks
xfwachting haar doet trillen var onzeglijke
ontroering, doen voorafgaan door een daad,
waarin de geestdiiftig© bewondering tot
uiting komt voor de roemruchte helden, nio
ons deze overwinniïng schonken.
Wij huldigen heden de groote aanvoerders,
wier genie de best beraamde plannen van
den tegenstander deed mislukken. Wij her
haalden hun namen met vurigen aandrang
in benarde en onrustwekkende stonden. Zij
zjjn voor ons de symbolen van Let hoogste
militaire talent geworden.
En ieder van die groote oorlogsheLden zal
do onsterflijkheid deelachtig worden. Joffre,
co belichaming van de onverwoestbare koel
bloedigheid, die do invasio lot staan bracht
aan de oevers van de Marne, en den vijand
in wanorde deed wijken, schoon hij ons reeds
den doodelijkcn slag mcendo boe te brengen;
Foch, de onvergetelijke aanvoerder, voi
riootmoedigheid, vol beleid, mverwinnolijk
m de verdediging zoowel als in den aanvaL;
Tétain, die de ongehoorde krachtsinspan
ning van de aanvallen voor Verdam wist te
breken, nn een reusachtige worsteling, waar
van de'ontzaglijk© hardnekkigheid voorboél-
dé'cos is in de geschivdenis der menschheid.
Mijne Heeren Maarschalken!
Do sta-d Parijs biedt u eeibiedg dezeeere-
c* gens aan. Hun staal is gehard zooals uw
z'den. De bliksemflitsen, welke zij in deze
JVhzon uitzenden, herinneren ons aan den
I anachen moed, die gelijkluidend is aan
overwinning.
Onder do tonen van de Marseillaise verlaat
de president, gevolgd door do andere officieoio
persoonlijkheden, do tribune naar de linkerzijde
van het plein, waar de poilus slaan opgesteld
in vclo rijen. Do fourragiores bevinden zich in
veertig mandon; do president van do republiek
roikto de eereteekenen uit aan de manschappen
der voorsto rij, de maarschalken en de voorzit
ter van den conseil municipal aan de volgendo
rijen.
Toen ook dezo plechtigheid was afgeloopen,
betraden do hoogwaardighcidsbckleedors het
stadhuis, waar in de grooto feestzaal oen con
cert gegeven word.
Het d o o d o n w a k e n.
Om 8 uur 's avonds begon op do Plaoo do
l'Etoilo do „Veillée d'Armes". Nadat in tegen
woordigheid van den. gouverneur van Parijs en
een eorecompagnie, die dc wapenen presen
teerde, hot doek, dat het grafmonument dekte,
was weggenomen, i kreeg het publiek toegang.
Het tooneel rondom den Triomphboog bood
ccn treffend contrast mei het vroolijke Parijs
der Boulevards, waar men dansto aan allo
kruispunten. Daar, voor hel monument, onder
den triomphboog, verlicht door het schijnsel
der zoeklichten, is eon zwijgende menigto lor
pelgrimsvaart ter eerc van hen, die morgen,
onzichtbaar, het zegevierendo leger vooraf zul
len gaan.
Toen oon groep, die langzaam naderdo van
do Avonuo Kteber, dc place de l'Etoile ovcr-
1 stak, om con oogenblik stil te houden voor het
vergulde grafmonument cn het met bloomon to
bestrooien, zou men gezegd hebben dat onder
bot gowekligo mausoleum, indorda-ad de licha
men rusten van hen, die het verheerlijkt. Zij
konden niet dcfilccron door Parijs, de helden,
dio mot hun bloed de overwinning, behaald
hebben. Parijs zal voor hen defilecren.
Toen do processie zich vcrwijdordo ia de
richting van do avenue Wagram, weenden
vrouwen, cn zolfs mannen, in stilte.
Mij merkten verscheidene politioko persoon
lijkheden op, waarvan bekend was wat zij fa
milieleden. gedurende don oorlog verloren
hadden.
Hu ld o van den gemeenteraad.
Togen 9 uren kwamen dc gemeenteraadsleden
van Parijs bijeen en begaven zioh gezamenlijk
J to voot van het Petit Palais over do Champs
Elysées naar het grafmonument, voorafge
gaan door twintig ruiters, gevolgd door veer
tig, en aan weerszijden ingesloten door vijftig
brandweerlieden.
Eerbiedig legden zij oen krans bij het monu
ment neer -
Glcmcaceau b ij h e t
grafmonument.
't Is tien uur als ik het grafmonument kan
naderen, zegt do correspondent der „Tel." Do
cenotaaf begint reeds te vervagen in de sche
mering dor over welving. De kurassiers verwis-
solen hun sabels voor fakkels en dc vlammen
worpen een klaterend schijnsel op het staal dal
do borsten der ruiters bedekt. Langzamerhand
komt overal licht, en do doodenurnen versprei
den haar groenachtig sohijnsol.
Het is thans volkomen nacht, rustig êri
sereen.
Met groote moeito baant zich een auto een
weg door de menigte. Glomenccau slapt uit,
vergezeld door Stephen Pichon.
Do president van don ministerraad nadert
het doodenmonumont. Hij houdt den jongen
zoen van rlen onderstaatssecretaris Jeanney
bij do hand.
Een ieder ontbloot het hoofd.
Na gedurendo eenigo oogenblikken het graf
monument te hebben gadegeslagen, verklaart
Clemenceau tot ben, dio hem omringen:
„Hot is zeer schoon, het is grootsoh, het is
oon werkelijk monument."
Vervolgens richt zich de minister-president
tot oen groep invaüdon, met wio hij zich eeni-
ge oogenblikken onderhoudt, cn zich vervol
gons lot een aalmoezenier wendend, drukt hij
dezo de hand. terwijl hij zegt:
„Gij hebt oon onderscheiding. Gij bobt die
verdiend, terwijl gij de gernocnsehappclijkö
zaak verdedigdet. Dat is zeer good. Op dit
oogenblik zijn er slechts Franschon."
„Dat zal zoo blijven," antwoordt dc aalrnoe-
zonnicr. „Zeer goed. Laat ons dit hopen."
Na eonigo oogenblikken van stillo overpein-
ziug verlaten do president en zijn omgeving
do place de l'Etoile.
Clemenceau, dio door de meniglo herkend
wordt op het oogenblik, dat hij weder in zijn
auto stijgt, wordt warm toegejuicht. Een go-
woldigo ovatie neemt hij in ontvangst op zijn
rit over dc geheele avonuo des Champs Ely
sées. Vrouwen snollen op zijn auto toe, omrin
gen dio, en roepen: Leve Clemenceau. leve lo
pere do la Vioioire
Onder do talrijke kransen op hel grafmonu
ment bovond zich ook oen van de Noderlaud-
scho vrijwilligers.
De marach dor overwinnaars.
Maandagmorgen negen uur. Het kanon
buldert. Do maarschalken trekken door de
Overwinningspoort.
Zij gaan aan 'fc hoofd van hot zegevie
rende leger or.dor de blikken van mil-
lioenen toeschouwers, die op de trottoirs
opeengepakt staan, van de portc Maillot
af tot aan do place de la République, en
dio zich verdringen voor alle vensters en
op alle daken, die bijna even dicht-bovolkt
zijn als do straten zelf.
Om zeven uur in dien morgen is heb on
mogelijk rich nog voort te bewegen lungs
den weg, dien de stoet zal volgenis heft
onmogelijk rich rekenschap te geven van
de gebeurtenissen, dio zich op verschillen
de punten der stad afspelen.
Ik ben als een gevangene op het dak van
een huis aan den boulevard des Capuciues,
van waar men omlaag ziet op een rivier
van asphalt tusschen twee dichto inen-
schenhagen.
"Een geweldig gejubel uit de richting van
do Opera kondigt do aankomst van den
stoet aan.
Vooraf gaat een eskadron -gardes muni-
cipaux. Op een afstand van veertig meter
volgen de thvee maarschalken Joffre on
Foch. Zij rijden naast elkaar, den maar
schalksstaf in de hand. Foch is als steeds
in bleu horizon gekleed hij berijdt zijn
paard Emir©. Joffre is gekleed in dte na
tionale uniformjas met troodo broek, en
berijdt zijn Alozan Ben.
Een onbeschrijflijk gejubel wordt, bij
den aanblik der twee overwinnaars, aan
geheven door de geestdriftige toeschou
wers, die voor het meerendecl de holdon
eindelijk te zien krijgen, na een lieolen
nacht op hun plaatsen te hebben gewacht.
Dc generale staf van Foch en eenigo
officieren van den generalen staf vaja
Joffre volgen do maarschalken onmiddel
lijk.
Vervolgens een lang défilé van vreemdo
delegaties; de Amerikaansehe onder bevel
van Pershing, en de Engelsche onder bevel
van Haig.
Heb publiek, dat onvermoeibaar is in het
juichen, groet eerbiedig do vreemde vaan-
dols. Bij de Italiaansche delegatie- merkt
mon vooral generaal Guiseppe Garibaldi
op, dio met zijn brooders aan het hoofd van
een vrijwilligerslegioen sinds het begin
van den oorlog aan Franscho zijde heeft
gestredten.
Maar nicsmand heeft oen warmer ovatie
in ontvangst te nemen dam maarschalk Pc-
tain met zijne paladijnen, die op rijn wit
paard aan heb hoofd van het Franscho
leger voorbijtrekt-.
En dan beschouwt men, vóór hun troe
pen, het défilé dier roemrijke generaals.
Het publiek herkent hen allen zonder
eenige moeite; het juicht hen toe en be
strooit hen mot bloemen.
Alvorens do zegemarsch aanving, wenden
do troepen aan do Porto Neuilly ontvan
gen door do gemeenteraadsleden.
Vóór hun aankomst aan den Are de
Triompbé had do president der Republiek,
dio om acht- uur heb Elysée verlaten had,
rich na an het grafmonument begeven, om
or een krans neer te leggen. Toen hij we
der naar zijn tribune teruggekeerd! was,
trokken duizend oorlogsinvaliden ondor
de triomfboog door om zich aldus naar de
voor hen gereserveerde plaatsen te be
geven.
PAARDEN.
Woensdag 13 Augustus a. s zal de Leid-
êcIiq Voresn. tot bevordering der Paarden
sport weder verschillende wedstrijden hou
den op het Schuttersveld.
In de eerste plaats een draverij van aan
gesponnen paarden van alle landen en
rassen om groote geldprijzen en den zil
ver© wisselbeker. Vervolgens een concours
hippique, benevens een concours voor luxe
en ook voor landbouwpaarden, waarvoor
mede verschillende prijzen zullen worden
uitgeloofd.
13 Augustus belooft weer een mooien
dag te worden voor paardenliefhebbers.
Sper tf eesten te Noordwijk.
Op 17 Augustus zal de N. U. A. te
Noordwijk een veldloop organiseeren, ter
wijl de Necterl, Amateur Schermbonddien
self den dag aldaar personeel© wedstrij
den op sabel zal houden. De schermwcd-
etrijden zullen in het Nieuwe Casino
plaats vihden. Daar is ook de start be
paald voor den Cross Country. Voor elk
der wedstrijden heeft L. graaf van Lim
burg Stirum te Noordwijk aan de desbo*
treffendo honden oen wissclprijs aangebo
den. Deze kunstvoorwerpen dragen doit
naam van „Vun Stirum-Beker".
Geachto Eedactie!
Hogen wjj u nog eens 001 plaatsing Inslig)
vallen, voor onderstaand antwoord am den
heer Gimberg? Wij zullen kort zijn. Bij voor
baat onzen dank!
Concerten ie Leiden.
Het belangstelling hebben wrj kennis ge«
nomen van het schrijven, dat de heer Gim-
beig, eere-voerzitter van „Apollo'', heeft
DHvneo te moeten plaatsen, als antwoord'
op ons stukje van 4 Juli j.l.
De heer Gimberg, draait om do saak.
waar het om gaat heeu; de verschillende
punten, door hem aangevoerd, zjjn öt uit
den tijd (dank zij de actie van onzen Bond)
óf onlogisch.
Den heer Gimberg willea wij evsn laten
v.eten, dat onze actie niet gaat tegen de
liefhebberij-korpsen (dus ook niet tegen
Apollo'' ais zoodanig), maar tegen die lief-
hebbcrjjkorpsen, welke onze actie misbrui
ken, om er in t® komen, of zich (misschien
onbewust) - door handige exploitanten laten
gcbiuiken, om onze actie te niet te doen.
01 onze concerten bijverdiensten zijn, o£
niet, staat geheel en al buiten de zaak;
immers, goed werk moet behoorlijk worden
betaald.
Gebazel over „Kunst'' enz. is hier geheel
misplaatst.
Van goedkoop® concurrentie tegenover
orzo burger-collega's is geen sprake, ge
zien de gezamenlijke actie van „Voorwaarts"
niet de Algemeene Nederlcndsche Toonkun-
ttcuaars-Vereeniging, o.a. te Rotterdam, Ven-
lS, Breda, enz., enz.; en het schitterend
ïcfultaat hiervan.
^.Apollo" Iaat zich niet betalen", sciirjjft
1 da heer G.; hiervan nemen wij met genoegen
rota; dan schpnt „Apollo" bekeerd te zftri;
immers, wjj zjjn in het bezit van een schrij
ven van „Apollo", waarin het zich hier ter
stede tegen billijke conditie aanbiedt
to concerteeren.
Dat was dan ook de reden, waarom wij
ons vorige sohrijven lieten plaatsen.
De hoer Gimberg blijkt- met de zaak
waarover hp schrijft, absoluut niet op da
hoogte te zijn, gezien de onjuiste voorstel
ling, welke hjj van deze zaak heeft. Wij
znn desgewenscht, bereid, "hem bet-er in
te lichten.
Aangezien wg van mesmlng zijn, met ons
vorig schrijven bereikt te hebben, wat wij
er nrede wenschten te bereiken, gaan wij
op een eventueel verder schrijven in dit'
blad niet in 1). en houden wij ons voor
[ersoonlijke inlichtingen aan den heer Gim-:
berg gaarne aanbevolen.
Ij, Mijnheer dc Redacteur, dank voor. dö
piaotsing.
Voor de afdeeling Leiden van den
Bond van Milit. Musici „Voorwaarts."
VERDOORN, Secretaris.
Leiden, 14 Juli 1919. (Zonneveldstr. l)t
1) (De inzender zal hiervan geen last heb.'
beu, want wij sluiten het debat onherroepe.
lijk. Red. „L, D.")
FAILLISSEMENTEN.
A. Cambresy d'Ancona, to 'e-Gravou-
hage.
licjJ. Holvatt, 's-Gravenhage.
Bcereboom, handelende onder den
naam Maison H. Peereboom, winkelier te
's-Gravenhage.
J". Bos Hzn., bloemist, Ovcrveen.
G. Kesteloo, caféhouder, Vlissingen.
S. Kooistra, cichoreifabrikant, handelen
de onder de firma W. tor Horst k Co.,:
Leeuwarden.
Mr. L. J. van Oppon, notaris, Gulpon.
Naar liet Engolteh van E. F. SHERIE
floor T. d© R.
(Nadrnik vorboden).
Het xleine, vriendelijke kamertje in eea
fvan London's mooie buiten wijken lag vol zony
'Door het open raam gloed het jufbelende lie.i
(Van een merel naar binnen en een bloeiende
jtak van ©en nippelboom booig zich door het
ïaam. De jomge commandant van een
ider Engelsche oorlogsschepen zat aan Je
ontbijttafel! zijn ei te pellen, terwijl tegen
over hem zijn jonge vrouw de koffie in
schonk. Aan zijn linkerhand in een hoegen
ikindorstoel zat een verkleinde «ditio van
•hemzelf, met een slabbetje onder zijn kin
netje, met volle aandacht dc onthoofJing van
•het ei gade te slaan.
.."Wat zei de witte koningin?,- vroeg, de
Commandant.
>,Zijn 'oofcl eraf,"- waa het koidato int-
^woorö van den kleinen man.
„Hoofd1, lieveling/5 vermaande het moe-
Sflertjo.
VA1'1 right, kleine vent,** zei de jonge vader,
jjNou 'gaan we 't e! onthoofden."
Toen ineens, terwijl hij met ziji: lepeltje
5n het oi zat te roeren, begon de kleine vent:
j,En wanneer gaan wo nou pappias sohlp
rienF-
Een bijna onmerkbare sohaduw 'gleed' over,
hot gezicht van het jougdig moeder!je. Ge-
'wende een hteefle week was zij or, in ge-
aa&d' bij-na' het schip te vergeten'.; Zij keek'
naar haar kleinen jongen. „Wat wou jo
zien?" vroeg zij.
„Bloed,'1 zoi John Willie doodkalm,
Zijn vader trok zijn wenkbrauwen op ,,Hoe
weet je, dat daar blood is?"
„Heeft Marie me verteld. Ze zri, dat t
hvele schip vol bloed was."
„Komaan, kloine vont. Eet jij aou maar
rustigjes je pap op, hoor!"
Een schaduw verduisterde even het open'
raam.
„Hallo, geef maar hier,'1 riep de vonimau
dant en hij nam een oranjekleurige enveloppe
aan. Zwijgend cn vastberaden nam hij een
mee en sneed' het couvert open. Er was dool
sehe stilte in de zonnige kamer. Allee 1 de
klok tikte mot kalme, regelmatigs tikken
„Dank je geen antwoord noodig," riep hij
tegen den besteller en stak het toegevouwen
papier in zijn zak en hield toen zijn koffie
kopje zijn vrouw voor, om het nog eens te
laten vullen. Langs de bloemen midden op
tafel keek zij naar hem, maar hij zat stil
voor zich uit te staren met gefronste wenk
brauwen en zijn vingers trommelden ner
veus een wijsje op hot tafellaken. Zij ken Je
deze verstrooide oogenblikken wel van hom
en liet hem rustig-begaan. Dat had zfj wel
geleerd in haar samenzijn met hem. Toen 't
ontbijt geëindigd' was, stond hij op, stak zijo
pijpje aan on met een groote teederhoid ia
zijn oogen keek hij zijn vrouwtje aan
„Zullen w© morgen samen naar de Stad
gaan?" vroeg hij,
,;Naar Londen? O, Wim, zalig. Ma^r 't zal
zoo duur zijn."
„Nou, dat denk ik niet* Ik móet, er toólï
zijn voor zaken. Ga maar mee. 't Is maai
voor één dag. En dan konden we een paai
boodschappen gaan doen. Misschien con ioed
voor 30 koopon of zoo iets."
Zij keek hem glanzend aan. Hij logde zi)D
pijpje neer en nam haar gezichtje tusschen
zijn beide handen. Drie malen kuste r.ij haar.
Eens op haar voorhoofd, eens op haar mondei
en eens op haar grappig neusde.
„Maar, Wim -- moet ik ©r erg netjes uit
zien? Of -dónk je, dat die grijze japon goed
genoeg is?"
„Doe maar aan, waarin je zin holt, liefst©
Jij bont altijd lief om naar to kijken," ant
woordde hij en zij hoorde een vreemde tril
i'njg in zijn stem, die zij niet van hen kende.,
Toen, bruusk, wendde hij zioli af.
Zij kwamen uit het station en namen een
taxi. Hij keek naar haar lachende oogen
haar zonnig-jong gezichtje, zooals zij genoo*
van het rijden door de volle, drukk? straten
van Londen, langs de mooie, groote winkels.
„Net als vroeger, hè, Wim? toen het nog
geen oorlog was. Gaan we heusoh e?n hoed
koopenf'
„Nog niet dadelijk. Oin twaalf urc-n heb ik
een comparitie." - r -y
„Waar?" r.
„Bij mijn kleermaker/4
„Ja, dat weet ik. Maar daarna?"
?,0, dan moet ik een bezoek aftegigeu5»
„lBij wien?" 7
?;Bij een heer/1 - -
„Ken ik hem?*' - - -S
i.jNoit";, --i en hij glimlachte geheimzinnig
„van gezicht misschien web maar nicl om
te zeggen intiem."
Zij schudde hem bij zijn arm. „Wim, doe
toch niet zoo geheimzinnig, Is hij van de
Marine?"
„Ja zeker.'1
„Woont hij in het Admiraliteitsgebouw?"
„Ja, wel in die buurt."
„Wacht éven", en voor den- winkel van een
leverancier van uniformen en uVrustingen
stapte hij uit en kwam even later terug met
een sabel en ceintuur, schitterend van ver
guld en kwasten. Op de stoep hield hij even
stil, zei fluisterend een paar woorden tegen
den bestuurder en ging1 naast haar ritten.
„Heb je een andere sabel 'gekocht?*' vroeg
zij verbaasd.
„Ja, die andere was te oud. Ik heb' deze
gehuurd. Soms, op zakenbezoeken, moet je
zoo'n d:Lg dragen."
De taxi reed de Mall in, hét Admiraliteits
gebouw voorbij.
„O, Wim" riep zij verschrikt gauw, hij
rijdt verkeerd. Hij is er ai voorbij.
„Neen, neen, Para; 't is in orde,'* en zij
meende in zijn stem en nerveuzen klank te
ihobren-.
„Pam, je zult even moeten wachtoa.
't Duurt misschien niet langer dan twintig
minuten.'1
„Twintig! minuten? Maar kan ik dan
niet
Toen ineens begreep zij. Want 'de breed©
voorgevel van het Buckingham Palace wsg
vlak vóór hen on de auto vertraagde rin vaart
Woonplaats van den Engelsehen Koning;.
„0, Wim, waarom heb je me da c niet ge-<
ze.gd? En één van 3© manche ten is 'n beet-jé
gerafeld. 0, Wim die politieage v! groet
;e. En, 0 liefste, ik geloof, dat ik ga huilen.1*
„Neen, vrouwko, hier kun je niet huilen
zei hij streng. Zij waren het breede --yorpleia
ovoigereden en zagen nu een rij van roodgo
kleede lakeien, dio aohter de gl v«en deur
stonden te wachten. Het vrouwtje van den!
commandant slikte iets weg. „Neea, natuuri
•lijk niet," zei ze.
„Maar Wim, ik wou, dat ik mei je meel
mocht." Tot antwoord kneep hij c/en heel
stevig haar kleine koude handjes ®v sprong
uit de raxi. Teen hij de deur achter zich'
sloot, ontmoetten hun oogen elkaar
„Zul je rustig wachten?'1 zei hij.
Eq zij wachtte. Bijna een halfuur later zag
zij hem terugkomen. Hij liep vlug met op
gelicht hoofd, iets bleek zijn zonverbrand
gezicht. Hij sprong in de taxi on g vg dicht
togen haar aanzitten.
„Liefste, wkt is het?"-
Hij aatwoordd niet, maar legde een Ma-<
i'okko-étui op haar be vod de knieën. Een'
oogenblik hield vij het stil' vast, hsar hoofd
voorover gebogen.
Toen keerde zij zich naar hem, glimlachead
iloor een waas van tranen het kleine bron
zen symbool van het Victoria Cross**) lag;
in do palm van harr hand.
„Man" fluisterde ze innig, „m ij n man/-*
Victoria-kruu, Engelsélie mili'airo o*t!j.
-df rsoheid-iüg', na daden van dapperheid: g©H
'aohonkeni 1 V
