INGEZONDEN.
RECHTZAKEN
BUITENLAND.
Do Raadsverkiezingen.
Geachte Heer Redacteur!
De "vooibcrad-ng voor hei v^ikleziogsv/erk
op Dinsuag 2d Mei a-s- bracht mg er toe
ook eens de vermoedelijke uitkomst dier
yerkïeziug te berekenen.
Jk deea dit aan de hand \an de dp or u
in uw blad van iO Aprd vertrekte en juist
gebitiien steme.jLrs d.r va^ch. 1 n_e .pn-
tnen bij de verk.ezoig van de leden vau de
Fro\inciale Slagen. intusschen moest er ieke-
niög mede gehouden worden, dat het getal
kiezers voor leden van den Raad 3/1 mmdsr
bedraagt dan dat voor de Statenleden en
dat. pirn. 18 pCt. van het getal kiezers
mo6t woiden afgetrokAen, w.g.ns st.mpl cht-
\erzum en het uitbrengen van ongeldige
stemmen.
Het getal uit te brengen stemmen zal
dan vermoedelijk bedragen 10.485, verdeeld
over de volgende partijen:
1
Anti-RevoL
235S
2
Unie L b.
414
3
S. D. A. P.
2M
4 Comm. Partij
347
5
Vrrj-Lib.
381
6
Vrijz..;Dem.
509
7
Il.-Kath.
2234
8
Econ. Bond
3;>5
9
Christ.-Hist.
12.>3
10,485
De stemmen, uitgebracht door de vijf klei
ne partijtjes, die bij de Statenverkiezing
een lgst hebben ingeleverd, werden ver
deeld over eenige andere partijen, waarbij
zij rich m.i. thans zullen aansluiten.
Is het stemmencijfer inderdaad 10,4S5,
dan bedraagt de kiesdeeler dus in dit geval
10.485 31 335.
De zetels worden dan verdeeld als volgt:
Anl.-Rev.
2358
7 zetels 13 tt
over
Un'e-L.
414
1
79
j?
S. D. A. P.
2G41
7
-j- 2E6
Comm. P.
317
1
12
Vr.-I.ib.
381
1
-f 46
1' r.-Drm.
509
1
174
R.-Kath.
2231
6
224*)
ft
E. Bond
395
1
CO
Chr-.-H.
1208
3
£01
3*
28
Er 2ijn nu 28 zetels verdeeld; er blijven
nog 3 te verdeelen over.
Deze komen toe aan de partgen, die het
grootste over:chot*) h?bben, n.l. de S. D.
A. P.; de R.-Kath. en de Christ.-Kistor.
De S. D. A. P. krijgt dus S zetels, de
'Anti-Ilevol. en R.-K. ieder 7, de Chr.-Hist.
4, cie overige partijen, ieder 1 zetel.
Niet genoeg kan worden gewezen op het
voordeel, dat vee'al h.'t gevolg ie van h.t
verbinden der lijsten. Hadden de Vrijzinnige
Partijen zich verbonden, dan zou de uitslag
voor haar voordeeliger zijn geweest.
De Unie-Lib., de Vrij-L'b.. de Vrijc.-Dcm.
en de Econ. Bond, zouden dan naar boven
staande" bsre :ening g z:m ri.gr hebb n uit
gebracht, 1G99 s'emj;en, gelrk staande m?t
5 zetels -1-21 siemmen overschot. Zij zou
den dus 1 zetel hebben gewonnen. Deze zou
aan de Vrijz.-Dem. partij zijn ten deel ge
vallen, ten koste van de Chr.-Hist. partij.
Telt men den Econ.- Bond niet mede, dan
worde hoewel op andere wijze toch de
zelfde uitkomst verkregen.
Andere v; r< te dingen hadden in dit geval
tot niets geleid.
Bovenst, inde bereken'og, gea.hte Redac
teur. bedoelt niet anders dan de „vermo:de-
lijke" uitkomst weer te geven. Zij is geba-
eeerd op de cijfers der Statenverkiezing
en ik zal u niet behoeven te zeggen, dat bet
bij een Raadsverkiezing geheel anders kan
juiDallen. Het persoonlijk element tet hier
geducht mee. Ik heb in ij daarom onthoud :n
v?n een ver dealing der zetels over de ver
schillende candidaten.
v Met vriendel'iken d^nk voor de opn:ming,
Hoogachtend,
Uw Dw.,
F. G. ROSIER.
Leiden, 17 Mei 1919.
f "Wijkverpleging „Geloof, Hoop, Liefde".
De Wijkverpleging „Geloof, Hoop, Liefde"
rva-aagl dringend om geldelijken steun! Zij
heeft twee wijkgebcu wen, één in de Lange-
stiaat, in 1907 opgericht, en het vriendelij
ke- huisje in de Prinsenstraat, dat later werd
ingericht. Ieder heeft een eigen wijkzuster,
die in de overvolle arbeiderswijken druk
werk heeft, zood-at. de zustér in de Langé-
straat voor de polikliniek nog door een
hulpzuster wordt ter zijde gestaan.
Behalve do hulp der zusters, krijgen do
zieken ledikanten, beddegoed, ligstoelen, wa
gentjes, hospitaallinnen, enz. ten gebruike.
Dit alles slijt, moet vernieuwd en wij
hebben niet alleen geen geld, maar zelfs dit
jaar een belangrijk tekort.
De zusters moeten voor kost en inwoning
heel wat meer betalen, dan voor den oor
log; na aftrek hiervan blijft van Haar sa
laris heel weinig -over. Ook dit moet vearan-
dr-d
Welk mensch is zoo ten zegen van rijn
medemenschen als de wijkzuster? Het werk
ver.gt niet alleen veel van haar krachten,
naar hoe moet zij dikwijls weten moed in
te spreken, op te beuren, de woning weer hel
pen opknappen, als de huisvrouw ziek ter
neer ligt!
Zij denkt er niet aan, een aoht-urigen
werkdag te eischen, zooals zooveel mannen,
wier werk heel wat minder inspannend is.
Zooals de toestand van onze kas thans is,
kan dit zegenrijke werk niet voortduren.
Ook in do wijken vreest men, terecht, voor
opheffing, en men zal pro boeien te d'oec
wat men kan om de wijkverpleging in stand
te houden. De wijkverpleging komt in haar
wijken alle zieken te hulp, onverschillig van
welk geloof of denkwijze zij moge wezea.
Wij komen dus tot u allen, medeburgers,
helpt ons de twee wijkverplegingen Laoge-
straat en Prinsenstraat in stand houden, zoo
dat wij ons g-root tekort kunnen dekken en
ons werk ten zegen van duizenden mede-
stadgenooten kunnen voortzetten.
Uw geldelijke hulp zal dankbaar ontvangen
worden door het bestuur:
Dr. SOHREUDER. Voorz., Hooigracht.
Mcj. L. HUBREOHT, Secretaresse,
N o o r-dw ij kerhout
DE LA COURT, Penning-meester
Bethleherashof, Levendaal.
Mcj. NAUDIN TEN OATE, Noordw.hout.
Dr. BOON ACKER, Hooge woerd.
Mevr. VAN DER VLUGT, Hooigracht.
Uit den Hazerswoudschen Raad.
Geachte Redactie.
Beleefd vraagt ondergeteekende een wei
nig ruimte in Uw blad voor het volgende.
In het verslag van den Raad der gemeente
Hazer^woude komt dë mededeel ing vcor, dat
aan don secretaris der gemecUe bij zijn
heengaan uit de gemeentekas een persoon
lijke toelage van bijna f 1000. nor j-aar is
toegekend als toeslag op rijn pensioen en-dat
met algemeen-c stemmen!
Prachtig! Het gaat riet aan wanneer
iemand zijn Leven in dieast de- gemeente
Leeft gesleten, hem op de goedkotprie ma
nier kwijt te raken. Maar nu krijgen wij het
liedje van de koe en het hek.
Indertijd werd door bi-gemeester Van
Dobten de Bruyn de wegwerker C. Binaen-
dijk op zijn verzoek eervol ontstegen en met
X 4.80 per week pensioen naar huis gestuurd
met meer dan dertig dienstjaren. Dit is no-g
riet zoo lang geleden.
Do veldwachter Pont, die 36 jaar de ge
meente had gediend, kreeg f 300 per jaar en
nu de man gestorven is. krijgt zijn weduwe
zegge één gulden per weck Die mug, wan
neer haar laatste steun uit huis gaat, als zij
nog kan? uit werken gaan; kan zij niet,..,
naar het. weeshuis.
Bovengenoemde feiten spreken voor zich
zelf en wij willen hopen, dat, wanneer de
belanghebbenden aan den Raad- een verzoek
om bijslag indienen, dat de Raad met alge
mene stemmen er vóór is.
EEN INWONER VAN
HAZERSWOUDE.
HOOG MILITAIR GERECHTSHOF.
Een ordonnans, die f 10.000 verliest.
Voor het Hoog Militair Gerechtshof werd
ln hooger beroep behandeld de straf'aak te-
ten B. J T„ 23 jaar, geb. te Leiden, mili
cien-soldaat bij 't 4de rcg. inf. die voer den
krijgsraad te >-Gra»yenhuge had terechtge
staan, becchuldigd, dat hij te Lelden op 27
Februari 1918, toen hij als ordona »ns was
werkzaam gesteld ten bureele van den lui
tenant-kwartiermeester van het 1ste bat. 4e
neg. inf. t^ Noordwijk, opzettelijk eea gelds
waardig bedrag van f 10.000, toehehooronde
uan het Rijk <-n welke gelden beklaagde van
genoemde aiitenant-kwartiermcesrer had onl
vangen, teneinde ze bij de Nederomdschc
Bank te Leiden te .wisselen, wederrechtelijk
rich heeft toegeëigend.
Voor den krijgsraad had de auJiteur-mili-
tfiir bekl.'s .veroordeeling deswege gevraagd
cot een jaar gevangenisstraf, met ontzegging
ven het recht om bij de gewapende macht
of als militair geëmployeerde te dienen
■coox den tijd van vijf jaren, doch de krij.gs
>aad had bij zijn in deze gewezen vonnis be
klaagde van het hem teu laste gelegde vrij
gesproken.
De advoeaat-fiskaal was van dit vonnis
bij het Hof in af>pèl gekomen.
Beklaagde had bij zijn verhoor voor het
Hof opgegeven, dat hij destijds van den lui-,
tenant-kwartiermeester 10 bankbiljetten van
f 1000 medekreeg, om die te wisselen bij de
Nederlandsche Bank te Leiden. Nadat hij dit
geld in klein bankpapier gewisseld had heeft
hij het geborgen in een linnen geldzak en
vervolgens in zijn broekzak gestopt. Hij 19
toen op zijn fiets gesprongen en na nog
eenige boodschappen te hebben gedaan wilde
hij naar Noord wijk terugrijden. Halverwege
stapte hij af, wilde een sigaaT opsteken en
bemerkte toen d-at hij het geld verloren ha-3;
hij is toen teruggegaan, heeft gezocht, dóch
niets gevonden
Als raadsman trad voor beklaagde op mr,
I. And-reoli, advocaat en procureur te 's-Gra-
■venha-ge.
De advoeaat-fiskaal betoogde bij zijn plei
dooi, dat. van beklaagde in de stukken wordt
gezegd, dat hij een deugniet is, waarvoor
men op zijn hoede moet wezen. Aan dezen
deugniet is door de militaire administratie
óe kapitale som van tienduizend gulden toe
vertrouwd met opdTueht die te Leiden te
wisselen. Beklaagde heeft de opdracht aan
vaard, is naar Leiden gegaan, doch zonder
duiten teruggekomen, zeggende ze te hebben
verloren. De hoeren van de militaire admi
nistratie hebben een bedenkelijk gezicht ge
zet, hebben den beklaagde geloofd en hem
niet in arrest gesteld. De zaak is onder
zocht, doch hooft geen resultaat opgeleveri
en beklaagde is vrijgesproken. Waar het hier
betrof 'n dusdanig groo-t bedrag, was het
Hof huiverig, het vonnis dadelijk te fiattee-
ren; ds zaak is in appèl behandeld, doch 't
gehouden onderzoek heeft ook roor het Hof
geen resultaat gehad, zoodat niets anders
overblijft dan to eoncludeeron tot bevestiging
van het vrijsprekend vonnis van den krijgs
raad.
Mr. An-dreoli protesteert tegen de bewe
ring, dat beklaagde 'n deugniet zou zijn. Al
heeft hij vóór zijn in-dienst-treden iets ge
had, in dienst is zijn gedrag onberispelijk go
woost en genoot hij het volste vertrouwen
an zijn superieuren; meermalen is het ge-
te ur-d dat hem grootere bedragen zijn toe
vertrouwd, zelfs eenmaal f 18,U00, zonder
dat er ooit een cent aan mankeerde. PI.
behandelt nog de verschillende argumenten
door -den auditeur-militair naar voren ge^
bracht tot staving van zijn eïsch, doch komt
dan tot de slotsom, da vrijspraak zal moeten
volgen, waartoe hij dan ook concludeert.
Het "Hof zal in deze zaak later uitspraak
doen.
Een .indruk ran do vredesconferentie.
De grooto menigte in Parijs is voorloopig
tevreden over de vredesvoorwaarden, schnjlt
prui A. G. van Hamel aan de „N. R. CL",
om dan echter te vervolgen:
Ik geloof eigenlijk n.et, dat velen zich
nog de illusie maken, dat dit tractant, wan
neer het eenmaal bindsnd wordt, ook dune
zaaui en in zjjn geheel zal worden nage
leefd. Daarvoor laat het teveel aan onzeker
heid en verder conflict over.
,,'t Is minder een vredo, dan een voor on-
bepaalden tijd doorgezette wapenstilstand",
zeide een ter zake doorkneed man.
Alleen ziet de een de afwijkingen in een
ar cere richting dan de ander. Presd.nt Wil
son rekent, dat de League of Nations bin
nen nigf al te langen tijd alles terecht c-n
in goede verhoudingen zal brengen, en dat
dan de scherpere voorwaarden vanzelf in
rook zullen opgaan. Hij had 't project waar
schijnlijk min'er g makke jjgee ken', als
hij dacht, dat er tot aan 't eiad in alle
gestrengheid de hand aan gehouden worden
zon. De Franschen van hun kant daarentegen
stellen zich n:et anders voor, d3n dat over
25 jaar de Saar, misschien zelfs de Imker-
Rijnoever, aan hen zullen bljjven. Een be
langrijke Engelsche strooming ziet 3e kolo
niale mandaten reeds in eigenljjk gezegde
protectoraten omgezet.
En wat Duitschland zich van de naleving
voorstelt, gist men hier natuurlijk slechte,
doch veel is 't niet!
't Ljjkt om dit alles ook wel o'f de vraag
of er nu geteekend zal worden of niet, iets
nrnder gewichtig wordt. Men krjjgt het go-
voel dat ook mèt de handteekeningen er
onder, er nog niet genoeg kracht in zit.
Dit is zeer ingrijpend voor wat van de
verdere toekomst moet verwacht. Temeer
omdat niemand een beteren, meer afdoeuden
uitweg aan te wjjzen acht, wanneer men de
staatkundige noodzakelijkheid en de billijk
heid betrachten wil. En of de Duitsche plan
nen. om een op'e-n VTnch'lrard r grondslag
opgetrokken tegenvoorstel t do n, daaraan
veel tegemoet zullen kunnen komen, be
twijfel ik.
Zeer zeker zjjn de-kansan daartoe sinds de
plechtige samenkomst van ver]ril n Woens
dag belangrijk verminderd, zoo niet tot nul
gedaald. Het schijnt dat de persoonlijkheid
v an von Rantzau de ongelukkigste keuze is
geweest, die man voor dan chef dazar Duit-
sche vredesdelegatia had kunnen doen.
Ce graaf is waarlijk een tijdje in de posi
tie geweest om in 't stuk een zegenrijke
jeugdige heldenrol te vervullen. Er waren
onder de gedelegeerden velen, die hem én
de zijnen met bijzondere sympathieke ver
wachting tegemoet zagen. Zóó broederlijk
zijn de onderlinge verhoudingen nu niet ge
worden, of men zag met eenige welwillende
verheugenis nit naar het nieuwe element.
Dit was nog de stemnvng in Trianon
Palace, Woensdagmiddag vijf m'nuten voor
drie, toen buiten op het voorplein met ge-
vveergeklétter de compagnieën tijdelijk in
rukten, die den geallieerden de honneurs
hadden bewezen, maar van de Duitschers ver
re zouden blijven. Nog rijdt op 't laatdte
ocgenblik hoe zou h'rj geen entrêe de
scène weten te maken Paderewski aan,
den witten adelaar fladderend op 't karmo
zijnen veld voor zich uit. Dan een Belgische
automobiel met de initialen „S. M." (servi
ce milita:re), waarvan alleen het buiten op
gestelde lagere Duitsche personeel stil grin-
nekena elkander den humor v rkondigt, dat
de initialen van hun ouden bekende ,,S. M."
nu blijkbaar door Brussel overgenomen zijn!
Dan voerden de wagens de ten leste ver
wachten, tot dusverre nog onbek'.nlen aan.
Men heeft de beschrijving van de samen
komst reeds uitvoerig gelezen. Wat men
n'et gelezen heeft is de groote, de ontzag
lijke nieuwsgierigheid, welke bij hun binnen
treden ia de zaal heerschte. De oude Kamer
bewaarder van het Quai d'Orsav, die toch ik
weet niet wien reeds heeft afgeroepen, gaf
door de beklemde trilling van zijn stem het
algenieene gevoelen weer, toen hij de heérén
afgevaardigden-van het Duitsche R n k aan
kondigde. Vooral op Wilson's gelaat tee
llende zich een ongedwong n gem.edelrjkheid
af Menig ander was in gedachten net zoo
zoo gestemd
Drie uur dertig evenwel, toen de Duit
schers na Rantzau's rede weer va ran opge
stapt, was er van dat alles niets meer over.
Het gonsde in de zaal, van hooger tot lager,
van kritiek en ergernis, van erge teleurstel
ling bovenal. De graaf was er in geslaagd
met zijn redevoering, met zijn houding, met
zqn persoonlijkheid bovenal, alle sympathie
te verdrijven. Het was reeds ijj zijn bin
nenkomen, op 't eerste gezicht. „Dilt een
nieuw, gezond, zedelijk v.rfrischt volk?"
Wilson's gezicht, stijf op hen gericht,
nam een ongeloovige en harde uitdrukking
aan. Lloyd George viel uit de lucht. Alleen
Clemenceau en de afgezanten van China
en Japan vertrokken geen spier; want ook
de Tigre was dien dag meester in zelfbe-
hcerzching. De president der Vereenigde
Staten, geprikkeld door het bovendien niet
h'iudige pogen van de Duitschers om ters'ond
Wilson met Wilson in tegenspraak te bren
gen; het toonlooze voarlezjn, het ongemoti
veerde zitten blijven, vooral ook de inge
vallen' fletse oogeo, wier opslag den indruk
maakt \an hooghartigheid (ofschoon 't Ke.
loof ik gansch iets anders isj, dat all«
heeft meegewerkt om tegenzin en wantrou
wen wakker te roepan. In deze stemming
staan allen^ nu. In de Amerikaansche krin
gen. en bij de idealistische groep der En-
gelschen hoort ge thans geheel andere woor
den.
Natuurlijk knnnen zulke parsoonlft'ce stem
mingen niet beslissend zijn. Maar symptoma
tisch zijn rij zeker. Physionomieën, oogen en
i lipfen bovenal, hebben een grooteren in
vloed op do lotgevallen der manschhaid dan
menigeen beseft. Men iieemt nu de aanwg-
zing ^an een uiterlijk wat aristocratisch lou-
I ene figuur als von Rantzau voor iets meer
I dan toevalligs; men verklaart haar als een
symptoom van een nog op 't oude, en dan
j niet eens in zijn gezobden vorm, voortleven
de Duitsche mentaliteit. En er moet allerlei
i mebeuren. wil dit wear wordan wasisrawischt.
DuitsehlaDd had hier te Versailles een
goed spel met den blinde kunnen spelen,
j Het lijkt die gelegenheid te hebben gemist.
De Fransche vaandels in 1870.
De vredesvoorwaarden b.v^tt.n onder- de
militaire afdeeiing een paragraaf, waarbij
teruggave geëischt wordt van de vaandeL
eu standaarden, in 1870 door de Dmtschers
1 bemacLLgd. Dit slaat dan in hoofdzaak op
de "vaandels van het Meta-leger, door 3ar
zaine uitgeleverd. Want na de debacle bij
Sédan zijn alle vaandels door de troepen
"vernietigd. Bjj sommige regim.nten werden
de stokken verbrand evenals het doek, te>
wgl de vergulde adelaren in de Maas wer
den geworpen; bij andere regimenten weer
werden de geliefde vaandels in kleine stuk
jes gescheurd en de stokken gebroken, waar
na de officieren en onderofficieren deza
kost tare reliquien onder elkaar verdeelden.
Nog andere vaandels werden aaa boeren
daar toevertrouwd, die ze verborgen. Eén
kolonei w^'st zijn reglmentsvaamlël te verber
gen ir zijn reiskist, en het gekikte hem het
doek gedurende zes maanden gevangenschap
■voor den vijand verborgen te houdm en hei
naar Frankrijk terug te brengen.
1 Bij Metz werden de vaandels op bevel van
Bazaine in een loods verzameld, waar zij,
naar het heette, verbrand zouden worden.
Slechts twee divisiegeneraals weigerden; in
schrev en aan Bazaine, dat zg zelf hun vaan
dels zouden vernietigen.
Deze vartadels van Metz waren de schoon
ste van het Fransche leger, vooral die van
de garde. Zij hadden gewapperd voor 8e-
habtopol, te Solferino en Magenta; vele wa
ren eenige malen gedecoreerd. De namen
der veldslagen onder het eerste keizerrijk
waren er op geborduurd.
Deze vaandels, Waarvoor zoovele dapperen
het leven hadden gelaten, werden, keurig in
de foudraals in artilleriewageos verpakt en
naar Berlgn gezonden.
Thans heeft Clemer.c:au ze teruggeëischt:
ze zullen in het Hotel des Invalides worden
geplaatst, naast de zeven vaandels, door de
Franschen in de eerste drie maanden van
den bewegingsoorlog op de Duitschsrs ver
overd.
Opera en Bolsjewisme.
De vroegere Koninklijke Opera te Boeda
pest is nu eigendom van het volk geworden.
Dus bij een opvoering van de „Lohengrin" 80
pCt. der plaatsen kosteloos voor net pro
letariaat gereserveerd: de bourgeoisie koa
de overige 20 pCt. tegen de gewone prijzen
verkrijgen. Het publiek, dat naar de vertoo
ning kwam luisteren, schijnt zijn kunstge
voel nog eenigszins te moeten loute?ren.
Er warén slechts weinig georganise.rde ar-
be:ders onder de nieuwe habitués,' die reeds
oen uur voor het begin der voorstelling
aanwezig waren en naar hartelust hrfc inte
rieur van den schouwburg b?wonde d:n.
Oude kennissen werden luidruchtig b*-
groet; de rook kon worden gesneden. Het
eerste bedrijf boeide de toeschouwers: ze
ko7ön gverig partij voor Lohengrin of voor
TelramuncL De strijd tusschen Else en Ork-ud.
verveelde het publiek echter z o, dat liet
niet meer naar de zangers en zangeressen
luisterde, maar zichzelf vermaakte door in
koor de meest bekende straatliedjes te zin
gen. Zoodat èn zangers èn orkest moesten
zwijgen en het scherm viel. Toch slaagde
men er in, ook nog het derde bedrijf op te
voeren, dat weder de aandacht gespannen
hield.
andër-en kant kwam het uit op dat nauwe
deel van het dal, waar do beek doorliep. En
van daar had men tot nog toe een heerlijk
uitzichtover de vlakte genoten. Maar dat
was nu weg Van af het terras zag men
niets meer da-n de ingesloten bedding der
rivier en rechts een verbazend stevig huis,
vier verdiepingen hoog, en met bijgebou
wen, waardoor het uitzicht nog des te meer
belemmerd werd.
„We zijn leeüjk ingesloten," zuchtte de
beer De Saligneux. Maar zich toen bezin
nend, keerde hij zich weer tot den heer Cré-
pin en- zei„Een oogenblik Ik zal dien
beer Têterol toch wel daar af zien të krij
gen. Dat stuk grond, waar het hem behaagd
heeft, zijn kazerne neer te zetten, heb ik
I enkel verkocht met- de uitdrukkelijke voor
waarde, dat men er nimmer zou bouwen I
Die clausule kan1 u toch niet onbekend rijn
geweest, mijnheer Crépinï"
„Neen, zeker niet, maar al evenmin onbe
kend is het mij, dat dë heer Têterol dit ser
vituut tegen den prijs van 20.000 francs af
gehecht heeft 1"
„En dat heb je maar toegelaten V'
„Herinner u nog eens góed, mijnheer de
baron naar aanleiding van deze zaak beb
ik u al elf maanden geleden geschreven. En
uw antwoord daarop was„We zullen
zien." Als postscriptum heeft u er nog bij
gevoegd „Allés wèl beschouwd zijn die
20,000 francs toch nog zoo verwerpelijk
niet." Den brief, waarin u dat schreef, kan
ik u nog laten zien.''
In den roes van'het genot, waarin hij zich
op dat oogenblik bevond, had de heer Do
Saligneux er die üood'lo'ttige woorden bijge
voegd zonder er natuurlijk de gevolgen van
te berekenen. Op het oogenblik zou hij er
met genoegen richzelven voor hebben afge
straft of althans dengene, die hem zijn
lichtzinnigheid had durven herinneren! Hij
keek hem eens in de oogen en hem kwam
het voor, dat dë eerlijke Crépin misschien
wel in het geheim, in ieder geval toch niet
voor niets, tegen hem saamgespannen had
Hij was dan nu ock vastbestoten, om zich
te ontslaan van een man, dio hem bedroog,
hem bestal en hem nog de les las op den
koop toe.
„Ik blijf er bij, wat ik gezegd heb, mijn
heer Crépin, uw brieven en uw kennis
gevingen waren te kort!"
„Kan ik het helpen," vroeg de ander aan
matigend, „dat u niet gesteld bent op
lange verslagen V'
„Mijnheer Crépin, als ik enkel maar noo-
dig had een man, die deed wat mij aange
naam was, dan had ik die hier alriep de
heer De Saligneux, terwijl hij zich op de
borst sloeg. „Maar ik moet juist een Lin
ken raadsman naast mij hebben, die mij
soms dringt, iets te doen, waar ik geen ple
zier in heb. U is niet zoo'n man en dus zal
ik mij tot mijn spijt genoodzaakt zien, mij
uw overigens zeer gewaardeerd' gezelschap
verder te ontzeggen."
Be heer Crépin vatte die gelegenheid-
gretig aan. Gedurende de tien jaren, dat
hij nu al te Saligneux was, had hij menig
zoet winstje gemaakt, zoodat alles bij elkaar
tot een mooie, ronde som was geworden,
waar de heer Têterol misschien nog het zijne
bij had gevoegd. Nu vond hij het juist den
geschikt en tijd om bij den baron weg en
naar Bcrnrg te gaan, waar hij zijn talent
dan nog meer tot ontwikkeling zooi bren
gen. Waarom zou hij ook langer in Salig
neux blijven 1 De kip was te zeer geplukt
en de heer Crépin hield niet van "die vogels,
die zoo 6cbraal in de veeren zaten. Hij
richtte zich op en antwoordde met valschen
lach
„Zooals u wilt, mijnheer de baron. Is u
mijn trouwe, eerlijke diensten moe, dan zal
ik hedenavond nog -uw huis verlaten heb
ben. Of u het nog lang behouden zult, dat
blijft te bezienDe heer Têterol is op het
oogenblik eigenaar van de helft van uw
goed; hij zal niet rusten, eer hij ook de
andere helft bezit. Er wordt wel beweerd,
dat hij gezworen heeft, hoe eens het kas
teel van uw vader voor hem zo-u zijn. Be
denk, dat u met een sterke tegenpartij te
d'oen heeft."
„U neemt mijn belangen te zeer ter harte,
mijnheer Crépin. Stel u gerust, de heer
Têterol zal er zich wél in moeten schikken,
dat ik verlang te sterven op heb slot van
mijn vaderen.
y.
3>en avond van dienzelfden dag, vóór het
eten, liep de heer Saligneux zijn goed eens
rond. Langs de oevers va-n de Limourde
zette hij zich in het gras, om, genietend van
het stroomende water, rijn gedachten nog
eens te laten gaan over de politiek van
Henri IV en de nuttige wenken, die men
ook dikwijls zelfs van min-gewensokte
zijde ontvangen kan.
Hier op dezo plek vormclë de rivier juist
de grens tusschen het nieuw verrezen Rijk
en hetgeen hem nog overgeleven was vaD
zijn vaderlijk erfgoed
Niet lang ^duurde het, of zijn blikken
dwaalden van het"riet langs den oever naar
do weelderige veldeïi en de in kavelingen
verdceldo bosschen, die ten prooi gevallen
waren aan een wijsgeer, terwijl hijzelf do
wereld doortrok
En, terwijl hij aldus in beschouwingen
verdiept zaït, liet hij ook de dwaasheden
van zijn jeugd eens de revue passeeren.
Menige bekoorlijke herinnering was daarbij
zoodat een -glimlach af on toe zijn gelaat
verhelderde. Eerst was er een wijngaard
verdwenen, vele jaren geleden, om de scltel-
den te betalen, die een allerliefst, blondje
hem had bezorgd met haar stralenden lach
cn haar gouden haren. Wat vormden die
een prachtigen sluier, als ze haar over den
rug golfdenen wat een allerliefst per
soon tjo was zij over het geheel! Op zijn
aardigst kon rij nog wezen, aan het eind
van een welvoorzien souper0.
Achter den wijngaard was een weide, met
prachtige kastanjes beplant; en wat ver
der op een bouwland, waar een heerlijke
geur van pasomgewerkte aarde uit opsteeg.
In gedachten zag hij er nog de rose voetjes
op en neer wippen van de beroemde dan
seres, die hij eens had durven liefhebben,
en die qr rich zoo meesterlijk op verstaan
had, hem ook zijn geld uit den zak te laten
dansen.
In het eikenbosch, waar de koekoek zoo
geheimzinnig roepen kon, hoorde weer een
andere herinneringaan een stralende
schoonheid, die er echter vele gewetens
bezwaren op nahield, die zij één voor één,
en niet voor niete verkocht. Het eikenbosch
was n-u ook niet meer van hem, maar toch
had hij geen spijt van dit alles. Nog stond
heb hem duidelijk voor den geest, hoe hij
op een avond dë wanhoop nabij was ge
weest en er van gesproken had, rich voor
het hoofd te schieten, toen hem een stem
vol ontroering in 't oor had geklonken
„Koon morgen terug....!" en dat dien
volgenden dag, precies op hot middernach
telijk uur
Opeens bestierl de glimlach op zijn lip
pen en do aangename visioenen, die hij rich
voor oogen geroepen had, verdwenen even
eens. "Want daar zag hij vóór zichde ou-
verzettelijk-hooge, breed'e, blinkend-witte
muren van hot nieuwe huis. In alle deelen
had dit iets verschrikkelijk aanmatigends
cn in het oog vallends over zich, of het zijn
best deed, toch vooral zooveel mogelijk
plaats in te nomen en anderen uit den weg
te schuiven, 't Was net of dat huis van den
heer Têterol een gericht had, vond de ba
ron, en een gezicht, dat hem de vingers
deed j euken
Terwijl De Saligneux rich aldUs aa-n zijn
droeve overpeinzingen overgaf, streek hij
onwillekeurig met de vingers door den
baarden toen hij zijn hand een oogonblik
lator wat meer ter hoogte van zijn oog
bracht, zag hij er een langen, zilverachtigen
draad in glinsteren Zoowaar rijn
eerste grijze'haar. Onmiddellijk rukte hij
bet uit en dit natuur verschijnsel" was
niet bepaald geschikt, hem opgewekter te
stemmen
Hij nam zichzelven eens onderhanden,
hield lange gesprekken met zijn geweten,
dat hem menige harde waarheid zei. Maar
hij beloofde het plechtig beterschap, zo-u in
bet vervolg zijn hartstochten bestrijden, rijn
lusten zien te overwinnen. Vastbesloten
■wahij althans. Saligneux niet meer te ver
laten rich m-et reoht .,in zijn kasteel op to
sluiten", er zuinig te leven van de op
brengst. van zijn velden, en in ieder geval
ziju eigen rentmeester te rijn, terwi.l hij
er zich roet ijver op zou toeleggen, om do
rost van zijn vaderlijk erfdeel tc bewaken,
«elf toe te zien op het bebouwen van zijn
grond en op de afrekening met de boereno
(Wordt vervolgd).
