LEIDSCH tik DAGBLAD. Woensdag 22 Januari 1919. STADSNIEUWS. OfficieeSe Kennisgevingen. FEUILLETON. FBIJS DEB ADVEBTENTTENi 80 Ota. per regol. Des Zatyrdags 40 Ota, per regel. Kleine advertentiën Woensdag 76 Cts., Zaterdag f 1.bij ten maximum aantal woorden van 30. Incasso volgens post- reeM. Voor eventueele opzending van brieven 10 Cts, porto te betalen. Bewijsnummer 6 0tt, Bureau Noordeindsplein. Telefoonnummers voor Directie en Administratie 175, Redactie 1507. THIJS DEZEH COURANT: .Voor Leiden p. 3 mntL f 2.10, p, week 10.15 Buiten Leiden, waar agenten ge vestigd zijn, per week u 0.13 Franco per post eoi ra 2.50 Nummer 16066. Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen EERSTE BLAD. GELDIGHEID BON 1 DER BOTER- EN VET KAARTEN VOOR HET DERDE TIJDVAK. De Burgemeester der gemeente Leiden brengt ter algemeen© kennis, dat Bon 1 der boter- eii votkaart voor het ode tijdvak gel dig is vanaf Donderdag 23 Januari 1919 tot ert°met Vrijdag 31 Januari 1919. N. C DE GIJSELAAR, Burgemeester. Leiden, 22 Januari 1919. GELDIGHEID DER INWISSELKAARTEN VOOR BOTER EN N OR MA ALM AKG AR IN E TWEEDE TIJDVAK. De Buit ge meester der gemeente Leiden ibreagt ter adigemeeno konn ia. dat do inwis- aelkaarten voer boter en normaaknargarioe van het 2de tijdvak ook gedurende het ge heel® 3de tijdvak goküg zulten zijn. De nog in het bezit zijnd© in wissolk a arte i van het Üsto tijdvak kannen ingewisseld worden tegen die van het 3de op V rij dag- middag van 24 uur op het vetibureau Burgsteog 2. N. G. DE GIJSELAAR, Burjiemoost«r. Leaden, 22 Januari 1919. REGEERINGSZOÜTEVISCH. De Burgemeester van Leiden brengt ter keihnss van de ingezetenen. <lat aan de gv*- maeTitelijko vischwinkob en bij diverse visoh- jhandelaren zoutovisch, legen dien prijs vin f Qüö per V= K.G. voor iedereen verkrijg baar is. N. G. DE GIJSELAAR, Burgemeast». Leiden, 22 Januari 1910. MOSSELEN. De Burgemeester van Leiden brengt ter kennis van de ingezetenen, dat dagelijks yoor iedereen aan de gemeentelijke visch- winkels mosselen, verkrijgbaar zij.n a 6 cents per K.G. N. C. DE GIJSELAAR, Burgemeester. Leiden, 22 Januari 1919. othAlen van aardappelschillen. Do Burgemeester van Leidon brengt ter kenme van de inwoners van Leidén, dat bij het inzamelen van aardappolsehiÉon vele personen d'ie afval geven of vorkoopen aan per30»on. di© niet in het bezit zijn van ©en le-githnatiekaa-rt. Hoé gevolg van doze haikleéw". m is, dat 'do na r d-appelscb Hten voor hot grootsto ge- 'deeïte worden uitgevoerd om verkocht to worden aan personen, waarvan in geen ca ke] opzicht do zekerhei i bestaat-, dat 'dooit afval gebruiken voor voeding van melk vee. waarvan do melk is bestemd v-oor de inwoners van Leiden. Veehouders, die geregeld hun melk be stemmen voor do ingezetenen van Leaden, hummen daardoor niets of zeer weinig voei- sdlbekomen en zullen door die verboden aflevering genoodzaakt zijn hun vee te ver knopen, waardoor de melkdiatributde niet meer kan plaats hohben. Door mij wordt daarom het volgende be paald: Waaneer door die ambtenaren, beftast met de uitvoering van de maatregelen ter ia- :ameliiig van aardappelschillen gegeven, wordt geconstateerd, dat inwoners die prv 'dneten afgeven aan onbevoegde personen, zullen de namen dier inwoners worden ge noteerd, om bij de volgende verdeelfLnig van 'moikkaarten te worden buitengesloten. Bij liet' afgeven van aardappelschillen ;w©rdt ieder daarom in ernstige overweging gegeven, zich te overtuigen, of de ophale*s in liet bezit-zijn van een voor hen bestem Je ic-g i 15matieka art, en toe to zien of NIE*Y- geldige kaarten worden gebruikt. N. C. DE GIJSELAAR, Burgemeester. 'Leiden, 21 Januari .1919. De tegenwoordig© stand der oogheelkunde. Hedennarniddag hield prof. dr. j. van der I-foovo, benoemd hoogleeraar in de oogheol- i-undo aan de Rijksuniversiteit- alhier, bij aryivaardling van zijn ambt Ln het Groót- -ritoriuan der Academie een redo over bo venstaand onderworp. Spr. herinnerde cr aan, dat hot vijftig jsar is geloden. diat op deze zelfde plaats Derk Doyer het hooglèeraaisahap in de oog heelkunde aan de Lordsohe Universiteit aaa- yaardde, en daor - werd de eerste hoog- 'keraar in Nederland, in de oogheelkunde al leen. Waar wij du3 dit jaar mogen gewagen van een gouden jubileum van het oogheel kundig onderwijs in Nederland, biedt zioh. volgons spr., de gelegenheid ongedwongen aan een blik terug te werpen en eens na ie gaan in ho£.verre do schitterende vooru1't- zichten, die zich bij de benoeming van Doyer aan/beden, in vervulling zijn gegaan en hoo de oogheeffikunde in do laatste 50 joTen zich heeft ontwikkeld, Mot recht mo gen wij zoggen, dat Doyer onder gunstige omstandigheden het nieuwe ambt aanvaar 1- de. Nauwelijks 25 jaar te voren was de ocg- heclkuTLck' in ons land geheel in vervah Do oogartsen waren zeldzaam en konden niet worden opgeleid on do oogheelkunde was dn'ontengevolge in handen van staarsnijders, opticiens en leeken. Een dominee in een klein d-or-p in Noord- Brabant had zoodanige oogpraktijk, dat het aantal patiënten in het dorp het zielental zijner kleine gemeente dikwijls verre over trof. Zelfs zou konlnjg .Willem II zelf doa dominee geraadpleegd hebben. Zijn ver diensten werden hoog aangeslagen en met- de ridderorde van den Ned. Leeuw beloond. Op het diepe verval v-am oe oogheelkunde in ddo dagen volgde een schitterend© herrij zing met zoo ongeëvenaarde snelheid, als nooit ocnitg ander© klinische wetenschap heeft kunnen aanwijzen. Voorbereid d-oor mannen als Young. Mac kenzie. Bouman, Sourpa, Sichei, Desnuanes. Beer en Von Amnion, ontstond de weder geboorte der oogheeikun lo, toen genieën als Helmholtz, Donders en Von Graefe hun •groot© gaven geheel of gedeeltelijk wijdden «aan do studie vbd den normalen en ziekelij ke® toestand van het kleine en zoo gewich tige gezichtsorgaan. Terwijl], zooals spr. nader uiteenzette, de oogheelkunde bij Doyera ambtsaanvaarding reeds op oen hoog standpunt stond en be- soho-uwd' word ale een voorbeeld van oen goed gefundamen teerde klinische weten- schap, dio tevens exact was, ia zij in do laatste vijftig jaren nog belangrijk vooruit gegaan. D© methoden van o-n der zoek die Doyer al volkomen noemde, zijn, naar opr. opmerkte,, in bijna alle opzichten verbeterd, en toch zijn wjj ons bewust, d«at zij nog venre va i volmaakt- zijtn, Uitvoerig werd dit node? door spr. aangetoond. En het is, naar hij meent, wd eens goed, om, nadat de loftrompet, zoc kilde gestoken, in den aanblik van den ©normen vooruit gang Ln de oogheelkunde, eens tót on«sze'f in te koeren en na te gflan hoo oneindig veel ons nog ontbreekt, om ook ma air to naderen lot het. ideaal: de algeheel© kennis van het gezdoh teorgaan in zickolijken on gezonden toestand. Wederom werd dit uitvoerig door prof. Van_ d©r_ Hocvo aangetoond on aan tal va a voorbeelden getoetst-. Spr. vreest, dat, bij al hetgeen hier om trent het onvolmaakt© van de oogheelkun dige wetenschap en het gebrek aan kennis-, waarvan hij heeft gewaagd, men zioh zal afvragen of d© keerzijde der door hera ge toonde medaille niet te zwart -is en of mee zich bij voorkomende gelegenheid wel toe vertrouwen kan aan oogheelkundigendie, zoo weinig weten. Stol «u gerust, zei/de spr., want al ging de oogheelkundige wetensahap sk-ehts relatief weinig vooruit, ten opzicht© van hetgeen wij niot wc ten, het oogheelkundig hand-wen; ging rlafciof en absoluut enorm vooruit. Do eerst© toch bestrijkt een odbegrensd gebied, is zonder einde, terwijl het laatst© zioh ten doel stelt de bekende ai wijkingen en ziek ten te oorrigceren of t© genezen en dus con zuiver begrensde taak heeft. D vooruitgang der oogheelkunde n-u, de- voor het oneindig gebied der wetenschap elechts een kleinen stap voorwaarts betee- kent, is voor het begrensde gebied van het oogheelkundig handwerk ©en ïeusachtigec cprong vooruit. Denken wij maar ecus aan de verbeterde behandeling der oogontsteking bij pasgebo renen en hoe, dank zij Credé's methode, hie-- Goor duizenden on duizenden voor blindheid gespaard blijven; hoe door do verbetering ea zer operatic-methoden ontelbare oogen van blindheid gespaard, of slechte gezioktssoherp te gered werden. Zoo ooit. dan is dit laatst© ln dezon tijd gebleken. In den wereldoorlog tooh worden d© oogverwondlgen geschat op 5 k 10 pCt. von all© verwondingen en moeten er dus honderdduizenden plaats gevonder. hebben, terwijl het.aantal blinden tot enkele duizenden beperkt is gebleven. Een zeer groot aantal is voor infectie gespaard geble ven door dia zegenrijk© uitvinding van Kulint dat men den gewonden oogbal door conjc-c- tieva bedekken kan. De zoo gevreesd© sympathische ophtba'- mie, die in don oorlog van J 870 nog bij velen Mïndiheïd veroorzaakte, maakt ihaos tot nu toe slechts zeer weinig 8l-achtoffere. Bij ons the.rapetitisch ingrepen behoeft niet gevraagd te worden of de oorzaak der ziekte of afwijking volkomen bekend is, of wij de verschijnselen geheel kunnen verkla ren; ma-ar aMeon of wij middelen en metho den kennen, die ons in staat stellen verbete ring aan te brengen, en dit is gelukkig meestal het goval, zeide spr., ons kunnen is veel grooter dan ons kennen. Lang zou spr. door kunnen gaan met op _te sommen ziekten ©n «afwijlrin-gen, waarvan wij niet vo-lkomen op d© hoogt© zijn; maar welker bohandoling of genezing wij m»;t succes uitvoeren. Hot vermelde is. naar spr. meent, reeds voldoende cm te doen zien. hoe de vooruitgang, welke zich in de laatstó de- cenmia do oogheolkund© gemaakt heeft, aaa de ooglijdcrs zoozeer ten goede ia gekomen dat zij alle reden hebben innig dankbaar te zijn aan d© groofce mannen, di© door bun werk het lijden van zoovelcn vorzaohl of op geheven hebben, en dat wij, ooghe©llarn«È- gen. trotech ©n gelukkig mogen zijn do door deze laat&ten gebaapd© voegen te kunnen vel gen. het door htm soboone® arbeid verkre gen© te kunnen ge3>ruiken en zoo mogelijk u-ilb reiden. Spr. besloot zijn oratie rnct toespraken •aan ouratoren, hoog^leerairen ©n'sfcudonten-, R.-IL Sociale Actie. I>oor het Plaataelgk ComitS van do R.-K. Sociale Adtie, in samenwerking met liet November-ComifcS, wjls gi^tei-avond oen bg- eenkomst uitgeschreven, waarvoor als spre- keis waren aangekondigd de heeren A_ H. J. EJngrds, lid 'der Tweede Kamer, alhier, en mr. dr. Jan van Best, oud-Kamerlid te Eindhoven, terwijl was medegedeeld, dat wel licht oolc Z.Em Minister Aaïberso er het woord zou voeron, Tegen haifnegen was cfe groote Stadszaal voor het grootste deel gevuld, zoowel op de gaiertf als beneden in de zaal. Op het podium hadden de talrijke Comité- leden en enkele geestelijken p'aafcs genomen. De voorzitter, (fe heer Arnold Smits, o'pende de vergadering niiefc den Chriifcelëk n groat. Het verheugde hem, dat de KathoUeken zoo talrijk warén opgekomen. Geen land ter wereld kan bogen op een zoo krachtig aangesloten Katk. organisatie als Nederfeun.i. Uit het buitenland heeft de KatL Partij fcd- ryke felicitaties ontvangen voor hetgeen, zij in den laat9ten tijd heeft gedaam Br ligt echter nog een uitgebrekf pro gram van actie voor ons klaar, zeldo spr. Wjj moeten ook internationaal georganiseerd zijn. Wij hebben dit tot dusver te veel over gelaten aan do Loge, de Joden en Later ook aan de socialisten. Daarover zal de eerste spreker, de Koor Engels, in hoofdzaak het woord voeren, waar voor hr? dezen nu aan de vergadering voor stelde, welke hem met applaus begroette. Do heer Engels ving aan met een herin nering aan den sterfdag van. dr. Schaapman, welke juist op dezen dag valt en waaraan „Het Centrum" heden nog heeft herinnerd. En met een aanhaling uit dit stuk tot uit gangspunt, schetste spr. de beteekenis /an a© R.-K. Kerk in dezen veelbewogen {-jid. Koninkrijken z\jn gevallen, goeste'ijke mach ten zg'n ondergegaan, de R.-K. Kerk ctaat er echter nog in haar volle kracht Dat de Vredesconferentie te Versaüfes kon worden geopend zonder den Paus is dan ook teekenend voor de gestie van deze I aamenkomst Dat er aan het hoofa étaat een man, die in Frankrijk de tijger genoemd wordt, belooft met veel. Men heoffc niet gezien naar heb Oosten, maar ach gewend tot het Westen, naar het land van den dollar. Dat voorspelt niet veel goeds. Er is maar één macht, die do waanwijze wereld in het rechte spoor kan brengen, dat te het Chris tendom, en met name de R.-K. Kerk. En het groofète verzuim dor tegenwoordige machthebbers is, dat zij het hoofd der R.-K. Kerk, in menig opzicht do machtigste keer- scher der wereld, niet hebben erkend. Daarom is het goed, dat wij ons bewust zijn van de groote macht der Kerk. Uit Goddolijken mond toch is do eindoverwin ning aan de R.-K. Kerk voorspeld. En het is een gelukkig verschijnsel, dat dit meer en meer" door de R.-Katholieken, in alle dim den wordt gevoeld. moeten bedenken dat bijna do .helft der bevolking van Europa R,-Katholiek is en daC 17 pCt der bevolking van heel de wereld zich buigt voor den Paus. Daarmede is de invloed van het Katholicisme echter niet evenredig. Dat komt eensdeels van de verdrukking, die de R.-K. hebben móeten verdragen, anderdeels doordat zij zich niet internationaal hebben aangesloten en zich tegen de kleine ongeloovige groepen schrap gezet. Men zegt, dat de neutrale pers ond'T- Bteimd \vordt door Joodsch Bankkap'taaf cn toch brengen de R.-K. nog hau geld bij deze Banken en lezen de neutrale bladen. Spr. r.oemt dat een dwaasheid. Zijn conclusie is, dat er van de R.-Katkolieken een drang moet uitgaan tot een internationale organi satie, zooals de Paus het ook wenscht. Juist thans, nu de democratie vasten 7oet krijgt, is een Internationale organisatie ze^r noodig. In dat opzicht kan van ons land, dank zij de sterke Katholieke Sociale Actie, een krachtige stoot uitgaan. Daarom moet de Katholieke Sociale Actie worden gesfeund en dat vooral nu de kans op een revolutie volstrekt nog niet denkbeeldig is. Spr. ib er nog niet zeker van, dat niet Wijnkoop en zijn mede-Bolsjewisten den sprong in het duister zullen wagen en dat to gelijk do sociaal-democraten dan zullen trachten zeif do leiding te nemen. Daarvoor moeten de R.-K. zich krachtig maken en is toetreding tot de Katk. Sociale Actio noodig. Deze rede werd warm! toegejuicht, waarna even werd gepauzeerd. In dosa pauze hiel den eenige dames een collecte voor het z.g. November-comité, dat een tekort had, en zong de vergadering het lied van Schaep- man; c,Aan U, o Koning der Eeuwen". Do tweede spr., die onder daverend ap plaus door den voorzitter als een oude bekende werd voorgesteld, sloot zich aan bij den heer Engels. Ook hij heeft het denk beeld van de stichting eener Katholieke In ternationale, die opgaat onder het Kruis, reeds lang ondor zrjn hart gedragen. Spr. schetste in vlammende woorden de-groote vol keren worsteling, waarbij ten slotte een dor reuzen ligt neergeslagen, terwijl als overwinnaar daarnaast de Entente slaat. Een professor, president der groote Ame- rikaanscho republiek, is naar Europa ge komen en hjj zal een nieuwe wereld helpen opbouwen. Het zal zijn «een nieuw Babel, omdat geen der bouwmeesters in d?n Chris tus gelooft. Aan wie de schuld daarvan? roept spr. uit Men wil een rechts vrede, maar bet zal ook weer een mackcsvrede worden, die nieuwe oorlogen in zijn schoot bergt Men zal de rechtsvraag niet kunnen stel len zonder de historische ontwikkeling in aanmerking te nemen. Men wü het zelfbeschikkingsrecht, maar hoe? En voortgaande critiseerde spr. nu onder gejuich en hilariteit "dan onder onweer staanbaar applaus der vergadering, meerdere der idealistische beginselen van Wilson. Men kan niet een vrede in den vollen zin des woords samenstellen, omdat daaraan de eenige ware grondslag, o.l. Chri.tus, ont breekt, op welken grondslag met Gods hu'p alleen een ware- vrede tot stand kan komen. Hoe is het mogelijk, dat men daar m Versailles bij hot zieke Europa zit en met oens bidt? Het i9 de schuld van ons. Room- >CHT. Naar het Engc-lach van CHARLES GARYIOB. ,73) „Ik ben benieuwd, wat Jordan zal zeg gen, als hij lioort, dat wij kennis gemaakt hebben met do beroemd© Signora. Stella Daar had ik nog niot aan gedacht". Zij keek nu vrij ernstig. „Denk daar maar niet ovcV zed Andrey koel. „Wat doet het c-r toeik bedoel, wat zal het hom kunnen schelen. Wat ia ■zo mooi cn wat is zo liefZij trekt mij nu nog meer aan dan op het tooneel: teen ik jmtot haar praatte, vergal ik koelernaal, dat zij een opera-zangeres was." ,,Ik ook bijna zei Lady Marlow. 5/Maar ik vrees, da wij ons zelf njet mo- /gen veroorloven, dat t«c vergeten. twijfel cr niet aan, of do Signora is een uitstekend meiisje cn alk-s, wat maar goed cn lief is, cn cn maar toch, wij zullen elkaar waarschijnlijk riraimer weer ont moeten". „Ik ga ha-ar morgen con bezoek bren gen zei AncLney bcda-ard en op dien eigenaarcligen toon, dien Lord Marlow haar stijfhoofdige otem noemde. Met een zuchtje van berusting zonk Lady Marlow in d© kuasens terug. „lk trek rajjn handen van je af, iiove", zei ze, „en laat j© aan Jordan over". Toen zo thuis kwamen, vonden ze Jor- -*onL die^op haar wachtte. Hij had een kleur en zag er bijna jeaigdig uit, boen hij de damo3 bö gemoet kwammaar An drey gaf hein zoo koel cle hand, dat hij haar niet na-ar ziek toe durfde trekken en kussen, zooals bij van plan was. Hij vas nog niet verder gegaan dan haar hancl met zijn lippen aan te raken. Maar hij maande zichzelf aan tot geduldze waren nog maar één dag vorioofd, sprak hij zich zelf toe en hij kou wachten. „Wie denk je, dat wij vanavond gespro - ken hebben, Jordan V' zei Lady Marlow, cn half bevreesd verbelde zij, hoe zij Sig nora Stella te hulp waren gekomen. Ziju zware oogleden vielen over zijn oogen en verborgen iedere verbazing of andere aandoening, die hij gevoeld mocht hebben. „Waarlijk!" zed hij met een glimlach, „en ga je haar morgen eon visite maken? Hoe romantisch! Ik wou, dat ik mee kon ga-a>n". Audrey's gelaat betrok, zij sloeg de oogen neer. „Maar ik moet morgen voor zaken naar Lyano". Andrey'a gelaat klaarde op. „Ik zal' niet langer dan één nacliD weg blijven", voegde hij er beeder bijen op zachber toon fluisterde hij„Ach als ik voelen mocht, dat je mij een tiende missen zou, als ik jou zal mis.oon, lieve ling l" Maar ofschoon hij liet bericht van Au drey's onürnoeting mot Signora Stella met sehijnba-re onverschilligheid had aangehoord was hij er door ontsteld en zijn gezicht werd bezorgd en poinzond, terwijl hij naar huis wandelde. HOOFDSTUK XXIX Sylvia praatte dien avond over niets an dera dan over Andrey Hope. Zij vergat Las'®riek zelfs-en was te verdiept in haar onderwerp om op te merken, dat Mc-rcy bijna stilzwijgend luisterde, en als zij eeoig antwoord gaf, dan was dat op een nog stiller toon dan gewoonlijk „Ik ben benieuwd of zij komen zal'", zei Sylvia mot een zuchtje, „misschien wil de familie haar niet laten gaan. Ze zullen vinden, dat het niet gepast zou zijn voor haar, om intiem om te gaa-n met een ac trice. En toch, ik zou haar volstrekt geen kwaad" doen. Donk je «wel, Mercy?" Zij lachte c® zuchtte. „Neen, ik denk het ook niet", ant woordde Mercy met een gedwongen lachjo. „Ja, ze zal komen. Andrey Hop© is te lang haar eigen gang gegaan -om zich te laten afbrengen van een vorlangon". „Hoe weet je dat?" vroeg Sylvia met verbazing. Mercy kreeg een liohten blèa. „Ze ziet er uit of zij gewend is haar eugen gang be gaan en te doen waar zij lust in heeft", zei zo aarzelend. „Zij -deed het portier open en na-m ons gisteravond mede". „Ja. Daar zal ik haar altijd om liefheb ben riep Sylvia uit. Moicy had gelijk. Met een voor haar on gewone stiptheid verscheen Andrey Hope om twaalf uur in de Burystraat No. 29 Er was niemand in- de kanier, waar zij binnengelaten word en zij keek met. be langstelling en zeer natuurlijke nieuws gierigheid rond. Hot w«aa voor het eerst, dat zij aan huis kwam bij een actrice, ©n toen zij zich de beschrijving van zulke apar tem enten herinnerde, (Re zoo menig maal tn romans voorkomt, was zjj ver baasd pver den eenvoud en do netheid van de kamer der beroemds Signora. Er lagen voel boeken en couranten, maar heel netjes ge-schikt, evenals cle muziek, die op een lioogon stapel na-ast cle piano stond; er was niets hoegenaamd van iets losbandigs te bespeuren geen leeg© Gliarnpagno-flessdieai, gee-n pakken kaarten of billets-doux. Het was precies cle kamer van een gewone, beschaafde dame. Weldra ging de deur open en een slank meisjesfiguurtje in een zwart-wollen japon kwam met uitgestoken hand na-ar haar toe. Andrey wist niet wat zo zag: want in hei eenvoudig gemaakte, maar keurig zittend toilet, zag de beroemde zangeres er jonger en meisjesachtiger uit dan in den mot bont gega-rneerden avondmantel, waarin zij den vorigon avond gehuld was geweest De twee meisjes waren het- eer st© oogenblik een weinig schuw; toon, als of zij besloten had, dat or geen afstand mocht bestaan tuselven beiden, begon An drey Sylvia vragen to clocn in verband met haar werk. „U schijnt u is nog zoo jong", zei ze mot haar onweerstaanbaar glimlachje, „hot is haast niet to begrijpen, dat u d© da«mc is, die ons alten zoo volkomen onder uw bekoring brengt". „Ja, is het niet jammer, dat ik niet ouder bon?" zed Sylvia eenvoudig. „Maar die fout wordt iedóren dag beter". Andrey lachte. „En u is zoo bedaard en zoo kalm. I at komt- zeker, omdat u al lang gespeeld cn gezongen hobt?" „Neen", zei Sylvia, het hoofd schuddend „het is nog maar heel' kort". „Werkelijk? Dat lijkt mij «-.nmogelijk too". 6chen, riep spr. uit, die te bang; te traag zijn om ons te laten gelden, hoewel wij dó meerderheid hebben. En hetzelfde verwijt slingerde spr. zijn geloofsgenooten toe als hij denkt aan hefi Bolsjewistisch gevaar. Daarvoor is een internationale organisatie noodig, met den standaard voor God en Christus voor ons uit gedragen. Er is vooral één zaak, waarvoor wij ona internationaal organisoere'n moeten, zeivie spr., d. i. hot gezin. Want ia olie moderne systemen wordt het gezin prijs gegeven, doordat men .Ia3rbjj het kind wil geven aan den Staat. Maar of men hier het socialistisch ideaal a! kan doen verdwijnen, wat baat het, ais dit elders zegeviert? Daarom moeten wij o-m internationale Roomsche eenheid vormen. Zóó en zóó alieón kunnen wij ook werken voor een volkerenbond in den goeden zm. Het liberalisme heeft zijn tijd gehad; het socialisme zal straks ook verdwijnen, maar; de Kerk, die voor eeuwen stond zooals nog staat, zal blijven staan, omdat zij steunt op de eeuwige vaste rots, die Christus n^et En daarom moeten wij, aldus besloot spr. zijn. roet daverend en herhaala applaus be^ groete rede, ons aaneen sluiten io het rast geloof, dat wij met God zullen overwinnen. Hierna deelde de voorzitter me Je, dat dei heer Aalberse was verhinderd door zjjix drukke bezigheden; bg een latere gelegen-1 heid zou hij echter stellig komen. Nog zeidö h& dat de collecte in "de zaaf had opge^ bracht^ f 108.801/2. Eindelijk bond hjj den R.-Kathol:oken ar* beidei'3 op hot hart in dezen tjjd niet deel te nemen aan stakingen, hoe gerechtvaardigd deze ook mochten zijn. Imniers, het ?s vrq zeker aan te nemen, dat de socialisten heü denkbeeld van een revolutie nog niet habb^o; laten varen. Wat er in de Rotterdamsehó haven is geschied, bewijst; dit en ook onder; het spoorwegpersoneel ia het niet pluis.' Nadat hij nog eens krachtig tegen dit ievo/utionnair drijven had gewaarschuwd,- sloot hij reet den Christelijken groet tegen; halfelf de schitterend geslaagde bijeenkomst. Gisteravond hebben de hoeren Hor©< mans en De Grauw wederom een büjarte séance gegeven, ditmaal in hotel „Bellevue^' aan do Stoenslraat?. De belangstelling was nu ook weder zeer groot. Overeengekomen werd, dat Horeman$ 50!) caramboles zou spelen en Do Grauw.' 250, tervvjj] bovendien was overeengekc men,1 dat de series, door Horémans gespeeld beV nedem niet zouden worden meegeteld. ji De uitslag was: De Grauw 0. 14, 10 14^ totaal 38; Horemans 192, (93), 12V* 187; tetaal 500; zoodat H. ook thans weder zgn_ hieestexschap toonde. |j lanavond worden de wedstrijden vooxff' gezet. De old. öogstgeest van den Cenfe'' Ned. Ambtenaarsbond, hield gisteravond in caxé „Centraal", alhier een feesla vond je voori' leden en genoo.Rgdco, opgeluisterd door heö' Leidsche mando.ine-gezelschap „l'E^tudiaa-i tina'", waarbjj mej. Glaykeuruv, sopraan, oooi-' ge nummers verdienstel\jl; ten beste gat' De heer Hageman gaf voordrachten, weiks1 zeer in den smaak vielen. Dg afd.-voorzittcr, de. heer J. Penseel,1; had de vergadering geopend en wees erf op, dat v!it avondje aanvankelijk zou worden gehouden in een lokaal van het gesticht' „Endegeest" doch dit was geweigerd, om*! reden de aireptie ook toegang wenscht© voor z.g. rustige patiënten. Daar de afd' grootsndcels bestaat uit personeel van „Eo-1 degeest'c.a. en zij den wensch te kennen .hadden gegeven, die niet toe te laten, wa# men genoodzaakt dezen avond buitea het ge sticht te houden. Hrj hoopte, dat ieder hel' zich zoo gezellig mogelijk zou maken, en' wees tevens op de noodzakelijkheid van or-1 ganisatie.^ De salarisregeling en de rechts-' positie ey.n actueel© punten, zei spreker, en hg hoopte, dal, wanneer deze straks zullen' worden bshanie.d, het geheele personeel van de gestichten ..Endegeest' c.a. georgant- jAIs iemand' mij fcwc© jaar geleden ge zegd had. dat- ik opera-zangeres zou wor den, zou ik hem uitgelachen hebben, wanb ik dwaalde toon rond in Australië Zij 7.woog e® do glimlach maakt© phoats v-oor een uiUlruklong van smart. Andrey legde haar hand heecliroomd ot> Sylvia'a arm. „Heeft u verdriot gehacl 1" fluislerdo zij mot- vriendelijk© s.ympabliie. ,,Ja; ik Weef geheel alleen achter, zon der vrienden, behalve t^vee liov© menschen. De osn .is de da-me, die u gisteravond ge zien hoeft; zij hoet Meivy Fairfax on zjj is een zuster neen, een moeder voor mij geweest. Do andor© haar gezicht straalde „is een va® do beste cn edel moedigste mannen van de wereld. Heb ia con echt© edelman." Andrey trok haar hand langzaam terug on drukt© do lippen stijf op elkaar. „Ja, als liij er niet geweest- was", ging Sylvia voort, „dan zou ik nu niet in teven zijn'R „Ik geloof, dat ik zijn naam ken", zei Andrey. met zoo'n kalmon stem als haar mogelijk was en zij vroeg ziclizelv© af, zelfs op dat ©ogenblik, waarom zij dit jon ge meisje niet haatte, dat haar Lord Lor- rimore's liefdo ontstolen had „Ja?" vroeg Sylvia, onschuldig en zon der te blozen, hetgeen Andrey verbaasde, „Hij is alles, wat vriendelijk is en goed werkolijk ee-n edel ma.n". „Is is hij hier in Londen?" vroeg Au drey, met neergeslagen oogen. „Neen, maar ?iij komt spoedig. Ik wou^ dat hij hier was ik heb al mijn best ge* dorèn om hem over te halen te komen". Vl- JWordt vervolgd^.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1919 | | pagina 1