IS. P. WIELINGA
OPROEP.
GARTENS5 Brandkasten.
H.E.v, d. HEIDE ZONEN.
100'
Grande Soiree Dansante
NU BEGINNEN
Verkocping,
Koffiehuis,
I Rotterdam Canada
hypotheekbank
95
Firma 0. van Srysse!
lilh". Kersweg
Luxor Theater
STRIJD.
LEEK&A® i/h. OAfJSEW ALHIER.]
Hersatiing Lessen i/h. NUTSSEBOUW, begin Oct. a.s I
Vraagt Prospectus; InBchrijvlDg na 14 Sept. I
Inlichtingen: LANGEBURG 18. 83981
•l
Pandbrieven
Totale circulatie;
ruim f 12,500.000.
Veria ijgbaar bij alie
Effectenhandelaren.
KI o/
^2 /O
tegen
Correspondenten te Leiden:
3 DUYN5TEE v. d. VELDEN Bankiers,Rapenburg 30ÏÏ
■i SCHEURLEER ZOONEN's Bank, Rapenburg 35l
Lceroc! 52. O. ISoekhoH-
deu te ©EGSTGKKST
eenige uren voor het geven
van fieaseaa beschikbaar heb
bend, zoekt leerllsügeza.
Cqnditie f6,per maand
I «Ur per vreek;bü meer
dere lessen per week en
voor clablessen bijzon
dere regeling;.
Brieven onder No. 13032a
bureau van dit blad.
Flink Persoon
gevraagd voor eenvoudigon
machinalen houtbewerking.
GKBS. iiAFEBESI
önde Vest 77^-79.
EClPEBIJ - SfflBöEBIJ
13lG0a
Al degenen, die sinds maanden Hinder en last ondervonden hebben
van den ondrageSSjken stank, verspreid dooi de Rajkeweevosdep-
tfaSbrsek (procédé UAH CALCAR) aan den Heerenweg te Zceier-
woude, wordt verzocht mondeling bun bezwaren tegen dien binder in te
brengen, waartoe gelegenheid bestaat ten overstaan van een GoiransissSe
iböS Gedeputeerde Staten, welke daartoe overeenkomstig artikel 26
der Hinderwet 2itiing zal houden in het Gemeentehuis te Zoetsrwsude
qïs Dondes'aSag wïjjff September as., 'sham, twee uur.
8404
Eenige belanghebbenden.
Gemeente Voorschoten.
Teu aanzien van de toe
passing van deze wet^jvorden
alle gewensehte inlichtingen
aan bet bureau Kiokateeg
19 verstrakt.
De ter zake dienende lor-
muïicreia zijn aldaar ver
krijgbaar en worden des ge-
wenscht in ordo gebracht.
De Huurcommissie voornoemd
Prol. Mr. D. VAN BLOM,
Voorzitter.
A. I. WITMANS, Mzs.
8376 Secretaris.
Electrische Drukkerij
Haarl.siraat 222, Leiden.
H'eletoonn. 1350.
Levering van ALLE Druk
werken, tegen concur-
reerende. prijzen. 6527
r NETTE UITVOERING
onder leiding van den heer K. J. PLAMTFEBER,
op Znterdng 7 September. Aazsvsug ?b evondalO n.ur.
In de groote zaal van de Oude Vink.
Optreden van den heer HELLISANK,
De Inrichting voor Eweetl-
sche heilgymnastiek en mas
sage is weder geopend. Men kan zich
voor de CfTMHASTIEKOLUBS aan
melden bij
H. W. van de Sande Bakhnyzen,
sice Fieterskerkhof 38.
ruim
tO cent
per week
1. Fransch, 5. Ned. met Rekenen, 9. Aardrijks-
2. Engelsch, 6. Algemeene ontwikkeling, kunde,
3. Duitscb, 7. Schoonschrijven. 10. Gevord.
4. Boekhouden, 8. Stenografie. Talen.
Zend briefkaart om gratis proefles aan Cursus Zelf
ontwikkeling, Bilderdykstraat 88 D, Amsterdam. 8233
I GEDII'L. LEERARES
i $oo®
Solo- en Koorzang
Methodisch spreken en
Declamatie.
AdresOude Rijn 1S4C
Ook op dekoor klassen kun
nen NIEUWE LEERLINGEN"
(eerstbeg. en, meei'gev.j ge
plaatst ïvord'en. 8285
ACCOUNTANTS
KANTOOR
Henri C. Hoek.
Ltd Ned. Bond v. Acc.
DEN KAAG,
Svyeeitnokstraat 18t.
Telefoon llaag 9565.
"7065*"
Bc-zcekers van dit en andere
Theaters worden attent ge-
trnaakt op de jiieuwe
Rijwielbewaarplaats
„CiTO",
SATIONS.WEG 16, Leiden,
r.epht over dè Bok. Geopend
tot 12 pur 's nachts. 8354
i Onderfienier,
I i Ii V ,<J. MEEL.
Openbare Vrijwillige
.WEGENS VERANDERING
i VAN ZAKEN,
bij VEILING op
Woensdag 4 September
en Hj AFSLAG op
Woensdag 11 Sept. 1918,
beide dagen 's morg. 11 uur,
m liet Koffiehuis van den
EEU HESBERGEN
te Wassenaar,
ten overstaan van Notaris 0.
MUNNICH altlaar, van:
een vanouds goed beklant
te Wassenaar, Oostdorpei-weg
.63, kadaster gemeente ;Wass%
naar, sectie B, nummers 1517
en 1578, groot 57.90 Are, ge
naamd
„De Bonte Os",
met daarachter gelegen Tuin.
'grond, annex stcenen Schuur,
benevens houten .Wagenlocdé
en Varkensschuu®, alles in uit
stekenden staat en ia.eigen ge
bruik.
Grondlasten f 13.63. PoLder-
lafelen f0.74, Rijnlandscli bun-»
üwghid 12.43.
Betaling der kooppenningen:
1 Januari 1919.
Aanvaarding: het Land met
iVarkensschuur met Kerstmis
a.s., hot overige 8 Maart 1919.
Te bezichtigen: eiken werk-
ido-g van 2 tot 4 .uur.
i Inlichtingen ten kantore van
genoemden Notaris. 8023
Sohets van
TRUUS SALOMONS.
(Nadruk verboden)
Do groote electrische be! klingelde door
het pension, en stoorde Elsa Merdens in een
zoete beschouwing van haar oudste doch-
terje, dat in de keuken waar ze mot het
kindje steeds verblijf hield een pop zat
te sussen.
„Wat zal hot nu weer zijn," dacht het
Jonge weduw vrouwtje, en moe stond ze op.
„Mammie kom gauw," stamelde het
kleintje op den vloer.
„Ja, kleine muis, zoet zijn hoor; mam
mie moet even weg."
En ze ging do gang in om daar te kijken
,wie er gebeld had. Het groote bord boven
de telefoon vertelde haar dat het do juf
frouw van do eerste verdieping was, een
meisje zoo tueechen dertig en veertig dao~
good betaalde, maar die oven lastig was
als dc vliegen in den zomer. Elsa, aan aller
lei dingen gewend in haar pension, doch
pteeda bevreesd in dezen moeilijken tijd
menschen te verliezen, ging met eaamge-
knepen lippen cn een zucht onderdrukkend
paar boven, angstig, daar er nooit werd
gebold om dezen tijd.
De juffrouw van één hoog zat voor het
raam aan do schrijftafel. De kamer was in-
gezollig. De prettige groene tint van meu
bels en gordijnen gaf iets rustigs aan het
groote vertrek.
De juffrouw zelf zag er uiterst onvrien
delijk uit alhoewel ze trachtte door een
lachje haar gezicht iot-s vriendelijks te
geven
En Elsa, uie door allerlei bittere erva
ring meer gelaatkennis opgedaan, had aan
menig geleerd© psychiater, zag dat er een
hevig onweer broeide; niettemin bleef ze
heel kalm.
De juffrouw aan het raam keerde zich
cao en zei kort„Mevrouw, ik heb iet© heel
ernstigs to zeggen doet 'u de deur dicht, 'f
Elsa deed het Haar tenger figuurtje in
h©t zwarte stemmige kleedje scheen ale het
.Ware te verzinken in de kameren toen ze
zoo door de groote ruimte schreed en op de
juffrouw toetrad, die steeds naar haar bleef
kijken, scheen ze nog nietiger, nog slanker
be worden.
„Mevrouw," begon de juffrouw, „u heeft
kinderen f'
Elsa dachtwaar moet dat heen Gina Is
toch heel rustig en Eddy heb ik al uitbe
steed om do menschen hier geen last te ge
ven waarom zou ze
„Mevrouw, u heeft eon pension,!' ging on-
dcrtusschen do juffrouw voort.
„Jawel," zeicïe Elsa zacht; „wat wilde u
oigenlijk van mij? Is uw kamer of uw: mid
dagmaal niot goed?"
„Ziet u," zei de juffrouw, en ze legde de
couranten waaria ze had gekeken en aan-
teckeningen gemaakt c-p zij, „ziet u. dat is
alles bestdaarvoor staat u bekendu is
flink, en degelijk maar er is iets andersen
dat wil dk u zeggen. Als u nog langer rela
ties heeft met mijnheer Elders van hierbo
ven, dan moot ik vertrekken. Mijn naam
lijdt er ook onder
Elsa keek haar eerst verbaasd, tóen heel
verontwaardigd aan, maar denkend aan de
enorme som die ze kon verliezen als de juf
frouw werkelijk verdween, en dan de aan
stoot die zoo'n vertrek zou geven, zeide ze
„Juffrouw, u moet u nader verklarend Ik
ben me van niete bewust op dat punt."
„Welnu, ik ben van meening geweest in
een zeer net pension te zijn; u zag er zoo
gedistingeerd uit," en weer keek ze Elsa
vlak in het bleek©, mooie gezicht, „u had
zoo'n droevig verlies geleden, en ik had me
delijden met u, daarom voelde ik het ook
als een goodo daad juist hier te komen
wonen
Elsa wilde haast zeggen dat ze toch voor
haar geld goed bediend werd en vrij lastig
was, maar haar veretand behield de over
winning, en ze zweeg.
„Dan," ging cfe juffrouw voort, „heeft u
zulke lieve kinderen, die u wel uw verlies
van yv man zou dien vergoeden en cfio mijn
heer EldersHij is we! blind, dat is
waar, maar hij is jong en rijk, en ik vind."
Elsa kneep de lippen op elkaar om niet
uit te barsten.
„Ik vind uw houding ongepast," ging do
juffrouw voort, „én omdat ik eerlijk ben
zeg ik heb -u allemaal vinden ze dat u veel
to familiaar bent tegen dien jonge'n artiest.
U ïooogt zoo niet handelen."
Elsa keek verbaasd1. Dat was het dus, nu
waa het er uit, nu wist ze waarom de pen
siongasten alle, de een meer, d!e ander min
der, haar zoo scheef aankeken, haar min
achtend bejegenden: omdat ze in het oog
vallend goed was voor don blinden gast
dien men haar had toevertrouwd.
En groote droefheid maakte zich vsd
haar meester. O, was er toch maar iemand
om haar te radenWas hetverkeerd dio
intense vriendschap, die ze voeldte voor dón
eenzame Belg, dio door zijn relaties en door
zijn fortuin in haar pension waa onderge
bracht. Hij was blind geworden door de mi-
eère van dos oorlog en heel eenzaam, ang
stig en vreesachtig. En moest zij, do jongo
weduwe die naar haar vermogen hem over
cTo droefheid trachtteheen te helpen, hem
haar vrijen tijd! gaf om hem vooral door
voorlezen dio moeilijke avonduren van ver
veling te berooven, moest zij dit nu nalaten
omdat dia gaston daarin iets onfatsoenlijks
zagen. Iedereen had immers betoogd mede
lijden met den blinden vreemdeling te heb
ben. Maar niemand bekommerde zich om
hemvrienden had) hij nog niet kunnen vin-
den en het eenige genot dat er voor hem
was geweest, zijn kunst, was nu onbereik
baar: hoe kon een blind!© nog graveeren.
Zijn eigon meesterstukjes veraarden do ka
mer waar hij nu woonde, en hij zelf zat
uren stil er over heen tastend.
Aan dit alles dacht Elsa en een groot me
delijden maakte zich van haar meester. Ze
zag naar de juffrouw vóór haar; deze was
weer met de aanteekoningen begonnen, als
of zij het gesprek als geëindigd beschouwde
en Elsa, cMo het begreep, ging.
Toen ze bij de deur gekomen was, riep die
juffrouw haar terug, èn zei
„U zult mo zeker wel eens willen zeggen
hoe u denkt te doen, opdat ik mijn maat
regelen nemen kan."
Elsa ging droevig gestemd naar de keu
ken, naar haar „eigen vertrek," zooals ze
schamper zeido. Zij had in dat groote huis
geen andere plaats, ze sliep op de vliering,
at in do keukendat was nu eenmaal haar
leven en de dames en heeren die ze verzorg
de vonden dat immers natuurlijkzij wilde
wat verdienen, du6 moest ze er ook maar
wat voor doen.
Maar do juffrouw.van de eerste verdie
ping had haar gewezen op 'n groot gevaar
zo zou geen gaston meer herbergen die
haar met meerdere belangstelling vervul
den, zelfs ongelukkigen werden daaronder
gerekend. Zou do juffrouw van één hoog
jaloorsch zijn!
Do jongo man, die door de schrik van zijn
gezicht beroofd was, kon best haar jaloezie
wekken! Hij was knap en rijzig gebouwd,
bad fortuin en goedo manieren, want al
c5eec! hij nu onhandig, do eigenschappen van
een gentleman had hij ook nu nog behou
den.
Wat moest ze doen Ze stond voor een
groote moeilijkheidhaar gasten haddén er
bijkbaaar veel togen en ze moest die tö
vriend houden voor cfe kinderen vooral
haar huis had zo nu eenmaal opengesteld
voor eeit-ieder; maar haar hart, moest cfat
gesloten blijven? Ze had haar man innig
liefgehad en ze betreurde hem nog diep,
maar zo waa eenzaamvrienden had) ze niet
omdat zo ver was gaan wenen van hen, dio
haar in haar jong huwelijksleven gekend
hadden. Ze was toen zelf iu goeden doen
geweest on juist liet beginnen van een pen
sion, had haar in dio oógen van andteren
lager d'oen dalen.
Zij wilde niet geholpen zijn en zonder het
eigenlijk te kunnen betalen, tooh de kinde
ren in haar stand opvoeden. Zij bezat niets
dan het kleine kapitaaltje dat haar mm
door zuinigheid nog had overgespaard vcor
en in hun trouwen. En het pension, alhoe
wel veel zorgen eischend, was winst-gevend
en behoorde haar en haar alléénniemand
behoefde zo naar da oogen te tien. Maar
de menschen die ze verzorgde zagen in haar
slechts de juffrouw dÜQ betaald werd Nie
mand sprak eens vriendelijk met haar, nie
mand had een lachje of groetje voor haar
kleine meisje; niemand begreep clat ze het
kmdfjo zoo graag hoordte hollen dloor het
huis, on ofschoon cfe andere kinderen veel
leven maakten, haar kindje moest stil zijn
immers de menschen betaalden en dus
weuschtcn zo dht naar bun verlangen ge
schiedde. Elea voeldo dit alles snijden dl daep
toen ze in de keuken alleen zat en naar het
zoet-spelencï kleutertje keek, dat zoo vroeg
reeds de zorgen van vader moest missen
En ze dacht aan do juffrouw van één-hoog
en haar bedreiging met vertrek en do strijd
werd hovig in haarzo wist-met haar zou
den meer gasten vertrekken.
Wat moest ze doen? Haar medelijden op
schorten met the armen jongen daarboven?
Moest ze hem zeggenik kan u niet meer
helpen, neem iemand' om u voor te lezen, en
vraag iemand om met u uit te gaan ik kan
niet omdat mijn naam gevaar loopt en mijn
zaak schade lijdt
Maar dan moest zo het dadelijk gaan zeg
gen, ze moest do juffrouw vertellen, hoe ze
dacht te doen, en nadat ze even nog naar
't kindje had gekeken, ging ze de trap op
naar do voorkamer op dc tweede, verdie
ping.
Daar, aan het raam met zijn gezicht naar
do zon gekeerd, zat dio blinde te' lozen. Zijn
vingers gloeien uiterst langzaam over het
blad cn zo zag bij haar binnenkomen dat het
braille-schrift dat hij bezig was te leeren
hem zeer vejsl inspanning kootte.
Ze keek naar hem zooakhij daar zatzijn
hoofd rechtop, zijn slanke -handen in bui
ging om toch het moeilijke van cfe klcdno
puntjes vooral good to voelen. En het ge
zicht in rustige donking. Alles leek haar bij
zoader aan hom. Hij was te zeer man om
zijn moeilijk lot niet te dragen met do
kracht die hem gegeven was, maar zijn
brüino haar wn« aan die slapen reeds grij
zend en zijn jonge oogen etondien dood!, <Mt
maakte hem droevig om te zien-, en het cteed
haar opnieuw zóó aan, diat ze die dfingen die
ze wenschte te bespreken niet onder woor
den kon brengen.
Ze ging naar hom tóe, nadat zo zachtjes
de cleur had' genieten.
Hij kende haar stap en, hoorend wie er
was binnengetreden,'kwam hij langzaam op
haar af.
Zijn stem had iete bevende toen hij vroeg:
„Is ©r iets met de kinderen, mevrouw, dat
u mo nu opzoekt of
„Neen, dat niot; ik wildo kijken of u iete
noocüg hadt; u vraagt nooit -ait u-zc!f!"
„Och, zei hij 6trak, „ik ben al zoo veel-
cischend en lastig voor uoen ongelukkig
als ik worth:- zoo licht egoïstisch."
Even trachtte zij zenuwachtig zijn ernst
weg te lachontoon dacht zo plots aan ham
eigen egoasme, dat haar niot dadelijk een
flink antwoord had d'oen geven togen de
huurster van één hoogen nu veelde ze 't
ze zou niet weggaan van dozen moed6Ó,
reiziger, die bij haar veilig meende te rusten!'
Hij dacht, dat zo boos was over zijn laatste
woorden en hij zeido: „Hoort u eens; u ifl
altijd vriendelijk goweest, maar ik geloof
dat 't lastig ia voor uik hoor zoo terzijde
wolcens dat ik ltvrtig ben, cn dna-rom dacht
ik maar 'n plaatsje to koop'en in een blin-
den tehuis tot na den oorlog; misschien Lu»
ik dat. Ik heb niets mier te hopen van di>
wereld; ik sta alken."
Hij hield op, verschrikt door haat
onderdrukt snikken. Hij luister do eerst
oven
Toon, langzaam ziiu hand uitstrekkend»
zocht hij haar en haakte haar naar zich
toe; hij stond nu recht op met zijn hoofd
iets ter zijde.
Langzaam onderdrukt sprak hij„O, ik
had liet moeten weten, dat ze jou nog rneeü
zouden hinder onik dacht 'lal óp ons blin
den niet meer ge!et werd, maar :t ia waar;
ik ben rijk, tenminste ik bezit iete, en Aan
heb jo nog waarde in do oogen van ande
ren. Too, iaat' mo 't good makenvergeef
mo, dat ik voor joii een last ben geweest, ft
zal gaan, maar ik was hier gelukkig."
Hij zocht hr.-ar ha-hef Zij was op een stoel
n-oergeiva) Ion en hij tastto mis en voelde
plotseling haar rijk blond haar. Toon ver
loor hij zijn zelfbeheersthinghet teak wol»
alsof een stroom, van jong leven door hem
gleed.
Hij kgdo zijn arm om haar heen, zien tot
haar buigend ,ea zei
„Ik zag je strijd wel, lieveling. Vergeet
mo dit Voord, maar je- was allea voor me-
Wees mijn leidster, jij kunt zooveel zoume-
scliijn geven. Misschien kunnen we gelukkig
zijn saanen." -
Slechts eon zwijgen do handdruk was naa*
antwdord.
