persoverzicht.
8C
mo. 173Ï1.
LEIDSCH DAGBLAD Zaterdag 20 Juli.
Tweede Blad
Anno
J De vrouw op de.n kansel. In
BEK.GOPtWAARTS" voert ds. G. A. v. d.
ëru2gken het pleit voor de „vrouw op den,
I kansel-" In zijn slotartikel zegt hij o.m.:
I Onze plechtige kerkdiensten, hoeveel
I 'goeds er ook in is, behooren te verande-
^n. het is de eïsch des tijds. Het jonge
Nederland gaat aan onze kerk voorbij.
I £ie gaven en krachten, die in de ga-
I meent© bö mannen en vrouwen, ouden en
I jongen sluimeren of arm den dag getreden
I 7/iji" moeten 'in onze samenkomsten in ge-
I oruik genomen .worden.
Niemand behoeft zich ongerust ,te maken
J over het optreden ran do vrouw op "den
I kansel. Het zal zbolr Üaarfc met nemen.
Gemis aan eenvoud zal zichzelf genoeg
I straffen. En de pandanle .vrouw 'zal nog
eerder dan de pendante man haar gehoor
verliezen. Waarom zou ik niet even graag
I een welsprekend, goed gemeend getuigenis
uit den mond van een beschaafde, geloo-
vitre vrouw, als ran een man vernemen?
"De voorbeelden zijn er immers. Ook in
I ons land. Ik behoef ze niet .te noemen. De
1 welopgevoede, ontwikkelde vrouw kan en
zal een grooten 'zegen .aanbrengen. Overal
I laten zij. zich liedenliooren. In allerlei lcria-
gen en vergaderingen. Zij doen dienst op
de Zondagsschool, zij z\iQ_ Jeeraressen op
I gymnasium en lioogere burgerscholen. Zij
helpen de predikanten als gedsdic-ns[onder
wijzeressen. En dat ééne kleine stapje lioogér
zou niet veroorloofd zijn
Alles, maar niet op den kansel! Graag? wil
i ik een vrjend van Paulus zijn, maar hst
i is me meer waard in overeenstemming .te
zijn met den zin yan Christus."
Met het oog op "de Hervormde ICerk en
haar veelvuldige nood en en tegenover de
eisclien der twintigste eeuw en de gewei-,
dige evoluties op alle terreinen, wenscht de
schrijver niet langer de vrouw in de kerk-'
vergadering fcet zwijgen op .te leggen.
De aesthetica en de Protes-
tantsche kerken. pat de meeste
kerken, die hier en daar verrijzen, weinig
aan aestketische en architectonische pischen
voldoen, wordt ook in kerkelijke leringen
meer ingezien. In de „NEDERLANDSC-HE
KERKBODE" pleit een predikant yoor wat"
meer schoonheid en 'meer begrip, dat er
schoonheidsgebrek is:
„Laat nu de mensclien. die er hart en
kennis voor hebben, ons eens geven model
len, schetsen, voor een kerk, een lokaal,»
een preekstoel mooi in alle soberheid
en waardigheid. 0nz9 bladen bijv. „DE
SCHATKAMER", maar ook andere wil
len clan 'zeker wel meehelpen om ze bekend
te maken on te verbreiden. Dan krijgen ook
de bouwmeesters ten plattelands daar toch
mogelijk wat begrip van. En als dan hier
en daar een predikant of een kerkeraad
of kervoogdij wat nieuws gaat zetten, dan
kunnen, zij ter school gaan bij menschen,
die met liefde cn zorg hun iete goeds aan
de hand doen. Staat er hier of daar (dat
is nog -wel te vinden!) - iets heel leelijks,
dan kan er eens worden opgeruimd .en iets
beters in de plaats gezet. Er zijn ge
bouwen op dit terrein*» ocuk nieuwere, die
ons van binnen en ran Buiten iets Zuivers
te genieten geven. Het is dus mogelijk.
Als „straks" de Zuiderzee wordt droog
gelegd, zullen er ook weer kerken en lokalen
mo'eten zijn moeten die per sé Lelijk
worden of willen zij, die het kunnen, hun
best doen, dat zij echt mooi worden? Dat
zouden wjj ook- kunnen vragen van die aan
staand© boerenhoven en woonhuizen1 jn de
Vlakten van de Zuiderzee maar al valt
dat niet buiton onze, behandeling, wel bui-
i ten 'de lijst van mrjn vraag. Zjjn er niet,
die willen en kunnen vormen iets van èen
„Commissie vanaestlietiscli advies voor
t'rotestanfech-kerke!ijk;-;i bouw en eerë-
dienst?"
lood, oud lood en looden artikelen aan de
industrie ook verboden zal zijn voor hoe
veelheden van 50 K.Cr. en minder,
Potasch.
De minister van Landbouw heeft bepaald
dat de verbodsbepalingen op den verkoop
en de aElevering van koolzure potasch, ka-
liloog, soapstock, vetzuren en afvalvetton,
van ma-rgarinefabrieken ook va-n-toepas
sing, zullen zijn op-'bijtende potasch in vas
ten vorm.
Chemicaliën.
De Minister van Landbouw noodigt ieder
uit die hoeveelheden Van een of meer (ter
chemicaliën, citroenzuur, benzoëzuur, wijn
steenzuur, ammoniakalium, en hars, onder
zijn berusting of in eigendom heeft, uiter
lijk 25 Juli a.s. aan het Rijkskantoor voor
chemicaliën," Naésausbraat 32, Utrecht, op
gave te doen van de onder hem berustende
of in zijn eigendom zijnde hoeveelheden,
uitgedrukt in do gebruikelijke maat on on
der aanduiding yan soort en kwaliteit
alles voor zoover de hoeveelheden meer iaa
10 K.G. bedragen. -
Nederland en de Oorlog.
Do Minister van Landbouw, Nijverheid
en Handel heeft bepaald dat de verkoop,
de aflevering cn liet ver voer "van nieuw
Havermout.
Het B-jreau voor Mededeelingen inzake
do Voedselvoorziening meldt
Hot kan voorkomen, dat havermout, -wat
den smaak betreft, niet aan cfe hoogst,":
eischen voldoet. Dit is hieraan te wijten
dat alle havermout, bij gebreke van buiten-
lands che aanvoor, thans uit inlandschc
haver wordt gefabriceerd. Deze inlandöche
haver, van don oogst 1017, ia echter in de
I warme zomermaanden sterk onderhevig
aan broei, welke vaak plotseling optreedt,
b.v. tijdens heb vervoer zoodat de haver
warm haar bestemmingsplaats bereikt. Na-
tuur}ijk "worden dan onmiddellijk na los
sing maatregelen genomen om cCe haver
weder koud te krijgen, maar door den broei
is zij toch doorgaans eenigszins muf gewor-
don, en dat verraadt zich uit den aard eter
zaak ook in den smaak dor havermout.
In normaio tijden zouden dergelijke par
tijen haver wellicht een andore bestem
ming vinden, maai- bet spreekt vanzelf dat
thans nu er zoo groote sokaarsehte bestaat
aan graan, zooveel mogolijk getracht moet
worden al wat voor menschelijke voeding
geschikt is, daaraan ook dienstbaar te ma
ken. Daarom wordt deze haver toch tot ha
vermout verwerkt, te meer, omdat de voe
dingswaarde dezelfde is gebleven en het
product uit gezondheidboogpunt geenerlei"
bezwaar oplevert. Het is alleen een quest ie
van smaak. Aan te bevelen ia dergelijke
havermout in karnemelk te koken.
Een Vredeszondao.
Door middel van liet „Kerkelijk Weekblad"
zal aan de kerkeraden der Ned.-Herv. Gom.
namens de Aig. Synode het verzoek worden
gericht om-; den eersten Zondag in -Augustus
lot een Vredeszondag te maken.
Minister Vandervelde en de geïnterneerden.
Minister Tandervelde, dio van uit Neder
land door de Belgische socialisten was op
merkzaam gemaakt op de .treurige toe
stonden der Belgische geïnterneerden, heeft
aan den secretaris van den Bond der Bel
gische' Arbéiders het volgende geschreven:
„Wil zoo goed zijn te gelooven, dat. deze
toestand in rijn geheel ons niet ontgaan is.
Zooals ik u onmiddellijk telegraphisch Jbe-
i richtte, heeft de Belgische regeering sedert
eenige weken dringende steppen gedaan bij
de geallieerde regeeringen, ten eind© toe
stemming te bekomen tot aankoop van
levensmiddelen en den moodzakelijken ton
neninhoud, Om onze geïnterneerden ,t© ravi
tailleren door de Relief .Commission. An
derzijds deed ik aan Camiol Huysmans to
Londen het voorstel een bureau in fjo rich-
ten, hetwelk zich zou belasten om evenals
.aan d© krijgsgevangenen, pakketten to sen-
den aan de geïnterneerden in Nederland.
Behalve de maatregelen in bovenstaand
schrijven vermeld, heeft minister Vander
velde een beroep gedaan op, het Amerikaan-
scke Roode Kruis, ten eind© de fondsejj.
te bekomen voor het ©ndersteuningswerk
bovengenoemd, Bjj dit beroop op steun be
riep Vandervelde zich op het rapport, _hem
vanwege den Bond van Belgische Arbeiders
in Nederland verstrekt, waarin ff© klachten
van de geïnterneerde Belgen gedocumen
teerd zijn.
Waar zijn de
Welk landsbelang er mede gediend is I
vraagt M. in de „N. Crfc." dab wij in de i
steden in dezen tijd van vleoschnood ook j
geen eieren mogen eten, begrijpt de ge-
wone burger niet. Hij veronderstelt, dét
(Eb een maatregel van hoogoro wijsheid ia
en legt er zioh met meer of minder geduld
bij neer, zooals bij zooveel ontbering in
dezen tijd. Maar ik zou willen vragen -r hoe
lang moet die toestand nog duren?
Kan aan die eierenmisèro nu toch einde
lijk geen eind worden gemaakt? Een drin
gend verzoek daartoe zij gericht, in' liet be
lang van duizenden landgenooten, tot lion,
dio daarover t© zeggen hebben.
Apothekers en distributie van geneesmid
delen.
Naar aanleiding van de bezwaren door- de
Nederlandsche Apothckersveresniging bij
den Mini,ster van Landbouw, Handel en Nij
verheid ingediend tegen de dis'ributicregeüng
van geneesmiddelen, enz., heeft het bestuur
dier vereeniging van den Minister-antwoord"
ontvangen waarin verklaard wordt:
I Ie. Dat apothekers en apotheek-houdende -
geneeskundigen^ niet verplicht zijn zich 'te
laten inschrijven bij het rijksdistributiekan
toor yan geneesmiddelen.
2e. Dat pis gevolgdaarvan niet op hen
van 'toepassing zijn de .uit esn zoodanige
inschrijving voortvloeiende verpachtingen,
j o.a. het stellen eenor bankgarantie, "het
teekenen eener vér klaring, dat zij de be-
i palingen der distributieregeiing stiptelijk
zullen nakomen, zooals sub. 2. art 10 dier
distributie-regeling aangeeft.
Sc. Dat de distributieregeling 'de bestaan-
I do wettelijke bepalingen voor apothekers
I en apotkeekkoudende geneeskundigen niet
omverwerpt, doch wel ten, doel heeft han-
- delaren en'drogisten te noodzaken zich te
jonthouden van den verkoop ran geneesmid-
I delen. Het gevolg daarvan is, dat deze
categoriën van handelaren in het belang
der geneesmiddelvoorziening van verkoop
van geneesmiddelen worden uitgesloten; de
in deze regeling opgenomen "stoffen zijn
overigens maar voor een zeer gering aantal
j drogisten van belang.
Hot gebrnlk van aarffappelpocdor.
Do „Tel." verneemt, dat de regeering
groote hoeveelhden aardappelen van onzen
oogt heeft aangekocht, met de bedoeling,
deze te drogen cn tot aardappelpoeder te
iaten verwerken, waarvoor eenige fabrie
ken in het Noorden des lands in aanmer
king zullen komen. Deze fabrieken zijn
reeds goeddeels aangewezen en de desbe
treffende contracten zijn eveneens bereids
gesloten.' In koortsachtige haast wordt
gewerkt aan he-t bouwen der ovens; do
benoodigde machines worden echter eerst
in het najaar verwacht.
Het besluit om aardappelmeel voor de
broodbereidrng aan te wenden, is genomen
na hot bezoek van. <Je commissie, waarin
o. m. de beeren A. Spanjaard, voorzitter
van de commissie van advies van het
graan- cn aardappelenkantoor, en d-r.
Sjollema zitting hadden, in Juni j.l. aan
Duitschlamd gebracht, ten einde na te
gaan, op welke wijze" Duitschl'and' het
brood vraagstuk oplost.
Het valt alleen te betreuren, dat deze
commissie niet veel vroeger het onderzoek
heeft ingesteld Dan waren wij nu klaar
geweest. Thans moeten wij ons nog klaar
maken.
Intussdhen, wij horhalen het, wordt er
thans met- groote voortvarendheid gewerkt
Distributie kletspraatjes.
Eenigen tijd geleden werd in een dér
dagbladen bericht, dat een eierkoopman te
Almelo zou hebben verklaard? eieren boven
don maximumprijs te hebben geleverd aan
bet gezin van minister Posthumo. Een inge
steld onderzoek heeft opgeleverd; clat een
koopman aldaar, bij wicn eioren in beslag
werden genexmen, inderdaad con zoodanige
uitlating had gedaan. Uit dé dbor hem
overgelegde correspondentie blijkt even
wol, dab een naamsverwarring in het spel
ia. Do dame aan wie de koopman eieren
had geleverd, was een andere mevrouw
Posthuma dan do echtgenoote des ministers
en zqlfs geen verwante van dezo.'-
KUNST LETTEREN, ENZ,
School voor Wijsbegeorto to Amersfoort,
Dr. A. H. de Hartog, van Amsterdam,
heeft zijn-veertiendaagschen cursus oyer j
„do beteekenis van heb wilsleven in -ver
band met de moderne problemen aan de
Internationale School voor Wijsbegeerte
te Amersfoort met een inleidende voor
dracht geopend. Aan deze voordracht
wordt het volgend© ontleend
Een - der hoofdproblemen, waartoe het
menschelijk denken telkens zich' keert, i3
het probleem der vermenigvuldiging of
veronkcling. "Men moge dit probleem naar
Oosterschen trant in verband brengen met
de maja-,0 de verschijning, die hét we-zen
sluiert; of met den Grieksckon denker
horleidan tot de liylc, de stof, die- do
eeuwige Idee in do tijd-ruiïntclijke bewo
genheid betrekt of met een Hegel logisch
begrijpen als de_ verkeering van de eenheid
in de veelheid; óf met (den lateren) Schob
ling, Schopenhauer, Von Hartmaan cn
Nietzsche terugvoeren tot den wil als
existentfedrang, in ieder geval' blijkt in
dó vermenigvuldiging het algemeen© in het
enkele verbijzonderd, zóó dab de idealiteit
in do realiteit is geactualiseerd. Verwer
kelijking nu is niet denkbaar zonder bewo
genheid en deze wederom is niet denkbaar
zonder „kracht"', welk© laatst© wij het
best bepalen eh benoemen naar dé levens
drift, welk© wij in ons zelf waarnemen al3
grondstrevcn van ons gansche zijn, als
wil. Van zelf, aldus ging spreker Voort,
worden wij hier voortgeleid tot de poort
der wetenschap, n.l. de kennis-leer, welke
zioh rekenschap geeft aangaand© do mo
gelijkheid en do grenzen der menschelijke
kennis. Dus behooren wij in dezen cursus
allereerst ons kennis-theórebisch. reken
schap to geven aangaande de vraag, in
hoeverre do mensch het wetenschappelijk
recht heeft om van den wil te spreken als
universeel kosmïtech 'beginsel, als grond-
drift van alle bestaan, als achter-bewuste
bronwel van allo leven en denken," niet
slechts waar het den mensch betreft,
maar ook waar het natuur-gebeuren zich
aan den menschelïjkon, geest voordoet.
Do beteekenis van den wil, als ex is ten-
tiedrift verstaan, moet dus worden onder
zocht reeds daar, waar de stof, de materie,
in haar anorganisch© en organische .ver
schijning naar haar wezen behoort te
worden bepaald. Maar bovenal in het
menschelijk leven en denken, dus psycho
logisch beschouwd, moet de beteekenis
van don wil worden toegelicht inzake het
instinctieve, d© wilsvrijheid, do wilsomkee-
ring enz. De grondbeginselen van een
Freund en Bergson, do vraag naar ci'c cri
mineel© anthropologié, naar vertmtwoor-
delijkhoidt, overerving, omstandigheden,
enz. komen aldus vanzelf aan de orde, ter
wijl ten slotte de mataphysJsehe problemen
betreffende wilsleven in verband met do
religie en philosofio ons zullen bezighou
den. Een wijd veld doet zich derhalve aan
ons voor, eon veld, dat in. zijn omvattend-
heid slechtsmet een sterk hartT^n een
klaar hoofd "zal kunnen worden doorzocht
en bearbeid tea: verovering van de levens
wijsheid, waartoe tooh allo wijsbegeerte
hsnenlcictb.
Marga Graf.
Naar wij vernemen, maakt" Marga Graf
thans geen dccï meer uit van het gezelschap
van Gcorg Braun.
Het volgend seizoen zal Marga Graf In
Scala en het Eembrandttkeator te Amster
dam. met-een nieuw eigen gezelschap optre
den, waarbij zij haar rollen dan ïn de Ne-
dorlancLsche taal zal zingen.
Do directie van Seinpost deelt mede, dat
Marga Graf voorloopig niet meer zal optre
den wogena gezondheidsredenen; zij gaat
voonust te nemen naar Bussum,
Eon smokcloozo plaat
H. J. Haverman schrijft in de ,.N. R. CL":
Jan Sluytera' teokening in de „N. Groene"*
van 6 Juli.
Zelden zag ik zoo iets grofs, onsmakelijk
plats .Het is natuurlijk geenszins het onder
worp van do plaat, dat me tegenstaat, maar
volstrekt de opvatting, het begrip ervan en
bovenal do uitvoering.
Zulk een stijf wan geesteloos samenvatten
en technisch voorstellen doet me denken ccn
de schunnige volksgeest, lie op schier alle
ilingen en deuren de geslsohtdeelen van
het menschelijk lichaam van beider kunne, -
bij voortduring blijft uitjubelen.
Vergelijk met zulk eor.o flodderflabbcr op
pervlakkigheid' de een of andere scherp-sya-
thetische" teebening, evereens ontleend .-„an
het gruwelijkste wat zich denken laaf, iu
de onovertroffen Simplicissimus,
Indonesische knnSt»
■Vanwege Mudató, de vereeniging ter op
sporing en bekendmaking van de Indonesï-
scho Kunst, wordt medegedeeld dat,ofschoon
eenige zeer belangrijke inschrijvingen cn
schenkingen reeds zijn. ingekomen, het bo-
nobdigdo kapitaal van ton minste f 1P.C00
op verre na nog niet bijeen is.
Het bestuur vertrouwt dat nog velen in
onze koloniën belangstellenden financieelen
steun zullen verlcenen en hun bijdrage of
toezeggingen zullen doen toekomen aan den'
secretaris K. M. A. Poorjo Pootro, of aan den
penningmeester mr. H. F. W. Jeltes, beiden
te 's-Gravenhage,
Coëducatic of gesplitst onderwijs?
Boeland van Buy ven schrijft in do „Neder-1
landscho Vrouwengids" over verliefdheid als
bezwaar tegen coëducatic: „Dat verliefd
heden door coëduealie geen ijdcl begrip zijn"
schrijft hij, „durven v. ij op grond" van de
feiten volhouden. Jongelui met een gemoeds
complex, dat hen vatbaar doet zijn voor do
charmes van ©en jonge meisje en welko
gezonden jongen van 10, 17 jaar is dat 'niet
zullen vaak iiun gedacht© meer bepalen bij
de aardige- blondine vdór hen, of die leuke
brunette met haar bruine oogon op de eerste
bank, dat bij do Homerische verzen, die hun
anders in ni'é richting zelfs nog wel eens
den poëtis.chen weg kunnen wijzen.
En zoo bereikt 't onderwijs een doel, dat
't niet de eersto plaats beoogt. Nu. ja, elke
jongen en elk meisj© is op zijn of haar beurt
wel eens verliefd, dat kan geen kwaad en
werkt bij de jongens met gaaf moreel ge
voel zelfs vaak op hun werklust, maar waar dat
liefdegevoel elk uur van den dag in do klas
gelegenheid liccft' zich io manifcsteeren,daar
bereikt do les niet wat ze nu eenmaal be
reiken wil.
En do docent? Nu ja, i s'f werkelijk zoo'n
denkbeeldig bezwaar, dat daar een vaak Jon
ge leeraar, ongetrouwd, -»n in de eerste plaats
ook mensch met menschelijke gevoelens, el-
ken dag eenige uren staat voor een klas,
waarin lieve en vaak provocante meisjes
met durf en bewustzijn van haar uiterlijk
'aantrekkelijkheden, builen, maar ook wei
ccri3 mèt haar wil^ een aanval wagen op
zijn hart? De vrouw is nu eenmaal van
nature behaagziek en de mah staat daar.
vaak zwak tegenover!! O113 lijkt dat gevaar,
voor meisjes en leeraar in do koogere klas-
niet problematisch meer. De feiten zijn. et
om 't con-stateeren en spreken zolf3 getrouw
de leeraren niet eens vrij; 't is toch een feit,
dat vele jonge öame3 hun aanvankelijke be
wondering voor de geestelijke vooral ar
tistiek© meerderheid van den m3n, in
zichzelf omzetten in een liefdegevoel; daar
van- ia het schoollokaal meer dan eens de.
stille getuige geweest.
Wat dunkt u van 't ons bekende feit, dat
do Teerling in zijne jakuzio op den docent,
dien hij voor 't voorwerp zijnor sehool-liefde
bevoorrecht waande, dozen brutaliseerde?
Zoo'n geval is ec-n complicatie van zoo ver-
warrendon aard. dat geen macht van welk
pro-woord ook, dit contra-woord van het feit
zal kunnen te niet doen.'"
In „De Vrouw" betuigt Ida Heyermans
haar instemming met dit botoog. „Dat jon
gens en meisjes verliefd zijn", besluit zij,
„het hoort bij den leeftijd. Maar het kan
niet goed zijn, als do school door het voort
durend samenzijn dit in het hand werkt De
leerling als leerling gaat ten onder en al
lerlei gevaren dreigen."
Nieuwo uitgaven.
„"Wei op de Ocriogswirétbelasfrlng", door:
mr. dr. J. H. W. Verzijl en „Arbeidscon-
tract", door: mr. dr. J. G. Stenfert Kroese.
Uifcg.: Zwolle ,W. p. T. Tjeenk Willink.
„Nederland en het Luchtverkeer in dia
toekomst", door M. L. J. Hofstee, 1ste lui
tenant vliegenier. Uitg.: J. F. Swarfcsen-
burg, Amsterdam.
FEUILLETON,
De dsiadesi Sleutel.
- Naar het Engelsch
door L. G. MOBELEÏ.
Mr. Brent zegt, clat nu voorloopig
nog niet alles afgedaan kan worden.
En Hilary heeft nog zoo weinig van do we
reld gezienik .clocht ineens hoe uitstekend
het voor haar zou wezen naar het Zuiden
te gaan of of ergens anders. ï)o dingen
komen zoo plotseling bij mij op, weet u," en
nu keok zij hem ronduit, aan, glimlachend
en stoutmoedig, haar liefsten, meest betoo-
verenden glimlach.
„Maar u kunt niet heengaan," antwoord-
do Harding, de rest van haar woorden
nogcerond alsof zij van geen dö minste be
teekenis waren, cn zich vasthoudende alleen
aaU dat eeno gedeelte van haar zin, dio van
Jovensbelang voor hem scheen te Vezen. „U
kunt niet heengaan. Ik kan u niet laten
gaan."
,U?" Zij was weer in do beschouwing der
vlammen-verdiept, die lekten en flikkerden
rondom een groot stuk hout in den haard,
maar nu keek zij hem weer aan met goed
geveinsde verbazing, en haar wenkbrauwen
optrekkende, hetgeen veel indruk maakte.
>,Maar ik vrees, dat wij weü uit kunnen
gaan zonder u raadl te vragenU ia Hila-
ry s voogd niet meer."
...Hilary, Hilary!" barstte hij onstuimig
oa. „houd toch in 's Hemels naam op over
Mi.ary te praten! Ik kom hier niet om iete
ov er haar te zeggen nte.n, niota!'- voegde
hij er met nadruk bij. „Hilary kan op reis
gaan zooveel als zij wil-. Zij kan naar Kam-
Bchatka gaan als zij er lust in heeft-. Maar
11 is het u, dio niet gaan moet. Ik kan u
nieb laten gaan 1"
„Waarom niet?" Weder die goed go.
veinsde verbazing; weder cfie opgetrokken
wonkbrauwen en een klein, spottend glim
lachje om do lippon een glimlach, waarin
nog ieta andera lag dan spot iete, dat de
polsen van HarcEng sneller deed kloppen,
„Waarom zou u waarom zou ik Geen
van beide vragen werd uitgesproken, maar
uit haar oogen, toen zij do zijne ontanoet-
ten, straalde iets meer dan vermetelheid en
Harding boog rich voorover en legde zijn
hand op dé kleine hand van haar.
„Ik heb mijn trots bestreden om u," zei
hij, en er was een aandoenlijke klank in
zijn stem, die haar hart deed samenkrim
pen; „ik heb een zwaren strijd gehad.
Maar n heeft gezegd, dat, als ik mijn trots
do overhand liet behouden, ik even wreed
zou zijn als df© jonge Dunbar, en ik ik
kom u vanavond zeggen vragen
„Vragen, zei ze zaclit, toen hij zweeg
maar nu was de vermetelheid geheel uit
haar oogen vordwenen; een teedèr licht
schitterde er in.
„Vragen of u een brombeor-mëfc een be
zeerd hoofd aannemen wilb en hem holpctt
terug te keeron op zijn pad en weer vrien
delijk en gezond te worden."
„Wat een grappige manier om het vcor
to stellenantwoordde zijmaar haaT
stem beefde on zij legde haar rechterhand
over die zijne, die haar andere hand steïig
vasthield; „maar ik denk die lieve
stoutmoedigheid vertoondlo zich weer in
haar oogen „ik geloof, dat ik wel houd
van bromberen met pijnlijke hoofden t"
,,En dezen beer in het bijzonder?" Hij
schoof zijn stoel dichter oij den haren.
„Deze was een heel dwaze beer, stampvol
heel dwaze trots en hij dacht alleen aan
wat hij zelf het liefst wilde cn volstrekt
nieb aan andere menschen en of hij hen pijn
cïeed ja of neen. Maar toch ik houd van
beren," voegde zij er heel inconsequent bij
„ten minste, ik houd van dien eenen beer."
En het volgend oogenblik had Milea do ar
men om haar heen geslagen en zijn lippen
op de hare gedrukt.
Zeer tot Hilary s vorbazing, toen zij
'3 avond tusschen elf en twaalf uren uit cte
comedic thuis kwam, vond zij Austie© nog
'm de zitkamer voor het vuur in den groo
ten ainistool mot. dé rose kussens, met de
oogen droomerig gevestigd op do gloeiende
1 blokken in het haardvuur, met een glim
lach op de lippen een' glimlach van on-
j eindig groot geluk.
„Nog op?" rieo heb meisje. „U heeft
toch niet op mij gewacht, tante Auslicc?"
j „Op jou gowacht?" Do droomerig©
oogen Wendden zich af van liet vuur en Hi
lary merkte op, dat zij schitterden met
groot on gloedl. „Neon, ik wachtte niet op
jou. Ik zat na to denken en zag allerlei din
gen in het vuur." Haar stem, eerst zoo
I droomerig, werd levencfiger; zij lacht© een
i weinig; een zacht lachjo, dat vreugde be-
vatte, evenals haar schitterende oogen.
.Zulke aardige dingen zag ik in het vuur,
Hilary," ging zij voort, mot jougdïge opge-
wondonlieid„was het je moeder niet, die
je zoide. d!at liefde cïo gouden aloutel is, cfie
I alle deuren ontsloot."
„Ja," antwoordde Hilary, eenigszins ver
baasd over doze vraag on de plotselinge
verandering van het onderwerp van ge
sprek.
,Nu 1 Zij had gelijk, zij had volmaakt ge-
lijk. Soms worden dé sloten, alleen wat-
roestig of zoo en do sleutel draait niet heel
gemakkelijk meer om. Maar eindelijk gaat
d)o deur .toch openen als men binnen is
vindt men een soort van Paradijs!"
Hilary stond daar heel slank en rechtop,
met de eene hand op deü schoorsteenmantel
on keek naar de spreekster met verbijsterd
gelaat. „Donk niet, dat iks plotseling
krankzinnig geworden ben," ging Austice
lachend voorthet zacht© laclij© van geluk,
toon zij de vragende uitdrukking op Hila
ry's gezicht opmerkte; „maar ik bon zoo
ovcrvloeionde van vreugde, dlab ik eenvou
dig niet verstandig zou kunnen praten,
zolfs als ik mijn bost cïeodl. Hob helpt niets
of jo mij al vertelt, dat ik te oud ben om
over te vloe>ien) wanncor de waro vreugd©
komt. En de mijne is gekomen," haar
stem werd zachter, weder vestigden zich
haar oogen droomerig op dé dansende
vlammen „Miles Harding
„O, tante Austice 1" Hilary knielde naast
dén grooten armstoel en legde haar handen
op cte schoudbra van haar tante. Zij dwong
haar het-gezicht op te heffen, zoodlat haar
beider oogen elkaar ontmoetten. Heeft hij
begropen, dat u hot liefste, zachtste per
soontje van de wereld is?"
„Hij zei iets dergelijks!" antwoordde Aua-
tioo zedig blozendo bij den ernstigen blik
van het meisje„ik had inderdaad nooit
gedacht, dat hij in staat was zooveel lieva
dingen te zeggen, als hij gezegd heoft voor
dat ik hem liet heongaan. Weet jo, Hilary,
hij hacï een hoogen muur van trots opge
bouwd rondom zichzelf, neb zooals jouw
mijnheer Dunbar gedaan heeftmaar toon
hij probeerde over dien muur heen te klim
men of hem omver ta halen of toea hij
een sleutel vond om do deur ïn dien muur
open t© maken, toen merkte hij, dat hij
heel aardig zijn liefdo verklaren kon."-
„Waa hij eerst to trotsch om iets te zeg
gen?" zei Hilary langzaam.-
„Teel t© trotsch, maar ik bracht hem aan
het verstand, dat trots somtijdb heel dwaas
en heel noodeloos is."
„Ik wou wel eens weten hoc u hem dat
aan het verstand bracht-." Hilary zat op
cïcn grond, tegen de knieën van Austico ge-
lound. „Ik wou dtat u mij het recept kon ge
ven, dan zou ik Tony misschien een dosis
van dezelfdo medicijn kunnen toedienen.
Hij heeft een bohandéling) om van zijn trots
te genezen, noocKg, zeer noodSg zelfs, en ik
weet niet wat ik ei- aan zal doen."
„Ik ben bang, misschien," Austico
sprak aarzelend „misschien bukte ik mij
wel om te ovorwiniienl Maar het was da
eenige manier. Ik kon hem zijn eigen loven
en heb mijne niet laten bederven voor een
bespottelijk denkbeeldig bezwaar. En toch,
ik kon hem de geheel© waarheid niet ver
tellen
„Welke waarheid?" vroeg Hilary, toen
Austice niet doorsprak.
„De waarheid, dat, als hij zijn trots een
scheidsmuur liet vormen tusschen ona, bei-
dén, hij mijn hart brak," was liet antwoord.
„Men ban niet onvrouwelijk zijn, zelfs op
govoar af
„Twee levens t© verwoesten," riep Hi
lary uit mot een klank van jeugdig© ver
ontwaardiging in haar stem.- „Ik geloof
niet, dab hot onvrouwelijk is dé waarheid
te zeggen. Ik geloof, dab waarheid veel be
ter is c?an een menigte slimheden én ver
draaiingen en pogingen om de dingen op_
een omslachtige manier gedaan to krijgen.-
Ik zou altijd veel liever recht op het doel
