In vroeger dagen.
No. 17837.
LEIDSCH DAGBLAD Dinsdag 23 April.
iweede Blad
Anno a9TB.
ENGELSCHE BRIEVES.
Nederland en de Oorlog,
FEUILLETON.
IB,
(Van onzen Correspondent).
Het BritscJie Iront (1917-18.*)
Londen, Februari.
Op een volksfeest of op athletische wed-
atOden is de oude sport van touwtrekkon eon
geliefkoosd nummer van het programma.
Acht zware uiannea links, acht even pootige
kerels rechts trekkend, zeulend aan een
Kabel, die nu een paar voet naar links, dan
teen eindje naar rechts wordt overgehaald,
goms heele minuten onbeweeglijk blijft en
teindelijk, na enorme krachtsinspanning, na
beüleh en zwoegen en halen en trekken door
de eene partij wordt ingepalmd, terwijl de
Verliezers overgetrokken huu eind onwil
lig. moeten vieren.
De strijd op het Wester Iront is wel eens
teen tot sdlstand gekomen oorlog genoem1,
jnaar dat is een valsche voorstelling als
onder stilstand rust wordt verstaan. 'De stil
stand van het Westerfront is beter te ver
gelijken met de onbeweeglijkheid van het
touw, waaraan links en rechts zwaarge-
spierde knapen niet allé macht hunner op
gezwollen spiereu slaan te trekken. Over
het geheele front wordt dagelijks, week aan
week, maand aan maand, jaar aan jaar
kracht gemeten- en dus beduidt die stilstand
geen rust maar een kolossale ontwikkeling
van energie van beide kanten. Is links de
positie door terreinvoordeel beter, dan is
rechts dat 'nadeel door een opeenhooping
van mannen, machinegeweren en kanonnen
ïoo goed mogelijk geneutraliseerd en vice
Versa. Maar aldoor wordt er door de viie-
fende verkenners gezocht naar zwakke pun-
?n in de vijandelijke lijnen, aldoor wordt
ér door het zwaar geschut gebombardeerd,
geregeld Worden nu hier dan daar vooru.tge-
echoven posten overvallen en afgeloopen:
de druk naar beide kanten wordt aldoor,
al maar door uitgeoefend, soms met schok
ken en groote successen, soms tijden lang
in de schijnbare rust, dieenergischa voor
bereiding tot groote daden bedekt, nimmop in
doellooze afwachting en werkeloosheid. De
bedrijvigheid achter het front is in één
;woord verbluffend voor wie het met eigen
;oogen heeft aanschouwd, Ik laat daar of die
schijnbar* verspilling van energie op onme-
teiïjk-groéte schaaf verblijdend of 'Bedroe
vend is, ik constateer alleen het feit om den
indruk dat de onbeweeglijkbei 1 van het Wes
terfront een afwezigheid van krachtsinspan
ning, 'een lcrachl-iobze stilstand zyn zou,
wc'g te nemen.
Tijden lang hooft liet geleken dat in den
'looignaven-Birlid de v rdod genie partij zulk
een overwegend voordeel op dep aanvaller
had. dat geen van beide legermachten ooit
meer den aanval zou durven ondernomen, we
tende dat een overwinning te ontzettende
offers zou eischen om van waarde te kunnen
zjjn. Toc'n wil men de uitlatingen in de
Duitsche pers gelooycn moet er een
groot Dultsc'a offensief in hjt Westen op
til zijn en daarom was my de uitaoodiging
dor Hrit regeering om een bezoek te
brengen aan hei front bijzonder welkom. Ik
oen er g, woest en teruggekomen mol een zoo
groote massa indrukken van allerlei aard,
dat ik boekueelcn zou kunnen schrijven over
mijn persoonlijke bevindingen a-leen, maar
ik was dan ooi; in eon zeer gunstige positie
om indrukken op te (loco. Voorzien van een
„pass", een kostbaar_document, dat slechts
bij hooge uitzondering en v-x>r korten ter
mijn wordt gegeven, had ik carte blanche
om te gaan vaar slechts zeer ze'den een
niet-rnilitair komt. De officier, die mij en
teen collega gedurende den geheelen tocht
vergezelde, had ze f èen pas die evenals de
onze "telkens ais wij eea nieuwen wachtpost
voorbij moesten nvt argusoogen werd be
keken en gecontroleerd. Zonder pas is een
g-root deel van Noord-Frankrijk voor u ge
sloten. Met 'êen pas, een krachtige^ auto,
uw stalen beim en gasmasker (voorzicht g-
heidsmaatrege&n, die niet overbodig zijn)
bij de hand liggen en last not least met een
geleider, die het landschap va. Noord -Frank
rijk op zijn duimpje kent, kan men in korten
tijd zeer vee! zien en zich een onvergetelijk
beeld vormei van den i't tnenslrijd, d.edoor
de volkeren 'van Midden- en West-Europa
wordt gestreden, vau de verwees horen door
de moderne oorlogstuigen aangericht en
van den geest, die de mannen bezielt welke
klaar staan om hun alles te offeren voor het
welzijn van hun vaderland. Een zekere on
verschilligheid voor gevaar, een verharding
tegen ellende, ontberingen, koude en hon
ger, dit zijn hoedanigheden, in het kam
panjeleven geleerd, wier waarde niet onder
schat moet worden en een treffende tegen
stelling vormen met het behagelrjk, maar
verzwakkende stadsleven, dat ons alles geeft
■op zijn tjjd als we maar Ordelijke burgers
zijn en hard ot kalmpjes aan willen werken.
Als men het terrein doorkruist waar de
slag bij de Somme werd geleverd, die ont
zettende strijd van meer dan vijf maanden,
welke den .Duitschers noodzaakte in begin
1917 hun strategischer, terugtocht te aan
vaarden van voor Albert tot Ie Catelet en
St-Quentin op het breedste punt een af
stand van bijna vijftig kilometers dan
vraagt men .zich met verbazing af hoe het
mogelijk is dat de Duitschers uit zulke
ontzettend sterke posities als die van b.v.
Thiepval, la Boisselle, Fricourt, Mamets en
Montaubau kouden - worden verdreven.0'Van
Thiepval tot Ovfi'ers-la-Boiselle was het. net
werk van loopgraven eenvoudig verbijste
rend. De Duitschers 'hadden het „Wuuder-
werk" gedoopt en dat was-geen overdreven
benaming. Het lag op ten heuvelrug, waar
van de Noordelijke top, de Schwaben-redou-
te, 150 meter hoog was. Mametz en Fricourt,
zuidelijk van' Thiepval (heb front liep hier
bijna van West naar Oost) lagen op sterke
heuvelrijen van tachtig,- honderd meter hoog
te, steeds domiueerend boven de stellingen
der Engelschen die op 1 Juli 1916 den
eersten stoot toebrachten en in één- zwa-
ren dag rechtens heel het samengesteld
netwerk van schansen ten Z. van la Boiselle
en W. van Fricourt tot voorbij Montauban
veroverden. Zonder kaart, waarop hoogten
en laagten duidelijk staan aangegeven, is het
moeilijk de enorme.beteekenis van die eerste
overwinning te begrijpen. Maar het is ge
noeg te vermeldeu dat op die stukken van het
front met één slag de rollen waren omge
draaid, daar nu de Engelschen van boven
neerkeken op de Duitsche posities.
Hoe Was dit .verkregen? Grootendeals door
een ongeëvenaard bombardement van een
•week lang over het geheele front van de
zee tot het zuiden over ruim 145 kilometer
lengte zónder pauze, dag en nacht, waarbij
het nieuwe wapen, de lucht-torpedo ont
zettende, verwoestingen aanrichtte in dg zoo
genaamd bomvrije wijkplaatsen onver den
grond. Nu nog ziot men overal waai' dit
bombardement plaats hal, de kraters, uitge
blazen grond, waar zulk een projectiel te
land kwam.
By la Boisselle en ook op andere plaatsen,
waar de grond ta ondermijnen was, werd
ook op een gegeven treken de lout in het
kruit gestoken onder de Duitsche stollingen,
die dan als uit een vuiu-spuweciien berg
de lucht in .werden geslingerd. Dat deal
van het front maakt een overweldigenden
indruk. Het is al meer dan een jaar gelet-
den dat daar gevechten werd en woekerend
onkruid heeft veel van den trooste&ozsn;
aanblik weggenomen, maar nog ligt dat gan-
sche heuvelcomplex vol van halfvergane
overblijfselen van dien bloedïgsten en he-
vigsten aller vedslagen. Men durft met zijn
stok nauwelijks te naken aan fardeu van
uniformen oï oude stukken leer en men
weet dht in die woestenij op verscheiden
plaatsen zeven,'acht voet bnder den grond
wijkplaatsen moeten zjjn, geheel of gedeel-
tteljjk ingestort, die tot massagraven wer
den van geheele afdeolingen troepen, waar
van de lijken nimmer zullen worden terugge
vonden, omdat geen kouter of spade ooit
zoo diep de aarde omwoelt.
Van een mijn, door de Engelschen vlak
onder het hoogste punt van de vijandelijk©
stelling gesproDgen, heb ik den krater ge
zien. Het is een-ontzaglijke kom, van onderen
op een diepte van misschiten dertig meter,
nauwelijks zes, zeven meter breed. van bo
ven honderd. De grond is kak. vandaar dat
de uitbarsting zoo regelmaig en schoon
die kom langs haar steile wanden kon uit
diepen. De inhoud ligt over den rand uitge
stort, even fehvit als de wanden in de mid
dagzon. Op den bodem staan twee kruisen,
de graven van een officier en van een ser
geant, die den gewonden .officier' trachtte
weg te dragen. Maar haevele Duitschers het
leven gelaten hebben bjj de uitbarsting, die
een aardbeving veroorzaakte, welke duizen
den meters ver werd gevoeld, i3' niet te zeg
gen. Daar in de buurt zijn de sporen van
schansen grootendeels uitgewischt, verderop
ziet men ze, geheel overgroeid, nog duide
lijk liggen, hoog en sterk, kunstig geweven
langs den heuvelrug, zigzagsgewijs, zoodat
ze bü een aanval elkaar konden steunen,
met verbindingsschansen naar de tweede lijn
en vandaar weer naar de derde en de vierde.
Half ingevallen schuilplaatsen, afgerasterd
en afgeschut, staan nog hier en daar en
een wirwar van stukgesprengen "prikkel
draad, meestal half begraven en dus nog
gevaarlijk als waren zij voor vosseklemmen
of strikken voor wild bedoeld, slingert zich
overal om de zandzakken en puin, die een
maal sterke loopgraven waren. Overal is de
grond olngewoeld en in golving gebracht
door die honderdduizenden bommen en gra
naten, in die vreeselijke Julimaand van 1916
over dat front uitgestort.
Het wonderwerk van Thiepval, dat eerst'
viel in midden September, was een bol
werk van hét grootste géwicht voor de Duit
schers. Vandaar bestreken zij het geheele
terrein der Britten van de ïïouquet-boerderjj
(ook een historische naam) tot mijten Noor
delijk, zoodat in die streek evenmin vooruit
gegaan kon worden zoolang Thiepval niet in
de handen gevallen was van de Engelschen.
Het is een eigenaardige sensatie al die be
roemd geworden-plaatsen van dichtbij te rau-
schouwen. Bosschen, zooals het Deh'ille-
bosch, dat door de Zuid-Afrikaners, die het
na een schrikkelijken strijd vermeesterden,
Duivelsboseh werd genoemd, Poiières, het
boseh van Mametz, waarvan nog slechts en
kele schrale stammen staan, het met bloed
gedrenkte slagveld van Sajlly-Saillise!, dat,
teen het eenmaal genomen was in begin Fe-
bruari 1917, de Duitsche positie van Atrecht
tot Péfonne onhoudbaar maakte en, waarna
eenige weken later de vermaarde terugtocht
werd begonnen, die zulk een enorm stuk
gronds aan Frankrijk teruggaf. Er liggen
groote plaatsen in: Bapaume, Péro. ns, Com-
bles, Rol el, maar voor het meerendeel heb
ben ze zwaar geleden door het bombardement
en nog oneindig zwaarder door de vernie
lingen der Duitschers toen zij eenmaal die
plaatsen moésten evacueeren. In Bapaume,
dat wij bezochten, is de beroemde klokke-
toren in de lucht gesprongen en is het
standbeeld van generaal Faidherbe door
Lc-uis-Noël geroofd. De Duitschers hebben
het opgesmoiton en er kaanoimen van ge
smeed, misschien wel een beetje uit ge
kwetste eigenliefde, want Fldherbe was de
man die in den grooten slag van 3 Januari
1S71 de Duitschers zoo gevoelig Versloeg
dat zij- tot achter de Somme moesten te
rugvallen re
In Përonne hebben de Duitschers ge
tracht vóór den terugtocht het'nnddenseuw-
sche kasteel, de glorie der stad. maar nu
natuurlijk zonder de minste militaire be
teekenis, op te blazen. Het is alleen maar
gelukt met den toren rechts van de op
haalbrug; daar ziet men de meters dikke
muren verbrokkeld en voor aUij.l verwoest.
Het lijkt zoo oimpotlig. zulk een uiting van
maclvtelooze vernielzucht, want v.elk een
kwaad kan ©en middcoeeuwsch kasteel in de
twintigste eeuw nog doen? Een der vele
oude monumenten is er wederom mee be
dorven en het eenig gevolg van een derge
lijke onnood'g ba:b arsche h nde ing is dat
men onmogelijk gevolg kan geven aan den
wijsgeerigen raad van den Duitschen grap
penmaker, die met groote letters boven het
verwoeste raadhuis van Pérormo schilderde:
„Nicht argern, nur wundern." Men verwon
dert zich over niets meerin zjjn er
gernis.
Een volgende maal over de nieuwe linie
een bezoek aan Belgischen grond.
Deze brief in Februari gesohrevon eh
op 17 Maart door den Engetechen censor
I vrijgegeven, kwam dezer dagen in ons bezit.
Er is heel wat veranderd in de linie, die
onze correspondent bezocht, veranderingen
die hij bij het in zjjn brief beschreven ter
rein zeker niet vermoedde. Al' i6 zijn sclirij-
ven op dit oogenblik dan ook reeds een
stukje geschiedenis, zoo meenen we het
toch niet terzijde te moeten leggen, omdat
het een denkbeeld geeft van de vroeselijkhéid
van den stryd, zooals die in het diep-bekia-
j genswaardige Noord-Frankrijk gestreden
wordt. En dat alles voor het heil der kleine
i nariën?! Pred.
Tegen liet inslaan van boter.
De minister van Landbouw heeft een cir
culaire aan de gemeentebesturen gericht. he
ao gen-de oen hindernis op te "Werpen tegen
grooteren opslag van boter, dan met een nor-
-maal verbruik in overeenstemming is te ach
ten. Er zijn aanwijzingen, dat leze bemer
kingen niet het gewentelde resultaat heb
ben gehad, in hel- bijzónder doordat produ
centen rechtstreeks aan verbruikers groote
hoeveelheden boter zijn blijven leveren.
De hierbij gaande beschikking heeft ten
doel aan de ondervonden bezwaren tegemoet
te komen door elke aflevering door een pro
ducent te verbieden zonder vooraf verkregen
toestemming. Zulk een toestemming zal nim
mer worden gegeven voor'aflevering van ©<?n
producent aan verbruikers, indien de prorlu-
cen4%iet, reeds vroeger in zijn filialen of de
póts boter aan verbruikers placht af te leve
ren. Dat op die wijze in de zaken van produ
centen moest worden ingegrepen, is een on
vermijdelijk gevolg van de omstandigheid dat
zij te rechter -lijd nalieten te bevorderen, dat
het doel zou worden bereikt, dat met voldoen
de duidelijkheid uit de in den aanhef dezes
bedoelde beschikking sprak.
Tevens werd de beschikking van 23 Sep
tember 1917, welke van het verbod van ver
voer van boter uitsloot hoeveelheden van
5 K.G. of minder, in dier voege gewijzigd
dat thans vervoer van meer dan één K.G.
boter reeds gedekt zal moeten zijn door een
vervoervergimning, afgegeven door de Rijks
commissie van toezicht op de Botervcrceni-
ging.
Dc minister van Landb uw heelt, onder
intrekking zijner beschikking d.d. 0 April
1918 beoogende een beperking in de afleve
ring van boter te bevorderen bepaald:
1. Het is aan producenten verboden boter
aFie leveren; dit verbod is .van tocpassiDig op
alic- producten, onverschillig of zij} al dan
nie-t in filialen, depóts of op welke andere
wijze ook boter plegen af te leveren. Dit
verbod is niet van toepassing op dc afleve
ring van boter waart e een producent op
dracht is gegeven door de B-otcrverceniging
ingevolge de Boterdis:ributieregeling.
2. Van bet verbod sub 1 gesteld, kan, al
aan niet voorwaardelijk, ontheffing worden
verleend door de Rijkscommissie van Toe
zicht op de Botcrvereeniging; zulk oen ont
heffing zal niet worden verleend aan produ
centen dlc niet roods vroeger boter aan ver
bruikers plachten af te. leveren, zulk een
ontheffing kan ook - worden verleend aan
produced tea" die in depots of filialen e.d.
boter aan verbruikers plegen af te leveren.
3. bepaald, dat in de beschikking van 22
September 1917, hel bepaalde sub c van art.
1 zal worden gelezen als volgt: c. op hoe
veelheden van 1 K.G. of minder.
De Maaslrlcbtschc Raad cn de
I Icvcnsnuddelenood.
De heer Duijseno interpelleerde in dan
Mp^sjrichtvehên Raad den veorzittir ever
i den Ie vensnridde'ennccd. Spreker drong ook
aan op inventarisatie van alle voorraden.
I Er zijn daar magazijnen, welke zoo vol ge-
i tast liggen, dat er gevaar bestaat, dat die
J levensmiddelen tot bederf zullen overgaan,
i De voorzitter p.ntwoordde, dat Zaterdag
i met de distributievan 1 ons kalfsvleesch
of bevroren vleescli zal worden aangevan
gen. Het spijt de voorzitter, dat tal van bur
gemeesters zich niet aan 't slachtverbod heb
ben gestoord, zoodat; in aangrenzende ge
meenten zelfs versch vle-csch verkrijgbaar
was. De aanvoer van visch is zeer gering.
Sommige vischverkoopers hebben de wei
nige regeeringsvisch nog voor .23 et het
kilo gekocht, en later aan hun klanten ver-
j kocht voor 80 et. het kilo. Spr. noemde,
dat schandelijk. Er moet nu maar eens een
einde komen aan die knoeierijen. Onlangs is
nog eendiaui.van 5 kilo voor f26 verkocht.
De voorzitter heeft de vorige week 27.000
eieren aan de eiermijn in beslag genomen,
omdat die instelling nu ineens als détaillist
begon te verkoopen voor f 14 de 100 eieren.
Zaferdcfg zijn van de boerinnen, die met de
eieren naar de markt gingen, ook nog 27.000
stuks in beslag genomen. Die worden nu ook
j gedistribueerd. Voor de volgende »- week
i hoopt de burgemeester de beschikking te
hebben over 1OO.OQ0 eieren.
Uitvoer van Amerika naar Zweden en
Nederland.
Door de Amerikaanschp War Trade Board
is de herziene lijst van artikelen, waarVau
de export naar Zweden en Europeesch Neder
land geoorloofd is, gepubliceerd. Deze ljjstj,
betrekking hebbende op de x.g. „non-essen
tials," bevat naast verschillende drogerijen
en chemicaliën, een groot'aantal vervaar
digde artikelen, zoo als: fonografea, Ltogra-
i fische artikelen, kasregisters, klokken, vul-
1 penhouders, veiiigheïdsscheermessen. piano's
muziekinstrumenten, mits Diet uit metaal ver-
vaardigd, films, fi-nogra fclaten, loob aèi^e
boeken, machinerieën voor suikerraffinade-
1 rijen. hers tell ingsstuk ken voor machine
rieën, verschillendeluxe arlikefe-i, zooalsjmi-
I tatie-edelst-eenen, schilderijen, -kostbaar b-ont-
1 werk en vederen. Oostersche kleeden, ve
ters. parfumerieën. Voorts beval- do lijst nog
nuttige artikelen, als Chimeescb- glas en aar
dewerk, beenen en hoornen knoopen, enz.
Een dergelijke lijst is cok reeds door de ge-
associeerde regeeringsu gepuo ic^rd.
Centrale bouwamlerïalen-voorzisning.
Vanwege de Vereeniging van Nederlancï-
schö Gemeenten wordt gemeld:
Voor do N. V. Centrale Bouwmaterialen-
voorziening blijkt onder de bij de vereeni
ging aangesloten gemeenten zeer veel be
langstelling te bestaan. De door de. vereoni-
ging uit to geven certificaten van aandee-
len dier genootschap, aanvankelijk bo
paald op een bedrag van f 350,000, zijn over-
teekend.. Door 70 gemeenten i3 tot heden
tot een bedrag van f 474,000 gevraagd On
der die gemeenten komen zeer vele kleine
gemeenten met bedragen van f 1000 voor.
Diefstal van broodkaarten.
De politie te 's-Gravenhagè moet cr in
geslaagd zijn de hand te leggen op den da
der van den diefstal van een 4000 brood
kaarten daar ter stede.
Heb moet zekere N. zijn, loopèr aan een
dor grootste bakkerijen.
In zijn wijk bood hij tegen hoogen prija
ongebruikte kaarten to koop gau, waarop
do aandacht van do politic gevestigd werd.
Duurlebljsleg aaii gepensicnneerdcn.
De gemeenteraad van Nijmegen besloot»
I naar aanleiding van a 'ressen om een brjs'ag
j op het pensioen van gewezen gemeentd-
ambfenaren, l:un weduwen €n weezee, aan
deze persoüen, wier inkomen £1200 o£ min-
I der bedraagt, een gratificatie ineens;'te ver-
I léenen varieerend van £30 tot £65.
Geen belegde bolerhammen.
Door de douanen te Gennep werd den
arbeiders/die naar DuitscManö gaan wer
ken, aangezegd, dat zrj voor laan geen be
legde boterhammen meer mogen me'ene men.
Geen handgranaten ontvreemd.
Naar aanleiding van het bericht uit „Do
Avondpost" als zouden uit het kamp to
V7aalsdorp twee kisten met scherpe hand
granaten zijn ontvreemd, kan Let Haagscho
Correspogdcniiebur.au mehedeolen, dit nèch
in genoemd kamp, nóch b\j de politie
w^lke volgens bedoeld berioht na poringea
zou hebben gedaan iets van dusdanige
ontvreemding bekend is.
Duur gcitcnvlecsch.
Slagers te Steen wijk," en wellicht ook
eiders, slachten in den laatsten 'tijd voei.
geiten. Tegen ongehoord hoo^e pr'jzsn koo-
pe-n ze deze dieren op en zij vinden voor
zeer hooge prijzen gragè afnemers van het
vleesch.
Voor het Vet werdt gaarne £5 per pond
betaald.
Broodkaarten-voor militaire verlofgangers.
Aangezien het voorkomt, dut militaire
verlofgangers, cKe voor h'un reis in liet be
zit- zijn van meer dan een vervoerbewijs,
daarvan misbruik makon om meer brood
kaarten te bekomen dan waarop zij recht
hebben, en voorts van verlofpassen mis
bruik wordt gemaakt om daarop in meer
clan één gemeente broodkaarten te verkrij
gen, verzoekt, do minister van Landbouw
clen gemeentebesturen in het vervolg aan
verlofgangers slechts broodkaarten te ver
strekken, indien achter don op den verlof
pas of het vervoerbewijs vermelden naam
der gemeente het woord „Bestemming" iï
1 vermeld.
Naar het Engelscb
viui Mevr. ALFRED SI DG WICK.
51>
„Ja.. Zij weten zo .en keuren ze goed. We
.trouwen"in October en zullen hier in dit
huis wonen."
Lady Tuft keek de kleine kamer rond,
.waarin zij zat, en stond toon zwaar van
haar stoel op. „Ik hoop, dat jé gelukkig
zult zijn," zei zij, liaar hoofd schuddend.
„Ik wilde, cïht wij nooit hier gekomen wa
ren, en dat is oom met me eens. Ik zal blij
zijn, als er nu niets gebeurt, d'at we- ons
leven lang zullen betreuren."
„Kan ik eon boodschap aan moeder voor
u overbrengen?" vroeg Rosalinda, in de
war gebracht, dioor die geheimzinnige klaag
redenen, waarvan zij haar tante niet de
verklaring wilde vragen.
„Neen, neen," zei lady Tuft. „We dach
ten, dat w© je moeder nog eeris wilden be
zoeken, voordat wo Menwinion verlaten en
voordat zij tob haar vroeger leven terug
keert. We zijn toch ten slotte zusters en ik
vrees, dat weelkaar voortaan niet meer
zullen ontmoeten, Jo vader schijnt cms-vij
andig to zijn."
„Daar zal .hij wel overheen komen, a.ls u
«m moeder dat wenschen," zei Rosajinde.
HOOFDSTUK XXV.
Het spepfc Rosalinda, dat zij gekomen
was. Haar'tante had haar dien raiddag op
de thee en gezegd, dat rij Daan
moest meebrengen, om voorgesteld te wor
den aan de familie van zijn aanstaande
vrouwmaar Daan was onverwacht weer
spannig géwordén en weigerde er heen te
gaan.
„Do drommel hale me als ik "ga," zei hij
in tegenwoordigheid van Jasper en Laraor-
na, en de ondeugende blik in Lamorna'a
oogen hielp en versterkte hem.
„Jelui waart ook gevraagd," zei Rosa
linda tot haar vriendenmaar ik heb ge
zegd, dat jelui het druk hadt."
„We hebben het niet druk, maar we gaan
geen thee drinken bij de Tufts," zei Jasper.
„Waarom niet?"
„We hebben geen visite bij hen gemaakt.
Het is brutaal om on6 te vragen," zei La-
morna
„Je bedoelt, dat je niet van hen houdt."
„Doo jij dat, Rosalind©?"
„Ik heb nu medelijden met hen. Zij zijn
in onrust.."
„Wat maakt hen ongerust?"
„Veronica Teal."
„Zij moesten heel blij zijn, als zij roet hun
zoon trouwt," zei Lamorna. „Zij is een
mooi meisje en knap."
„Dat is onzin," zei'Jasper. „Zij kun
nen onmogelijk blij zijn, Lamorna. Waarom
zo-uden zij het zijn?"
„Maar ik vind, dat Daan kennis moet
maken met mijn eom en tante, zei Rosa
lind©.
Hoewel Daan protesteerde, gaf hij ten
slotte toe, orn Rosalind'© om vijf uren van
het Huis in hét Bo<sch te komen halen, en
er een korten tijd te blijven, om vriendelijk
en aardig met sir Lucius en lady Tuit te
praten! Den .geheelen middag kon hij niet
verdragen, zei hij.
Rosalind© ging vroeg en vond Amy en de
Tufte in een toestand van boozo opgewon
denheid).- Zij waren alle clrie in het. salon
én zij wist dadelijk, toen zij hen zag, dat er
iets nieuws en onaangenaams gebeurd moest
zijn.
„Vertrekt u morgen?" vroeg rijp
„Ja," zei lady Tuft. .„Wij vertrokken
morgen."
„Met den Rivier a-snol trc-in of in uw
auto
Rosalinda vroeg maar, om iets to zeggen,
hoo gowoon ook, want zij voelde, cfca-t de at
mosfeer geladen en dreigend was. Maar
blijkbaar had zij op een knop- gedrukt, die
een storm veroorzaakte.
„We zullen met onze auto reizen," zei sir
Lucius, en hij stond op. „Het kan gemak
kelijk geschikt worden," -zei hij tot zijn
vrouw. „Ik zal de noodig© bevelen geven."
„ïk ga mot je mee," -zei zijn vrouw, ook
opstaande. „Tk moet D^bson nog - wat- zeg
gen. Het is olies heel vervelend."
,,Ik heb werkelijk medelijden met hen,"
zei Amy Pringle, toen haar gastheer en
gastvrouw de kamer verlaten hadden.
„Wat is er gebeurd?"
Tony schijnt zijn hoofd kwijt- geraakt, te
zijn over dat. ellendig meisje. Hij bracht
haar ongevraagd mee op de koffie. Je weet,
dat je oom en tante nooit onverwachte gas
ten hebben."
,^Nooit," zei Rosalinde.
„Na de koffie had hij zoowaar de onh©-
Gchaamdheid, de groote Onbeschaamdheid...
of liever zij had die men koii zien, dat
hij slechte gesteund werd door een soort
van geleenden moeden dat zij hem
aanzette."
„Om wat te doen
„Om haar in de auto naar Londen te
willen brongen. Hij zei, dat. hij liet op één
dag doen kon en zelf zon sturen."
„Wat zeiden zij
„Zij zeiden, dat zij waarschijnlijk zelf dc
auto zouden noodig hebben, en daartoe
worden zij nu gedwongen ofschoon zij -
er geen van beiden van houden, langen tijd
in een auto te rijden of in hotels te sla
pen. Lady Tuft- weigert zelfs het te doen,
tenzij zij haar eigen lakens en dekens mee
kan nemen. Ik geloof, dat zij nog een. auto
zullen huren voor de bedienden en de
bagage v"
„Zou het. niet eenvoudiger zijn geweest do
auto te weigeren en bij hun beschikkingen
te blijven?" zei Rosalinde.
„Ik geloof, dat zij bang zijn, dat Tony er
in weg gaaai zal met dat schepsel."
Op dit oogenblik kwam het schepsel in de
kamer zij zag er bijzonder lief uit in een
#bleekroze katoenen japon. Haar gelaat
etend blozond, glimlachend en fier, terwijl
Tony in extase scheen, maar er nogal
schaapachtig uitzag.Zij groetten beiden Ro
salinde en gingen toen zitten. Amy. hield
haar oogen op haar borduurwerk gevestigd
en lette niet op hen.
„Wel, mijn liefste Ros3r-Posy," zei do heer
Tuft tot zijn nichtje, „ik hoor, d'at je bin
nenkort vastgehaakt, wordt."
„Je hebt een aardige manier om do'din
gen te zeggen," zei Rosalinde.
„Zoolang ik ze goed zeg, ben ik tevre
den," zei do jongo nian. „Moeder vertelde
het ons aan tafel. ïk hoop, dat je gelukkig
zult. zijn. Moeder scheen te denken, dat je
niet. genoeg te eten zoudt hebben, tot Ve
ronica haar terecht zette."
„Juffrouw Teal zet. ons, all en terecht*" zei
Amy scherp.
„Ze schijnt de meeste dingen te begrij
pen," zei Tooiy.
„Ik heb nooit menscLon ontmoet, die zoo
weinig van kunst en kunstenaars afwisten,"
zei Veronica een net geschoedden voet uit
strekkende en er peinzend op neerziende.
„Ik ben zeer verlangend te zien, wat voor
schilderijen jo op Seeton hebt.
„Ik denk, dat je ze afschuwelijk zult vlo
den, antwoordde Tony.
,,Dat hoop ik, zei Voronica, cn zij bleef
volmaakt, kalm, ofschoon Tony'a moeder,
die Juist weer binnen kwamen, zoowel do
vraag ah het antwoord moesten gehoord
hebben. Zij keken elkander nan, maar zei
don niets.
„Jo moeder en ik hebben besloten met de
auto d'e reis te doen,zei sir Lucius na een
poosje tot. zijn zoon. „Amy. zal met ons mee
reizen. Voor jou is er plaats buiten op."
„Ik zaLsturen cn Veronica kan naast mij
zitten," zei Tony. „Zij is niet hang voor d'o
open Lucht.
„Ik ben bang, dat wij geen plaats kun
nen maken voor juffrouw Teal." zei sir Lu
cius stijf.
„Noem haar niet- juffrouw Teal," zei
Tonv. „Wij zijn geëngageerd. Wij gaan^naar
Londen, om haar vader op te zoeken. Zij ia
bang, dat» hij het niet goed zal vinden."
Sir Lucius werd zoo rood als een kroot ©Q
scheen geen woorden te kunnen vinden, om
zijn zoon te beantwoorden. I.ad'y Tuft
barstte-in tranen uit. Amy zat. doodstil,
met. haar oogen op haar borduurwerk. Ro
salinde had een gevoel alsof zij door een
aardbeving overvallen werd en wenschte
nog eens, dat zij niet gekomen was. Zij
stond half van haar stoel op cn keek naar
Amy, maar Tonv voorkwam haar.
(Slot volgt.)
