In vroeger dagen.
Ho. 17827.
LEIDSCH DAGBLAD Donderdag 11 April.
Tweede Blad
Anno 1918.
GEMEENTEZAKEN,
FEUILLETON,
EERSTE KAMER,
TWEEDE KAMER.
Grensuitbreid'mg onzer gemeente.
Na een voorbereiding van meer dan tien jarou
wat licbben wij er-nok dikwijls over geschre
ven en or voor gepleit kunnen B. en W. thans
eindelijk het door GecL Staten opgemaakte ont
werp van wet tot wijziging van de grenzen Lei
den, Leiderdorp, Qegstgeest, Zoeterwoude c.n
Voorschoten aan den Raad overleggen. Over dit
ontwerp zal de Raad zich moeten uitspreken
evenals een ingevolge art 131 dor Gemeente
wet to benoemen Commissie uit dc ingezetenen
waarvoor eerstdaags een verkiezing zal moeten
plaats heDben.
Rc-eds spoedig na de grenswijziging 1§96
deed zich andermaal de behoefte aan uitbrei
ding dezer gemeente gevóelen. Een plan van
grensuithreiding werd dientengevolge ontworpen
enaan Ged. Staten bij schrijven van 29 Mei
1907 toegezonden.
In grove trekken kwam het plan op het vol
gende neer.
Gemeente Oegstgeest: In Zuidwestelijke rich
ting zou de grens zich uitstrekken tot de krui
sing met den spoorweg tegenover „De Vink".
De dichtgebouwde buurt achter den overweg der
Spoorbaan Leiden-Woerdcn, alsmede de vrij
aaneengesloten bebouwing tusschen den Hoogen
Morschweg en het Galgowater, vervolgens de
bloem- en vruchtenkweekerijen, do fabrieken oil
nijverheidsinrichtingen langs den Rijn zouden
binnen do nieuwe grenzen van Leiden vallen.
In Noordwestelijke richting zou do grenswij
ziging zich zoo ver uitstrekken, dat de aan
Leiden toebehooreude gestichten „Endegoest"
en ..Rhijngeest"', als merle het Wilhelminapork
tot Leiden's territoir zouden behooren. Even
eens het kasteel „Oud-Poelgeest,"
Do weg van Poelgeest naar Leiden langs de
Haarlemmervaart, reeds eigendom van Leiden,
zou ook in de uitbreiding begrepen zijn, opdat
een zich langs dien weg tusschen Kwa&kbrug
en de spoorbaan vormende bebouwing, tot Lei
den zou gaan behooren.
Gemeente Leiderdorp: In het Noorden zou de
Stink- óf Slaag-sloot, in het Oosten de Zijl totale
Spanjaardsbrug de grens vormen, terwijl de
tusschen de beide Rijntakken gelegen Waard
mede binnen de grens ui tb r eidtng zou vallen.
Gemeente Zoeterwoude: Ten einde de vrij dich
te bebouwing langs den Hooge-Rijndijk in de
uitbreiding te betrekken en om tevens ongeveer
tegenover het eindpunt der Waard uit te ko
men, zou de bestaande grens een weinig meer
naar hél Oo ien worden, verlegd. In Zuidelijke
richting zou de grens doorloopon tot de Lam-
mebrug, zoodat de industrieele inrichtingen aan_
do overzijde van den spoorweg Leiden-Woerden,
op Leidsch grondgebied zouden komen te liggen,
terwijl in wc lelijke richting de grens zou wor
den vorlegd tot aan de Korte-Vliet
Ged:. Staten wonschtent dat Leiden zich
ia verbinding zou stellen met de besturen
van de omliggende gemeenten, ten. einde de
grens uitbreiding zoo mogelijk in onder
linge gedaohtenwLscUng voor te bereiden.
Da .r stuitte men op tegenstand. I>e ver
schillende gemeentebesturen stelden zich op
heb standpunt dat, nu Leiden het wan, dat
op grensuitbr-eiding aandrong, Leiden nu
ook aan do omliggende gemeenten zou heb'
ben aan te toohèn, dat het die grensuit-
breiding noodig had. En waar de Gemeende'
racfen van meening waren, dat vermindering
van grondgebied nooit in het- belang hun
ner gemeenten kon zijn, was de gewenschte
medewerking, om omtrent een of andere
grenswijziging t-ot oVereenstemming te» gC'
raken, dan ook niet van hen te verwachten.
Een groot aantal inwoners der gemeente
Oegstgeest wendde zich zelf tot Ged. Staten
met bezwaren togen eventueel© verkleining
van het grondgebied dier gemeente. Ged.
Staten noodigden B. en W„ in verband met
cHt adres, uit schriftelijk hun motieven uit
een te zetten, waarom d'e voorgenomen
grensuïtbreicfóng' werd verlangd. Deze uit
eenzetting zou dan tot grondslag kunnen
strekken van een eventueel vanwege Ged.
Staten in te stollen locaal onderzoek. Dit
was in 1009 en eerst bij schrijven van 16
Juli 1913 was het B. en W. mogelijk aan
dezo uitnoodi' 'ng gevolg te geven. De oor
zaak van cfeze vertraging was grootendecls
gelegen in hef feit, dat sedert de inzending
c?er plannen tot grens uitbreiding een groote
mutatie in het College van B. en W. plaat©
had. Niet minder clan vijf leden van hun
College, waaronder de Yoorzitter en de
Wethouder van Fabricage, in het bijzonder
met de voorbereiding var deze aangelegen.-
Naar het Engelseh
van Mevr. ALFRED SIDGWICK.
Rosalindc was blij, Daan over do rotsen
te zien komen met den groot-en zwarten
ketel, waarin de thee gezet was. Hij bleef
bij haar en vulde de kopjes. Andere man
nen hielpen om ze uit te deelen. Hij wilclo
zelf geen thee hebben, voordat iedereen be
diend was, de ketel weer gevuld op bet
virur stond voor een tweede kopje. Toen
kwam hij terug en ging naast haar zitten.
Hij kon het niet- laten. Hij vond, dat zij er
dien middag uitzag als haar naam, een fris-
schc Enge-lsche roos, open en niet geplukt.-
Hij had haar gezegd, dat hij te arm was om
te trouwen, en zij had geantwoord, dat zij
ook arm was, en alleen gelukkig was go-
veest, sedert zij eenvoudig geleefd had.
Haar moed was prachtig, haar oogen waren
zoo blauw als do zee. Hij wilde, dat. zij wist,
dat hij haar aanbiddelijk vond, al kon hij
haar niet trouwen,
„Wie i-s dat iangbeenige jonge mensen
naast Rusalindta?" fluisterde lady Tuft
tegen haar zuster. ..Hij ziet er uit als een
heer."
„Hij is er ook een, zei Anna,
Hoe heet hij 1"
„Mv rivale. Daan Meriyalo-"
11 it Schrapshirc V
,,Ik weet- niets van zijn familie."
„Fob je dat niet onderzocht? Ik zou zeg
gendat het tijd was. Wat. doet hij?"
heid belast, maakten bij het inzenden dier
plannen nog geen deel van het College en
moesten dus de ontworpen plannon nog be-
stucTeeren.
Na nauwgezette overweging kwamen B.
en W., ook in hun veranderde samenstel
ling, tot de conclusie, dat op de totstand
koming van de in 1907 bij Ged. Staten aan
hangig gemaakte plannen met klem moest
worden aangedrongenMet het oog op de
inmiddels opgerichte begraafplaats „Rhijn-
hof" meenden zij er echter op te moeten
aandringen ook het deel van Oegstgeest,
dat tusschen den Rijn en do aanvankelijk
voorgenomen grens gelegen was in de grens-
uitbroiding te eet rekken, terwijl in verband
met den aanleg van het nieuwe Bijn- en
Schick anaal de plannon ook aan die zijde
o. i. een kleine wijziging dienden te onder
gaan.
Uitvoerig brachten B. on W. cüt in 1913
onder de- aandacht van Ged. Staten onder
de opmerking, dat een spoedige tot-stand-
koming van de ontworpen plannen voor
Leiden een levenskwestie was en voor de
omliggende gemeenten niet nadeelig be
hoefde te rijn.
Er veidiep toen weer bijna 2 jaren, al
vorens genoemd College B. en W. kon me-
dedeelen, in hoeverre bet genegen was zijn
medewerking roe- betrekking tot do aan
hangig gemaakte grenswijziging te verlee-
nen.
Ged. Staten moesten daarop weer liet
ge-voelen van de besturen .der 3 betrokken
buitengein eon ten in winnen. Daarbij bleek,
dat in het bijzonder het gemeentebestuur
van Oegstgeest zich ten sterkste meende
t© moeten verzetten tegen de door Leiden
gevraagde grenswijziging.
Toen ook een conferentie met een af-
deeling van Ged. Staten en de verschil
lende gemeentebesturen faalden, was voot
dit College het oogenblik a angebroken om
te beslissen of ook zonder inatepaming van
buitengemeenten, voor zooveel betrof de
gemeenten Leiderdorp en Zoeterwoude,
zonder algeheel© instemming, aan den
wensoh van Leiden door hen moest wor
den- voMoa-n en zoo ja, in hoeverre.
Uit hun schrijven van 16/19 Maart 1916
vernamen wij tot onze voldoening, dat
Ged. Staten bereid waren het initiatief te
nemen tot uitbreiding van de grenzen
onzer gemeente.
Zeer tot het leedweaon van B. on W.
bl'eken zij echter geen vrijheid gevonden
te hebben met onze plannen in allen, dee-
le mede te gaan. Het WiIheLminapartk te
Oegstgeest met zijn uitloopers en ook den
Hooge Morschweg, ten westen van „De
Vink", wilden zij n.l. niet in dé uitbreiding
'begrijpen.
De bezwaren, verbonden aan dc ligging
van do gestichten „Ende&oest", „Voor-
goest" en „Rjhijngecst" buiten de grens
onzer gemeente, achtten zij niet over
wegend. Ook waren misstanden, die het
noodig ma-akten, dat de stad Leiden en
het Wilhelmna-park door één gezag werden
bestuurd, h. L niet aanwezig en j lieten
zich evenmin ■vreezen, zoolang de beide
kommen elkander niet genaderd waren,
hetgeen, gelet op de ontwikkeling der' laat
ste jaren, zeker in 20 jaar niet het 'gov-l
zou zijn. Onder -deze omstandigheden kon
den God. Staten dus geen vrijheid vinden,
om recdis thans over te gaan tob de afsnij
ding vaai bedoedue buurt van de gemeente
Oegstgeest
En wat de Hooge Morschweg bewes
ten „De V:nk" betrof, heb landelijk ka-
rakter van d'e bebouwing aldaar, maakte
voeging bij Leiden ongewenaoht, terwijl^ in
dfe ligging der- begraafplaats Rhijohof"
ook geen doorslaand argument voor de
gevraagd© uitbreiding naar die zij die kon
worden gezien.
Een omschrijving van de verschillende
grenswijzingen verzochten nu Ged. Staten
B. en W. zoo mogelijk in overleg met on
ze smbtgeiiooten van dto betrokken omlig
gende gemeenten te onderwerpen, waar
bij d© dezerzijds overgelegde plannen tot
grondslag genomen zouden kunnen- worden
Naar de zijd© van Oegstgeest scheen de
laan van Oud-Poelgeest" en d© in het
zuidwestelijk verlengd© daarvan gelegen,
wetering aan Ged. Staten een geschikte
grens. De grens zou van daar moeten loo-
pen na?-r „De Vink", aldus dat do Hoo-
„Hij schildert."
„Zijn al die monschen schilders vroeg
sdr Lucius.
„Alle mannen, behalve mijnheer Or
chard. Hij schrijft."
„Verdienen rij allen hun brood?"
Mevrouw Cloudesby zag haar echtgenoot
san, die vlak bij haar zat, en hij antwoord
de in haar plaats.
„Niet wat gij hun brood zoudt noemen,"
zei hij. „Merivalo, bijvoorbeeld, verdiende
verleden jaar maar twintig pond."
„Hoe kan je dlan toestaan, cïat hij Rosa
lind© helpt theeschenken fluisterde lady
Tuft. haar zuster in,
„Als men met den jongen man sprak, zóu
hij misschien het schilderen opgeven en
ernstig werk gaan doen," zei sir Lucius.
„Een van mijn beste beambten, (Be duizend
pond per jaar verdient, dacht er eens over
aan het tooneel te gaan."
„Binnenkort zal Merivalo meer dan dui
zend pond per jaar verdienen," zei Simon
Cloudesby.
„Op welke maniei*?"
„Met zijn werk."
„Als men hot werk van een beginneling
riet, kan men dan vooruit zeggen, hoe hij
later zijn zal?" blaatte Amy Pringle.
„Merival-e ia geen beginneling," zei
Simon.
„Neen, zei Amy. „Maar ik wel. Mis
schien zoudt u dat ten minste vinden."
„Je rcoet eenige van je mooie 6cbebsea.
laten komen en aan mijnheer Cloudesby
laten zien," zei lady Tuft-, met een aanmoe
digenden glimlach tegen haar zwager.
Simon keek opmerkzaam naar een stoom
boot aan den verren horizon ©n wilde, dat
hij ©r in zatterwijl Veronica rich met een
handige wending van haar lichaam had k»
ge Morschweg ten. oosten van „Do Vink"
bij Leiden kwam, doch het venrder deel
van dien weg 'bij Oegstgeest bleef.
Wat Leiderdorp betrof kenden Ged. Sta
ten zich met d© door Leiden voorgestelde
grens geheel vereenigen.
Ten slotte noodigden Ged. Staten B. en
W. uit na overleg met hun ambtgenootan
der chie gemeenten een voorstel te doen
omtrent d© vergoeding, welke Leiden ter
zake van hot verlies van eigendommen, in
komatenb©lasting, opcenten enz. aan die
gemeenten zon hebben te betalen, alsmede
vaai -d© gek&eeningcn, welke, als op de over
gaand© gedeelten betrekking hebbend,
door Leiden zouden moeten worden over
genomen. Gaarne vernamen zij daarbij, in
hoeverre omtrent deze verrekening over
eenstemming verkregen was.
De overeenstemming heeft men niet kun
nen verkrijgen met de gemeente Oegstgeest.
Na nog tal van onderhandelingen voorna
melijk over de financieel©* regeling die geen
van allen hebben kunnen sbgen, hebben Ged.
Sisten de zaak zelf ter hand genomen en
door hun College een voorloopig ontwerp
van wet tot wijziging der grenzen van de
gemeenten Leiden, Leiderdorp, Oegstgeest,
Zoeterwoude en Voorschoten opgemaakt Na
opnieuw aan de verschillende gemeentebe
sturen te zijn gezonden, die up hun oordeel
over uitspraken, is het ontwerp eindelijk
definitief vastgesteld.
De voornaamste wijziging, die Ged. Sta
ten alsnog m hun voorstel hebben gebracht,
betreft het bedrag der in 10 jaren geleide
lijk afloopende uitkeeringen. Terwijl (jeze
uitkeeringen door Gedeputeerde Staten in
het 'voor-ontwerp voor het eerste jaar wa
ren bepaald op f 2100 voor Leiderdorp,
'f4200 voor Zoeterwoude en f6300 voor
Oegstgeest, overeenkomende met het over
1916 geraamde tekort, hetwelk de grens
wijziging geacht werd óp de begroeting
der verkleinde gemeente te doen ontstaan,
zijn deze in 10 jaren geleidelijk afloopende
uitkeeringen in het definitieve ontwerp resp.
op 12200, f4700 en f7700 voor het eerste
jaar vastgesteld, overeenkomende met bet
geraamde tekort over 1917. Ofschoon ons
deze wijziging B. en W. niet rationeel voor
komt, aangezien de raming van het tekort
over 1916 enkel als basis .voor de uitkee-
rin^en werd genomen en van een jaiste
schatting van het 'ife lijden nadeel geen
sprake was, lijkt hei ons toch, in het sta
dium, waarin de zaak thans verkeert, ver
standig de verhoog!ug der uitkeeriog te ac
cepteeren.
Verder 'ij ter aanvulling van de' door Ge-
detfuteerde Staten gegeven toelichting nog
medegedeeld, d3t bj het tot stand komen der
dear teputeerde Staten o:tworpen grena-
w£riging, welke zij op 1 Januari 1919 wil
len dGen plaats hebban, het tegenwoordige
grondgebied van Leiden ter oppervlakte van
plm. 564 H.A, zal worden vergrook met
plm. 315 H.A., afkomstig van de gemeente
Zoeterwoude, terwijl van de gemeenten Oegstb
geest en Leiderdorp resp. ongeveer 214 LLA.
er. 160 H.A. naar Leiden zullen overgaan.
Het aantal inwoners, dat tot Leiden zai .an
behooren, bedraagt, zor s we reeds zeiden,
globaal genomen plm. 2lü'J uit Zoeterw- de,
plm. 16U0 uit Oegstgeest en plm. 1000 uit
Leiderdorp.
Titans een raming te maken van de iioo-
gere uitgaven, die tegenover de bovenver
melde meerdere inkomsten zullen kom i te
staan, is zelfs bij beDadering niet mog
Dc oplossing van het vraagstuk der grens-
uitbreiding is echter, zooals wij uitvoerig
hebben betoogd en ook dcor de Kamer van
Koophandel en Fabrieken reeds in haar jaar
verslagen over 1912 en 1913 ihat klem
werd gezegd, voor Leiden een levenskwestie,
Dc door Gedeputeerde Staten voorges'de
regeling nan weliswaar bezwaarlijk een
definitieve oplossing van het vraag-
suik worden genoemd, maar
brengt toch mede, dat naar de rij re
van Leiderdorp en "oeterwoude de grenzen
vermoedelijk Lal van jaren onveranderd kun
nen blijven, terwijl wat Oegstgeest betreft,
de aangegeven grensregeling als een eerste
stap, oni tot een goede vaststelling der
grenzen te geraken, moet worden beschouwd.
Grondaankoop door de gemeente.
B. en W. deelen den Raad mede, dat zrj
in de gelegenheid de percseleu land
aan de Keizerslaan nabjj de grens tusschen
gemaakt van de groep, waarmee rij thee
had gedronken, en weer aan zijn. voeten
zat. Zij keek van hem minachtend naar de
Tufte en Amy Pringle.
„Waar heeft u gewerkt?" 'roeg rij Amy.
„Ik heb op 3chool goed les gehad," zei
Amy, niet zeer ingenomen mot Veronica's
toon. „Ik zou er graag nu. weer nemen.
Zoudt u ze mij willen geven, mijnheer Ölou-
ctosby
„Ik geef geen les," zei hij.
„Maar Simon om ons plezier te
doen," zei lady Tuft.
„Ik zou veel willen doen om je plezier te
deen," zei Simon, „maar ik ben "bang
„Het is meer dan een hanengevecht," zei'
Veronica zacht.
„Wat aei u?" vroeg lady Tuft stijf.
„Ik haalde maar iets aan," zei Veronica,
en met een van haar plotselinge bewegin
gen riep rij, dat de zon warm was, en zij
deed haar mantel uit. Lady Tuft zag |oen,
dat het oranjekleurig satijn in cïen. ha 3
laag was uitgesneden, en dat de mouwen
kort waren als voor een bal.
„Is u niet 'bang, om door die zon ver
brand te worden?" vroeg rij berispend.
„Dat vind ik juist prettig, zei Veronica.
„Ik rit dikwijls op de rotsen en word ge
blakerd van top torb teen na heb bad,
weot in Verleden jaar was ik zoo bruin a"U
een Zoeloe."
Lady Tuft- stond met eenige moeit© on.
„Ik geloof, dat het tijd voor ons is om naar
huis te gaan," zed zij tot sdr Lucius en
Amy.
HOOFDSTUK XXI.
'Al eomgen tijd vond Rosalind© het een
moeilijk werk, haar vlam van -woede tegen
haar vader brandende te houden, sooals rij
onze gemeente en de gemeente Leiderdorp
te koopen tegen f 1.19 per vierk. M. Deze
hebben een gezamenlijke o: pervlakte van
plm. 7870 vierk. M. en grenen ten westen
aan de b# Raadsbesluit van 26 Juli 1917
van de heeren M. P. Splinter e.s voorna
melijk ten behoeve van de volkririisvesting
aangekochte perceelen ter gezamenlijke
grootte van 2.11.53 H.A. tegen ongeveer
f 1.04 per vlerk. M.
Ofschoon een prjjs van fl.10 niet aan
den lagen kant is, meenen B. en W. toch
te moeten voorstellen tot den aankoop te
besluiten, aangezien het bezit van de drie
perceelen voor de gemeente wel eenige
waarde heeft. Br zal bij de bebouwing van
het eerstgenoemde terrein anders omtrent den
aanleg van straten overleg moeten worden
gepleegd met den eigenaar, welk overleg
.overbodig is,- wanneer de gemeente thans
voor een bedrag van nog geen f9000 zich
den eigendom verzekert. Daartoe wordt door
B. en W. het voorstel gedaan.
Zitting van gisteren
Voortgezet warden de algemeeae be
schouwingen over de Staatsbegrooting
voor 1918.
Dé heer LANSCHOT bespreekt het al
gemeen karakter dezer Begeering, die bui
tenwottelijk is geworden. De macht is van
de Kamers moor overgegaan in handen
van de Begeering. Het doet er niet toe,
hoe men deze Begoering wil noemen, extra
parlementair of nationaal, een eerst© eisch
baar gesteld, is die van innerlijke kracht,
welke naar buiten haar resultaten ople
vert. Gelukkig is de verde^dheid in den
boezem van het kabinet thans geworden
tot een eenheid, dank zij den ernsfcigen
buitenlajndsdhen omstandigheden, en dank
zij ook het streven van den minister-pre
sident, die andermaal een vredes-aposbsi
is geweest.
De toekomst van deze B<egeerkig
zelfs in een zoo ver gevorderd stadium
van de Begeeringaperiode mag nog van
een toekomst gesproken worden biedt
nog ve©l. De laatste verklaring van don
minister-president, bdj gelegenheid van 't
%vensmiddielend:Jbat uitgesproken, opent
ruime perspectieven. En af zal deze Be-
geermg niet zoo lang meer aanblijven,
hvgeen zij thans nog van plan is te her-
voi Tvm, kan een blijvenden invloed heb
ben. Willen deze hervormingen nut stich
ten, dan moet echter de Regeering één.
van zin zijn. Men heeft het wel eens wil
len voorstellen, alsof de verschillen voort
kwamen uit een intimité d'hurneur" van
de departementshoofden. Spr. gelooft, dat
zij moer voor hand liggend te vindien zijn
in Se uiteetifóoperwfo maatregelen, welke
te nemen rijn. De commissie van bijstand
bijv. heeft, te zorgen voor hot binnenland.
De N. U. M. voor de financieering van
den uitvoer. Maar rijn daarom haar werk
zaamheden niet eens door elkander ge
vloeid 1
Ministers waren er nog wel te vinden,
de P^:geering -a: cchter zoek. Zou nu ech
ter de minister-president riet de» leiding
in handen kunnen nemen 1
Spr. geeft den Minister van Landbouw
ernstig in overweging, eons met zijn ambt
genoot van Oorlog te spreken over d© mo-
gelij'khokï dat do duizenden militairen,
die zich thans vervelen, gebruikt worden
voor de productie van landgewassen. De
productie zou daardoor zeer kunnen wor
den >'nrhoogd. De gemeenten zullen mee?
vrl,fheid moeten hebben ten opzicht© van
de lev er; middelen binnen hun grenzen.
8pr. ridhrtf' zich thans tot den Minister
van Financiën. Hij vreest 'straks een tekort
aan goud. De landbouw zal straks voor
haar grondstoffen geen- goud hebben. De
Minister wif, den spr, rijn gedachten hier
over wel eens geven.
Spr. staat hierna even stU bij don o.ige-
meenen politieken tooct-nd Met het
woordje „democratie"' wordt te veel ge-
•sohermd, klaarbÜjkelijk~m.e^ het oog op d©
komend© verkiezingen. Dat woord is niet
i meer voldoende tot d© afbakening van de
juiste partij-principes. Voeling met het
uit beginsel vond, dot zij doen moest. Het
was in don la&tsten tijd een beginsel gewor
den en niet meer een waar gevoel. Twijfel
m allerlei vragen begonnen haar vast be
sluit te ondermijnen ca toen zij zijn partij
koos tegen <ie Tufts, Lad zij inderdaad toe
gegeven. Zij wilde het nog niet, zelfs niet
aan zichzelf, bekenden, veel minder aan
haar moeder, hem of Daan. Zij wilde hem
haten en veroordeel en om zrin verleden.,
maar in werkelijkheid was dat verleden
geen levend verdriet voe: haar, zooals het
voor haar moeder geweest was, terwijl d©
gemakkelijkheid van zijn persoon, zijn blik,
rijn stem, rijn vriendelijkheid en rijn plaat©
onder rijn medemonschen alle werkelijk
heden waren, die tegen haar wil invloed op
baar uitoefenden. Soms had zij buien, dat
rij zichzelf verachtte om haar gebrek aan
standvastigheid, ou altijd, als rij Vcrouica
Teal aan zijn rijde zag, was rij op i jen
beo?. Zij was ia deze verdeelde aung
oj. den Woensdag na haar ver j aar da::, toen
ter eero daarvan haar ^md'er een gekostu-
meerd feest gaf in het kleine hotel aan de
baai.
Hot waa af .asrprcken op do ouderwetecho
manier va-n dl enwioion d.w.z. zonder toe
bereidselen. ,H7og vele malen, Bosalinde,"
had iemand gezogd, met. een theekopje haar
gezondheid cHrinkendL
„We hadden en gekostumeerd feest moe
ten hebben," zei iemand' anders.
„We zullen eon gekostumeerd ^feesfc J»«b-
ben," zei Simon Cloudesby, en hij noochgd©
alle aanwezigen uit om Woensdag bij hom
in het hotel te k -men eten." D© Tufte war n
vertrokken en 6:- meeste mensdien hoopten
dat zij niet gevraagd zouden worden, maar
voor Woensdag had Tony Veronica zoo dik
wijl© gerien, en Amy verlangde «co naar
volk en bevordering van. zriaeohe nieuw#
denkbeelden is echter eisch.
De heer VAN WASSENAER VAN OAT-
WIJOK bespreekt heb muntwezen in Ne
derland en Ned-ïndië, geeft, ©en historisch
overzicht on bescfnouwt de plauta. welk©
het zilver in ons muiitetelsel inneemt. Het
zilver is wel in waarde vooruitgegaan,,
maar heeft nog niet d© oariwaardo.
Do heer KAPPEYNE" v. d. COPPEL-
IXV bestrijdt den heer De Vo-s van Stee-n-
\vijk, die treurde over eeo dierbaren af go-'
storveaie: de concentratie. Voor die ironie
was geen reden. Zijn'logica in de opmer
kingen over de samenwerking met de 8^
D. A. P. was zoek. Toen de A.-R. gecoa-
liseerd waren rnefc de R.-K. Staatspartij,
beschouwden zij toen. de Paus ook als het
hoofd van hun Kerk? Welnu, evenmin be
schouwen sprekers partijgenooten, omdat
zij op sommige punten niet mot de 'soc.-
dem. kunnen medegaan, diea leider van di©
partij als hun leider. Van wantrouwen mag
men tegenover de linkerzijde niet spreken»
Als men van wantrouwen spreekt, ma.g
men niet alleen qualificeeren, maar moet
men ook feiten aantooneru
Het woord corruptie" wordt te pas ea
te onpa© gebruikt'. De booze geruchten om
trent corruptie zoudeu missdhien bestre
den kunnen worden door een parlementai
re commissie va-ii enquête. Meent men, dat
een dergelijke enquête-oommissie moet
■worden in het leven "geroepen, dan moet
het gébruik vangbek recht van enquête
uitbuitend aan do Kamer blijven. Het
recht van enquête i© voor beide Kamers
in de Grcnc ce-M maar afh?»*'ke-
I'ijk gesteld va-n een rodere wetsregeljng.
Deze w-et is nu 30 jaren lang achterwege
gebleven en de Kamer vraagt nu om die
wet. D© uit-oefoning van het recht van en
quête moet voor beid© Kamers gelijk zijn.
D© wet is dius van het meest eenvoudige
alllooi.
Spr. stelt d© volgende motie voci
„D© Kamer, van oordeel, dat het grond
wettelijk recht vau enquête Ibaar onver
wijld mogelijk gemaakt moet- worden,
spreekt de wenscheLijkhoid uit, dat de Ro-
geering hiertoe nog in deze wetgevende
periode de noodige stappen., zal worden
gedaan, en gaat over tot de o-de van den
dag"
De motiv nz-mt direct in* beftan deling.
Do MINISTER VAN BINNENLAND-
SOHE ZAKEN heeft- geen bezwaar tegen
dezo motie, al is het <1© vraag of de wet;
nog wel in het' „Staatsblad" zal komen.
De motie wordt daarna zon-.'3'- oofd©-
Kjke stemming aangenomen.
De heer DE WAAL MA!. FIJT be
spreekt de ievonoroid-d ele.n voorzie" ing,
waarvan het lioofdpuiit is de productie. Al
les moet gedaan worden om de productie
op het hoogst mogelijke peil te brengen.
Warme, energieke medewerking van den
boerenstand is daartoe noodig. fks be
reiken we die? Door den land- en tuin
bouwer een loonendon prijs voor zijn pro
ducten te geven en contante betalingja,
soms kan het geven van voorschot w-i aan
beveling verdienen. De best-e wijze, om
de productie, te bevorderen, is den land
bouwer de vrije béac-.hikking over zijn pro-
•duct te laten. Aan de gemeentcbeflturei
zou men leunneu toestaan van hetgeen zq
binnen hun grenzen voortbrengen, eva
deel voor eigen gebruik aan te wenden.
Dat zijn alle prikkels orr de voortbren
ging te bevorderen"
Spr. o- tkent, dat de ?plichting, ip do
gemeearen gelogd, om één tiende der das-
tributiekosten te dragen, tot bezuiniging
löidt. Hij dringt er op aan, dien last var
de gemeenten af te nemen De gemeente
lijke huishouding v^ordt et to zeer door
gedirukt.
De vergadering -r ;d tot- Don.
derdagoohtend oif c-n
Zitt-ing van. gisteren.
De VOORZITTER overweegt d© moge
lijkheid am in een der eerste dagen va a dé
volgende week de i nter p el lati o-B EU MLR.
1 inzake de voedselvoooziening van vreemde-
een uitn<x)digin.g, cLt het .onaardig leek bon
buiten te sluiten. „Zij* kunnen koenen, als
zij wil ion," zei Si mom ©nverachillig.
„Ik vermoed, dat het gewoon avondtoilet
is," zei Auiv.
„Het. is alles wat je wilt," zei Roa-.Lide.
Amy keek alsof deze inlichting niet z vcb
doende was. Zij sprtd: er echter over mot.
lady Tuft ert besloot, dat haar or n. rvart-
zijden japc-o, gegarneerd met blsuwe strik
ken, goed genoeg waa voor een i nasi'ra-
partij in een c.nthoudershoteï
„Als we daar rijn, v/enschen we ons zelf
misschien v rl weer w zei lady Tuft, en
Amy verte t i- hr.vr - rouw liever niet,
dot zij geloei o'-, dat do üitnoodiging, die
door Rosalind rüaan was alle en voor de
joTvelui best'-'od was.
„Ik gelooi, dat je oom en tante van plan
zijn te kon:.en," zei rij Woensdag tot» Bcsa-
linde.
„Ban je niet Voorkconen vroeg Ro-
sr. LncSe. „Lij zullen het niet prettig vin
don.
„Waarom niet? Zijn Je partijen erg ru
moerig?"
Zij gelijken niet in het minst op partijen"
op See ton."
Dat bemerk*a do gorten van het Huis te
het Bosch da"-'ijk, teen rij kwamen.1. Zy
werden in een kamer beneden oiïtvan^era
door mijnheer ö.r. mevrouw CJloudeBhy, dié
bij elkaar st-on n, «ei lady Tuft tót risih-
«elf, juist alsof rij een gewoon erhtpaa?
■waren. Maar Simon Clotadesby droog
flanel en Anna droeg lady fcaw
nauwelijks haar ooyen geXoovön tri* kaar
keuring wrbergcu, rij harm
droog, «Q be® jssg -Ors mooi Lf] er cdtsa^,
TörvoSgdii»
