Pak me mee.
No. 17740.
LEIDSCH DAGBLAD Donderdag 27 December
Tweede Blad
Anno 1917.
PERSOVERZICHT^
GE OORLOG
RECHTZAKEN,
BRIEYEN UIT PARIJS,
VRAGENRUBRIEK.
Hofc eerstvolgend oummor bevat o. a. als
voorplaat: Vroolijk Kerstfeest-.
Verder: De aanbidding der Herders.
Eet Heilige Land. Bloemententoonstel
ling in „ArtLs" te Amsterdam, met 3
foto's. Een kijkje in Jurgens* Marga
rine-Fabrieken te Os9, mot 3 foto's.
Opening der Tentoonstelling van Belgische
Kantwerken in het Stedelijk Museum te
Amsterdam. Met stijgend sueecs gaat de
N. V. ,,Het TooneeP' door met vooretel
lingen te geven van „Midzomernachts-
vtroom". Het stoomschip „Koningin
Regentes" te Vlissingen. De Amerikaan-
sclie torpedojager „Jacob Johns" tot
linken gebracht. Een groep Belgische
geïnterneerden op een studiereis in Neder-
1 land. Officieelo overname van het
Maandschrift ,,De Tijdspiegel". Com
missie voor .do Graanbeporking in de
Alcohol-Industrie. Het Prinsesje met
haar Grootmoeder op de wandeling, met 2
foto's.
Onder do Oorlogsfoto's trekken de aan
dacht: Aan het front van de Aisne. De
Franschen te Marokko. Stapelplaats
van aluminium. Aan het Belgische front,
met 2 foto's.
De Doodsklok en het- Kerstklok] o luiden
te gelijk door Ton van Tast.
"Weelde uit verarming.
„DE STANDAARD" driestart: Ook de
Maandstaat van November i3 alleszins ge
schikt om den Minister van Financiën een
riem onder het hart te steken. Bij een vo
rig jaar vergeleken, eon acres van de mid
delen met niet minder dan bijna 4% niil-
lioen.
Op zichzelf zou dit een eenig verschijn
sel zijn, indien de bepalingen, di? de op
brengst regelen, dezelfde waren gebleven.
Juist dit echter is niet het geval. Het zijn
de tra-vorderingen dc-r Schatkist, die de
abnormale verhooging van opbrengst ver
oorzaken.
Inkomstenbelasting en Vermogensbelas
ting gingen zelfs achteruit, de eerste met
bijna 31/> ton, do tweede met niet vsel min
der dan drie fc>n.
Het gaat bij de opbrengst der middelen
zoo wispelturig toe- Y'eeze voor rantsoe
neering van suiker heeft deze maand er-
lokt, om allerwegc massa's suiker op te
pi aan. Bijna drie millioen werd daardoor
op do suiker ontvangen. De nieuwe rege
ling in zake de -egel-registratierechten
gaf een toeneming \V\ ruim 2% millioen.
Zoo ook bracht de Successie, ten gevolge
van dc wettelijke verhooging, ruim l'/i mil
Hoen meer. Hot ruime slachten van vos
gaf millioen boven de opbrergst van
- het vorig jaar. En het gedistilleerd gaf
wel aanmerkelijk minder dan in November
1910, maar hieruit is in het minst geen ge
volg te trekken van minder gebruik, daar
ook bij dit product zoo gedurig boven de
manndbehoefte wordt inj >slagen, indien
men beducht is voor nieuwe verhooging
van de Rijkscontributie of, gelijk nu, voor
afsnijding van grondstof.
De hoogere opbrengst is feitelijk een
vrucht- van vreezo, dat de naaste toekomst
notr straffer Regecringsmaatregelen zal
uitlokken en voorts logisch gevolg van de
hoogere eischen, die reeds in wet bij wet
zivn. Het- gezonde, norm?!? kwan
tum van de volksveerkracht bleef daaren
tegen ook ditmaal beneden het peil. Maar
vleesch verbruik, omdat er geen \v>ldöend
voeder voor het vee is, is eer om bij te hui
len, dan om bij te jubelen. Loodsrecht en
wat met don handel en scheepvaart samen
hangt, zijn al dalende. Van een intreden
v&n vernieuwd en verhoogd volksgeluk is
dan ook ge-en sprake.
En wat juist, waar vaststaat, dat het
hoofdaerès uit de belastingen komt, sóci-
^al het pijnlijkst aandoet, is, dat volstrekt
niei alleen (1e lieden, die in de oorlogswin
sten grabbelen, meer inbrengen, dit had
zelfs veel eerder moeten beginnen maar
dat ook do groots massa van de beperkte
inkomens telkens hooger bedrag bij den
ontvanger en in de prijsverhooging te be
talen heeft.
De Minister van Financiën moge zichzelf
en het Rijk gelukwenschen, een zeer bree-
de klasse- van het volk zucht er onder.
K e r k c o 1 1 e c t o n voor pre
dikanten. Naar „DE NEDER
LANDER" berichtte heeft do kë-rkeraad
der Ned.-Herv. Gcm. van Rotterdam be
sloten, zesmaal por- jaar tijdens de gods
dienstoefeningen ic allo ke:kcn cea collec
te tó doen houden, ten eindo nit clc op
brengst daarvan de prediUan traktemen
ten 'te kunnen verlioogen.
Dit besluit is zeer wel te verdedigen,
meent het „WEEKBLAD V. L. VRIJZIN
NIG-HERVORMDEN", op grond van de
overweging, dat allen, die in de verkondi
ging van liet evangelie belang toonen te>
stellen, in do gelegenheid moeten worden
gesteld, met hun gaven ec toe bij to dra
gen, dat de predikanten een behoorlijk
traktement ontvangen.
Toch zou het blad niet gaarne tot liet ne
men van.zulk een besluit medewerken.
„Bij het honden van een collecte in de
kerk worden de aanwezigen vrijwel tot ge
ren verplicht, al is het- clan rnaa.* tot het
geven um con kleinigheid. Weigeren gaat*
moëiüjk en maakt een onaangenamen ia-
druk.
Wij voor ons voelen alleen vrijmoedig
heid, -bijdragen voor het verlioogen van
predikants-traktem juten te vragen van
hen, die iets to missen hebben-
De aangewezen weg schijnt ons eigenlijk
dat kerkvoogden, als liun 'inkomsten een
verhooging, <lio zij noodig achten, niet
toelaten, een hoofdeiijken omslag invoe
ren of dien verzweren.
Maar a-ls nor, om de eon o? andere re-
cten daartoe» r-vt kan of wil overgaan, cn
meent, (lat het vereisen te bedrag vrijwillig
moet ^yoodon bijoengebrachli, dan zouden
wij aan het rondgaan met lijsten, in het
bijzonder bij de meergc-goedcn, toch ver
de voorkeur geven boven het houden van
korkcolleclen".,
Geboden voor de kerk-
In „DE NEDERLANDER" geeft ds. G.
H. van der Brugghen geboden toot de
kerk.
Verkort- luiden zij
1. Gij zult voortaan twee deuren van al
le kerken overdag open laten. Dat die vole,
dure, ruïne, schoone gebouwen slechts
een paar uren per week worden gebruikt,
is bespottelijk en een ergernis.
2. In alle kerken zullen voortaan alle
plaatsen bij den dienst vrij zijn.
3. Overal zullen de eollectestokken wor
den vorbrand. Op geschikte plaatsen wor
den lrouten bakjes aangebracht met het
opschrift „voor de kerk" of „voor do
armen".
4. Allo voorlezers worden bedankt en
van de voorzangers worden alleen de be
kwame behouden, aan wie vooral in dor
pen tevens de leiding wordt opgedragen
van zanggezelschappen tot verbetering
van het kerkgezang.
5- De kansels worden overal ontsloten
voor de prediking door vrouwen, die daar
voor een universitaire opleiding nebben
ontvangen of van nature daartoe geeste
lijk zijn aangelegd.
6. Christus moet bij de prediking meer
cp den vooigiond treden en geregelde venr
lezing van dc Wet moet worden buitenge
sloten.
7 Het verstand moet worden opgehel
derd aangaand? de Zondagsrust. I)e '■tem
ming op Zondag moet niet anders zijn dan
in de we^ek en men moet op olken werkdag
in Zondagsstemming verkeeren.
8. De gemeente mo3t onderling meer
omgang hebben. Daarom moet de dienst
om halfelf eindigen en het overblijvende
halve uur worden gebruikt voor onderlinge
kennismaking onder een wandeling door
het kerkgebouw of in do aangrenzende
consistorie, catechiseerkamers, enz. Nog
beter is 't, daan-oor een na middagsamen
komst te houden, waarbij de leeraar, liefst
als leek, aanwezig is, tusschcn 2 en 5 uren.
9. Ieder zal niet werken in de kerk wach
ten, totdat hij de gave des Heiligen Gces-
tes heeft ontvangen.
10. Gij zult. allen, en vooral hen, <lio
zioh met u in hetzelfde kerkverband be
vinden, verdragen. De ware liefde bedekt,
hoopt, gelooft, verdraagt alle dingen-
11. De kerk moet zoeken naar nieuwe
middelen cn wegen, want-het allerergste
is, dat de groote stroom van Protestanten
of gedoopten haar voorbijgaat of slechts
komt bij bijzondere gelegenheden. En als
do kerk een al te onbeweeglijk lichaam
is, niet in staat zich te herzien, dan moge
zij in haar tègenwoordigen vorm te gron
de gaan, om plaats te maken voor iets be
ters, dat niet zal uitblijven.
Do uitbreiding van lu'l Britsclio leger
Volgens do „Evening Standard1' zullen rle
rogeeringsvoorsteilon betreffende de lcgcruit-
broiding bepalingen bevatten, waardoor de
inlijving mogelijk wordt van alle jonge man
nen van 1924 jaar, die, tot nog toe om de
een of andere reden waren vrijgesteld. Verder
zullen ook de aehttienjarigen moeten opko
men. De leeftijdsgrens voor den dienstplicht
(41 jaar) zal niet worden uitgobreld.
Henderson werkt samen met bet oorlogs-
kabiuct in verband met de onderhandelingen
met de vakvereenigingen over do inlijving van
de lot nog toe vrijgestelden.
De levcnsmiddelcnwoeker in Duitschland.
De burgemeester van Neuköln, een voor
stad van Berlijn, heeft een opzienbarend
document gepubliceerd over den smokkelhan
del, welke in Duitschland een omvang heeft
bereikt, die elk vermoeden overtreft.
Welk, kaas, graan, boter, vet, alles is te
krijgen, doch niet tegen de door de regeering
vastgestelde maximumprijzen, doch tegen de
woekerprijzen, welke worden gevraagd door
den smokkelhandel, <Mie zich nteesler maakt
van do voorraden, welke aan de inbeslagne
ming worden onttrokken. En zóó brutaal
treedt die smokkelhandel op, dat ze'fs aan
het gemeentebestuur van Neuköln haver werd
aangeboden tegen 100 mark, terwijl de maxi
mumprijs slechte 20 mark bedraagt. Raas is
nepgens voor den maximumprijs te kcop-, doch
in de restaurants, waar men aan geen maxi
mumprijs is gebonden, kan men naar belie
ven kaas eten tegen het dubbele van den
prijs
De burgemeester besluit ziju gedetailleerd
overzicht met de volgende bedreiging:
„Wij verwachteu, dat het levensmiddelen-
departement met het oog op den onhoudba-
ren toestand, welke onvermijdelijk tot een
catastrophe moet voeren, zoo spoedig mo
gelijk met doeltreffende maatregelen zal in
grijpen, om de oorzaak der ontevredenheid
weg te nemen. Het eitedelijk bestuur heeft
eenstemmig het besluit genomen, het als zij.i
voornaamste taak te beschouwen de bevol
king to voorzien van de beschikbare levens
middelen, en dat wil het bereiken langs den
tot lieden gevolgden wetielijken weg, wan
neer het levensmiddelen-departement niet on
middellijk hulp verschaft en ook dan, waa
neer de stad economisch zal worden geruï
neerd door het betalen van de woekerprijzen,
welke niet van de onbemiddelde bevolking
kunnen worden verlangd."
De „Yorwarts" neemt het geheele rapport
van den burgemeester in haar kolomman op
en voegt er een scherp artikel aan toe. Wij
lezen daarin o.m. dat de levensmiddelen-dic
tator, von Waldow, alles heeft gedaan om
de publicatie van dit document te verhin
deren en zelfs heeft gedreigd met discipli
naire maatregelen.
Het blad prijst den burgemeester om zijn
moed cn is van oordeel, dat alleen zulk op
treden nog iels kan helpen. Dc waarheid*
Zegt hot .blad, de de smokkelhandel onrust
barende afmetingen heeft aangenomen, moet
wereldkundig worden. En het besluit het arti
kel als volgt:
„Vroeger was tuc-n van oordeel, dat wat
door den smokkelhandel aan het algemeen
onttrokken werd, zóó gering was, dat het
nog geen oogje vet op de soep van ieder zou
brengen als het werd verdeeld. In werke
lijkheid is het echter anders. Het staat thans
buiten twijfel, dat de verschrikkelijke ievens-
middelennood, waaronder wij loven, voor een
goed deel het gevolg is van misdadige prak
tijken. De buitenlandsche Engelschen h -bben
ons heb leven moeilijk gemaakt on de binnen-
iandsche Engelschen hebben de rest gedaan.
Doch is die vergelijking wel juist? De
Engelschen voeren openlijk oorlog tegen ons,
doch diegenen, die wij den naam vaa ,.bin-
nenlandsche Engelschen" gaven, zijn onze
landgenooten. Het zijn voor 't grootste deel
ongetwijfeld groote „patriotten" en noemen
ons slappe „vaderlandsloozen". Zij willenden
oorlog voortzetten tot Polen, Lithauen, Koer
land, België, Longwy en Briey veroverd zijn.
Zij beschermen ook de ware „grondslagen
van den Pruisisehen staat" en weten zeer
goed waarom zo dat doen, want de toestan
den, welke zij hebben geschapen en waar
van zij profitzeren, kunnen alleen bestaan,
waar het kiesrecht niet aan de mensahen,
doch aan de geldzakken is toegekend.
Zjj hebben overwonnen, waarom zullen zij
niet verder zegevieren? Men kan gerust be
weren, dat de levensmiddelenwoeker en de
smokkelhandel veel heter georganiseerd zijn
dan de volksverzorging. De eerste heeft den
laatste volkomen in den hoek gedrongen en
de levensmiddelencontroleur spee't tegen
woordig een rol, die vrijwel overeenkomt met
die van den gendarme in een rooverharberg
en die van de zedenpolitie in een bordeel."
De conservatieve bladen, die de belangen
der agrariërs inzonderheid verdedigen, zijn
natuurlijk woedend op den Neukölner ma
gistraat De „Deutsche Tageszeitung" poogt
de aandacht af te leiden, door op te merken,
dat het stuk wel „socialistisch maakwerk"
zal zijn. Het is echter wel jammer voor dat
bravo feodale persproduet, dat de samen
steller de stadsraad Wien is, die in 1913
door de conservatieven c.ondidaat is gesteld
voor het Pruisisch Huis van Afgevaardigden.
De „Kreuz-Zeitung" meent zelfs, dat er
tegen den burgemeester van Neuköln een
strafvervolging behoort te worden inges'e'd.
Het „Berliner ïageblatt" daar n'egea tapt
uit een ander vaatje. „Terwijl het hand-
taschjo van de reizende dames nauwkeurig
wordt onderzocht", schrijf: hel blad, „of liet
ook smokkelwaar bevat, heeft men n el de
lieele wagonladingen goederen gezien, die
groote industrieinvichii gen en g'adsbesturen
zich langs verboden wegen hebben doen toe
komen. Ja, sterker nog, zelfs rijksambtè. a-
ren hebben zich aan dit wa-.b drijf schuldig
gemaakt De tijd van von Waldow is vervuld.
Voor zijn aanblijven is geen enkele reden,
want dit schandaal schreit ten hemel:"
In denceifden geest schrijven meer liberale
bladen en allen dringen ann op een verkla
ring ven het levensmidde'en-depnrtcment.
Dat zoo'n verklar ng inderdaad niet over
bodig is, blijkt b.v. hieruit, dat de gemeente
Neuköln 200.000 centenaars groent? bij het
centrale gtoenteabureau. had besteld, doch
nog geen 10.000 centenaar daarvan ontv'ng.
Maar in den zoogunaamden vrijen handel
is genoeg te koop", als je maar grof geld
wil betalen.
Do volkshumor, die b'tjkbaar nooit ver
saagt, openbaart zich ook'hier weer. De lei
der der groentencentrale heet Th li en nu
zegt men schert end: Er bes aan tweeT lii's
in do geschiedenis; de oene heeft Maagden
burg plat gebrand en de andere is bezig
Berlijn uit te hongeren.
En, zooa'.s gewoonlijk, is ook deze humor
ontleend aan de futen. Het rapport van den
burgemeester van Neuköln vermeldt b.v, dit
m een tijdperk van 10' weken minstens 425
wagons g o n'eg tot woekerprijzen in die
gemeen e zijn verhandeld, do'cli het een Ir al
bureau was niet in staat te leveren.
„Wat gebeurt er?" vraagt de „Vorwarts."
„Een dëbdcle slaat voor de deur. De rant
soenen worden in dezelfde male verminden,
als de winst der woekeraars toeneemt. Dat
j moet naar een catastrophe voeon. Waar is
i de man, die met een krachligen greep den
j wagen voor den afgrond tot slaan brengt?"
HOOG MILITAIR GERECHTSHOF.
Heb Hoog Militair Gerechtshof dtecd in
hooger beroep in de navolgende zaak uit
spraak
Ernstige dienstweigering.
In clczo zaak legen de drie en dertig
dienstplichtige soldaten der infanterie, die
in eersten aanleg door den Krijgsraad te
's-Hertogenbosch waren veroordeeld ieder
tot twee maanden gevangenisstraf ter
zake, dat zij op September 1916 in de
buurt van de gemeente St-.-Kruis, toen een
sergeant, na de rust, hun gelastte om hun
plaats in den troep in to nemen en den
ma-rsch verder mee te maken, uitdrukkelijk
hebben goweigerd daaraan to voldoen.
Ten aanzien van dertig beklaagden werd
het vonnis bevestigd, terwijl twee der be
klaagden werden veroordeeld ieder tot
zes weken gevangenisstraf en één be
klaagde tot 1 maand militaire gevangenis
straf.
HAAGSCHE RECHTBANK.
Diefstal te Voorschoten.
O. P. Schr., koopman, 28 jaar, en J. v.
H., rijwielhersteller, 21 jaar, beiden gede
tineerd, hadden in den nacht van 8 op 9
November een drietal rijwielen weggenomen
uil de loods van de kostschool „Beresteyn"
te Voorschoten.
Beklaagden gaven een derde, een onbe
kend gebleven persoon, de schuld. Deze zou
do drie rijwielen gestolen hebben.
Kader ondervraagd, gaven zij toe, dat
zij wisten, dat de rijwielen gestolen waren.
De opbrengst hadden ze t? zamen verdeeld.
De veldwachter, als getuige gehoord, had
des nachts drie personen op de rijwielen
gezien en herkende de beide beklaagden.
Een vijftal getuigen werd nog gehoord.
Do Officier van Justitie, mr. del Campo,
meent, dat hier wel degelijk diefstal in
vereeniging is gepleegd. Er zijn drie rij
wielen gestolen door drie personen, het ligt
dus voor de hand, dat ieder een rijwiel
gestolen heeft. Spr. requireert voor beiden,
die recidivisten zijn, 1 jaar en 6 maanden
gevange n isstra f
Mr. Rood verdedigde beklaagden.
Het O. M. vroeg voor
J. B., broodbakker te V e u r, dia
brood verkocht tegen inwisseling van een
nog niet geldige boodkaart (te Vour had
men twee broodloozc dagen) vrijspraak,
omdat de gcluige het ten laste gelegde
niet kon bevestigen.
Mej. v. M-, gcb. K„ te V e u r, stond
ook wegens eenzelfde overtreding terecht-,
maar ook hier kon dc veldwachter geen
afdoende verklaring afleggen, zocdafc voor
haar ook vrijspraak werd 'gevraagd.
Verder is geëisch tegen;
W. S., te L e i d e n, die t-e Katwijk
uit do* smidse van H. een ijzersnijder heeft
weggenomen, 1 maand gevangenisstraf.
(Van onzen Parijschen briefschrijver).
(Nadruk verboden).
2G Nov. 1917.
Le Tig re est déchainé.
Er is iets zeldzaam-treffends, iets buiten-
gewoon-groots in het aan-de-regeering-ko-
men van Georges Clemenceau in dit vierde
jaar van den oorlog.
Welk een les voor jonge menschen, die
het dikwijls beter meenen te weten dan de
ouden! Hier is een grijsaard, een man van
76 jaar, maar jonger en krachtiger en strijd
vaardiger en onverschrokkens dan zóóveel,
die vóór hem kwamen! Hij was altijd een
oppositie-man quand-même, omdat een vecht-
natuur als Clemenceau niet anders kan dan i
oppositie-voeren. Hij was zelfs om eerlijk j
te oordeelen, zonder hielenlikker ij niet
altijd sympathiek in z'n soms te-ver-gedre- j
I ven oppositie, en de oude Tijger werd even- j
I zeer aangeduid door z'n anderen, minder-
i vleienden bijnaam van den „afbreker", „le
Démolisseur." Er zijn heel wat Fransehe mi-
nisteries gestruikeld over de voetangels en I
klemmen, uitgezet door Georges Clemenceau.
Maar, met dezelfde eerlijkheid gezegd:
als we, de gebeurtenissen over heel wat
j maauden terug, in het licht vaa de resultaten
i bekijken, dan had de Tijger niet altijd on-
gelijk. Het was werkelijk de hoogste tijd, dat
een meer-dan-gewoon krachtige hand het roer
vatte. En dit is niet een van de minst tref-
fende ?.ijden van wat we beleven: dat de heer
Poincaré Clemenceau heeft geroepen, om het 1
bestuur van Frankrijk op zich te nemen, en
dat de beer Clemenceau die opdracht
heeft aanvaard. Want wat al halve en
heele hatelijkheden heeft Clemenceau, in
z'n niets-ontziende critiek, te slikken ge-
geven aan verschillende van de laatste mi-
nisteries, en aanden president van de
republiek. De heer Clemenceau was nooit
een vriend van Poincaré, en heeft indertijd
diens verkiezing tot hoofd van den-staat zoo
hard tegengewerkt als hij kon. Het is des
ta mooier, het schouwspel is des te trèf-
fender. van een Poincaré, die, met terzjj-
destelling van persoonlijke gevoelens, tot <len
hoogsteu regeerlngspost roept een onver-
moeiden tegenstander, omdat Frankrijk een
man noodig heeften omdat Clemenceau
die man is, èn van dien tegenstander, die,
even-uitsluitend omdat- zijn land hem roept-,
de samenwerking accepteert met hem die
vroeg»?, want nu niet meer, z'n antagonist
was!
Sedert den oorlog had de heer Clemen
ceau in den Senaat zoo goed als nooit het
woord genomen. Totdat hij, in den afgeloo-
pen zpmer, oven vóór de vacantie, het- on
verantwoordelijk achtte, langer te zwijgen,
en in de meest schitlerende redevoering, die
ik ooit las van een parlementair, den heer
Malvy, toen minister van binnenlandsche za
ken. „levend vilde", zooals 'n geestigjour
nalist het genoemd heeft. Het- heele ministe
rie Ribot heeft trouwens den geval
len collega niet lang overleefd.
Het laatste slachtoffer,-dat in zijn tijger
klauwen het leven liet, is het ministerie^
Painlevé. En ik geloof niet, dat velen hier er
•om rouwen. Want met halve maatregelen is
Frankrijk niet gediend, op een oogenblik dat
het verraad, betaald met Duitsche millioenen,
schrikbarende proporties had aangenomen.
Do heer Painlevé, aan de volksvertegenwoor
diging het licht, het volle licht, belovende,
had gesproken van „vite et tout." Bij wijze
van „snei en alles" kregen we... langza
merhand niets. De censuur woekerde met
groots plekken wit in de bladen, zoodra over
de verraad-kwesties een woord meer gezegd
werd-dan den hoogen heeren goeadacht aan
do onmondige kinderen van Fransehe kran
ten-lezers toe te dienen.
Toen het eindelijk de spuigaten is uit-ge-
loopen is het ministerïe-Painlevé, zonder dat
Clemenceau zich er anders dan in zijn „Hom-
me Enchaïne" mee heeft gehad te bemoeien,
een roemloozen dood gestorven. En het was
zóó duidelijk, dat alléén Clemenceau de
kfaehtige hand had, noodig om de Duitsche
filialen van de Aaigias-stallen te reinigen,
dat het werkelijk gezegd kan worden, dat de
publieke opinie hem aan de regeering heeft
geroepen. Het is gelukkig, dat de heer Poin
caré de stem van de openbare meening heeft
gehoord!
Do lezer weet natuurlijk al, dat het mi-
nisterie-Clemenc-eaii, zich aan de Kamer voor
stellende op Dinsdag 20 November, de schit
terende meerderheid van 418 tegen 65 stem
men kreeg. En ook de regeeringsverklaring
heeft hij toentcr-tijd gelezen. Ik wil niet in
herhalingen treden. Maar in de debatten d;o
volgden, had de heer Clemenceau (le gele
genheid, zijn opinie ie zéggen over de utopie
van do „Vereenigdc Staten van de Wereld",
een toekomstbeeld dat indeed ad prachtig zou
z\jn, wanneer niet... maar hier geef ik het
woord aan -den premier:
„Wanneer u mij morgen zoudt vragen,
Duitschland toe te laten in dien Statenbond,
dan zou ik er niet in toestemmen. Welke
garantie zouden we hebben? Zjjn handtee-
ke-ning! Ga; eens aan de Belgen vragen,
wat ze daarvan denken!"
Ik haal deze woorden aan zonder commen
taar, ten gebruike van de vredes- en too*
komst-idealisten in Holland.
Iiitusschen hebben we, in de weinige dagen
sinds zijn „bevestiging" door de Kamer, deu
Tijger al op niet-onverdienstelijke wijze aan
het werk gezien. Om te beginnen heeft hij
de censuur, die hem zijn „Homme Libre"
indertijd (in 1914) aan den ketting legde, en
met wie hg deze kleine rekening had te ver
effenen, kort en bondig uit- den weg geruimd.
Het is voortaan in Frankrijk weer geoor
loofd, met uitzondering van het vermelden
van militaire of diplomatieke geheimen, die
den vijand van dienst kunnen zijn, te schrij
ven, wat de journalist, altijd onder zijn per
soonlijke verantwoordelijkheid, van nut acht
voor zijn land. En om den dood van de cen
suur naar behooren te vieren, verscheen
„L'Homme Enchaïne''. op 17 November nog
aldus geheeten, den 18en November voor he^
eerst weer als „L'Homme Libre". De tjjger
is losgelaten: le tigre est déchaine!
Dat is ongetwijfeld ook de meening van
den beer Hudelo, Pref et de Police, en den
heer Bouju, directeur van de recherche, die
door anderen vervangen zöjn, en van den heer
Lelanney, prefect van het Seine-departement,
dio „z'n ontslag genomen hoeft-." Waarom
dit alles, weten we niet precies. Maar de
Tijger houdt niet van halve maatregelen.
En de heeren Bolo, Turmel, Duval Co.
hebben sedert een week ongetwijfeld slapc-
loozo nachten. Want het „vite ct tout" van
den heer Painlevé heeft veel kans, uu ernst
te gaan worden. De heer Clemenceau. in een
van z'n laalsto hoofdartikelen („L'Homme
Enchaïne" van 8 November) had krachtig
aangedrongen op een rechtspraak voor den
krijgsraad ten aanzien van alle verraders, in
casu voor Turmel, die voor een civielen
rechter van instructieweigerde te spre
ken. Zijn'daden als minister zijn in overeen
stemming met z'n woorden als journalist
Op bevel van den militairen gouverneur van
Paigjs heeft de burgerlijke rechter zijn dos
sier-Tunnel overgedaan aan den militairen
collega. Ik heb zoo'n idee, dat de heer Tur
mel goed zal doen, z'n laatste beschikkingoa
te maken. De notaris kan „en passant" even
aanloopen bij Bolo en de anderen
En ik weet niet of de heer Caillaux sedert
14 dagen veel eetlust heeft. Herhaaldelijk
aangevallen door Clemenceau toen nog
eenvoudig journalist en ITervé, inzake
zijn verdacht gekonkel met leden van de ver
raders- en défaïti; ten-kliek, heeft hij de on-
voorzichtigheid begaan, den heer He vé een
verweer te schrijven, opgenomen ia „La Vic-
toirc" van 23 Nov. Den volgenden d3g ver
scheen, van de hand van Hervé, een hoofd
artikel: „J'accuse M. Caillaux", waarin de
auteur den ex-premier ronduit beschuldigd
het middelpunt te zijn van de heele „campag
ne défaitiste', de vriend en beschermer van
Bolo, de oprichter van het blad „Le Pays",
via aen „scrooman" Duöarry. De lezer kan
over dit alles in mijn vorige brieven hebben
gelezen. En Hervé eindigt aldus: „meneer
Joseph Caillaux ik sommeer u, mij te vervol
gen 'voor het hof van gezworenen." (cour
d'assises.)
Volgens de laatste beriohten zal do heer
Caillaux dat doen. En we wachten op het
vervolg van de geschiedenis.
CABOCHON.
W. G., te Leiden. Daar gij geboren
zijt in 1699, zijt gij' van de ichting 1919. Als
in den toestand, zooals deze thans is, geen
verandering ten goede komt, komt dezo
lichting ermoedelijk in het laatst van 1918
reeds in dienst.
J. W., te Leiden. De wetenschap cn
de kunst vermogen in onzen tijd veel, maar
een misdeeld© door de natuur wenkbrau
wen te geven, vermogen beide tot nu toe
niet.
Mej. B. te Leiden en anderen. Voor
het bereiden van huiden, (konijnenvellen,
enz.), bedient men zich van een mengsel
van 65 gr. aluin, GO gr. zout en 1 Liter
kokend water. Na afkoeling wordt een wei
nig zwavelzuur daaraan toegevoegd. De
huid wordt er 24 uur in geweckt, daarna
met dc haarzijde op een plank gespannen,
alle vleesch- en vetdeelen worden zorgvul
dig afgeschrapt en de huid wordt in de
lucht gedroogd. Bij verharding wordt heb
vel door wrijven en kneeden met de han
den (aan de binnenzijde), weer soepel ge
maakt-. Daartoe smeert, men do handen in
met ongezouten boter. Om de haren rein
en glanzend te krijgen, strooit men er war
me zemelen in en borstelt die daarna weer
uit met een stijven borstel, tegen heb ha-zér
in. Het bont goed uitkloppen en kammen
met. een wijden kam.
(Deze vraag komt elk najaar weer terug
Laat men liet antwoord uitkniippen en be
waren).
Mevrouw W. T. IV.B. Om met krijgs
gevangenen en uit anderen hoofde in
vreemde landen toevende militairen be
trekkingen aan te houden of pakjes te doen
verzenden, doet 'u het- best, de bemidde
ling in te roepen van mej. T. A. van Eek,
villa „Pomona," Oegstgeest.
P. de L., 'te Katwijk- Om een vet ge
worden kraag van een jas schoon te maken
doe men een lepel (45 gr.) salmiak in 4 le
pels goed warm water cn wrijft zoolang
over Jen plat gelegen kraag, tot liet water
helder blijft.
J. V., te Rijnzaterwonde. Militielich
ting 1918 vesting-art. 2de bat. 1ste reg- 2de
geel. Utrecht, moet vermoedelijk in heb
tijdvak v an 4—8 Maart a.s. opkomen.
G. B., Ter-Aar. Uw vraag begrijpen
v\ ij niet.
Wed. de M., Wassenaar- Fluweel is
teer in behandeling. Probeer eens de vlek
voorzichtig uit t-e wasschen met sunlight-
zeep en lauw water, waarin een weinig spi
ritus is opgelost.
A. V., te Zoeterwoude. In het tijdvak
van 2 tot 5 Januari a-8.
