FEUILLETON.
(Warme ca zeer levendige, langdurige toejui
chingen. Men roept: „Leve Italië! Lrre het le
ger!")
Be president der Kamer verklaart:
„"Wij achten ons gehdckig door deae instem
ming, wij zijn trotsch op deze heldendaden en
deze overwinningen, op dezen krachtigen te
genstand. (Zeer levendige en algemeen© in
stemming). Zegt den soldaten van Italië en
van de geallieerden, dat het hart der Italiaan-
sche Kamer warm met hen medevoelt, en
geeft hun emze dankbaarheid en onze genegen
heid wegens hun roemrijk werk te kennen."
(Zeer luide en algemeeno bijval.)
Stroomingen in Italil.
De „Daily Tel." verneemt uit Milaan,
dat er in den afgeloopen weken te Rome
eenige gevaalijke teekenen afin den politie-
ken horizon rijn verschenen. De wederver
schijning van bepaalde politieke element-en
heeft 'n dringend protest in de patriottische
pers en eeD beweging van verontwaardiging
in de Italiaansehe Kamer veroorzaakt en
tot het verzoek om onmiddellijke vervolging
door de regeering en hun uitsluiting van de
nationale vergadering geleid.
Nog is meegedeeld dat zich een groep
van 150 afgevaardigden had gevormd met
©en eenvoudig program van nationale ver
dediging. De groep verwacht nieuwe aan
hangers rond zich te zullen verzamelenzij
zal het streven der pacifisten bestrijden.
Een dergelijke beweging is in den Senaat
begonnen, waar, tot ieders verbaring, een
verraderlijke aanval op de regeering en in
het bijzonder op Sonnino werd ingezet door
senator Tittoni, de voormalige gezant in
Frankrijk. Na een warm debat in den
senaat werd Tittoni'e voorstel om de be
weerde echenddng der parlementaire rech
ten, door de regeering, te bespreken ver
worpen en Tittoni zag zich slechte door een
minderheid van neutralisten en Giolittia-
nen gesteund.
De al gemeen e commentaren van de pers
kunnen worden samengevat in den indruk,
dat er overvloed van tijd zal wezen om de
rechten van het parlement te bespreken,
wanneer de Oostenrijkers uit Italië rijn
verdreven.
Men schrijft uit Zurich dat met de
opening der grenzen ook eenige dagblad-
correspondenties zijn doorgekomen, die een
belangwekkenden kijk geven op den bin-
nenlancbchen toestand in Italië, dio er na
de doorbraak van het Isonzo-front niet
beter op is geworden.
Dat komt in de eerste plaats, omdat de
uit Friaul en de Ven-etiaansche vlakte op
gejaagde bevolking van vele honderd
duizenden haar aandeel van do schaarsche
voorraden levensmiddelen, die in de zuide
lijke provinciën nog beschikbaar zijn, op-
eisoht. Nog erger is, dat de enormo voor
raden leven®nrddelen, dio bij de door
braak der Oostenrijksch-Duitsche troepen
vernietigd of achtergelaten rijn. door
nieuwe aanvoeren moeten althans voor
eerst nog aan de dagelijkscke behoeften
der burgerlijke bevolking onttrokken
worden.
Dat alles schijnt ccn crisis veroorzaakt
te hebben, waarvan men zich moeilijk een
denkbeeld kan vormen. De prijs van heel
gewone artikelen van dagelijksch gebru-.k
is tot bet tienvoudige van den normalen
prijs gestegenBrandstoffen rijn uiterst
scha ars ch wollen en katoenen goederen
zijn fabelachtig duur geworden Er
heerscht groet papiergebrek, zoodat men
op het oogenblik 80 conterimi tot een lire
betaalt voor een kilo krantenpapier.
Do bekende zorgeloosheid der Italianen,
de woekerhandel, die welig tiert, ver
ergeren den toestand in het land nog.
Met het vermaak in schouwburgen en
koffiehuizen is het dan ook voorshands ge
daan. Maar ook dat blijkt uit de ver
schillende brieven van moedeloosheid
is nergens sprake
Albert Thomas aan het woord.
Uit Toulouoe wordt gemeld, dat de voor
malige minister van bewapening, Albert
Thomas, daar een lering heeft gehouden
over „de ziel van Frankrijk en de oorlog'',
onder presidium van den socialistische bur
gemeester van Toulouse, mr. Rieux.
Sprekend over den huidigen toestand ver
klaarde Thomas
„Wij moeten volhouden. Wij moeten ge
durende deze wintermaanden de bewonde
renswaardige en heldhaftig© nrihtaire actie,
aan do Mame begonnen, voortzetten, on-
1 en man's werk.
toman ran SILAS K. HOCKING.
83)
Zij beantwoordde aan zijn geeste
lijke en intellectueele behoeften. En nu,
dat hij haar had gevonden, te moeten ont
dekken, dat
Het was als het ware alsof duizend tra
gedies tot één waren geworden. Het schokte
zijn geloof in een goedertieren bestuur, tot
in zijn fundamenten. Het veranderde zijn
geheelen kijk op de wereld, beroofde bet
leven van zijn vreugde, van zijn hoop en
zijn doel, verdroogde de bron van rijn
geestdrift, hulde rijn hecle toekomst in
duisternis en veranderde het bestaan in
een spotternij. Tenzij hij haar koD ver- j
geten, zou er geen gemoedsrust meer voor
hem bestaan, geen werkelijke geestdrift j
voor zijn werk.
Zoodra het Parlement geen ritting meer
had, liet hij zijn koffers pakken, en vertrok
hij alleen voor een reis op het vasteland. Hij
was niet -in een stemming om gezelschap
te verlangen. Het gepraat van vrienden
«ou hem irriteeren. Hij wenschte rijn strijd
te strijden, ver weg van al zijn kennissen,
ver weg van elk bekend tooneel.
Bijna een week lang vermeed hij zooveel
mogelijk de straten. Hij verwachtte steeds
"Winifred bij den eersten den besten hoek
t© zullen tegenkomen. Een© zag hij haar
«p een afstand in rijn richting aankomen
Sreehtecmkwt mmk*nd, verdween hij in
AdWUMïiai tÊbMumt. Ovwrrswhiiahjk
danks de tegenslagen moeten wij de krach
tige bewapening doen voortduren. De werk
lieden, de geheele bevolking thuis moeten
dapper deze voortduring van den staat van
oorlog verdragen en rich als goede vader
landers schikken in alle noodzakelijke eco
nomische beperkingen."
Op het slot zijner rede verwierp Thomas
de argumenten der pacifisten, die maar al
te zeer vergelen, dat Duitocliland in Augus
tus 1914 Frankrijk verraderlijk naar de keel
is gevlogen. Zij rien niet in, dat de z.g.
vrede door vergelijk de zegepraal van
Duitschland en zijn medeplichtigen zou rijn.
Hij stelde de valschaardigo socialisten aan
de kaak en verklaarde, dat de geallieerden
aan Duitschland den eisch moeten stellen
rijn oorlogsdoel bekend te maken, want dat
van Frankrijk en de Entente is nog steeds,
wat het steeds wasHet recht der volkeren
op vrijheid en onafhankelijkheid en de
autonomie der naties.
Brieven van den keizer aan den tsaar.
„Iswcstia'', oen to Petrograd verschijnend
blad, publiceert een uitvoerig schrijven,
in den zomer van 1914 door den Duitschen
keizer aan den voormaligen tsaar gericht.
De keizer begint met te verklaren, dat het
beste middel om den toestand van angst en
zorg te vergeten, voor den tsaar is, zich be
zig te houden met zijn bewonderenswaardige
gardetroepen, het houden van wapenschou
wingen en de omgang met de troepen.
Hij zegt in te stommen met de zienswijze
van den tsaar omtrent de anarchisten, in het
bijz.nder wat do moeilijkheden betreft bij het
bestrijden van deze plaag der menschheid, ten
gevolge van het feit, dat „deze schurken"
ongestraft in verschillende landen, vooral
Engeland, kunnen leven, en daar moordaan
slagen beramen tegen ieder, dien zij verkie
zen.
De Duitsch-Russische bewaking der anar
chisten, zoo klaagt de keizer, wordt vruchte
loos gemaakt, door de hun in Londen aange
boden wijkplaats. De rechte plaats voor deze
monsters is liet schavot, en in sommige ge
vallen het gekkenhuis.
In een anderen brief verklaart de keizer,
na toespelingen op den Bagdad-spoorwcg, dat
de Duitsche belangen daarbij zuiver econo
misch en commercieol zijn, verband houden
mot het heil der menschheid en met de Rus-
sisch-Britsche betrekkingen in Gentraal-
Azië.
De keizer maakt melding van het bezoek,
van het Britscko eskader aan Rusland.
„Het is iedereen duidelijk*1, zoo gaat (te
keizer voort, „dat het bezoek der Britscbe
vloot, waartoe zij niet is uitgenoodigd, u en
uw land op dit oogenblik uitermate ongele
gen komt en ik ben vast overtuigd, dat gij
verontwaardigd zijt over dit bezoek, als ik
mij onze eigen gevoelens herinner ten opzich
te van het bezoek, dat ons vorig jaar is ge
bracht.
De Engelschcn streven er natuurlijk naar,
de ultraliberale partij in Rusland te verster
ken."'
Anarchistische versterkingen.
Men schrijft uit Ziirich d.d. 16 Dec. aan het
„Handelsblad'*:
Men bereidt voor de naaste dagen een nieuw
en talrijk transport van Russisch repairiee-
renden voor. Do roizigers voor dezen twecd«*n
Lenin-trein naar Rusland worden door een
zwart-rood comité bij de politieke clubs in de
verschillende universiteit-steden, uitgezocht.
Ook deze trein rijdt weer met vriendelijke toe
stemming van Berlijn direct door Duitschland.
En de opperste leiding, zoowel bij de keuze
als bij het verveer der gevaarlijke heerschap
pen, heeft Gonosse Platten, het bekende lid
van den Nationalen raad. die ondanks zijn na
turalisatie hot Berlijnacho dialect maar niet
kan kwijl raken, zelfs al spreekt hij onder den
koopèl in hot Bondapaleis van „Wlr Schwei-
zer" (luid gelach!)
De bolsjewiki en de Joden.
Het Joodsche Correspondentie-bureau be
richt:
Trotzky ontving een Joodsche deputatie, die
hem verzocht zijn invloed aan te wenden om
de pogrom-agitatie te doen ophouden. Hij ant
woordde eenvoudig, dat hij internationalist
was en geen specifiek joodsche belangen te
verdedigen had.
De Russisch-Joodsche leider H. Sliosberg,
verklaarde het volgende over de botejewiki en
de joden, die gewooplijk in de antisemitisohe
en de gróote Engelsche pers geïdentificeerd
woiden:
waa dit een laffe handelwijze ©n toch in
werkelijkheid getuigde het van veel moed
en wilskracht.
De dag vóór rijn vertrek kwam hij haar
onverwacht tegen. Hij dacht op dat oogen-
blik niet aan haar en bevond rich in een
buurt, waar hij dacht, dat rij niet licht zou
komen.
Zij leed nog altijd onder de koelheid van
hun laatste gesprek en wilde hem voorbij
gaan met slechts een flauw lachje van her
kenning, maar hij, voor het oogenblik niet
op rijn hoede zijnde, kwam plotseling met
stralend gelaat en schitterende oogen op
haar toe.
Zij voelde, dat hij haar hand met onge
wone hartelijkheid en kracht drukte, en
haar hart begon onbewust gejaagd te
kloppen. Het was als een boetedoening
voor rijn vroegere koelheid en toen rij in
rijn oogen keek, ving zij een blik op, die het
warme bloed snel naar baar wangen dreef.
Eenige oogenblikken, keken rij elkaar
aan. Zij moest wel in zijn oogen het licht
rien, dat haar welkom heette. Het was als
een schitterende zonnestraal op een bewolk
ten dag.
Doeh plotseling ging het licht uit en
toen hij sprak, was zijn stem even toonloos
als bij hun laatste ontmoeting. Een koude
schaduw scheen hen te onthullen, en hij liet
haar hand vallen als of die hem pijn deed.
,Voelt u rich niet goed, lord Impey?"
vroeg zij medelijdend.
Hij klemde rich aan cKe vraag vast alsof
bet een reddingsgordel ware geweest, di©
hem in een maalstroom was toegeworpen.
„Ik voel mij niet wel," antwoordde hij
naar waarheid. „De hondsdagen rijn altijd
wat vermoeiend, vindt u ook nietig
„Hoe ik over Troizky (Braunstein), Kame-
neff (Nackamkes) en andere bolsjewiki denk?
Ik denk over hen, zooals de meeste Russen
denken. Maar ik begrijp niet, hoe men we
gens het optreden dezer enkelingen het ge
heele joodsche volk kan beschuldigen en
beschimpen. Er zijn vijf millioen Joden, die
er naar streven orde en recht te doen hand-
havon in Rusland, en er zijn, wellicht tien of
twaalf maximalisten, die van joodsche af
komst zijn maar niet meer tot het joden
dom behooren. Het is meer dan onzinnig het
geheele vodk voor het drijven dier en
kelen verantwoordelijk te maken. De Rus
sische joden schamen zich voor hen.
De antisemieten kunnen vrij en ongestoord
hun werk onder de vlag der maximalisten
voortzetten. Dit feit alleen is voldoende om
aan te toonen, dat do houding der jodon te
genover de bolsjewiki niet anders dan af
wijzend kan zijn. Ik moet, alhoewel geen
aanhanger van htt socialisme, vertrouwt
ln de joodsche socialistische partij. Zij speelt
In de revoiutionnaire beweging een eerlijke
rol en heeft aan de regering nitstekende
diensten bewezen.
De. pogroms duren voorl.
Naar de „Köln. Volksztg." uit Stockholm
vorneernt, moeten, volgens berichten de Russi
sche bladen, in grooten omvang weder Joden-
pogroms zijn uitgebroken. In het bijzonder
namen soldaten der Roode Garde daaraan deel.
Te Brody, de Galicischo grensstad, die zich
nog in Russische handen bevindt, hebben do
pogroms een bloedig karakter aangenomen. Dag
en nacht zouden volgens deze berichten brand
stichtingen, plunderingen en moord voorkomen.
Verraad Fn hef Oostenrijksche leger.
Verschillende afgevaardigden hebben den
minister van Oorlog gevraagd, of het waar is
dat het offensief tegen ltalic niet op bet vast-
gesteldo tijdstip plaats had, waardoor het jno-
gelijk succes niet geheel kon worden benut.
De minister van Oorlog antwoordde, dat iu-
dordaad door het verraad van Tsjechen het
offensief werd uitgesteld. Het plan was het
offensief in September te beginnen. Bij CaT-
cano had echter plotseling een krachtige Ita-
liaanscho aanval plaats. Do Tsjechische luite
nant PHzka had de Italianen alle stellingen ver
raden en den soldaten in de eerste linies bran
dewijn to drinken gegeven, hun verzekerend,
dat do Italianen rustig zouden blijven Daarop
gingen de Italianen tot den aanval over. De
geheele eerste linie ging verloren.- Gelukkig
werd een doorbraak verhinderd door eon tegen
aanval van de naburigo afdeelingen. Plizka
had aJle batterijstellingen verraden. Daardoor
moost hot geheele plan van het offensief wor
den omgewerkt. De tegénslag bij Carcano deed
do Italianen onderstellen, dat Plizka hen bad
bedrogen. Plizka en zijn helpers, die naar do
Italianen waren gedeserteerd, werden daarom
door dezen gefusileerd.
De Heilige Sf-oél en Palestina.
De „Daily Chrom" verneemt uit Milaan dat
de eers e gezaghobb nde verkla ing omtrent
dc houding van den Heiligen Stoel ten aan-
zf.en van de Pales.ina kwestie, wordt
gepubliceerd in een interview, dat een van
de leidende kardinalen der Curie, speciaal
belast met de Oostersehe zaken, aan den re
dacteur van het Milaansehe avondblad „Le
Sera'' toestond. De kardinaal verklaarde dat
aan het Pauselijk hof, op een kleine minder
heid na, de Britscho bezetting zeer gunstig
wordt beschouwd. De officieele katholieke
opvatting is, dat de Engelsche heerschappij
volgens de traditionecle, brcede, verzoenen
de polilie±c do beste waarborgen zal geven
voor%do vrijheid der kerken. Duitschland
toonde zoo sterke partijdigheid jegens de Lu-
thersehe expansie, dat na het gedwongen ver
trek van de Fransche en Italiaansche zende
lingen, van welke de meeste onder de wa
penen werden geroepen, de Duitsche kolo
nisten onder leiding hunner geestelijken een
felle campagne voerden tegen de Jiatholiekcn
ed de cigejlijke aanstichters waren van do
elacting der Maronieten, dio in naam door
de Turken geschiedde. De kardinaal meende,
dat de nieuwe «taat van zaken ten gevolge
van de Allenby's opmarsch een ernstige ne
derlaag voor do Duitsckers is en een dcode-
lijko slag voor Oostenrijk. Deze monarchie
beschouwde zich sedert eeuwen als het bol
werk van het Christendom tegen Aziatisch
Turkije. Met den val van Jeruzalem heeft
het Oostenrijksch-Duitsche verbond met d^n
sultan 'geleid tbt êen ineenstorting van het
vertrouwen dat het Christendom tót dusver in
den Oosten rijkschety keizer stelde.
„Heeft u bijzonder hard gewerkt 1"
vroeg rij.
„Niet harder dan gewoonlijk," beweerde
hij. „Ten minste, dat geloof ik nietmaar
ik voel mij door de een of andere oorzaak
afgemat. Ik ga dan ook morgen voor een
verandering op reis."
„Ik hoop, dat het u goed zal doen."
„Dat hoop ik ook. Blijft u in de stad?"
„Nog een paar weken."
„U moet niet te hard werken," zed hij
glimlachend, „ofschoon ik moet zeggen, dat
u er niet uitziet alsof u rust noodig heeft."
„O neen, inijn gezondheid is uitstekend,"
antwoordde rij lachend. „Ik ben een van
die gelukkige individuen, die nooit iets
mankeer en
„Do meeste menschen hebben hun kwade
dagen," zei hij, aan de opmerking van Jano
Bardell denkend.
„Ja, dat kan wel. Daarom heb ik te meer
reden dankbaar to zijn, dat mijn dagen alle
even good rijn."
„Zij weet het dus niet," dacht hij en
hardop zei hjj„U heeft inderdaad reden
om dankbaar te wezen," waarop do conver
satie overging tot onpersoonlijke en al ge-
me ene onderwerpen. Zoo scheidden zij van
beide kanten zonder een glimlach.
Winifred zette haar weg voort met ©en
peinzende uitdrukking in haar oogen. Zij
kon do plotselinge verandering van tem
peratuur, om zoo te spreken, niet begrij
pen de hartelijkheid bij de ontmoeting,
de koelheid bij het weggaan. Zij was over
tuigd, dat hij blij was geweest haar jreer to
rienhaar vingers tintelden nog van rijn
handdrukzijn glimlach was als de door
brekende zon geweest, rijn oogen hadden
geschitterd van inwendige vreugde en toen
opeens die koude nfcaduw. BBj deed haar
Wat het Zionisme betreft verklaarde de
kardinaal, dat het Heilig CQllege gunstig
ges.emd was voor de instelling van een
wettelijk asyl in Palestina voor de Israëlie
ten
Do voortzetting van don oorlog ©en
misverstand?
De „Manch. Guardian" van 11 December
bevat een artikel, dat een merkwaardig
licht werpt op Öe noodaakebrjkheid van de
voortzetting van den oorlog:
„Hoe is en hoe sal zjjn de verhouding
van Oostenrijk tegenover zjjn bondgenoo-
ton en de Entente? Een korten tijd voor
den aanval van Oostenrijk op Italië, hoeft
graal Caernin een zeer bijzondere rede ge
houden, een rede, die bijna klinkt als een
kreet om onmiddellrjken vrede en ontwa
pening. Nadat Oostenrijk zftn eerete suc
ces op Italië had behaald, heeft graaf
Caernin wederom gesproken en wel in een
taal, die minder vredelievend was. Het
scheen alsof hij door de militaire gebeur
tenissen heen en weer geslingerd was ge
worden; maar nu heeft hij voor de derde
maal gesproken en wat er van de reden
moge zijn, een feit is het, dat de pacifisti
sche toon weer naar boven is gekomen.
Graaf Czomin geeft een zeer duidelijke
uiteenzetting, hoe hij zich den vrede voor
Oostenrijk denkt door te zeggen; „Wij vra
gen geen annexatie's en geen schadever
goedingen." Hierbij denkt graaf C&ornin in
het bijzonder aan den vrede met Rusland.
Ten aanzien van Italië verklaarde hij
„Nu kan Italië hoogstens hopen om den
toestand van voor den oorlog terug to krij
gen." Dit is de diplomatieke wijze om uit
te drukken, dat Oostenrijk aan Italië aan
biedt het volledige herstel van zijn grond
gebied. Wij staan derhalve nu voor dit
merkwaardige verschijnsel, dat er twee
oorlogvoerende landen zijn, één aan iedere
zijde, die nadrukkelijk verklaren geen grond
gebied of geldelijke voordeden te wentchen.
Eén van ae twee, Rusland, heeft ten ge
volge van dit standpunt, opgehouden te
vechten, daar het door zijn tegenstanders
met beleid, door zijn bondgencoten zonder
beleid is behandeld. Het andere land, Ooe-
tenrijk, gaat door met vechten, even hard
als vroeger en zelfs met meer succes dan
vroeger, daar het met beleid door rijn bond-
genooten en zonder beleid door zgn vijanden
is behandeld. Ten aanzien van bedde lan
den heeft Duitschland getoond met beledd
te kunnen optreden en is de Baten te-diplo
matie te kort geschoten. Maar nu komt»
merkwaardig genoeg, aan de zijde van de
Entente president Wilson ten tooneel e, die
op hetzelfde oogenblik, dat hjj.. Oostenrijk
den oorlog verklaart, geruststellende woor
den tot Oosteoryk spreekt. „Het is niet»"
zoo zegt hij, „onze bedoeling, om op een
of andere wijze het Oostenrgk-Hongaarscke
Rjjk to verzwakken of te hervormen," een
uitlating, die graaf Cteernin begroot als ©en
opmerkelijken stap voorwaarts, als een
grooten 'en belangrijken vooruitgang, ver
geleken bij de bedreigingen van de Entente,
waaraan men gewoon is geraakt. De dip'o
matie van de geallieerden heeft op de Oos
tenrijksche gemoederen een zoodanige uit
werking gehad, dat de oorlogsverklaring van
de Vereenigde Staten een verlicht'ng voor
hen is, nu deze verklaring gesteld is in
bewoordingen, die niet wijzen op onrede
lijke verlangens.
Maar de toestand is nog wonderlijker,
wanneer men bedenkt, dat niet alleen Oos
tenrijk en Rusland met elkaar instemmen,
maar dat ook Oostenrijk aanbieiinrrea doet
aan Italië, en Oostenrijk tegelijkertijd een
oorlogsverklaring van de Vereenigde Star
ten bijna beschouwt als oen vriendschap
pelijke daad. En toch gaan ziji alen door
met vechten. Er schijnt ergens een mis
verstand te zijn; voor een groot deel zal
het liggen aan de bekwaamheid van onze
diplomatie of hieraan een einde kan
worden gemaakt 1"
KORTE BERICHTEN.
In het geding wegens oorlogswockcr (leve
ring van Nederlandsche sigaren tegen woeker
prijzen door konimerrienrat Schöndorff aan het
Roode Kruis), rijn voor de rechtbank to Dussel-
dorf do volgende straffen geëischt: tegen den
hoofdschuldige Schöndorff één jaar gevange
nisstraf, 80.000 mark boete en jaar eerver
lies; tegen zijn medeplichtigen expediteur Da
niels twee maanden gevangenisstraf en 80.000
denken aan ©en theater, wanneer de lichten
ploteeling worden uitgedaan. Wat betee-
kende dit? Er bestond een reden voor allee.
Zij wooi, dat zij die kon te weten komen.
Zoo Impey een ander man ware geweest,
zou rij er geen oogenblik over getobd heb
ben. Maar hij interesseerde haar. Zij be
kende zichzelf openhartig, dat zij hem
gaarne mocht lijden.
Er was iets gebeurd, dat was zeker en
dat was gebeurd bij rijn laatste bezoek te
Stonehurst. Zij had alle reden-Io golooven,
dat hij gekomen was met het doel, haar te
zien, en Jane had hem wat voorgelogen.
Maar dio lougon was op zichzelf niet vol
doende om die verandering teweeg te
brengen. Wat had rij anders nog tegen hein
gezegd? Een vrouw, die een leugen ver
kondigt, kan or, wat dat betreft, wel twee
of honderd verkondigen.
Zij voelde het warme bloed als'een bran
dende golf naar haar hals en gezicht op
stijgen. Haar brein werkto hard. Haar ken
nis van vrouwen, voornamelijk van vrouwen
van Jane's type, kwam haar to hulp. Het
mysterie begon zich te ontwarrendoor
eenvoudige gevolgtrekkingen te maken,
kwam rij eteeds dichter bij de waarheid.
Jano had haar netten voor lord Impey
gespannen. Als hij kwam, had rij volkomen
beslag op hem gelegd, had haar best gedaan
hem aan te trekken en rich met buiten
gewone zorg gekleed. Zelfs Adela had ge
zien wat er gaande was on de hoop gekoes
terd, dat hij haar ten huwelijk zou vragen.
Toen kwam dat laatste bezoek en Jane
was daarbij tot de ontdekking gekomen, dat
rij niet de attractie was. Jaloezie had zich
van haar meester gemaakt. Zij had geen
reden jaleersch te wezen, maar dat deed
©r niet toe miewohien verbeeldde zij «ich,
maTk boete, Caasmann 'zes maanden pnr:
nisslraf en Genius tweo maandon gevaBfenhs
straf. Alb. Schöndorli en Heusch wtidn vrij
gesproken.
De 6fcad Krefeld is in beroering. H©t g#.
moente-bestuur heeft namelijk groot© par
tijen ganzen ingekocht cn deze tegen den
inkoopsprijs aan den man gebracht. Deze
inkoopsprijs was echter hooger dan d© /au
rogeoringswege vastgestelde maximumprijs,
zoodat tegen den „Oberbürgermeister" -en
vervolging is ingesteld. De „Vorwart©" zegt
dat hetgeen de burgervader van Krefeld
heeft gedaan, allo burgemeesters van Groot-
Berlijn cn vermoedelijk van heel Duitsch
land, alsmede de leiders der groote bedrij
ven ook hebben gedaan. En het blad beveelt
do oprichting aan van een centrale gevange
nis voor alle opperburgemeesters, direc
teuren en hooge rijks- en staatsambtenaren.
Volgens Wolff zijn sedert het begin van den
oorlog ten minste 309 oorlogsschepen en 89
hulpvaartuigen der Efrtente, gezamenlijk dio-
tendo 1 504.806 ton, verloren gegaan, voorpos-
lenboolen bewapondo stoomschepen niet mede-
geteld. In werkelijkheid moeten deze geiallen
nog grooter zijn, daar velo verliezen worden
geheim gehouden.
Van 21 December af zullen tusschcn Duitsch
land en Frankrijk officieren en soldaten wor
den uitgewisseld Ongeveer 500 Franschen en
1000 Duitschers zullen hiervan profiteeren.
To Altena wordt do courant sedert oenigo
dagen op pakpapier gedrukt, omdat ander pa
pier niet to krijgen is.
Het cersto stoomschip, in Engeland ge
bouwd anderoorloge voorwaarde, is te Chep
stow van stapel gcloopen. Het is een schip \a>
3300 ton, genaamd „The Pctworth" Het werd
gebouwd door do Standard Shipbuilding and
Engineering Cy.
Acht maanden geleden werd de „Pctworth"
op stapel gezet. Gedurende dien tijd werd in
elk opricht hard gewerkt. De „Petworth" is
volgens geheel nieuwe plannen gebouwd, vooral
met het oog op spoedige lading en lossing Do
woonplaatsen voor de bemanning zijn buitenge
woon goed.
De Chepstow-werf is nu geheel ingericht, voor
het bouwen van schepen op zeer *chaaL
Men had Lord Rhondda, dfcn Eugolschen lo-
vensmiddelenoontroleur, ervan beschuldigd, dat
hij zelf thee opkocht. Hij sprei't dit gerucht
thans in een brief tegen, waarin hij verklaart,
dat hij gaarne zou willen weten, wie het praat-
je in do wereld heeft gebracht, om hem te kun
nen vervolgen wegens laster. Zij eigen verbruik
aan thee in een heel jaar bedraagt niet ui ear
dan 6 K.G.
De Zwcodsclio sociaal-democraten aullen
Zondag eon demonstratio voor den algemeenon
vrode houden.
Do Paus hdftft gelast, dat de bevrijding van
Jeruzalem over de geheele wereld plechtig moet
worden gevierd.
ü'Anntnizio heeft een manifest gericht tot-
do Italianen in Zuid-Amerika, waarin hij hen
oproept naar Europa torng te koeren, ter ver
dediging van het vaderland.
Naar men ons uit Weenen meldt, beachouwt
de „Neue Frcie Presso" als eerste resultaat
van den wapenstilstand, dat de hongerblokkrdo
(die toch ri lang geen uitwerking had, zegt hot
blad) eenige bressen eeft gekiegen, omdat nu
do Zwarte Zee cn do Oostzee vrijkomen
Den 19den December was het in ^'eonon oea
dag zonder gas. Alle fabrieken cn handelzen-
dernemingen, kantoren en winkels, dio met
gas verwannen of gaslicht gebruiken, waren op
dien dag van gas afgesloten. Het doel is een re-
servevoorraad op te hoopen. Men vorondoratelt,
dal er voortaan iedere maand zoo'n dag zonder
gas zal rijn De kranten zijn van do afsluiting
uitgezonderd.
Sinds Mohammed's dood mochten menschen
niet van mohoniioedannscho gezindheid, goeu
voet zetten op den heiligen grond rood om
Mekka en Medina. Krachtens een besluit van
11 Januari genieten echter allo por«o«en van
Duitsche nationalitei in do wilajets van Ted-
zjats, Jemen en Nedzjd, dus in dc heilig© ste
den zelf bet recht om daar to wonen als de
burgers van den meest begunstigden staat.
dat rij die had en als men niet rien kan,
dat de zon in het water schijnt
Maaj wat had rij gezegd of op bodokte V
wijzo to kennen gegeven of waarop ge
doeld?
Haar wangen begonnen steeds meer te
glooien. Zjj had het bewijs, dat Jan© op één
punt had gelogen. Had rij dat ook op
andere punten gedaan? En zoo ja, wolken
vorm hadden haar leugens aangenomen
Een vrouw zonder zedelijkheidsgevoel en
dio geen eerbied voor do waarheid heeft,
kan zich tot alles vernederen zou aolfa
haar goeden naam kunnen aanranden en
rij bezat geen middelen om rich to ver
dedigen.
Zij gevooldo rich doodop, toen zij thuis
kwam en eliep dien nacht bijna niet.
Lord Impoy verliet Londen\ den volgen
den morgeu met don Continental Express.
Hij wist niet, dat Richard Bardell en Adela
met denzelfden trein reisden. Zij ontmoet
ten elkaar op do boot-. Impoy zat op bet
bovenste dek en keek over het Kanaal, dat
even effen was als een binnenlnndfich meer,
waarbij hij met een ellendig gevoel aan rijn
toekomst dacht. Zijn kort gesprek met
Winifred den vorigen avond had rijn onruet
nog aanmerkelijk vergroot. Hij was weg
gogaan om haar to vergetenmaar hij be
gon reeds te twijfelen of dio ©tap wel ver
standig was. Diep in rijn hart verlangde hij
haar niet te vergeten. Do voorzichtigheid
mocht den weg voorschrijven, dien hij nam,
maar zijn hart kwam daar openlijk tegen
in opstond.
(Wordt vervolgd^
•v.
4\
