De Wereldkrijg.
Nederland en k Oorlog.
No. 17636.
LEIDSCH DAGBLAD Zaterdag 2S~ Augustus.
Tweede Slad.
Anno 1917.
Brieven van een Leidenaar.
FEUSLLETOM.
Hot vljfd.© wiel.
11-1
DCXIII.
„Geef onS heden ons dagelijksch Brood."
LWie, die dit tot dusVer in lrindcdijko devo
tie of enkbl uit sleur vroeg, zal, bij het uit-
Bpreken er van thans njet den diepen ernst
Ier van voelen? En wie deze bode wellicht
nog nooit op de lippen nam', zal ook hij
niet tot nadenken gestemd worden, als hij
zich geplaatst ziet voor de' boterham, welke
hem' naar vastgesteld rantsoen is toege
dacht?
De' vraag naar het dagelijksch brood be
gint ook voor ons land een levensvraag
te worden.
Vóór alles mogen wjj de' Regeering en
,wie haar er toe adviseerden, dankbaar zijn,
dat intijds de broodrantsoeneering is inge
voerd en de distributie er van geregeld,
op een. wijze, die in geen enkelen tak van
Regeeringszorg is geëvenaard, althans over
troffen. Or.s broodkaartensysteem werkt uit
nemend. yooral ook, omdat het eiken schijn
zelfs van bevoorrechting, èn van bakkers
èn van verbruikers, voorkomt.
Gegronde klachten zijn of worden dan
ook niet vernomen. Men heeft geklaagd over
het gedistribueerde kwantum, alsof het niet
toereikend ware; maar deze klachten ver
stommen, wanneer .uien bidenkt, dat de lijd
,vrjj zeker nadert, dat het rantsoen nog klei
ner zal moeten worden.
Men klaagt ook over de kwaliteit, da
kleur en den smaak van het breod; doch,
kle omstandigheden in aanmerking genomen,
eveneens, ten onrechte.
Ik heli op het goddkoope Regeeringsbrood
in het eerst; en bij voorbeur in volksverga
deringen hooren smalen, als zou bet geeta
menschelgk voedsel zijn. Nu men er aan ge-
Lwend is, ljlaagt men niet moer. Men heeft het
leeren waardeeren als een voedzaam, goed
verteerbaar en goedkoop voedingsmiddel en
jprijst het in de Regeering, dat zij het voor
Pen prijs ver beneden den kostenden prijs
beschikbaar stelde.
Tegenwoordig beeft het wittebrood
het zwaar te verantwoorden. Het
is te klein van stuk, te grauw van kleur en
Phsmakelijk. Zon'der zakelijfe redenen knoo-
pen de meesten hieraan nog de couolusie
vast, dat het ook weinig voedzaam is. Nu
helpt al dat klagen wel niet; wij moeten het
brood eten, om het 'evPn, of wij het smake
lijk vinden of onsmakelijk. Maar als wij nn
kunnen aantoonen, dat ons brood de slechte
sigenschappen, er aan toegekend, niet bezit,
dan nemen wij metéén voor een deel liet
Vooroordeel er tegen weg; de nienschen nut
tigen het met meer smaak en wellicht werkt
dit nog wel gunstig op de spijsvertering.
En daarom wil ik de samenstelling van
het wittebrood, zooals het thans wordt ge
bakken, even mededeelen.
70 K.G. inlandsche tarwe, vermengd mét
30 K.G. rogge, wordt gemalen en na gebuild
te zijn, blijft daarvan over 80 K.G. bloem.
Hierbij wordt gevoegd 10 K.G. aardappel
meel en 10 K.G. Amerikaansche bloem. Van
dat mengsel nu wordt ons broed op 't «ogen
blik gebakken.
Hoo zou men bot bij gebrek aan tarwe
bloem beter willen bageeren?
Ongetwijfeld is het voedzamer dan ceni-
ge maanden geleden, toen er een veel grootsr
percentage aardappelmeel in verwerkt was,
smakelijker dan het kort geleden beschikbaar
gestelde brood, waar lieel wat maïsmeel
doorging, dat vroeger enkel voor veevoeder
diende. De grauwe kleur wordt veroorzaakt
door het roggemeel. Als men weet, dat in
een groot deel van ons land, voornamelijk
in het noorden, in normale tijden brood, uit
sluitend van rogge, en nog wel ougebuilde
rogge, gebakken, wél wordt gebruikt, dan be-
noeft men ter wille van de toevoeging van
roggebloem het brood zeker niet te versma
den. Blijkbaar rijst bet deeg ten gevolge van
de toevoeging van roggebloem minder dan
anders, doch daar slaat weer deze goede
eigenschap tegenover, dat het brood langer
versch blijft Dat was voor eenigen tijd, toen
het een belangrijk proeent aardappelmeel
bevatte, heel anders.
Laten wij met het tegenwoordig oorlogs-
brocd tevreden zijn! Wij mochten willen, dat
het zoo zou. blijven zoolang de oorlog duurt
Doch daarop is weinig kans.
Sinds Amerika den graanaanvoer naar ons
land zoo goed als stop gezet heeft en dé
nog aanwezige Amerikaansche bloem bijna
is ingeteerd, en ook de voor b'reod geschikte
maïs haast verbruikt; Woelen wij op do voor
raden inlandsch graan teren. De enkele par
tijtjes rogge zijn echter weldra opgebruikt;
in plaats van roggemeel zal men dan naar
iets'anders moeten omzien. Nu zijn er in heb
land nog eenige partijen gerst aanwezig,
bestemd voor de brouwerijen. Die zullen
nu moeten worden aaugesproken en de rogge
moeten vervangen. Hoo het brood, gemengd
met gerstemeei, er uit zal zien, durf ik niet
zeggen, Men beeft het naar mijn weten, nog
nooit voor dit doel gebruikt. Over den smaak
zal ik mg ook niet uitlaten. Doch als wij
weten, 'dat onze' gort, waarvan wij de voed
zame gortepap bereiden, gepelde gerst is,
Wan behoeven wij, uit gezondheidsoverwe
gingen, ons over dat brood ook niet ongerust
te maken.
Wel wekt reeds de naaste toekomst zorg,
niet betrekking .tot de aanwezige voorraden
grondstoffen, waaruit wij brood kunftn be
reiden. Da Regeering wénscht in de eerst
volgende weken den loop der gebeurtemssen
af te wachten. Mocht het blijken, dat de
verwachtingen, welke zjj koestert, dat eenïgo
toevoer nog steeds mogelijk zal blijven
men weet, dat een Commissie naar Amerika
afgevaardigd om de autoriteiten daartoe te
bewegen niet verwezenlijkt worden, dan
moet men gr op bedacht zijn, 'dat de harde
maatregel, nogmaals over to gaan tot een
vermindering van het broodrantsoen, toch
zal moeten worden genomen.
Er komen straks wel eenige voorraden
Van den nieuwen oogst bij, maar liet is be
kend, dat het land zelf slechts voor (ten
gering deel in de benoodigd© graanproduc-
tie voorziet. De landbouwers hebben in de
oorlogsjaren zich trouwens ook niet bijzon
der op graanbouw toogelogd, omdat andere
gewassen voor hen meer loonend warén.
Bovendien valt de graanoogst, ten gevolge
der veelvuldige r egens in deze .maand, niet
mee.
Het zal, als wrj op eigen voorraad blij
ven aangewezen, de Regeering miei'ijk val
len, om met een zeer matig rantsoen den
winter door te konien. Met het oog hierop
heeft zeer waarschijnlijk de Regaling ook
'den uitvoer van aardappelen geheel dtop-
gezét. Het moet in haai- voornemen liggen,
op een deel van den oogst beslag to leggen,
deze aardappelen te doen drogen, tot gries-
nieel te verwerken en dit voor broodbe
reiding aan te wenden.
Zoo komen wij mogelijk ook zonder toe
voer van buiten, den winter 'door.
Maar Wat dan, als da oorlog nog blijft
voortduren? Eon man van gezag in deze
zaken, met een vooruitzenden blik, op wiens
oordeel ik prijs stel, verklaarde, dat hij per
soonlijk overtuigd is, dat Amerika ons niet
in den nood zal iaten zitten, al zal liet, om
t© zorgen, dat wij zoo weinig mogelijk van
eigen productie naar Duitschland kunnen
zenden, ons bij mondjesmaat bedienen.
Laat ons die overtuiging dealen en dm
moed er inhouden! Intusschen, waar uit het
bovenstaande blijkt, dat inderdaad de vraag
naar het dageiijicsch brood een levensvraag
voor ons is geworden, mogen wij ons van den
ernst er van doordringen. En daarbij past
geen smalen op hetgeen wij als liet oas toe
gemeten deel ontvangen; eer dankbaarheid,
dat wij het nog kunnen krijgen. En op hen,
die door hun finanei o'en toestand in staat
zijn, zich een andere voeding te ve schaffen,
rust de verplichting, zoo zuinig mogelijk te
zijn in het broodgebruik. Hoe minder er uit
eigen beweging gebruikt wordt, dis ie Klei
ner de kans, dat het rantsoen zóó gering
worden zal dat een deel der bevolking met
ondervoeding en daaruit voortvloeiende ca-
ileelige gevolgen wordt bedreigd.
Amerikaansch oordeel over het Nederlandscli
aanbod van schopoit.
Naar juea aan de „Zeepost" schrijft, is
liet Amerikaansche soheepvaartb'ad „Ship
ping" buitengewoon slecht te spreken over
het Nederlandsehc ftanbod van schepen en
veroorlooft het zich de volgende onwelwil
lende Uiting: „Nederland neemt thans zijn
toevlucht tot den laagsten vorm van geld
afpersing de uithongering van de 'Bel
gen ten einde zijn wederuitvoer naar
Duitschland 'te redden. Bij de onderhande
lingen met de „Belgian Relief Commission"
betreffende het voorzien V3n voldoende Ne-
derlandsche schepen om het geheelo werk
voor do ondersteuning van do Belgen over
te nemen, bood de Nederlandsche regering
één vierde van de noodige schepen aan,
waarbij als voorwaarden gestold werden ga
ranties ten opzichte van de levering van
levensmiddelen van de Vereenigde Staten.
Deze voorwaarden leunnen door de geallieer
den niet aangenomen worden, derhalve zul
len geen Nederlandsche schepen gebruikt
worden, totdat de gestelde voorwaarden in
getrokken .of gewijzigd worden."
Duitscho kinderen.
Te'Zê'venaar kwam gisteren ophieuw een
groot transport Duitsche Kinderen oris Hnd
binnen.
Gistermorgen zijn 100 Duits:hc kinderen
uit Oosterbeek naar Diiitechlahd terugge
keerd. Een nieuw transport van 170, be
stemd voor O&sberbeek en yaasseo, kwam
des middags te Arnhem aan. Woensdag zijn
er bovendien nog 300 gearriveerd voor Zee
land en Noord-Holland.
Woensdagavond zijn te Gcos 120 Duitsche
kinderen aangekomen, die over verschillen
de plaatsen van Zeeland zijn verdeeld.
Een Duitscli deserteur. -
Door de politie te Enkhuizen is in ver
zekerde bewaring genomen oen Düitsche de
serteur, die daar sinds eenige weken ver
toefde, nadat hij, in staat van dronkenschap
verkeerc-nae, zijn kostbaas met o.m mes te
lijf was gegaan.
Het mijnengevaar.
Gisteren heeft" men aan het Noordzee
strand een mijn laten springen. -
Stopgezet. -
Naa,r gemeld wordt, heeft de Amsler-
daansohe Ballasb-Maatschappij liaar perso
neel, bestaande uit GOO man, tegen het
einde dezer week opgezegd, daar het be
drijf wegens gebrek a-an kolen, zal moeten
worden stopgezet.
Hoogo tabaksprijzen.
De nog te I-Jzendoorn le veld staande
onverkochte tabak is door de firma Frowein.
en Co. te Arnhem gekocht voor f f05 de
50 K.G., risic-o .voor den kooper.
Dit is de.hoogste prijs, dit jaar in Gel
derland besteed.
Handel in kaas.
Men meldt uit Barneveid: In deze stre
ken, waar de laatste jaren zooveel kaas
van uitstekende kwaliteit gemaakt wordt,
ligt reeds meer dan twee weken alle handel
in dit artikel totaal stil en ook deze week
laat het zich niet aanzien, -dat verbetering
op dit gebied zal intreden.
De landbouwers klagen steen en been fen
weten niet wat zij, bij verdere stagnatie
van dézen handei, moeten aanvangen.
Actie onderofficieren lichtingen 19111914.
In de Woensdag te Amersfoort gehouden
algomeene vergadering van onderofficieren
der lichtingen 1911, 1912, 1913 en voorjaavs-
plooglichting 1914, werd medegedeeld dat
van meer dan een zijde uit het leger schrij
ven was ingekomen, om te geraken -tot op
richting van een bond van onderofficieren,
wier lichtingen reeds in het genot van onbe-
paald klein verlof zijn gesteld. Het bestuur
had reeds lang hot plan tot het vormen van
een bond van mililie-O.-O. over te gaan,
dooh was tot nog toe hiervan weerhouden,
daar het in de mconing verkeerde, gezien de
genomen besluiten en bepalingen van den
minister van Oorlog, dafc een spoedigo af
lossing niet lang op zich zou laten -wachten.
Het is den secretaris dezer dagen nog ge
bleken, dat van de militaire autoriteiten in
deze quaestïo weinig te verwachten is, zoodat
hij thans de tijd aangebroken acht tot hét
vormen van een bond van militie-onderoffi
cieren der oudere lichtingen over to gaan.
Door de 'vergadering werd mej" algemcene
stommen besloten eon bond te vormen.
Het bestuur is als volgt samengesteld: N.
Sprenger de Rover, voorzitter; P. J. W. de
Waal, secretaris; J. Jelgcrhuis, penning-
meestor; E. W. de Jong, D. Torons tra en K.
Drost, commissarissen.
Een mauifest. t
Uit eon vliegmachine, die Zaterdagmorgen
over Ovezande vloog, is een briefje geworpen
in de Duit soke taal gedrukt, dat, vertaald,
hot volgende inhield:
DUITSCHE SOLDATEN.
Mot een nieuwe leugen, met eon nieuw be
drog, zal hot Duitsohe loger en hot Duitsohe
volk bij aanhouding tot vernietiging ge
bracht worden.
Na hot bodrog van dc vrodesaanbiedingen
cn na de bedrogen hoop, die door den ver
scherpten duikbootoorlog bij u verwekt is ge
worden, liegt men u voor, dat Rusland tot
eon afzonderlijken vrede met do Centralen
bereid is. Dat is'oen krasse en stellige leugen.
Niet later dan op 3 Mei heeft dc voorloopi-
gc rogeering in Rusland in oen tijdiug aan
de bondgenoot'n plechtig verklaard, dat zij
het gezamenlijk bondgenootschap trouw zal
blijven, dat zij vast besloten is, den vijand,
die in Rusland birinengodrongen is, uit het
land te jagen, cn den verdedigingsoorlog, die
het Russische volk voert, voort te zetten,
totdat geen keizershuis meer in staat is, te
gen den wil van het volk. ee ndergclijk bloed
vergieten to boginnen.
Was mon eerst van mooning, dat het' een
Duitsche machine was, uit hot briofje blijkt
wel, dat zij aan een van de Entente-sta ten
behoorde.
Waf gedeporteerden verhalen.
Dezer dagen brachten twee bewoners van
Maubouge een bezoek aan de „Tol." beiden
dc rois door België in zes (lagen volbracht zou-
der eenige noemenswaardige moeilijkheid.
De ceno was een jonge man van 19 jaar, do
andere een kleine veertiger, die beiden verheugd
waren in het vrije Nederland een veilig dak Ic
vinden in plaats van dagelijks godwongen to
zijn aan het front werkzaamheden voor den
vijand te verrichten.
Beiclon waren sinds maanclcn gedeporteerd en
hadden nog geen enkele maal verlof gehad hun
familie tc bezoeken.
Allo mannen lusschcn den leeftijd van 15 tot
GO jaar worden genoodzaakt arbeid te verrich
ten voor den vijand aan dc verdedigingswerken,
die door heel Noord-Frankrijk en Zuid-Bc'.gic
worden aangelegd. Hier bestaat geen vrije wil
meer, neen, de burgers,-die weigeren-te werken,
worden met allerlei straffen bedreigd cn niet
dit alleen, doch zij wordon ook ten uitvoer ge
bracht. Een der meest gewone straffen is wel
do volgendedo onwilligen worden clan tot
halverwege het bovenlichaam ontkleed en aldus
in het water cn in de modder geplaatst. Blijven
zij dan nog halsstarrig weigeren, dan worden
do arme kerels met knoeten en geweerkolven
geslagen, tot zij ten slotte toegeven. Doch dat ls
nog niet voldoonde, zij worden nog genoodzaakt
vergiffenis to vragen, alvorens hun cton wordt
toegediend. Er zijn echter van die karakters,
Oio bij al de folteringen,-welko men hun
doct, dit gaarne voor hun vaderlandsliefde lij
den on vaak 58 uren iu den boven omschreven
toestand blijven verkooren. Vaak vallen zij on
der die folteringen uitgeput ter aarde en wor
den ten slotte, wanncor. niets liclpt, naar
Duitschland gedeporteerd. Dit zijn geen praat
jes, doch dó namen en de gevallen zijn bekend
en aangeteekend.
Dat de lust tot werken er bij do nijvere land
bouwbevolking ook uit gaat, valt \anzelf te be
grijpen, te meer als men weet, dat. alle produc
ten voor het leger gerequireerd worden. Kinde
ren" moeten de scholen verlaten, om op het-land
arbeid ten behoeve van den landbouw tc ver
richten. Men treft daaronder vaak kinderen
vau den dcfligslen stand niemand wordt ge
spaard.
Hel rcqUireercn geschiedt door geheel België:
zoo werden do trossen druiven in dc serres van
do verschillende kweekers reeds vroeg in het
voorjaar geteld, alsmede alle andere vruchten
in kassen. Waren er bü dc tweede telling min
der aanwezig, zoo moest men bewijzen waar de
ontbrekende waren gebleven. Zoodra zij rijp
waren, werden zij door de Duilschers in bezit
gonoinon, niets werd den eigenaren gelaten.
Met de bezitters van kippen etc. is liet nog
erger gesteld. De bevolking mag deze dieren
niet dooden op straf van zware boeten en ge
vangenisstraf. Ieder eigenaar vau pluimvee
moet een zeker aantal eieren, naar gelang het
aantal kippen, dat hij bezit, inleveren. Komt hij
door de ccne of andere oorzaak niet lot hot
bepaalde aantal, dan moot hij maar zien, deze
op do een of andere ruanier machtig te worden.
Do ingeleverde oicreii moeten den naam van
don oigönaar der kippon dragen, opdat er geen
vuile eieren tusscheu zouden worden godaan.
Met de kleercn on hot beddegoed gaat het
ovonzoo, alles is aan dc burgerij oulnorneu
alleen bot allernoodzakelijkste is haar gelalen.
Wij vroegen naar hot clen in- het bezette ge
bied. Treurig is bet daarmede gesteld, wat na
hot bovenstaande te begrijpen is. Daarbij komt
nog do woekor. Eon delicatesse'vormen de in
gelegde mosselen, dto van hier in gezouten ea
gekoobteu toestand met duizenden kilo'§ zijn,
verzonden, doch men behoeft niet Ic vragen in
welken toestand deze aan de bevolking worden
voorgezet. Zjj' worden verkocht in blikken van
1 K.G. logen den prijs van fr. 3 per blik, vaak
zijn zo niet eetbaar wegens de onreinheid waar
mede zij zijn behandeld. De bevolking, die aan
vankelijk blijde was dergelijke delicatesse aan
gevoerd lo tfion, heeft er thans een walg van ge
kregen. Is hot daarom te verwonderen, dat de
inrichtingen, dio hot Yorigc jaar als padden-
stoelen hier te laaide uit den grond oprezen,
voor hef komende seizoen niet meer beginnen.
Onzen twee vluchtclLugon is het gelukt den
afstand gcheol le voet af te leggen.. Onder dc
steden, die zij bezochten, behooren Bergen,
Brussel oil Antwerpen. Ovoral is de toestand
ernstig. In Bergen vooral is do toestand on
dragelijk door het groot aantal gewonden, dal
daar niet alleen in do hospitalen, doch ook bij
de burgers is ondergebracht. In Brussel is het
als altijd nog hot minst drukkend. Degenen die
over voldoende geld. beschikken, kunnen ziel;
nog voldoende aanschaffen; in Antwerpen ech
ter lijdt de bevolking vrceseïijk. Momenteel be
vinden zich daar in de stelling duizenden sol
daten. w o veel cavalerie. De controle op de
wegen is echter veel minder scherp.
Hlanoen van de Daad en de MisJaad lu
Rusland.
Uit Lausanne wordt aan het „Hold."
geschreven
Hoo nu in Rusland do anarchistischo on
do misdadige olemonfcon tob elkaar staan,
blijkt weder eens uit een oproep, dezer
dagen op do muren der hoordstad aange
plakt-, onderte-ckend door Kilabjcrja, voor
zitter van den bond van oud-misdadigers
in Rusland. Hoort too;
„De Russische revolutie is er niet ovoral
in Rusland in geslaagd de misdadigers uit
hun ketenen to bevrijden. Terwijl te
Schlusselburg, te Cherzon,- to Kroonstad,
in don Kaukasus, in Siberië onze 'orocdors-
misdad'igcrs hun herwonnen vrijheid genie-
ton, blijven zij op ande-ro plaatsen nog
zuchten lichter slot en grendel ten prooi
aan de mishandelingen cencr onrechtvaar
dige maatschap pij. Fier kunnen wij zeggen,
dat iedere "beyrijde broeder een zedelijk
hernieuw lo broeder is, dat hij geen mis
daden meer begaat.Want de revolutie is ons
Nieuwe Leven. Door haar werken wij voor
het Nut van het Algemeen. Daarom, laat
ons opstaan en onz-o broeders bevrijden.
Laat ons hiertoe ons organiseoren. Laat
ons een compacte massa vormen en de zaal-
onzer broeders in Rusland ter hand nemen.
Ons is het Nieuwe Leven. Dagelijks van 9
tot 7 bestaat er gologenheid om als lid tot
onzo organisatie toe te treden op hot Cen
trale Bureau van „Gevangenis cm Lev on",
waar ook onze statuten verkrijgbaar zijn."
Dit is geen grap ten koste van de anar
chisten van Kroonstad on elders. Het is
nuchtere werkelijkheid.
Hoever overigens de misdadigheid der
anarchisten gaat, kan blijken uit het feit,
dat bij" een der laatste gevochten aan hek
front op een gegeven oogenblik de hospi
taal-soldaten de draagbaren nederlegde en
de gewonden op het slagveld aan hun lot
overlieten. Zij hadden acht uur gewerkt en
het was tegen hun economisch beginsel lan
ger dan dit eénig werk te verrichten.
De „Roosskaja Vol ja" meldt, dat dezer
dagen te Petrograd een drietal individuen
werd gevangen genomen, dat- bleek to be
hooren, tot een geheim genootschap, opge
richt om Kerenski uit den weg te ruimen.
De drie arrestanten noemden zich Bolsjo-
wiki. Ook worden voortdurend personen in
hechtenis genomen, trachten bet leger tot
oproer op to zetten.
door
BEATRICE HERON MAXWELL ea
FLORENCE E. EASTWICK, -
Naur het EngolBoh. "A
A8i
„Nec-n," antwoordde Tubby met volkomen
overtuiging, ..daar hebt u golijk aan. Dat is nooit
ta voren bij mij opgekomen. Ik geef nu toe, d.it
Ik soms getwijfeld heb. U hebt mij overtuigd, dat
Laurie het vermoorde meisje dien avoud niet
gezien heeft."
Een luide kreet van een der matrozen trok
h.m aandacht.
„Een schip! Een schip in zicht 1"
HOOFDSTUK XXXIII.
Trente el quarante.
In de tuinen, door de maan belicht, speelde
liet muziekkorps van het 2Gslo regiment Chas
seurs de Dream Wals". De melodio klonk dc
openstaande" ramen in als het droombeeld van
een lied, maar het borciklo do ooron niet, welke
op dat oogenblik alleen luisterden naar do stom
van den croupier. Het was Sallie's debuut in
de speelzaal. Tol nu toe had zij niet duiven
wageu do goudstukken to verliezen, die zoo zeld
zaam voor haar waron en von zoo heel veel
waarde. Maar nu liaar toekomst verzekerd was
was zij roekeloos geworden. Zij kon zich per-
mitleeren alles te verliezen, wat zij bezat,- want
zij begreep, dat liét geen bezwaar zou wezen
voor de verloofde van Ferdinand Saxon haar
beurs weer gevuld te krijgen, als zij bemerkte,
dat zij leeg was.
Maar do fortuin is den dapperen altijd gun
stig. en Sallie was gelukkig; eou stapel f ?ui9
d'or lag voor haar op tafel en de opgewonden
heid van het winnen had haar een roodon gloed
op de wangen gegeven en eeri glans in dc oogen
die betcekenden, dat' de spcciduivel, verborgen
in haar blood, bezit had genomen van haar ziel.
De man, die haar echtgenoot zou worden
stond aan dc overzijde der tafel haar (net ern
stige verbazing aan te zien. Hij had ccnigcn
tijd naar haar gezocht en zou er niet aan ge
dacht liebbeu haar in dc speelzaal te zoeken
indien een knap vrouwtje, jalocrsch op Sallie's
succes in haar huwelijksplannon hem daar niet
heengezonden had, er met valscho vriendelijk
heid bijvoogoiuk-: „U zult freule Man lev eren
daar vindon, trentc-ot-quaranle spelende. Zoc
vader zoo dochter, zooals u woot. De Brismains
zijn- allon geboren spelers en dat is hun ongeluk
geweest
Dit was geen preltigo tijding voor Saxon «met
zijn ouderwelschc denkbeelden omtrent dc vrouw
on terwijl bij daar naar Sallie stond tc kijken,
mérkte bij afkeurend op hoo verdiept zij was in
het spel. Dat verloondo haar in zijn pogen on
der een nieuw daglicht een daglicht, dat
hem mishaagde en ongerust maakte. Een speel
ster, dio afstamde van een spelersgoslacht. was
nu juist niot het soort meisje, dat hij zich tot
vrouw zou hebben gekozen.
Hij bleef daar niet staan, want hij zag, dat hij
haar aandacht niet trekkon kon, dio gelieel op
de kaarten gevestigd was, en achter dc toe
schouwers om gelukte hol hom haar langzamer
hand tc naderen, totdat hij haan arm kon aan
raken. Zij deed juist haaY inzet en nam geen
notitie \*an hem, voordat doze levonskwestier in
ordo was. Toen koek zij, dót wenkbrauwen fron
send, tot hem op (wal zij altijd dood, als ze boos
was) bij deze stoornis. ,,Ik wou jo spreken over
een dringende zaak'. Ga je mee?" zei hij zacht.
„Zoo "aanstonds," antwoordde Sallie, met dc
oogen al weder op de kaarten gevestigd.
„Ik moot je verzoeken dadelijk moe te gaan.
Lady Adoliza heeft een gewichtige tijding ont
vangen."
Sallie scheen hem niet to hooren. Zij was
gohoel aandacht voor de kaarten, totdat hot cij
fer bekend gemaakt werd; toen, terwijl haar
winst naar haar werd toegeschoven, keek zij
hem met een zegevierend lachje aan. Saxon boog
zich over haar hoon, streek het hoopje goud hij
elkaar met zijn groole handen en slak het in
zijn zakken. „Ga mee!" zei hij, haor bij den pols
vattende. Zijn toon en zijn manier van doen
hadden iets mgoslcrachtigs en bevelends, liij wil
de gehoorzaamd worden.
De sombero blik', 'die altijd een naderenden
storm aankondigde, verscheen op Sallie's ge
zicht, maar zij bood niet werkelijk weerstand
ón liet toe, dat hij haar dc kamer uitgeleidde
Toen wendde zij zioli lot hem cn vroeg: „Wat
beleckont dal'? Zijn dat Amerikaansche manie
ren?"
Hij deed of hij den spot niet opmerkte. „Het
botcekent, dat je tante een telegram uit Enge
land gekregen heeft. Het bevat een slechte tij
ding."
Dc uitdrukking van haar gezicht veranderd:
in een van angst.
„Slechte lijding!" he-rliaalde zij. Zij hadden
■steeds vlug doorgeloopcn en stonden nu tegen
over Lady Adeliza, die haastig onder admiraal
WcbsLers geleide naar hen toekwam
„Sallie, lieve kind, wij Kobben overal naar je
gezocht. Ik heb heel slechte tijding vau je vader
gekregen. Je moot jo op een hovigen schok
voorbereiden. Zij slak haar hand vol medege
voel door Sallie's arm en de twee mannen blo
ven achter, om dc dames samen te laten spreken.
Het jonge meisje lccek haar \erbaasd aan, zi;
begreep er niets van.
„Vrcoselijke tijding van vader?" herhaalde zij
cn toen met bitterheid: „Geldzaken weer, cïenl;
ik."
„Neen, noen, dit is vcél erger dan geldzaken.
Je broer Theodor hoeft schipbreuk geleden."
Sallie stond <Iil .Schipbreuk geloden Tub
by! Accent u, dat bij verdronken is dat
Tubby dood is?"
„Wij moeten er hel beste van hopen, beste
Sallie. De arme jongen was iu een reddingsboot
die als vermist wopdt opgegeven. Er is nog
hoop
Sallie zij geen woord voordat zij in den tuin
van het hotel waren gekomen: toon keerde zij
zich bijna woest tot Saxon: „O, het is te vrcese
ïijk. Ik wil hot niet gelooven. Tubby is niot
dood; dat is niet mogelijk. Kun je niet (e welen
komen, wat or eigenlijk gebeurd is?"
Hij stond dadelijk naast haar, vol sympathie
bij haar smartelijk verzoek.
„Ja, we zullen morgen telegraferen. Er zal
alles aan gedaan worden, wat gedaan kan wor
den. En je zult zeker dadelijk naar Engeland
willen. Je vader zal je noodig hebben."
Zij ging een weinig van hem weg. ..Hoe karf
ik dadelijk naar Engeland gaan en die heele reis
alleen doen? Daar is gcon kwestie van." Toen
viel zij in een stoel neder, klemde de handen sa
men en riep, wanhopig heen. cn weer wiegend:
„Tubbv Tubby is niot doodIk kan hoi
.niet dragen. De eenige op de wereld, dien ik
liefheb. Tubbyl Tubby!"
Zij stortte geen tranen, maar scheen vervuld
te zijn van een hartstochtelijk gevoel van wrok
toom meer nog dan verdriet, en zij deed Saxon
denken aan een prachtig luipaard-wijfje, dat hij_
eens gezien had, nadat men het zijn jongen had
afgenomen. Maar een flinke man als hij was.
had medelijden niet haar, want groote liefde, .n
welken vorm dan ook, doet een beroep op man
lijke verdraagzaamheid en sympathie.
„Jc zult niot alleen gó-an," zei hij .Ik zal zelf
met je mee naar Engeland gaan."
„Ja, Sallie," sleindo Lady Adeliza in; 'I;
vind ookk dat je gaan moet. Je vader schreef
dat hij ziek lag te Londen. Deze tijding kan wet
eens heel ernstig voor hem zijn met zijn zwakke
hart. Je plaats is naast hem."
Sallie keek oproc-ig, mnar zweeg, m Saxon
ging voort: „Het is dringend noodig. dat ikzelf
over cukele dagen naar Engeland ga, want ik
heb ook con zeer verontrustende tijding gekre
gen. E val ion Moorliousc, bet vrouwtje, waarover
ik met jo gosproken heb, was ook op de ..Lau
sanne". Mijn agenten in Londen telegrafeeren
mij, dat haar naam onder de geredden voor
komt, maar na zulk. een ondervinding zal haar
toestand misschien heel betreurenswaardig v-e-
zen.Zij heeft een slechte gezondheid en '«wee
kleine kinderen bij zich. Ik moot daar wezen
zoodra zij aankomt, om voor liaar te zorgen.
Mogelijk brengt de courant nadere en meer ge
ruststellende berichten, als wij ze morgen krij
gen. Ik hoop hartelijk, dat het zoo wezen mag.
wat je broer betreft."
Lady Adeliza nam Sallie mco naar liet bó;e?
en de vraag op reis gaan ja of neen bleef on
beslist lot den volgenden "morgen, toen or een
tweode telegram kwam
„Lord Brismain ernstig -iek. Kom d-mk-lijk."
Dit besliste do zaak; zij ging met Ferdinand
Saxon op reis, naar huis
Door zijn zorgen werd liaar de reis zeer ge
makkelijk gemaakt Zij hod nooit te voren zoc
op haar gemak gereisd. Zijn vriendelijke atten
ties brachten haar weder in zachtoro stemming.
(Wordt vervolgd).
