De Wereldkrijg.
DAGBLAD' Maandag 6 Augustas. Tweede Blad. Anno 1917.
No. 17619.
- LEIDSCH
FEUILLETON.
Het Trïjfd© wiel.
Gemengd Nieuws.
Sonnino en Lioyd George aan
het woord.
ïüoyd Georgo heeft Zaterdagmiddag een
/l>e3angTijke redevoering gehouden op een
groote meeting, welke in Quoenshall gehou-
den werd onder auspiciën van het pas-opge-
riolvtc nationale oorlogsdoel-comité, dat ge
vormd is om het publiek in te lichten om
trent de belangen, die bij den oorlog op het
epel staan.
Markies Crewe leidde de bijeenkomst. On-
der de aanwezigen bevonden zich dc aarts-
bissohop van Canterbury, vele leden van de
regeering en beide huizen van het parlement,
de Italiaansche minister van Buitcnlandsohe
Zaken. Sonnino, dc Italiaansche gezant, de
Servische premier Pasitsj en andere bekende
persoonlijkheden.
Vóór dc aankomst van den premier werden
er patriottische liederen gespeeld. De vlag
gen der geallieerden werden ontplooid, ter
wijl de aanwezigen juichten cn de volkslie
deren zongen.
Lloyd George werd bij zijn binnentreden
luide toegejuicht.
Lord Crewe sprak de openingsrede. Hij
zei-de Ovin.:
Brittannië is niet terneergeslagen, noch
over het verloden, liet lieden of de toekomst.
(Luide toejuichingen.) Vandaag drie jaar ge
leden kwamen wij in den oorlog ingevolge
'den inisdadigcn inval in België.
Dit jaar, na de roemrijke overwinningen in
Frankrijk en Mcsopotamië, na de verheu
gende interventie van de Vereenigde Staten,
konden wij opnieuw constateeren, dat er
geen verandering is gekomen in ons alge
meen doel,zooals dat in November 1914 door
'Asquith is vastgesteld. Dat dool is herstel en
beveiliging. (Toejuichingen.) Wij gelooven
in onze zaak. Ons doel is de vrijheid der we
reld. (Toejuichingen.)
Sonnino over Ttalïë's doeleinden.
Baron Sonnino, wicn een groot.sohe ovatie
.werd gebracht, nam het woord om te ver
klaren, dat hij verliougd was zijn dank te
kunnen betuigen voor de vriendelijke, har
telijke ontvangst door hem en zijn. landslie
den in Engeland genoten.
Thans bedreigd door een gemeenschappe
lijk gevaar hebben onze twee landen van
harte een broederlijk convenant aangegaan
met den vasten wil om ten spijt van alle
moeilijkheden on hinderpalen, dezen oorlog
tot het einde voort tc zetten. (Applaus.) Dat
is de eenige wijze om een rechtvaardigen en
duurzamen yrode tc vorzokeren. (Toejuichin
gen)
Wij geallieerden moeten elkaar wederkee-
rig hulp en steun verleenen ten einde de
grootste resultaten te verkrijgen met de ver
scheidenheid van natuurlijke, politieke, eco-
"nocmische en geographisohe positie en hulp-
middolon van onze verschillende landen.
(Toejuichingen.) Elk van ons moet terzelfder-
'tijd zijn kracht aanwenden voor de zoge van
fle gemeenschappelijke zaak. Op dit oogen-
blik voeren uw\ schitterende soldaten geza
menlijk met de dappere Fransche kameraden
pen vreesclijkcn strijd voor de bevrijding van
het gemarteld België. (Toejuichingen.)
De bijzondere doeleinden waarvoor we
rtrijden kunnen eenvoudig worden aange
geven.
Zij zijn bevrijding van onze broeders en
Vernietiging van dc oud. r.irukking waaron
der zij lijden, benevens volledige veiligheid
V-an onze onafhankelijkheid le land en ter
Zee. (Toejuichingen).
Het is mijn vurige wejuch dat deze oorlog
'de beschaafde wereld een stap vooruit Zal
drongen tot het d<.ei: \njheiJ voor de
menschhcid. (To- jiiiei.inj .i).
Da r e v i a T o y d G e o r g e.
Lloyd Goorge, -i.r- met lang aanhoudende
■toejuichingen Lcgivet, nam vervolgens
het ^v oord. Hij zei de o.a:
Namens u mag ik zeker dank brengen
Ikoor de woorden van Sonnino. (Toejuichin
gen). Ik geloor dar ik aanspraak mag maken
>p speciale verw-an teohap met Sonnino, om
dat, naar ik meen. zijn moeder een Wolsohe
'dame was. (Toej.) Dat zegt veel. (Gelach)
'Sonnino is bohalve dc sterke man van Italië
bok een der voorname figuren onder de Euro_
peesche staatslieden, iemand wiens wijze
raaid, wiens vaste wil Italië veilig stuurt
floor de stroomversnellingen van den oorlog
naar een grooter bestemming, dan het ooit
onder de natiën der wereld had. (Toej.)
Mag ik eveneens mijn groet brengeu aan
den vereerden, schr an deren leider van het
Servische volk, die hier aanwezig is (Tooj.)
van het volk, slachtoffer van Teutonische bar-
baarschheid, geduldig wachtend, hardnekkig
en dapper strijdend om hef uur van bevrij
ding en herstel, dat zeker zal 3laan. (Toej.)
Dit is de vierde verjaardag van den groot-
sten oorlog, dien de wereld ooit zag.
Waarom strijden wc?
Om de nederlaag toe te brengen aan de
gevaarlijkste samenzwering ooit tegen as
vrijheid der natiën gesmeed. (Toej.) Zorg
vuldig, handig, listig, heimelijk ontworpen
in alle bijzonderheden met meedoogenlo'oze
cynische vastberadenheid.
Als er nog eenjg man of eenige vrouw
is in dit land, die wenscht te weten waarom
we ten oorlog zijn laat hij of zij zich zelf deze
vraag stellen! Wat zou er met Europa ge
schied zijn, indien wij niet ten oorlog waien
gegaan?
België, Servië, Roemenië, Montenegro,
enkele van de schoonste provincies van
Frankrijk en Rusland onder den voet geloo-
pen, verwoest, vernederd, tot slavernij ge
doemd. Bulgarije en Turkije ellendige valzal-
staten. Dat is geschied terwijl dc lieele
maoht van het Britsche Rijk in de schaal
werd geworpen. Kunt ge u nu voorstellen,
wat zou geschied zijn als onze groote vloot er
niet was geweest om de zeeën te behecr9chen.
(Toej.)
Rusland is nu voor het oogenblik gede
moraliseerd en verdeeld en die ontbinding
heeft zijn dapper leger op zekere fronten
onmachtig gemaakt. Dat zou vroeger ge
schied zijn. Frankrijk zou met dc traditio-
neele dapperheid van zijn ras hebben ge
vochten. (Toej.)
Maar met alle aanvoeren afgesneden cn ge
ïsoleerd gel alen, zou zelfs zijn dapper leger
zijn overweldigd. Wat zou'dt ge dan in Euro
pa hebben gehad? Geen vrede, maar ver
overing, onderwerping. Europa zou tot dienst
baarheid zijn gebracht, overgeleverd aan do
genade van een groote overhecrschende mo
gendheid. En aan de genade van de slechte
elementen van die macht. (Hoor! Hoor!) Wil
len zij, die nog twijfelen of we wel aan dezen
oorlog hadden moeten deelnomen, drie jaren
geleden, eens overdenken welk soort Europa
er thans zou zijn, indien wij niet ten oorlog
waren gegaan. Er zouden vele natiën zijn, er
zou een groote mogendheid zijn geweest. Er
zou 'n groot leger zijn, er zouden tweo vloten
zijn geweest, die van Duitseliland en Brit-
tannië. Voor een tijd (Hoor! Hoor!) voor een
tijd. (Gelach.) Want bij de vredesvoorwaar
den die het zou hebben opgelegd zouden de
schattingen, don vorm bobben kunnen krij
gen van overgave van de vloten van Rusland
en Frankrijk, en Griekenland, misschien van
Italië. Europa zou overgeleverd zijn aan do
genade van deze groote wreede mogendheid.
Gij leunt zeggen dat is een nachtmerrie.
Dat is het niet. Het is do beschrijving van
don Pangcrmaansohen droom. (Toej.)
Wat zou in Amerika zijn geschied. De
jnonroelecr zou zijn behandeld als een ander
'vodje papier.
De geallieerde mogendhoden hebben van
het eerste oogenblik af, instinctmatig gevoeld
dat een groote bedreiging van de mensche-
lijko vrijheid aan den horizon was versohenen
cn zonder aarzeling namen allen de uitda
ging aan. Amerika begrijpt volkomen, waar
om we dat deden en daarom schaarde het
zich aan onze zgde. (Toej.)
Wie wilde een invasie van
Duitschland?
De keizer spreekt nu andere taal. (Gelach.)
Gij hoort nu niet meer die klinkende phra-
sen over de wereldmacht van Duitschland.
Hij spreekt bescheiden (gelach) over de ver
dediging van den Duitsohen grond. (Golach.)
Wie echter wilde 'n invasie doen in Duitsch
land?
Wiklc Groot-Brittannië met zijn verachte
lijk klein legertje Duit-sohland binnenvallen?
Wilde Rusland dat, dat geen spoorwegstelsel
had, voldoende om het leger in staat tc stel
len de eigen grenzen tc verdedigen? Bereidde
dit -zich op een inval voor? Was het Frank
rijk, dat niet voorbereid was om zelfs de
eigen, grenzen te beschermen? Of was het
België? (Gelach.) Of wilde het Servische le
ger naar Berlijn marcheeren? (Gelach.) Hij
door
BEATRICE HERON MAXWELL cn
FLORENCE E. EASTWICK.
Naar het Engelsch.
;M)
Toen hij dit zeidc. word Felicia's voorgevoel
intuïtie volkomen zekerheid. Zij herkende
idon inspecteur, dien zij gezien had op „Door
ben jacht," dien ollendigon dag, toen zij den ar
men Laurie had thuis gebracht.
Lawson's oogen waren, op Mussels gericht,
^idio hot dichtst bij hem stond; zoo had hij mis-
jBohion de snelle beweging van Tuhby's hoofd,
naar hem gericht, niet opgemerkt en evenmin
'do verandering van kleur op het verweerde ge
dicht.
'I Mussels herhaalde dc woorden on werd ge
volgd door Lancaster, een jongen man met
jflikke wangen, die de woorden uitsprak met een
Ifcooge faussotstem, blijkbaar zeer tot vermaak
,raii zijn metgezel.
„Dit is een strenge zaak, mijnheer, en ik
verzoek u ze ernstig te behandelen," sprak de
lange man op strengen toon, en de maai naa»!
(Tabby mompelde achter zijn hand: „Een detec
tive of ik ben een Rus!"
Nog twee jonge lieden herhaalden de voorge
schreven woorden op verschillende tonen, ter-
iwijl Tubby luisterde met saamgeknopon lippen
v'pn een smadelijk optrekken van de wenkbrau-
l wen. Toon kwam hij vooruit en sprak met een
.overdrijving van zijn gewone temerige spraak":
„"Schei uit, die maüe -comedio
„Dat is de stem en 'dat is de mant- fiop een
duidelijk» jongensstem,
„Weot je het heel zeker, Foddic?" vroeg in
specteur Lawson aan den blonden jongen.
,,Ja zeker, mijnheer, dat is do mijnheer, die
bij Liz was. Juist zijn lengte en figuur cn
glad haar, nogal lang achteraan bij zijn jas
kraag. Ik heb zijn gezicht niet gezien maar
hij sleepte er de woorden uit, net eender."
Lawson zag Tubby streng aam „Mr. Maulc-
veror, ik ben hier om u te arrestccren. De an
dere heeren zijn vrij en kunnen gaan."
Zij vertrokken allen achter elkaar en keken
Tubby met groote verbazing aan. Enkelen
schudden hein in 't voorbijgaan de hand en
Mussels klopte hem op den schouder.
„Moed gevat, ouwe jongen! Het is een kwes
tie van geld, jc kunt op ons steunen, wo zullen
trachten een makker bij te staan."
Tubby, met opgericht hoofd en kalm, of
schoon een weinig wit om zijn mond, trachtte
hem toe te lachen en te bedanken. Mr. Hudson
liet lion passeeren en deed de deur toen weer
dicht en Felicia stond op. Zij was tot dat
oogonblik toe stil en bevend blijven zitten.
„Wat beteekont dat, Mr. Mauleverer?"
„Het beteekont, dat ik con groote dwaas ge
weest ben, Felicia." Hij wendde zich tot den
inspecteur. „Het staal zeker in verband met den
moord bij het kanaal?"
„Ik moet u waarschuwen, mijnheer, dat van
alles, wat u zegt, nota genomen zal worden."
„Dank u, ik behoef niet voorzichtig te zijn.
Ik weet volmaakt goed wat mij wacht. Maar
deze jonge dame u hoeft haar niet langer
op le houden. Zij kan zeker heengaan."
„Miss Felicia Leach wordt ook gearresteorÜ.-
„Goaireisteerd! U meent toch niet, dat zij
ook als medeplichtige beschouwd wordt?"
„Het spijt mij te moeten zeggen, dat het mijn
pijnlijke plicht i6." Hij ging voort met spreken,
maar Twee woorden slechts hieven gegrift in
Felicia's hoofd: „Gearresteerd me dep lie h -
tigeT-
weet, hij moet weten, dat het niet waar is,
dat hij daarom tcu oorlog ging. Noch hij,
noch zijn nieuwe kanselier zeggen dat ze te
vreden zullen zijn met Duitsohen grond. (Ge
lach) Zij spreken gladweg van vrede, allebei,
maar ze gaan stotteren en stamelen als ze ko
men aan het woord herstel. Dat is in zijn ge
heel nog niet over hun lippen gekomen.
Dat is echter niet alles. Oorlog is een
afgrijselijk bedrijf. Maar hij is niet zoo erg
als een sjechte vrede. Er komt een eind aan
den vreeselrjksten oorlog, maar een slechte
vrede houdt aan en leidt van den eenen
oorlog tot den anderen. Dat meenen zij
met vrede als ze er over spreken. Dat is
de waarheid on ik heb nauwgezet a'les wat
ze zeiden gevolgd en hun bladen nagegaan.
De Pruisische „War Lords" 'hebben hun
eerzuchtige bedoelingen nog niet opgegeven.
Zg spreken niet over vrede, maar over de
verdaging van do verwezenlijking hunner
bedoelingen.
Zij gevoelen, gevoelen oprecht, geloof me,
dat ditmaal hun samenspanning h mislukt.
(Toejuichingen). Zij zijn hieromtrent volko
men eerlijk en zij werpen de schuld op dit
arme land, met zijn vloot en zijn fabrieken
en zij zeggen, dat zonder Groot-Brittannië a'
les goed zou. zijn geweest. Een volgende
maal zullen ze beter doen, maar er moet
geen volgende maal zijn.
Geen nieuwe oorlog.
Luide toejuichingen). Wij weten, dat op
gezag van een man van machtige positie in
Duitschland, die zeide: Er zal spoedig vre
de zijn.
Maar de oorlog zal binnen tién jaren wor
den hervak Dat is hun opvatting. Pat is
de wijze, waarop zrj spreken. Zij zeggen,
we hadden meer moeten voorzien. Wij had
den voldoende levensm'ddelen in Duitschland
moeten opstapelen. Een volgende maal zul
len we daaraan denken. (Gelach). Ruim
schoots koper en katoen. (Gelach). Dan
maakten we een vergissing met de duikboo-
ten. In plaats van 200 a 200, bohooren we
op zrjn minst er 2000 a 3000 te hebben een
volgende maal. (Gelach.) Er moet geen vol
gende maal zijn. (Toejuichingen). Het re véél
beter er nu, ondaiiks allo kosten, alle smart
en droefenis een einde aan te maken. Laat
ons dien gruwel niötehsrhalen. Laat ons de
generatie zijn, die manmoedig en vastbe
raden den oorlog wegneemt uit de trage
diën van het menschelïjk leven. (Toejui
chingen).
Ongetwijfeld vormt de Russische ineenstor
ting een vrij groote diepte, maar wij zullen
er doorheen komen. Ik ben er niet zeker van,
dat wij de donkerste vlakte reeds door zijn,
maar over het dal heen, zie ik dien weg
weder de hoogte ingaan en ik zal u zeggen
waarom. Rusland zelf heeft door die in
storting een zeer noodige les gekregen.
Er zijn personen, die ontbindende me
thodes in het Britsche leger zouden willen
invoeren en commissies in het leven roepen
om den oorlog te leiden. De natie heeft
haar eigen Comité- van arbeiders en solda
ten ingesteld, d. i. het Lagerhuis.
Wij kunnen niet toelaten, dat partijorga
nisaties den oorlog leiden of den vrede voor
schrijven. De natie als geheel voert den oor-
iog en do offers zijn vrij wel gelijkelijk ver
deeld over allo klassen der natie. Als geheel
voert de natie den oorlog, als geheel moet
z\j vrede maken. (Toej.)
Dat is de weg niet tot een bevredigenden
vrede en ik ben er zeker van, dat degenen in
Rusland, die vroeger er zoo over gedacht
hebben, thans niet langer van die meening
zijn.
Als zij terugtrekken naar het Oeral-ge-
bergte, terwijl de Duitscher3 hèh vervolgd-1,
zouden zij dan nader bij een vrede zonder
annexaties en vergoedingen zijn? Het zou
eenvoudig beteekeoen, dat de Dmtechers het
beste deel van het land in bezit zouden
hebben en schadeloosstellingen opleggen aan
de naties, die deze het best zouden kunnen
betalen. Als wij dat voorbeeld in het wes
ten moesten volgen, zouden wij niet meer
dan 100 mijl kunnen wegloopen en dan
zouden wij in de zee zijn. Ons groot leger,
aan welks vorming twee jaren zijn besteed,
met zijn prachtige uitruitiog, waaraan onze
nijverheid twee jaren beeft gewerkt., zouden
dan verloren zijn.
Welk nut zou het dan hebben tot den
keizer te gaan en hem te zeggen: „Groote
War Lord (gelach) wrj allen weten dat
Met oen snik waggelde zij en viel voorover
buiten kennis
Zij legden haar zacht op een bank neer. Fed-
dio kwam naderbij, om haar in 't gezicht tc
zien.
„Wel, dat is do gezelschapsjuffrouw en vrien
din van rniss Pridham! Ik heb ze samen bij-ons
in huis gezien. U hebt zeker geen bevel gekre
gen liaar tc arreslceren. Zij heeft er niets mee
te makon gehad."
Niemand gaf antwoord, maar Tubby verloor
zijn gewone kalmte en uitte een vloek van toorn,
terwijl de anderen bijna een gevoel hadden van
schaamte.
HOOFDSTUK XXII.
In een ommezien, in minder dan geen tijd, kan
men de wereld omgeven met een electrischen
stroom, een revolutie tot stand brengen in
een keizerrijk of een groot schip doen
zinken.
Hot was FoHcia of de wereld op het punt was,
te-vergaan, toen inspecteur Lawson haar mede
deelde, dat zij met hem naar Engeland moest
terugkeeren en zich in arrest beschouwen. Zij
had ©en gevoel of zij bedwelmd was, verlamd
door dezen plotselingon ommekeer van gebeur
tenissen. Want de laatste drie weken had zij
steeds zichzelve geoefend, haar hart gedwongen
om den last van verdriet, die het bezwaarde, te
boven te komen. Zij had al haar geestkracht en
vastberadenheid ingespannen voor het nieuwe
leven, dat voor haar openlag. Het verleden word
opgerold en ter zijde gelegd; toch" bleef het
steeds in haar geheugen, on de eenige hoop, die
boar staande hield, was, dat eenmaal de waar
heid bekend zou worden en een gouden toe
komst haar 'dan misschien wachtte.
Onder arrest gesteld! Teruggevoerd naar En
geland, onder 'de grimmige schaduw der wet.
Wat befoakan.de dat? Ba .-waarom jvae Theodoc
wat ge wenscht, de bescherming van 'den
Duitschen bodem is. Wij hebben ons best
gedaan dien te beschermen door over zee te
gaan. Geef ons nu vrede. Wij vertrou-
weu u.
Ik denk, men zou de dwaling spoedig in
zien. (Hoor! Hoor!) Dat is niet de weg
om vrede te verzekeren; zelfs geen vrede
zonder annexatie en schatting.
Ik zie. dat do Duitschers zeer tevreden
zijn over den laatsten slag. (Gelach). Na
ail es wat ik kan zeggen is, dat de
uitnemende opperbevelhebber van ons leger
aan het westelijk front al zijn doeleinden
in dien slag bereikte. (Toejuichingen). Ik
spreek niet van iets, dat hij me na den slag
vertelde. Hij was goed genoeg, me van te
voren in to lichten, wat zijn bedoelingen
waren. En die werden bereikt. Maar liet
Duitsche legerbericht zegt, dat alles wat we
deden was, eenige kraters" te vermeesteren.
En te Berlijn hangen de vlaggen. (Gelaciï).
De qlgemeene toestand.
Op de slagvelden levendige gevechten met
in het oosten nog steeds groot succes voor de
Centralen.
Van het w e s te 1 ij k front vernemen
we, dab de Fransche troepen opnieuw vor
deringen hebben gemaakt ten noord-westen
van Bixschoote. Een Duitsche afdceing, die
een raid ten zuiden van Aleux endernam,
werd teruggeslagen. De Fransche troepen
voerden met goed gevolg een raid ten oosten
van Verraelle uit. Een aanval van den vijand
op een Fortugeesohe post werd onder ver
liezen voor den vijand afges'agen.
Ten noorden van de Aisne kenmerkte de
nacht zich door aanvalspogingen der Duit
schers op verschillende puuten van het front
Twee aanvallen, die met een zwak effectief
tegen de Fransche stellingen op het Kazemat
ten-plateau ondernomen werdeo, werden met
gemak afgeslagen.
Meer oostelijk deden de Duitschers tegen
halfeen 's nachts een krachtigen aanval ten
zuiden van Juv^encourt Na een zeer hevi-
gen strijd wierp de Fransche soldaten de aan
vallers uit een stuk loopgraaf, waar zij
vasten voet hadden kunnen krijgen. De linie
der Franschen is in haar geheel hersteld.
De artilleriestrijd nam een vrij hevig ka
rakter aan op de beide Maas-oevers, vooral
in de streek van den Mort Homme en het
bosch van Courières. Overal elders was de
nacht kalm.
De Italianen hebben Zaterdagnacht
een luchtaanval op de Oostenrijksche ves
ting en ooiiogshaven P o 1 a gedaan. Daar
over wordt uit Rome geseind:
„De raid op (le militaire etablissementen
van Pola werd door 36 aviateurs uitgevoerd.
Niet al onze vliegers wierpen bommen, om
de burgerlijke bevolking niet te treffen. Dat
is niet de methode der Oostenrijkers, die
Venetië, de Po- eu Isonzo-monden zonder
consideratie gebombardeerd hebben. Wij trof
fen het arsenaal cn de p'aatsen van militaire
beteekenis van Opivi, waar zich de duikboo-
ten-basis en de vloot bevinden. De vliegers
wierpen daar 6V2 ten ontplofbare stollen
uit en uit de branden, die er ontstonden,
kon worden opgemaakt, dat het beoogde
doel bereikt was. Ondanks het hevige a£-
weergeschutvuur keerden 3I onze vliegtuigen
ongedeerd terug."
Het Oost n gksche offi.ieee belicht hier
omtrent luidt:
„Gisternacht lubben 16 tot 20 vijandelijke
vliegtuigen op de stal Pola en de haven on
geveer 80 bommen geworpen, waaronder vele
brandbommen. In de stad is aanmerkelijke
schade aan particu iere wo ringen aaaigeri.hb
Van de burgerlijke bevolking zijn 2 gedood
en 12 gekwetst, hoofdzakelijk vrouwen en
kinderen. Aan mili'.aire inrichtingen is ge n
noemenswaarde schade aangericht. Er zijn
ook bommen gevallen op het hospi'aal en h.t
kc-rkhof van de marine. Er zijn 2 militairen
licht gekwetst."
In Rusland nog hetzelfde. Kerenski
heeft als mi nis te r-p resident ont
slag gevraagd, maar de voorlcopige re
geering heeft het onts'ag geweigerd. De
reden tot dit verzoek was, dat de politieke
elementen niet samenwerken en een déél
Mauleverer haar tot deelgenoot gegeven in
schande cn vernedering? Een vermoeden, dat
altijd in de diepte van haar hart had geloerd,
rees opnieuw op in haar ziel. Tubby was in al
lerijl van hi*!s gegaan; hij had Londen en zelfs
Engeland verlaten met een verwonderlijke on
stuimigheid; hij had zich geworpen 'te midden
van oen gezelschap acteurs, waarvan hij weinig
of niets afwist, cn dat schijnbaar om de eenige
reden, dat hun leven van Bohémiens in zijn
smaak viel. Hij gaf toe, dat hij zelf totaal nie'.s
van acteerên afwist, en de onbeduidende som,
die hem als salaris werd geboden, zou zeker
geen gewicht in de «chaal loggen. Dertig shil
ling in de week moest voor Lord Brismain's
zoon een kleinigheid wezen voor sigaretten,
niets meer, ofschoon hij haar had meegedeeld,
dat liij heel slecht in zijn goliï zat. Maar een
jongmensch in zijn positie kon altijd toch op de
een of andere manier aan zijn geld komen, in
iodcr geval klein geld had hij altijd genoeg om
handen.
Hot was meer en meer geheimzinnig en on
begrijpelijk. Zij had Tubby op hel oogenblik van
ziju arrestatie hooren zeggen: „Staat dit in ver
band met de misdaad bij het kanaal?" en de
inspecteur had bevestigend geantwoord ei) hem
gewaarschuwd, dat ieder woord, dat hij zei. als
getuige kon widen boschouwd. „En miss
Lcach wordt die ook beschouwd als mede
plichtige?"
Do inspecteur had geantwoord, dat bijzonder-*
heden van de beschuldiging zouden woeden be
kend gemaakt, als zij in Engeland waren aan
gekomen. Daarop scheen er niets meer gezegd
behoeven te worden. Zij werden van de „Spar-
ton" overgebracht op de „Lausaune", die »p
weg naar thuis was. Een zekere mate van vrij
heid werd hun beiden gegund, behalve dat Law
son 'altijd in de buurt van Tubby bleef en Fe
licia hot gedwongen gezelschap van een bof-
piees tor es moest verduren. Maar geen bescha-
der Russen zioh wil onttrekken aan do re-,
geering.
De Russisch© troepen zijn er ook nog niet
in geslaagd de vijanden te keeren. Terugtrek-,
ken blijft met een enkele uitzondering, def
boodschap. Het Russisch legerbericht meldtl'
het volgende:
„Ten noorden van Husiatyn trok een deel
van onze verkenners onder dekking van de>'
artillerie tot aan de Zbroeez en omsingeld©',
Öe vijandelijke stelling op den oosfcelijkon
oever. Na de Duitschers mot handgranaten'
t© hebben bestookt, deden onze troepen eên!
bajonet-aanva'. De Duitsche. s vlu h ten naar
de Zbroeez onder het s'akon van den kreet:
„Daar zijn 'de kozakken!" Ten s'otfe ?:jrdre-;
ven wij den vijand geheel van den Oostelijken'
oever van de Zbroeez, waarbij wij 43 gevan
genen maakten en zeven machinegeweren;
veroevrden. Aan de Zbroeez, tan zuiden van;
Skala, verdreef onze infanterie dan vijand'
uit de dorpen Sjoestowka en Tsjernako-
zintzy. Tusschen den Dnjestar en de Pruth'
bleven onze troepen in c-ostelijke richting
terugtrekken. In den nacht van 3 Augustus
ontruimden zij Tsernowitz, waar zij da brug
lieten springen. De vijand bezette de dorp an
Rasjkof, Poliana, Barantsje en de stad Tser-
nowitz. In de Karpathen trekken onze troe
pen in oostelijke richting terug. De vijand
achtervolgt ze hier en daar, zonder dat onze
afdeelingen hem den noodigen weersau 1-bie
den. Aan het Roemeonsche fronk tea noord
oosten van Kimpolung, leveren onze troe
pen slag met den vijand, die hon op de hie
len zit De vijand bezette Vatra-Moldvitza.
Aan het verdere front klonk geweervuur."
Het communiqué uit Berlijn luidt:
„Aan het noordelijk deel van het front
van prins Leopold nam het vuur op ver
scheidene punten toe. Bij- Brody en aau de
Zbroeez kwam het van tijd tot tijd tot he
vige aitilbrieg©Techkn. ïn de richting
van C'notin "£ijn onze troepen aan heb
voortrukken door het woudgebied ten zui
den van den Dnjester.
Ten oosten van Tsernowitz namen de Duit
sche en Oostenrijksch-IIongaarsche divisies
Rarancze en het westelijk deel van Bojan
aan de Proeth. Aan de Roeineensclie grens
ten zuidors'.en van Tsernowitz neemt- do g>
vechtsbedTrjvigheid toe. In het Suczawa-dal
drongen wij de Russen na een gevecht in de
vlakte van Radautz .terug. Wama aan de Mol-
dau is genomen. De Bistrytza js tusschoü
Limga en Brostini overschreden. Aan de
Casinului bleven ook gisteren de aanvallen
der Roemeniërs zonder resultaat."
Nieuwe Hollandsche haring.
De eerste nieuwe Hollandsche haring is door
de firma De Zseuw Van Raalte, te Vlaar-
dingen, aan H. M. de Koningin aangeboden*
Hare Majesteit heeft aan (le bemanning
van den zeillogger „Noord-Brabant", welke
deze haring hoeft gevangen, een bodrag in
geld ter verdeeling geschonken.
Dezer dagen werd do pastoor
van Zes Gehuchten bg Eindhoven bezocht
door een „broeder van don stationschef van
Geldrop". Genoemd© chef zou de controle
op zijn kas krijgen en had een vrij groot
deficit, zoo verteld© de zorgvolle „broer."
Met 100 gulden zou hij gerei zijn. Rijwiel
en horloge wilde de man gaarne als onder
pand achterlaten. Pastoor was geneigd te
helpen, maar f 100 was te veel. Met f 27
zou het ten slotte ook nog te redden zijn.
De pastoor greep in z'n beurs en telde f 27
voor. Dc dankbare „broer" verdween na
honderd dankbetuigingen. Teen *s anleidaags
de pastoor den chef van Geldrop bezocht,
vernam hij, dat er misbruik was gemaakt
van d© portemonnaio van den pastoor en
wan den naam van de« stationschef.
Bij een facteur van de militaire
veldpost te Woensel is huiszoeking gedaan.
De facteur, die goeden zwier maakte, werd
gearresteerd. Er moei gebleken zgn, dat |(j
148 couverts, die geld inhielden, achterge
houden heeft.
De kapitein der marechausse volgde den
geair steerde met een valies mot bewijshou-
dende bescheiden.
Nadat een koopman uit Sittard
aangifte had gedaan, dat hij op 30 Juni jl. in
mende handboeien herinnerden hen voortdurend
aan hun naderend gericht.
Den eersten nacht in volle, zee lag Felicia
wakker in haar hut, met wijd open oogen, zich
afvragende, denkende, zich pijnigend totdat
haar hart tot berstens toe vol was. De mon-
schen spreken van een gebroken hart met' een
zekeren spot en zeggen, dat zoo iets niet denk
baar is; maar niettemin sluipt de dood in hart
en ziel, wanneer de hoop is vernietigd, en wan
hoop verderen weerstand nutteloos maakt.
Haar verdriet was te echt, om er tranen bij
le storten.*Zij was tot het punt gekomen, wan
neer er niets schijnt overgebleven te zijn dan
het aangezicht naar den muur te keereu cn het
leven laten ontglippen aan zijn broos omhul
sel Zij was jong nauwelijks twintig jaar, en
reeds was zij bereid van'hot leven afstand te
doen.
Er is geen droefheid zoo vrceselijk als het
verdriet van jonge menschen; do ouderdom mag
ernstig wezen, maar hij is zelden droevig, want
dc jaren hebben zooveel beproevingen meege
bracht, dat de ziol verhard is geworden door
de ondervinding "en do geschiktheid tot uiter
mate groot lijden heeft verloren.
Felicia lag daar neder en dacht: „Kon ik
maar sterven en aan alles een einde maken! O
Laurie! Ik had gedacht je te helpen, lieveling,
cn hot schijnt, dat ik er verkeerd aan godaa;r
licb. Maar zij kunnen mij nooit dwingen iets te
zeggen om jou te bonadeelen. Zij mogen mi{
zooveel vragen als ze maar willen, ik antwoord
toch niet Jij en ik alleen waren dien avond laat
in de hall en niemand behalve jij en ik kan zeg
gen wat er gebeurd is. Jij hoeft niet te spreken
en ik zal het nooit doen!"
(Wordt vervolgd).
