Mo. 17454.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 20 Januari.
Tweed© Blad.
Anno 1917.
brieven van een Leitienaar.
FEUILLETON.
BLXXXXIV.
De belangstelling der burgerij voor ojten-
fcare personen is in den regel in kleiner»
gemeenten groeier dan in grcoto plaotsou.
'ÏIs er in een ljieino sted o£ in een dorp
pen nieuwe ïeuiaeo pastoor, caa stiw!-
taaeoter een «Water komt, dan neemt ieder
iiaarvan notitie, en het ij v»or aao'a nieuw
pangekemeao heel wat waard, dat hij hot
vertrouwen van aja modegeaeoten weat te
penvervec.
In groaterö plaatsen gaat do enkeling
piccr in de anssn cp en het kijn maar
Iveinig waandtefcedBhsÊlecdors dio de alge
meen© heÈsugsHamg W.ckea. Ia het hoofd
Ier gemeente aal ieder ingeaetene, die ieta
heteekent in do gemsensohap wol belang
Stellen. Ï3 hot «abt van burgemeester vacant,
dan hoort men^ fcorhaotdel^ do vraag; wie
daarvoor wei aal aaagowenen worden. Zoo
lijn er enkote «paahare ambten en betrekkin-
gén meer, voer wier vervulling het alge-
jneen, ook in gemeenten," waar men elkan
der niet dftgoHjfes van aangezicht tot aange
richt ontmeet, zich interesseert. Het gebeurt
wel, dat groojK-o van personen of ook ver-
eanigingen voer do benoeming van een be-
aala persoon ijveren. Dit is ook weer heel
(latuurtijk. Het is voor con gemeente heel
mat waard bijv. een burgemeester to be
zitten, die hart keoft voor zijn ambt, knap
is en welwillend, kortom al de eigenschap-
Kin heeft, welke bem makon tot een uitae-
icud lioofd dier gemeente.
JJaarom ver-wondert het mij, dat men zoo
weinig hoc%'> over de vraag, welke commis
saris van Politie wij nu zullen krijgen. Het
lijkt vyel of dat een zaak is, die den gemee.n-
tènarén nauw olijks aangaat Eu toch is deze
ambtenaar, ook in een gemeente als Lei
den, ran grooto beteekenis. Het werk der
politie 'grjjpt zoo rechtstreeks in in het
L.ven der burgerij. Do politie heeft te zoy-
gqn voor de orde en veiligheid van do
,;tad en haar bewoners. Het geeft ons een
'gevoel van ve-iligheid, te weten, dat de po
litiemannen bij dag en bij nacht over ons
waken en voor huis en havo zorgen. Dat
werk op de straat wordt we', gedaan door
do gewone politiebeambte, doch wat zou
een korps politiebeambten zijn, zonder lei
ding van boven af? 't 'ton als een leger
zonder generaal zijn. Zoo ergens, dan moet
in een groot politiekorps tucht heerschen en
dicipline, alles moet van uit het commissa
riaat bezksld en geleid worden. Een goed
commissaris voert met een slecht ea onbe
trouwbaar korps agenten van politie tv si-
Pi g uit, maar een goed korps zal niet eens
aan zijn doel beantwoorden, zonder een knap
éooid, met een organiseerend talent, met
tact en kennis.
Hot is daarom voor een gemeente ran
groot belang, dat de Commissaris van Pokta
is do rechte man op de rechte plaats.
Hoe komt het dan, dat bij deze weten
schap, die toch iedereen kan bezitten, cr
zoo weinig aandacht geschonken wordt aan
Je door don <loo:ï van den heer Groeve
ontstane vacature? Ik vermoed dat dit zijn
?tond vindt in de omstandigheid, dat zoowel
iezo Commissaris, als z'jn ambtsvoorganger,
'ton weinig op don voorgrond Zijn getreden.
De burgerij zag de politieagenten hun
dienst doen; die inspecteurs leerde men lij
gelegenheid ook kennen, ook rij vertconen
zich in het openbaar, doch do Commissaris
bestond voor velen als het ware niet. Zolts
als men het honger op wilde zoeten aan bet
politiebureau, kwam men hoogst zelden met
dezer, oppersten chef in aanraking, t Was
al te veel alsof hij in werkelijkheid niet oe-
stond. Zoo is het in den loop der jaren
gekomen, dat men een gevoel heeft gekre
gen, alsof de Commissaris van Politie niet
zoo'n gewichtig ambtenaar was, terwijl hij
inderdaad een der ambtenaren is, die na
het hoofd der gemeente genoemd mag en
moét worden.
Waar dit zoo is. daar mogen wo wel do
hoop uitspreken, dat ,er aan het hoofd der
Leidsche pol kirt nu eens een man konU te
staan, die een krachtig besef van verant-
woordelijkheid heeft voor zija inderdaad
moeilijk ambt.
Ifc weet wél dat de gemoentenaren niet
tot dezo benoeming kunnen medewerken,
zelfs niet eens langs den middellijken weg
door do door hen gekoaen rertegenwimdi-
gors. De benoeming berust in laatste in-
stantie bjj de Koningin, al heeft de burge
meester er ongetwijfeld wel een belangrijken
invloed op. Maar iu onzen tijd, nu de pu
blieke opinie op velerlei gebied heel wat
mee in do melk te brokkelen hoeft, als zij
maar den juisten tijd en do juiste middelen
kiest, kunnen de ingezetenen frener plaats,
door hun verlangen op' een of andere wijze
kenbaar te maken, ongetwijfeld wel een rich
ting geven aan de keuze der autoriteiten
bjj hei steken naar de „rechte man" op de
leeggekomen plaats van Commissaris.
Liefhebbers zullen er genoeg zijn. De
jantweddo van den overleden titularis was
3700, daerreer k3n men aeker wel een man
vinden met capaciteiten- die voor dit ambt
veroiecht en verlengd warden.
In de eerate plaats zal men, m.i. een man
rnaete» aerken met kennis van het politievak
en met ambitio cr voor bovendien. Dit laat
ste heart er in dit geval beslist bij. Er
wordt toch bij het politiewezen veel aan
het initiatief van het hoofd van dezen lak
van dienst overgelaten. Is er een misdryf
gepleegd, dan moet er zoo spoedig moge
lijk naar de daders gezocht worden. Met
hoe meer energie, ijver, inspanning en ken
nis van zaken dit geschiedt, hoe_ grooter
de kans is, dat het lot de ontdekking leidt.
Als er laksheid heersclit op het commissa
riaat, kan men niet verwachten, dat in do
bureaux der inspecteurs grooter ijver aan
den dag gelegd zal worden en dat men een
korps actieve, pientere agenten zal krijgen.
Verder moet de niéuwe Commissaris een
organiseerend talent hebben. Op s'renge
lucht naar onkreukbare onpartijdigheid komt
het hier vooral aan. Ieder mannetje moet
zijn plicht doen, doch daarvoor ook de noo-
dige waardeering ondervinden. Er heeft in
dat opricht bij de Leidsche politie wel eens
iets gehaperd en ik geloof, dat de schuld
daarvan niet uitsluitend bij de z.g. infe-
rieure beambten moet worden gezocht. Als
do nieuwe Commissaris het geheim kent
om bij erkenning van de rechten eener po
litieorganisatie. de plichten van liet indivi
du in den dienst juist en onverbiddelijk
te omschrijven en te vorderen, dan zal hij
cr van weten te maken, wat van een kleine
honderd agenten uiet beter en niet minder
dan elk ander korps te maken is. En dat
geheim ligt voornamelijk hierin, dat hij hu
maniteit en tucht niet als twee onvereenig-
bare begrippen beschouwt en fjen eonvoudig-
sten politieman do overtuiging weet mee te
geven, dat zijn werk bij trouwe plichtsbe
trachting op hartelijke cn oprechte wijze
zal worden gewaardeerd.
Als wij zulk een Oemmissaris van Politie
krijgen, zullen de politiebeambten hem lee-
ren hoogachten, het'publiek met hem en rijn
korps meeleven, en de moeilijke taak, de
politie en de samenleving, en niet het minst
in Leiden, opgedragen, zal beter dan te vo
ren worden vervuld. i
©"VELJLIS...
Roman uit Kot laatst deT 16de eeuw,
haar bet Engelsch van Rafaël Sab&tini.
16)
Zijn angst vorgrootte heel gauw
een mogeftijkfoeid, die eigenlijk heel
gering was. In zijn oogen was het. geen mo
gelijkheid meer het werd een zeker en on-
vemiij de-lijk gebaar. Indien Sir Olivier het
bijwijs leverde, dat dit spó«r van bloed
iriet van homizelf was, moest, volgens Lio
nel, daar onvermijdelijk do gevolgtrekking
uit gemaakt worden, dat het van hem was.
Sir GLixier kon evengoed ineens do goheelo
gaarheid zoggen, want Ken zou die zeker
/Vindon, Zoo redeneerde hij in zijn angst,
en hij rekende rich onherroepelijk verlo
ren.
Wan Lij met dien angst maar naar zijn
broeder gegaan, of was hij maar in staat
geweest, dice genoeg to onderdrukken, om
.Kijn vorstand te laten spraken, dan zou hij
begrepen hebben, dat hij zich er veel te
ver doot liet medee/lcepen. Olivier eou
getoond hebben, zou hom gezegd
„3' - met het vervallen van do b©-
ierLnn<1SlnS^teSeiJ ll0in' £ocn annklaairt van
ton volgen, «W cr nooit
stÏan W? M tC«0n Lionel bc"
'dc-r tiiht SS durfd'e zijn broo-
hi7JXYP In hart eohniamde
It Cntt^. Tlf
lnteohtv^lTr-ijMleid-Van Tn,
On tool, wa'ë lnj, evenals vroeger, niet stork
Salarisherziening Uiiivereitéits-
personesl.
Mijnheer do Redaoteur,
Mag ik u een plaatsje verzoeken naar aan-
leddJing van liat ingezonden schrijven van
Univ.-beambte" in het nummer van
Woensdagavond 17 Januari 1
Gaarne erken ik niet Univ.-beambte"
do propagandistischs et-rekking van W. J.
P.'s beloog, maar oa'lc „Univ.-beambte" s
sohi-ijven is niet geheel vrij te pleiten van
.propagandistische tondenzen en wel voor
d;s neutrale plaatselijke Ambt.-Ver. (te
Delft on Groningen).
Wat waar is moet echter gezegd wor
den„Eer© wien cere toekomt", en dit is
in dit gjaval zeker voor don Alg. Ne-dlerl.
Ambt -bond, dio den grond gelogd heeft
voor die nu bestaande Staatscommissie. Wie
do voorgeschiedenis weet, zal dit moe/ton
toèst ommen. Dat cr nu in dio Cotrnm. ook
vertegenwoordigers zitten van confession ee-
lo of neutrale organisaties is zeer begrijpe
lijk. 't Zou toch vreemd zijn, als Z.Exc. do
Min. van Binn. Zaken alleen aan don Alg.
Ned. Amibt.-bond de reigohng had toever
trouwd.
D© betrokken ambtenaren zijn toch ook
nog tem dooie goorganiseerd' in oenigo plaat-
golijk© vereenigingen, enz.
gc-noeg om zo te overwinnon. Kortom, zijn
eigenliefde was grooter dan do HeMo voor
zijn broeder, of voor twintig broeders.
Do velgcnéo dag oon stormachtig© dag,
laat in Maart vond hem wesr in die
herberg to Ponyoum-wick, in het gezelschap
Tnn Jasper Ledgh. Er was hom iets inge
vallen, als do eeciigo weg, d'i-o nu mogelijk
was. Don rorigen a-vond had zijn broeder
zoo iets gonrempckl van naar Killigrow te
gaan met dijn herwijzen, nu Rosacmundo wei-
gerdro hem te ontvangen. Door Killigrow
wild1© hij haar bereiken, had hij gezegd
en liij walde haar op haar knieën zien,
zijn vorguring afemeekend voor het kwaad,
dat zij hem gedaan, voor de wreedheid, dio
zij hom betoond had.
Lionel wist. dla-t KiWegrew toen jirnt i an
huis was ma-ar hij werd tegen Paschen te
rug verwacht en tot Paschen was hot nog
maar can week. Daarom had hij maar wei
nig tijd o-m te handelen, weinig tijd, c*m het
plan uit te voeren, dat hij gevormd had.
Hij verviobkio zichzolf, dat hij hob gemaakt
had, maar hield er aan vast met al de
kracht van oen zwaikiko natuur. Toön hij
echter van aangoadht tot aangscdcht mot
Jasper Loigh zat in dio kloino herbergka
mer met do lutgosohuurdo houten tafel tu<?-
sdionhom, outbralk hem do mo'ed-, om zijn
vooiwtel t-e doen. Zij dronken Shorr\^ met
brandewijn op XicmielVs vooi-slaig, in plaats
van do meer gewone, warm gekruide aio.
EorsC nadat hij bijna ce-n pint gedronken
had, voelde Lionel moed om zijn verachte
lijk weik to beginnen. In zijn hoofd gons
den de wc orden, die zijn broeder eenigeri
tijd geleden gozegd had, toon voor het
o-orst do naam van Jasper Loigh tue-sahen.
hen genoemd was ,,-ec-ai Wanhopig goluk-
I zoeker, tot alles in staat. Indien de prijs
Wanneer oens do tijd daar as,-dat één or
ganisatie het overgroote doei der embtcna
ren in zich beeft gcorgajnöoerd zal dit ze-
kor anders zijn.
De Ooiraniasie is zeer actief en werkt
bard. De ea-mcaistelling van dc Commissie
waarborgt, dat zij zoo spoedig mogelijk
voorstallen, zal HvkoJ.ionimmers 273 van
het ledental b-ssyaat uit belanghebbende
ambtenarenJ.k voor mij geloof wöl, dab het
mos 7-al vallen, r<n heb go ©don moed, dat
de voorjaarszon nog rai sohijnea over dc
in dc tesournnVgr»drukfc^ aal ar is re
geling.
Ik laat nu hier ve-ixier elke propaganda
linies liggen. Vv950gfc m©n to«A aan oonfes-
eioneelo oi-gwaisaUcs, aan wie dc toekomst
is van het vak-vereonigLtigal©vea, dan is men
vorcaRtwaa-rdigd els uien andera den let dan
aan do ooafoesioneeie organisatie. Evenzao
is het met de neutrale ovg^inisatie. Vraagt
nic-ii het aan dc moctem bonden, dan lacht
men u lilt over neutral© of oonffssioneel©
organisatie. Aan wie do toekomst? Do tijd
zal hH leeren. Het geldt hier toch zeker:
d!e macht aan dien organisatievorm, dio in
sbaat is bot grootst© gedeelte der ambtena
ren in zich to organiseeren.
Mijrtheor do Redacteur, met dank voor
plaatsing.
A L. TBIAN.
(3 - O cto bs r-straa fc 13a.) Unii'.-ambb.
Leid'on, 18 Jan. 1017.
Mijnheer de" Redacfeurf j
Mag onlergefc ekende f,Univers'.t.i s-ce-
amble", even antwoorden ,op- rija ingezon
den schrijven?
Dat heb 'Hoofdbestuur van den Algem'.
Ned. Arnbt?naursbond verzocht, bet middel-
baar-onderwrjs-psrsoneel in het onderzoek der
Commissie op' te nemen, is volkomen juist,
aangezien de Bond ook dit personeel heeft
georganiseerd en dus verplicht is ook voor
zijn belangen op te komen, al zou dit voor de
Univ.-Am'otenaren menige stagnatie geven in
de hun toegezegde salarisverbefcering. Hoe
of de inzender er aankomt, dat de Bond!
f500 vraagt, is mij' een raadsel. Ik zou te
uitvoerig worden om alles .te beantwoorden.
Ik ben echter bereid den inzender eventueel
nader gewenschte inlichtingen te- geven.
Het verschil, dat bestaat in werkwijze en
opvattingen tusschen moderne en confessio-
neele of neutrale organisaties, is in geen
paar woorden te Zeggen en laat ik dus rus
ten. Overigens moet „Univ.-beambte" zich
maar niet al te ongerust maken, dat bij even-
tueele uitbreiding der Commissie met b'e-
tiekking tot meerdere groepen Rijksperso
neel, do salarisregeling zooveel langer op
zich zal doen wachten.
Mijnheer do Redacteur, mijn dank voor
plaatsing.
j. j. vallentgoed;
i 1 Lid der Comm'. inzake salarishersie-
J L m"n£ H.-O.-personeel.
©ver «I-s SjsoiïTyjjaai'sredlö vaa ilea
BïirgoiaaeeBtcr.
Mijnheer de Redacteur! 1
Verzoeke plaatsing voor het onderstaande,
biet groote bevreemding las ik gisteren
do Nieuwjaarsrede van den Burgemeester.
In 't bijzonder trok mijn aandacht de som
bere, pessimistische toon van de zuinigheid
clausule. Is dit nu ©en woord van de overheid
onzer stad, wier besturend oog gaat over
do geheele Stad; die overheid, dio waakt
over ieders belangen?
Is het nu do bedoeling om' diegenen, die
do laatste jaren hun vermogen hebben zien
toenemen, toe te roepen: Mensqken, houdt
de hand op uw portemonnaie, schaft af over-
Lodigo luxe en verspillingen!
Ik vraag, wat is overbodige luxe?
Moeten die menschen, omdat wellicht hun
huishouding per week een tiental guldens
duurder zal wordcD, hun belasting p'er jaar
een honderd tel guldons zal stij gen, nu hun
nieuw verworven duizenden gaan kapitali-
seeren en daarmede den winkeliers, die den
verkoop dier artikelen bezorgen, het be
staan moeilijker, zoo niet onmo^diijk ma
ken, zoodai laatstgenoemden genooizaakt zijn
op do salarissen van hun personeel te -be
zuinigen èn hun arbeiders korter te laten
wei ken?
Is het niet juisS in dezö donkere tfrien
een licht- en aoodgevend verschijnsel, dat
hoog genoeg is, kunt gö hem met lichaam en
za'ol kocpott." Geld gcoioég om Jasper
Lergih to tesepen, was bin&on het bereik van
Lionel's handscaar het was het geld van
Sir Olivier fee* ctat do vrijg-origheid
van zijn et?broader t©T beschikking van
Lionel igesteid had. En dsit geld cou hij ge
bruiken voor Ol-mers volskugen ondier
gang 1 Kij noecn-de zichzelf oen lagen, vor-
adhtelijken hond hij vloeicto den booaen
geest, die hem culko plannen influisterde
hij veracht be si oh en verlaagde rich, totdat
hij zwoer sterk te rijn on Hover alle3 te ver
dragen, - wat hem wadhtte, dan rich a;an
zulk oen laagheid sehuldig to makenheb
volgende oogenbli'k deed ditzelfde besluit,
hem weer ridderen, als hij aan de onvermij
delijke geregen er van dacht.
Opeens deed do kapitein hem ten vraag,
heel zachtjes, die he-t weinigje weerstand,
dat hij nog had, died verdwijnen.
,,Hebt ge aiijn waarschuwing aan Sir O'li-
vior overgofcradht vroeg hij, zijn stem -la
tend1© dalen, opdat feij niet door den waand
gehoord zou worden, dio aan de andere zijde
van het dunne bouten beschot bozig was.
Lionel knikte, speelde zenuwachtig met
den diamant in zijn oor, en wendde zijn
oogen angstig af vaui het verweerde, harige
gericht van oen aoem-an.
„Ja", zei hij „maar Sir Olivier ia koppig.
Hij wil niet weg."
„Ni-et?" De kapitein streek over rijn
borsbeKgen roeden baard cn vloekte vreese-
liik op zoomanamanier. „Voor den duivel!
Hij zal moeten hangen, els hij hier blijft-."
„Ja," zei Lionel, „als hij blijft." Hij
voelde zijn mond droog worden, toen hij
sprak; zijn hart klopte, maar d!o kloppin
gen werden verzacht door een li oh to onge
voeligheid ton gevolge van den drank.
cr in de maatschappij menschen gevonden
worden, dié hun meer of minder gemakkelijk
of moeilijk verdiende extra-winsten beste
den aan het zich aanschaffen wan verschil
lend© zaken, natuurlijk hoofdzakelijk luxe
in 't oog van den één, het benoodigde
in 't oog van den ander, en daardoor juist
de maatschappij op peil houden en zorgen,
dat de ,h00gere levensstandaard te dragen*
is, Zoowel door den neringdoende als door
het winkelpersoneel en de werklieden?
j_i i Een winkelier.
Rijden zondeir licht.
Mijnheer de Redacteur! r i
Mag ik voor. de volgende regelen 'eeni-
ge gastvrijheid? Bij voorbaat mijn dank.
Ik zou n.l. gaarne de aandacht willen ves
tigen op het groote gevaar, dat op den
Hooge-R.ijudijk eiken a-vond bestaat, wanneer,
do werklieden op hun fietsen naar de stad
(erugkeeren. Komt het, doordat de kaarsen
ook duur zijn geworden, of is men gewoon,
dat er geen politie aanwezig is, maar een
feit is het-, dat er ontzettend veel gereden
wordt zonder licht. Of één man voor
op, en dan een 15- üi 20-tal er achter. Ja
zelfs deed een vigelante ook mee met de
wet-overtreders, en reed daar op dien weg
ook zonder licht. De lantaarns (onder Zoe-
lerwoude) zijn, als ik het goed heb opge
merkt, om de andere ontstoken, zoodat er
plaatsen op den dijk zijn, die volkomen don
ker zgn. Ieder oogcnblik is er dus gevaar.
Vooral het eind, tot aan de Erugstraat, waar
de weg het drukst9 verkeer heeft..
Nogmaals mijn dank.
Hoogachtend,
i i' V j B.
19 Jan. 1917. j 'i 'f\ '"V;
Nederland en de Oorioy.
ZEEPGEBREK.
In Wol'vega bestaat groot gebrek aan
zeep. In geen enkelen winkel is een ponójo
van dit voor clo liuishouding zoo onmisbare
artikel te verkrijgen. De huismoeders zien
verlangend uit naar do regeeringszeep, die
echter nog steedis op rich laat wachten.
De meeste winkeliers en bijgevolg ook
het gros der ingezetenen van Zevenaar zit
ten momenteel zonder zadhte zeep. Géén
der beide kleuren (groene of gele) is voorra
dig.
MONDJE DICHT
Do minister van Landbouw enz. hoeft den
buigenioester per circulaire verzocht er toe
to willen medewerken, dat geen mededes-
lingen aan do pers geschieden omtrent cor
réspondentie tussdhen gemeentebesturen of
gemeentelijke distributiebedrijven en rijn
departement, och wanneer die Correspon
dentie neg niet is afgeloopcn.
UIT HET TUIND'ERSBEDRIJF.
Het wordt dringend noodig geoordeeld,
in tijds maatregelen to troffen, opdat ver
kregen worde, dat do tuinbouw wordt be
hoed voor eenzelfde groot nadeel als te-p
vorige jare door do regeling voor do andij
vie ©n de bloaznfcool is geleden.
de HUÜROOMMI8SIBWET.
Voor de vaststelling van de hnurgrcnf,
vöo-r do woningen, dio op of laatstelijk
vóór 1 Januari 1916 verhuurd rijn, is it
artikel 10 van het ontwerp gebruik ge
maakt van do kieswettabel (artfc. 1 en 2) en
die grens geateld «p viermaal tU som, veoi
dc gwaeewt© of hot gedeeit© dor gemeente,
waarin da woning gelogen is, im bedooldo -
tabe-l vei meld.
Aldus zullen in Boa Haag. woningen mei
een huur ran f 4Ö8 nog onder de wet val
len cn is voor Amsterdam (®a>d-igedcelbe)
ea Piottordam (idem) do grens f 520, voor
Haarlem, Utrecht (©ucï-gedeelfce), Greniiw
gen en Arnhem f 416, yoot 's-Hortogeaibeseh
Delft, Dordrooht. Gouda, Leiden, Yfisrin.*
gen en Zvroll-® f 364 ©nz.
OVERKOMST VAN BELGISCHE [Jj -
GEZINNEN NAAR NEDERLAND. 5'-»
De commissaris der Koningin in Zuid-
Holland heeft aan de burgemeesters in deZe
provincie het .4veigende geschreven::
„Het is voorgekomen, dat door burgemees
ters, op verzoek van Belgische geïnterneer
den, verklaringen zijn afgegeven, waaruit
blijkt, dat Zij in staat zijn hun gezin te onder
houden, ten einde hiermede van do Duit-
sche. overheid in België toestemming te ver
krijgen, dat hun .vrouwen en kinderen naar
Nederland vertrekken. Waar voor de be
slissing, of van overheidswé^o voor derge
lijke pogingen steun kam werden verleend, in
eersten aanleg de depótcommandaaten en
verder de opperbevelhebber van land- en
zeemacht zijn aangewezen, heb ik de per u
voor zooveel noodig te verzoeken, u van het
afgeven van de bedoelde verklaringen U.
onthouden."
GNDER SMOKKELAARS. 1 r
Uit db tuinders uit Delft on Omstreken en
hot West-land is ee<n commissie benoemd, be
staande uit do hoerenE. Flintc-rman, A.
A. Eijgemiraam, to Delft, 0. A, van Bcv&ren
te LoosduincnJ. Barenclso te Poeldijk e-n
J. Termosshuizen te Pijnaoker, aan wie
is opgedragen rich tot alle veilingvereeni-
gdngen in Nocterland te wenden, om zo op te
wcMcem tot het voeren van een actie om van
die r ©gearing to edsdhen;
le. diat -de regeeriug i-an te vo-ren zal
vaotsbollon d'e iic-roentages, dio voor bdn-
nenlondsCh verbmik zullen worden aange
wezen, op-dat de tuindci-s zullen weten
waarvoor rij tol en
Se. dat de regeering bij haar maatregelen
een vaste lijn zal volgen, opdat er geen be-
voordeoling zij van tuinders in de ©ene
sbrcek boven die- in oen andere
3c. dat' in dis regoeringseommiasies vak-
mensdhen zullen worden opganomen
4e. dat er meer waarborgen zullen zijn,
dat er voor de artikelen een Icon en dc prijs
is t© behalen
5o. dat geen maxunum-prijzesn zullen
worden rastgesbeld of ailtilians tot een mi
nimum worden bepenkt, aangezien rij het
ontbreken van een oenheid;sprijs voor het
rervoor tal ran moeilijkheden doen ont
staan.
Hij sprak de woorden op zoo'n -eigonaar-
di'gcn toon, dat d© donkere oogen van den
zeeman hem scherp aankeken van onder rijn
cworo, rossige wenkbrauwen. Zijn blik was
onderzoekend.
Lionel stond plotseling op. „Laten we
wat naar buiten gaan, kapitein," zei hij.
De oogen van den kapitein worden klei
ner. Hij begreep .dat or wat tè -doen viel.
Er was iets zonderlings aan de manier van
deen van dit jonge memSdh. Hij dronk rijn
glas lèog en stond op.
Tot uw dienst, heer TressiLian," zei hij.
Buiten maakte Lionel rijn paard los van
den ijzeren ring, waaraan hij den teugel
had vastgemaakt, hij leidde het zeewaarts
langs den weg, die langs den zeearm
naar Smitihlck voerde.
Een scherpe biieB uit het noorden zweep
te het water op tob witte schuimt oppen
de hemel waa helder en de zon soheen schit
terend. Hot was eb en do rots aan liet eind
van d!o haven verhief haar zwarten top bo
ven het water. Op een kabellengte afstand^
er van lag de zwarte romp met de naak
te masten van do „Zwaluw" het schip
van kapitein Leigh.
Lionel ging stilzwijgend verder, somber
en peinzend, nu zelfs aarzelend. En do
slimm© zeeman,- die deze aarzeling zag, on
z© wilde bezweren, daar hij begreep, dat
hier voordeel to behalen wasv effende den
weg -eindelijk voor hem.
„Ik vermoed, dat u mij iets hebt voor te
stellen," zei hij el uw. „Yoor den dag er
me©, want nooit was iemand meer bereid,
om u to holpen."
\,De zaak is," zei Lionel, het gelaat; van
don ander zijdelings opnemende, „ik ben
in een moeilijken toestand, kapitein
Loigh."
Benige smokkelaars te Eibergen baddert
dezer dagen hun vrachtje veilig cn wel oyer
de grens gebracht en zouden op de daarvoor,
aangewezen plaats hun betaling ontvangen.
De inhoud van het geTdkistje kwam hun
zóó verleidelijk voor, dab zij den uitbetaler
alles afhandig maakten, waarna ze het hA
2-enpad kozen. Niettegenstaande nasnoringeiï
der politie, zijn de daders nog niet gear
resteerd.
Be inhoud van het 'kistje bedroeg onge
veer 3000 mark!
TABAK. -
Met ingang van 1 Februari, ml in Rus*
land de invoer verboden zijn van gekom-k
tabak, snuif, sigaren cn sigaretten.
De invoer van tabak in bladen is wel toe*,
gestaan.
OOSTENRIJKSCHE KINDEREN.
Van Arnhem zullen por extra-trein, 2SJ
Oostenrijksche kinderen uit verschillends
plaatsen van ons land na3i* hun vaderland!
terugkeeren.
AALMOEZENIER' EVERS NAAR -
DUITSCHLAND.
Naar het Haagsche Corresp'ondCn tiehu-
teau verneemt, vertoeft de hoofdaalmoeze
nier van het NederJandsche leger te velde,
majoor F. J. H. Evers, in Duitschland,
waarheen hrj zich begeven heeft om den aal
moezenk-rsarbeid daar te lande en ook bij
het Dnitsche léger te velde te bestudeerené
Zijn functie wordt tijdelijk waargenomen
doc-r den aalmoezenier der tweede divisie F.
A. R. Padberg.
GEÏNTERNEERDEN IN DE KOLEN-
MIJNEN.
Binnen korten tijd Zullen, wegens den
heersclienden kolennood, gepaard met een
tekort aan arbeidskrachten, ep d© staatsma
nen Emma en Hendrik, ongeveer 6(X> geïn
terneerden werkzaam werden gsstrid.
„Dat ben ik soo dikwijla geweest-," lachte'
de kapitein „maar nag nooit in een, waar*
u-i'fc ik mo nisè kon rocMen. Verhel maar op,"
cn misschien Isaa ik evenvacl voor u doen,
ada ik gtwoon feen voor mijsc/lf to doen."
„Nu, dat ia d© zaak," zei dc ander „Mijn
broeder Bal zsker opgehangen worden, zoo-
als go gezegd hebt, als hij hier blijft. Hij
is void aren, als hij voor het gerecht ko-rnt,
En in dit geval ben ik ook verloren. Het
onteert oen familie, als eon lid er van op
gehangen wordt. Het ia afschuwelijk, als
zoo i'ets gebeurt."
„Zeker, zeker!" stemde de 2eeinan aa-nmoe
cligend toe.
„Ik wilds hem hieraan onttrekken," ging
Lionel voort, en tegelijkertijd vervloekt©
hij -den booaen gsesfc," die hem zulk© schoor
schijnende woorden ingaf, om rijn laagheiè.
te be dakken. „Ik wild© hem cr aan ont
trekken en toch strijd het tegen mijn gewe
ten, dat hij ongestraft zal blijven want ik
zweer u, kapitein Leigh, dat ik de daad ver
foei, ©en lafha.rtögon mcerd!"
„Ah!" zei do kapitein. En, opdrit die
uitroep den ander niet zou afsohrikloon,
haastt© hij rich, er bij to voegen: „zeker!
zeüeer 1"
Heer Lionel stond stil cn teek den an
der aan, met rijn schouder a tegc® zijn paard
geleund. Zij waren gdbeel alleen op een
plaats, zóó eenzaam a-la oemg sa-menzveer
dor kan wenscihcn. Achter hen strekt© zich'
d© ledig© loist uit, vóór hen do roode klip
pen, dio langzaaui oprij-aen tot do bocchrij
ke hoogten van Arwenaok.
„Ik z-ai open kaart met u spelen, kapitein
Ledgh. Piet er Godolphin was mijn vriend.
Sir Olivier is niet- meer dan mijn stiofbrce-'
der. Ik zou heel wat willen geven aan -den
man, tïïe Sir Olivier heimelijk zou onttrek-»
