No. 17412
"Woeiisdag £SO November.
Eerste Blad. A0. 1916.
ingezonden.
FEUILLETON
©ais s!©t H
Het desiu'f e cfcocrcn dor bo ri
de* voor verpleegden eri verple
gend personeel op „En d eg e e s t"
en bet geneeskundig onderzo e> k
van zustcrb na drie maande u of
langer. Over dlfc onderwerp bevat bet
■weekblad „NOSOKOMOS" oen artikel van
X>. C. Veen van den volgenden inhoud
Tn bovengenoemd gesticht geschiedt twee
maal 'e j aars de groote overplaatsing. Dit
ia alctaai1 een groote omwenteling. Do zus
ters kunnen baar bedden of kamers niet
bobouden. Het eerste zou heel goed moge
lijk, bet laatste vaak ondoenlijk zijn. De
bsclcüen och ter zouden .gelige met die bagage
der zwsboi-3 vervoerd kunnen worden. Dit
geschiedt ook in vele andere ziekenhuizen.
Waarom ik dit oppc-r, zal u door bet vol
gende duidelijk worden.
Onder de zusters komen gevallen van tu-
berouloeo voor. Eenigo bekend, misschien
meerdere aan ons onbekend. Bij de beken
de gevallen wordt zelfs het dosinfeoteoren
der bedden vermedon en is dus eventueel
verspreking aan anderen, die op do ge-
infcctcercL learners of bedden komen, zeer
wel mogelijk. Toen een lol gen oo te en ik
koude ledou in onze kamera in een bijna on
bewoonde en onverwarmde barak gedu
rende den winter, werd mij, (nota bene door
do hoofdverpleegster ckr vrouwen-afdee
ling) tijde-lijk een kamer aangaboden van
een zustor, lijdende aan tuberculose^ die
toen tijdelijk een andere funcbio waatnam.
Toon ik protesteerde, gaf do zuster mij ge
lijk. Eea> an dor, misschien onbekend met
heb feit, zou het aanbod dankbaar hebben
aanvaard. In gonoemde inrichting kan men
zich op een drain feobi-e-oven beroemen, doch
wat mij van het hart moetdie is onbruik
baar of beantwoordt geenszins aan het doel
of irot.
Twee jareD geleden na hot vertrek van
do hoofcljuffrouw der linnenafdeeling, werd
tot mijn groote verbazing haar bed ge
stoomd. Toon het er evenwel uitkwam, was
het vol roest plekken, zoodat men besloot
in bet vervolg zoo mam move'! ijk gebruik van
den ovon be maken.
Bij een voorkomende gelegenheid, toen
het bed mot toebehocrc-n van één der pa
tiënten moest worden gedesinfecteerd, kre
gen wij ton antwoord, dat dit niet kon,
cmdat do boontjes (vormoodelijk voor de
winterprovisie) gedroogd moesten wonclbn.
ZaëMör tcoh oen zeker ,.nu>t" van den oven.
Tevens méon ik. dat do oven niet beant
woordt aa don eisck. Misschien lean één bed
met tod/ehoore-n or in geborgou worden,
doch zeker niet meer. Daar e-r slechts cén
opening is, wordt bot sohoone goecl verwij-
dêrd, waar ook het vuile-in komt.
De bedden der patiënten zijn van zee
gras dit l~?un dus vernietigd, bet overtrek
gederimee'r-erd in creolóno on gewaaschon
worclan Hi-crvoor is men tamelijk wel in
gericht). In do raatrasseurr.akerij liggen tot
aan de nok der zolders reino bedden toah
ss bet voorgekomen op do obse-rvatle-afdee-
liltag deor vrouwen, clat mij door eersto-
verpleegster aldaar gelast word oen nieuw
ingekomen patiënte be leggen op oen her
haaldelijk gedroogd i mine-bed van oen meis
je, dat bet bed to voren had beslapen. Dit
behoeft tooh zeker bij gtncesgza/meii voor
raad niet vo^r to komen. Drir^ond is dus
doelmatig toezicht en oen solide derinfec-
tie-oven.
En nu tot aiot; Waafcm w-orden de leer-
ling-verp)eorgtors aangonome-n en pas na
■drie mnanclxi gencoslcundir onderzocht cn
gekeurd? Men behoeft niet bevreesd te
zijn, dat zij om cozondheid.su denen haar
ontslag krijgen 7\] worden toch zeker voor
waardelijk "aan renomen, omdat men zo
noodig heeft door gebrek aam perso-
neol. Doch het feit, dat een zuster gezond
is ingekomen, door kouvatten, bijv. t-ooht
op de afd.langeji en zware baddaensten,
door afkoeling van temperatuur, enz., na-
deelige gevolgen kan ondervinden in den
proeftijd, ds niet buitengesloten. In hefc be
lang der betrokkenen dring ik aan op keu
ring. vóór of beter op den dag der in-dionst-
troding.
EJeai To nsstdroom voor. heiden.
„Smeedt heb ijzer, als het heet is," zegt
heb spreekwoord.
Wellicht naderen wij binnenkort een
uiterst gunstig tijdstip, waarop wij voor
do stations- en spoorweginlichtingen hier
ter stede een afdoende, regeling kunnen be
pleiten, en is het niet ondienstig voor eenige
beschouwingen ever dit zeer gewichtig vraag
stuk, plaatsing in het ,tLeidsch Dagblad"
te verzoeken, ten eind© verschillende ge
zichtspunten te kunnen doen beoordeelen.
Verschillende personen; hebben in den loop
der tijden het licht doen vallen op de grove
gebreken, welke het verkeerswezen aankle
ven, en gaven daarbij uiting aan de alge
meen gevoelde behoefte naar radicale ver
betering.
Waar nu zoowel van de zijde van deii Mi
nister van Waterstaat als van die der spoor
wegdirecties, de noodzakelijkheid van deze
afdoende wijzigingen zija erkend, komt het
mij wenschelijk voor, het volgende- eens ter
algemeen© bespreking onder het oog te bren
gen.
Bfr de aanstaande fusie tusschen II. IJ.
S. M. on S. S., lean het spoorwegverkeer in
'fc algemeen veel vereenvoudigd worden.
Waar het personen-, bagage- en bestelgoede-
rcn-Verkeer reeds in één hand is, zou dit
ook voor het goederenvervoer hoogst ge-
wenscht zijn, of althans een algemeen he
tero-. Regeling dan tot heden is geschied;
van veel belang voor een plaats als Leiden
.met veel handel en industrie en bovendien
een uitgebreid net van land- en water-toe-
voeiwegen. Als wij in aanmerking nemen, dat
voor de scheepvaart (de grootte der schepen
neemt gestadig toe) de toegang tot de spoor
weghaven H. IJ. S. M. dikwijls veel last ver
oorzaakt, zou de volgende regeling m. i.
zeer doelmatig kunnen zijn:
De inrichting van en de toegang tot de
spoorweghaven S. S. is gemakkelijk zoo
danig te wgzigen en uit te breiden, dat ze
aan zeer hooge eischen kan voldoen. Wordt
deze haven bijv. doorgetrokken tot den Vliet,
dan zou dit door het scheppen van twéé
uitgangen enorme voordeelen opleveren.
Hierbij houd ik tevons rekening met het feit,
van den ombouw van do tramlijn Den Haag
Leiden (Noordeinde), zoodat de havenörug
veel verbeterdof veranderd kan worden,
ïïet terrein, gelegen ten westen van de
8foorwegliaven S. S., zou dan een geschikt
veilingsfcerrein kunnen vormen voor den tuin
bouw, die de laatste jaren zich krachtig
ontwikkelt. Ook zouden eventueel de vaste
opslagplaatsen voor steenkolen of anders
zins daarheen worden overgebracht, zoodat
een ruim&r rangeerspoor beschikbaar zou
komen. Verder zou ten behoeve van het
goederenvervoer één bureau van verzen
ding en één voor aangekomen goederen
worden ingericht, zoodat, met geringe wij
ziging of uitbreiding der bestaande gebou
wen, een Link geheel kon worden gevormd,
dat aan de te stellen eischen kon voldoen.
Dan was tevens het bezwaar onderschept,
dat de vervulling van douaneformaliteiten
voor goederen, uit het buitenland aangeko
men, enorm kon worden vergemakkelijkt.
Deze behandeling zou het meest wensche
lijk zijn aan het station II. IJ. S. M. te doen
geschieden, vooral met het oog op» aange
komen reisbagage van reizigers uit het bui
tenland.
De afhaal- en besteldienst zou zeer veel
vereenvoudigd kunnen worden.
Zon het niet mogelijk zijn de lokaalfcrei-
nen, uit d© Haarlemmermeer t© Alphen
OirSSlioorn aankomende, to doen doorvoe
ren naar Leiden, cn vandaar via Hoofddorp
Uithoorn terug? Ook in, omgekeerd© rich
ting zou een dergelijke circulatie kunnen
flaats hebben. Eesparing van materiaal zou
hieruit kunneu voortvloeien.
Een halte aan de ïïeerenstraat zou m. i.
doeltreffender zijn dan die aan den Haag-
weg (Witte Pcort), daar dit punt vooral des
avonds van groot belang is voor reizigers,
die daar wenschten uit te stappen. Van
daar uit zijn verschillende gedeelten van de
stad zeer gemakkelijk te bereiken.
Zouden er wel groote bezwaren zijn, tegen
het Voorstel om de tram (HaagLeiden)
langs Hecrenstraat (halte) t© doen leiden
naar den IIooge-Rijndijk, waar dan nog wel
een terrein gevonden kau worden voor even
tueel een remise en goederenbureaux.
Ontegenzeggelijk zal_dan, na verloop van
korten of langen tijd, zooals de ervaring in
menig opzicht heeft geleerd, in de nabijheid
van deze verkeerswegen de aanleg van stra
ten en aanbouw van woningen wiorden be
vorderd. Waarom zou er niet een flink©
straat parallel metr den spc-orweg kunnen
loop.en van af Heerenstraat tot aan de nieu
we spoorbrug over hst verbindingskanaal
Rija-Schie, dat zijn voltooiing nadert?
Ten behceve van het gewone verkeer,
zou de spoorlijn RotterdamHaarlem en een
gedeelto van de S. S. tot aan de nieuwe
spoorbrug zoodanig kunnen worden opge
hoogd, dat aan den overweg bij ^Zomerzorg"
een ruim viaduct verrees, ook voor het tram
verkeer met een afzonderlijken doorgang.
Eveneens dan een tunnel of viaduct a3n den
Morschweg, Haagweg en Heerenstraat, het
geen de veiligheid van het verkeer enorm
ten goede zou komen, terwijl tevens de
brug over het Galgewater zoodanig in de
hoogte kwam, dat hier een vaste brug kon
worden opgetrokken, een groot voordeel
vcor de scheepvaart.
Ten behoeve van de veemarkt zou dan een
veelading kunnen worden ontworpen van af
do Gevangenlaan tc-t aan den Morschweg,
met twee uitgangen on een of meeri sporen
aan weerszijden, zoodat gelijktijdig zoo noo
dig een 40- a 50-tal wagens kon worden
feeladen of gelost. Deze veelading zou te
vens in tyden van druk militair vervoer on
schatbare diensten kunnen bewijzen, vooral
wat betreft vlugge uit-of inlading, iets
waaraan vooral hooge eischen wérden ge
steld.
Moge dit een en ander aanleiding geven
tot nadere overweging en tot verbetering
van den slechten toestand den eersten Btoot
geven.
Een belangstellende.
Steeïakolengebrek.
Geachte Redactie. i
Nu gebrek aan steenkool on? gaat be
dreigen en ,een ieder bezuiniging ook vcor
dat artikel moet zoeken, ia mijn bescheiden
meening, dat ook do bakkers er goei aan
moeten meehelpen.
Ieder bakker 13 wél overtuigd, dat 's nachts
bakken onnoodig 13, maar alben, ter wille
van concurrentievreoa wordt 't gedaan.
Dat kost veel licht en door inschuiving
van den arueid kan er ook steenkool voor
de ovens .bespaard worden. Daarbij komt,
dat het veler wensch is ;s nachts niet te
werken, maar zooals bijna elk ander mede-
rnensch, 's nachts to slapen.
Nu is mijn vraag of hefc niet mogelijk is,
dat de broodfabrieken en patroons alle b&-
zwaren eens laten varen en in gemeenschap
pelijk overleg, al is hefc maar als proof,
komen, om 's nachts niet te bakken en
bijv. niet eer verscli brood af tei leveren
dan 's 'morgens te tien uren.
Misschien zou ons gemeentebestuur het
besluit, genomen door de Bakkörsvereeni-
ning, wei kunnen en willen bekrachtigen,
door te bepalen, dat een ontrouwe bakker,
die zijn woord breekt, gestraft wordt door
hem geen brandstof t© verstrekken. Het is
ten allen tijde nu een prachtige gelegen
heid cm de proef er mee te nemen, om
van den nachtarbeid af tc- komen. Laten
\vo die nu aangrijpen. Ik geef natuurlijk mijn
imeening voor beter.
Met vriendelijken dank voor de plaatsing,
W. V. d'. WIJNGAARD,
Oranjegracht 71.
LEIBSOHE SCSGÜWBÜRG.
„NARCIS".
De K. y. „Het Nederlandsch Tooneel"
heeffc een 'stuk uit de oude .doos op het
lepertoir gebracht. Brachvogel's „Narcis"
is nog eens uit de bibliotheek opgediept.
Waarom dit werk, dat alle kenmerken h.eeft
van-zijn 60-jarigen leeftyd, nog eens naar
voren wordt gebracht, is duidelijk. Resi-
deeren Louis Bouwmeester en zijn zuster
niet beiden op het Leidsche Plein? Thee. als
de markiezin de Pompadour en Louis a's
Narcis Rameau.
„Narcis" is een draak, maar nogal ge
matigd. Maar hoofdzaak is hier, dat er gc-
legenheid is voor breed spel. Een speelstuk
van den eersten rang.
't Is al jaren geleden, dat dit stuk min
of meer geregeld op de programma's ver-
1 meld stond. Het laatsfc naar we meenen, bij
i Van Lier, in de Amstelstraat, waar Louis de
I Vries en Julia Cuypera, zich een tiental-
jaren geleden, aan werk van dezen aard
gaven.
Wo werden teruggevoerd naar de laatste
dagen van do markiezin de Pompadour, eens
de eenvoudige Jeanne Antoinette Poisson.
Het is duidelijk, dat zo niet lang meer kan
leven, maar met alle kracht klampt ze zich
aan hst leven vast. Ze wil bovendien nog
haar groote triomf vieren, namelijk eeu mor
ganatisch huwelijk aangaan met den ko
ning. Reeds is de dispensatie van den Paus,
voor de scheiding van den koning van zijn
gemalin Maria Lescynski (een korte inhouds-
weergave in het programma spreekt hier
van Lodewijk XIV, doch hier moet gelezen
Lodewijk XV, want z'n overgrootvader was
al lang dood) te Versailles aangekomen.
Uit politieke oogmerken aciit de eerste
minister, de hertog de Choiseul, het ge-
wenschfc de markiezin uit den weg te rui
men. Haar gevaarlijk© kwaal kan hem een
handje helpen, en zyn plan gelukt door den
eersten man van Jeanne Poisson, den meisjes
naam van. de markiezin, in haar nabijheid to
brengen. Hij weet, dat zij hem nog altijd
liefheeft, cn de schrik kan hem dienstig- zijn.
Die man is Narcis Rameau, de arme drom
mel, die door z'n verdriet geheel beheerscht
wordt en z'n kalm leven niet heeft kunnen
volhouden, al maar ziekend naar de vrouw,
die hem verliet en van wie hij niet weet, dat
zij thans Frankrijk en z'n koning beheerscht.
Het weerzien tusschen deze twee heeft
het voor de volgelingen van de koningin ge-
wenschto gevolg. De markiezin de Pom
padour, kan de emoties niet overleven. Ook
voor Rameau is de schok te groot en hij
.SQ,
Roman naar het Dui't3c!i
DOOP.
HER MIN E VILLiNGE R.
ï-i)
„O, roijn Heve mevrouwtje", riep Mama
Grossi uit, „al weer zoo iets c..U - ins;
laat mij je een kl-apzce-n or vo>i govo en
kom gp-uw naast ma op de ö&napc zitto.
Je weet mevrouw Bliikel loert- all pd op jo
plaatsjeZe aa»l zoo aanstond-s wc! koniö
met haar jxui-r ohocolado-pralinc altijd
dezelfde aü woko lang maar als ze heen
gaat etuapt aj verraderlijk naar de tafel
en neemt haa>r zalkjo weer mot. En da-n
zoo'n schatrijke vrouwIeder mensoli op do
wereld kan het op honderd f oh reden al
zien of ik hem lijdJo mag, maar die mevrouw
Birkol niet, zo merkt er iïila? van, al ma-ak
ikjiet haar nog zoo duidelijk."
Mevrouw Von Reut lei lachend de hand
op den arm van liaar opgewonden vrien
din.
„Maar, Bcwe, nu heb je jc Birioel-uibh-a-r-
Stang al weer cn zo is er nog niet eens
,,'t Is altijd beter als ik haar vooruit heb"
xcd mevrouw Grossi, „dan kan ik haar later
boter trits taan kiendor", zoo viel aij
aidhzalf in ek- rode, „kiek toch eens naar
o pradhiugo taart, bij mij ia hot iedere
cm dag EoretaniaHoo gaat-et," JcJian V' zoi
ie tot den ouden knecht, dio no-g steeds op
«en tJrcmpsl Btond 011 mevrouw Grossi met
«cn u>Llnë-üking van onverbloemde» bowon-
enng aanstaarde, „hoe gaat het, oudje?"
„O, dank u wel, mevrouw Grossi", gaf hij
merb oen diepo buigu-D-g ten antwoord, „twee
wel:on geileden heb ik een ergo verkoud
heid gehad."
„Wol, wol, dat jo dat nog weet!" zei
Grootmama verwonderd, „allo eerbied voor
jo geheugen. Ik weet niet eens meer wat er
gistere 'beuird is."
Op c&at oogenblik kwam de vrouw van
Komraerriburath Birkol binnen, een klein
magor vrouwtjo in oen japon met oen
sleep, dio to nauw was en daardoor wijd
uitstond. Ook do kant aan do mouwen, aan
hot lijf, alles was armoedig en krap, pre
cies als haar gezicht, waar ook overal aan
gespaard scheen te zijn.
Ze zei mot zachto stem, terwijl zij haar
zakje op tafel legde „Er zijn vandaag weer
zoo-veel menschon, ik bon haast bang, dat
mijn flikjes niet genoeg zullen zijn
„Ja, dat is wol mogelijk", viel Mama
Grosai haar in d'o rede„maar, zooals u
ziet, mevrouw Birkel, wij hdbbo lekkernijen
genoeg.".
Mevrouw Birkel wilde in den fauteuil
naast mevrouw Grossi pla-ats nemen.
„Maar u weet toch", zei deze, „diit is
sedert mensdhonheugenis de plaats vati
mijn collega Heém kijk, mevrouw Bir
kol, net zoo'n fauteuil daar gincte, die is
bij
„Ik zit echter liefst zoo dicht mogelijk bij
u", vorklaardo mevrouw Birkel, „en zoo
mager als ik ben
Hoepdaar zat zij op de canapé tusschen
de beide vriendinnen.
Mevrouw Gkrossd sprong op r
,,Necn beste mevrouw, van kaaspersen hou
ik niet
Er kwamen meer gasten, professoren met
ham vrouwen, aeteura en aofcrices. Nu cn
dan ontmoette men kennissen cn luid gelach
en gopraat vervulde do kamers.
Collega Heirn, de vriend cn tijdgenoot
van Grootmama, was ook gekomen en had
plaats genomen in den fauteuil, die altijd
voor heaii bestemd was. Hij slurpte het
eene kopje koffie voor cn heb andere na,
sprak zelden een woord, maar amuseerde
zioh iedere ormahiurlijkheid in vroord of
gebaar, dde zijn scherp oog en oor waarna
men, met oen lui-d „Hm, hm" te berispen.
Mevrouw Birkel kon geen woord spre
ken, zonder -deze vermaning deelachtig te
worden.
Mama Grossi word er zoo opgeruimd
door, dat zij stoeds vroolijker er op los bab-
bcld'o en do taalfouten, zoo eigenaardig in
haar dialect, haar van de lippen vlogen.
College Heim greep plotseling naar z'rjn
handschoenen. „Al dat gesis doet mij pijn
aan mijn ooren," beweerde hij.
„Maar, beste collega", antwoordde Mama
Grossi met vuur, ,,go ferlangt toch niet, dat
ik als een slechte tooneelspeelster in 'b
dagelqksch leve sal spreke $coals op het
tooneel."
„Geen enkele s zou ik van je willen mis
sen," verklaarde mevrouw Von Reut.
De acteur stak zijn handschoenen weer in
zyn zak. Niets verheugde hem zoozeer als
zijn collega tegen hem zelf in te hooren
verdedigen.
„Een kunstenares," verklaarde hij, ter-
wt'lhxj mevrouw Birkel scherp fixeerde. ,,eea
kunstenares heeft do verplichting volkomen
gced haar taal te spreken."
Mooi 200, mevrouw' Birkel liep in de val.
„Daar heeft u gelijk ain," zei ze, Heim
toeknikkende, ,,0 ja, volkomen gelijk, ik
zou het tot mijn principe mak011, lieve me
vrouw .Grossi." j t
„Principe", riep deze lachend, „ik heb
heelemaal geen enkel principe, lieve
„Dat kan u onmogelijk ernst zijn," ant
woordde mevrouw Birkel ontsteld.
„Natuurlijk is het mij ernst! "Waartoe heeft
een fatsoenlijk mensch ook neg principes
noodig? Wat goed is, dat begriep je fan
self."
Mevrouw Von Reut knikte baar vriendin
hartelijk tce. Wat deze ook zei, het droeg
altijd liaar goedkeuring weg.
De vrouw van den Kommerzienrafcli schoof
onrustig op haar canapé heen en weer:
„Dat weet ik nog niet. Ik ben wel is
jvaar maar een alledaagsche vrouw
„Hm, hm!" hoorde men collega Heim
kuchén.
„Maar ik hen van meening, dat'wil zeg
gen, ik veroorloof mij als trouwe vriendin
des huizes van meening to zijn, dat. als onzo
lieve mevrouw Grossi volgens price"pes han
delde, zij onmogelijk haar kleindochters, die
toch dooi haar geboorte recht hebben tot.
de eerste kringen te wordeu toegelaten,
naaister zou laten worden.
„Z<x>, cn wat dau, lieve mevrouw?" infor
meerde mevrouw Grossi, terwijl haar collega,
als in afwachting van een gegot, achter
over leunde in zijn stoel.
„Wat anders?" herhaalde mevrouw Birkel,
„welnu, gouvernante, juffrouw van gezel
schap, actrice, als ge wilt alles moor
overeenkomstig haar stand dan naaister."
„Zoover ik weet," 'zei mevrouw Grossi,
„meet een gouvernante wat ieerd hebbe en
0111 actrico to worde is talent noodig. Dus
juffrouw van geselschap blieft nog over.
Hebt u de gravin fergete, m'n "lieve me
vrouw Birkel, dio Sondags bij mij- kwam?
Ze was al over de fieftig. Twee jaar lang.
heeft ze naar soo'n plaats 'zocht en cinde-
sterffc te gelijk met haar, die in zijn gebeelei
leven een zoo groote plaats innam.
„Narcis" is niot alleen boeiend, het geeft
ook eenige mooie gedachten.
Van gced tooneelspel hebben de aanwezi
gen die in parterre en de baVenrangen;
goed, doch overigens slecht waren opgeko
men kunnen genieten. Daar was in dm
eerste plaats Louis Bouwmeester. Dadelijk!
al, wranneer hy binnenkomt, geheel ingeno
men door muzikale herinneringen, treft hij~-
I door het diepe gevoel, dat hij in dezert
zonderling legt. Maar het mooiste moment
in zijn geheele creatie was, wanneer hij ge-,
j heel alleen in de .vertrekken van de toneel
speelster Doris Quinault vertoevend, zictë
daar verbeeldt samen te zijn met de vrouw,
die hem lief was. Dat was heel mooi.
Als de markiezin gaf Theo MannBouw
meester v/eer iets, dat bijzonder verzorgd
wras. Al die kleine trekjes, hoe weet zij die,
evenals haar broer, te verzorgen. Haar ge
laatsuitdrukking, elke beweging heeft eeu
reden. Dat was echt de vrouw, die wil levcu,
cm nog haar grootste triomf te kunnen
vieren.
Met veel" genoegen hebben we wreer oen
der jongeren gezien, Mien Vermeulen, al3 do
tc-oneelspeelslcr. Men gevoelt zoo goed, dat
alles wat laag is, liaar vreemd is. wanneec
ze meewerkt om de marinezin te verstoeten.
En hoe goed is uitgebeeld de ontzetting, als
ze verneemt van Choiseul, in welke betrek-
King Narcis, de man met wien ze zoo groet
medelijden gevoelt, staat tot de Pompadour,
j Al die stemmingen geeft Mien Vermeulen
goed weer.
j Timrott was aannemelijk als de geslepen
1 hertog de Choiseul, Van Da!sum geheel de
kruiperige kamerheer, die reeds geheel be
heerscht wordt door het plan, zijn vrouw
bf den koning te schuiven ia de plaats van
de markiezin. Sara Hey'olom was een beval
lige madame d'Esp-inay, toch ook door do
hof-intriges beheerscht.
De aankleeding van het tooneel was zon
der eenige weelde.
De opvoering had veel succe3.
Nu nog een enkel woordje, dat we zo©
'gTaag achterwege zouden hebben gelaten.
Een paar maal reeds hebben we gesclire-
ven, dat ons opviel de geringere belang
stelling bii de studenten. Ook in de studen
tenbladen is dit geconstateerd. Nu 't laatst
nog ter gelegenheid "van het jubileum van
mevrouw Tartaud. Maar er werd hoop ge
geven vcor de toekomst. Studenten, zeide
tie heer Visser, weten toch goede kunst
wel te waardoeren. Welnu, hier waren tweo
onzer beste, misschien de beste tooneelkua-
stenaars in rollen, die hem en haar groote
vermaardheid hebben gegeven. En op de
studentenbankengeen enkele bezoeker.
Voor in de zaal slechts een groote, liolla
ruimte, 't Was een triest gezicht, meer zul
len we er niet van zeggen.
Kamer van Koophandel en Fabrieken
te Katwijk.
11.
Bloom bollen. De uitkomst def
tulpenteelt was zoowel op zand- als klei
gronden gering. Er zijn geen veGingen
van tulpen en andere bloembollen gehou
den de afname van dioge bollen was
middelmatig. Do narcissen, tulpen ea
sciila's waren laag -^p prijs; het aantal
kweekers neemt eèr af dan toe.
Tuinböuw-Veroeniging. Heb
omzet-cijfer dezer Vcreeniging heeft in
1915 voorzeker de" stoutste verwachtingen
overtroffen. Dit cijfer bedroeg in 1015:
162.S85.2G, tegen 75.GG3.2-i in 1914; hefc
Iijlc een onderkomme 'fondon bij een zie Ice
koopmansweduwe. Wat heeft het liaar
pen, dat ze gravin was? Of heeft de kring
waartoe zrj behoo. d misschien 'hoipe? Mijn
Georgienties hebbe nergens anders talent
foor als1- foor kie.ero inakeL Daarom motte
ze kleere make leere. En als ze op haar eigen
beene staan en geld verdiecc, find ik dat
duzendmaal achtenswaardiger dan dafc ze als
freules von Reebach uut genade en bairn-
harligkeid uut'noodigd worde aan een adel
lijke tafel
„Begrijpt u het mevrouw Von Reut?'*
vrc-eg mevrouw Eirko).
„Ik vind_de zaak zc.o eenvoudig a's twee
maal twee vier is," antwoordde deze.
De-jonge m.isjcs st nien bij dei ingang
der zr.kamer te luisteren en te giebelen.
Welnu, freule Von Rèefcach," ging me
vrouw Birkel voort, het woord richtende tob
Belhamel, ,,ze vragen my steeds, hoe hoi
toch tinei'; oiw talent wezen zou. Hefc is voon
m£, als trouwe vriepdin des huize?, zeer
pijnlijk 1—
Mevrouw Grossi huiverde telkens inwen
dig als mevrouwr Birkel zichzelf een trouw©
vriendin noemde.
„Zeer pijnlijk," ging deze voort, „nooit
antwoord op die vraag te kunnen geven.
Zc-u iik u niet mogen vragen ons ©en proefje
van uw talent te geven?"
„Welja, waarqm niet?" zei Belhamel on
ging in 't midden der kamer stsan. I ie - richtte
zij zich op.
„Meiu ist der Helm," begon zij met een
prachtig gebaar der rechterhand, „und smi;
gehort) ©r zu."
Een oogenblik stilte. De verwachting waa
groot. Het meisje zag er wonderschoon uiU
(Wordt vervolgd).
