Pak me mee.
No. 17400.
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 15 November.
Tweede Blad. Anno 1918.
Persoverzioht.
Ingezonden.
Tweede Kamer.
Uit de Omstreken.
'1 Het ïiiorge'n Vërsclignem) nummer bevat
o, a. als voorplaat: Portret van Wilson,
flea Herkozen President van dd J/ereenigfla
Staten.
[Voorts: Officieoio opening van net nieuwo
Gebouw tier Handelsschool të [Rotterdam1,
met 5 foto's. Hot lichten van liet Ned.
stoomschip ,,Oldambt" in den Nieuwen Wa
terweg. Opening Van hat R.-K. Militaiï
jlehuis te Waaisdorp. Wandeltocht vont.
dames, uitgeschreven dcor de 'Amsterdam?
dohe Sportvereeniging. Competitie llames-
Hockcy-Bond te Waalsdorp. Gedenk
plaat van de feestelijke opening van het
Noordzeekanaat op 1 November 1876.
Bezoek van den Minister van. Marine aan
h'et Marine-Etablissement te Amsterdam.
Portret van Charles Evans Hughes. Ope
ning van de ri'ieuwa toovlueht voor onver
zorgde zuigelingen in Den Haag. Ver-
schillende foto's, op den oorlog betrekking
hebbende.
Een pagina Caricaturen door Ton van Tast.
I D'O taak der provincie. Prof.
tar. M. W. F. Treub schryffc in „DB HAAG-
SCHE POST" over de taak der provincie!
in verband met heb uitgroeien van bepaalde
belangen buiten de grenzen der uitsluitend
plaatselijke, gemeentelijke bemoeiing.
Hij wijst er op, dat in de laatste jaren
do behoefte aan waterleiding, gasfabriek
|en electriciteitsbedrijf zich ook in da kleine
gemeenten heeft geopenbaard.
„Plattelandsgemeenten, die aan een groote
stad grenzen, trachtten zich vaak met deze
té verstaan, opdat haar inwoners onder
overeen te lcomeu voorwaarden door het
naburig stadsbodrijf zauden worden voor
zien. Verderaf gelegen plattelandsgemeen
ten konden op die wrjze echter niet gehol
pen worden. Ter voorziening in julko be
hoeften van kleinere gemeenten ging men
in da verschillende streken van liet land
niet op gelijko wyze te werk. Enkele malen
sloegen de gezamenlijke gemeenten v?n een
zelfde streek de handen in elksar en richtten
zy to zamen een vennootschap op, bijv. tot
aanleg en exploiteering van een waterlei
ding. Zulke uitingen van gemeentelijke
energie zqh op zichzelf genomen zeer ver
blijdend, maar toch is het in beginsel ver
kieslijker, wanneer zulke duidelijke, buiten
do grens van 'de enkele gemeente reikende
belangen, door een hooger orgaan in de
staatsmachine behartigd worden, liier en
<ïaar is heb dan ook geschied en trok do
provincie zich dergelijke aangelegenheden
aan, welke de belangen raken van af haar
gemeenten of althans van heele streken bin
nen haar gebied. Waren do provincies als
reactie op haar almacht uit het tijdperk
ivan de Republiek der Vereenigdo Neder
landen niet zoozeer in beteekenis^terugge-
gaan, dan zou dezo oplossing waarschijnlijk
ronder uitzondering zijn in toepassing ge
bracht. Men zou haar immers, zonder veel
overdrijving, do natuurlijke oplossing kun
nen noemen, waar het geldt belangen te be
hartigen, welke niet meer uitsluitend locaal
geregeld en verzorgd kunnen worden, maai*
rno aan den anderen kant niet genoegzaam
algemeen zijn, om voor Rijkszorg in 'aan
merking to komen.
De provinciën z'yn echter als zelfstandige
eenheden mot eigen interne belangen in onze
staatsorganisatie zulke stiefkindoren gewor
den. dat slechts enkeion da schuchterheid
hebben durven overwinnen, welke van stief
moederlijke behandeling in den regel het
gevolg is. Vergis ik mij niet, dan hebben
Noord-Brabant en Overysel het voorbeeld
gegeven, dat onze provinciën nog iets an
ders kunnen ondernemen buiten het gebied
der wegen- en waterstagtsvorzorging. En
kele andere -provinciale besturen hebben
haar daarin gevolgd.Zij hebben meer of
minder ver gevorderde plannen gemaakt
tob electricltaitsvoorziening vanwege do pro
vincie. Ik zou my al zeer moeten vergis
sen; als in dezo richting niet voor alle
provinciën, zoowel op hot gebied der ebc-
triciteits- a's der water- en gasvoorziening
een terrein van jwerkziamheid bleek te lig
gen. Door. zulké zaken, waarbij éen aantal
gemeenten één on hetzelfde bolah£ hebben,
maar welke, om te wonden behartigd heele
streken bodionen moeten, ter band. te nemen,
knabbelen de provinciën niet aan de ge
meentelijke huishouding.' Wel zullen zij, door
dien weg op te gaan, het tijdperk van ver
drukking en verschrompeling als zelfstan
dig openbaar lichaam, meb eigen belangen
en eigen behoeften, te boven komen en den
rationeel en uithouw onzer staatsorganisatie
voltooien.
Dit geldt ook voor hét Intercommunaal
personen- en goederenvervoer. Do provin
ciën hebb'en nooit opgehouden, zich met
de verzorging van wegen bezig te houden,
voor zoover, dof zorg voor do groote wegen
niet door het Rijk was overgenomen of we
gen van den tweeden rang niet historisch
door waterschappen, gemeenten of parti
culieren werden onderhouden. In onzen tijd
is mtusschen een ander intercommunaal ver
keersmiddel opgekomen, dut zich voor pro
vinciale zorg bij uitstek leent en dnt onze
provinciën tot nog toe niet hébben durven
'ter harte nemen. De groote spoorwegen lig
gen buiten provinciaal terrein, 'do zuiver
plaatselijke trams kunnen gemeenlèfijk wor
den geregeld en beheerd; maar tusschen
die twee uitersten liggen de locaalspoor-
wegen^en de intercommuna'e trams, welke
in de provinciën ais het ware haar natuur
lijke verzorgsters behoorden te vinden. Wan
neer de provinciën haar bedeesdheid maar
eenmaal zullen hebben overwonnen om Rijk
en gemeente na te volgen bij het opricht n
en exploitooren van bedrijven, voor z:over
deze te groot zijn voor de gemeente, te
Idein voor het Rijk en .toch voor exploi
tatie door een openbaar lichaam in aan
merking komen, zullen zij zelf spoedig ver
baasd zijn, zoo lang to hebben gewacht om
zich te doen gelden op eon terrein, dat haar
door tien vooruitgang van .Staat en maat
schappij 'ter ontginning hr-ast wordt opge
drongen."
Het geld vsor dergelyko productieve uit
gaven zal!, betuogfc schr. ten slotte, door
leeningen gedekt kunnen wordene
Vakopleatfiug eu aiog iets voor
IHeustbodeii.
Mijnlh-eer de Radlaoteur!
Verzoeke 9. v. p. ook een .klein pkirafsje
in uw blad, omtrent bovenstaand onder
worp.
Hot is bekend, dwt muisjes ouder de 13
jaar tarot) dp -oor» fafoiaelc af atelier mogon
worken en daar ia -de nvee&bo gevallen de
lögero eohool op ruiiim 12-ja-niigon leeftijd
veria-ten wordt, ligt 'het- voor de hand:, dab
'n dkwgbjo wordt» gezoóhl on 'daar zich j uiab
in bet bogftn de grootste mocilijiklhoden voor
doen ie veel ©uPliier op te noemen, zou het
voor veel -dingon boter aijn, wanneer het
laatste balvo oahooljoar reodte met die vaik-
apLudling word begonnenWaar aoh, laten
die dameo, die-rich luieiWcor inteiHifiiaoren
clan ook 'eens zoo'n onhandelbaar kind in
hun dienst aeittan (zoo worden ze ton min
ste te voel genoemd), dieusbnreisjes zijn
ook eerst klein. In do meeste gevallen
leest men (zie advertenties)hot moot zijn
eou meisje, di.vfc meen' hooft gediend, voor
zien vran goeie getuigen. En andoren, la
ten wo zeggen, dde het mandor kunnen be
talen, moeten «er dienstboden van maken.
Wat adbrndkYtoorWaardo betraft, valt er ook
nog wel fco verbetcreui, maar als men een-
nuarafc hooft godiaad, gaat men niet zoo ge-
ïmaildloeliijk naar een fabriek.
Met danL v»oor deplaatsing,
lomand. die ook diénst-
bode geweest is.
Leiden, 15 Novenubor 1016.
Ecai Qiioilcloi'vrcg te ©egatgecst.
Ik heb bezoek gehad van oen zeer goe
den Vriend uit Leiden en ik bon. daar too
uitgelokt door hot schoone herfstweder, 1.1.
Vrijdagmiddag met hean g.mu wandelen.
Mrjfo vriend is een eigenaardig slag van
mensch, zelhs in zijn spreken. Wanneer een
gewoon mopschenkind bijv. zou zeggen: „Do
zon_ is ondergegaan", dan hoort men uit
zijn mond: „Do dagvorstin beklom liaar
legerstee1; en >v,anneer, hij wil
„Wat schynt de inaau mooi'.', dan kfinkfe
het: ^Lieflijk! lonkt de maan van verre'1
.Go hebt het reeds bemerkt, mijn vriend
Ia een dichter. Ik niet! Och, neen, ik ben
een doodgewoon mensch, haast nog prozaï
scher dan het Leidsche adresboek. Mjjn
yriend Iieeft een kirt van goud en is niet
gewoon een blaadje voor den mond te
houden, aLs hij op iots wat heeft aan te
merken. En al slaat hy den bal wef eens
mis, toch slaat hy ook dikwijls spijkers
m'et koppen. Dan ter zake!
'fc Was een wonderachoone namiddag. Wij
wandelden" langs den straatweg. De zon
scheen dcor het dunne, dorrende loover der
hoornen met vriendelijken glans en gaf aan
het landschap het eigenaardige schckm van
den herfst, lichtplekken toverend op den
grond. Nu links om; de laan van „Ende
geest" in. Plotseling blijft mijn vriond aan
den ingang van deze eenig mo-oio laan,
roerloos staan.
Met het o»og omhoog gericht, staart hij
opwaarts, geloeid door het heerlijke licht-
i spel, dat zich aan zrjn cog vertoont. De
gansche natuur ademde rust en schoonheid.
mijn vriend zich) piet langer behoevén te
ergeren aan den onbeeohryflyken toestand^
waarin deze weg verkeert.
9'.
Oegstgeest, 11 Nov. 1916.
Ja zoolang het oog omhoog geheven
bleef, niet meer, wrira het naar de aarde
gewend werd.
j Ach! wat contrast: Daar omhoog, zui-
I v.ere schoonheid; hier beneden, een vieze
I modderpoel. 1 I ^1
I .En nu moest ge mijn vriend eens liooren
doorslaan, 't Was een schande, een weg
zóó te laten liggen, zoo vuil en vies en
gocr, en dat nog wel in zulk een eenig
schoone omgeving. -Ja, het was dun toch
eeüi kostelijk ding, als al die kleine ge
meenten maar van- den aardbodem werden
weggevaagd, om plaats to maken voor
enkele grootere gemeenten. Daar hadt je
nie nu zulk een gemeentebestuur van Oegsfc-
geest Hoe was het toch mogelijk, zulle
een toestand to bestendigen. Waarom de
zaak niet eens flink aangepakt en betere
toestanden aldaar geschapen. Neen, dan was
het in Leiden toch duizendmaal beter! Daar
waren voor 't minst fatsoenlijke straatwe
gen, waar niet het gevaar u bedreigde
van in dé modder të versmoren. Hoeve!o
jaren had de gemeéhte Oegatgeest nu ni -b
reeds dien weg maar verwaarloosd.
Ja,, hrj gelootde. dat ojidernemende man
nen goed geld zouden kunnen verdienen,
indien zij -aan einden van de laan
van „Endegeest" een 'kiosk plaatsten, waar
baggerlaarzen verhuurd wierden, en hrj ver
zekerde mij, zich van een compleet bad
kostuum te zullen voorzien, indien wjj ooit
weder langs dezen weg gingen vóór het
zomerzonnetje woer feenige vastheid aan den
bodem gegeven had. Ja, hy hoopte, da,t de
tijd spoe<lig zou aanbreken, da,t de gansche
streek tusschen, J.eidon en Haarlem maar
eenvoudig onder die boide gemeenten zoii
verdeeld worden.
Oni houL oen weinig tot kalmte te brongen,
<*af ik liem dadelijk grif toe, da,t werkelijk
do toestand van den weg van dien - aard
is, dat verbetering dringend noodzakelijk
is en* dat hij zich verzekerd kon houden
van de instemming van de N-e.l&rJnjydacho
schooljeugd met zijn plannen, omdat die
daardoor bevrijd zou worden van het loe
ren van fcdloos veel namen van kleinere
gemeenten, dooh dat ik -het aan gerechten
twijfel onderhevig achtte, of"toestanden ais
boven, daarmede zouden worden verholpen
en verbeterd.
Een weinig kalmer koek mijn Yriend my
eonige oogenblikken vragend san.
Juist uw gemeentebestuur, het bestuur
van Leiden; is eenig en alleen Verantwoor
delijk voor zulk een onhebbelijke toestand,
voegde ik hém toe. De onderhoudsplicht van
Öo faan van „Encfegeest" rust op de ge
meente Leiden, en het is meer dan treurig
de wijze, waarop Leiden zioh van deaïe zaak
afmaakt.
Eenige karvmekten grind zouden al eenfge.
een flinke bestrating zou afdoendo verbe
tering geven.
Doch wij gaan de toekomst hoopvol tegen.
We Iiebbon goeden nïoetf, dat, nu LokIou
voor eon zeer verdienste'-ijk ambten car een
flinke woning aan de laan van „Endegeast"
bouwt, tevens ook de gelegenheid zal wor
den geopend* die woning, ook in hot nat te
jaargetijde, te bereiken, zender daarop eerst
van een modderbad te profiteeren. Dan zal
Zitting van gisteren,
REGELING YAK WERKZAAMHEDEN,
De heeT KETELAAR is 7b mest de heeron
Eerdmang en Otto niet eens, dab men zich
niet heeft kunnen inwerken in art. 192. Men
moet voorts het land zoo spoedig mogelijk
toonon hoe men ovor het art. denkt.
De heer TROELSTRA wijst er op, dat
er geen kwestie van overrompeling is. Men
moet hot vertrouwen bij Jaet volk niet on
dermijnen. Spr. verklaart zich voor het
voorstel, evenals de heer "VISSER VAN
IJZEN DOORN.
Do heer VAN DOORN repliceert.
Do VOORZITTER zegt, dat, als do Iiee-
ren Eerdmana en Otbo geen vertrouwen in
zijn leiding stellen, zij dit zelf moeten we
ten. Zij zijn bozig het vertrouwen van het
volk te verliezen.
Do heeren OTTO en EERDMANS merken
op, dat zij de leiding niet wantrouwen.
Het voorstel wordt vervolgens z. k. st.
aangenomen.
GRONDWETSHERZIENING.
Aan de orde is ntT de beraadslaging over
do nog overgebleven amendementen op ar
tikel 80.
Do heer DE GEER licht zijn amendement
toe, ora na den eersten volzin van art. 80,
J.'d 1, in hetzelfde lid te Jezear: „Geon kie
zer brengt, uithoofde van aan maatschap
pelijke)! welstand ontleende redenen, meer
dan één stem uit.
Dc strekking van dit amendement is, be
toogt spr., de hoofdgedachte vaja hot nieuwe
art. 80 geen verband tusschen kiscsreeht
en welstand in veiligheid te stellen, zon
der don status quo omtrent de mogelijkheid"
van meervoudig kiesrecht te wijzigen.
Do he?cfr TROELSTRA v/erdedigb zijht
amendement, om na don eersben volzin in te
voegen Ieder kiezer brengt éón stem
uit. Spr. wanaclvt uit tc sluiten voor de boe-
komgt- do mogelijkheid van invoering van
meervoudig kiesrecht.
Vooral na 's Ministers verklaring acht hij'
een nadere foirquleoring gewenschb. Bij in
voering van het vrouwenkiesrecht zou men
dit wel eens illusoir kunnen maken dcor
het meervoudig kiesrecht.
Spr. wijst- er vervolgens op, dat in de pro
gramma's van alle partijen alleen de anti-
rcvolut.ionnairen er iots voor voelen.
Invooring zöu dus zijn een afwijking van
do historische lijn. Langdurig staat spr.
stil bij de werking van hot stelsel in-België,
waaruit blijkt, dat er vele bezwaren aan
verbonden zijn.
Het amcn.damen.t-Do Geer acht spr. nog
bedenkelijker dan hetgeen op hot oogan-
bestnat.
Do heer DRIONVkau zioh met de stiek-
fcing van heb ameiacfemcnt-T-roelstra volko-
men vereenigen. Hij bestrijdt het» amende--
ment-I)e Goor en het denkbeeld van den
heer Lobman den gehuwden man voor de
vrouw een stem te laten uitbrengen. Hij I
geeft- in overweging in bot amendement-
Troelstra een redactiewijziging aan fcc 1
brengen.
Do heer VAN IDSINGA bestrijdt het
amendement-Ti'oelstra. Ilij zi-^t niet in, dat
hat stelsel van meervoudig lries.^echb niet
zou passe-n bij evenredige vertegenwoordi
ging en is bet in dit opzicht geheel eens met
den heer De Geer.
Do heer LOEFF vindt hefc beter thans
geen beslissing te nemen. Later zal men het
misschien betreuren een beslissing in posi
tieven of negatieven zdn te hebban genomen.
Spr. is daarom togen heb amendement-Troel-
nfcra. Wat heb amendement-De Geer betreft,
betwijfelt- spr. of het zoowel in de Grond
wet kan werden opgenomen.
De heer MARCH A NT betoogt, dat he»t
meervoudig kiesrecht ia strijd zou zijn meb
het algemeen kiesrecht. Men zou aan be
paalde groepen weder meer invloed toeken
nen op grond van bepaalde kenmerken.
Zou heb amefnde-meiht-Lohma.il-Do Geer i
worden aangenomen of heb amendement»
Troelstra verworpen, dan zouden spr. en zijf
vrienden ernstig mooton overwegen o£
het nog wel do moeüte .waard zou zijn vooc
art. 80 te stemmen.-
De heer SANNES verdedigt het amonde-
ment-Hugenholtz en bespreekt dab van den
heer Duyraaer van Twigb. 8pr. meent, dat
'het uiterst moeilijk, zoo niet ondoenlijk, ia,
algemeeno regelen te gevein voor exceptio-
neole gevallen, waarin het kiesrecht zou
worden 'geschorst voor militairen.
De heer BEUMER betwist, dat meervou*
dig kiesrecht in strijd zou zij'n met even
redige vertegenwoordiging. Spr. bestrijdt
ten slotte het ainendemenfc-Troelstra, een.
invoering va,n meervoudig kiesrecht in dö
toekomst ónmogelijk to maken.
De heer DUYMAER VAN TWIST wijzigt
zijn amendement aldus: De uitoefening van
hot kiesrecht door militairen kan door on3
worden geschorst in tijden van oorlog of in
"gebieden, die in staat van beleg zijn ver
klaard.
De MINISTER VAN BINNENLAND-
SCHE ZAKEN zegt, dat hij indertijd alleen
heeft geconstateerd, dait 'het meervoudig
kiesrecht niét strijdt met de woorden van de
Grondwet, wel strijdt het met do bedoeling
er van, daar meervoudig kiesrecht berust op
welstand of geschiktheid ook strookt "het
niot mat evenredige vertegenwoordiging.
Hot amendeinent-Lohm<on-.Do Geer be
strijdt spreker. Door het amendement zullen
wij terugkeeron op den juist verlaten weg.
Spr. ontraadt hefc daarom.
Het amendement-Troclstra acht li ij over
bodig. Bezwaar heeft hij er echter niet tegen
Spr. kan zich met. het amendement-Hugc.n-
holtz niet vereenigen.
De Minister van Oorlog Kerft- spreker me
degedeeld, dat het kiesrecht moet worden
gosohorst in tijd van herhalingsoefeningein.
Beter kan spr. zich vereenigen met het
amcndement-Duymacr van Twist.
Er wordt gerepliceerd.
To vijf uren worden de beraadslagingen
geschorst tot. Woensdagochtend halftwaalf.
HAARLEMMERMEER.
Voor hot examen vrije- en orde-oefe
ningen is- te AmstercBaim geglaaigd mej. J.
Deöflker, ailhaer.
HILLEGOM.
Bij de stamm-ing onder do leiden desr
R.-K. Kiesvereeniging alhier tot aauwij-
sing van een oandiclaafc voor de Tweede
Kamer, vacature Haarlemmermeer, wer
den uitgeibraohb op den heer Balvers alhier
520 stommen en op tien beer Bomans, te
Haarlem, 21 etorrymon. Vendor kwam on
nog enkel o stemmen van onwaarde
LEIDERDORP.
Tot leden van hol kiescollege der Ned.-»
Herv. Gemeente rijn gekozen de heeren:
M. wan- Grooningen, E. Megchelso en M.
Splinter Cz,
LISSE.
Do ,,Sto.-Crfc.bavat do sta/tuten van
de Bloemballentoweefcorij voorheen R. van
<?cn Briel, alhier.
VOORSCHOTEN.
Mr. A. N. Molenaar, alibi-eris be
noemd tot «xmfmaes- redacteur tor ge-
moento-ae-orotjario to Utrredhfc.
WASSENAAR.
Heb café van den heer Dempers is oin-
getooverd in een fraaien bloementuin. Heb
natuurlijk reeds lang bekend, -dat de
Tuin lieden vereen, oen tentoonstelling van
Ctirysanternums zou houden. De strijd tus
schen do medodingore is groot geweest, ge
tuige de vele on fraaie groepen, die werden
ingezonden. De wisselbeker,, die in handen
was van den heer Tiemsbra, gmg thans over
aan den heer J. E. Kamphorsb en de wissel-
betlcer, geschonken door den hoer Horsman?»,
werd toegekend aan den heer Laurens. De
jury, bestaande uit de heeren M. W. Dop-
penberg, F. Goysendorffer (beiden van
's-Gravcnhage) en den heer 1'. v. d. Akker
van Voorburg heeft geen lichte taak gehad.
Het kostte soms lang wikken en wegen voor
Roman naar het Duitsch
DOOIt
HERM.INE VILLINGER,
2)
Zij snikte erbarmelijk.
jTKiok, C.ossaletje", sprak ze onder haar
'trainen door, ,,we waren zoo gelukkig
van kindobeen af hebben we mekaar gaarne
magge lijden je heb er geen bosef van
wat het beteekont zoo'n groote liefde te
vorl'ite-ze hij was wel vaak een .bietsje
wRd, maar as ie altied gedwee 'weest was,
ha^l ik hem niet zoo gaarne magge lijden.
Hij was ee.n ongol o Cassal, nee, nee,
jij mag mo niet ferlate in mien diepe el
lende, jo blief bij mij, niewaar?"
„Eeuwig, eeuwig", beloofde do Fronga-i-
En t-oeu mevrouw Grossi, in haar over-
stroomende dankbaarheid, het magere,
sohutfe solie-j>eel I j e aa n haar warm krop
pend hart drukte, zou de Fransche vrouw
het liefst dadelijk voor haar geliefd o Ma
dame door het vuur zijn geloopen.
•Zij had opgehouden, naar haar klooster
te schrijven.
„Totdat Alice volwassen is", zoo bracht
cij de stem van haar geweten tot rust.
En Alice groeide op cn het was als van-
lelf, dat de beste huizen der residentie
zich voor haar openden en het netste van
alle dansclubjcs haar koos tot koningin.
Wamt zij was schoon. En haar gereser
veerdheid, haar lieflijk blozen bracht de
joDgeJui meer in vervoering, dan alle ver
standige woorden der wereld hadden kun
nen doen. Zij was in ailler oogen het be
koorlijkste raadsel van al-lc vrouwelijkheid
cn van de velen, drie vurig verlangden de
ze jeugdige ziel wakker le kussen, droeg
Baron van en lot Rceba-ch de zegepalm
weg.
Hij was' jong, pas drie en twintig- jaar
en reeds in het onbeperkte bezit van zijn
landgoed iu het Schwarzwald, dat door
con rentmeester bestuurd werd.
Mevrouw Grossi zei: Prate kan men
rui et met den dikkop, maar as Alice hem
liebbe wil,- in 'e Hemc-Is naam dan 'maar
Zij waa gedurende den engagementstijd
van luaar dochter veel afwezig, op reis,
voor gasbvoorstcllingcin.
„De aristocraten zullen zien", zei ze,
„dat menschcn zooals wij, hun kienders
ook wel kunnen opsfcoffoeren".
Een poos <na heb huwelijk keerde Made
moiselle eems met alle teekenen van ver-
slagenlieid van een bezoek aan liaar leer
ling terug. Alice had liaar verzocht voor
dat Mama kwam den boel wat in orde to
maken.
„Kom, Cooruifc er mee, Ca-ssaletjo",
sprak mevrouw Grossi haar toe, „je lioef
giïe>n blad foor je mond te neme".
De t-ranen liepen de gouvernante over
de wangen: „O, Madame, zulk een groote
wanorde, zulk een volmaakte radeloosheid
tegenover liaar plichten m ij n leerling
dat had ik nu hooit go ;ht quel
pays I"
„Ilc heb altijd 'weten, dat er niks bij
zit", zei mevrouw Grossi, „en die Reo-
bacli Zij trok de schouders op, ,,soo
gaat hét nou eenmaal in liet leve hij
zou een handige fronw noodig had liebbe
en zij een'f er stand Ige man eo nu deuge
ze geen van beide".
„O, Madame", zuchtte de Frangaise, ,,ik
kan -wel zeggen, dat ik Alice naar mijn
beste vermogen heb opgevoed vooral in
den laatsten tijd heb ik steeds wéér mijn
1 e 5 o ii 6 de civilitè, die ik in het-
klooster gekopieerd heb, met haar nage
gaan, de plichten der bruid, de plichten
der eohtgenoote, die vari de vrouw des hui
zes tegenover, haar echtgenoot, tegenover
de maatschappij, te-g-enover haar dienstbo
den -
Mevrouw Gro.ssa schaterde liet uit van
'fc lachen. „O, Cassal et-je, wat ben je toch
een eenig schepseltje
„Maar, Madame, ik begrijp niet.
„Dat is 'fc era juist", zei mevrouw Gros-
ai, ,,jc bent onbetaalbaar, want als ik
weer lache mot, ben ik weer f rooi ijk
Maar eens kwamen er tranen, ook in
mevrouw Grossi's oogen.
Het jongo paar „verwachtte ee/n kindje.
„Casealetje," zei do actirico, „nu moot
jij Alice er eens uut holpedo laatste
IHuishoudster heeft de helft van haar lin
nengoed meo'nome. Als dat soo foort graat,
zal 't niet lang duren of ze heeft, nilos raoer.
Wij hadde zoo best bij olkaar kunne bliovo.
Cassalctje, ala ik alleen maar donk aan
die lckkero koffie, die jo zette kan.
Maar ilc moet nu zooveel mogelijk door
©asUvoorstcMingd tóen to verdiend, waaVt
(life hob ik al 'merkt, Reobach is net zoo'n
sleciht landbouwer als Alice een aleolite
'huishoudster is en cliarom inoet-e we -don
zuren appel maar doorbiete en van elkaar
scheid e, Cassal o
Do oude, slov^go Jiouten kist .stond culibor
alooluts half uitgepakt in de vri-endolijko
kaaiïoï, dji-e Madcimcdsalle met de eerst
geborene deelde. Zij waa dit van plan
„zoodra dit- kin-d do Fransehe taal m.ao'i-
tig is, koer ik terug naar mijn geJi-efde
Maidanuo."
Parijs, de vroegere eindpaal van haar
venila.ngons, moaikfcp plaats voor bet gezel
lige airtisben-milieu, waan* 'oteeds ver Ge
bloomen geurden en steeds een frisoohe
lach weerklonk.
Er kwam echter een tweede kind op het
slot en eon derde cn zoo voort
De arme Cneaalo zat vast.
Daarom, toon de kreet woorlclonk
„Grootmama, komt!" waren <So voetstap
pen der tengcro gouvernante na eb mrjr.-d-or
haastig cn kwir oogen staualdcn met niet
minder glans dan dio van haar leerlingen,
toen Ti ij den, eeaize.monstraatweg naar het
naafltJbijrzijncb stadje volgende, rich raar
het station spoedden. BeTham-el voorop
met groote stn.ppen on rvo;pperende haren.
Do Geo-rgiientj ce hiiediclon gelijken trol raet
M'aidamoigeVlö an Onnut vormde dc aohtor-
hoêdo.
„Da-ar ko-mon do Reobraohors aan," zei
den de dr.rp^kindf-Tcn, toen de „bowonors
van het- heeronhuis" na-ar Irefc station ijlden
en zo liepen van alle kanten toe, uit stra-
ben en etoegjeo.
En ofsdhoo-n Thildebjo van clon apothc-kor
voiaokerde: ,,Zo h-rixbe n-Lks moois an
wat een hiebjo fien is draagt in de hoofd
stad mor-a:.elien en de Recba-óhers hdbbo
maar godndcb katoen an
De bowonderng d-er dorpskiudoren^ liet
zich daardoor niet van de ivijs brengen
dat. do Reebuohera naa-r den trein gingen,
was cn bleef do gebeurtenis van dien dag.
Eenige minuten vóór de komafc van don
trein verscheen het rijtuiig van liet slot
met <bn baron en de barones.
Dad dl ijk stormde Belmam'ól hun to ge-
moet, trok een deken uit heb rijtuig «i
sprciidde dlit zorgvuldig uit. over clen oud-en
6j:j;iiin)iïïi!&k Rossanranto had G rootunam-a h-em
gedooptdaar Onnufc de R nog niet goed
Icon uitsproken, noemde zij den lieveling
Poppinanto on dezen naam bleef hij be
houden.
„Papa", zei Belhamel met een blik van
dió-p verwijt. „Poppinnnto zweet
En al do kinderen gazomoniijik begonnen
don schimmel af te wrijven on beAdaagéha
heb arme dier
Maar de rimpels verdwenen plot-soling
va.n de bezorgde voorlnx>fdjeoja, het. gP-
heolo statóon word vrooljjk on levendig,
toen de innemende godaante van Groot
mama uit den trein stapte. De spoorweg-
boramb-te nam zijn roede pet snol af. Do
conducteur maiaikto zich met oen zekeren
wellusb moest-er van de- tall0020 stuks ba
gage van de schoone vrouw en do dorps
kinderen m»oaikfcen con knioks als voor ccn
vorstin. Do Ideindoohters cciliter wildon
Grootmama allemaal to golijk om don hals
vliegen Zij droeg in iede-ren arm een poa-r
girooto ZvDkkon en riep uit allo macthfc:
„Pa.s op, pas op in 'fl Hemela naarm»
jullie drukt alles nog kapot
De rakken werden haar afgenomen on
ook do verdere bagage in het rijtuig gebor
gen en nadat Grootmama <b kinderen e-n
ook liaar Casya.letjc, dat van vreugde altijd
een beetje snikte, aan haar hart had ge-
drukt-, stapte zij in het oudorwetsdho
rijtuig met" hot verkil our-de .wapen der -van
en tot Rcebachs op het. portier.
(Wordt vervolgd).
