Von Bethmann Hollweg contra Grey.
FEUILLETON.
Purper es? Fijn Linnen.
Gemengd Nieuws.
No. S73S>®.
In de gister gehouden, zitting van de
hoofdcomrnissio van den Rijksdag nam d©
rijkskanselier het woord. Hij zelde o.m. het
volgende.
„Do kern van de uitvoerige beraadslagen-
gen, welke hier in de hoofdcommissie, in de
achter ons liggende weken gehouden zijn,
was ten slotte steeds do vraag betreffend©
do voortzetting en de beëindiging van den
oorlog.
Bij onze vijanden is in den re
gel slechts sp rake van de voort-
ge t'ti ng vanden oorlog.
Ook lord Edward Grey sprak daarover in
sijn tafelrede voor do Buitenlandsche Pers-
vereeniging. Do Engelsche minister sprak
daarbij een woord, hetwelk verdient te wor
den onthouden. Hij z&ide dan, dat men niet
Vaak genoeg op den oorsprong van den
oorlog kon terugkomen, want de-ze joor-'
sprong was van invloed op de vredesvoor
waarden.
De Rijkskanselier ging hierop in den
breed© in, den oorlog beschouwend als aan
Duitschland opgedrongen. Hij deed weer
de bekende meede-elingen over de Russische
mobilisatie.
Lord Grey verklaart r „Rusland mobili
seerde pas, nadat in Duitschland het be
richt gepubliceerd was, dat in Duitschland
bevel tot mobilisatie was gegeven en na
dat dit bericht naar Petersburg ge-
öejind was.''
Verwijzende naar de beweerde verval-
achingvan het Emser telegram in 1870,
voegdelord Grey er aan toe, dat in het
'door ons gekozen oogenblik deze manoeuvre
plaats had oru hot andere land tot verde
digingsmaatregelen to tarten, en dat daar
op deze verdedigingsmaatregelen door ons
met een ultimatum beantwoord werden,
hetwelk den oorlog onvermijdelijk maakte.
Het moest bijna 2^4 jaar duren, alvo
rens lord Grey op deze nieuwe als objec
tief onjuiste lezing van de oorzaken van
don oorlog kwam, aldus Von Bethmann
Hollweg., De gebeurtenissen waarop; Ibjf
doelt, zijn bekend.
De „Lok al Anz." als b o w ij s.
Het document, dat ten grondslag ligt aan.
zijn bewijsvoering, is een extra-editie van
de „Berl. Lokal Anzeiger".
De heeren zullen zich wellicht herinne
ren, dat op Donderdag 30 Juli 1914 in de
eerste middaguren dè „Berl. Lokal Anz.
in den vorm eener extra-editie bet onjuiste
bericht bracht, dat de keizer bevel tot mo
bilisatie had gegeven.
De hecren weten ook, dat onmiddellijk de
verkoop van deze extra-editie van politio-
wege belet werd, en de voerhanden exem
plaren in beslag werden genomen. Ik kan
bovendien constate eren, dat do staatssecre
taris van Buitenlandsche Zaken dadelijk
dien Russischen gezant en te gel ijker tijd ook
allen overigen gezanten telefonisch mede
deelde, dat het door de „Berl. Lokal Anz."
gepubliceerde bericht valsch was.
Eveneens werd aan do ambassade al spoe
dig door een redacteur van de ,Berk Lokal
Anzeiger" bericht, dat er oen vergissing in
het spel was.
In kan voorts con6tatcercn, dat de Rus
sische gezant, en wel onmiddellijk na de pu-
blibatde--van de extra-editie, een c-ijfer-tele
gram. naar Petersburg zond, hetwelk vol
gens het Russisch Oram'eboek luidde: .ïk
verneem, dat het mobilisatiebevel voor heb
Duitsohe leger en do Duitsohe vloot «co-
even is uitgevaardigd", maar dat op dit
telegram na de telefonische opbeldenng
door staatssecretaris Yon Jagow een twee
de telegram in gewone taal volgde, het
welk luidde„Ik verzoek mijn lao&ite te
legram als nietig te beschouwen. Ophel
dering volgt." Enkele minuten latér zond
de Russische gezant een derde telegram in
cijferschrift,- waarin volgens het Russische
Oranje boek gemeld werd, dat de minister'
van Buitenlandsche Zaken hem zooe^en
getelefoneerd had, dat het bericht over mo
bilisatie van leger en vloot onjuist was en
dat de desbetreffende extra-bladen in be
slagen waren genomen.
De Russische regeering kan dus slechts
'een kort oogemblik in do dwaling hebb-.u
verkeerd dat in Duitschland de algemeen©
mobilisatie was afgekondigd.
Do tsaar heeft nog op Vrijdag 31 Juli,
!e middags om twee uur, toen de mobilisa
tie-order reeds aan alle Russische strijd
krachten uitgevaardigd was. op den laat-
sten oproep om vrede van den keizer, tele
grafisch geantwoord;
„Het is technisch onmogelijk onze mili
tair© toebereidselen .op te schorten, die door
de mobilisatie van Oostenrijk-Hongarije
noodzakelijk zijn geworden."
Oostenrijk Hongarije ha-d, op hot oogen-
blik dat in Rusland de algemeen© mobilisa
tie werd bevolen, slechts 8 legerkorpsen op
voet van oorlog gebracht met.het oog op
het conflict, mek Servië, Rusland had dezen
maatregel reeds op 19 Juli met de mobili
satie van 13 legerkorpsen beantwoord.
Eerst nadat de algemeen© mobilisatie in
Rusland had plaats gehad, is Oostenrijk-
Hongarije in dien morgen van 31 Juli even
eons tob de algemeene mobilisatie overge
gaan.
Do Rijkskanselier geeft hierop een voor
stelling van feiten, waaruit zou moeten blij
ken, hoe lankmoedig Duitschland tegen
over Rusland en zijn bondgenooten optrad.
Yon Bethmann gaf daarop een breed
voerige beschouwing over Ruslands on.En-
gelands houding en ook over het schenden
dor Belgische neutraliteit. Hij heeft dit
reeds meermalen gedaan en we hebben een
paar maal uitvoerig die béschouwingen
weergegeven, waarom we er nu niet nog
maals op zullen terugkomen. Do Rijkskanse
lier zelf verklaart, dat hij al meermalen
hierover heeft uitgeweid.
Daarop bespreekt hij een ander deel van
do redevoering van Grey. Dat deel, waar
van we indertijd melding maakten we
hebben toen ook maar voorbijgegaan de)
beschouwingen van Grey over de oorzaken
van den wereldkrijg. Yon Be-thmann ver
volgde
De international'©!
organisatie.
Grey heeft ten slotte zeer lang uitgeweid
over den tijd na het sluiten van den vrede
en over de stichting van een internationa
len bond ter handhaving van den vrede.
Ook hierover wil ik eenige woorden zeg
gen. Wij hebben nooit een geheim gemaakt-
van onzen twijfel of do vrede door een in
ternationale organisatie, als een scheidsge
recht, duurzaam verzekerd kan worden.
Over de theoretische zijde van 't vraagstuk
wil ik hier niet uitweiden, maar practisch
zullen wij nu en in vredestijd stelling moe
ten nemen tegenover hot vraagstuk. Wan
neer bij en na het einde van dén oorlog en
zijn ontzettende verwoestingen aan goed en
bloed de wereld eerst tot volle bewustzijn
zal komen, zal door de geheele menscliheid
e-en kreet naar vreedzame overeenkomsten
en regelingen opgaan, die, yoorzoover het
binnen menschelijk vermogen ligt, een her
haling van zulk een afgrijselijke catkstpophe
zullen voorkomen. Deze In-eet zal zoo luid en
zoo gerechtvaardigd zijn, dat hij tot resul
taat moet leiden,
Duitschland zal iedere poging om een
practisch o oplossing te vinden, eerlijk mede
onderzoeken en aan haar mogelijke verwe
zenlijking medewerken en dit des te meer,
wanneer de oorlog zooals wij in vertrou
wen verwachten, politieke toestanden te
weegbrengt, die de vrije ontwikkeling van
alle naties, kleine en groote recht laten
wedervaren.
Daarbij zaj het principe van recht en
vrije ontwikkel ng niet alleen op liet vaste
land, maar ook ter zee van kracht moeten
worden gemaakt. Daar heeft Grey welis
waar nietg van gezegd. De internationale
vredeis-waarborgen, die hem voor den
geest zweefden, schijnen mij toch toe, een
eigenaardig, speciaal op Engelands wen-
schen berekend karakter te dragen. Tijdens
den oorlog hebben de neutralen naar zijn
wil te zwijgen en i'ederen dwang van En
gelands wereldheerschappij ter zee geduldig
aan te nemen.
Na den oorlog, wanneer Engeland, zoo-
als het meent, ons ,,au£s Haupt geechla-
gen" en naar zn'jn wil opnieuw over de we
reld zal hebben beschikt, dan móeten do
neutralen ach tob een nieuwe Engelsche
wereld-orde aaneensluiten. Tot deze we
reldorde zal ook het volgende behooren
Uit betrouwbare, bron weten wij, dat En
geland en Frankrijk reeds in 1915 aan Rus
land territoriale heerschappij over Kon-
NA AH HET ENC1ELSCH
door
LILLIAS CAMPBELL DAVIDSON.
(Nadruk Verboden).
51)
De dokter schudde er aan, trok de Lade er
uit. Daar acuter vc-nden zij (evenals Wynnsl&n-
ley het had gevonden, een dik papier, dat
daar vastgeknelJ zat. De dokter sloeg het
open en keek het .door. Sylvia stak haar
hand er naar uit
„Mag ik het eens zien, ab 't blieft? 'tls
Üe huwelijksakte van mijn moeder. Mr,
iWyimatanley heeft die daar ^gevonden. Mr.
.Whitney, moet die verborgen "hebben. - Ja,
2y is van mijn moeder. Zij heette Annabel
Morrison. Ik hob altijd wel geweten, dat
het met haar huwelijk in orde was; maar
mijn vader was wreed én wilde dat niet
'erkennen."
Norton staarde haar aan alsof zy een
geestverschijning was. „Uw vader!" De oude
Whitney uw vader!" Hij snakte van verba
zing na^r adem.
„Ja, ik heb dat altijd wel geweten. Maar
ïk wist niet, dat hij zoo riyk was geworden
km hier woonde, totdat ik hier te Revelly
kwam."
„Dan," zei Norton, zich met moeite tot
kalmte te dwingen, „heeft u hier iets aan
rt licht gebracht, dat u een fortuin zal
bezorgen, miss Martin. Of miss Whitney
jfo het dus, nietwaar? Verbazend! Wonder-
baarlyk! Omdat, begry.pt u, de overleden mr.
Wynne tan ley geen erigenamen heeft nage
laten. Hij was de eenig overgeblevene van
zijn familie. JBy gemis aan erfgenamen ver
valt het testament. Ik geloof ik geloof
werkelijk, dat ik gelijk heb, als ik zeg,
dat», ais u do dochter van den ouden
"Whitney is, u, bij gebreke aan een ander
testament, in het bezit komt van alles hier!"
Dat was zoo. Markham kwam©uit de stad
en bevestigde de opinie van den opge
wonden Norton. Revelly viel mts Whitney
.ton deel, daar er gean by testament aan
gewezen erfgenamen waren. De akte werd
echt bevonden door vergelijking met de
registers. Do oude Whitney was klaarblij
kelijk in- zijn bitteren wrok en zgn haat
jegens de vrouw, van wie hij was geschei
den, voornemens geweest, om zelfs het be
wijs van zijn huwelijk te vernietigen.
Het was niet zeker of hij van liet bestaan
van rijn kind had afgeweten. In elk geval
rim Revelly niet aan de Kroon komen,
maar aan de naaste bloedverwant. Sylvia
wag meesteres van de groote bezitting.
De kleine Sylvia! De arme zwerveling©,
liet winkelmeisje, de typiste! De verstoe
ten©! Markhani's schrandere opinie was, dat
onze mr. Barclay de waarheid altijd had
vermoed. Het was in elk geval waarschijn
lijk, dat hy van hun bloedverwantschap af
wist.
Re vel b/ haalde, van een groote vrees b'e-
vrid, opnieuw adem. Zy was een dametje,
daarover was men het in de dienstbodenka-
mer eens, niettegenstaande zij voor haar on
derhond had moeten zorgen, wat voor een
echt dienstbodengemoed de meest verwer
pelijke van alle misdaden in de tien gebo
den is. En Norton, wiens oor en nog tuitten
stantinopel, den Bosporus en cïen Westelij
ken oever van de Dardanellen met achter
land verzekerd en Klein-Azië onder de En-
tente-mogendheden verdeeld hebben. De
Engelsche regeering heeft de vragen, die
daarover in het parlement gesteld werden,
ontweken, maar deze plannen van de En
tente zijn toch waarschijnlijk ook voor den
vredesbond, dio zij later onder de volkeren
moet waarJ>orgen, van belang. Zoo zien de
annexatie-plannen van onze vijanden er uit,
waarbij ook nog E1 zas-Lo th a rkigen komt.
Da a n n e x a ti e-i d e o.
Ik heb hijgde bespreking van ons oorlogs
doel do annexatie van België nooit ons plan
gencremd.
Zulle 'een machts-politiek kan niet do
grondslag Voor een kraoktigen, internatio
nalen vredesbond vormen. Zulle een machts
politiek- is in krasse tegenspraak met de
door Grey en Asquith nagestreefde ideale
toestanden, waarbij recht over macht
heerscht en alle staten, die het gezin van
de beschaafde menschheid vormen, groot
of 'klein, zich onder dezelfde voorwaarden
en overeenkomstig hun" natuurlijken aan
leg, vrij kunnen ontwikkelen. Wil de En
tente zich ernstig op dit standpunt plaatsen,
clan moet zij er ook consequent naar han
delen. Doet zij dat niet, dan blijven ook
de meest verheven woorden over een vredes
bond 'en eendrachtig samenleven van het
vclkerengezin holle klanken.
De 'eerste voorwaarde voor de ontwik
keling van internationale betrekkingen in
de richting van een scheidsgerecht en vreed
zame oplossing van tegengestelde belangen
zou zijn, dat er geen agressieve coalities ineèr
gevormd worden.
Duitschland 'is ten allen tyde bereid tot
een volk er en verbond toe te treden, ja, zich'
aan het hoofd van zulk" een verbond te
plaatsen, dat de verstoorders van den wede
in toom houdt.
De geschiedenis van de internationale be
trekkingen vóór den oorlog ligt duidelijk
voor do oogen van de geheele wereld. Wat
bracht Frankrijk aan Ruslands zijde? Elzas-
Lotharingen. Wat wilde Rusland? Konstan-
tinopeï. Waarom sloot Engeland zich bij
hen aan? Omdat Duitschland voor dit land
in vreedzamen arbeid te groot geworden
was..
Wat wilden wij-? .Grey zegt, 'dab Duitsch
land met zyn eerste - aanbod betreffende
de integriteit van België en Frankrijk van
Engeland het verlof wilde koopen, naar be
lieven Fransche koloniën weg te nemen.
Zelfs bij den mee3t dolzinnigen Duitscher
is nooit de gedachte opgekomen Frankrijk-
*to overvallen, om het zijn koloniën te ont
nemen. Niet dat was het noodlot van Europa,
maar heb feit, dat de Engelsche regeering
de Fransche en Russische veroveringsplan
nen begunstigde, die zonder een Europee-
schen oorlog niet te verwezenlijken waren.
Tegenover dit agressieve karakter van de
Entente heeft de Driebond zich steeds in
een defensieve positie bevonden.** Geen eer-
lyk beoordeelaar kan dat ontkennen. Niet
in de schaduw van het Pruisische militai-
risme heeft de wereld vóór detf oorlog- ge
leefd, maar in de schaduw van de „Ein-
kreisungspolitik", waardoor Duitschland. in
bedwang moest worden gehouden.
De zoo vaak geciteerde
verdedigingsoorlog.
Tegen deze politiek, zij moge zich diplo
matiek als insluiting, militair als een ver
nietigingsoorlog, oeconomisch als een we
reld-boycot voordoen, hebben wij van het
begin af defensief gestaan. Het Duitsohe
volk voert dezen oorlog als een verdedigings
oorlog, tot waarborging van zijn nationaal
"bestaan en zijn vrije verder-ontwikkeling.
Wat Engeland nog aan strijdkrachten in
het veld kan brengen? Ook Engelands macht
heeft haar grenzen. Zij is voorbeschikt op
onzen wil tot leven ten val te komen. Deze
wil is niet te bedwingen of te vernietigen.
Wanneer de erkenning daarvan by onze vy-
anden, zal komen? Dat wachten wij af in
't vertrouwen, dat zij komen moet, -
D e dl eb at t. en.
Na dte> redevoering van den rijkskanse-
liter verklaarde een vertegen woordlger
van het oen brum, dat de verklaring, dat
DuihscMand bered'd is, om deel te nemen
aan e&n statenbond, de handhaving van
den vccdo beoogt, ja, zich zelfs aan het
hoofd van eon diergelijken bond wil stellen,
heb niet vreugcfo vervuld heefb. De erva
ring, in dezen ooriog verkregen, redhib-
vaardigt het verlangen naar een betere
bescherming onzer grenzen, zegt hij.
Onder dit geridhtepunt moet men ook de
Pooledhe kwêstlio beschouwen.
Do proclamatie wil Polen gelegenheid
geven ridh bij hetL-Wesben in plaats van bij
het Oosten aan' te sluiten, ben einde zich
vrijer en zelfstandiger te kunnen ontwik
kelen. De proclamatie kan een tier en edel
bestuit genoemd worden. Natuurlijk moét
zij in de éérste plaats onzo eigen belangen
clfioneai.
Door dezelfde prinoipieelo overwegingen
moet men zich ten opricht© van België la
ten leiden. Wanneer de rijkskanselier her
haal b, dat hij nimmer annexatie van België
beeft gew-ensoht, moet men er fcooh voor
zorgen, dat België nooib meer als invals
poort naar DuitsdMand gebruikfc kan wor
den. België moot in politiek,
militair on oeconomisch opzicht
in Duitsoho hand blijven.
Door ©en nationaal-libecraal woordvoer
der wordt betoogd, -clat de medlacSeelingen
vdn den rijkskanselier licht hebben ver
spreid over do laatst© gebeurtenissen voor
deai oorlog.
Daar wij teg\en onzen wil in dien oorlog
gesleept werdén, is do conclusie juist, dat
wij .ons door betere grenzen moeten be
schermen. Het ia in elk geval twijfelachtig/
©f het wel goed gezien zou zijn, om nu
reeds -van dit of dab gebied definitief af
stand te doen.
In zake de kwestie van een internationa
len bond tob handhaving van den vrede,
gaf spr. .namens aijn vrienden zijn instem
ming te kennen. Natuurlijk mag niet alles
aan Engelland!:) belangen wonden geweten
en aan Engelands heerschappij over de
neutralen on ter zoo. Duitsdhlanids belan
gen mogen door Engelands overmacht niet
benadeeld worden. Yoor ons moeten bij
onze Gaden steeds do Diïiteeh© belangen
cïen doorslag
Zwendelpraktgken. Het
Hbld." ontleende aan de „Haagsolie Post"
.een medodeeling omtrent zwendel prak tijken
van het Effectenkantoor van het „Finan
cieel Nieuws", dat gelieerd is 'met 'het
„Financieel Nieuws- en Uitlotingsblad" in
Den Haag. Het blad brengt in berinnering,
dat dit kantoor bij bet incasseeren eener
uitkeering van obligation eener gefailleerde
Maatschappij f 30 per f 100 bad afgetrok.
ken, zoogenaamd yoor kosten van het be
schermingscomité, hoewel in werkelijkheid
deze onkosten niet dertig galden, doch slechts
veertig centen per f100 hadden bedragen.
In het nummer van j.l. Dinsdag van het
„Financieel Nieuws- en Uitlotingsblad" geeft
de redactie een allermerkwaardigste „ver
klaring" van dit g^vaJ, zegt het „Hbld.".
Als zoodanig most het afschrift van een
brief dienen van den man, die de nota
heeft opgemaakt, waarin hij verklaart, dat
do directeur van het kantoor, die de nota
had geteekend, zulks slechts pro-fonna, bad
gedaan, zoodat deze niet verantwoorde
lijk mag worden gesteld voor deze afreke
ning. Het kantoor is du3 „dupe geworden
van de nalatigheid van een bediende".
Hel blad heelt de verregaande onbe
schaamdheid te beweren, dat de cliënt, welke
door deze fraaie afrekening werd gedevali-
seerd, zich niet fatsoenlijk heeft gedragen
door de zaak publiek te naken, en tracht
da aandacht van deze praktijken af te lei
den door onthullingen te beloven iom'r&nt ver
liezen, die het publiek heeft geleden door
aanbevelingen van de firma Van Oss Cö.,
wier partner, S. F. van Oss, in dè „Haagscho
Post" deze zwendelpraktjjk aan het licht
heeft gebracht.
In hetzelfde nummer van het „Financieel
Nienws- en Uitlotingsblad'' wordt medege
deeld, dat het een "tweede kantoor heeft
geopend in Amsterdam voor het uitvoeren
van beursorders. Wie op nauwkeurige afre
keningen prijs steït, weet nu ten minste
een geschikt kantoor.
Het B ussumaolie gemeentebe
stuur wil hot den belastingbatalers zoor
gemakkelijk maken. B. on W. roepen bon
op, dio bun balastingpenniiigen in wake
lijksdhe tiormijnen willen voldoen. Indies
zich daarvoor een voldoend aantal lief
hebbers aanmeldt, wondt overwogen tfe
inning wekelijks aan huis to doen go-
edhieden.
Dinsdag bereikte de 'omzot
aan „De Tuinbouw" te Grootebroek (N.-H.)
een cijfer van 4 millioen gulden! Nooit is
dit cijfer in één campagne beroikt. En de
markt is nog lang niét aan het einde.
Mond- en klauwzeer. Sedert
de vorige opgave, d.d. 1 November j.f.,
bleef het mond- en klauwzeer in Zuid-Lim
burg beperkt tot het leveringsgebiod van de
zuivelfabriek te Berg on Terbüjt.
Geconstateerd werden te Bèmelen 2, te
Berg en Terbiij-fc 9, te Houthem 3, te Oud-
Valkenburg 10 gevallen, te Wijlre 1 ga
val; alle veroorzaakt door besmette ouder-
melk van bovengenoemde fabriek.
De zieke en de verdachte dieren gijn af
gemaakt.
Hot Kamerlid m r. Tor S p d 11 ia
tot gen oraal bovordPrcl. Docrr do Mo-ming
Post" wel te verstaan. Volgons dab blad
beeft in do Twecxla Kamer generaal M.
Ter Spill voorgesteld om de troonopvol
ging te regelen, "enz. Blijkbaar was go
seind, At in „Second Chamber Notihcr-
landi States General mr. Ter Spill" voor
stelde, enz. („Hbl.")
Een snedig antwoord, Men
schrijft vam militaire zijde aan hot „Baitv
Nbl."
Een onzer militaire kopstukken werd bij
eon officieels gelegenheid, niet lang gello
den, in het moederland voorgesteld aan
H. M. de Koningin.
H. M. informeerde belangstellend naai
vcrschiücmdb" militaire aangelegenheden
en eindigde dk) auciëmtio mot do woo-rdan:
„Welnu, mijnheer, ik hoop, dat u bij aan
komst in In die ocin aangennmo plaatsing
zult krijgen."
„Majesteit," zoo luidde liet snedigo ant
woord, „ik ben U ten hoegste erkentelijk,
ik zal mi-eb in gebreke blijven dozen wenscüi
bij aankomst in Ned.-Iodic oiver to brengen
aan Zijne Excellentie don commandant
van heb leger."
H. M. dankte mot Haai' waaier on
dlraaidè zidh even om db omstanders hod
den moeite om in do plooi te blijven
Onlangs is gemeld, dat een
advocaat in Don Haag voor een jaar als
zoodanig door den Raad van Toezicht en
Discipline voor de orde van advocaten bij
den Hoogen Raad geschorst is wegens het
niet behoorlijk verantwoorden van gelden,
die'een cliënte hean voor een bepaald doe-1
(inzake een echbsoheid-ingsproces) verstrekt
had.
Thans verneemt „Het Vad.", dat bedoel
de cliënte bij de Haagsdho rechtbank een
civiele rechtsvordering aanhangig heeft ge
maakt tegen den geschorsten advocaat-, tot
het doen van rekening en verantwoording
van de hem ter hand gestelde gelden.
Voor de dame treedt op mr. W. Franc-
ken, vwor don geschorsten advocaat mr.
P. F. L. Verschoor.
Het departement Deventer dor
Maatschappij van Nijverheid heeft besloten,
ter gelegenheid van de in 1917 te Paventer
gehouden algemeene vergadering der Maat
schappij, een nijvsrheidstentoonstelling te or-
ganiseersn en daaraan in overleg met do
Deventer Handelsvereeniging een Nedir'and-
sche winkelweek to verbinden.
Een kappersbediende te.IJmui-
den had Zijn bespaarde penningen, tot een
bedrag van ruim f203 in bankbiljetten, in
een stuk granw papier gewikkeld in 'zijn
kleercrikist opgeborgen. Bij het opruimen
der kist werd ivct papier echter, zonder dab
om het geld gedacht werd, achteloos wegge
worpen en kwam in den vuilnisbak terecht.
Eerst eenige dag-en later werd het verlies
ontdekt en getracht den verloren schat op
de aschbeit op te delven. Toevallig was het
geld denzslfion dag door een paar spelende
kinderen tusschen een steenglcoiïng, waar
het vermoedelijk heen gewaaid was, terug
gevonden en don eigenaar terugbezorgd.
Deze geeft than3 de voorkeur aan de Rijks
postspaarbank -voor de belegging Zijner fond
sen.
van wat Wynnstauley overigens nog in zijn
ijlen had gezegd en waacdoor hjj zich had'
verraden, zag nog iets anders moois in 't
verschiet en dacht, bjj zichzelf grinnikend,
dat uiets ter wereld beter kon zijn niets
zco geschikt was.
Het was op den avond van-een heerlijken
Junidag; de rozen, die door heb open raaan
gluurden,'verspreidden een fijnen geur, dat
Wynnstaniey zjjn zwakke oogen opendo cn
zjjn eigen bekende kamer te Revelly zag
de toilettafel met de zilveren borstels,
de schilderijen aan den muur, de oude
Adam's haard en zacht den naam „Stokes"
mompelde-.
Niet Stokes, maar een vreemde kwam bij
zjju bed.
,,'t Is tjjd om op te staan, hé, Stokes? De
zon is nog niet lang op, is wel? Maak
mgn bad klaar."
De bescheiden vreemde kuchte achter den
rug van Zjjn "hand.
„Ik zal mr. Norton roepen, sir." Maar
vóórdat Norton kon komen," was het ver
moeide hoofd weer op de kussens neerge
vallen en de oogen hadden zich weer iu
den slaap gesloten. Toen hij echter weer
opnieuw wakker werd, was het met ïheer be
wustzijn en een helderder geest. .Van teen af
ging hij met groote sprongen, om zoo te
spreken, voorwaarts in het najagen van de
hem nog ontwijkende gezondheid, die hij ech
ter meer en meer nabij kwam, totdat zij
eindelijk een hand door zjjn arm stak en bij
hem verkoos te blijven.
Zoo vond Norton hem op zekeren dag,
geen week later, voor het eerst in een ver
stelbaren ziekenstoel opzitten, terwijl hij kip-
pebouillon verorberde uit een kleine zilve-
retj kom, waartegen zijn lepel vroolijk tikte,
als hjj dien er in doopte.
Norton gaf hem de haad met een gewaar
wording, alsof do doorzichtige vingers in
zijn eigen groote bruine zouden kunnen bre
ken, waarom hg die met teedere omzichtig
heid schudde.
„Wel u gaat prachtig vooruit!" zei hij.
„Wg Zullen u overmorgen eens naar beneden
brengen. Nu bent u toch wèl genoeg voor
een praatje met me? Ik verlang er. raar."
En hij trok een stoel naderbij.
XXXV.
„lin er ia zelf3 een geluJr,
Dat de harten banj? maakt".
TUOOD.
Wyiiiistanley liet den lepel ia cl© ledig©
kom vallen en voegde zyn lippen aan het ser
vetje met franje af. Norton stak jsyn. hand
uit, om het blaadje van hem aan te nemen,
ea ze ito dat op de tafel. Wynnstanley's ge
zicht) was wat bleelcer. Hy legde rijn hoofd
tegen de kussens achter henr.
„Ik veronderstel, dat je wenscht to spTe-
keu over inijn vertrek van hier," zei hij
stroef, ,,'k Weet, dat ik kier in 't geheel
nïeb had moeten komen, en ik zal dan ook
zoodra heengaan als ik rechtop lean loepen,
maar inijn beenen schijnen nu nog to wag
gelen."
„Heengaan?" Norton was er geërgerd
over, dat Wynnst4nley dat begrip* had opge
vat. „Heengaan? Groote goedheid, man, na
tuurlijk bedoel ik dat niet. U zult Revelly
ju 't geheel niet behoeven te verlaten, of ik
moest mij al zeer bedriegen. U hebt ons in
uw ijlen allerlei geheimen geopenbaard, weet
u. Onder milderen hebt u ons verteld, waar
een zekere huwelijksakte te vinden was. Wij-
kunnen u daarvoor niét genoeg danken. Wij,
de dokter en missmiss Whitney, en ik
hebben die opgesnord. Het ding was op
"do plaats, waar u hadt gezegd dat het moest
rijn, en dat knapte de heel© zaak voor
ons op. Een zonderling iets het zonder
lingste, waarvan ik ooit heb gehoord. En
dan te moeten "denken, dat, terwijl wij ons
de haren uit 't hoofd trokken bij de gedachte,
dat Revelly aan de Kroon zou komen, zyii
kleine erfgename al dien tijd bij ons zat."
„Zy, de erfgename?"
„Ja. Geen wonder, dat u verbaasd bent!
Het is op-en-top een roman een verborgen
document alleen is het geen testament.
Een onbekende erfgename en de rest. Wel,
rij krijgt wat baar toekomt, a'.koewel do
oude man eon lomperd van hot eerste water
was. Dat Wynnstaniey geen erfgorame na
liet, maakte het gevnj" oenigsz'ns ingewik
keld. Maar dit maakt alles voor ons effen."
„Ik begrijp het. Het doet mij genoegen,
ontzaglijk veel genoegen."
Iets gedrukts in don toon trof Norton.
Hij wendde-rich met groote levendigheid
tiaar Wynnstaniey.
„En de gedachte doet my genoegen, dat
ook voor u, oude baas, alles zal terecht
komen. Men moest wel hooren wat u zei;
begrijpt u, toen u aan 't ijlen was. U hacï<
het voortdurend over u 'gevoelens voor miss
er Whitney.
Niots zon geschikt©r kunnen wezen. Wij
zullen u clan-ook wcor terug hebben. Eu
geen van ons allen, die u niet- gaar _c zal te
rug-zien.''
Wynnstaniey had zijn gezicht met een ruk
op liet kussen omgedraaid. Hofc'lag nu zoo
dat do achterkant van zijn hoofd naar Nor
ton.s scherpe blikken was toegekeerd.
„Dat is onmogelijk Buiten alle kwestie V-
zei hij. Zijn stem klonk plotseling heosck ex
gebroken.
Norton keek verbaasd.
(Slot volgt-.)
