Nederland m de Oorlog.
No. 17391
Eerste HEMaLdL. A0. 1916.
Brieves van een Leidersaar.
SZatei'dao; 4- Pfovemlbes*.
DLXXXljVl
Do kloiae storm, (lie verleden Maandag
onverwacht iu onze meestal kalme Raadszaal
ia or'gestoken, komende uit een hoek, uit
welken men dien allerminst zou hebben, ver
wacht, heeft h&e kon het anders? de
aandacht van de burgerij getrokken. De
ïHsnechen houden nu eenmaal van oppositie
eu do Raad verwent de Leidsehe burgerij
in dat opzicht anders niet. Het College van
B. en W. krijgt er meestal door, wat het
voorstelt, en als er uit zekeren hoek verzet
komt, dan behoort mr. Briët- gewoonlijk tot
hen,'die de stormpjes bezweren en B. en JVt
steunen.
Het was met name voor de wethouders
geen welaangename dag. Er werd hun uit
drie monden achter elkaar eigenlijk niets
meer en niets minder toegevoegd, dan dat
zij het zich wat al te gemakkelijk maakten,
en het "Werk hoofdzakelijk aan den-burge
meester overlieten.
AJgaazide op wat wij, gewone liurgors, er
van zien, lijkt het ook wel zoo. Het gsbeurt
slechts bij uitzondering, dat een der wet
houders de voorst-ellen, die van het Collego
in den Eaad komen, toelicht en verdedigt. En
bij liet optreden van den burgemeester hoort
men niet zolden hem in het enkelvoud spre
ken, alsof hij zelf stilzwijgend verondarstelt,
dat hij in het Collego d e man is.
Mij heeft ens EdelAohtbaar College van
B. en W. wel een3 doen denken aau een
ervaring, in mijn jougd opgedaan. Ik maakte
toen- deel uit van een klein clubje kame-
Taden, die samen op en r.ear gingen, doch
waarvan een der jongens don tooi aangaf.
Wikte hij krijgertje spelen, er werd kry-
gertjo gespeeld, al wilden wij -ook liever wat
andere. Hij was physiek onze meerdere en,
-voos zoover dit woord bij kinderen past, ook
de zedelijk meerdere. Onze eigen ivenschen
en verlangons kwamen onder z-ijn superiori
teit iiiet of slechts sporadisch tot uiting. Wij
maakten onzen wil maar al te vaak onder
geschikt aan zijn wil.
Op zichzelf misschien niet zoo kwaad,
waar hot ean vrjje combinatie gekit, ook
niet in de wereld-der grootaro menschen.
Doch waar. het esn bestuurs- en rsgeeringu-
c.oüege geldt, waarin ook. voor ieder afzon
derlijk een taak is aangewezen en .waar da
leden do bezoldiging, althans vergoeding ge
niet, daar verwacht men het anders.
Deo collegiale behandeling van zaken, bost,
maar de burgerij wil ook eens weten wat
eik der leden van hot College voor zijn
rekening neemt en hca hij dat doet. Het
komt er ten eloito op aan, of de wethouders
het vertrouwen, dat de.Baad bij de benoe- I
mingiu hen stelde, waard zijn.
Een zelfstandig optreden van elk der le
den van het Dag. Bestuur voor zijn depar
tement, behoeft natuurlijk niet de onderlinge
samenwerking in den weg te staan. Dat jbnza
gomecoto er te ktein voor zou zjjn, dat elk
dor wethouders oen afzonderlijk doel van
het werk zou bestudeeren, voorbereiden, in 1
den Kaad verdedigen en uitvoeren, zooa'.s
werd opgemerkt, wil er bij mij siiet in.
Ilier had de oppositie op iets concreets
to wijzen; op- iele, dat ieder opmerker, ook
buiten den Kaad, heeft kunnen waarnemen.
Var-Ie--.- wrliicht, dat de woorden der oppo-
sai:! - de burgerij zoo veel weer-
k!:: i. wat mij bij verschillende ge
sp,-. i k-.ct is gobleken.
Wij zullen nu hebben af te wachten of het
helpen zal, en dan zal het te gelijk blijken,
wat teder wethouder afzonderlijk voor de
gemeente waard is.
Et werd tol hot College ook nog een ander
verwijt gericht, met name deor (hen heer
Brilt. Dit gold niet de werkwijze, maai' het
algemeen beleid, het werkprogram.
B. en W. stippelen niet genoeg de ljjneo
van do te volgen politiek uit. Men weet
niet of zij gelooven in de toekomst van Lel
den; men ziet niet welken weg zij uit willen.
Met opposanten zou ik ook graag- willen,
dat B. on ,W. den -Baad cn liefst nog de
geheole burgerij helder voor oogen stond,
hoe wij de gemeentepolitiek moeten voeren,
om 3e stad en haar bewoners in bloei en
welvaart te doen toenemen.
Doch wie het verwijt doet, heeft tot taak'
meteen te zeggen, hoe hij denkt, dat het
deel kan worden bereikt.
En nu is B. en W. weinig nfeer voor
oogen gehouden, Jan het bekende adres van
du Kamer van Koophandel, waarin gewezen
13 op» verschillende nuttige zaken, waarover
wij allerminst in dezien tijd voor hot eerst
denken, maar waarvan wij weten, dat zij voel
geld zullen kosten en dat het juist de kos
ten zpjn, dip B. en W. en ongetwijfeld ook
den Ilaad, deen huiveren om ze tot uitvoe
ring te brengen. Er is ten slotte fajj1 da be
sprekingen -over dit punt slechts één Zaak
overgebleven: da oprichting van een in
dustrieschool.
Daarover liepen echter merkwaardig ge
noeg, onder de leden, die hot denkbeeld naar
voren brachten, de meeningen ook nogal
uiteen.
Terwijl mr. Briët zich een inrichting dacht
waarin onze toekomstige textielarbeiders zon
der worden opgeleid, zweefde den heer .Ver
gouwen, zelf lid der Kamer van Koophandel,
heel vaag een soort technische school voor
oogen. Dit verschil daargelaten: zouden bei
de Dceren het aandurven, op het oogeubiik
nog een uit don aard duro onderwijsinrich
ting op kosten der gomeente in het leven
te roepon?
latusschen lacht oen vakschool voor toe
komstige textielarbeiders en -arbeidsters ook
mj zeer too. Doch dit is, dunkt mij, in do
eerste plaats een belang voor de textiel
nijverheid in Lolden. Voor de fabrikanten en
voor de toekomstige arbeiders beiden. De
laat-sten kunnen bij do slechte oeoonomischa
positie, waarin zij verkasten en waardoor
zij de gemeente bij een voorkomende crisis
zelfs groote zorg baren, er niets toe be
dragen, doch dje industrieelen zijn daartoe
zeker wel in staat. Als men eens de ko
hieren van den hoofdelijken omslag, ook de.
forensen-kohieren, inzag, zou nten dit zeker
toestemmen. Van hen moet dan cok het ini
tiatief t,ot zulk school uitgaan. En daarom
heeft het mij Verwonderd, dat de Kamer van
Koophandel cnFabrieken, zich niet in
de eerste plaats tot de heeren fabrikanten
heeft gericht, toen zij het heel goede denk
beeld kroeg voor een industrieschool to ijvo-
reu. Zjj zou daarbij trouwens ook in de lijn.
gebleven Zijn van den gewonen gang, waarop
ia ,ons land het vakonderwijs wordt geregeld.
Het particulier initiatief moet hier voorop
gaan;- de overheid Rijk, provincie en ge
meente springt dan met sul3idies bij. En
hoewel ik nu niet zoo naïef ben te gekioven,
dat wij Leiden tot oen bloeiende plaats zou
den omtooveren, door de oprichting van een
opleidingsschool voor fabrieksarbeiders en
-arbeidsters, zoo bon ik wel van meening, dat
zulk een school zeer nuttig zou vezen en
- om den gefcruikèlijken term te bezigen
in een gevoelde behoefte zou voorzien.
Daarom wik ik, waar de Kamer van Koop
handel het juiste adres niet heeft opgezocht,
bij de fabrikanten er op aandringen het
initiatief tot do oprichting van een zoodah
aige onderwijsinrichting te nomen. Het is er
op het «ogenblik juist den tijd voor, en men
behoeft omtrent da wijza van inrichting en
de te verwachten resultaten niet meer in
het duister- te tasten. Men heeft het Voor
beeld van Twente voor zich.
Graag zou ik dan ook zien, dat onze fa
brikanten, waaronder er zijn toet voel energiö
en van goeden .wille, de handen ineen sloegen
om dezo voor Loidon en voor de Leidsehe
industrie in het bijzonder, belangrpke zaak
tot stand te brengen.
5Vie neemt het initiatief?
Smokkelaars-brandstichters.
In een grensdorp in de omgeving van
Zevenaar, een dorp, dat zicih in de geschie
denis van het smokkelw-ezen een blijvende
reputatie heeft verworven, staken de vori
ge week een aantal jongelieden eenige
hoopen stroo en hout, nabij een boerenwo
ning in brand. Het was avond en dus kon
men de hoogopslaande vlammen uit de
verto reeds bemerken. Do dorpelingen ver
keerden dan ook weldra in de stellige mee
ning, dat er echt brand was; het leed ge-en
twijfel. De boerderij van boer „die en dis"
stond in lichterlaaie.
Onder de troepen menscihen, die uit heb
dorp naar buiten waren gesneld, om even
tueel hulp te bieden, bevonden zioh ook
eenige hulpkommiezen, die dus eenige
©ogenblikken werden afgeleid
De rest laat zioh begrijpen.
Gebruik makende van de aldus verwekte
consternatie konden do pseudo-brandstich-
te-ra hun plan volvoeren en veilig de grens
bereiken.
Boos&en.
De minister van Landbouw, Nijverheid en
Handel heeft den burgemeesters medeges
el eeld, dat het hem in het belang der vee-
voedering noodzakelijk is gebleken, dat h'efc
rijk de beschikking krijgt -over den binnen-
landschen cogst van die boonsaorten, welke
al3 veevoeder gebruikt worden. De minis
ter noodigt de burgemeesters uit met ge
bruikmaking van een concept-verklaring zoo
spoedig mogelijk over te gaan tob den aan
koop van alle in de_ gemeento' geteelde paar-
denboonen, wierboonen, schap en bocmen, dui
ven boon en en Waalsoke of tuinboonea (met
uitzondering van speciaal .voor zaad gewon
nen witkiemigo groene of zwarte tuinboon
soorten) en daarbij gevolg te geven aan
de voorschriften, die namens den minister,
door de provinciale broodeommissies zul
len worden verstrekt.
'Het is 's ministers bedoeling bedoelde
boonscorten in do distributie van het overige
veevoeder op te nemen. De prijzan, door do
burgemeesters te besteden, heelt do minis
ter vastgesteld op £17 per 100 K.G. voor,
goede kwaliteit.
In het belang der veevoeding zal aan de
landbouwers, die gewoon waven eigen ver
bouwde boenen voor veevoeding te gebrui
ken, desverlangd kunnen worden toege
staan, dat zij de beschikking houden over
dat gedeelte van hun oogst, dat noodzakelijk
is. voor veevoeding gedurende de eerstvol
gende acht maanden.
Noodlijdomlo Daitgcho vrouwen.
De correspondent te Zovenaar van hot
,,Hibld." sdhrijft:
Honderden vrouwen udt Duibgablarod's in
dustriegebied trotsee-ren de scherpe gr era s-
cotrble,, die haar belet dlahber dam 3 K.M.
de grens te naderen zonder special© ver
gunning. Loopend door veld/en en wadend
door sloten, trekken decs© menschien op ou3
gebied om wat ecen te bemachtigen, en al
mag men al wat met smokkelarij verband
houdt nimmer goed praten, zoo légt er in
de pogingen van dergelijke vrouwen, die
met kinderen aan do hand uren ver komen
loop en om voor geld' en goede woorden wat
te koopeniets heel verklaarbaars. Er
©prion zioh bier sedert een paar dagen dan
ook Wa&nlijik droevige toon celen af, wa-nt
natuurlijk wordt don menschen de smokkel
waar ontnomen, hetgeen met gc-jammer en
geween gepaard' gaat.
En beibaLv© het grooto aantal vrouwen,
dat do grens weet te pa&eoron, aan geno
aijido vanElten, ongeveer 4 K.M. van ouzo
grens verwijderd, liggen thans honderden
vrouwen bij nadhb cui on tijd buiten, wach
tend om van smokkelaars wat te koopen.
Tegen do 5>eenwindels.
Door eeta der divisie-cornmandanten is
oen voorabel bij heb legerbestuur aanhangig
gemaakt de kortgeleden ingevoerd1© been-
windsels weder af te schaffen. Naar aan
leiding hiervan wordt door den comman
dant veldleger tor konnis gebracht, dat het
den minister van Oorlcg in niet gering©
mat© bevreemb ©n ook on (stemt, ee>n voor
stel tot afschaffing van do boeaiwindbels t©
ontvangen, nadat, nauwelijks een jaar ge-
loden, eerst na lang aarzelen, tob invoering
Vam do b©enwlind3elfl is Walo-tera, ©n nadat
nagenoeg van allo zij-den, gesteund! door do
meeste hoogere legeraut-o-ni beiten, op d©
invoering was aangedrongen. Hoewel d>3 mi
nister zich kan voorsbellcn dab do been-
windsels, die, ondier do tegenwoordig© om-
atandiiglhocBen, wrilidht nêec zoodanig biier
t© lands zijn venraar-ddgidat zij aan dl©
hoogero todhnisdliie oisdhera voldoen, in som-
moge ©pridhton mindier goed voldoen, zou
zijn ExadLleratü© todh ©erder van die nuiili-
ba&r© autoritei ben een streven hebben ver
wacht, om dl© bezwaren zooveel mogelijk
t© ondervangen of daaraan geen over
wegende bebeelceains b© hoohten.
Voorstellen tot tecihn.isdho verbetering
Van dl© beenwindisols worebn ingewacht.
Het correspwatleören der ISeSgiscSae
grifmieriaeerdeja.
Het Ned. OorresporiiGnfciebtfreau meldt
ons: Van welingelichts.Duitsche zjjde wordt
de aandaclit op het onderstaande gevestigd.
Den 30sten Juni j.l. werd in dé pers
medegedeeld, dat in den herfst van 1915
den in Nederland geïnterneerden soldaten,
wegens velo hunnerzijds begane misbrui
ken, vooral wegens het overbrengen van
berichten uit en naar het vijandelijke bui
tenland, het verkeer per post met hét ge
bied van heb G ener aa!-0 onver nemen t ver
boden moest worden en dat voor de toe
komst een nieuweregeling befcreffonue het
^verkeer tusschen de in Nederland goïntar-
neerde Belgische militairen .en hun in het
gebied van heb Generaal-Gouvernemenfc wo
nende landgenooten, door middel van dub
bele briefkaarten vascgeste'd was.
Tegelijkertijd wenTde h:op uitgesproken,
dat 'de briefschrijvers voortmn zouden na
laten, berichten uit het buitenland naar
België te verspreiden. Dezo verwachting is,
jammer 'genoeg, niet vervuld; veeleer nemen
do gevallen, waarin briefkaarten tot het
doen van mededeolingon met het buitenland
gebezigd worden, toe.
Daardoor ontstaat het gevaar, dat ook
dit briefkaartenver keer eerlang weder ver
boden zal worden.
Övcïgaaff aaaair «Se Saudweea*.
Het is voorgekomen, dat dienstplichtige
onderofficieren, op grand van het bepaalde
by art. 77, vijfde lid der Miiitiewet, bij do
korpsen van het leger tot reserve-tweede
luitenant werden benoemd, terwijl zij in het
tijdperk, gelegen tusschen do liun be
treffende voordracht ter benoeming en de
benoeming tot reserve-officiör naar de land
weer overgingen.
In verband daarmede Is bij minisierieole
beschikking bepaald, dat reserve-officieren
als vorenbedoeld alsnog zullen overgaan
naar de bataljons land weer-infantorïe, waar-
toe zrj, ingevolge de indeeliagsregeling, bij
niet-benoeming- tot officier, zouden hebbes
gehoord. J
Woddöaa over oorSogsiIiiiir.
Naar ,,D© Tijd" meldfc, is dezer dagen te
Amsterdam een weddenschap verevend»,
waarmede een bedrag van f 300.000 gemoeid
wa9/ Elke partij bestond uit aandeelhou
ders, hoofdzakelijk beurs- en handelslui. D©
weddenschap, die ten vorige jaré was aan
gegaan. gold do vraa.g of do oorlog voor Oc
tober 1910 geëindigd zou zijn. Beid© par-
tijen hadden haar verlieskans verzekerd op
polissen, waarvoor 10 pet. premie betaald
was en oolc de risico dezer polissen was weer.
over verschillende maatschappijen verdeeld;^
D© winners van de weddenschap hadden.
f 270.009 te deelen, terwijl de verliezers
f 30.000 te betalen hadden. De schade waff
voor de verliezende vorzekeringscombinatie*
Sua 't veitig Naderlnud.
Alle mannen in 't geweer, is meer en
meer de leus der Duiteehers. Velen, dio in
het. begin van den oorlog-'fc zeker gevoeL
hadden, dab hun diensten aan 'fc front zelf
wel nooit ingeroepen zouden worden, zijn
reeds gesneuv.eld of liggen gewond, zijit
krijgsgevangen of ondergaan nog steeds de;
ontberingen der loopgraven. Anderen, die
als volkmannen 'b langst vrij bleven, wor
den nu ook opgeroepen voor den actievera
dienst.
Zoo verbleef t© Knockc aan Zee reeds
twee jaar eeu'Duitsche smid. Zijn bekwaam
heid werd zeer op prijs-gesteld, vooral bij
'fc rnontesren yam 'b geschut. Overigens ge
voelde hij zich een eenvoudig burger, di©
niet begeerig was naar de onderscheidin
gen van 't front. 'Hij huwde zelfs een Bol*
gisc-li meisje van bij d© Knocksch© duinen-
Hij was nu waarlijk een inwoner van hett
dorp, sprak plat Vloamsch, konde do zeden
en gewoonten eb voelde zich veilig als hij
de „soldaten'' met d© ©lectrischo tram naar,
Oötend© en verder naar 'b Yaor-fronfc ver
trekken zag.
Maar de nood kwam aan den man. Vak
lui gingen heen en keerden niet weer. Onzo
'smid kreeg een waarschuwing, dab ook zijn
ure naderde.
Op zekeren.avoncl vertrok hij.... maar niefl
naar het front. Zijn vrouwtje, kind van d<7
zee, kendo nog web een weg naar Holland,
gyrds door clo gevaarlijke-geiilcn -en slikker»
van '5 Zwijn.'
En zoo verliet het paar de sombero kust
van Vlaanderen. Zij wees den weg..'., een
u,ur lang, meestal tot aan de borat in 'fc wa
ter, maar voorbij de draden des doos tooh,
welke zoo moeilijk, ondanks alle Duiteette
organisatie en scheppingskracht, dö golven
kunnen weerstaan.
Het echtpaar bereikt© Kollandsch gro.vl'-
gebied. 't Had ook- een-vriend mee gob ra ebt
eveneens valcman, dis weigerde naar hof'
front t© gaan.
JBö Iboïaw de? SaterjueeriaigftknEaiipesar
Naar wij vernemen moei; de militaire over-t
heid .^Jezer dagen aau do onderscheidene*
aannemers van den bouw van intorneerings-
lcampen, als schadevergoeding voor houte
voorraad en gereedschappen van timmerlie
den en elcctricions, waarovor geïnterncera
den onrechtmatig hadden beschikt, eon to*
taal bedrag van ongeveer f 25,000 zijn to-e*
gewezen.
Uit de (beëedigdo) verklaringen der op*
zich ter a meet gebleken zijn, dat het weg
gevoerde hout, gereedschappen, enz., ge
bezigd werden vcor de inwendige inrichting}
van do in ter ne er in gsv qr bi ii v en nog aange
namer bewoonbaar to maken, dan daarvoor
in do bestekken van den bouw was voorzien»-
gt^gaH-zaEjve-'Ziga-
Pisfp©B" ©ÏI Fijrs Linnen.
KAAK HET ENGELSOH
door
LILL1AS CAMPBELL DAVIDSON.
(Nadruk Voreoden).
40)
„Wat doet gel Kom meo cn gaat we-cr
rittenHat dono nergens toe, om iu de
rivier to staan kijikon." Want zijn hart was
plotseling van schrik ineengekrompen bij
do gedachte wat er volgen© haar bedoeling
zou volgen.
'Heb rnoisjo ölaakto een geemoord© gil.-
Zij ging rechtop Maan on bovrijdid© haar
aii-rn van hern. En toen het scan tierende
Licht hoog boven hen vol op hun beider
block gericht viol, eprak daanrifc groote
vorixirin^. Wamt bet mdisje, dat hij vast-
gètgre.pcn cn bot wio hij ge^prr.k.-en had,
wan nieónahd andiora dan Sylvia Martin.
,,W»fc! U hiér!"
In cm ocgwordc ried hij de waarheid.
Iïaar soheonon waren uitgezakt en afge
dragen, haar ©onvondige rok on manteltje
zoo armoedig I Haar gezichtje wac fcleeker
dan - hij heb boüb gc-ricn had on zoo mngc-r,
zoo magerEn t-öcöi wan- cl© uitdrukking in
haar oogen nog altijd kalm, vredig cn
boete nrd
„Ja, ik ben hier g-isternaaht ook ge
weest", zei zij eenvoudig. „Maar u u'
befheefu Iri'or tooh zeker niot te zijn". En
haar bldik gloed over zijn goede kloeren,
zijn weLgea'^elvl voorkomen. Die ©crate
avond aan c-e Embnakmeut was to plotöe-
lihg voor hein gekomen, om <5© onvermijde
lijke- vórandanhig in zijn uiterlijk beweeg
te brcicgon.
„U ino-CGt thoiis Wtcoen!" liet liij ricih on-
dfoordla-dhjb in zijn verhoring ontvallen. „Ddt
is hier geen plaat© voor uHo© waarom
gaat u niet heen? moet-hier niet blijven."
Zij glimlacht©, oei.i flauw, doch dapper
en onvenaagc! glimlachj e.
„Ik heb gioan thuis meer, want ik heb
mijn bebreMring bij Billings en Guaslor
verloren. En ik heb geen ander© kunnen
vindon.'1
„Uw betrekking verloren? Maar waar
om.?"
Verbijstering en outetoltonis streden in
zijn binn-onabo. Zij vcrlóor haar kalmte
nibb
„En oolc vol© aaidoro meisjeo", zei zij
c^raovig. „Weet u, heel veel winkels heb
ben hun oudeiro" msisjea on tri agon, ainckdlo
Voraokeringoweb is iügovoord. Zij hebben
jonger© moiej-es genomen beneden d1©
ZciiuK-a\ omclat zij daarvoor niet behoeven
to betalen. Dois rooeet iik vertrokken. Do
meesten van ocis moesto:i dat. H-ob is bijna
in allo wiuikcls hobaelfidé." Zij hield rijn
ver on b waar dlgden uitroep tegen. „Wij
kon-don niet klagen. Andeiretn lijden er
©vonzoo onder. Maar liet is nu moeilijker
dan het placht to zijn voor ©on meisj©
ouder dan zestien om een betrekking in
osei zaak te krijgen juist daa-rom. Ik
heb er tot nog too geen gekregen. En
cm weet u, licapit-a's moeten evengoed
kr/en als ander© mcmschen."
„Maar wat bent u van plan te doen!"
Afgrijzen greep hem aan. Dat was wer
kelijk tragisch'. Niets, wat hem was over
komen, kon daarmee vergeleken worden.
Het waa zijn" eigen schuld, aan rijn pigon
Iumdelv/ijz© had hij zijn ondergang te wij-
tem Zjj had niet gezondigd, zij was on
schuldig. En toch was zjj er toe gonood-
zaalct haar nachtl'ogiea aan de Embankment
te zoeken.
„Ik heb oen vriendin," zij sprak nog altijd
met moed. „Ik weet, dat -zij mij bij zich
zou nemen, totdat ik werk zou gevonden
hebben. Later zou ik het haar kunnen terug
betalen. Maar toen ik gisteravond naar haar
kamer ging, hoorde ik, dat zij er niet
was en niet voor morgen zou terugkomen.
En daarom ben ik nu hier. 'fc Is werkelijk
niet zco .verschrikkelijk, als 'fc maar niet
regent."
Zijn hart scheen in zijn binnenste te smel
ten. Hij keek op haar near en van hem
maakte zich een gevoel van meielijden, van
teederheid meester. Dit kleine, teere, fijn©
meisje! Aldus uitgedreven te zijn, om deel
te nemen aan deze harde nachtwake der,
armoede. En "haar moed, haar onversaagde
moed, ha-ar verheven, onverminderde opge
ruimdheid. Bewondering, ontzag, verbijste
ring vervulden hom. Hij schreeuwde haar
toe in zijn verbazing:
„Maar waarom schreit u niet of, of,
zoo iels. Waarom neemt u het op alsof
het iets aangenaams was, in plaats van iets
afschuwelijks."
Zij vestigde haar vriendelijke cögon op
hem.
„O, Iiefc zou hot niet beter maken, als ik
schreide," zei zij, en weer glimlachte zij.
„Bovendien, waarom zou ik dat ook doen?
Het moet goed zijn zoo. 't.Is eigenlijk ge
zegd niet zoo liard, waïm'eor men bedenkt,
dat do Liefde niet iets ten naideele van
iemand zou kunnen doen. 't Is alles goed,
zooals het is, ofschoon het wel nie.t zoo
moge schijnen/'
r,Liefde?" Hij staarde haar aan. Dat
woord bracht zijn gemoed in bewoging.
„Ja, Gods liefde. Vaders wonden hun
kinderen niet vcor niets. Wat hij ook moge
doen, dat is goed. Men weet, dat men op
Hem kan vertrouwen."
„Maar maar. Hij stamelde in zijn
Ter wondering en veren ivaandiging. „Gij
kunt hier niet om u heen zien on dio vrco-
selijkó ellende en dat verval aanschouwen
en denken, dat dit Gods bedrijf is! Wat heeft
Hij er mee te mricen? Een God, db voor.
ons zorgde, die. een barmhartig God was,
hoe zou H\j kunnen toelaten, dat do men
schen zco loden? 'fc Is onmogelijk."
Zi, zefcte haar. olleboog op do borstwe
ring en liet haar kin peinzend in haar band.
rusten. En weer glimlachte z'j tegen hem.
„O! maar God is eon Va-der"; zei zij
eenvoudig; „kinderen kunnen dat niet be
grijpen. Zelfs als een kind een tik op zijn
vingers krijgt, weet heb niet, dat dat ge
beurt om het te beletten gloeien J e kolen
aan te raken of zich met e.en mes te snijden
of zco iets. God is eon God. van Liefde.
Hij is Liefde. Dat i3 het begin en het
eind er van. Liefde kan ons niet; wenden,
behalve om ons door onze wonde iets beters
to brengen, 't Maakt allen deel uit van ons
school onderricht. Met dit leven is liet niet
uit. Als dat zoo ware, dan zou het te ^moei-
lijk, te wreed, te onbarmhartig zijn. 'Maar
als jnen weet, dat hot slechts de school
is, waarin wij loeren, die ons klaar maakt,
om in den hemel te leven, dan is alios zoo
geheel anders.
Niets kan ons deren; uiets ons ellendig
maken, evenmin als kinderlijke ellende en
kinderlijk verdriet oris kunnen treffen, a-is
we hebben opgehouden kinderen te rijn. Ik
kan heb niot duidelijker uitleggen,--a's u hH
niet weet, als u het niet zelf
hebt geveeld. Maar ik weet, dat
Gocl goed is. Ik weet, dat Hij vee! meer
van ons houdt, o, veel, véél meer dan wij vaa
onszelf houden, en dat- ia geen kleii bcotjo.i
Ik weet, dat het Hem pijn doet, als Hij ons
moet kwetsen. Maar Hij riet bij alles heli
leven hiernamaals cn dat maakt Hem sterk»
om t© doen wat voor ons het beate is hett
allerbesto. Wij zullen weten vrat het b-:vte is
geweest, als wij bij Hem komen en zien zoo
als Hij riet. Dat maakt alle© gemaxkel.jk."5
„Geef mij uw geloof," zei Wynnstauloy.
Hij boog zijn hoofd voor haar. Het kwau»
hem .voor aJsof hij in oen geheimzinriige*
hoülïge plaats stond, zoo hrilig on z">o ge
wijd, dat zijn voeten niet waard waren ditf
to betreden.
De lang© uren kropen langzaam om cm
nog aUVri stonden z'-,j samen to praten. Eens
zag liij haar oven rillen on in een oogwenk
had hij zijn overjas uit cn huid© haar daar
feeder in. Hij overreedde haar weer op een
bank to gaan zitten, waar juist voor hen bei
den plaats was. Maar toen de kou hen schee»
t© verstijven, wiet hij haar te bewegen op
en neer te wandelen, totdat hot stilstaand
bloed weer door hun a Wren vloeide. Ea»
steeds nam zijn aanbidding, zijn eerbied,,
zijn bewondering voor haar toe.
Dit was zijn vriendin, zijn vriendin een
vrouw geheel verschillend van alle andere*
vrouwen. En terwijl do minuten voorbij1
gingen, begon hij den toestand van zijn liartt
t© beseffen, te begrijp on. Hefc was liefde,,
die in zijn binnenst© op weid© en hein ver
vulde. Dio verschilde evenzeer van do be-»
wondering en do verbijstering, die hem tot'
Rosamunds slaaf had gemaald:-, als licht van
schaduw. Dit was liefde, dit verlangen
om to beschermen, te koesteren düt bo-
