Nederland en ie Oorlog.
No. 17234.
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 3 Mei.
Tweede Blad. Anno 1@1@.
Persoverzicht.
Binnenland.
FEUILLETON.
De Vergissing van Vivien Eady.
Het morgen verschijnend nummer bevat
a. als voorplaat: Z. K. H. Prius Hendrik
ikt op de artillerie-heide bij De Bildt aan
•Je Padvinders een vaandel uit.
Voorts: een zeldzaam fraai panorama van
i. '.erdam, gezien van het dak van bet
-hcepvaarthuis. Panorama van het bui-
n Amersfoort verrezen dorp voor de Bel
gische geïnterneerden. Het te Scheve-
ineen door den schipper Baak aangebrachte
ngelsohe vliegtuig. Hvacintenveid on-
-.r Lisse in vollen bloeiverschillende
jtneele foto's, op den oorlog betrekking
Ebbende.
De Zakenver loven. .,DE
1EUWE AMSTERDAMMER" heeft het
ver grenzenloos willekeurige toekenning
de zakenvorloven;, die in do practijk
vet'worden verleend door dén Minister of
-n departement, maar door de compagnies-
mandanten. Advisee ren deze ongunstig,
n wordt het verlof niet gegeven.
Het blad merkt verder op
,Van rijn geboorte af heeft het instituut
r zakenvei loven slecht gefunctionneerd,
de Minister heeft getracht, door de bc-
"ddeling van allerlei corporaties on in
ningen in te roepen bij het geven van
vies (nl. wanneer eerst do compagnies-
-mandant gunstig had geadviseerd
e belommeringen voor eeü oordeelkun-
toepassing uit den we-g te ruimen.
raar noch do arbeidsinspectie, noch het
©uncomité, noch de politie, noch andere
-.langrijke en luisterrijke instellingen
7&ren bij machte het euvel op te heffen.
dat 'kwam v.n.h, omdat de grootste
q Ier pal en, do compagniee-commandan-
n, niet konden worden op zij gezet,
loder, die de a. sociale gezondheid vün
onze beroepe-oföctileren kent, en de ver-
V.arbare neiging, om zich op ieder ondor-
cschikte, die niet blindelings een werk-
is van hun luimen, te wreken,
voorzien, hoe het louter geven van
uïvics op een verlofaanvraag ontaarden
nest. Tan de wenschelijkheid of nood-
elvjkheid van het verleenen van zaken-
e^-lof hebben zij, die zichzelf buiten do
afeohappij geplaatst hebben, geen
woom van begrip, en de besten onder ben
eten zich op zijn hoogst leiden door mede
den met de aanvragers of door hun goe-
i wil om te helpen waar zij konden.
Maar voor anderen was het een instru-
onfc om te hoer6chen. Het „zoeken", d.i.
opzettelijk en op kleingeestige, vaak
ierieure wijze, iemand op minieme
\eAvgh©don strafbaar trachten te etcl-
Jron vervalleneen soldaat van de
-mpagnie. die, waar het noodig was, op
gepasto wijze voor zijn belangen en
-htcn durfde optreden (en ook wel
eens voor die van anderen!) en dus voor
'den commandant een lastig element werd,
■roe licht tob redo en... onderdanigheid
brengon, als hem duidelijk gemaakt
verd, dat zijn kapitein of luitenant het in
hand had zijn zakenverlof te doen af-
tuen. Waar verder nog veel comman
do behartiging van deze adviezen
aan Ide sergeant-majoor-adminis-
'teurs overlaten en dezen voor een deel
f<? gaarne rekening houden met de be-
ïikilligheid van sommige soldaten om
r bewezen diensten te betalen, lijkt hot
fcenverlof eerder uitgevonden als macht s-
'ddel voor lagere commandanten en aJs
^andels-artakel voor sergeanitHmajoors, dan
panacee voor ons verdrukt bedrijfs
leven."
Mond- on klauwzeer. E. M. 'lYeea-
jga) schrijft t,DE VRIJZINNIG-ÜEMO-
IGRAAT" over dit onderwerp:
Zonder twijfel zal menigeen met belang
stelling- en ook met ©enige dankbaarheid
jegens onzen veeartsenijkundigen dienst, ver-
Bsanen, dat we thans voor de tweede maal
gedurende een week zijn verschoond geble
ven van nieuwe gevallen van mond- en
klauwzeer.
Nog grooter wordt echter onze dank
baarheid, als we bedenken, dat dit resultaat,
dat sedert maanden niet een enkele maai was.
bereikt, kon worden verkregen, nadat met
het afmaak-systeem was gebroken. Op 9,
Februari had de Minister toch beloofd, dat
hg slechts dèn zou afmaken, indien hij geen
voldoende hulp voor isolatie zou kunnen krij
gen; in verreweg de meeste gevallen is daar-,
na met behulp vau militairen geïsoleerd.
Is nu dit gunstige resultaat verkregen,
doordat met het afmaak-systeem als eeni-
ge bestrijdingswijze ia gebroken? 'We zouden
het niet durven beweren; veeleer mag, dunkt
ons, vyorden gedacht aan vermindering der
virulentie van de smetstof en afneming van
het aantal gevallen aan de overzijde der,
grenzen.
Dat neemt echter niet weg, dat het isola
tie-systeem, vooral als het streng wordt toe
gepast, gelijk, naar we vernamen, het geval
Was, een preventieve werking heeft. Dan
toch wordt door iederen veehouder het mond
en klauwzeer als een ware plaag beschouwd,
waaraan hij traoht te ontkomen, terwijl bg!
h?t afmaak-systeem de ziekte somtijds is een
welkome gast, waardoor men een beste som
gelds voor een slechten stal vee kan krijgen.
Of niet ook dit isoleer-systeem, in al rijn,
strengheid toegepast, een middel kan zgn,
erger dan de kwaal en of niet met ©enigszins
mildere toepassing hetzelfde of nagenoeg
hetzelfde resultaat kan worden bereikt ca
minder ontevredenheid en tegenzin behoeft
te worden opgewekt, kan nader worden be^
sproken.
Door de feiten is thans échter bewezen,
dat, wanneer gedurende den Staltijd het af
maak-systeem' wordt prijsgegeven, de riekte
niet over het land behoeft te „vliegen",,
zooals men ons wenschte te doen gelooven.
Iets anders is het of dit resultaat be
vend zal zijn, nu de weidetijd is aangebro
ken. Onze veestapel is niet doorgeziekt en
denkelijk zeer vatbaar; het aantal gevallen
is in Duitschland regelmatig afnemende^,
maar toch nog aanzienlijk; het aantal inslee
pingen zal dus nog betrekkelijk groot kun
nen zijo. Omtrent België is ons dienaangaan
de niets bekend. In elk geval echter zal
groote voorzichtigheid en "waakzaamheid
noodzakelijk rijn.
Te meer bevreemdt het ons daarom, dat'
de Minister den uitvoer van stamboekveei
heeft toegestaan, waardoor het bezoek van;
vreemde kooplieden aan de stallen wordt be
vorderd. In den vorigen zomer hebben we:
toch in dat ojrioht een gevoelige les gehad.
Het lijkt ons een fout, dat de Minister;
rich aan dat voorbeeld niet spiegelt."
Dr. Gunning over het leven.
In „PNIËL" schrijft dr. J. H. Gunning J.ïïzn.<
j,Het leven is zóó druk en afmattend,
ook zóó verslappend en vervlakkend voor;
ons karakter, dat ik meer en meer inzie,
dat de éénige voorwaarde, om niet geheel
en al onder te gaan in al die bont© veelzij
digheid, is: met alle geweld, met allen na
druk zich iets (wat het dan ook zij) te re-
serveeren, dat men zich voor niets ter wereld
Jaat ontrooven. Laat dat zijn ,uw! morgen- oef
middagwandeling, waar ge u in Gods rijke
schepping eens ongestoord met uw eigen
rieleleven kunt bemoeien; of een uur voor:
het onderzoek der Schrift bestemd; of de;
geregelde lering van een uwer blijvende
vrienden (een Dan te, een Schiller, eon Björn,
son) ieder moet nu maar voor zichzelf
bepalen wat hjj voor zijn vorming en inner-
Iijk leven het meest noodig heeft maac
ga daar niet van af, en laat het u door.
niets of niemand ontrooven! Daarvóór en.
daarna kunt gij dan uw bezoeken en brie
ven, uw tijdschriften en uw leringen, en
heel den soesah van ons samengestelde leven
met wat minder schade over u heen latent
golven
Wij lezen veef en zamelen tallooae ge*
dachten en fadrukken op, en worden daar
door misschien „interessante menschen." WjJ
fcunneu over aües-en-nog-wat-meepraten, en
verbazen misschien eenvoudige zieltjes door,
onze „veelzijdigheid." Maar afa ik 't leven van.
een Goethe bekijk, dan schaam ik mij al
weer over onze holneid en oppervlakkigheid.
Dat was nu eens ©en leoraar der menöch-
heidAls we dien Olympdschen grijsaard'
gadeslaan, merken wij al spoedig genoeg,
dat hier geen onverschilligheid en óók geen
gewilde, opgedrongen kalmte voor ons po
seert, maar een man, die heel het leven zijns
tijds in zich heeft opgenomen en verwerkt
Hij heeft een bijna godsuienstigen eerbied
voor de waarheid, voor de werkelijkheid, die.
hij met ongebroken ijver, met inspanning
van al zijn krachten, blijft zoeken."
Ged. Staten vaal N.-Holland Lebben
goedgekeurd het besluit van den Raad van
Heemstede, waarbij aan de Noord-Zuid-
Hollanc&ahe Tramweg-Mij vergunning is
verleend tot eleetrifieatio van haar bedrijf
in die gemeente.
Men meldt.uit Rotterdam:
Gisteren nam de afgetreden directeur
van de HollandAmerika-lijn, do heer J.
V. Wierdsma, afscheid van het personeel in
de fraai met bloemen versierde loods Rot
terdam. Bij monde van den oudsten procu
ratiehouder, den heer A. Th. Wulffraat,
werd hem een gipsen afgietsel vau zijn eigen
beeltenis overhandigd, waarvan er een in
het kantoor geplaatst zal worden. De heer
Wdordsma bedankte met ©enige hartelijke
woorden.
Benoemd is tot substituut-griffier bij de
arrondissements-rechtbank te Amsterdam,
mi'. O. Briët, thans griffier bij het kan
tongerecht te Bergum.
De gewone audiëntie van den Minister
van Staat, Minister van Binnenlandsche Za
ken, en van den Minister van Justibie zul
len Zaterdag 6 Mei niet pla-ats hebber) en
de gewone audiëntie van den Minister van
Waterstaat op Vrijdag 5 dezer niet.
Te Emmen (Dr.) is Zondag in den
ouderdom van 102 jaren en 9 maanden over
leden de heer G. Meijer, oud-hoofdcommiee
der directe belastingen.
Naar „De Tel." verneemt heeft de Am-
sterdamsche Vereeniging van Ziekenfonds-
geneesheeren aan de besturen der zieken
fondsen een ontwerp-overeenkomst toege
zonden, waarin o, m. wordt voorgesteld de
contributie der verzekerden te brengen we
kelijks op niet minder dan 15 cents per
verzekerde boven de 16 jaar en 3 cents
voor ieder kind onder den 16-jarigen leef
tijd, terwijl van gezinnen met meer dan 5
kinderen beneden de 16 jaar voor dezen
te zamen niet meer dan 15 cents als weke-
lgksohe bijdrage wordt gevorderd.
Een ingrijpende verandering, daar de con
tributie volgens dit voorstel met 50 pCt. ver
hoogd zal worden.
Voorgesteld wordt voorts:
Voor geneeskundige hulp door huisartsen
op hun spreekuren en waar noodig, ten huize:
der patiënten, wordt door het ziekenfonds
per week betaald zooveel maal f3 als het
aantal verzekerden boven de 16 jaar be
draagt, gedeeld door 52 en voor de kin
deren onder den. 16-jarigen leeftijd, zooveel
maal fl als hun aantal bedraagt, gedeeld
door 52. Een verhooging dus van '50 pCfc.
voor de volwassenen; voor de kinderen fl
per jaar tegen vroeger nihil.
De Ziekenfondsgeneesheeren zijn tot dezen
maatregel overgegaan, omdat het honora
rium, hun door de ziekenfondsen toegekend,
met het oog op de tijdsomstandigheden niet
meer toereikend wordt geacht.
De Minister mn Financiën maakt in
de 3rStaatscrt)." bekend, dat <-cor dien di
recteur der directe belastingen, enz. te
Amsterdam, u2fc Uitrecht, namens twee on
bekenden, ten behoeve van 'b 'Rijks scheut-
kist, is ontvangen f 1000, ter voldoening
van mogelijk te weinig betaalde directe l>e-
Bij Kon. besluit is met ingang van
1' Juni benoemd tot datecteur 'van het
postkantoor te Groningen de heer W. J.
P- Kroeff, thans 'dir. van het post- en te
legraafkantoor te Gorkum.
In de gisteren gehouden rifcti/ng van
de Provino.Staten van Friesland is het
voorstel van Qed. in 'sake dé eiectricïteats-
vooratemng der provincie met 40 tegen 4
stemmen aangenomen.
In dé PrinsdSendrfkstichting te Kg-
mondroan-Zee heeft de heer G. E. 'A. van
Ha/11, in tegenwoordigheid van regenten,
tels d5(recteurf "dofer etóohtSng officieel af
scheid genomen van de verpleegacu.
Te Utrecht werd gisteren cu wordt
heden de jaarlijksche vergadering gehou-
ncn van de Aod.-Herv. i'redukantenver-
c en: ging.
Do 51ste vergadering van rno. .rm> theo
logen kwam gisteravond onder voorzitter
schap van ds. <P. El dering te Am-ter dam
bij elkander.
Gistermiddag werd do jaarlijkscke ver
gadering der Doopsgezinde predikanten
gehouden in het American Hotel, 'in de
hoofdstad.
Ook vergaderde aldaar ue Vereeniging
van Lutherscho Predikanten.
l>e militaire geneeskundige dieust.
Het hoofdbestuur van de Nedcriandsche;
verplegersvakvereenigiug heeft, tiaar wij ver_
nemen, aanvraag gekregen om hoofd verple
gers en gediplomeerde verplegers uit te zen
den naar de militaire hospitalen.
Zoo worden, naar medegedeeld wordt, voor
Amersfoort twee hoofdverplegers en drie
gediplomeerde verplegers gevraagd en zijn
ook aanvragen ingekomen van Kampen en
Bergen-op-Zoom.
Men schijnt te gaan inzien, dat-toch ein
delijk eens iets gedaan moet worden, 't
Hoofdbestuur der verplegingsvakvereoniging
heeft herhaaldelijk aangedrongen op het
plaatsen van gediplomeerd ptersoneel in de
hospitalen.
Er. moeten nu natuurlyk .nog onderhan
delingen gevoerd worden, o.a. over de ar
beidsvoorwaarden.
Maar de zeer gerechtvaardigde f;n felle
critiek sehpnt althans dit te hebben bereikt,
dat er - met verbetering een begin wordt
gemaakt.
Ken mal gerncht.
Het „Hbld.'^ schrijft
„In de groote Duitsche bladen is de vori
ge week een bericht overgenomen uit de.....
„Tribune", het orgaan der S. D. ÏJ. en
liefst van 19 April, een bericht waarin niets
minder stond dan dat een Nederlandsch
oorlogsschip door de Engelschen bij vergis
sing in den grond zou rijn geboord. Dat zou
het fameus© feit zijn geweest door de
„Breda" waargenomen, waaroverzulke
geheimzinnige aanwijzingen in de couran
ten verschenen.
Nu het bericht via de groote Duitsche
bladen en via lezérs van ons blad ons op
nieuw bereikt, kunnen wij mededeelcn, dat
wij er inlichtingen over hebben ingewonnen
en dat hefc natuurlijk onjuist is. De ma
rinestaf heeft, liet blijkbaar te mal gevon
den om het zelfs ernstig tegen te spreken.
Nu, dat is wel zoodat er aanleiding toe
zou zijn of dat het mogelijk zou zijn om
het vernietigen van een Nederlandsch oor
logsschip vele weken geheim te houden, zal
wel geen normaal mensch aannemen."
Inleving lichting 1956.
In de hieronder vermelde tijdvakken zul
len van de dienstpliohtagen der liohttfng
1916 worden ingelijfid:
1. in het tijdvak van 1620 Juni 1916:
a. dé diénstrpliohtagen, toegewezen aan
het korps pontonniers en bestemd voor
heit tweede in te lijven gedeelte;
b. het thans nog overschietend gedeelte
van de getallen der dienstplichtigen, toe
gewezen aan de compagnieën wielrijders
niet uitzondering van hen, die het in art.
70 der MHitiéwet bedoelde bewijs van
voorgeoefendheid hebben verworven. Deze
laatstan zullen twee maanden later wor
den ingelijfd;
2. in het tijdvak van 15 Juli 1916:
de helft van de getallen der dienstplich
tigen, toegewezen aan de regimen/ten hu
zaren.
Alleen om zeer gewichtige redenen
waaronder in cöt geval ook studiebelan-
gen kunnen worden gerekend kan aan
deze 5n te| lijven ctienstoplitohtigon uitstel
van eeiefce oefening worden verleend, in-
cfien zij daartoe alsnog ten spoedigste
aelx hun verlangen bij (ongezegeld) ver
zoekschrift aan den minister van worlog te
kennen geven, met overlegging van een
.Uit het Engelsch' van Charles Marriott.
(Nadruk Verboden).
12)
Harpur, dié rijn onjbsfcemmmg dadelijk
tóieen overwonnen te hebben, kwam gïim-
éohend uit het kantoor voor gedep oneer-
bagage. Zijn oogen stonden wat dicht
bi,* elkaar, maar overigens was hij een
toe met een aangenaam gericht, onge
ler vijf-en-dertig jaar oud, flink en
ffachtig gebouwd.
„U. kent mijn vrienden, de Eady'e niet
waar?" zei hij vriendelijk, toen hij bij hem
wam. U moet er aan meehelpen, dat Hugo
Met op juffrouw Eady neerriet, omdat zij
feen cricket speelt. Ik zal juffrouw Eady
paar niofc vertellen, wat hii over haar
«eftijd zei. Hij is blijkbaar verkeerd in-
felibhfchij dacht, dat zo nog een klein
eisje was. Evenwel geloof ik, dat wij gc-
zeggen mogen, dat zij van sport
■oud't."
Zeker",, Eei' - Stott, „juffrouw Eady
-kent op je, om haar te loeren, forellen
vangen, Hugo. Ik heb de vergunning
je gekregen."
iHarpur begon zoo over aas" uit te wef-
jdafc Stott ging twijfelen aan rijn
actisoh© kennis van forellenvangst.
cuiten het station, tuscchen de huurrij-
ten, haeld een jongen den kop van
vurig paard vast, dat gespannen was
llalliwagontj e op gummiband en.
u Hendrik met meegebracht0
vroeg OEugo foeleucgeefceSd,: hoen hij den
vreemden jongen had gezien.
„Neen, ik ben alleen gekomen", zeS
Sfcofcb, die bezig was hot achterbankje van
het rijtuig neer te laten. Hij had expres
gezorgd, dat hij en Hugo geen gezelschap
op hun rit naar huik zouden hebben, en
wel om ©co bijzondere reden, maar hij
moest toch lachen om hefc dwaze toeval:
twee mannen die alkander antipathiek
waren, samengebracht door dé onschuldig©
boleefdhefld va.n een kind.
Harpur ging naast Stott zitten, en Hugo
Mom achterin Zij reden langs de haven en:
de promenade. Het was schemerdonker, de
zee en de lucht waren wonderlik licht ge
kleurd. In het zuiden flikkerde het licht
van kaap Lizard als zomerweerlicht, en voor
hen slaken de huizen van Trevenen koud en
Wauw af tegen het purperkleurige bnd-
hoofd, dat den goudkleur!gen hemel afsloot.
Hugo, met zijn arm' gelennd over den mg
van jje voorplaatsen^ wees Harpur allerlei
plaatsen aan.
„Dat is Trevenen, waar de Schilders wo
nen. U kan de ateliers tusöehen de boo-
men door rien. Porthlew ligt om de punt met
het kleine eilandje. Dat is de plaats, waar
do Spanjaarden in 1800 en zooveel een in
val deden. Er woonde een oude sportsman,
Penaluna geheeteu, die' hen te gemoet ging;
maar hij werd gedood, en rijn volgelingen:
werden teruggedreven den heuvel op tot aan'
de kerk. De Spanjaarden verbrandden'
het dorp en de kerk: alles, behalve deö
toren. Men kan den toren daar rien, op
den top van den heuvel. Penolver is nog
wat verder de kust langs, maar daar heen
kunnen we niet rijden, omdat er geen weg
Is, en dus moeten w*g dien steil en heuvel
recht voor ons op.
Harpur deed zjjn best belangstelling te:
toonen; maar Stott bemerkte, dat hij in
gedachte bezig was middelen te bedenken,
om een kennismaking weer af te breken, die
zoo overwaoht begonnen was.
Aan den voet van den steilen heuvel!
over do brug bg Trevenen sprong Hugo af,,
en liep naast het paard met de handen in de
zakken van rijn overjas; hg bekeek de béè-
nen van hete paard met hét oog van een
Kenner.
„Hoe maakt Kitty heb?" vroeg hg.
„Z$ wordt heel goed," zei Stott „Ik denkf
haar te laten loopen fa de Adriaaa-rennen."
„Wat prettig!" riep Hugo uit „Wie aal
baar rgden?"
„Dat weet ik nog met," zei Stott, lachend
op hem neerziende. „Ik denk Hendrik."
£Maar Hendrik is zoo'n sukkel," wierp'
Hugo tegen.
„Nu, we zullen bog wel rien," zei Stott
Hugo sprak niet meer vóór rij den top
van den heuvel bereikt hadden. Stott zette7
jaan, terwijl hg weer instapte en ging ritten.
ftEéy vader," vroeg h$ op eens, „heeft tf
nog iets gehoord van dien kerel Rutherford
Lorraine r
Stott gaf het jtóard een zweepulag, aoo-
dat rij van hun plaatsen opsprongen. Har
pur keek verwonderd rond; hrj had! gevoeld,
dat Stott schrikte, voordat de zweep
optorn.
„Koest, oticfe jonge»!" Bei Stott; „ér IS
niets om vto to schrikken."
Dat was er ook niet, dacht Harpur, hei
paard was ook met schichtig geworden.
„Heb ik hot je niet geschreven?" «ei Stott
Kalm, de zweep weer wegzettende. „Er fa
iets heel treurigs gebomd. De h'eer Lor
raine was op weg hierheen om mft to ba-
zoeken, dal vermoed ik ten initiate eö
schgnt op den kaaimuur gevallen, en daar.
door bewusteloos geworden te rijn. Voor
dat iemand herd vond was hg verdronken."
„Arme kerel!" riep Hugo ernstig. „We
zenlijk, het spijt me, dat ik hem een lam
men vent noemde. De jongens op school
zullen er ook van opzien, als ze het hoo-
ren: rij hadden zoo'n pret om hem. En dus
heeft g hem in 't geheel niet gezien, vader?"
„Levend niet," zei Stott, „hoevtel ik na
tuurlek bë het onderzoek getuigenis moest
afleggen."
Hjj had onuitsprekelijk het lancL De
voornaamste reden, waarom! hg alleen met
Hugo naar huis had willen rgden, was ge
weest om een vraag, als deze te voorkomen.
In zgn brieven aan Hugo had hij het on
derzoek' niet aangeroerd, maar achterafhad
hg de mogelgkheid voorzien, dat Hugospre.
ken zon over Lorraine's bezoek aan Ga
um gee, misschien in het bgzg° anderen.
Harpur begreep het niet en was boos om
een andere reden. Vivien had hem in haar
brieven een tamelijk uitvoerig verslag ge
geven van die dagelïjksdhe gebeurtenissen in
het kleine werehïje van Penolver-baai
maar zij had mets van een onderzoek ge
zegd. Hij begreep niet, waarom niet. Zijn
instinctmatige afkeer van Stott werd «Ke
per, en hoewel hij den jongen aardig vond,
speet het hem, dét hij gedwongen kennis
had gemaakt.'
Beide mannen waren wat in gedachten
verdiept, en later spraken rij zorgvuldig
ge&oaen woorden, em met lange tusschen-
pooaen. Hugo, <£e voelde, dot de atmosfeer
gespannen was em begreep, dat hij iets ver
keerds had gezegd, was niet <>P zij"
mak. Hg trok mi aan Stottia jas. De-ze stak
rijn hand achter zich en greep geruststel
lend «Be van den jongen. Harrpur zag het.
deugdelijk bewijsstuk omtrent het werkelijk
bestaan van de reden der aanvrage.
In het verzoekschrift, zal do dienstplich
tige behooren te vermelden de gemeente,
voor welke hij is ingeschreven, alsmede hefc
korps in hefc korpsonderdeel, araan hij
is toegewezen.
De dienstplichtigen zuilen echter reke
ning moeten houden met de r^ogelijkheid
dat het uitstel wordt ingetrokken, zoodra
do omstandigheden^ daartoe aanleiding
mochten geven.
Uitvoer vaa ïliea.
De minister van Landbouw heeft be
paald, dat me<b ingang van 2 Mei onthef
fingen vaii^ het uit\X>erveiibod voor uien
in versohen en gedroogd en t oestand niet
meer zullen worden verleend.
Voor partijen gedroogde uien en uien-
poeder. welke bij het in werking treden
dezer beschikking in de drogerijen aanwe
zig zijn, zal nog zooveel mogelijk vergun
ning tot uitvoer worden toegestaan.
Exaaiciaverloi.
In L. O. 1916, IB. 41, wordt de navolgen
de wijziging en aanvulling gebracht.
Het gcL-tcido in.Iilb wordt geiezon al3
volgt
Voor dc examens schoonschrijven M. O.,
do examens ter verkrijging van hot Mer-
curiukdiploma "voor do practijk in boek
houden, zoomede van dit diploma als leer
baar in de han-delsoorrespondontic, voor de
examens in boekhouden, talen en steno
grafie van de VerecnigPlig van leeraren te
Amsterdam en voor de examens van het
Genootschap voor Practisch Handelsonder
wijs, een verlof van 7 dagen.
JBe en de „Palembang".
Het „Alg. Hbld." schrijft:
„Zoo schijnt het dus wel zeker, dat do
Duitsche regeering ten lange leste erken
nen zal, dat een Duitsck oorlogsschip met
een Duitsche-fcorpedo de „Tu'oantia" in den
grond heeft geboord.
Voor ieder, die kennis had genomen van
dc reeds gepubliceerde feiten, stond het
wel vast, dat de „Tubanbia"-wandaad door.
oen Diiitsch oorlogsschip gepleegd was, en
wij mogen wel aannemen, dat do „Neder-i
landers", die triomfantelijk uitriepenheb
is nog niet boswezen, dat een Duits oh sohip
de schuldige is, dit deden tegen bet-er we
ten in en in de hoop hun vrienden in
Duitschland aldus het brutale ontkennen
gemafkke-lijker te maken. Hun streven zou
ook zeker geslaagd, elke genoegdoening aan
de Nederlandsdbe eigenaren onthouden on
elke poging om waarborgen tegen herha
ling van zulk een misdaad te verkrijgen
verijdeld zijn, indien niet het nummer van
de torpedo gevonden ware. Daardoor kon
ieder deskundige verklaren, dat met wis
kundig© zekerheid kon vastgesteld wor
den, hoe en waar de betrokken torpedo
was afgevuurd, zoodat Duitschland, indien
hefc onschuldig was, dit binnen vier-en-twin-
fcig uur zou kunnen bowijzon.
En kenschetsend voor de overtuiging,
waarmede zioh noemende Nederlanders
volhielden dat Duitschland niefc de schul
dige was, is wel het feit, dab, toen het
nummer van de.torpedo gevonden was, alr
lerwege een juichkreet klonk... d.w.z. over
al waar men meende, «lat slechts een:
Duitsoh oorlogsschip het feit gepleegd kon
hebben... terwijl de Nederlanders, die be
weerden, dat een Engelsah of Japansch of
Cochmohineesdh oorlogsschip de misdaad
gepleegd hadden een sombeT stilzwijgen be
waarden. Waarom? Verheugden rij rich'
niet in de gelegenheid, die Duitschland
kreeg, om zijn onschuld te bewijzen? Of
geloofden zij daaraan zolven niet en ver
kondigden rij cüe slechts, omdatnu,
omdat zij zulke uitnemende Nederlandera
rijn?
Bon oplossing van het vraagstuk, hoe ctó
schadevergoeding geregeld zal Worden, in
den geest als is aangeduid, is zeker voor dén
Hollandsohe Lloyd zeer bevredigend.
Dooh voor Nederland is de zaak daarmO-
de toch liog niet afge'loopen. Want ton eer
ste is de torpedeering van een schip alö
de „Tubanbia" bij „vergissing" volstrekt
onmogelijk. Ieder dio weet, dat do naam-
van de ,,Tubantia" hel verlicht op het
schip te lezen was, die weet hoe zeldzaam
en maakte een ongeduldige beweging.
„Een overdreven sentimenteel© gek"^
dacht hij.
Na een poos begon Hugo, als om «ie kloof
to overbruggen, naar rijn vrienden in Pe
nolver te vragen. Mevrouw Mar low scheen
bijzonder in zijn gunst te staan. Harpur
hoorde, dat haar echtgenoot predikant was,
en de naam en het ambt samecn herinner
den hem aan een of ander Marlow? Mar-
low? O ja, mevrouw Fleming-was een juf
frouw Marlow, en zij had oen broer, die
predikant was in Comwalilis.
Een vraag aan Stott stelde rijn indenti-
teit vast. Dat was nuttig. Hij meende, dat'
mevrouw Fleming haar broeder wel eens
bezocht, en rij zou zekeT alles omtrent
Stobfc weten. Hij wist, dat mevrouw Fle
ming gevleid zou rijn, iets van hem te hoe
ren, en blij, hem een kleinen dienst te kun
nen bewijzen. Hij was benieuwd, hoe Elsie
Fleming het maaktehij had haar in lang
niefc gerieu. Het speet hem nu een beetje,
dat hij rijn reis niet te Exeter had afgebro
ken, om haar ©en bezoek te brengen. Hij
was noodt in 't minst verliefd op baar ge
weest, en rij was te ziekelijk, te ongelijk'
van humeur, maar zij was een bijzondere'
vrouw, prikkelend, een kunstenares in heb'
waardeeren van rijn eigenschappen.- Zij
begreep hem, zooals Vivien Eady nooit zou
dbon, hoewel hij Vivien Eady liefhad en
niet Elsie Fleming. Arme Elsie Fleming!
Zij was ongelukkig door haar karakter, dat
wist hijmaar hij was wel ©ens nieuwsgie
rig, of zij niet een beetje van hem gehou
den had. Bij een vrouw met haar Lastig ka
rakter kon men nooit weten. Als hij haar
was gaan bezoeken zon hij aan de ontmoe
ting met den jongen Stott en de lastige ge
volgen daarvan, ontsnapt rijn maar dan
