Persoverzicht,
CORSETS steed matSD Pr-ZCDl
Ingezonden.
I Violette of de Schoonzuster.
fjo
X£> IPeta'tTiai'L
Kers tie Ulad» &o. 1916.
De verwarming van kerken.
- In het „NIEUW KERKELIJK WEEK
BLAD". van Den Haag, schrijft ds. A. J.
A. Vermeer, aldaar, over dit onderwerp.
De groot© kathedralen van de Herv. Kerk
kannen niet verwarmd worden, dat blijft
jcen groot bezwaar.
Nu zegt men wel „Ons voorgeslacht was
Noch heel wat flinker en taaierDie
zaten toch maar rustig in di? koude kerken
en de dienst duurde toen heel wat langer."
[Maar ds. Vermeer stemt daar niet mee in.
■„Onze voorouders kleedden zich anders. Zij
[hadden dileko bouffantes om, zwaar-lakenscho
jassen aan, ook onder den dienst hun lioed
of een slemmig napje op. Hun huiskamers
[werden niet door vulkachels, die aan het
lieele huis een aangename warm'e verstrek
ken," verwarmd en onder de voeten hadden
zij een duchtig „kooltje vuur', een „Ja
nuari", zooris mijn grootmoeder zoon stcof
[noemde; en, bovendien, weet gij zeker, dat
'loon de menschen bij kqud weer niot thuis
bleven? Dit weet ïk wèl, dat wrj verkeerd
doen met ons voor ts stellen, alsof in dc-n
igotden ouden tijd do menschen geregeld
naar de kerk stroomden, als er dienst was.
[Het zal v/el eens zijn voorgekomen. Maar
de Dordtsche Synode heeft zeker niet zon
der reden bepaald, dat de dominees 's mid-
MagS catechismus moesten preeken. ook al
zou het geheele gehoor uit niemand anders
beslaan, dan do eigen huisgenootem.
„Maar voor een oogenblik toegestemd, dat
onze voorouders er geen bezwaar tegen had
den, een pear uren in zoo'n koude kerk te
[zitten, mogen wij, die onder andere om
standigheden leven, nu niet verwachten, dat
vij 's Zondags ontvangen worden in ker-
tken, waar het een beetje gezellig aanvoelt?
Zou do aandacht fer niet onder lijden, wan-
jnier we zitten te kleumen en zou de op
komst er niet geringer om zijn?'
Z)e „NIEUWE ROTTERDAMSCRE COU-
pANT" teekent hierbij aan:
-Het artikel laat.de moeilijkheid Onop
gelost. M9ar als het ons geoorloofd is,
een advies te geven zou er al niet iets
bereikt zijn, indien men in de groote ker
ken hef' ruim, waarin de gemeente zit-,
voor zoover het niet reeds door hout af
geschoten is. met schuifgordijnen afsloot,
cn binnen die ruimte stookte? Van.boven
kon dan, oen doorzichtig doek gespannen
voraen, Om de warmte niet gelmei naar
i>, gewelven te laten ontsnappen. Voor
[Jnchlververscliing dient natuurlijk gezorgd
le worden.
Maar, afgescheiden hiervan, er wordt toch
immers in sommige van die groote kerken
lal gestookt?
Plaatsvervanging van predi
kanten. Over dit onderwerp geeft d3.
H. J. de Groot, Ned.-Herv. predikant te
Voorst, redacteur van „ONS ZONDAGS
BLAD'', rijn opinie.
Uit zjjn artikel, dat hoofdzakelijk handelt
over vacantie van predikanten, i3 het
Volgende afgeschreven:
De nieuwsbladen hebben liet ons onlangs
gemeldHet classicaal bestuur van Eclair,
(hulde aan deze moderne mannen-broeders)
hooft cên aanschrijving gericht tot allo ker-
keraden en alle kerkvoogdijen in zijn res
sort, om de noodige maatregelen te willen
heramen en nemen, dat voortaan elk predi
kant in de classis Edam vast rekenen kunne
[op vier wc-k'en vacantia. En dat de lcerk-
yoogdjj van iedere gemeente daarvoor uit
rekke een som van f40 jaarlijks, ten einde
jbaruit to bestrijden de onkosten der leer
aars, die overkomen om in den dienst to
voorzien. Elk plaatsvervangend predikant du3
krijgt f10 voor iedere beurt, die hij op
deze wijze vervult.
Het classicaal bestuur van Edam is voor
gegaan. Vermoedelijk zullen de gezamenlijke
andere classicale besturen wel volgeir. Eer
lang dus krijgen alle kerkeraden en kerk
voogdijen deze aanschrijving. En is de tijd
niet verre meer, dak alle leeraars onzer
Vaderlandseho Kerk, zonder hoofdbreken, óf
voorafgaand of opvolgend overwerk, hun
rustmaand zullen hebben.
Tvfen zal nu vragen: Wie zal de leeraars
aanwezen, dm in de rustmaand den dienst
waar te nemen'? Ik 2011 zeggen: De billijk
heid gebiedt, dat kerkeraad en kerkvoogdij,
den plaatselijken leeraar hierin hun verlan
gen bekend maken, en deze daaraan gehoor
geeft, tenzij bij hem overwegende bezwaren
beslaan.
„En als ze dan nu eens een modem do-
jninee candideeren?"'
Dacht ik het niet? Die klip zouden wij
niet kunnen ontzeilen. Welnu, mijn antwoord
geef ik gaarne: Mijn gemeente kan krijgen,
om het even welken predikant onzer Va-
derlandsclie Kerk zij maar verkiest. En blijkt
dan mijn werk zoo prullig, dat de eerste
de besto vacantie-dominee het onderstboven
blaast dan geschiede dat. Dan zal ik dat
oordeel hebben te dragen.
Voorloopig ben ik daar niets bang voor.
Ik heb, door Gods genade, de laatste 20
jaren, mijn ambtsjaren, zoo mij met de borst
toegelegd op mijn eigëh werk, op de verkon
diging des Woords, met uitsluiting van al liet
andere, dat ik mijn kansel vier weken aaneen
durf overlaten aan elk predikant, hij rij'
De Liud van Wijngaarden of Hulsman, cn
dat, (a;ls ik de vijfde week Weer op den
preekstoel sta, de gemeente niet zegt „Ajak
kes"; maar haar gedachten laat gaan in dit
vredig spoor: de oude koetsier zit weer
op dén bok; hij zal ons niet in de sloot jagen.
Wat het moderne gevaar en den moder
nen boeman betreft, ik beu hierin zoo radi
caal: is onze gemeente eenmaal modern ge
worden, dan behooren wij dat verbijsterd
feit te aanvaarden. Dan helpen onze lap
middeltjes niet. Dan helpt geen kansbere
kening; geen lcuusimatige stemme nmeerder-
heid; geen macklsfnisbruik van den ortho
doxen ambachtsheer of ambaehtsvrouwe. Ik
bedank voor de rol van Uzza. Ik wil do
ark niet grijpen; laten dan liever de runde
ren struikelen en dood neervallen. De ortho
doxie zal in de komende tientallen jaren
hebben tc slikken: do gevolgen van haaf
eigen lapmiddeltjes. God is, in onze dagen,
bezig Uzza honderdvoudig dood te slaan.
Daar is maar één middel, dat geoorloofd!
is. Dat uit het geloof is, en tot geloof. En
dat één middel is: de tróuwe verkondiging
des Woords.
Do MiddonSjtandsonquofcc.
In „DE R.-K. MIDDENSTANDER" zegt
de heer A. Kellenaers over dit onderwerp
"We moeten ons geheugen eens opfris-
sclien. En erg flink opfrissciben ook. Is heb
nu niet rond! zeven jaar geleden, dat bij
Kon. besluit wercl jngestclcl een Commissie
voor de Middecnstandsenquête 1
Deze Commissie zou een onderzoek heb
ben in te «tellen naar den toestand van
den kleinhandel en de kleinbedrijven hier
te lande. Zij zou van haar bevindingen rap
port uitbrengen aan do Regeering. En de
Regoering zon op haar beurt mot do in die
rapporten samengebrachte gegevens haar
nut doen. Op wetgevend gebied zou zich
op deze wijze voor den Middenstand het
beloofde land openen
Men toog met groeten ijver aan den
arbeid.
In grootore en kleinere, plaatsen werden
door daartoe aangestelde enquêteurs en
quêtes gehouden door middel van vragen
lijsten, dde door do betrokken middenstan
ders beantwoord werden. 1)
Nauwelijks een jaar na die plaatselijke
enquête verscheen een bericht in de bla
den, dat do arbeid goed opschoot en dat
heel wat belangrijk materiaal was bijeen
gebracht.
De Middenstand watertandde.
En de wetgever maakt0 zich na
tuurlijk al gereed om zijn nut uit die rap
porten to trokken?
Maar eilievc, dan had gij buiten
den waard gerekend.
De waard, die in dit geval is de bekende
Néderlandscho treuzelaar, do Hollander;
die ad les doet op z'n elf-en-dortigst, die
altijd bezig is en nooit klaar komt.
En zoo bleef het, jaar in, jaar uit.
Elk jaar kwam zoo eens 'n paar keer in
dó bladen een bericht, dat aan do rappor
ten der Middenistandisenquête' „do laatste
hand werd' gelegd," dat de rapporten
„binnen enkele weken" konden tegemoet
gezien worden, dat de rapporten -nog niet
publiek gemaakt, mochten worden, om
dat „H. M. do Koningin ze eerst
moest inzien", dat.
Maar genoeg.
Al wat er gekomen is," maar de
rapporten van de Middenstands- en
quêto nog niet.
Daar werkt men nog steeds aan.
Men zal nu natuurlijk wel weer de
schuld aan den oorlog geven, die alles
onderste-boven beeft gezet.
Die oorlog mort veel go:d maken en veel
vuile wasch uitdragen.
Maar men had best voor den oorlog kun
nen klaar zijn. Min stens een jaar te
voren. Als men do zaak maar met even
groote energie en ijver had doorgezet, als
men haar begon.
En wat een prachtig materiaal zou dan
do Rggeering hebben gehad bij het nemen
harer maatregelen ten opzichte of ten bate
van den Middenstand!
Nu zijn door dat onvergecLrjk ekibakken
vele mooie rapporten reeds verouderd, en
zal de Middenstands enquête voor een groot
deel haar doel missen.
Zonde van do moeite en de kosten, die-
er aan besteed z'jn!
Provinciale Kanseö, Hier
over drïestarb „DE STANDA1ARD" het
volgende
Ook van Links-gaat men aan hot cijferen.
En dit niet alleen onder de Sociaal-Demo
craten, maar voorop gaat ditmaal zelfs
een inzender in do conscrvatief-liberale
„N i o u w e Courant."
Voor Zuid-Holland becijfert deze reke
naar, dat Zuid-Holland uit Rotterdam al
leen 5 plaatsen kan doen omgaan, en dat
er in Lelden één kan volgen.
In Rotterdam I treden af l Roomsch-
Katholiek en 1 Antirevolutionair, en in 1913
ging het dist-riet tover naar do Sociaal-
Democraten. In Rotterdam II treedt één
Chrlstelijk-Histoiisch lid af. In Rotterdam
IV treedt slechts één An tir e volution air af.
1) [Ook hier, te Leiden, werden enquêtes
gehouden en beantwoord. Vele, verschil
lende, vakken "werden onderzocht. Leden der
Enquête-commissie waren hier o.a. de hee-
ren mr. Briët, Van Rossum du Chattel, Ga-
hen, Kellenaers, Roodenburg en Breebaart,
die reeds spoedig bun rapport klaar had
den en het reeds voor jaren hebben inge
zonden. Het was zelfs een zeer lijvig rap
port, hetwelk werd voorafgegaan door een
uitvoerige beschrijving van de ontwikkeling
van den kleinhandel en de nijverheid alhier.
-t Is te betreuren, dat zulk verdienstelijk
werk door zoc'n uitstel gaat verouderen.
Red. „L. D."]
En in Rotterdam IV is het één Roomsch-
Katholiek en één Vrijzinnig-Democraat,
om wier plaats de strijd loopt, en komt er
dar, zoo verklaart do inzender, een aceoord
tusschen de Liberalen en Socialisten tot
stand, dan vallen buit-en kijf deze vijf ze
tels van Rechts af en gaan naar Links over.
In Leiden staat het niet anders. Do af
tredende Liberaal wordt herkozen cn de af
tredende Antirevolutionaire duikelt. Dit
maa-irt reeds zes zetels, die links winnen kan.
Misschien biedt ook Schiedam voor Links
kans. Er treedt niet anders af dan één An
tirevolutionair, en de laatste maal won
Rechts met slechte een meerderheid van nog
geen honderd stemmen. Eén Liberaal won
het dan ook.
In Gouda rekent Links zeker op de over
winning. Er werden reeds.con vorige maal
twee Liberalen gekozen. Toen nog tegelijk
met twee mannen van Rechts. Het zekerste
bewijs, dat Gouda te veroveren is.
Zoo wordt u op alle manier voorgere
kend, aan wat gèvaren wij „Anti-revolutio
nairen, voor de eerstvolgende stembus bloot
staan. En wie nu aandachtig nagaat, boe
hot bij de Kamerverkiezingen gegaan is,
'dio voelt duidelijk aan den pols, dat hier
nie>t al te sterk overdreven wordt.
Gelukt wat deze inzender wil, en komt er
een vast accoord met do Socialisten tot
stand, dan is althans de mogelijkheid niet
uitgerio&en. dat we in Zuid-Holland al
leen een achttal zetels verliezen. En men
weet, hoe op 't nippertj'e we reeds staan.
Zóóveel ia althans zeker, dat er. van een
Godsvrodo geen oogenblik meer spraxe zal
zijn. Men wil het er op zetten,-om ons in de
Jurd-nnaand, die komt, eens voorgoed den
genadeslag t-00 te brengen.
En zulks, niet om de Provinciale Staten.
Daar bekommert men zich niot veel om.
Maar om de Eerste Kamer, die
een hinder in aller Liberalen oogen is, het
koste wat 'b koste om te zetten.
Daarop wordt aangestuurd.
Daarvoor zal men mot achterban en land
storm op 't appèl wezem
Kiezers! Laat u niet -v rassen. En gij,
leiders van onze kiesvereenigingon, ver-
rytaat uw plicht!
RECLAME a 40 Cts. per Regel.
ALAGGRSEÏÈRE RAM0NDT, LESSEN
Eroostcaat 34. Te3. Bnfi. 1425.
voorhanden.
6S70 2 4
Kijnsbargsclte Jeragtl eii-JPolitte-
toezicht.
Op- een euvel, dat maar altijd doorgaat en
dringend het nemen van maatregelen eiseht,
wil ik door deze nogmaals de aandacht ves
tigen' van het hoofd der politie. Onder het
bewind -van de burgemeesters Meybooir:, en
Van der Ham, is daar meer dan eens op
gewezen.
'fc Is niet zelden, dat mqn zijn deur vier
maal op een avond met touw of ijzerdpaad
vindt vastgebonden, terwijl onder het losma
ken een feestelijk: Hoera! opgaat onder de
jeugd, of dat een vies of vuil voorwerp in
huis wordt gesmeten of nvusschen -in huis
worden geworpen. Een winkelierster kla-agdo
mij steen en been over dergelijke gevallen;
de raamluiken afhangen, emmers water in
huis werpen. En komt zij te voorschijn, dan
werprt men natte tabakspruimen in haar ge-
zicht.
Een net burgermeisje werd, terwijl zjj v
met haar beminde over straat liep, nage
schreeuwd voor al wat krenkend en gemeen
is. Een lijst van al zulke wandaden sou jk
kunnen opsommen, als mede van baldadige,
vernielzucht. En zulks niet in een afgelegen
hoek, néén, in het centrum van het dorp,
onder het volle gaslicht, ender de ramec
onzer wethouders. Zij en de overige Raads
leden zullen dit ook wel zien en hooren, of
meenen zij, dat zulks niet tot een goed be
stuur behoort daarop toe te zien?
Waar al deze dingen geschieden, spreekt
het wel van zelf, dat er in 't geheel geen
politie aanwezig is. Het licht volstrekt niet
in mqn bedoeling onzen pas benoemden bur
gemeester hierin te betrekken, m.nar enke'
om hem te doen 2ien, dat voor hem al3
Hoofd der Politie hiey veel te doen is.
Een inwoner van Rijnsbu.rg.
KÜNST. LETTEREN. ENZ.
Een Dreigend Verlies voor ons Toonecl
Mien Duymaer van Twisty de bekende
actrice, heeft in een interview met eer
verslaggeefster van de „Tel." verteld, dat
zij zangles neemt (bij Cornelie van Zan
ten), omdat het haar bij ons tooneel niet
meer bevalt. Zij is beu van de onbenullige
buitenlandsche salon- en modestukjes, dis
tegenwoordig het publiek op ons vader-
landsch tconeel worden voorgezet en waar
in zij wordt bewonderd... als de „mooi©
vrouw." Zij snakt naar rollen, die haar ge
legenheid geven haar volle artisticiteit, haar
heerlijke temperament brééd uit te spelen.
Er zijn méér knappe tooneelspelers- en
-speelsters in ons land, die dit zouden wil
len!
Het ideaal van Mien Duymaer en Cof
van der Lugt Melsert is: een eigen gezel
schap hier in Den Haag. Kan zij dit ideaal
-niet verwezenlijken, dan gaat zj misschien
'l volgend jaar van het tooneel, om de
depressie te ontkomen. Dan wil zc klaar
zijn met haar zangstudie om de rollen t-:
zingen, die ze zoo graag zou spelem En in
Amerika is haar pp. dit gebied een toekomst
voorspeld.
Toch 'zou zjj liever willen: een weder
opstanding, een „.heroïsche wederopstanding"
van on2e tooneelspeelkunst, met gezond
bloed.
Een Nieuw Indisch Blijspel.
Henri, van Wermeskerken heeft eer. In
disch blijspel geschreven, getiteld ,,Trc
pen-adel", dat liet thans in Indië spe
lende gezelschap Louis dc Vries in stu-clic
heeft genomen.
Een Amerikaanse li Blad over
Ramackers.
Do „North American Review" geef!
voorin het Fcbruari-nummer de reproduc
ties van zeven teekeningen door Ra-emae-
kers. Op de keerzijde der oersto worden
enkel© med.e-deeling.en aangaand© den kun
stenaar gedaan, met o.a. deze: „De Duit--
scho r ©ge erin g heeft 10.000 geboden 0111
de reeks teekeningen, waartoe do hier vol
gende behooren. vernietigd te krijgen." Er
is de 'tec-kening bij van het ondergeloopett
Wort-Vlaamscho land met lijken van solda
ten, half boven de oppervlakte uit; di© var
den Duitaehen kei~°r en zijn zoon in do door
den Dood gereden slee vliegende over de
Russisch© vlakte en 't onderschrift: het ia
nog een lange weg naar do Beresina." En
eindelijk, tegenover ccn op stiel„Wilsor
and a second term". Uncle Sam, sigaar in
heb hoofd, handen in dc zakken, lang er
boos, aan een diüsen Duits eken slaóhtor
"met krijgshelm en van bloed druipende han
den, vragend: Zeg een?, is het haa3t
gedaan
Uit het Engelsch van Miss YONGE.
(Nadruk Vjrboden).
|93i
Het eerste zichtbare spruitje was door den
jinvioed van Ileleiia FoMicringham ontloken,
jdoch do groti, hoe snel ook, was eenzijdig
I brt'leven; de takken waren, evenals die van
j «-in boom, aan den zeewind blootgesteld, door
I do stormen van 'drift en eigenwil geteis-
jterri en hadden zich slecht© in één richting
jkunneci ontwikkelen. Leder had iettere po-
f om 20 't0 buigen, zc ais het ware nog
'-""-mier cn knoestigor gemaakt. Dóen cin-
vc-jl: had een zacht© hand die ruwo tak-
°!1 voorzichtig aangeraakt, hou besproeid
1110 den dauw van dankbaarliciu ©n liefde,
C i hen zachtjes weten to "buigen, totdat ein-
(lc'-ijk col: do meest weerspannige zich lijd-
hadden leercn voegen in de richting,
v 'f -v do hovenier hun had aangewezen.
Under zulk een zachte cn gelijkmatige
y~n- had Theodora do laatst© vier jaren
0r-'i gebraclit, werkend© uit al haar macht
^11 liet welzijn der gemeente, waarvan Mr.
- ,Jgo Mar tindal c de herder en leeraar was
iïf meer zoSt. daar dit haar vrij wat
oeihjker viel, zien geduldig ondcrwerpen-
j^nneer Laar huiselijk© plichten soms
•r best© voornemens in den weg stonden.
Rrv 1 )verL&namheid in do soliool was haar
0 sto troost in haar eentonig leven, daar
f)^ni--nd had, met wien zij vertrouwelijk
0.1 j11?: Lad wel is waar den predikant
pasman en raadgever, en voor haar
1 was zij than3 een welkom cn-aange
naam gezelschap, tmen haar moeder was
meer dan ooit gohcel en al ingenomen door
do zorg"voor mevrouw Nesbit; haar oudst©
broeder was nog steeds in West-Indië, cn
Arthur kwam wel van tijd tot tijd eens
overvliegen, doch zijn bezoeken waren zco
kort, dat het niot de moeite waard was om
rijn familio medo to brongen, cn men had
thuis Theodora volstrekt niet kunnen mis
sen om Violette op tc passen, toen een
dochtertje, dat thans bijna- twoe jaar oud
va-s, haar gezin was komen vergrooten.
En brieven stelden haar weinig schadeloos
voor het .gemis arm persoonlijken omgang.
Theodora sohrcof niet gemakkelijk, terwijl
Violette haar hart niet kon uitstorten,
zonder dat zij v/cerklank vond; ofschoon
rij dus briefwisseling hielden, was die toch
kwijnende, en bleef haar vertrouwelijkheid
al zoo op dezelfdo Hoogte.
Een ander© en grootcro reden tot bekom
mering was het wantrouwen, "dat zij aan
gaande Arthurs gedrag begon t© voeden. Zij
hoorde, dut hij bij allo wedrennqn was; zij
wist, dat hij renpaarden hield, cn noch zijn
uitzicht, noch zijn praatjes bevielen haar;
er waren verschillende bewijzen, dat bij zijn
geld verkwistte, en Lord Martindalo kwam
thans nimmer 11.3 Londen terug, of hij
bracht ccn onaangename tijding omtrent
hem mede.
Dat alles maalcto haar treurig en onge
rust; zij hoopt© minder reden tot an^sfc tq
zullen hebben, indien zij hem eens van' nabij
l:oi gadeslaan; en nadat zij lang naar di©
ontmoeting gewacht had, schenen haar
wonschen eindelijk vervuld te zullen wor
den. Arthur zou zijn groot verlof in het
ouderlijk huis komen doorbrengen.
Het rijtuig was juist bij do portierswoning
en draaide do laan in; zij zag op hoe ge
heel anders was dat opzien, dan toen zij met
gemaakto onverschilligheid hun eerst© aan
komst bespied hadMaar welk een teleur
stelling Haar broeder was er niet bijIn
een oogenblik was Violette uit net rijtuig,
on beantwoordde haar hartelijke omhel-
ring; en zij kust© cis kleintjes, di© verlegen
naar haar opzagen, toen zij allen uitgestc-
gon waren en tc zamen do laan opwandel
de*
„Maar waar ds Arthur?"
„Hij zal spoedig komon", antwoordde do
zacht© lieve stem. „Hij wilde niet gaarne,
dat wij naar hem zouden wachten."
,,^IoeHeeft hij dan geen verlof gekre
gen?"
„Jawel, maar hij logeert voor een paar
dagen hij een zijner vrienden. Mr. Hemes
kwam gisteren bij ons, cn drong er zoo
sterk op aan, dat hij er moeilijk afkon."
Theodora meende op te merken, dat er
ieto droevigs in den toon barer stem was,
en zag haar met angstig© oplettendheid
aan. Do vorm en uitdrukking van haar ge
laat was even liefelijk als te voren, doch
haar schitterende kleur was geheel gewe
ken, haar wangen waren ingevallen, en hot
zachte, peinzende gelaat had ©en bijna
treurig© uitdrukking. Een trok, diic van
zorg en verdriet getuigde, vertoonde rich
om de oogen en den mond, zelfs terwijl
zij glimlachte, toen Theodora de kinderen-
nog eens omhelsde en hen één voo-r één
bekeek.
Johnnie waa zoo weinig veranderd, dat
zij ©r over riep, dat liij nog lietzelfdo ge
zicht] q. had als toen hij een hoel klein
kind wac. Zijn klein, smal gezichtje cn zijn
fijn doorschijnend vol waren nog even
bleek als tc voren, Want er ging geen voor
jaar yoorbij, zonder dat rijn oud© vijand
de croup hem bezocht, en zijn kloin, rank
figuurtje was onder dicn3 1 aatsten aanval
nog zeer vermagerd. Maar ondanks dat al
les was hij toch een heel mooi kind, met
zijn blonde, zijdeachtige lokkon, die in
groote krullen van.onder den breeden rand
van zijn zwarb-k&storen hoedje uitkwa
men en een aardige tegenstelling vormden
met zijn zachte, donkere oogen, in wier
vriend ©lijken en verstandigen opslag men
duidelijk lezen kon, dat hij reecls de vriend
cn het geselschap zijner moeder wasmet
©en beschroomd lach.je, volkomen gelijk aan
hefc hare, ontving hij de liofkoozingen zij
ner tante.
„En Helena, dio heb ik nog niot een©
goed gezien, waar is zij
Maar op het groene gras te mogen loo-
pen, scheen zulk een pret voor de kleine
Helena, dat zij nog eens zoo wild was aio
anderazij vloog als een pijl uit den boog
weg; en ging achter oen boom staan, kwam
met haar schalksoh gezichtje om het hoekje
kijken, 011 trok het clan weer terug, ter
wijl een ondeugend lachje haar hoerlijko
zwarte oogen deed tintelen en kuiltjes
groef in kaar ronde blozende wangetjes,
langs welke haar mooi donkerbruin haar in
zware glanzig© krullen golfde. Tkeodaru-
vloog heen om haar te krijgenzij liep
gillende vam pret weder rondom een an
deren boom, tot rij ten laatste door haar
tante gepakk werd, die het kleine ondeu
gende -ding nu stevig in de armen ©loot.
Theodora was verbaasd over cl© schitteren
de schoonheid van het kind, dat de gezond
heid en levendigheid zelf scheen. Zoodra
zij losgelaten werd, liep rij weder gieren
de vaai blijdschap heen, en snelde zoo vlug
en dartol als een jonge hinde weg, om heb
spelletje tc hervattenterwijl do dikke,
rondo Anna gelijk een bal achterna tuimel
de, en-de tante even vroolijk en onbezorgd
schoen als do kinderen. Johnnie, die da
liancl zijner moeder weder gevat had, wan
delde stil naact haar, en toen zij hem vroeg
of hij ook niet mede wik!© spelen, zag hij
haar aan, alsof hij smeekte om er van ver-
cchconcl te blijven. Toen zij het huis nader-
clen, riep Violette met zekeren angst do
3-inderen terug, gaf Anna aan de zorg van
Lara over, en na-m zelve Helena bij de
hand, haar ernstig vermanende toch vooral
zoet te rijn.
„Zog mij een©", oprok rij bijna fluiste
rend tot Theodora, „ik heb een© een wen!:
van Miss Piper gekregc-n, dat mevrouw
Nesbit niet gaarne heeft, dat men groot
mama zegt tegen Lady Martindalc. Zou
dat waar zijn, denkt gij
„Welk een onzin! Mama mag wel trots oh
zijn op haar kleinkinderen, cn tan'co zal
waarschijnlijk wel nooit iet© van hen zien
en hoeren, daar rij nimmer uit haar ka
mer komt."
„InderdaadIs rij zoo ongesteld?"
„Ja, en zij i3 heel oud geworden. Na
dien Matsten aam val van beroerte is zij over
hot geheel niet meer dezelfde, ofschoon ik
juist niet kon zeggen, waar liet verschil in
bestaat,- maar mij dunkt toch, dat zij ieto
zachter is geworden."
„Lady Martindalo i© zeker meestal bij
haar?"
„Ja-, bijna altijd. Tante schijnt ook niot
ga,anno zonder een van ons-to zijn ik bon
lang. niet zeker, dat Mevr. Garth haar
goed behandeldik voor mij geloof, dat. zij
ferm den baas over haar speelt als wij cr
niet bij rijn; maar hoe ik ook o_ppao, i!c
han het maar niet ontdekken. Tante zegt
niet© tot haar nadeel, maar ik geloof, dat
z»j waarlijk bang voor diè vrouw is."
