Maandag 31. Januari.
Tweede JBlacl.
A°. 1916.
TREUES VAL.
Ingezonden.
Gemengd Nieuws.
Mrlantljfi de Mg.
FEUILLETON.
Violette of de Schoonzuster.
li°, 17158
Ouder soc.-dem. leiding" schrijft „DE
JïEDEIUjANDEII" (ckr.-hist.) boven haar
Lr tik ei, waaraan het volgende ontleend is:
Po fooraal-dernocraten nu hebben met de
liberale groepen Donderdagavond verga
derd, en blijkbaar daar de leiding gehad.
Althans de sociaal-democraat Schaper heeifc
Plo motie voorgesteld en toegelicht. Zij luid-
aldus:
Po Kamer van oordeel ^-at de dwang,
fcen do minister van financiën uitoefent op
Kantor, door een onverbrekelijk verband
leggen tussohen het ontwerp-Ouder-
vet en het ontwerp-pensaoenbelasting,
liet kan worden aanvaard, gaat over tot
de orde van den uag.
Bedoelde die motie nu het verband tua-
Ouclerdomsreote en ponsioenbelas-
[tang want daar ging het om van el-
aar los te maken oi daarover een vork la
ng uit to lokken? In het minst niet, want
i kweabïe was niet aan de orde.
Blijkbaar is de motie met de feiten in
rijd. Door de belastingwetten naar ue af-
deelingen te verzenden, (en iets anders werd
haar niet gevraagd), legde de Kamer
act canig verband tuaschen die wetten, of
[tusschen die wetten en het ontwerp- ouder-
isrente. Zij liau zelve, den vorigon dag,
voorgesteld, al de belastingwetten ten spoe
digste te behandelen. Zij had dit mede op
andramg van mini-ter Treub geoaan. Zij
*ieef volkomen vrij om later zelve te rege-
i welke ontwerpen het eerst zouden wor-
afgedaan, behoudens s ministers be-
|_roegdhoid om, indien dan de Kamer hem
dwarsboomde, heen te gaan.
Maar door thans te stemmen over het
jvoorstel van den voorzitter weru niets be
slist over samenkoppeling. Het is dan ook
[opmerkelijk dat het voorstel van den voor-
kter betreffen do de aan-de-orde-stelling in
'stemming kwam vóór de motie, en zoo vrij
gevoelde de Kamer zich, dat zij zonder
stemming dat voorstel verzonding naar
afdeeüngen aannam.
Waarlijk, het beleid der meerderheid is
al heel droevig geweest. Geheel de politie
ke leiding van ons tand in deze benarde tij
den^ wordt door ae aanneming der mo
tie in groote moeilijkheid gebracht. De zoo
Boodige afdoening der belastingwetten
wordt belemmerd en uitgesteld. Het Ka~
biaet, tooh altijd een Kabinet „van links",
worón verzwakt.
Eu dat allesomdat eenige sociaal-de
mocraten, die de kunst verstaan van
schreeuwen en raztfn, den minister willen
wegjagen zoodra deze niet naar nun pijpen
1 danst.
En geheel do liberale oonoentratie be
halve de vrij-liberaJe groep die echter
slechte zeer zwak zien verzet heeft loopt
in het gareel
'fc Is bedroevend.
„DE ROTTERDAMMER", (ariti-rev.) zegt
o.m.: „Vraagt ir.en naar de oorzaken van
Treub's val, dan liggen die deels bij hem zelf.
Minister Bertling ging heen door gebrek
aan Kracht, minister Treub's val werd ver
haast door een overvloed van krachtsbetoon,
dat soms de grens van de roekeloosheid
naderde.
Voor een niet gering deel echter is mr.
•Treub ook slachtoffer van den sta a tape n-
eionneeringszwendel, die in ongerechtigheid
geboren, zjjn viüum originis niet kan ver
loochenen en bittere teleurstelling moet bren
gen.
Onverschillig wie ca hem zal voortzetten
Alleen de heer De Beaufort stemde
róór de motie.
het luguber bedrijf om Talma's wetten af
te breken velerlei ellende zal zgn deel
wezen."
„DB TIJD" (r.-k.) schrijft naar aanlei
ding van de ^menkoppeling van ouderdoms
rente en pensioaiibeiasting, dat tusschen de
data van indiening dier beide wetsontwerpen
(6 Febr. 1914 en 23 Oct 1915) dan toch
ae oorlog uitbrak, dat onze financiën be
denkelijk geschokt werden en dat Treub
minister van financiën is; bovendien was de
samenkoppeling ide '.toelichting van de *pen-
sioenbelasting in de stukken aangekondigd.
„Het is politiek, politiek van de platste
soort, welke minister Treub deed vallen. De
linkersgde heeft zich niet tevreden gesteld
met de tegemoetkomende houding van den
minister, die afzag van ztfn eisch, om eerst
de voorloopige verslagen van de belasting-
ontwerpen te zien, vóór de openbare behan
deling van de Ouderdomswet in de Tweede
Kamer. Zg heeft evenmin willen wach
ten op de openbare behandeling
van de Pensioenbelasting, neen, in
strijd met de Kameroverzichten in de liberale
organen, waarin algemeen de verwachting
was uitgesproken, dat het geschil nog wel
zou worden bijgelegd, heeft de Concentratie
en de S.-D. A.-P. na de vergadering van
Donderdag, dus toen geen ander feit meer
den toestand wijzigde, besloten de motie in
te dienen, een motie, waarin de politieke
slimmelingen, die rekening hebben te houden
met de populariteit van dejsen minister, geen
afkeuring zeiden te zien, doch 5io door den
minister terecht wei als zoodanig werd be
schouwd.
Men mag dan ook niet spreken van „den
zelfmoord van Treub." Wat men hem ook
moge verwijten, zeker niet, dat hg royaal en
openlgk zijn meening verdedigt en dat Igj
met opzet een conflict met de Kamer zou
gezocht hebben.
Voor dit laatste is zijn toegevendheid, voor
een man als Treub, het beste bewijs. Neen,
geen zelfmoord, integendeel, tot den politie-
ken dood van Treub was reeds daags te
voren besloten door de vier groepen der lin
kerzijde, de concentratie-genooten en de so
cialisten!
Tieub gaat dus heen. Een tegenstander,
een geducht tegenstander van ae rechter
zijde, een man, die het vorige Kabinet krach
tig heeft bestreden maar een buitenge
woon talent, scherpzinnig jurist en boven
al een man met een éérlijke, politieke over
tuiging. Voor het Kabinet is zijn heengaan
oen verlies, dat niet meer is goed te maken.
En het land? De toekomst zal het uitmaken.
.Vast staat, dat de Oudersdomswet op losser
schroeven staat dan ooit te voren, en de
belastingontwerpen zijn van de agenda af
genomen! Om wille van het landsbelang!"
Aan „HET CENTRUM" (r.-k.) ontleenen
we het volgende:
„Voor de Rechterzijde bestaat geen re
den, om over het heengaan van den heer
Treub erg rouwig t» zijn, al zal zij de groote
werkkracht en onbetwistbare bekwaamheid
van dezen bewindsman zeker niet ontkennen.
Maar zoowel zijn belasting-voorstellen als
zijn sociale ontwerpen en het omver halea
der wetten-Talma ontmoetten Rechts te ern
stige bezwaren, dan dat men daar zijn aftre
den zou kunneü betreuren.
Wel wekt de toestand van onzekerheid,
waarin het land èn ten aanzien der sociale
verzekering, èn ten aanzien der voorziening
in den nood der schatkist gekomen is, ook
aan deze tijde gevoelens van groote onbehar
gelijkheid, en ae nieuwe stagnatie wijst er
op, dat we inderdaad in een impasse zgn
geraakt, of dreigen te raken.
.Dit alles gaat echter buiten de verant
woordelijkheid der Rechterzijde om, die, door
den afloop der verkiezingen van 1913, zich
de leiding van 's lands zaken zag ootnomen
en op zeer voorname punten van Staatsbe
leid gewoonweg in den hoek werd gedrongen.
Er zou hier stof zijn voor zekere „Scha
denfreude", ware 't niet, dat de ernst van
den toestand en de zorg voor de levensbe
langen des rijks zulk een gevoel te eenenmale
uitsloot.
De Rechterzjjde zal daarom, naar wjj
met reden kunnen veronderstellen, ook in de
toekomst zich bereid toonen mede te werken
om de zaken zoo goed mogelijk in 'fc spoor
te brengen en te houden. Het algemeen be
lang staat bij haar voorop. Maar zg mag er
dan ook aanspraak op maken, dat met haar
billijke wenschen behoorlek rekening aal wor
den gehouden.''
„HET VOLK" (S. D. A. P.) zegt o.m.
„Het is een pijnlijke operatie, die de Ka
mer gisteren heeft moeten verriahten.
Een lid wegzenden van een kabinet, dat
als het nu regeeremde een program moet
uitvoeren, diat in de lijn Hgt van de decmo-
onatie, ia op zdóhzedf reeefcs een hoogst on
aangename gebeurtenis. Vooral onaange
naam, omdat dit ministerie tooh
reeds zdifc voor een zeer moeilijQae taak en
door de op positie van rechte aanhoudend
wordt bestookt.
Maar bovejia! is er een pijnlijke kant
aan, als het een man betreft als mr. Treub.
Deze behoort ongetwijfeld tot de meest
beduidende figuren in ons land en was in
zeker opwacht een voorname kraoht in het
kabinet-Gort v. d. Linden. Ook had de heer
Treub wel eenige goede dingen voor de ar
beiders gedaan.
Echter, de operatie, hoe pijnlijk ook,
was noodzakelijk en moest worden ver
richt. Voor de eoo -dem. fractie in bet bij
zonder was het onmogelijk geworden hem
te handhaven, en voor de gansohe linker
zijde waa het plicht, zich van hem los te
maken. De heer Treub moge een groot
man genoemd kunnen worden, wanneer de
ze man een despoot dreigt te worden en
zich onbetrouwbaar toont in datgene, wat
van hem mag worden verwacht, dan is het
plioht, hem niet te ontzien en van hem te
eisohen, wat redelijk en noodig is."
En verder lezen we
„Welbesohouwend kwamen hier aan
genomen, dat hij geen conflict zocht drie
kwaliteiten van mr. Treub aan den dag
cfre van den ouden eocèalBstenhater, die
van den principieelen bestrijder van de
srtaatspeinsioneering en die van den man,
die alle verhoudingen tegenover zijn te
genstanders versoherpt als zij krachtig be
zwaar maken tegen zijn beleid
Wij hadden onze kraoht voor goed ver
lamd, als wij hieraan hadden boegegeven.
Met welbehagen zou Treub ons ook in den
vervolge hebbed getrapt en geringeloord
en van een werkelijke sbaatspensionee-
ring, zooalg tij altijd is bedoeld, zou niets
zijn terecht gekomen. Dr. .Nolens consta
teerde reeds, dat in het nieuwe sfcelsel-
Treub elke verbetering van het staatspen
sioen in de toekomst zou hebben moeten
gepaard gaan met een verhooging der
pensioen belasting. Het beginsel der rege
ling zou dit hebben medegebracht. Ook
Lohmain grijnsde genoeglijk over deze op
vattang van de zaak cler ouderdomsvoor
ziening en hij stemde, met Nolens, tegen de
motie, want deze opvatting komt de zijne
zeer nabij. Alleen heeft de steun van de
zen reactionnoir hem niet kunnen redden.
Was dit geschied, dan was de crisis
eenige maanden later gekomen en op een
ongunstiger oogertbldk. Nu kan het mini
sterie welilöckt nog een man vinden om dit
deel van het regeeringsprogram af te wer
ken. Over eenice maanden zou het te laat
zijn geweest. Het ministerie is verplicht,
dit alsnog te pogen. De etaatspensionee-
ring is een deel van het regeeringspro-
graim en minister v. d. Linden is gehouden
om op dit stuk te doen wat mogelijk is.
Gelukt dit niet, dan is het zeer te be
jammeren, doch dan mag worden bedacht,
dab het steatepensioentj e-Talma bet volk
met meer is te ontnomen on dab met her
nieuwde kracht en met grooter ólan dan
ooit voor het premievrije ouderdomspen
sioen is te strijden. Doch dèt hefe nog niet
zou kunnen, is onaannemelijk.
„Het Volk" oordeelt nog
„Dat de heer Treub het conftie* onnoo-
nig verscherpte, moet een ieder duidelijk
«jn. Misschien dat het vermoeden van niet
te zullen slagen in heb afwerken, van tijn
groote belastingplannen gedurende <fe
parlementaire periode, hem den lust tot
verder mede-regeeren beeft ontnomen. Het
zou ndet te verwonderen tijn van dezen on
berekenbare®. en ongedurige® ma®."
De Manége-paarden.
Tegen het stuk van ,,Dixi\ geachte Re
dactie, zij bij deze ©en krachtig protest in
gediend.
Zgn schrgven is zachtst genomen (laat
ik een juister woord fatsoenshalve in de
pen houden) overdreven.
In die omgeving wonende, tie ik óók eiken
morgen heft uittrekken der paarden. Maar
de door „Disi" geconstateerde feiten zag
ik nooit Laat de inzonder eens .een studie
maken van den soldaat en tijn paard, dan
zal hg anders eordeelen en geen fantastische
verhaaltjes als het besprokene schrijven.
Ter wille van de betrokken manschappen
deze tegenspraak voor „Dixiwiens schre
ven logisch tot de vraag leidt of mijnheer
familie is van den bekenden Nurks.
L, 29 Jan. K.
Door le Utrechtsche recherche
zgn op den Amsterdainscheo straatweg te
Utrecht een tweetal personen, B. en H., aan
gehouden, die behooren tot de bende, die
Dinsdagnacht heeft ingebroken in den win
kel van Jonker aan de Jeruzalemsteeg. Op
hen werden eenige gouden sieraden gevon
den, afkomstig van deze inbraak. Thans zit
ten drie inbrekers achter slot.
De 86-jarige mevr. PolakSin
ger, wonende Nieuwe Achtergracht te Am
sterdam, had het ongeluk m de Water
graafsmeer door de stoomtram te worden
overreden. Mevr. Polak was onmiddellijk
dood.
Een 5-jarig zoontje van v. M.,
te Zevenhuizen (Z.-H.), is bg het loopen
over een plank in een sloot gevallen en
verdronken.
Te Steenwgk werd uit hetSteen-
wgker Diep opgehaald het lflk van de se
dert 1 Januari j.L vermiste onderwijzeres,
mej. G. de Groot.
Bjj een 17-jarig meisje in Aer-
denhout is meningitis geconstateerd. Zg wordt
thans in de barak van het Diakonessenhuis
verpleegd.
Het lrjk van den door den stoom
trawler „Elie Chenivière" aangebrachten zee
man, is herkend als te zjjn van W. 't Hart,
matroos aan boord van den stoomtrawler
„Plejaden Y M 44". Waar op het lijk brand
wonden zijn geconstateerd, vermoedelijk ver
oorzaakt door explosieve stof, vreest men
zee, (jat ook dezen trawler een ernstig
ongeluk is overkomen.
Een 13-jarige Belgische vluch-
-telinge, werkzaam in de jan. fabriek te Prin-
senhage, had het ongeluk, b:j het scheppen
van kokend water, in den ketel te vallen. Of
schoon direct getracht werd hear er uit ta
halen, duurde het eenige oogonblikken alvo
rens dit gelukte. Spoedig daarop naar hel
gasthuis overgebracht, overleed z:j daar on
der hevige pijnen. Ook de man, die getracht
had haar te redden, liep brandwonden op
De voorliedenstaking in Den
Haag is opgeheven.
ÖÏT MZE STAG.
STEUNCOMITÉ LEID fc N.
Oorlogstoestand 1914.
In de afgoloopen week meld
den zdch om steun aan. 2 pers.
Maakt met het totaaJ der
vorige week ad27Ö8
2300 pers.;
Hiervan werden direct afge
wezen278
Tot 22 Jan. waren behandeld 2519
In de afgeloopen week kwa
men in behandeling 1
2520 pers.
Thans worden ondersteund 222 personen.
LE1DSCHE BES'i UtRDERSBOND.
Opgave va® de week van 1015 Jan. 1916.
Totaal Ledental 1354.
Werklooze leden2£
Aantal kinderen be
noden de 16 Jaar 31
Loonverliea por week f 265.88
Vergoeding v. d. Pat roon t
van hot Steunoomitó 40.30
Uitkeerins: werkloozenkos 143 50
183.80
Loonverlies por week
Gedeeltelijk v/orkloo- 1
ze leden 76
Aantal minder werk
uren per week 876®
Aantal kinderen be
neden de 16 jaar 165
Loonverlies per week
Vorgoeding v. d. Patroon
van het Steunoomitó
Ultkeerinff werkloozonkas 66.99
f 163.29
Loonverlies per week
Aantal ondor de
waponcn 290 l)
Aantal kinderen bo
neden de 16 Jaar 271
T - -ivorlies per week f 3462.41®
Vergoeding v. d. Patroon f 179.773
van het Bijk 961 55
Steuncomité 13 25
Loonverlies per week
Totaal loonverlies per
week, waarbij betrok
ken 392 leden
2307.84
1 2476.2J
Dit seta! wordt eovormd doon
Gehuwden en kostwinners, welke vergoeding
ontvangen iZi
Werkzaam bij Gemeente. Eljk en Spoorweij-
Maaachappij 24
Ongehnwden. welke geen vergoeding on
geen loon ontvangen 144
Totaal
290
Uit het Engelsch vm Miss YONGE.
(Nadruk Verboden).
Tom Violette weder alleen was, dacht
tij er over na, of niet dat eentonige leven
°P Worhhbourne cn de teleurstelling in
haar eerete lie "de juist het kruis was ge-
wecst, dat Georgina Gardner was opge-
*e&d en dat tij uit ongeduld van zich had
geworpen.
Zij moest geruimen tijd waoliten, want
r 2" Ur on tijn zuster kwamen veel later
j thuis dan tij verwacht had, en vergastten
haa.r ook met, zooals zij beloofd hadden,
i °P do preti/ige boschrij ving van don dag.
Arthur was afgetrokken en ontevreden
cn begaf zich naar tijn rookvertrekje, en
i Theodora zjpide niet veel meor dam dat het
61 smoorheet. was geweest. Het had haar
Teel inspanning gekost, eerst om Arthur
zoo ver te krijgen zich bij de familie Finch
0 Vo&t?C7\. Doch- toen hun rijtuig eindelijk
gevonden en Arthur in hun midden ge-
8 cept was, had tij nog zwaarder taaik te*
Terriohtea gehad. Zij schrikte er van, dat
rt>rk Gardner dadelijk met hem in gesprek
1/0 roeer, omdat Arthur zeer opge-
c was en gretig naar hem ©oh een te
srTSTrei1, en tij haastte tiah om diat. ge-
pro te storen tij deed dais al wat in baar
acjit was om de aandacht van Mark
.nc,rJ~>6 brokken en zich geheel van hem
dipT en gedurende een gerui-
slaagde zij daarin, doch zij werd
wo#. fCQfcoord' en tii dien tussohen tijd
Gardner eensklaps met Arthur ver
dwenen men wachtte hen tevergeefs, en
eindelijk zag zij hen te zamen terugkomen
hoorde mevrouw Finch hen ail lachende
beknorren en begreep, dat zij aan het wed
den geweest waren.
Zij noemde het vermoeidheid, hetgeen zij
gevoeldedoch het was veeleer een gevoel
van angst e® het bewustzijn, dat zij tichzel-
ve en een ander op den verkeerden weg ge
bracht. had.
H&t was mogelijk, dat Arthur slechts toe-
6ohauwor geweest was, of indien niet, dat
hij had geweten tot hoe ver hij gaan
mochthij hod ten minste zijn ondervin
ding reeds lang geleden duur genoeg ge
kocht, doch Theodcra was te zeer bewust,
dat hij mets minder dan standvastig en
zeer gemakkelijk te overreden wasen
ondanks zijn goede voornemen, was het
een vreeselijk ding, hem op zulk een plaats,
i® zulk geselschap te tien, en be weten,
dat zij er hem togen zijn zin, en allee® om
haar wil door te drijven, als het ware toe
gedwongen had.
Tevergeefs- poogde zij die gedachte te
verbannen en tiahzelve gerust te stelle®
door op zijn houding te letten. Zij wist maar
al te wel, hoe liij er uitzag, wanneer hij iets
gedaan had, waarover hij zich schaamde.
Maar één weddingschap -was tooh zulk
een groote misdaad niet
Dat bock, hetwelk Peroy haar gegeven
had. sprak van „draden, die bot koorden,
on koorden, die tot sterke kabels konclen
worden", en was tij het niet geweest, d&e
'den eersten draad weder in de hand va®
„de oude kwade gewoonte" had gelegd
Den volgenden m rgen vergezelde zij Vio
let naar het hotel van Lady Fothering-
ham; met een stuursoh en fcrotsch gezicht
ging tij daarheen, en in de vernederende
bewurtheid, dat zij daar beoordeeld zou
worden naar den eersten indruk, nam zij
het stellige besluit zich ten minste niet van
de beste zijde voor te doen, daar tij het
denkbeeld, dat zij daar zou kjmen om Per
cy aan Worthbourne to helpen, onuitstaan
baar vond.
Doch dit majestueuze kwade humeur
was geheel tevergeefs geweest, want Lady
Fotheringham was niet thuis; en Violette
schreef een briefje, waarin zij haar uitnoo-
digde om den volgenden morgen het
luncheon bij haar bo komen gebruiken. Die
dag ging voorbij zonder dat Lady Fothering
ham verscheen; doch 's Zaterdagsmorgens
om twaalf uren hoorde men Percy üaastig de
trap op loopen en zich naar de suite spoe
den, waar Theodora zich bevond.
Nu volgde er een geluid van stemmen, zij
schonen beiden te gelijk te spreken, de to
nen werden al luider en luider, en sommige
woorden waron zoo duidelijk, dat Violette,
uit vrees dat zij alles verstaan mocht,
zich met Johnnie ging oefenen in het nadoen
van heb geluid van allerlei vogels en vier-
voetigo dieren.
Eensklaps vloog de deur van de suite
open, en men hoorde Theodora statig op en
neer gaan, terwijl Percy op den drempel
stond.
Voordat hij een woord spreken kon, nam
hij het kind op, en tilde het zoo hoog als
hij maar reiken kon met beide armen in de
hoogte. Twijfelende of hij dit wel voor spe
len moest houden, riep Johnnie met een
ismoekend stemmetje: „Mama." Die angsti
ge stom en hot tien van Violette's ont
stemd gelaat, bracht Mr. Fotheringham tot
betinning. Hij plaatste het kind weer naast
haar, zeggende: „Wat een zoete jongen is
hij toch!"
Violette verzocht hem om de kindermeid
te schellen, en terwijl Johnnie werd wegge
bracht, had Percy tichzelven in zoo verre
tot oedaren gebracht, dat hij in staat was
kalm to spreken.
„Weten haa-r oudera, wat er voorvalt?"
zenue hij. „Ik spreek niet om mijnentwil.
Tussohen ons is alles afgedaan.
„Watl riep Violette uit.
„Ik zeide haar, dat ik mij niet langer
voor den 'gek wuuj laten houden, e® toen
tij antwoordde „zeer wel", was er immers
niets meer aan te aoen?"
„Het doet mij innig leed, dat heb zoo ver
gekomen is zuchtte Violette.
„Hoe kan het andera?" zeidte hij. „Ik
was meer dan dwaas, dat ik eenige ver
wachting had van zulk een karakter. En
toch", voegde hij er bij, „heeft zij een
edelen aard. Het is een wroede daad ge-
weert, dat karakter door een verwaarloos
de opvoeding zoo te hebben bedorven. En
wat zal er nu van komen?"
Violette wist niet wat zij zou antwoor
den.
Daarop vervolgde hij: „lk heb haar van
blaar kandschheid af gekend e® Uiefgehad Ik
meende, en geloof het nog, dat zij slechts
zichzelve behoeft te - overwinnen, om boven
alle vrouwen verheven te zijn. Ik dacht,
dat een goode leiding en hartelijke liefde
haar alles zouden leeren wat haar ontbrak;
en dab kunnen zij ook zeker; maar it was
verwaand en dwaas genoeg om te denken,
dat ik haar die liefde zou inboezemen.
„O, Mr. Fotheringham, waarlijk
„Het was een bespottelijke eigenwaan te
denken, dat zij, die met iedereen den spot
drijft, het niet mot mij zou doen. En toch,
zelfs op dit oogenblik kan ik nog niet ge-
looven, dat zij in staat geweest is dat wreede
spel zoo ver te drijven als tij gedaan heeft."
„Zij meende het ernstig met u. Och 1 dab
deeu zij wezenlijk."
„Ik kan het bijna niet gelooven zeide bij
op treurige® toon. „Ik stelde zulk een vol
komen vertrouwen in haar, ondanks alles,
wat mijn oogen zagen, lk maakte mijzei ven
diete, dat haar gedrag slechts het gevolg
was van vroegere hebbelijkhedenvan de
gewoonte om de eerste te willen zijn en
aller aa-ndacht tot zich te trekken."
„Dat is ook zoo. Ik geloof stellig, dat rij
het niet met voordacht doet."
„Dat meende ik vroeger ook; ik schreef
veel op rekening van haar zucht mij een
weinig te plagen, en was geru&t, dat alloa
goed te recht zou komen, on ik zag in
haar volharding om met die vrouw om te
gaan, slechts een eoelmoodigen tegenzin
om een vriendin te verzaken."
„.Ta, ja, zoo is het!
„Maar hoe moet ik dan haar veronacht
zaming van mijn tante uitleggen de eeni
ge bloedverwante, die ik gaarne had, dat
zij op prijs stelde mijn tante, dio haar
broeder en mijn zuster steeds tot troost ge
weest is. Een vrouw, die zooveel geleden
heeft, dat zij daardoor alleen aanspraak op
ieders achting mag maken 1 Om baar te ont-
loopen en naar de wedrennen te gaan, en
dat nog wel in gezelschap van Mark Gard
ner en mevr. Finch En wat denkt gij, dat
wij gisteren van Gardners eigen moeder
moesten hooren? Dat zij hem hopaald heeft
aangemoedigd 1 Iedereen heeft dat opge
merkt, en daarop bouwt de arme mevrouw
George Gardner haar hoop, dat haar zoon
tot inkeer zal komen en zich tot deugden
zal gaan schikken."
(Wordt vervolgd^.
