m
m
t
Nederland en de Oorlog.
ÉS
iif
IP
«s
fÜ
IK
louden veel zorgen en moeiten bespaard
gorden; aan predikanten, die wel eens
irisch in een nieuwe gemeente aan liet werk
«ouden willen gaan, maar op wie de aan
dacht van vacante gemeenten niet valt,
sou een groote dienst worden bewezen, en
aan veel onderhandsch -geknoei en gekon
kel zon een einde worden gemaakt, als re
glementair aan predikanten werd toege
staan, aan vacante- gemeenten te schrijven:
„liet zal mij aangenaam zijn, voor een ba-
roep na-ar uw gemeente in aanmerking te
komen".
De sollicitaties zouden niet van „aan-*
hovelingen" en dergelijke mogen vergezeld
gaan. De predikanten „zouden volstaan
met de Woote kennisgeving, dat zij verzoe
ken, voor een beroep in aanmerking te ko
men, en overigens alleen hun richting ver
melden. Yerder zou dan bij het beroe-
pingswerk alles op de gewone wijze kun
nen plaats hebben".
Het blad acht het van belang, dat niet
alleen predikanten, maar ook gemeentele
den zich. laten hooren; vooral personen,
Hie op dit terrein geen vreemdelingen zijn,
omdat zij wel aan het beroepingswerk heb-
•pen medegewerkt.
Een gedeelte van Amsterdam in
staat van beleg verklaard.
Naar uit een mededeeling, in de „Staats
courant", opgenomen onder „Nederland en
de Oorlog", blijkt, zijn ook gedeelten van
Amsterdam in staat van beleg verklaard.
Ben blik op de kaart- wettigt het vermoeden,
flat het de bedoeling is geweest die gedeel
ten van Amsterdam in staat van beleg te
verklaren, gelegen in de nabijheid van mi
litaire werkplaatsen. Zoo is dit het jreval
ïnet het deel in 't Westen van Amsterdam,
Jnet name den Amsterdammer polder, dat
gelegen is nabij' de artillerie-inrichtingen
Ban do Hembrug. (Het. aansluitende deel van
Zaandam is eveneens in staat van beleg ver
klaard.)
Nog sterker komt dit uit bij het deel
fn het Oosten der stad (op de Eilanden), dat
in staat van beleg verklaard is. De zuide-
T£ke oever van- de Dijkgracht, de west
zijde van MarinierSpleia, Groote Kattenbur
gerstraat en Kattenburgerplein, de noorde
lijke oever van de IJgracht en de" ooste
lijke oever van het Oosterdok vormen na-
jneli,k juist de grenzen van het Rijks-mari-
ledok met marinewerf en marinierskazeme.
In verband hiermede wijzen wij er op, dat
o.m. ook in staat van beleg verklaard is,
het gedeelte van de gemeente Delft, waarop-
de constructie-werkplaatsen gevestigd zijn.
Beschikbaarstelling zeevisch.
Men meldt uit IJmuiden:
Van Maandag 15 November a.s. af, zullen
deD Rjjksvischafs'ag alhier, voor uitslui
tend gebruik in Nederland de volgende visch-
Foorten xer beschikking worden gesteld van
de vischhandelaren tegen de prijzen als ach
ter elke vischsoort zijn aangegeven.
Bakschelvisch f 9 per 100 pond (voor
loop ig wordt één derde van den aanvoer
beschikbaar gesteld); wijting f7.50 per 100
jond; Horsmakreel f6 per 100 pond; kleine
gul f12 per 100 pond; kl. poon en pieter
man f8 per 100 pond en kleine scholletjes
12 per 100 pond; al deze hoeveelheid
is voorloopig ongelimiteerd.
De eerste vijf vischsoorten gestript of
«mgestript, de laatste soort gelubd of ion-
gelubd. "Uitvoer naar het buitenland en con-
Bignatiezendingen in Nederland van door de
regeering toegewezen visch is heslist ver
boden.
De aanvraag voor regeeringsvisch moet,
pnder overlegging van bestellingen, geschie
den op eiken werkdag vóór 5 uur 's avonds
ten kantore van den administrateur der vis-
pchershaven of anders des morgens vóór 7
.uur ten kantore der controle in de visch-
hal. De eerste aanvraag dient Zaterdag 13
November des avonds voor 5 uur te geschie
den
De beschikbaarstelling geschiedt in volg
orde der aanvragen en zuilen zooveel moge
lijk pondpondsgewijze worden toegewezen.
Betzelfde geschiedt als de aanvraag den
aanvoer overtreft» Aan den halchef is de
beslissing over de kwaliteit toevertrouwd.
Alle genoemde vischsoorten zjjn uitslui
tend beschikbaar voor den verkoop als ver-
6che visch en mogen dus niet aan rookerijen
worden geleverd; echter wel aan hakkersen
Er zal voldoende controle worden uitgeoe
fend, dat regeeringsvisch niet voor andere
doeleinden wordt gebruikt, dan waarvoor zo
bestemd is.
Overtredingen "worden met uitsluiting ge
straft
Voof onkosten van mand, matten, papier,
ijs enz. en winst voor den groothandel is als
maximum aangenomen f2 per mand van 100
pond. De minister van Landbouw, Nijverheid
en Handel zal de maximum verkoopprijzen
voor geheel Nederland vast stellen, waarbjj
met winst en met de belangen der wederver
koop ers rekening zal worden gehouden. Ter
bestrijding der onkosten der Zeevischvereeni-
gmg, door wie bovenstaande regelen zijn
Betroffen in overleg met de regeering, pal
e uitvoer van viscli naar het buitenland
worden belast, zooals nader door de regee
ring zal worden vastgesteld.
Engelsche Officieren in de
Wierickerschans.
Een bijzondere correspondent van de
„Times", die een bezoek aan liet kamp te
Groningen heeft gebracht en daarna^ door
de welwillendheid der Nederlandsche auto
riteiten in de gelegenheid werd gesteld de
43 Engelsche officieren, die te Wiericker-
schans, bij Bodegraven, verblijven, op te
zoeken, schrijft hierover in zijn blad o.a. 't
volgende
Om te beginnen zou hij, als hij voor de
keuze werd gesteld, liever soldaat zijn en te
Groningen verblijven, dan officier te zijn en
Wierickerschans als verblijfplaats hebben.
Een troepenmacht van 1500 man onder disci
plinair toezicht staand, doch een groote ma
te'van vrijheid genietend, vormt een groote
gemeente op zich zelf, waarin een krach
tig sociaal leven met verschillende bezighe
den kan worden georganiseerd en in stand
worden gehouden. Timbertown ligt boven
dien vlak bij Groningen met 75.000 inwoners,
Bodegraven daarentegen is weinig meer dan
een dorp en het fort "Wierickerschans ligt
er bijna drie mijl van verwijderd en is
slechts te bereiken langs een smallen land
weg, weliswaar met boomen beplant, maar
overigens eenzaam, welke weg den ouden
Rijn volgt cn het land er om heen is een
open vlakte met weiden, doorsneden met
slooten, waarover, toen de correspondent
er voorbij reed, de dichte Novembermist
hing.
De Schans zelf is 'n oud 18e eeuwsch fort
van het vier puntige ster-model met hoogo
wallen, aan de eene zijde begrensd door de
rivier en aan den anderen kant door een
breede gracht. In tegenstelling met de rui
me parkachtige tuinen en goede voetbal
velden te Timbertown, is er tusschen de wal
len juist ruimte genoeg voor twee lawn-ten-
nisbanen, waarnaast dan nog een klein stuk
je grond overblijft, niet groot genoeg voor
welke soort sport dan ook. De geheel© om
trek der wallen is nog geen 480 M.- en een
met kiezel bestrooid paadje, begrensd door
ijzerdraad met op icderen hoek een schild
wacht, is de eenige, zeer'gelimiteerde wan
delplaats der officieren. Als men viermaal
dit paadje heeft rondgewandeld, is er nog
geen mijl afgelegd, het is 'dus niet veel lan
ger dan een rondwandeling over een prome
nadedek van een groote moderne passa
giersstoomboot.
Er zijn natuurlijk wandelingen te maken
builen 't fort, maar er is weinig variatie in
en een wandeling van een kleine 40 man met
een gewapende macht voor en achter den
troep over een mödderigen bodem in een
land, dat half onder water staat, kan in de
zen tijd van het jaar niet anders zijn dan een
weinig vroolijke onderneming. In den zomer
toen het warm was, werd toestemming ge
geven, orn te zwemmen. Men moest dan zijn
eerewoord geven niet te vluchten en bui
ten de wallen was dan dicht aan den oever
een soort cricket-pitch gémaakt, door net
ten afgesloten.
Sommigen hebben pogingen gedaan om te
visschen, maar er werd zoo goed als niets
gevangen. Er was eenig water-wild, maar
geschoten^ mocht er natuurlijk niet worden,
behalve dan door de schildwachten. Het eeni
ge amusement was dus het voederen *van 't
wild van de wallen af en het zoo tam moge
lijk te maken. Dit is alles wat er buitenshuis
Arm gaf, maakte zij een heerlijke wandeling.
Zij was verrukt over St.-Cross en zag
tnet genoegen den vierhoek der eeuwenheu
gende gebouwen, welker muren met klimop
bedekt waren, het effen grasperk en de heer
lijke bloemen, begeering c#h alles te verne
men, wat Mr. Martidale van de bouworde
en de geschiedenis uier plaats wist, en ver
toefde er zoo lang als het geduld van haar
echtgenoot strekte. Zij kon zich bijna niet
losrukken van het gezicht op den klaren
Jtroom en de groene velden.
„Indien Caroline maar hier ware, om er
een schets van te maken, zop er niets aan
mijn geluk ontbreken, dan dat die berg-de
'Helvellijn niet is."
„Gij moest de kloosters op de bergen van
Albanië eens zien," zeide John. en zij was
weldra bekoord door het verhaal zijner reis
avonturen met den heer Eotheringhamzij
beschouvede hem reeds als een onuitputte
lijke bron van kennis als iemand, die de
geheele wereld gezien en alles gelezen heeft.
„Het was maar jammer," zei zij, „dat
Mathilde er niet bij was, om hem behoorlijk
Antwoord te geven."
Den volgenden dag ontvingen zij brieven,
waarin Arthur uitgenoodigd werd om met
zijn jonge vrouw een veertien dagen in het
ouderlijk huis te komen doorbrengen, als hij
ten minste zoolang verlof kon krijgen.
HOOFDSTUK Hl.
„Daar zijn wij er!" riep Arthur Martin-
Hale. „Dat is dc portierswoning." Daarop
zijn vrouw aanziende, vervolgde hij-Wat
is dat? Gij ziet zoo wit als een doek. Kom
aan, wees toch niet zoo kinderachtig. Zij zul
len u jiict opeten."
„Ik ben blijde, dat ik "Mr. John Martin-
dal e al kenzuchtte zij.
„Zoo moet gij hem hier niet noemen.
Wacht, ik heb u nog vergeten te zeggen, dat
gij niet Mr. Martindale tegen m ij zeggen
moet. John is hier Mr. Martindale."
„En hoe moet ik u dan noemen?"
„Wel, bij mijn naam, dat spreekt van
zelf."
„Arthur 1 Och, ik weet niet hoe dat gaan
zal."
..Dat zult gij wel leeren. En als gij er
iets tegen doen kunt, stel u dan met be
vreesd aan, als mijn tante u omhelst, want
dat zou ons veel schade kunnen doen. Ha
daar is Theodora."
„O, waar?"
„Zij is weg, ontvloden door de beneden
deur. Ik wcnschte, dat ik haar had kuDnen
tegenhouden."
Violette, kon nauwelijks ademhalen. De
grooto bloementuin, welks keurig aangeleg1
de bedden ieder met een afzonderlijke soort
van bloemen prijkten; vlammend roode fuch
sias, schitterende verbenas, blauwe nemo-
philas of stemmige heliotropes, enz.; de
breede wandelpaden, het hooge gebouw, de
ontelbare ramen, het hooge steenen bordes,
bovenaan met een balustrade en twee mar
mere sphinxen versierd de hooge deur,
waarbij twee groote gepoederde lakeien de
wacht hielden, dat alles gaf haar een ge
voel, alsof zij een koninklijk paleis binnen
trad. Zij beefde en klemde zich aan Arthurs
arm, toen zij een hooge vestibule intraden,
waar marmeren kolommen, oranjeboom en
cn standbeelden haar oog troffendoch tot
haar troost kwam John hun daar te gemoet
en riep hun een hartelijk en broederlijk wel
kom toe.
„Zij is buiten zichzelve van vrees," zei
Arthur.
Johns antwoord was eon bemoedigend
kon gebeuren. Binnenshuis was een biljart
kamer, werd er gekaart, geschaakt en gele
zen. Er werd veel gedaan aan talen leeren,
b.v. Russisch en Spaansch, maar daar nie
mand die talen kende, was het eenigszins
moeilijk om de kennis uit de boeken te ver
garen.
De .mannen hadden afleiding noodig en
het moot worden gezegd, dat de autoritei
ten zeer meegaand zijn en zoo inschikkelijk
als maar eenigszins mogelijk en voor zoover
dit is overeen te brengen met de veiligheid
van de aan hun hoede toevertrouwden. De
geinterneerden meenen echter, dat de auto
riteiten grooter vertrouwen moesten schen
ken aan het ©erewoord van een Engelsch
officier.
Twee Duitsche officieren, het is een be
kend feit, hebben hun woord in Nederland
gebroken en zijn gevlucht en het is een bit
tere en rechlvaardige grief, dat nadat deze
twee personen door hun regeering waren te
ruggezonden, zij weer zoo slecht werden be
waakt, dat zij nogmaals konden ontvluchten.
Welke verklaring de Noderlandsche regee
ring van een zoo laakbaar incident heeft ge
geven, is niet bekend.
Dit is evenwel slechts een betrekkelijke
kleinigheid. Wat ernstiger is, is de depri-
meerende invloed, die een opsluiting in een
zoo verlaten verlaten plaats op de geïnter
neerden moet uitoefenen. De autoriteiten
houden vol, dat het fort niet ongezond is,
heu is in Nederland juist in dergelijke voch
tige en met water doortrokken streken zeer
gezond. Het kan zijn, maar of het zoo voor
de Engelsche officieren zal blijken te zijn,
moet worden afgewacht. Deze mannen, op
uitzondering na 'van de paar aviateurs, die
sedert dien zijn aangekomen, vertoeven daar
reeds sedert Januari, toen zij van Gronin
gen werden overgebracht. Zij kwamen goed
door hèt einde van den winter heen en zijn
gezond en opgewekt, maar zij gaan nu een
tweeden winter tegemoet na bijna een jaar
te zijn opgesloten en een buitenstaander
kan de toekomst niet dan met eenige deel
neming tegemoet zien.
Er is sprake van een algemeen eerewoord
waartoe de Engelsche admiraliteit geneigd
zou zijn te besluiten, maar het ministerie
van Oorlog weifelt. Indien hiertoe werd be
sloten, zou er geen sprake kunnen zijn van
keuze bij de personen of zij hun woorden
zouden willen geven of niet. Het kamp zou
kunnen worden opgebroken en alle zouden
kunnen wonen waar zij wilden en alleen zich
moeten onderwerpen aan de formaliteit van
aanmelden op gezette tijden. Zij zouden
werk kunnen vinden of de een of andere
universiteit kunnen bezoeken. Op het
oogenblik krijgen ze drie dagen verlof in de
maand. Eerts werd dit verlof verleend om
den tandarts te bezoeken. Maar noch dit
noch ieder andere bevrediging kan van Wie
rickerschans iets anders maken dan van de
meest onaangename verblijfplaatsen. On
danks alle vriendelijkheid van de autori
teiten moet een verblijf daar in den winter
een hardere straf zijn, dan de officieren in
hun ongeluk hebben verdiend. Het zijn jon
ge mannen vol hoop en ambitie. Men twijfelt
of de autoriteiten die blijkbaar het goede
willen, volkomen inzien hoe hard het voor
zulke mannen moet zijn, die steeds zitten na
te denken over hun hulpeloosheid in een
tijd, dat hun land hen gebruiken kan, om
gedwongen te worden in zulk een omgeving
een langen winter door te brengen.
Door de douanen te Winterswijk is
beslag gelegd op een paar kisten met een
den, die dubbele bodems bleken te heb
ben, waartussclien de afzender 18 K.G.
spek had verborg ~i. De zenddmg was af
komstig uit Purine rend, doch daar voor
eenden gee<n consent noodag is, Ead de
afzender zijn naam niet opgegeven.
De opperbevelhebber van land- en zee
macht heeft de volgende aanschrijving ge
richt aan de militaire autoriteiten:
Ui,t verschillende rapporten blijkt, dat
militairen gebruik ma-ken van de geringe
snelheid, waarmede over de spoorwegbrug
gen wordt gereden, om nabij die bruggen
uit den trein te springen, ten eindo snel
ler de plaats van bestemming te berei
ken of om zich aan de controle bij het sta
tion van aankomst te onttrekken.
Deze militairen maken zich 'schuldig aan
een verboden handeling, bovendien .stellen
zij zich aan levensgevaar bloot.
drukje van haar hand, die hij vasthield; hij
geleidde haar aldus, terwijl zij nog op den
arm van haar echtgenoot leunde, in een ver
trek, waar een bejaard heer hen te gemoet
kwam. De beide geleiders der jonge vróuw
legden ieder een harer handen in die van
den ouden heer, die haar een kus ^gaf en op
plechtigen toon zeide„Wees welkom, mijn
waarde." Daarop stelde hij haar aan een
lange dame voor, die haar statig omhelsde.
Nu hoorde zij Arthur zeggen „Zoo Theodo
ra, zijt gij daar? Kom eens hier, Violette,"
en wederom nam hij haar hand en legde die
in een andere, welke die eventjes en als met
tegenzin driikte, terwijl de kus, waarvan die
handdruk vergezeld ging, even weinig har
telijkheid aanduidde.
Door den vricndelijken toon van lord Mar
tindale eenigszins tot zichzelve gekomen,
waagde Violette het thans even op te zien.
Zij zat op dezelfde sofa als Lady Martin
dale, doch zij gevoelde zich evenwel, alsof
zij oneindig ver verwijderd was van die sta
tige dame, wier majesteuzc houding, git
zwart haar, donkere oogen en prachtige
kleeding, haar geheel het voorkomen eener
Oostersche vorstin gaven, en wier waardige
schoonheid eer verhoogd dan verminderd
werd door haar vijftigjarigen ouderdom.
Zij sprak op rninzamen toon tot de schoon©
vreemdelinge, doch deed het met een neder-
buigende vriendelijkheid, welk© de wijde
klove, die haar scheidde, des te duidelijker
in het oog deed vallen, zoodat Violette haar
oogen naar haar nieuwe zuster wendde, in
de stille hoop aldaar meer sympathie to
vinden.
Maar ofschoon jonger en zeer eenvou
dig gekleed, scheen deze nog minder ge
naakbaar. Haar gelaat W33 niet zoo schoon
als dat ^arer moeder, en minder vrien-
Ik noodig u uit het vorenstaande ter ken
nis van uw onderhebbende te brengen.
Overtreding briioort streng te worden
gestraft
Aan de commandanten der op de brug
gen geplaatste dekking detachementen
draag ik, in het bijzonder, op, overtreders
te doen aanhouden, en hen per extra gele
genheid naar hun afdeeling terug te zen
den.
Te Wel-Bergon, in Limburg, zijn weer
twee' Fransche uic Friedrichsfeld ontvluch
te krijgsgevangenen over de grens geko
men.
Te Winterswijk zijn ..oensdag twee ont
vluchte Fransche krijgsgevangenen aange
komen, een kurasier en een korporaal van
de cavahrie. Ze waren vorig jaar Septem
ber bij de Aisne gevangengenomen en naar
Dordtmund gevoerd Ze hebben 4 dagen ge-
loopen, uitsluitend 's nachts, yóór ze op
Nederlandsch grondgebied kwamen.
Een Rus, die bij Borgharen over de Maas
van België naar Nederland zwom, werd
naar Maastricht overgebracht en vervol
gens naar Rotterdam getransporteerd.
De minister van oorlog heeft ter ken
nis der betrokken autoriteiten gebracht, dat
wanneer de militaire overheid wijziging
brengt in voor inkwartiering verschuldig
de bedragen, zooals die met toepassing van
het Kon. besluit van 10 November 1892
zijn vastgesteld, dit door hem, minister,
wordt goedgekeurd, wanne :r die autori
teiten kunnen aantoonen, dat óf wijzigin
gen zich hebben voorgedaan, die een
verandering van het bedrag voldoende mo-
tiveeren, óf de duur der inlegering aan
merkelijk langer is dan ten tijde der beslis
sing verwacht werd, in verband waarmede
de te betalen vergoeding minder kon zijn,
dan bij een verblijf van korteren duur bil
lijk moet worden geacht.
In elk geval, waarin echter een op de
aangegeven wijze vastgestelde vergoeding
door de militaire overheid wordt vermin
derd, komt het Hen minister wenschelijk
voor, dat de betrokkenen cr uitdrukkelijk
op worden gewezen, dat zij hij den minis
ter van oorlog een nieuwe beslissing kun
nen uitlokken.
Uit Harderwijk wordt aan de „O. H.
Ct." gemeld:
De bouw van de houten woningen voor
de gezinnen van de Belgische geïnterneer
den is plotseling ten gevolve van een aan
schrijving Her regeering, stop gezet.
De burgemeester dezer gemeente; regee-
ringscommissaris, belast met dien bouw,
ontving reeds ontslag als zoodanig, en te
vens ook hèt geheele personeel voor het
toezicht, ongeveer.35 man.
Het werk aan de Belgische school, die
door dezelfde werklieden, allen geïnter
neerden, wordt gebouwd en die haar vol
tooiing nadert, is eveneens gestaakt.
Door den regeeringscommissaris werden
voor den woningbouw reeds verschillende
pereeelen gemeentegrond op vasten ter
mijn gehuurd en ook werd een kamer op
't gemeentehuis verbouwd en inggericht als
bureau voor den thans afgetreden regee-
r igscommi s s ari s
Wij vernemen, dat de voortgang van het
werk, echter op geheel andere schaal, zal
plaats hebben onder leiding van de heeren
baron Van Tuyll van Serooskerken en ge
neraal Onnen, beiden n het departement
van oorlog.
Een zekere Detvotebin, diamanthande
laar, vervoegde zich de vorige maanden
óp het Duitsch consulaat te Roosendaal,
met het verzoek een pas naar Antwerpen
te verkrijgen, ten einde aldaar diamanten
te koopen. Na op dit consulaat op zéér
onheusChe wijze de deur te zijn gewezen,
riep Devotskin de 'hulp in van dien militai
ren commandant. Zijn verzoek werd beant
woord met een bedreiging van uitzetting
uit het bezette gebied, in een brief, godla-
teord 11 October, geteekeod door den chef
van do diVisdegroop Brabant, den heer
Forbos Wels. Op voornoemden datum was
de heer Van Terwisga, comm. officier van
het veldleger, dU9 hij zou den inhoud van
genoemden brief geautoriseerd hebben.
Te Bcrgen-op-Zooin zijn op 10 Novem
ber twee groepjes soldaten van het 6cle re
giment. resp. vier en drie, gearresteerd,
onder beschuldiging van zich te hebben la-
delijk; «en haar oog was koud en strak, ja,
bijna gestreng. Nu en dan waren al de
spieren van haar gezicht in een zekere be
weging en haar blik als aan Arthur ge
boeid, doch zoodra hij haar aanzag, keek
zij dadelijk uit het raam; zij sprak niet en
zat onbeweeglijk. Violette meende, dat zij
haar met geen enkelen blik verwaardigd had,
doch daarin bedroog zij zich. Theodora had
haar goed opgenomen en haar oordeel reeds
geveld.
Dat was dan dó vrouw, voor wie Arthur
zooveel op het spel gezet had en om wier
wil hij haar zulk een innig verdriet had
veroorzaakt! Wat waren haar verdiensten?
Een tint van. leliën en rozen, een lief kopje,
precies een staalgravure in een almanak;
een gelaat, dat niets dan kinderachtige ver
legenheid toekende, een fatsoenlijke, maar
gedwongen houding en een kleeding van een
bestudeerde eenvoudigheid, nog hatelijker
dan opschik!
Lady Martindale sprak iets van zich te
kleeden voor het diner, en geleidde haar
stille en beschroomde gast een breede trap
op, en door een lange galerij tot in een
ruime slaapkamer, waarin de ondergaande
zon een stroom van verblindend licht uit
gooi.
Het "ccrsto gebruik, dat Violette van haar
eenzaamheid maakte, was vol verbazing rond
to zien in die groote en rijk gemeubelde
kamer, benieuwd of zij zich daar^ ooit op
haar gemak zou gevoelen, terwijl die groote
spiegels haar met haar eigen, onbeduidende
figuur vervolgden. Zij keerde zich van den
spiegel af, trachtte haar gloeiend gezichtje
voer het open raam wat te verkoelen en
staarde nu vol bewondering op den tuin,
klie haar aan sommige* platen van Ver
ten onikoopen door smokkelaars. Deze zo-
ven soldaten zijn onder politietoezicht af
gemarcheerd.
Bij don groot en smokkelhandel in lijn
olie, waarin ook een adj imct-oommaes ge
moeid was, is eveneens iemand betrok
ken, die e enigen tijd in België door de
Duitsche overheid als verdacht van over
treding van haar voorschriften onder be-
n airing is gesteld geweest, doch toen is vrij
gelaten.-
De Ha3gsche correspondent van „Hot;
Volk weet te melden, dat met don laat-
aangeduiden persoon bedoeld wordt
heer Wirtz, ■eri.gonaar van de bekende „Prin
cess Room", aan den Kneuterdijk te s'-Gra/-
vonhage.
SCHAAKRUBRIEK van het SCHAAKGEZELSCHAP
•iPALA» EDES",
Opsrerio 1846,'
Speelavond: lederen Maandag
!n de Bovenzaal van Café „Central", Breestraat<
Aanvang: 8 uren.
Redactie: L. BIERMASZ en R. J, y. d. KROOT*
Probleem No. 80.
Pr F. BLAKE.
Zwart. (10)
8
7
9'
'■-A
HP
6
5
■70,
lp/
4
i
S
-
3
i
2
IÉU
W
1
abcdefgh
Wit. (6)
.Wit: K. a2; D. ©7; T. «j4; P. d7; L. e2
en e5.
Zwart: K. do; D. a6; T. 13 en h4;
P. a 7 en ©3; L. f4 p>; a 4, b5 en g 5.
Wit speelt en- geeft in 2 zetten mat.
Oplossing Probleem No. 78: d 4 enz.
Goede oplossingen ontvangen van: Mej.
Japikse en van de heeren: H. J. Bouwman,
B. S. van Kloeten, D. Kruissink, G. J. van
Leeuwen, C. Sierag, J. C. Sjardyn, L.
Schilthuizen, J. W. Schüss, J. E. Stolte, I.
Teling, L. M. Valkenburgh, W. J. ,Woesten-
burg en J. C. de W., allen te Leiden; H.
J. Broekveldt te Oegstgeest, A. Baljeu, .G.
Vooijs Gzn. te Katwijk aan den Rijn, J.
van Os, te Voorschoten en P. G. v. 'd.
Tang te Oudewetering.
Correspondentie: J. D. te U: D. c6
foutief wegens: D. c5.
J. A. N. cL T. te L.: D. d4, foutief we
gens D. f 6.
N. N. te X.: D. (14 foutief wegens D. f6.
.Verzuim in het vervolg niet, de .oplossingen
te onderteekenen!
B. J. S. en J. G. te L.: Dame of Koningin
c6 foutief wegens D. c5.
D. K. te L.: K. a 4, foutief daar p. d2
den T. op c 1 niet denkt en dezen dus doofl
K. dl genomen kan worden.
H. J. B. te L.: Diagram en notatie rijn
goed.
Oplossingen worden ingewacht tot uiterlijk
Dinsdag 26 November a.s. 's namiddags 5
uien, aan het Bureel van dit Blad.
Italiaansche Opening.
lste zet: wit e 4, zwart e 5; 2de zet
Pf3, Pc 6; 3de zet: Lc4, Lc5.
V oortzettingen:
Wit.
Zwart.
Wit.
Zwart.
4. d3
d 6
4. c3
P f 6
5. L e 3
L X e 3
5. d4
e x d4
6. f V o 3
P h 6
6. c X d 4
L b 4 f
7. 0—0
P a 5
7. L d 2
P X e4
8. Pb—d2 P x c4
8. L X b 4
P X b 4
9. P x c 4
0—0
9. LX f7 f
Kx f7
10. d 4
b 5
10. D b 3 f
d 5
Ongeveer
gelijk spel.
Wit staat iets beter.
sailles deed denken. In het midden van
een kleine hoogte, met de fijnste graszoden
belegd, verhief zich een fontein, wier schit
terende en fantastische stralen in een mar
meren bekken neervielen; het geheel waa
omgeven door een terras en een steenen'
trap van eenige treden, waarop groote bloem
vazen prijkten. Op de balustrade stond een
pauw met zijn blauwen hals te draaien en
meb zijn prachtigen staart te pronken, met
zulk een trotsche houding, alsof hij zich
de beheerscher, waande van al hetgeen zijn
oogen zagen.
De arme Violette was te moede,alsof
alleen pauwen het recht hadden hier te
wonen, en nu zich voor den geest brengende,
dat het nog geen twaalf weken geleden het
toppunt harer wenschen geweest was het bal'
te Wra.ngerton te bezoeken, kwam alles, wat
er gebeurd was, haar als een droom voor;
zij sloot de oogen en verwachtte bijna, als
zij ze weer open zou doen. Annette's ge
zichtje te zien en het kleine zolderkamertje
van thuis; maar zou dan een zeker iemand
ook niets anders dan zinsbegoocheling ge
weest zjjn? Zij deed dadelijk haar oogen
open, en haar hart klopte van vreugde op
de gedachte, dat hij voor .al die heerlijk
heid geboren was! Zij sprong op vaii blijd
schap. toen zij hem hoorde naderen en
hij de kamer binnentrad*.
„Laat ik u nu eens bekijken," sprak hij.
„Hebt gij uw kleur weerom? Wel ja, zelfe
meer dan noodig is. Zijt gij nu wat tammer,
verschrikt duifje?"
(Wordt vervolgd).
