onze collectie voor het
a.s. Seizoen gereed is
Ho. 1525
Ruime keuze Zilveren Theelepels. - J. H. MAARTENSE, Botermarkt 11.
BRANDKASTEN
EN KLUISBOUW.
Witte Wollen Ondergoederen
J. DE LANGE, Leeraar- in het Dansen,
H. MACK.
Demonstratie in de Moderne Dans.
K. OUWERKERK
Firma OE ÜSLÖE,
Uitsluitend massieve gouden TROUW- en VERLOVINGSRINGEN. -
JOHs. DEKKER's p'ijpenbazar,
Breestraat 93.
P
LEIDEN.
Botermarkt 3-4.
TeIefooiiB. 543
6ES*
Hiermede hebben wij de eer UEd. te berichten, dat
en vanaf heden in onze Magazijnen geëxposeerd wordt.
Tevens maken wij UEd. opmerkzaam op onze
prachtige collectie „Pelterijen", welke wij in de
nieuwste modellen en alle prijzen voorradig hebben.
Ook veranderingen aan Bonten worden stipt en
binnen een vastgestelden termijn uitgevoerd. 378 34s
U beleefd tot een bezoek uitnoodigende.
MODERNE DANSEN.
Aangesloten per Telefoon
Oud© Vest 205?.
Brandstoffenhandel - Goederenvervoer.
Kostuumnaaien, Knippen en Patroonteekenen.
D. SLOOS, tjedipl. Leerares, Nieuwsteeg 3.
FABRIEK
Fa. DE LUGT SERNE,
12 voudig uit één stuk
gebogen Brandkasten
v. dl. 1EYMN IalCtTITOET,
voor Daisies ea Kinderen.
CORSAGES, SPENCERS, PANTALONS, COMBINAISONS.
GELDIG TOT EINDE 1915
HERMAN F. A. 0AMSN «Sb Zn.,
or. H.
BOTERMARKT 11.
FEUILLETON.
De wilde 01\jf.
Hoogachtend, UEd. dw. Dnr.,
J. DE LANGE, Dansleeraar, stelt de Families te Leiden
hierdoor in kennis, dat hij voornemens is op nader te bepalen
datum, met eenige Leerlingen een demonstratie te geven in
de juiste en correcte uitvoering der 380 20
Grondig en practisch onderricht in bovengenoemde vakken op
ochtend-, midddag- en avondcursussen volgens nieuwste methode.
Speciale opleiding met Diploma voor Coupeuse en Tailleuse.
Aanmelding dagelyks. Conditiën zeer billijk. 382 16
VAN
HAARLEM.
TELEPHOONN, 569.
Vertegenw.Techn. en Electr.-Techn. Bureau
303 50
BOTERMARKT 20.
TELEPHOONN. 1201.
Het BESTE ADRES voor U io: 719 20
Haarlemmerstraat 232. Teletoonn. 431.
De meest bekende merken Sigaren, Sigaretten en Tabak.
Groote voorraad. Billijke prijzen.
zijn de bekende kortingen voor contant op Wijn en Ge
distilleerd, wegens voortdurende stijging der wijnprijzen
en verdubbelde vrachtkosten. Met onderling goedvinden
kunnen eventueele voorkoopen tot voorjaar 1916, bij voor
uitbetaling gereserveerd blyven. 7785 22
Burchtsfeeg 2a. Telefoonnummer 500.
houdt Zitting Woensdag 15 September 's nam. van 2 5 uur,
in het „NUTSGEBOUW"; teneinde op verzoek ook eenige LESSEN
op Zaterdag te kunnen instellen, is spoedige aangifte gewenscht.
f Cb r Roman naar het Engelsch.
(Nadruk Verboden).
Toea hij opmerkte, dat haar gedachten
"waren afgedwaald, gaf hem dat een
vreemde gewaarwording, alsof hij tot een
medium sprak, tot wie zijn stem niet
doordrong. En plotseling zijn mededee-
lingen afbrekend, kwam hij spoediger tot
zijn conclusie dan hij van plan was ge
weest.
„Ik wenschte, dat u wist, dat ik het niet
hol' gedaan", eindigde hij op een toon, als
of hij om een uiting van haar geloof in
hem vroeg, „wijl u zooveel heeft gedaan
om mij te helpen".
„O, maar ik zou u evengoed geholpen
hebben, of u liet gedaan hadt of niet".
„Maar mij dunkt-, het moet toch eenig
verschil voor n maken", liep hij ongedul
dig, „als u weet, dat ik het niet deed".
„Als ik er lang over nadacht, zou dat,
geloof ik, ook wel het geval wezen", stem-
do zij langzaam toe.
„Nu, en wilt u datl" smeekte hij, „om
mij pleizier te doenf"
„Misschien als u weg bent-, maar voor
't oogenblik moet ik er al mijn gedachten
bij bepalen hoe ik u weg kan krijgen. Om
daarover te spreken, ben ik vanmorgeri
gekomen".
Zoo zij had willen vermijden hem haar
opinie to zeggen aangaande zijn schuld,
dan had zij zich daarvan niet beter kun
nen afmaken. "De middelen tot zijn ont
snapping interesseerden hem zelfs meer
dan de kwestie van zijn onschuld. Toen
zij weer sprak, waren al zijn geestvermo
gens geheel opdat eene punt geconoen-
treerd.
„Ik geloof, dat de tijd voor u is aange
broken om te gaan". Zoo haar stem
beefde bij dat laatste woord, hij merkte
dat niet op. De houding van zijn lichaam,
de uitdrukking van zijn gelaat, de tinte
ling in zijn grijze oogen vormden een
groot vraagteeken.
„Gaan?" vroeg hij, nauwelijks hoor
baar. „Wanneer?"
„Morgen".
„Hoe?"
„Dat zal ik u dan vertellen".
„Waarom kan u het mij nu niet zeggen?"
„Dat zou ik wel kunnen doen als ik ze
ker was, dat gij geen bezwaren zoudt ma
ken maar ik weet, dat dit zal geoeuren".
„Zijn er dan bezwaren te maken?"
„Die zijn er bij alles. Er is geen plan van
ontsnapping, dat u niet aan menig gevaar
zal blootstellen. En daarom vind ik het
beter, dat u die niet van te voren ziet".
„Maar is 't wel goed om niet voorbereid
te zijn?"
„U heeft al den tijd om u voor te be
reiden na uw vertrek. Al lijkt u nu ook
alk geheimzinnig, morgen, als ik kom,
zult ge weten, wat ik daarmee bedoel.
Met die mededeeling moest Ford zich
tevreden stellen, terwijl hg in afwachting
van den aangegeven tgd een slapeloozen
nacht en eon dag vol ongeduld doorbracht.
Zjj kwam stipt 0]> tijd. Voor het eerst
had zij haar hond niet bjj zich'. De eemge
verandering, die hg In haar voorkomen kon
opmerken, was een korte rok Tan ruwe stof
in plaats van haar gewone linnen of mous
seline. Lli
„Gaan we door de bosschen?" vroeg hij.
„Niet ver. Ik zal u brengen langs het
spoor, dat naar deze plek leidde, voordat ik
de hut liet bouwen en het pad maken."
Onder het spreken nam zij hem nauwkeurig
op. „Het zal gaan," zei ze eindelijk met
een glimlach. „In dit flanellen pak en met
uw baard zal niemand u voor de Norrie
Ford van voor drie weken aanzien."
Het lag voor do hand, dat hij den gloed
in ihaar oogen en bet trillen van haar stem
aan de opwinding van het oogenblik toe
schreef, want hij kon zien, dat het avon
tuurlijke haar aantrok. Weer sprak zij haas
tig, misschien om te verbergen, dat zij
eenigszins verlegen werd onder zijn blik.
„Wij hebben geen tijd to verliezen. U
behoeft niets van Jiier mee te nemen. Nu
moeten wij maar gaan."
Hg volgde haar over den drempel en toen
zjj zich omkeerde, om de hut te sluiten,
had hjj tjjd een afseheidsblik te werpen op
de li em zoo bekend geworden heuvelen, die
nu bij het ondergaan der zon in een violet
kleurig waas waren gehuld. Een seconde
later hoorde hg haar haastig zeggen: „Kom,"
terwijl zjj het nauweljjks zichtbare pad op
ging, dat naar boven leidde over den rug
van den berg.
Het was een stevig eindje klimmen, maar
zjj spoedde zich voort met dezelfde nimf
achtige vlugheid als op den avond, toen zjj
hem naar de hut had gebracht. Tusschen'
de 'oorspronkelijke beplanting Van esschen
en .pjjnboomen bevond zich kreupelhout, z
dicht ineen gegroeid, dat niemand dan een
wezen, .begiftigd met een aangeboren In
stinct voor de bosschen, de onzichtbare
alleen begaanbare lijn zou hebben kunnen
vinden. ,Maar die lijn was er, en zjj vond
haar zonder een ogenblik- te pauzoeren,
zonder ,te spreken; alleen keek zij van tijd
tot jtjjd achterom om zich te overtuigen, dat
hij jn het gezicht was, totdat zij den kop
van den koepelvormigen heuvel «bereikte.
Zjj kwamen plotseling uit op een rots
achtig iterras, waaronder, een mijl lager, het
meer /Chanipla-in zioh bjjna in zijn goheele
lengte uitstrekte, van den onduidelijken
steilen oever van Crown Point af tot aan de
ver verwijderde wolkachtige bergen van
Canada.
„U kunt hier een oogenblik gaan zitten,"
zei ze, toen hij lx»ven kwam.
Zjj vonden zitplaatsen tusschen de ver
spreide lage rotsblokken, doch geen van
beiden .sprak. Als jaspis, kwartssteen, sma
ragd en chrysoprasus waren het stille meer
en de zich daaromheen verheffende, het licht
weerkaatsende bergen. De Vermont met zijn
drie boven elkaar uitstekende toppen, was
beneden flesehgroen, indigo ter halver
hoogte, terwijl zjjn hoogste top gehuld scheen
in een bleek golvend blauw, dat zich oploste
.tegen het donkergroen en topaas van de
schemering.
„De stoomboot „Empress of Erin", zei
het meisje eohjjnbaar kortaf, „vertrekt den
acht-en-twintigsten van Montreal en van
.Quebec den negen-en-twintigste. Van Rimous-
ki, aan do monding der rivier, St.-Lawrenoe,
gaat zjj don dertigsten weg en doet geen
haven meer aan vóórdat zjj Ierland bereikt.
U moet haar te Rimouski nemen."
Er ontstond een stilte, waarin hij deze
verbijsterende mededeeling trachtte te ver
werken. 1
„En van hier naar, Rimouski?" vroeg hjj
eindeljjk,
„Van hier naar Rimouski," hernam zjj met
een gebaar naar het meer, „ligt uw weg
daar."
Weer was er een stilzwijgen, terwjjl zjjn
oogen over het lange, regenboogkleurige
meer dwaalden naar de vage lijn der bergen,
waar het wegdoezelde in een nevel van blauw-
green-goud.
„Ik zie den weg," zei hij daarop;- „maar
ik zie geen middel om dien te volgen."
„U zult dien wel vinden. Intusschen moet
u dit maar nemen." Zij trok een papier uit
haar mantel en overhandigde het hem. „Dit
is uw biljet. U zult zien.' zei zij met een
verontschuldigenden glimlach, „dat ik voor.
u, wat men noemt een suite heb .genomen
en ik heb dat met opzet gedaan. Zij kjjken
nog steeds naar u uit op ieder landver
huizersschip, dat van New-York komt, op
iedere veeboot van Boston en op iedere
boot met graan van Montreal; maar zjj
zoeken u niet in de duurste- hutten van de
duurste stoombooten. Zij weten, dat u geen
geld hebt en zjj verwachten, dat als u liet
land tracht te verlaten, dit zal zijn als stoker
of verscholen aan boord, oin vrijen overtocht
te hebben. Zij zullen nooit op de gedachte
komen, dat 11 in cabs rijdt en in de eerste
hotels logeert."
„Maar dat zal ik ook niet doen," zei hjj
eenvoudig.
„Welzeker, dat moet u wel doen. U hebt
natuurlijk geld noodig en ik zal u dat ver
schaffen. U hebt veel noodig; dus heh ik
dan ook een groote som meegebracht."
Zjj haalde een zakportefeuille te voor-
schjjn en hield hem die toe. Hij keek er,
naar en kreeg een, kleur; maar maakte geen
beweging die aan te nemen.
„Ik kan ik kan zoo ver niet gaan,*
stamelde hjj heeech.
(Wordt vervolgd).
