De Europessche Oorlog.
|\|0, 17033
.Disisclagg *7 ^epteirafoer.
Tweede 331acl.
A0. 1915.
Binnenland.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Be wild© Olijf.
LEIDSCH
DAGBLAD
Dr. A. Kuyper, is vail zijn verbluf in
het buitenland in Den Haag teruggekeerd.
De commandant der Ainsterdamsche
brandweer, de lieer Gordijn, zal zich. naar
„De Tel." mededeelt binnenkort naar
Hamburg en Bremen begeven, ten einde zich
op do hoogte te stellen van de maatregelen
tegen brandgevaar, die daar getroffen wor
den ter beveiliging der katoenopslagplaat
sen. Mochten deze maatregelen van doel-
treffenden aard blijken, dan zuilen ze ook
op de katoenopslagplaatsen toegepast wor
den, die men hier clenkt in te richten.
Gisteren had in een der zalen van ho
tel „De Twee Stedon" in Den Haag, de 17de
jnarlijksehe algemeene vergadering van de
Vereeniging voor, Waterleidingsbelangen in
Nederland plaats, onder voorzitterschap van
den heer Ch. van Spall, Leiden.
Spr. betreurde het, dat niettegenstaande
het buizenmateriaal, in gebruik bij waterlei
dingen, voortdurend grooter wordt, dit nog
steeds uit het buitenland moet worden be
trokken. Hij acht daarom thans een gunsti-
gen tijd aangebroken tot het oprichten van
een fabriek voor het vervaardigen van ge
goten ijzeren pijpen, hulpstukken, enz., even
als zulks is geschied voor de kabels ten
behoeve van electrisch licht en kracht.
Spreker, spoort de Nederlandsche fabri
kanten verder aan, zich beter in te richten
tot het vervaardigen van watermeters, enz.
Uit hot jaarverslag van den secretaris,
den heer D. Drost, blijkt, dat het aantal
leden 143 bedraagt.
De penningmeester, de lieer J. L. Roborgh,
to 's-Hertogenbosoh, kondigde een batig sal
do van f 1000 aan voor 1915 en van ver
moedelijk f 1500 voor 1916.
Het bestuur bracht bij monde van den
secretaris rapport uit betreffend*^ het ver-
krijgen van een eigen orgaan. Wijl uitgave
van een tijdschrift in eigen beheer op ver
schillende moeilijklieden stuitte, besloot de
vergadering een overeenkomst aan te gaan
met de redactie van het tijdschrift „Het
Gas", orgaan van de Vereeniging van Gas-
fabrikanten, hetwelk dan zal uitgebreid wor
den- met een rubriek betreffende „Water".
In plaats van den heer Gh. van Spall
werd tot voorzitter gekozen de heer G. J.
Leverland, Groningen, en werd verder tot
bestuurslid benoemd de heer J. D. A. Sneep,
Boskoop. De heer D. Drost werd als secre
taris herkozen.
Middenstandsbond.
Ter 12do alg. vergadering van den Mid
denstandsbond, te Utrecht ge-houden in
Hotel de l'^urope", waren o.m. aanwe
zig mr. J. P. Fockema Andreae en mr.
F. A. van Engen, resp. burgemeester en
wethouder der gemeente Utrecht.
Nadat de bijeenkomst, die zeer druk
bezocht was, met een welkomstwoord door
den voorzitter der Utr. Handelsvereeni-
ging, den heer J., van Noordenne, was in
geleid, waarin spr. wees op de nadeelen,
die de Middenstand ten gevclgc van den
oorlogstoestand ondervindt en waarin hij
dank bracht aan mr. P. J. Aalberse voor
het succes, door hem verkregen met zijn
wetsontwerp tegen oneerlijke concurren
tie, sprak de heer H. K. Koppel Jr., uit
's-Gravenhage, de openingsrede uit.
Spreker deelde allereerst mede, dat de
voorzitter van den Bond, d-e heer Meuw-
sen, vrij ernstig ongesteld is geweest cn
sprak daarop de beste wensclien uit voor
diens spoedig herstel.
Daarna bracht spreker de buitengewone
omstandigheden bij het uitbreken van den
oorlog in herinnering.
Toen bleek de macht en het groote nut
van organisatie in het algemeen, maar ook
van ons Middenstanders in het bijzonder.
Na verder de werkzaamheden van het
bestuur in het afgeloopen jaar te hebben
nagegaan, wees spreker op het tot-stand-
komen van de wet tegen de oneerlijke con
currentie. Zoo ooit het gezegde ,,frappez,
frappez, toujours", is bewaarheid gewor
den, dan is dit hier het geval. Immers
geen congres had in de laatste jaren plaats
of de tot-stand-koming van dit onderwerp,
waarnaar de Middenstand reikhalzend uit
zag, werd besproken en de verwezenlij
king onzer wenschen in deze bepleit en
Erlangd, totdat het eindelijk aan den
on vermoeiden strijder in deze, mr. Aalber
se, gelukte de vrucht van zijn werken
roemrijk te mogen binnenhalen.
Ten slotte bracht spr. hulde aan H. M.
de Koningin en dank aan de Rijks- en
gemeentelijke regeeringen, voor de hulp
die ze den Middenstand in deze benarde
tijdsomstandigheden ver1 eende.
Na de rede werd een telegram aan
H. M. de Koningin gezonden.
De inkomsten bedroegen in 1914 4111,
de uitgaven 2722.21, zoodat ter een batig
saldo is, groot 1388.79.
De begrooting voor 1916 werd na eenige
discussie vastgesteld op f 4361.29 aan ont
vangsten en uitgaven.
De Voorzitter herinnerde aan het plan
om een prijsvraag door den Bond te doen
uitschrijven over de gevolgen van den
oorlogstoestand, alsmede over de midde
len ter verbetering van de schadelijke ge
volgen uit dien toestand voortgevloeid.
Aan Ie bekroonde prijsvraag zal een prijs
vain f 500 toegekend worden, en voor de
beste na deze een consolatieprij? van 100.
Daarna kwam aan de orde het voorstel
tofc oprichting van een Bond van Informa
tie- en Incassobureau's over geheel Ne
derland.
De Voorzitter bracht in herinnering
dat tot het doen van een onderzoek nanr
dit vraagstuk indertijd een commissie is be
noemd, die rapport beeft uitgebracht, welk
rapport na overleg met bet Bondsbestuur
geleid heeft tot vermeld voorstel.
Het voorstel werd zonder hoofdelijke
stemming aangenomen.
Bij de volgende besprekingen werd o.a.
geklaagd over het feit, dat gemobiliseerde
middenstanders zoo moeilijk verlof kunnen
krijgen ter behartiging hunner zaken.
De Voorzitter antwoordde, dat aan spr.
van het departement van Oorlog de ver
zekering gegeven is, dat met de belangen
der gemobiliseerde middenstanders zoo
veel mogelijk rekening zal worden gehou
den.
Besloten werd tot het zenden van
een telegram aan den Minister van Bin-
nenlandscho Zaken, waarin aan minister
Gort van der Linden hulde wordt gebracht
voor de wijze, waarop hij in deze moeilij
ke tijden 's lands zaken heeft geleid en
's lands belangen heeft behartigd, werd de
bijeenkomst tot Dinsdag verdaagd.
Te zes uur had daarop in Maison Buurds
een gemeenschappelijke maaltijd plaats.
Aan den maaltijd werd door een 90-tal
personen deelgenomen.
FAILLISSEMENTEN.
J. H. Espeldoorn, bakker te Kampen.
M. G. Klapwijk, in rijwielen, te 's-Gra-
venzande.
De vrachtboot „Stad Winscho
ten" is in de stadsgracht te Sneek omgekan
teld en ligt ondersteboven in het vaarwa
ter. Persoonlijke ongelukken hadden niet
plaats.
He t aanstellen van eenre-
cherche, om den dader af de daders te
ontdekken van de hondenvergiftiging te
Almelo, heeft nog geen resultaat gehad.
Integendeel, kwamen de vergiftigingen
tot dusver buiten de bebouwde kom voor,
nu wordt het vergif ook reeds op de stra
ten gedeponeerd. Het is zoo goed als ze
ker, dat de hier gevestigde apothekers
en drogisten de gevaarlijke ingrediënten
niet leveren, maar dat dezo betrokken wor
den buiten de gemeente, waarschijnlijk van
drogisten, die, wa<t de levering van ver
ten betreft, minder streng op de vingers
worden gekeken dan apothekers.
Naar men verneemt zal bij den Raad
een voorstel --iaën ingediend, om eige
naars van vergiftigde honden restitutie van
hondenbelasting te geven.
Tusschen Helena veen en
Venlo werd Zaterdagavond uit den trein feen
kistje, inhoudende 25 Edammer kazen, ge
stolen. Te Helenaveen waren zij nog in
den trein aanwezig, doch bij aankomst te
.Venlo werd de diefstal onmiddellijk opge
merkt. Het zegelloodje van de wagondeur
was verbroken.
Een uitgebreid onderzoek, dat onmiddel
lijk werd ingesteld, leidde tot geen resul
taten. Men vermoedt, dat de diefstal is
gepleegd, terwijl de trein in volle vaart
was.
Zaterdagnacht tegen twee uren
brak in de bakkerij van den heer P. Rik-
kers-Büring op de Markt, te Helmond, brand
uit. Direct toegesnelde militairen van de 1ste
com]:-. wielrijders konden niet verhoeden, dat
do geheele bakkerij in enkele oogenblikken
in volle vlam stond. Alvorens de brandweer
ter plaatse was, hadden de vlammen, welke
snel om zich heen grepen, reeds het woon
huis aangetast, hetwelk ook geheel uitbrand
de. Het aangebouwde café Francois kreeg
eenige waterschade. Kranig hield zich de
milicien C. Cooman, die met groot levensge
vaar nog een 4-jarig kind uit het brandende
perceel wist te redden. De wakkere redder
schroeide zich daarbij de hoofdharen en klee-
ren. Tegen 8 uren kon de brandweer weder
inrukken. Verzekering 'dekt de schade.
De in 1908 gebouwde che
mische fabriek ,,De Valk," van leder-con-
Ferveeringsartikelen, oliën, enz., van de fir
ma Engelsman en De Vries, Ban het Plant
soen te Amersfoort, is geheel uitgebrand. De
brand ontstond door het aanmaken van den
stoomketel, waarvan de rookpijp defect moet
zijn geweest, waardoor de bovenliggende zol
der, volgeladen met licht brandbare stoffen,
in brand geraakte.
De brandweer, die zeer snel ter plaatse
was, voorkwam, mede door het verwijderen
van zes .vaten benzine en het beschermen
van nex cementeerauis, ontploffingen. In een
halfuur had zij het vuur gelokaliseerd; zij
kon echter niet voorkomen, dat de fabriek
geheel uitbrandde.
Er zijn geen persoonlijke ongelukken bij
voorgekomen.
De schade wordt gedekt door verzeke
ring. („N. R. C:.")
Kerkbrand te Oudenhoorn.
Omtrent dezen reeds in 't kort door ons
vc-rmelden brand, wordt nader nog het vol
gende bericht gemeld uit Den Briel:
Bij het hevig onweder, dat in den nacht
van 4 op 5 September over heb eiland
Voorne woedde, 6loeg de bliksem in den
toren van het dorp Oudenhoorn, met het
gevolg, dat toren zoowel als kerk geheel
afgebrand zijn.
De kerk was zeer oud, na 1355 en zeker,
vóór 1403 gesticht. De toren dateert van
iets later, maar bestond reeds in 1431, toen
de klok er in gehangen werd, tenminste dit
jaartal kwam op den rand dier klok voor,
waarop nog het volgende inschrift voor
kwam:
„In die eer goids, en zijn lieve moeder,
(die machet Maria ben ic gemaeckt,
„Ic love den waerachtigen goa,
„Ic roep dat vole, ic verzamen die
(clerken."
In de 18de eeuw verkeerden toren en kerk
in vervallen staat, waarom er in het jaar
1781 aanzienlijke herstellingen aan plaats-
ha ddem
De hooge toren was een sieraad van het
landschap, en vooral van het Haringvliet
af 'een mooi gezicht.
In den aanvang liet zich de brand als
iets zeer onbeduidends aanzien en was al
leen wat rook uit de spits waarneembaar, tot
na geruimen tijd plotseling zich vrij1 wat
lager de vlammen vertoonden.
Er bevond zich een fraai orgel in de kerk',
'dat slechts eenige jaren oua was. De mooie
lichtkronen, benevens het grootste gedeelte
v^n den inboedel, heeft men kunnen redden.
De vlagvoorNe w-Y ork. Men
schrijft uit Amsterdam: Wij waren in de ge
legenheid do vlag te bezichtigen welke door
ons gemeentebestuur aan dat van New-York
wordt geschonken. De vlag is van zijde en
elko baan is 1.30 M. breed en 2.60 M. hoog.
De Amerikaansclie commissie, bestaande uit
j de heeren John B. Pine, I. N. Philps Sto
kes, R. T. N. Hasley en Frances C. Jones,
heeft deze driekleur, waarvan de banen ver
tikaal loopen, ontworpen naar gevonden ge
gevens.
In de witte baan is een teckening gebor
duurd', welke werd vastgesteld naar een oud
zegel? In een lauwerkrans staan een Holland-
scke schipper met het dieplood in de hand
en een Indiaan. Zij houden een schild vast
waarop aangebracht zijn molenwieken, waar-
tusschen bevers en meeltonnen Onder dit
EcHild staat het jaartal 1664. Het geheel
wordt gedekt door den Amerikaanschcn
adelaar, wiens klauwen rusten op een we
reldbol.
Deze teekening is op de witte zijde ontwor
pen door den heer T. van der Laars en twee
leerlingen en behandeld en silhouette, waar-
tusschen,witte lijnen zijn gewerkt.
Aan de School voor Kunstnijverheid heeft
mevrouw Yan EmstedeWinlcler er met
vier leerlingen ongeveer zes weken aan ge
arbeid. Do Chineesch-Japansche methode
werd hierbij gevolgd, omdat aan weerszijde
de afwerking precies dezelfde moest zijn.
Het borduurwerk is een meesterstuk van
kunstnaaldwerk.
Te Amsterdam is g.stermor-
gen een dienstbode in een woning aan de P.
C. Hooftstraat dpor gas bedwelmd in haar
slaapkamer gevonden en in bedenkelijken
toestand naar het ziekenhuis overgebracht,
waar zij is overleden.
B ij oenbewoner van de buur t-
schap Zwanonhurg, in de Haarlemmermeer,
ik de waakhondgestolen.
Te Tilburg is Zondagnacht
ingebroken in het kantoor der N. V. „Noord-
brabantscho Elektriciteitsmaatschappij." De
brandkast werd door inboringen opengebro
ken en een niet groot bedrag aan
muntspecie ontvreemd. Yan den dader geen
spoor.
De „Hesperian" getorpedeerd.
De „Hesperian" heeft de haven niet meer,
kunnen halen. Het sohip is gistermorgen'
gezonken.
De aanvankelijke beriohten, dat de veis
niotiging van dit sohip geen slachtoffer*
had geëisoht, worden thans tegen gespro*
ken door de feiten.
Men gelooft, dat verscheidene personen'
het loven verloren bij het torpedeeren van'
do „Hesperian". Het lichaam van do eer*
ste klas passagier miss Oaroervy, van New!
Foundla-nd, is uit zee opgehaald. De juist*
cijfers zullen verkrijgbaar zijn, wanneer
de kapitein te Liverpool aankomt.
Het aantal vermisten van de „Hesperi*
an" bedraagt blijkens de laatste berichten!
13 passagiers en 7 leden der bemanning.
Het postbestuur deelt mede, dat er 35-15
mailzakken aan boord waren, waarvan ver*
scheidene bestemd waren voor de Yereenig-
de Staten en sommige uit onzijdige landen'
afkomstig waren.
Het sohip was op wog van Engeland
naar de Yer. Staten. Onder de 315 passa*
giers bevonden zich majoor Barros, 12 offi
cieren en 35 man van een Oanad'eesch I>a-<
taljon, die allen gewond waren en voor
hun herstel naar Canada op v-eg waren. Dö
majoor vertelt, dat zij om tien minuten'
vóór half 9 's avoids met eenige officieren'
op het dek zat te rooken, toen er plotse
ling een luide ontploffing plaats had. Het
schip kreeg een hevigen schok. Er viel
een ca. 50 M. hooge waterstraal op het dek.
De vrouwen en kinderen weiden het eerst
veilig in de reddingsioepec gebracht. De
orde aan boord was voorbeeldig.
De Engelsohe bladen herinneren nu aan
de belofte van Bernstorff aan de Ameri-
lcaansebe regeerine en noeraeD het torpe
deeren van de „Hesperian" een zware
trouwbreuk jegens Amerika. Zij wijzen er
op dat er geen 'sprake van kan zijn dat do
commandant van do duikboot- geen kennis
droeg van het nieuwo stelsel van graaf
Bernstorff aan de Amerikaansche regee
ring heeft ontvouwd. Graaf Bernstorff zelf
immers verklaarde dat het 6telse>l om
passagiersschepen vóór het in den grond
boren te waarschuwen vóór 19 Augustus
was aangenomen. Niettemin is nauwelijks
de inkt droog van het memorandum of de
wereld wordt geschokt door een nieuwe
wandaad van een duikboot, even schande
lijk cn gewelddadig als het in den grond
boren van de „Lusitania" en „Arabic"-
Dat er geen mensohenlevens verloren gin
gen is te danken aan de bekwame zee
manschap van den gezagvoerder, niet aan'
eenige zelfbeperking van de zijde van den'
commandant van de duikboot.
De algemeene opvatting van de pers is,
dat deze laatste wandaad toont dat
Duitschland nog steeds van zins is elke
overweging van humaniteit in den wind te
slaan om zijn doel te bereiken.
Hefc bericht van de torpedeering wekte
groot-o opgewondenheid en ernstige be
duchtheid in Amerikaansoho kringen. Do
Amerikaansche bladen hebben de regeo-
ring gewaarschuwd geen overdreven waar
de te hechten aan de Duitsohe tegemoet
komingen maar het antwoord was steeds,
dat de regeering Duitschlands beloften in
zake den duikbootenoorlog aanvaardde en
■dat de toekomst het bewijs zou leveren van
de juistheid hiervan.
Do „Daily News" meldt, dat de eenige
man aan boord van de „Hesperian" die
de duikboot gezien heeft, do man was die
de wacht had. Hij kreeg de duikboot op
«enigen afstand in het oog en waarschuwde
den kapitein. Men weet hier nog niet ze-
Eoroan naar het Engelsch.
(Nadruk Verboden).
6)
Hij begon die nog eens nauwkeurig op
te nemen en één voor één de waterverf-
Bchetsen aan den wand to beschouwen, ten
einde iets omtrent haar persoon te weten
to komen. Do eerste schets stelde een zus
ter in een kloostertuin voorde achter
grond was ecnigszins Fransch en toch an
dere. De volgende was een trapper of vo
yageur, die een kano in de ontsluimige wa
teren van een meer in 't Noorden voortbe
weegt. De daarop volgende, een groep
wigwams met vrouwen en kinderen op den
voorgrond. Dan kwamen weer zusters, daar
na weer voyageurs met hun kano's en weer
Indianen en wigwams. Het viel Ford op,
dat do zusters naar hot leven zouden zijn
geschilderd, do reizigers en Indianen uit 't
hoofd. Hij wendde zich naar do twee van
lijsten voorziene schilderstukjes op den
schoorsteenmantel. Bedde stelden win-ter-
taiereelcn voor. Op hef. een' ver voor de een
stoere voyageur zijn vrouw met haar lut
tele bagage in een slede, door een paar
honden getrokken, over de bevroren
sneeuw. Op het ander was een vrouw,
waarschijnlijk dezelfde als op de voorgaande
schets, 'neergezegen in een geweldigen
storm, terwijl een slanke man met een
Europeosoh voorkomen beslist niet- de
voyageur naast haar stond met con
baby in zijn armen. Dit waren blijkbaar
stukjes uit het hoofd gesóhildord en naar
het Ford voorkwam was 't het werk van
iemand, die een bijna vergeten herinne
ring trachtte te doen herleve«n. Hij was
echter te zeer van zijn eigen toestand ver
vuld om er langer zijn aandacht aan te wij
den.
Hij keerde zich weer naar het midden
der kamer en keek ongeduldig zoekend in
het rond of hij ook iets eetbaars kon vin
den. De tinnen trommel, waaruit hij al
de biscuits had verslonden, lag leeg op den
vloer, maar hij raapte dien op en at hon
gerig de weinige kruimels, die in de hoe
ken waren blijven kleven. Hij doorzocht
alles in het kleine, donkere vertrekje in
de hoop iets meer te vinden, maar tever
geefs. Voor zoover hij Icon zien, was de
hut nooit gebruikt voor het doel, waarvoor
zij had moeten dienen, cn evenmin langer
bewoond geweest dan af en toe een paar
uren. Zij was waarsohijnlijk gebouwd in een
gril, die reeds voorbij was bij de voltooiing.
Hij giste er naar, waarom er nergens een
schets was te ontdekken van het natuur
tafereel buiten, ofschoon dit punt. blijkbaar
om zijn schoonheid was gekozen.
Hij had niets bij rich, dat den tijd kon
aangeven, maar hij wist, dat kostbare uren,
die hij had kunnen gebruiken om te ont
snappen, waren verstroken. Hij begon zich
boos te maken over die vertraging. Met
den aandrang dei* jeugd om werkzaam te
wezen, verlangde hij buiten te zijn, waar
hij ten minste zijn voeten kon gebruiken.
Zijn kleeren waren aan zijn lijf opge
droogd ondanks zijn honger had de slaap
liem verkwikthij was overtuigd, dat hij,
eenmaal in don open lucht zijnde, wel zou
weten te ontkomen. Weer trok hij het gor
dijn weg, ten eindo het terrein te verken
nen. Het was van belang, zoo goed moge
lijk op de hoogte te zijn van do ligging van
dit punt, opdat hij partij zou kun
nen trekken van elk voordeel, dat zij mooht
aanbieden.
De kleuren, door de opgaande zon te
voorschijn getooverd, waren verdwenen
en hij oordeelde, dat het zeven of acht uur
moest wezen. Tussohen de openingen der
lage heuvelen door glinsterde het meer als
zilver, terwijl daar, waar de Vermont
sleohts een schaduwmassa was geweest, nu
blauw-groene bergen in een driedubbele rij
te voorschijn kwamen en de laatste nevelen
zioh in de lucht oplosten. Aan den linker
kant waren do Adirondacqs nu in een door
schijn en den damp gehuld, in een paars
waas van hitte. Terwijl hij de onverschrok
kenheid trachtte terug te krijgen, die plot
seling bij zijn eerste jacht naar vrijheid
over hem was gekomen, gleed zijn oog over
het landschap en merkte de punten op, die
hem bekend waren. In het westen, in een
nis tussohen Graytop en de dubbele piek
van Windy Mountain wist hij de hoofdstad
van het graafschap te plaatsen in het noor
den achter liet mooie voorgebergte en de
glinsterende inhammen wachtte de gevan
genis van Plattsville op zijn komst. Ver
der naar liet noorden lag Canada en in het
zuiden leidde de groote waterweg naar de
bevolkte doolhovon van New-York.
Met een ongeduld, dat aan zenuwachtig
heid grensde, begreep hij, dat die algemee
ne gegevens hem niet hielpen. Hij moest-
natuurlijk de gevangenis en do hoofdstad
van het graafschap vermijden, terwijl zoo
wel New-YoTk als Canada hem de laatste
kan:en boden. Maar de dreigendste geva
ren scholen voor hem in het omliggende ter
rein en daarop kon hij niets zien dan een
helling met essolien en pijnboom-en. De
vlugheid van instinct, waardoor hij den vo-
rigen avond preoies had geweten wat hem
te doen stond, week dden morgen voor den.
hem eigen meer langzamen gedachtengang.
H£ tuurde nog verslagen naar buiten, toen
hf1 door de boomen achter de strook gras,
iets wits zag fladder°n. Hij trad dichter op
het raam tóe,'ten einde beter te kunnen zien,
en een paar 'seconden later kwam. een meesje,
in wie hij de nimf van den vorigen avond
herkende, uit het bosch te voorschijn, ge
volgd door een lichtbruinen herdershond.
Zr liep licht en vlug en droeg een groote
mand in haar rechterhand, terwjjl z'rj hem
met haar linker beduid ie, dat hij zich van
het raam moest verwijderen. Hij week ach
teruit en liep naar de deur, toen zij die ont-
Sioot, or^ haar van haar last te bevrijden.
„Dat moet u niet doen," zei rij haastig
sprekend. „U moet niet uit het* raam kij
ken of bij de deur komen. Wei honderd man
nen zoeken de bergen af om u te vinden.'"
Zjij deed de deur dicht en sloot die aan
den binnenkant. Terwijl Ford haar mand op
den lessenaar midden in de kamer zette,
trok rij het groene gordijn voor het raam,
haastig weer dicht. Haar bewegingen waren
zoo .vlug, dat hij niets van haar gelaat kon
onderscheiden, ofschoon hij tijd had om weer
de eigenaardige geruischloosheid op te mer
ken, die haar handelingen kenmerkt?. De
hond liet een dof gebrom hooreu.
,,U jnoet hier ingaan," zei zjj op beslis
ten toon, terwijl zij de deur van het kleine
vertrekje .openwierp. „En u moet niet spre
ken of naar buiten kijken, tenzrj ik het u
zeg. Ik zal u dadelijk uw ontbijt brengen.
Ga liggen, Micmac."
Het gebaar, waarmede zij hem nood
zaakte over den drempel te gaan, hal meer
iets dwingends dan gebiedends. Voordat lnj
begreep,^ dat h^ haar gehoorzaamd, had,
stond hij alleen in de duisternis, met den!
naklank van een zachte, vloeiende stem in
zijn ooren. Van haar gelaat had hij slechts
donkere oogen gezien, schitterend met een
niet Kaukasischen gloed; oogen, die hun
vuur ontleenden aan een bron, vreemd aan
eonig Arisch ras.
Maar hjj verwierp dien indruk als dwaas.
Haar woorden droegen den onmiskenbaren
stempel van beschaving, terwijl een blik op
haar persoon haar als een dame dc-ed ken
nen. Hij merkte ook op, dat haar kleeding,
ofschoon eenvoudig, die was van iemand
van middelen en stand. Zij was. geen Poca
hontas en toch kwam de gedachte aan Poca
hontas bij hem op. Er was bepaald iets
in haar manier van spreken en haar be
wegingen, dat eenige verwantschap had met
de gpootsche, oorspronkelijke natuur, waar-
Uit zij scheen voortgekomen te zijn als het
menschelijk element in al zijn schoonheid.
Hij. dacht hierover nog, toen de de4ur open
ging en zij weer binnenkwam met een bord
hoog .opgestapeld met koud vleesch, brood
en boter.
„Het spijt me. dat het slechts' dit is,"
zei ze glimlachend, terwijl zij het voor hem'
neerzette, „maar ik moest nemen, wat ik
kon krijgen. „Ik hoop, dat het in 't ver
volg beter zal zijn."
Hr jnsrkte den stelligen toon op, waar
op- zij de laatste woorden zei, alsof zij lang
samen zouden blijven; maar hij was voor 't
oogenblik veel t? hongerig om te spreken.
Eenige seconden bleef zij hem onder het
eten gadeslaan, doch toen verdween z'rj weer,
met de bevallige vlugheid, die al haar be
wegingen eigen wa3.
(Wordt vervolgd). 1
