17011
Binnenland.
Donderdag 13 Augqstttsi.
Tweed© Blad. fto 1915.
EIDSCH
'De Synode der Ned.-Herv. Kerk lioeft
ingewilligd het verzoek der Utrechtsehe
hocgleeraren, luidende als volgt:
,Do ondergeteekenden, lidmaten der
Ned.-Herv. Kerk, wenden zich tot u met
heb verzoek, dat door u, ten einde de één
heid en den bloei der Kerk te bevorderen
en allerlei conflicten, die daaraan schade
doen, te voorkomen., opdat er al zoo een
einde kome aan den onverkwikkelijken
partijstrijd, een commissie benoemd wor
de, welke, met erkenning der in de Ned.-
Horv. Kerk historisch geworden toestan
den, de vraag in studie neme, of het moge
lijk is, een modus vivendi (wijze van sa
menleven) te vinden "voor do verschillen
de in onze Kerk bestaande kerkelijke cn
theologische richtingenen zoo ja, te zij
ner tijd u eon uitgewerkt plan van zulk
een modus vivendi voorlegge, volgons het
welk het voor deze richtingen mogelijk zal
zijn in onderling administratief-kerkelijk
verband, maar tevens naar den vollen oisch
van haar eigen beginselen, samen te blij
ven in doNod-Herv. Kerk, die zij liefheb
ben als de Kerk hunner vaderen en welke
zij wenschen, dat ook een plaats en een
zegen zal zijn voor hun kinderen.
TJ, wijsheid van Boven toebiddende.
ook bij uw beraadslagingen cn besluiten
over dit hoogstgewichtig onderworp zijn
zijUw dw. broeders en dienaren, S. D.
van Veen, H. Vissdher, J. A. C. van Leeu
wen, H. Th Obbink, T. Cannegieter, F.
IE Daubanton".
Het verzoek is ingewilligd met olf stem-
fon vóór en acht tegen, terwijl de hoog
leeraar dr. Van Hes eveneens tegen advi
seerde. Van de orthodoxen hebben met de
vrijzinnigen moe „voor" gestemd de hee-
ren Creute'berg en Menthen (beiden Gel
derland); C'ouvret (Zuid^Hollandj) on De
Haan (Overijsel). Ds. De Haan, uit Z-wol-
lo was lid der Synode als secundus van
ds. Sohrieeke, uit Enschede.
Door den heer TanVmens werd rapport
uitgebracht over de „Persoonlijk1© kerk
visitatie" anno 1914.
Het zielental der Ned.-Herv. Kerk be
draagt 2,8S0,471 en bedroeg in 1913
2,772,396, dus in 1914 108,075 riolen meer.
Do totaio som van alle afgesloten 'diaoonie-
ïtkeningen wijst aan een bedrag voor inkom
sten van f 5,209,636.741/2 (f 46,582.16 meer
.an in 1913). Vcor uitgaven van
4,409,046.91 (f96.lS9.791- minder dan in
1913).
Te Assen werd f 1031.98 voor oud papier
ontvangen, door gealimenteerden langs de
huizen opgehaald.
Het bedrag der uitgaven, door de diaco
nieën ter ondersteuning van de hehoeftigen
besteed, is totaal f2,824,950.24. De totale
som van alle legaten, erfstellingen, schen
kingen en giften van flOO en daarboven,
bedraagt in 1914 f 321.838.53.
In 685 gemeenten wordt er 's Zondags
slechts éénmaal gepredikt, in 579 gemeen
ten tweemaal en in 58 gemeenten méér dan
tweemalen.
Er werden in 1914 51,623 kinderen ge
doopt. Huwelijken worden bijna niet meer
kerkelijk ingezegend.
Over het algemeen kan de commissie van
rapport constateeren, dat de algemeene toe
stand vrij goed is, en dat ,er op kerkelijk-
godsdienstig gebied veel goeden arbeid'ver
richt wordt in den lande. Natuurlijk iwordfc
er ook op een en ander gewezen, dat niet
in «jen haak is, bijv. het weinig deelnemen
aan het Avondmaal, pp het 700 goed als
nooit kerkelijk overtrouwen, hoewel men
daarvoor thans geen zegelrecht meer behoeft
te betalen voor de huwelijksakte.
Bij Kon. besluit is met ingang van 1
November benoemd tot directeur van het
post- en telegraafkantoor te Naaldwijk de
heer J. J. Kips, thans in gelijke betrekking
te Oosterbeek.
De viering van het honderdjarig be
staan der Vcreeniging ter bevordering van
do belangen des Boekbandols word gister
avond begonnen met ©esn feestelijk samen
zijn in do Koningszaal van „Artis". te Am
sterdam.
De zaal was feestelijk versierd. De op
komst was zoor talrijk en de stemming zeor
gezellig.
De voorzitter, der feestcommissie, de hoor
A. B. van Holkema,opende de samen
komst, or op wijzende, dat de avond be
stemd was om hot bestuur mot het eeuw
feest der Yerooniging te complimenteer©®:
en zelf gaf hij mot oen kort woord van ge-
lulowenschen daartoe het voorbeeld.
Daarna volgde een heel© reeks van spre
kers.
De Nod. Uitgeversbond bood het ontwerp
aan van oen klok, vervaardigd door Wij-
doveld voor het nieuwe gebouw, de Debi-
tantenbond een voorzittershamer, de Ohe-
migrafen-Yorecniging een inkstsrtol voor de
bestuurstafel.
De voorzitter dor Vereenlging, de hoor
Vincent Loosjes, zei de dank voor a-lle hul
debetuigingen.
Na dc laatste .Raadsverkiezingen te
Haarlem liet hot Raadslid de hoor v. d.
Kamp (R.-K.), zich uit, dat hij niet meer
behoort tot do rechterzijde, wier optreden
hij bij do laatste verkiezingen ten zeerste
afkeurde. Gisteravond hoeft nu do R.-K.
Kiesveroen. oen motie aangenomen, waar
in gezegd wordt, dat thans het meest
elementair begrip vgn. de politieke morali
teit eisoht, dat de heer v. dl' Kamp zijn
zetel ter beschikking stelt dor kiezers on
dat hij, zulks niet doende, zich schuldig
maakt aam misbruik van politiek vertrou
wen, over welke handelwijze de vergadering
ihaa-r strengste afkeuring uitspreekt.
Zondag a.s. zal in d© parochie vati de
H. Liduina, Schenkka'd©, in Den Haag, óp
plechtige wijze het zilveren priesterfeest va®
den zeereerwaarden pastoor A. G. v. d.
Berg worden gevierd. Dried aagsche kterke-
kelijke oefeningen gaan de feestviering voor
af, terwijl Zondag te 10.30 een plechtige
hoogmis wordt gecelebreerd, tijdens welke
een feestpredikatie zal gehouden worden
door Mgr. H. J. M. Taskiu, president van
het Groot-Seminarie te Warmond.
Een enkele maal komt het in de
Ned.-Herv. Kerk voor, dat een zoon zgn
vader ia het predikambt bevestigt. Zoo zal
a.s. Zondag prof. Eekhof, van Leiden, zijn
vader ds. Eekhof, van Asten, bevestigen te
Wijckel (Fr.).
De Nationale Yereeniging voor den
Volkszang, afdeeling 's-Gravenhage on Om
streden, heeft het plan gevormd, op '31
Augustus, a. s., 's avonds een vofkshulde
te brengen aan H. M. de Koningin.
Tegen invoering van een tabaksbelas
ting werd te Amsterdam een vergadering
uitgeschreven door den Ned. Bond van Si-
garenwinkeliers-Vereenigingen in samenwer
king met de Centrale Commissie van Advies
inzake tabaksbelasting, waarbij aangesloten:
het Verbond van Sigarenfabrikanten- Vereeui-
gingen, de Ned. Sigarenmakers- en Tabaks-
bewerkersbond, de Ned. Federatie van Si
garenmakers en Tabaksbewerkers en do Ver-
eeniging van Reizigers in bewerkte tabak
„Ons Belang*'. De bijeenkomst was slechts
matig bezocht.
Door de vergadering werd een motie aan
genomen.
In deze motie sprak zij als haar „onwrik
bare overtuiging" uit, dat een belasting op
tabak en tabaksfabrikanten, in welken vorm
'deze ook wordt voorges teil, zou zijn leen
ernstige bedreiging van handel en industrie;
de export voor een zeer belangrijk deel
zou doen verloren gaan; een ramp zou zijn
voor de betrokkenen; nadeelen, welke nooit
kunnen opwegen tegen de, mede op die
gronden, twijfelachtige opbrengst; en ver
wacht mitsdien van het doorzicht van den
Minister, dat hij, kennis genomen hebbende
van de onoverkomelijke bezwaren, zijn
wensch zal opofferen, ten bate van het groolö
nationale belang.
Men schrijft aan het „Hbl.":
Bij de laatst gehouden verkiezingen werd
tot lid van den Gemeenteraad te Wagenin-
glen gekozen de heer J. H. W. Th. Renners,
In de Raadsvergadering van 24 Juli werden
de geloofsbrieven van den heer Reimers "on
derzocht en werd tot diens toelating beslo
ten, Echter was inmiddels de heer R. be
noemd tot leeraar aan de Rijkslandbouw-
winterschool te Utrecht, van welk© benoe
ming de „Staatscourant" van 23 Juli mel
ding maakte. De hoer R. werd dus toegi©-
laten, hoewel hij als Raadslid uit hoofde van
zijn betrekking als leeraar bij het M. 0. niet
zal mogen zitting nemen (art. 23 i, Gem.-
iW©t) ©n zijn verkiezing is ook niet van
rechtsweg© ongel dig, omdat tot zijn toelating
werd besloten na zijn benoeming tot leeraar.
De heer Reimers blijkt niet voornemens zijn
mandaat vrijwillig neer te leggen, zoodat
hij dus alleen door cassatie van het Raads
besluit door Gedep. Staten zal kunnen op
houden lid van den Wageningschen gemeen
teraad te zijn.
Over een Benoeming.
De heer Franzie Bereostein verzoekt mede
te deel en, dat wat hem door „De Nederlan
der' wordt toegedicht (zie ons vorig blad)
absoluut onjuist is.
„De Nederlapder", die met betrekking fcot
het passeeren van deu heer Nederbragt voor
de benoeming tot leeraar aan de H. B. S. in
de Raamstraat, aldaar, het raadslid Franzie
Berenstein als den leider had aangewezen
van een wraakneming tegen den wethouder
De Wilde, neemt thans dan ook deze beschul
diging terug en zegt door den sohijn te zijn
misleid.
Wat de zaak zelf betreft, schrijft „Het
Volk" o.a. het volgende:
Den heer Nederbragt heeft na hetzelfde
let getroffen, dat hij zijn tijdelijken voorgan
ger aan den gemeentelijken handelscursus
heeft berokkend. Vooral door den invloed
van zrjn schoonvader, wethouder De Wilde,
werd bij dien handelscursus niet de reeds
tijdelijk aangestelde, die No. 5 van de voor
dracht was, gekozen, doch do heer Neder
bragt, die No. 2 was.
Toch gelooven wjj nie^ dat deze omstan
digheid bij 's R-aads besluit invloed heeft ge
oefend. Meer schijnt daartoe te hebben bij
gedragen, dat de directeur van de 3-jarige
H. B. S., dr. Quint, den heer Nederbragt
tijdelijk heeft aangesteld, zonder daarin de
Commissie van Toezicht op het M. 0. vooraf
te kennen. Deze, eenmaal voor een voldongen
feit gesteld, kan, ook tegenover het zeer
'gunstige rapport, door dr. Quint uitgebracht,
moeilijk anders doen dan achterna haar sactie
aan deze eigenmachtige aanstelling verleo-
nen, en den Raad adviseeren, eerst tot de
benoeming tot tijdelijk, nu tot vasfc leeraar.
Maar de zonderlinge handeling van den di
recteur hoeft, misschien ten onrechte, arg
waan gewékt, dio nog versterkt werd 'door
het gerucht, dat den wethouder van onder
wijs er veel aan gelegen was een onlangs
ondervonden onhousche behandeling, den
heer Nederbragt aangedaan, door de benoe
ming voor deze vacature goed te maken.
Het pleit voor den Raad, dat hij ook voor
den schijn van nepotisme huiverig is.
Hollandschc Boot gestrand.
De groot© Hollandsche stoomboot Betsy
Anna", van Amsterdam, strandde op 3 mijl
ten zuiden van Flamboro Head.
De Verzekering*wetgeving.
Mede in verband met op d© algemeene
vergadering van den Bond voor Staatspen-
sionneering uitgesproken wenschen ten aan
zien van do ouderdomsvoorziening lieeft het
Corresp.-Buresu zich tot den Minister van
Financiën, den heer Trenb, gewend, met
verzoek om inlichtingen te mogen ontvan
gen aangaande zijn voornemen" inzake £©t
aanlïangige ontwerp-Ouderdomswet en de
verzekeringswetgeving in het algemeen, in
verband met de tegenwoordige tijdsomstan
digheden.
De Minister achtte het op het oogenblik
intusschen niet gewenscht, daaromtrent ia
bijzonderheden inlichtingen te geven. Wat
daaromtrent te melden valt, zal in dej
Troonrede te lezen zijn. Wol kon hij verkla
ren, dat de voornemens der Regéering te'
dezen aanzien vaststaan en machtigde hij
het Corr.-Bureau mode te doelen, dat 'de
Rogeering zich op het standpunt stelt, dat
do buitengewone licoge uilgaven, welke m
de tegenwoordige tijdsomstandigheden van
de schatkist gevorderd worden, voor hen
geen aanleiding mogen zrjn om uitgaven,,
welke voor de ontwikkeling van land bh
volk noodzakelijk zijn, achterwege te laten.
Wat de herziening van verschillende belas
tingen aangaat, deelde hij voorts mei©, 'dafó
de voorbereidende arbeid daarvoor goed
vordert en dat met name de commissie voor!
de tabaksbelasting spoedig met haar ar bokt
hoopt gereed te zrjn.
Bevordering van Zondagsrust.
De Min. van Waterstaat heeft op oen
schriftelijke vraag van het Kamerlid Rutgerö
geantwoord, dat op Zondag 11 Juli te 's-Gra-
venhage e-xemplaren van het weekblad „Do'
.Vrijzinnig-Democraat" in de postbestelling,
zijn opgenomen.
Van een zending, bestaande uit vol© dui
zenden exemplaren van dat blad, den avond,
te voren ter post bezorgd zijn, ten gevolge'
van een misverstand, onkel© honderden ge
voegd bp de poststulien, welke bestemd wa
pen om dien Zondag te worden besteld.
Deze misvatting is onder de aandacht van
het betrokken personeel gebracht.
STOOMSCHEPEN.
STOOMVAART-MIJ. NEDERLAND.
„Banka" (thnisreia) paaaeerdo 9 Au- PiaiateN.
re; ..Batian". van Java naar Vladivostook, ver-:
trok 8 Aucr. van Stag-en; ..Kangean" (uitreis)
passeerde 10 Aug. Ouc ant; Prinsea Juliana"
(thuisreis) arriv. 10 Aug. m do Duin?:
brandt" (thuisreis) vertrok 10 Aug. van Sabangi
„Roepat." (uitreis) arriv. 11 Ang. to Sabang;
..Timor'' arriv 10 Aug. van Amsterdam te Ba^
tavia; ..Kambangan" (thuisreis) vertrok 10 Aug.;
van Colombo; „Rotti" (uitreis) arriv. 11 Augv
to Port-Said.
ROTTERDAMSCHË LLOYD.
..Bandoeng" (thuisreis) arriv. 10 Aug. to MaN
seille; „Merauke" (uitreis) vertrok 10 Aug. van
Suoz; „Arakan" (thuisreis) passeerde 10 Augj
Dover; ,-Menado" (uitreis) -asscerde 10 Augustu»
Wight.
KON. WEST-IND. MAILDIENST.
„Oranje Nassau" vertrok 10 Aue-, van Parnmtft
ribo naar Amsterdam.
HOLLAND-AM ER I KA LIJN.
„Rijndam" vertrok 10 Ang van Wev-Tork naaf
Rotterdam,
KON. HOLL. LLOYD.
,,Fri3ia" (uitreis) vertrok 10 An- van Lissabon;
„Zaanland" (uitreis) passeordo 8 Aug. Teneriffcv-
SCHRLJVERS van Ingezonden Stukken moe'
ten Naam en Adres aan de Redactie be*
kend maken. Ongeteekende Stukken
worden terzijde gelegd. 1
FEUILLETON.
Hsrfst s 'ëemmmgf
Uit. het Fransch
door
BERNUS
(Nadruk vorboden.)
Het blanke licht van een mooicn herfstdag
verflauwde zacht; in de schouw hadden wij
oon klein houtvuurtje aangestoken; 'n teer©
gloed vulde het lage vertrek. De speelsche
vlammetjes verlichtten om de beurt onze
gezichtennu eens het vermoeide gelaat
van mijn vriendih, die naast het haard
vuur zat, haar tweejarige baby in een moe
derlijke houding tegen zich aangedrukt; dan
weer haar zonnige, zestienjarige, blonde
dochter Marie en de twee aankomende groo-
tere knapon.
Ik bleef een weinig in do schaduw wegge
doken; ik dacht terug aan vroegere tijden,
toen, op diezelfde plek i)n den schemer,
mijn vriendin en ik ons onze heerlijke toe-
komst-droomen droomden, en ik voelde mc
door een diepe melancholie aangegrepen.
Wat behandelt het leven de monschon ver
schillend Allen dragien wij mot ons in de
wereld denzclfden dorst naar geluk, allen
hctzclfdo naïeve geloof in een gelijk recht
het te bezitten en toch. zag ik nu niet
vóór me mijn vriendin, omringd door haar
kinderschaar, en wist ik mijzelve niet al
léén, alléén op den weg, die afwaarts gaat!
Op dat oogenblik, terwijl buiten de avond
bijna geheel was gevallen, vingen mijn oogen
sen laatsten gouden lichtstraal op. Ja, de
lovensweg daalt ter kimme, scheen mij die
mooie straal te zeggenmaar het eeuwige
licht schijnt toch voor ons allen!
Mijn vriendin dacht ook terug aan die
vro0gore tijden, want met een sprekenden
hhfc uit haar bruine oogen, waarin al haar
Jeugd schoon bewaard gebleven, zag ze mij
aan en zei de
..Komt liet door don vallenden avond,
°f door het herfstver! Ik weet hot niet,
maar het verleden schijnt mij zoo wonder-
ujk: nabij."
Nauwelijks hadden do kinderen het woord
»verledon" opgevangen, dat voor hen van
€on botoovorendo bekoring was, of rij rie-
Poa om het luidst
„O, moeder, moedertje! vertel u ons wat
van vroeger!"
„Maar, kleine schatten,"' antwoordde rij,
„zooveel verhaaltjes weet ik niet, en ik heb
zo jullie al zoo vaak verteld. Maar ik ge
loof toch, da)t er één ie, dat je niet kent,
dat van mijn ouden, Duitschen leeraar. Wil
je dat hooren?"
net antwoord liet niet op rich wachten,
en kijkend naar de dansende vlammen of
naar haar slapend kindje, begon zij:
„Het is éón der droevige en dierbare"
jeugd-herinnoringen aan mijn armen Duit
schen leeraar
„Een dierbare herinnering van uw
Duitse h on leeraar, moeder?" riep een
der jongens uit en hij drukte op het woord
„Duitsch" met een zekere scherpte, die bij
na minachtend klonk.
„In dien tijd, antwoordde zij, „hadden
wij den verschrikkelijkon oorlog nog niet
beleefd on er zijn beproevingen en er is
lijden, kindoren, die wij toen nog niet ver
moedden. O, de Duitschera vergissen zich
zeer in hun idoe, dat mijn geslacht is op
gevoed geworden in oon liaat tegen hen
Integendeel, ik zag hen altijd door de lie
deren heen, die mijn jeugdige verbeelding
in hooge mate bekoorden. Ik hield er ook
van mij hun geleerden voor te stellen, hun
schoonste gloriën van toon en van heden,
zooals wij ze zien in de trekken van den
„Philosoof" van Rembrandt, dien wij den
vongen dag nog in het Louvre hebben be
keken. AVelnu, mijn oude geleerde vriend
was daarmee verwant. Toch was ik niet
bijzonder ingenomen, toen ik op zekeren dag
van mijn moeder hoorde
„Kun je raden, wait je wacht? Je zult
Latijnsehe les krijgen; je hebt plezier in
't werken, je zult er later blij over zijn."
Maar ik had hoegenaamd geen bepaalde
voorliefde voor het een of ander en wat
heb ik niet dikwijls dien verloren tijd be
treurd Ik nam dus met veel tegensputteren
die nieuwstijdingen aan en ik schroomde niet
duidelijk kenbaar te maken, hoe vervelend
ik alles vond.
„Maar als dit eens het ecnigo middel
mocht zijn, om iemand tor hulpe te tornen^
die oven arm als trotscli is?" vroeg mijn
moeder zacht, en ik zweeg.
De leeraar kwam den volgendon morgen.
Het was eon arme, maar fiere man, dat
was waarOndanks zijn vorslcten kleeren
behield hij een waardige houding en zijn
diep-blauwe oogen bezaten een lichtenden
blik.
Ik begreep al zeer gauw, dat meneer Burk
geen alledaagsch man was. Het duurde niet
lang, of hij boezemde mij eerbied en een
teer modelijden in on verre van op te zien
tegen zijn lessen, schenen zij mij te kort en
te weinig. Ik merkte op, dat hij ze ook gaar
ne mocht, en den eersten keer, dat ik er in
slaagde hem te doen glimlachen, voelde ik
mij trotsch en gelukkig als over een over
winning. Ja, ik, onnoozel ding, had hom.
weten op te vroolijkenl
Nu on dan, met een toegeeflijk en lief
gezicht, gaf hij toe aan oen van mijn gril
len. Dat gebeurde niet om de een of andere
verdienste, maar om mijn lachende jeugd;
dat leerde ik later begrijpen."
„En het Latijn, moeder,'' vroeg een der
jongens, „hoe ging het daarmee?"
„Het Latijn vorderde, zooals het moest,
zonder dat ik eenigen bijzonderen aanleg
daarvoor aan don dag legde. Het was jam
mer voor hot enthusiasm©, dat meneer Burk
daaraan verspeelde. Nadat lange, zware
thema's waren afgehandeld, was het zijn ge
woonte om mij eenige fragmenten uit Yir-
gilius voor te lezen en tevens te vertalen.
Eens, ik herinner me het zoo goed, had hij
mij iets uit de „Aeneas" voorgelezen. Ik
begreep er niote van, maar ik vond het toch
prettig te luisteren naar dio krachtige en
mooie taal, door hem voorgedragen. Toen
hij geëindigd had, riep hij. vol bewondering
uit
„Wat een poeëriot Bestaat er iels, dat
daarmee vergeleken kan worden?"
Aangehitst door ik weot niet wat voor be
geerte om tegen te spreken, antwoordde ik
„Ik, ik ken wel honderden gedichten, die
voel mooier zijnwacht u maar eens even
ik kan u zelfs een in uw eigen mooie gedicht-
t.aal opzeggen."
Ik droeg, een beetje haastig en heel zacht
on stollig met een monsterlijk accent, een
klein versje van Heine voor, dat me be
koorde en me nog bekoort. Maar bij het
enkele woord Heine word meneer Burk;
woedend.
„Dat is een dichter," sprak hij, „waar
over een meisje blozen moest, als zij zijn
naam uitspreekt" met opgetrokken wenk
brauwen ging hij heen, zonder dat eenig
glimlachje iets aan de gerirongheid zijner
woorden had kunnen veranderen. Men
moest hem niet aan zijn vooroordeelen ra
ken, mijn goeien leeraarHij nam hot mg
niet lang kwalijk en onze gesprekken kregen
weldra een vriendschappelijk karakter. Ik
weet niet meer waardoor het kwam, dat hij
mij over zijn tg ecftelijkon atfbeid sprak;
maar ik herinner mij nog zijn ingehouden
hartstocht. Wat kon hem zijn armoede sche
len, zijn harde workon met les-geven, waar
mee hij nauwelijks het noodige voor den
dag verdiende 1 Wat gaf hij om eenzaam
heid en ouderdom, zöolang hij de heilige
vreugde voor de wetenschap be-^at1 Heer
lijke uren bracht hij in de openbare biblio
theken door, waar hij naar hartelust kon
naspeuren, om 's avonds in zijn eenvoudig
vertrek de aanteekeningen uit te werken
Het was mijn jeugd, dio mij van ander
soort geluk deed droomen en ik beken, dat
ik liet wel zoo grootsch vond; toch voelde
ik grooten eerbied voor mijn meester, welke
langzamerhand in een soort dweperij over
ging.
De winter ging voorbij, de iente brak
aan. Op zekeren morgen kwam meneer
Burk op het gewon© uur (binuenhij ging
op zijn gewone plaats ritten en de les be
gon. Maar was die gebroken stem zonder
eenigen klank wel de zijne? Ik zag hem
aan en ik huiverd© vau verbazing. Hoewel
altijd bleek, wa? hij dien dag doorzichtig
en een krampachtig beven, dat heau martel
de, kon hij niet verbergen. Hij vocht er
hevig tegen en hij vervolgde zijn uitleggin
gen, maar ik kon 'dat niet langer verdrag-
gen en ik riep uit:
„O, meneer, ik ben er zeker van, er is
iets met u gebeurd; ik smeek u., zeg mij
toch. wat het is", en onwillekeurig stak
ik mijn hand over d© tafel naar hem uit. Hij
nam haar en begon langzaam mij te ver
tellen.
Ja, inderdaad, er was iets gebeurd, iets
veel ergers dan een schipbreuk, of liever,
hot was eon schipbreuk, het be toekende
do schipbreuk van zijn geheele levenEn
wat daarvan de oorzaak was. Slechts éón
oogenblik van haast en onoplettendheid
Door een overhaast vertrek voor een les
waren zijn kostbare aanteekeningen, vruch
ten van jarenlang© studie, op tafel achter
gebleven, en door zijn vrouw, rijn huishoud
ster, zooals hij met bitterheid haar noem
de, in ©en opruim-woedc in het vuur go
wopren. Door éón enkoio beweging eener
onwetende hand was zijn langgekoesterd©
hoop, zijn droom, het ideaal van rijn gan-
soho leven verwoest.
Hij vertelde mij dit alles hee' eeiivo-adig
ik zag echter in zijn oogen de hard© tra
nen van den ouderdom, tranen, die bran
den, doch niet verfrissohen; de mijne bo-
gonnen t© vloeien en zij vielen op de hand
van meneer Burk. Hij scheen verrast en'
terwijl hij opstond om heen te gaan, zei hij-
„Lief kind, dat deze tranen als een bron'
van zegen op u terugvloeien l Uw oud©
meester zal ze hier, noob elders ooit ver-<
geten
Mijn arme, oude meesterHet waren d©
laatste woorden, die ik van hem gehoord
heb. Enkele dogen daarna ontvingen wij
het bericht, dat hij gestorven was.
Eén mijner vriendinnen nam, evenals ik,
ook les bij hem; zij hield ook van hem en'
mijn moeder stond ons toe te zamen bloe
men te brengen. j.tc zie nog duidelijk het'
kleine straatje voor me, in de buurt van.
het Luxemburg-paleis, waar het somber©
huis gelegen was. Wij klommen de hoog©
trappen op en traden het armoedige ver
trek binnen. Wij werden door de vrouw,
van den leeraar, rijn huishoudster, zooals hij
haar had genoemd, ontvangen, en zij was
ook niet xneer dan dat. Toch geloof ik, dat
zij veel van hem hield; zij schreide on waar
hij den heldenmoed had bezeten, haar
blijkbaar geen verwijten t© doen, het ge
heim van zijn leed met rich mee te nemen
in het graf, hield zij niet op met maar
steeds te herhalen
„Die lessen, dio lessen he «m hem ge
knoeid, rijn z'n dood geweest
Toen loidde rij ons naar het zolderka
mertje, waar hij lag.
De stempel van verheven rust lag op zijn'
bleek voorhoofd; zijn kleurlooz© lippen
waren nog half in een glimlach geopend.
Ik knielde naast zijn bed neer en 11a wit
te leliën over hem gestrooid te hebben, ver
liet ik het huis.
Terugkeerende, gingen wjj een oogen
blik in het Luxemburg-park op ecu bainkj©
ritten. Do blauw© hemel scheen door zon
nelicht overgoten, in de hoornen, onder do'
groene blaadjes, zongen de jonge vogels
hun vr ooi ijk lied.
Niet minder vroolijk, niet minder blijy
klonken de stemmetjes der kleine kindo
ren, spelende om hun moedors heon. En'
ik, bij dezen polsslag van het leven terug)-
denkende aan mijn ouden, slapendon leer
aar, ik voelde mij wanhopig droevig, iö
weerwil van al de vrijheid, die mij
do".
