Nederland en de OoHoy.
Mo. 169 £3
Maatidet^ 3X Mei
Tweed© IMad, fgjg^
IEIDSCH.|g| DAfrBLAD
- x-
Ons Belgisch Belang.
Onder Si.et opschrift „Ons Belgisch Be
lang" schrijft de Hoefrjiercorrcspondcnt van
het „Hbld." het volgende belangwekkende
artikel. Hg schrijft:
lir zgn, sedert het begin van den oorlog,
af en toe Duitsche stemmen gehoord dio
verkondigen, dat de bezetting van België
toch eigenlijk niet als een tijdelijke mocht
worden gedacht. De daarbij geuite toekomst
verlangens wisselden van algeheele annexa
tie tot meer bescheiden plannen als een
vrijen handelsweg door België of een ze
kere mate van afhankelijkheid van dat land
ten opzichte van Duitsehland. Tot de moer
bescheiden plannenmakers behoort de hoer
Pernburg en daar deze, schoon geen offi
cieel regeeringspersoon, een hoogo verant
woordelijke positie in Duitsehland heeft be
kleed en in een soort van officieus» opdracht
naar Amerika sctignt te zijn gegaan, lijkt
het ons tijd om1 te zeggen, hoe groot het
Nederlandsche belang is bij het herstellen
van België's onafhankelijkheid. Men mag
daarover 'nu, dunkt ons, niet meer zwij
gen; hoe duidelijker men in Duitsehland
te verstaan geeft, zij het ook in alle kalmte,
■dat het definitieve lot van België ons niet
Onverschillig kan zijn, des te beter. Het
zou anders wel eens to laat kunnen ivordea.
Een annexatie van BeigjS, vooral door
Dutisckland, wave het bt^in van 't einde
voor Nederland. Een blik op de kaart moet
voldoende zijn om dat te beseffen. Maar
hen die dit niet mochten inzien, herinneren
wij aan het woord van minister von Jagoiv,
in 't begin van den oorlog gericht tot de
Engelsclia Regeering, volgens hetwelk
Duitsehland België niet zou kunnen aonexee-
ren zonder dit ook met Nederiandsch grond
gebied te doen; en het had plechtig beloofd
de neutraliteit van Nederland te zullen eer
biedigen. Deze uiting zou tevens voor Neder
land èn voor België een volkomen gerust
stelling voor de toekomst kunnen wezen, in
dien niet de geschiedenis leerde dat ver
andering van omstandigheden invloed kan
oefenen op do duurzaamheid van interna
tionale verhoudingen, gezindhedon, uit- en...
afspraken. Met d.e m--gelijkheid, dat de loop
van den oorlog 'de Duitsche Regeering tot
andere plannen jegens België zou hebben
gebracht, en dus misschien ook tot andere
gedachten betreffende Nederland, dient in
elk geval rekening te worden gehouden.
Uitingen als die van den heer Dernburg en
anderen kunnen op den duur niet zonder
eiken invloed blijven op de mentaliteit ran
de Duitsche Regeering. Daarom wordt liet
tijd, den casus dien ze stellen, onder de
oogen te zien.
Wij houden ons nu maar, om niet jn
varianten te verdwalen, aan de onderstel
ling van het moest krasse geval; een an
nexatie van heel België, een inlijving van
België als Bondsstaat in het Duitsche Rijk.
Eu wij meenen thans de waag te moeten stel
len, welke gevolgen daaruit voor ons zou
den moeten voortvloeien, daarbij erkennend,
dat de vraag minder klemmend zou worden,
naarmate het geval in minder krasse varian
ten zou verkopen. Elke verzwakking van
België als zelfstandige staat ware nadeelig
voor ons, maar niet elke verzwakking zou
oen rechtstrecksche bedreiging van ons
eigen volksbestaan behoeven te beleekc-nen.
Tot nu toe hebben zich, ten aanzien van
de quaestie van ons Belgisch belang, in de
Nederlandsche pers twee meeningen geuit.
iVolgeils de een, naar wg meenen verde
digd in „De Telegraaf", zouden wg reeds
door het bezetten van België door Duitsche"
troepen ons volksbestaan zoo zeer bedreigd
feuiile™.
2P© W©ld©©iist©r0
86)
HOOFDSTUK XV.
Den volgenden morgen reed Anna naar
haar bankier te Straalsond, vergezeld van
miss Leech. Toen zij Axel's huis passeer
den, zagen zij, dat de pilaren bij de poort mot
kransen versierd waren, guirlandes van bloe
men waren om het hek geslingerd, en wie
gelden 'zachtjes heen en weer in het zachte
windje. „Hé, wat ziet het er hier feeste
lijk uit," riep zij verbaasd uit.
„Gisteren was mijnheer von Lohrn ja
rig," zei miss Leech. „Ik hoorde het prin
ses Ludwijg zeggen."
„01" zei Anna. Haar toon was eenigszins
boos. Zij wendde hot hoofd af en (teek naar
het hooiland aan de overzijde van den weg.
Axel móest ook eens jarig zijn, dat spreeÜt
vanzelf, waarom1 zou lig geen guirlandes
om zijn hek mogen hebben, als lig er lust
in had? Toch wou zg er niet weer naar leg-
ken en zg was stil de rest van den tocht;
het hielp niets of miss Leech traohtte den
langen rit te verkorten door een aangenaam
gesprek. Anna wou niet praten; zo "zei, dat
not te warm was om te praten. Waar zg
over zat to denken, was,-dat de mannen
allemaal akeligo wezens waren en het leven
eëh valstrik is.
De laatste verjaardag van Axel was ech
ter verre van feestelijk geweest; hrj had
nog nooit zulk een eenzamen verjaardag
beleefd. De vroolijke guirlandes waren aan
gebracht door een overgedienstigen tuinman,
geheel op zjjn eigen initiatief. Er was pie-
moeten achten, dat wjj ons deswege in den
oorlog zouden moeten wagon. Voigens de
andere meening, die wij voorgestaan von
den in „Het Volk" (welk blad overigens
erkende, dat mat de Belgische onafhanke
lijkheid ook de onze ten doodo ware opge
schreven), mogen wjj ons alleen dan in den
strijd mengen wanneer wg worden aange-
vgllep,
Onze meening staat tusschen deze beide in.
Eenerzgds behoeven bezetting en annexa
tie volstrekt niet synoniem te worden ge
acht. De geschiedenis levert, in haast eken
oorlog, het bewijs, dat deze twee begrippen
elkaar niet dekken. Dat Duitschiaad nu
reeds, tijdens den oorlog, zou uitspreken,
dat bet België in het status quo ante hel
ium zal hersteilen, ia niet te vergen. Het
zou daarmee een troef uit handen geven,
die het bij de vredesonderhandelingen op
tafel moet kunnen werpen. Het zwjjgen
van de Duitsche regeering in deze behoeft
volstrekt niet te beteekenen, dat annexatie
van België in elk geval in haar voornemen
ligt. Integendeel. Wanneer dat voornemen
reeds vaststond, zou niets meer aan de
proclamatie in den weg staan dio tot nn
toe echter niet is verschenen. Voor een
actief optreden van Nederland is derhalve
thans geen- voldoende reden; liet ware be
halve een roekeiooze, ook een leelijke daad.
Do bravo, die ir.et zjjn stiletto onverhoeds
iemand ia den rug steekt, i3 gelukxig geen
figuur uit de Nederlandsche geschiedenis
en wg zgn er van overtuigd, dat zoo'n aan
val, ook op een niet-bondgenoot, door een
Hollandschen jongen nog altijd wordt ver
acht ais „een gemeene streek."
Maar indien do annexatie werd gepro
clameerd, ja dan zouden wg ons eigen leven
bedreigd moeten achten. Nu kan men, met
„Het Volk" van oordeel zijn, dat wg dan
toch maar zouden moeten wachten tót, te
eeniger tijd, de bedreiging zou overgaan in
een daad tegen ons en dat we eerst dan
naar de wapens zouden moeten grijpen.
Natuurlijk was het voorloopig de meest
veilige weg. Maar het zou er tevens een
wezen, waarop we niet lang veilig zouden
(blijven. Wij zouden nog eenigen tijd
blgven leven bg de gratie van Duitsehland
en van de politieke conjunctuur, tot deze
voor genoemd rgk gunstig genoeg ware
geworden om het zjjn slag te doen slaan.
Hetgeen wil zeggen, dat do conjunctuur
dan voor ons vrgwel hopeloos zou zgu ge
worden, nadat zij het, in dezen tijd, niet
zou zjjn geweest.
Wij neigen dra tot de meening, dat het
prcolameeren, door Duitsehland, van een
annexatie van België tijdens dezen oorlog,
mede op grond van de woorden de3 pünisler3
Von Jagow, door Nederland als een doode-
ljjko bedreiging en dus al3 een casus belli
zou mogen en moeten, worden opgovat.
Wie een ander, die in gevecht 13, uit heb
zucht op 't ljjf springt, is een valsche rak
ker. Maar wie een ander in 't gevecht
zijn gang laat gaan, wetend dat hij zelf
straks aan de beurt komt, is een dwaas
en een lafaard.
En wjj willen Nederland niet het 'figuur
zien maken van een verraderlijken bravo,
maar ook niet van een latten dwaas.
Het komt on3 voor, dat het zjjn nut kan
hebben, wanneer men in Duitsehland zoo
duideljjk mogelijk verneemt, wat er in
Nederland, ten aanzien van annexatiegedach-
ten betreffende België, zoo al omgaat.
Opdat de Duitsche regeering zoo moge
lijk versterkt worde in haar verstandige
politiek van zwijgen, die zjj, tot nu toe in
deze heeft gevolgd en niet, door chauvinis
tische stemmen, zich tot een ontijdig spre
ken late verleiden.
Meer kunnen en behoeven wjj van haar
in deze omstandigheden niet te verlangen.
niand onder door gegaan om hem geluk te
wenschen dan, zjjn eigen onderhoorigen.
Trudi had haar felicitatie getelegrafeerd en
haar dus in den gemakkelrfksten vorm over
gebracht. Zijn vrienden In Straalsond had
den hem waarschijnlijk vergeten; andere ja
ren waren ze blij geweest, dat de verjaardag
een aanleiding was in Juni een ritje naar bui
ten te doen, maar dit jaar zag Mamsell,
de huishoudster, tot haar verbazing, dat haar
verjaarkoek' onaangeroerd bleef en haar
pasteien stonden tevergeefs te wachten of
iemand ze ook op zou eten.
Axel lette er niet op en hjj gaf er niet
om. De hooitijd was juist begonnen en be
halve met zijn eigen zaken, was hij ver
vuld met dio van Anna. Als zjj niet zoo
lang opgesloten gezeten had in de zieken
kamer van de barones, zou zjj hem vaak ge
noeg ontmoet hebben. Zjj dacht, dat hg
niet van plan was ooit meer bjj haar te
kernen en hij was altijd, wanneer hjj maar
een oogenblik kon uitsparen, en dikwjjls,
wanneer hij dat niet kon, op haar landgoed,
om Dellwig's bedrjjf na te gaan. Zjj mocht
er niet onder lijden, dacht hij, dat hg haar
lief had; zij mocht niet gestraft worden
voor het feit, dat zjj niet in slaat was hem
lief te hebben. Hg wou voortgaan ailes voor
haar te doen wat hjj kon; op zjjn leeftijd
zou hjj werkeljjk geen humeur toonen on
haar aan haar lot overlaten, om alleen het
hoofd te bieden aan allerlei moeilijkheden.
Den eersten keer, toen hij Dellwig ont
moette, op dergelijke tochten, verwachtte
hjj met een zuur gezicht ontvangen t9 zul
len worden, maar Dellwig keek volstrekt
niet boos; hrj was integendeel zeer vrien
delijk en gaf zelfs vrijwillig inlichtingen
omtrent het werk, waarmee hjj bezig was.
HET SUEZ KANAAL BEDREIGD.
Onder dit opschrift lezen we in de „Tel."
heb volgende.*
„De Turksche regeering heeft aan alle mo
gendheden, waarmede zij diplomatieke be
trekkingen onderhoudt, oen circulaire-nota
gericht, die de mededeeüng bevat, dat in de
toekomst de militaire operaties zich ook tot
het Suéz-kannal zullen uitstrekken. Het be
hoeft geen betoog, dat dezo nota een nieuwe
inbreuk op de rechten der neutrale staten
botcekent. De vreedzame handelsscheepvaart
door het Suez-kanaal is door internationale
verdragen gewaarborgd en uitdrukkelijk is
bepaald, dat ook in tijd van oorlog do vaart
door het kanaal niet mocht worden belem
merd. Engeland heeft zich tot nu toe aan
deze voor het verkeer met onze koloniën
zoo belangrijk© overeenkomst gehouden, en
het had den schijn, dat ook de Turksche re-
georing haar wilde eerbiedigen. De gebeur
tenissen der laatste dagen leeren ons echter,
welk soort van rechtsopvattingen er te Kon-
stantinopel boste an. De aankondiging der
operaties tegen heit Suez kanaal volgde
eenige dagen na de oorlogsverklaring van
Italië, zoodat men blijkbaar in de Turksche
hoofdstad, met het verzonden der nota ge
wacht heeft totdat do Italiaansche regee
ring definitief partij gekozen had. Aan de
houding van Italië werd groot gewicht ge
hecht, en men vond het te Konst-antïnopel
om, zoolang de Romeinsohe regeering nog
onderhandelde, geen incidenten uit te lok
kon. Na de oorlogsverklaring van Italië, be
hoefde deze overweging niet langer te gel
den en om de rechten der overige neutrale
staten, in het bijzonder van Nederland, meen
de men zich niet te moeten bekommeren.
De Turksche regeering volgt deze gedrags
lijn in overleg met Berlijn, waar men
nauwkeurig weet, welke neutrale staten men
naar de oogen moet zien en welke niet. Ita
lië behoorde tot do eerste groep, Nederland
naar het schijnt, tot de tweede. Dat eenzelf
de tfactaat do rechten van Italië en Neder
land, regelde legt te Berlijn geen gewicht
in de schaal. De rechten van beide landen
zijn ongetwijfeld dezelfde, maar als militai
re mogendheden vreesde Duitsehland Italië
moer dan ons.
Het Italiaansche recht wordt daarom ge
ëerbiedigd en het onze vertrapt. Zou men
te Berlijn met oenzelfde cynisme Neder
landsche en Italiaansche aanspraken durven
onderscheiden, zoo ons volk tot don biet
sten man toe gewapend was De vraag stel
len, is haar beantwoorden. Wij leren in een
die in et onverdedigde rechten geen re
kening houdt. Willen wij, dat nieuwe be-
leedigingen, als de nota der Porte, ods be
spaard blijven, dan ia het noodig, dat het
buitenland eerbied voor onze weermiddelen
heeft'
BianssiSand.
De Zaffc&rd&g te Amsterdam gehouden
algemeen© vergadering van den Bond van
Vrije Liberalen werd geopend met een rede
van den vo-orzdtfcer, mr. ML Tydema-n Jr.,
wararin dezo een overzicht gal van de po
litieke gebeurtenisgen in het af geloop en jaar
en de houding van de vrij-liberale Kamer-
club tegenover de Regeering in den crisis
tijd, zoomede de verhouding tegenover de
andere politieke partijen besprak.
Naast do statutenwijziging was aan de
orde de uitbreiding van het aantal leden der
Commissie van Advies met één lid, en cT©
voorziening in de vacature, ontstaan door
't bedanken van jhr. mr. H. Smissa-ert. In de
ze (beide plaatsen werden gekozen de hoeren
F, J. W. Drlon en D. W. Stork, terwijl do
Ook fwas hg in 'b geheel niet lastig gverig
geweest in het opsporen van den persoon,
die zjjn stallen in brand gestoken had; en
gelukkig was de politie in Straalsond ook
niet bijzonder ijverig. Men had een klein
poosje naar Klutz gezocht, nadat Axel hem
als den waarschijnlijk schuldige had aan
gewezen, nisaar het scheen, dat men de zaa'k
had opgegeven, en de laatste tien dagen was
er niets gezegd of gedaan. Axel begon te
hopen, dat liet lieele geval overgewaaid was
dat er per slot van rekening niets on
aangenaams voor Anna uit volgen zou. Toen
hij hoorde, dat de barones bjjna hersteld
was, besloot hg een bezoek te gaan bren
gen op Kleinwalde, alsof^ er niets gebeurd
twas. Hij moest toch vróeg of laat Anna
weerzien. Zij konden niet vlak naast elkaar
wonen en elkaar nooit ontmoeten. En daar
om besloot kg den dag van zijn verjaardag
's middags een bezoek te gaan brengen, en op
den gewonen voet met elkaar om te gaan,
hoeveel moeite hem tlat ook mocht kosten.
Intusschen deed Anna in Straalsond haar
zaken af, ontdekte uit een gesprek met haar
bankier, dat zij reeds meer dan twee-derde
van het inkomen van een geheel jaar ver
teerd had, lunchte in gedachten verdiept
met Miss Leeoh, zg zelf gebruikte niets
dan ijs, wandelde naar de kade en keek
naar het lossen der visschersvaartuigen, ter
wijl Fritz en de paarden hun middagmaal ge
bruikten, werd zser oplettend aangekeken
door de inwoners van de stad, die zelden
zulk een knap persoontje zagen, en ging
eindelgk tegen twee uren ongeveer naar
huis.
Toen zij het helc van Axel's landgoed na
derden en zij haar hoofd wilde afwenden
van die in "b oog Ioopende feestelijke ver
periodiek aftredende leden, de heeren mr.
Ter Spill, mr. Ötuart en prof. mr. Visser
van IJzendoorn, bij acclamatie werden her
kozen.
In afwijking van het aanvankelijk voor
nemen van den voorzitter, om de Tweede
Kamer, na het Pink&teiTeces, zooals hij vóór
het uiteengaan der Kamer mededeelde, op
Donderdag 3 Juni a-.a. haar werkzaamheden
te doen hervatten, is thans de Kamer na-der
bijeengeroerpen tegen Dinsdag, den Ssten
Juni, des namiddags te halftweo.
In de vergadering, te houden op dien
Dinsdag, is aan de orde j regeling van werk
zaamheden; ©temming over bet wetsontwerp
tot wijziging van het invoerrecht op sinaas
appelen, mandarijnen, citroenen en bana
nen en op de oudheden; en trekking der a£-
deelingon.
De voorzitter is voornemens in de: ver
gadering aan de Kamer o.a. voor te stellen,
om indien het eindverslag over het wetsont
werp tot aanvulling en verhooging van
Hoofdstuk III der Staatsbegrooting voor
1915 (Nederlandsche vertegenwoordiger bij
het Vaticaan) tijdig wordt uitgebracht, in die
vergadering onmiddellijk derhalve vóór
do onderwerpen, welke reeds op de agenda
voorkomen een aanvang te maken met de
beraadslaging over genoemd wetsontwerp.
Het bestuur der Yereeniging van Ge
meenteveldwachters in Zuid-Holland heeft
aan de Ged. Staten dezer provincie een
adres gericht met het verzoek, een circu
laire te richten aan do gemeentebesturen
tot opwekking van de herziening van de sa
larissen van de gemeenteveldwacüters.
D&. L. C. Schuil er tot Peursum, te Am
sterdam, heeft een gift van f 1000 ontvan
gen, in tien gelijke doelen voor tien verschil
lende zendingsooporaties bestemd.
De Raad van Nijmegen behandelde
Zaterdag de door den heer F. A. Bonté
ingediende motie, strekkende om, in ver
band met de gewijzigde tijdsomstandig
heden, de uitvoering van den bouw eener
vaste brug over de Waal op te schorten
en het desbetreffende Raadsbesluit van
20 Juli 1912 in te trekken.
De motie werd, na verdediging door den
voorsteller, van verschillende zijden on
dersteund, dooh door anderen krachtig
bestreden, o.a. door den voorzitter, die
er op wees, dat door de bruggeschiedenos
tusschen Staat, provinoie en gemeente,
een zedelijke band is ge-vorm die niet
maar zoo ineens verbroken mag worden,
Deed de gemeente dat, dan zou de Staat
later nooit meer met haar in onderhan
deling willen treden, ook niet voor an
dere groote werken als heb Maas- en
Waalkanaal.
Spreker wees er op, dat de brugbouw
ondanks den oorlog moet worden voort
gezet, omdat Nijmegen na afloop van den
oor'og in alle opzichten gereed moet zijn.
Na uitvoerige discussie werd de motie
verworpen met 20 tegen 9 stemmen.
Tot directeur van het postkantoor
te Scheveningen is benoemd de heer B.
Kramer, thans te Bussum.
De gewone audiënties van dè Minis
ters van Financiën, van Landbouw, Nij
verheid en Handel, van Oorlog, van Bui-
tenlandsche Zaken en van Koloniën zul
len in do volgende week niet plaats heb
ben.
Het rapport van de thans ontbonden
Staatscommissie tot herziening der over
gangsbepalingen der Auteurswet 1912 is
reeds korten tijd geleden aan H. M. de
Koningin ingediend. Met de openbaarma-
fcoonïng, kwam er een gesloten droschke uit,
gevolgd door een tweede.
Miss Leech zei niets, hoe vreemd dit
so hou wepel ook mocht wezen op dezen een
zamen weg, want zg begreep, dat dit de
vertrekkende gasten waren, en het verwon
derde haar, evenals Anna, dat een man
met een -hopelooze liefde er plezier in kon
hebben partijen te geven. Anna zei ook
niets, maar keek nieuwsgierig naar de na
derende Droschkes. In het voorste rijtuig
zat Axel, aan haar kant. Kg had zgh ge-
gewone werkkleeren aan, het Norfolk-
buis en 'den slappen groenen hoed. Er zah
ten drie mannen met hem in het rijtuig,
mannen' met borsch gelaat, 111 zwarte jas
sen. Zn 'groette onwillekeurig, want hij keek
haar precies ban: hrj nam geen notitie van
haar groet. Zij werd doodsbleek.
In de tweede Droschke zaten ook vier
mannen met streng gelaat, in zwarte jassen.
Toen zij voorbij waren, hield Fritz op zijn
eigen houtje tie paarden in, keerde zich
om en keek naar de stofwolk, die zich
verwijderde.
Anna was gegriefd door Axel; maar dat
was de Ir eden niet, dat zjj zoo bleek werd
het Was iets in zjjn gezicht. Hjj had
haar precies aangekeken en had haar niet
gezien.
„Wie zjjn die menschen?" vroeg zg aan
Frita met een stem, die beefde; ze .wist
niet waarom.
Fritz gaf geen antwoord. Hij tuurde den
weg op de Droschkes achterna, schudde
het hoofd, krabde het, draaide zich met
een ruk 'om1 naar zjjn paarden, reed een
paar meter voort, liet ze voor de tweede
maal stilstaan, keek achter zich, schudde
het hoofd en bleef zwijgen. j
king wordt gewacht op het daartoe gebrui
kelijke verlof.
Uit 111 eoHioitantcn ia door B. en W.
van Rijwijk die volgende voordracht opge
maakt ter benoeming van een gemeente-
architect F. Zwanenburg, oprichter-teeke-
naar bij de gemeentewerken te VGravon-
hage2. A. A. Versluys, adjumofc-gemeente-
architect te Enkhuizen3 J. van Asperen,
adjunefc-bouwkundeg hoofdopzichter der ge
meentelijke gasfabriek te Amsterdam.
Onder voorzitterschap van -den heen J.
Ba. Westerdijfc is te Utrecht de algemeen©
vergadering gehouden van de Coöpera
tieve Centrale Radffeisenbaaik.
De voorzitter wees er op, dat de oor Log
Met zoo'n grooten invloed op den arbeid
had ala werd verwacht en aanvankelijk het
geval was. Do omzet was ten slotte over het
geheelo jaar nog even groot als die over
1913, namelijk 67 malliaen. De reserve be
droeg f 90.000, de netto-winst f 23,000. Het
reservefonds zal daarmee stijgen tc.t
f 110,000. Dat oen krachtig reservefonds
noodzakelijk is, wordt in deze omstandighe
den ten duidelijkste bewezen door het te
verwachten koersverlies op effecten, waar
door d'o gebeele reserve wellicht verslon
den zal worden. De locaio Banken gedrot
gen zich uitnomendhet totaal aantal steeg
va-n 475 tot 500. De omzet dezer Banken
steeg van 63 milHoen tot 100 mïllioendie
winst van 103,000. tot ƒ160,000; de reser
ve van f 295,000 tot f 387,000.
Do rekening en verantwoording werden;
daarna goedgekeurd. Aangenomen werd het
voorsbei om de totale netto-winst, groot
f 20,000 (na afschrijving, enz.), te storten in
het reservefonds, dab daarmede stijgt tot
f 110.475.
Op voorstel van het bestuur werd beslo
ten art. 14 van de instructie voor het be
stuur alg volgt te lezen: ,,Een lid van het
bestuur mag niet optreden als onderne
mer, directeur, beheerend of commandi
tair vennoot, of commissaris ecner finaiv
oieele instelling, waar de beschikbare gel
den der Centrale Bank worden belegd. Dit
verbod is niet van toepassing op de leden
of plaatsvervangende leden van heb bij
stuur, die op 2 Januari 1915 commissa-rfe
eener zoodanige instelling waren".
In den Raad van Toezicht werden herko
zen de heerem jhr. mr. L. von Fiserme, te
VGravenhage, en F. P. E. van Ditzhuijzen,
te Ba-a.rn, terwijl in de vacature, ontstaan1
door het overlijden van den heer A. van
Leeuwen te Leiderdorp, werd gekozen de
beer K. Erika Azn., directeur van de Zui-
velexportverecnigiiig te Leeuwarden. Tot
plaatsvervangende bestuursleden zijn go-
kozen de beeren F. P. E. Ditizhuijzen, te
Baarn, e<n H. J. Begier, te Utrecht.heb
plaatsvervangen van do administrateurs
de hoeren J. M. E. van Stekelenburg en Th.
J. Visser, beiden te Utrecht. Ala bestuurslid
werd herkozen mr. M. W, L. S. Bilden dijk,
die zijn benoeming onder dank aanneemt,
terwijl in de vac.-Bosch van Oud-Amelis-
weend als lid van het bestuur gekozen werd
mr. dn. G. F. M. baron van Hugenpoth tot
Aerdt te Utrecht, vice-president van deafi
Centralen Raad van Beroep.
Óp voorsbei van Ha.arlemmermeer werd
de afgetreden voorzitter van bet bestuur,
jhr. W. E. Bosch van Oud-Amelisweerd, be
noemd tot eere-voorzrfctter van de Central©
Raiffcisen Bank,
Het Gezantschap bij den Paus.
Van gewoonlijk goed ingelichte zijde
vei nemen wij, dat voor tijdelijk gezant!
bij het Vaticaan niet alleen jhr. Vaa
Niepen, doch ook het lid der Eerste Ka
mer, mr. Regout, a-Is een zeer ernstig
oandidaat wordt beschouwd. (,,HbId.'\)
„Fritz, ken 'je henf vroeg Anna op een
toon van 'gezag.
Maar Fritz 'mompelde iets kal meerenda
en reed voort.
Anna had 'het gezicht van den ouden man'
beet opgemerkt, 'toen hij de vertrekkende
Droschkes nakeek; hot had een zonderling
verbaasde en verschrikte uitdrukking. Zg
kreeg een loodzwaar drukkend gevoel; toch'
kon zg er geen reden voor vinden. Zij tracht
te hem 'bevel te geven de laan naar Axel's,
huis in te rgden ,maar haar lippen waren
droog, de 'woorden konden niet over knar
lippen komen; 'en terwgl zij nog haar best
deed tot spreken, waren zg het hek ge
passeerd. Toen was het een gevoel van
rust voor haar, dat ze er voorbg waren,
want zg kon toch niet, alleen omdat zij
een voorgevoel 'van iets akeligs had, naar
Axel's huis gaan? Wat was zij van plan daar?
te gaan 'doen?
Miss Leech keek haar van ter zijde aan
en vroeg of zij iets mankeerde.
„Neen," zei 'Anna fluisterend en zij keek
reolït voor zich uit Zij mankeerde ook
niets; alleen 'die afwezige uitdrukking op
Axel's gezicht 'en dat vreemde gevoel aan
haar hart.
Buiten het postkantoor stond een troep;
menschen, druk te praten. Zg hielden eens
klaps op mot praten en keken naar Anna,
toen het "rijtuig den hoek omsloeg. Frita
legde zijn 'zweep op de paarden en reed in
galop voorbjj.
„Wacht Ik wou even uitstappen," riep»
Anna, toen Z\j de pastorie naderden. „Zou
u even willen wachten?" vroeg zij aan miss
Leech. „Ik *wou den Herr Pastor zoo graag
even spreken. Het zal niet lang duren."
(Wordt vervolgd).
