DEJEUGD
IE-ID5CH DAGB1AD
Briesprongraadsel.
Anekdoten.
Nieuwe Uaadsels,
n.
Correspondentie.
i g It8 9 18 li111 eiI
De avonturen van een Hond.
Hier hebben jullie weer eens een driesprongraadsel. Je begint met: Een
vakje, Ist9 regel).
stonds
van
Toch
weer
Een
't voor
zijn
hoog-
't nat,
ik
weer
werp
wensch.
ste
woord
Zal
Wierp
aan-
dit
ben
voor
rijk,
Het
van
raad-
in
ik
nis-
doel-
nig
klein,
be-
hem
had,
sel
me-
maar
teek'-
wit
rnensch
zijn,
er
ik
Se~
staan,
ccn
gaan.
er
gen
visch
sol
zag
Als
heen
1
op
met
een
Ik
van-
zoo'n
daat
Toen 'k
brief
won
ook vele voorbeelden. Ik zag eens een oli-
iant in een dierentuin1; tweo mannen ston
den er ook bij. Do oppasser zette den oli
fant een flesch voor. Eén der mannen
strooide uit zijn doos wat snuif op de kurk
der flesch, hetwelk het opmerkzamo dier
niet ontging. Toen de oppasser hem be-
val.tfe drinken, blies hij do snuif weg, trok
niet zêin slurf do kurk af, hief do flesch op
en dronk. Na eenige minuten wilden wij
heengaan en één der mannen ging vooruit.
Dezen liet de olifant ongemoeid gaan,
maar den tweeden gaf hij met zijn sluif
zulk een slag, dat hij bijna op den grond
viel. Dit maakte mij angstig, doeh do op
passer verzekerde mij, dat ik het dier niet
gepla-„\gct on dus niets te vreezet had. En
werkelijk, hij liet mij ongemoeid.
DIE .MAN SPEAK WAARHEID.
Toen de hertog van Marlborough;, na een
gewonnen veldslag, een zijner soldaten, leu
nende op da Jromp van zijn musket, in
diepo gedachten voor zich zag staren, vroeg
hij hem: „Hoe zoo ernstig, mijn vriend, na,
zulk een roemrijke overwinning?"
„De overwinning moge roemrijk zijn," ant-
woordde de krijgsman, „maar ik dacht er aan
dat ik vandaag voor vier stuivers soldij
veel menschenbloed heb vergoten."
De hertog werd ook ernstig; hij keerde
zich om en wischte in 't geheim een traan
uit zijn oog. i
Raden welke van drie naast elkaar
liggende Messen aangeraakt is.
Men spreekt met iemand, die zien kan
welk mes aangeraakt wordt, een geheim
teeken af. Bijv.Wordt het rechter mes
aangeraakt,, dan moet do ingewijde naar
boven kijken, wordt het linker aangeraakt
naar beneden en wordt het middelste aan
geraakt, reollt voor zich udt. Het spreekt
van zelf, dat degene, die in de kamer komt,
nu al heel gemakkelijk het aangeraakte
mes kan aanwijzen.
Ingez. door Rietvinkje",.
Uit kindermond,
Kleine meid, die ka-ar poesje streelt,
dat voor ket vuur zit: Moeke, wat is
poesjo gloeiend warm. Zou ket wel goed
yoor hem wezen, als hij zoo dicht bij hot
vuur zit? Hier begint poes te spinnen,
wat de kleine doet uitroepen: Hoort u
wel Moeke! Hij begint al te koken!
Ingez. 'door A-bram van Kossem.
Moe, ik ben zoo moede!
Moeder: Maar Kareltje, hoe kunt ge
nu al moede zijn? Kijk eens naar den
kleinen Caro, die heeft den ganschen dag
al rondgeloopen en is nog niet moede.
Kareltje: Dat geloof ik we], moe'!
Doch u moet denken, dat Caro vier boe
nen heeft en ik maar twee.
Ingez. door Abram Peiger.
S c Ko o n o droom.
,,0, moeder, ik heb toch" zpo'n móoien
drooan gethad1.
Moeder: ,,Zoo kind en wat was dat?"
Dochtertje: ,,0, ik droomde, dat op de
JeveHraanflesoh gedrukt stond: 'Alleen
voor uitwendig gebruik.
Ingez. door Blauwklokje".
Een kleine jongen zat iD kot park op
een bank on trok een erg pijnlijk gezicht.
Ben je ziek? vroeg iemand hem.
Neem.
Heb je wat verloren'?
Neen, ik heb nooit wat- gehad, dat ik
zou kunnen verliezen.
Waarom kijk je dan zoo Ieelijk?
Omdat ik op een wesp zit.
Maar waarom sta je dan niet; op 1
Noen, dat doe ik niet. Als ik blijf zit
ten, dan doe ik 'm lekker evenveel pijn
als bij mij..
i.
Ingez. door „AboekhiVa",.
Mijn geheel bestaat uit 5 letters.,
3, 1 is een viervoeter.
4, 2 is een maat.
1, 3, 2 is een muzieknoot.
2, 4, 1 dient van buiten geleerd.
5, 4, 2, 1 is een warm kleedingstuk.
5, 3, 4, 1 is £en huisdier..
Ingez. door Sylvia".
Mijn geheel bestaa/t uit 10 letters en is
£en bloem.
I, 2, 3 is een hemellichaam.
10, 9, 5, 7 gebruikt de bakker.,
6, 8, 10 is een vaartuig.
4, 5, 9, 7 is eem meisjesnaam.
9, 5, 4 is eem telwoord.
5, 4 is een voegwoord.
4, 5, 5, 4 is een ontkenning.
HL
Ingez. door Henri van Vegged
Mijn geheel bestaat uit 12 letters.
II, 12, 6, 7 is een voedzaam eten.
Een 9, 2, 3 is een lief dier.
5, 8, 4, ,7 zit in iedere schoorsteen.,
1, IQ, 6, 7 is een windstreek.
8, 3, 3, 8 is een jongensnaam.,
6, 7, 4, 5 is een hemellichaam..
5, 12, 9 is niet arm.
Op een 5, 4, 9 droogt men goed.,
OPLOSSINGEN DER RAADSELS.
I.
Nieuwe, bezems vegen schoon.
II.
Pols.
III.
Linden-eik—berkwilg.
De prije viol ten deel aan: Jacob Itrcv-
mink.
„De Kleine Gymnast".. Welzoo was
jo zoo blij, toen je mijn) prijsi-aadsels weer
ontdekte, dat je me met: eindelijk, einde
lijk! tegemoet komt? Maar waarom ben
jo dan niet eens naar bet bureau van on
ze courant gekomen om te vragen waar de
raadsels wel bleven? Dat bad toch dunkt
me, beel natuurlijk geweest! Het doet me
pleizier, dat je zoo van de bloembollen vel
den genoten hebtIk ben er niet heen
geweest.
Pi eter Eikerbout. Ja' vri-endj e', bet boe
cn waarom kan ik je heusch niet uitleggen
ik kan. je alleen, zeggen, dat ik nu weer
elke week een babbeltje met jullie kom
kooiden en dat ik op jullie aller trouwe
medewerking reken.
Joseph. Oostveen. Aangenaam kennis,
te maken, meisje. Ik beet je hartelijk wel-,
kom in onzen kring.
Nico en Cato de Water. Gaarne -wil dk
eens con anecdote van je plaatsen, d'och
die ik beden ontving, was voor ons blaadje!
minder geschikt. Bovendien moet je er bij 't,
inzenden van raadsels en aneodoten steeds
aan denken, die op een apart stukje pa-(
pier to schrijven, cn bet pa-pier slechts aan
écne zijde te 'beschrijven.
„Gladiolus". Tegen je schuilnaam -heb,
ik geen bezwaar en je geregelde medewer-
king zal mij veel genoegen doeoi.
Arendje van Santen, te Wassenaar.
Zekecr mag je weer meedoen, en beel gaar
ne zelfs want ik koop spoedig al mijn
vriendjes en vriendinnetjes weer te zien
verschijnen.
0. Kuijf, te Rijnsburg. Aa.n je ver-,
langen zal ik gaarne voldoen.
„Twee Leddenaaas". Ik hoop, dat jul
lie me bekalvo je goede oplossingen ook
eens nieuwe bijdragen zullen zenden eh eern
briefje schrijven.
Willem van der Heiden. w_ Zeker mag,1
je meedoen, vriendje. Alle kinderen van''
abonnés zijn mij oven welkom.
„Kleine Officier",. Die schuilnaam was
er vroeger ook al vriendje, doch ik heb eri
niets toge, dat jij dien nu gekozen hebt. Als'
mijn vorige „officier" dan weer komt op-j
dagen, moet hij maar een anderen naaml
bedenken, er zit niets anders op.
JOverduin. Wil je in *t vervolg je op-
lossingen en briefje© op een blaadje post-,
papier schrijven? Dat staat veel netter,
D. M. CorpeL Ja vriendje, dat is treu
rig maar waar. Vele mensohen lijden schade1
door don oorlog en er zullen héél wat jaren
nocwEg zijn, vóérdat die algemeen© schade!
is ingehaald. Maar veel erger dan dat, zij11
de duizenden, ja millioenen menschenle-
yens, die er aan geofferd worden! Jin nog'
a-ltijd woedt die onzalige krijg voort, steeds'
nieuwe offers vragende en alom verwoes-'
ting aanrichtende; het is ontzettend!
„Mapje en Papje". Zeker, herinner ik)
me jullie schuilnaam nog, maar je waren'
naam niet meer. Wil er daarom in 't vervolg
aan denken, je briefjes aoowel "met je wa
ren naam als met je schuilnaam te onder-'
teekenen. Ik vind 'theel prettig, dat jullie'
weer meedoen en houd mij voor toezending
van nieuwe bijdragen aanbevolen.
[Bij het verzenden van deze oorro&ponden-j
tie ontving ik nog een groot aantal brieven
die ik in het .volgende nummer zal beant-''
woorden j.
MEVR. MARIE VAN AMSTKL.
I fi fl 9 A 1 Oat!
w
a'«
hmhm
Nieuwe Serie. Hommer 6.
Naar het Engelsch van Ascott R. Hope.
Vrij bewerkt door 0. H
(Vervolg en Slot).
Toen ik de reden van deze onbeleefdheid!
zag, vergaf ik haar onmiddellijk: hij had
'plotseling zijn meester herkend, een jon
gen, die een groot vriend yan mijn vrouw
tje was.
„Popsy, brave hond, kom maarriep
de jongen en mijn vriendje rendo al jankende
achter de tralies heen en weer.
Onmiddellijk kwam de oppasser om hem
er uit te laten en alle andere honden dron
gen naar voren en blaften: „neem mij ook
mee! Ze werden echter allen teruggedre
ven. Hoe teleurstellend we ook waren, dat
niemand ons kwam halen, het was werke
lijk een genot getuige te zijn van deze
ontmoeting.
Ik bleef blaffen en springen om de aan
dacht van den jongen te trekken, want ik
dacht, dat als hij me zag, hij dit zeker aan
mijn vrouwtje zou vertellen. Vóór hij weg
ging, herkende hij mij gelukkig on sprak
bij niet den oppasser over me. Dit was wer
kelijk een uitkomst voor een hond, die in
twee dagen niemand gezien heeft, dien hij
kent. Toen hij weg was, koesterde ik de
hoop, dat mijn lijden spoedig geëindigd zou
zijn.
Nu Tiam ik de andere hondten in mijn hok
eens op. De meesten lagen tegen elkaar
aan to slapen. Een deftige fox-terrier lag
alleen in 'n hoek als 'n toonbeeld van el
lende. Hij beefde over al zijn ledematen en
nu en dan hief hij zijn droevige oogen op om
te zien of zijn vrienden niet kwamen. Arme
jongen! Ik had werkelijk medelijden met
hem, bij ervaring wetend, wat hot bet ee
kent een gelukkig thuis te moeten missen.
De levendigste uit het heele gezelschap
was oen Iersche Setter, die zijn vroolijkbeid
nog niet verloren scheen te hebben.
Kom jongens", blafte hij, „met knie
zen komen we niet verder. Wie voelt er
wat voor een spelletje? Laten we „dames
en heeren" spelen. Dat is eens iots anders",.
„Onzin y antwoordde een poedel. „Dit is
geen plaats om te spelen. Als je een thuis
verloren hadt zooahi ik, xoa allo lust jo
daartoe ontbreken-'.
„Wat zou je wel zoggen, als je mijn
meesteres k^nde?'-' kon ik niet nalaten to
vragen.-
„Luister eens naar dien pocherI" riep nu
oen groote buldog.
„Ik weet zeker, dat er geen tweede vrouw
tje zoo is !'-
„Toen begpnnen alle honden te pocheh
om hun meesters en meesteressen te prijzen.
„Mijn vrouwtje gaat altijd uit rijden!"
„Mijn meester rijdt paard!"
„De mijne heeft een fiets!"
„Onze kinderen gaan in een kinderwagen
uit en ik bewaak ze!"
„Bij ons zijn vier honden, die alle vief
in het salon mogen komen",
„En mijn vrouwtje heeft een tuin, waarin
ik botten mag begraven", zei ik om voor
do ar deren niet onder to doen.
„iüu, v'p hoeve» niet over ie kibbd-
KLEIN M OEDEBTJE*
O, mijn arme, kleine beer,
Heb jij nog niet gegeten?
'to Is al Lam© je elapensfcijd,
Ik had je haast vergeten!
7frh je daar zoo braafjes stal,
En wacht jo op je papje?
Kom dan maar, xnea Medae wok,
Dan krijg j*n lekker hapje.
En dan één, twee, drie naar hd
Ik zal je warmpjes dekken.
Als het tijd van opstaan as,
Komt moedertje je wakken.
len", zei de goedhartige Iersche Setter, die
den vrede wilde bewaren. „Al dat mooie
helpt ons hier toch niet".
„Wie kibbelt er?" gromde de buldog. „Di©
nieuweling geeft zich ook zoo*11 air
„Bijt hem dankefte een ander.
„Wie wil me bijten?" vroeg ik opstui
vend.
„Ik, klein ding, als je je niet gauw stil
houdt", blafte de buldog.
„Probeer dat eenskefte ik terug.
We begonnen werkelijk te vechten en ik
geloof, dat de anderen het een aangename
afwisseling vonden. Dp hetzelfde oogonblnv
echter, dat we elkaar in de haren vlogen,
kwam de oppasser er aan om te zien, wat
er bedoen was. We kregen beiden een paar
tikken en hij dreigde ons nog harder te
zallen slaan als we weer begonnen te vech
ten. We konden elkaar dus alleen boos aan
kijken hetgeen we dan ook braaf deden,.
HOOED6TUK XI.
Gevonden!
Mijn vijand en ik zaten ieder in een hoek
van het hok elkaar de eerste oogon blikken
woedend aan te kijken. I^ng duurde dit
echter niet; honden zijn nu eenmaal niet
haatdragend en daar we bang waren voor
den oppasser, legden we onzen twist spoe
dig bij, en ik moot eerlijk bekennen, toen
we elkaar beter leerden kennen, schoten
we werkelijk goed op. Natuurlijk moet een
nieuweling och schikken, als hij plotseling
tusschen zooveel vreemde honden komt,
die allen evenveel van zichzelf denken, als
hij doet. Een honden-asyl is wel heel goed,
als je je eigen thuis mist, maar onthoud
cüt van majOost West, thuis best.
Natuurlijk verveelden we ons org. We
brachten den halven dag door met slapen
en de andere hdfu met te' Vertellen; hoe we
verdwaald waren. Eén had een vreemden
hond nageloopexL, een ander was weg-
gdoopen, toon zijn baas met iemand,
sprak; weer een ander had verstoppertje
gespeeld met de kinderen van zijn familie,
totdat ze waren, weggegaan en hem verge
iten hadden; enz., enz-
De Iersoh© Setter bekende eerh$£, dat bijl
met opzet weggeioopen was. Zijn baas was
een onaangenaam mensch, die hem weinig
eten en veel slaag gaf. Daar hij al eera
meer in het honden-asyl geweest vu, wist'
haj, dab het eten en de behandeling er best
waren, zoodot hij de eertse de beste gele-|
genheid te baat had genomen om er weer
oen bezoek te brengen.
«Ja> hebt het hier maar wat goed",
ging hij voort. „D© oude man zal me ech
ter wel gauw komen ophalen en me een
flink pak slaag geven, ais hij hoort,
dat hij voor me betalen moetMaar
dat kan mij niet schelen, laten we vroohj*:
rijn, zoolang we hamen, sooals het varken
tegen den dager zei. Zoo is het leven na
eenmaal. Vandaag een lekker kluifje en
morgen een pak slaag. Ik probeer alles al
tijd maar Van den yrooÜjken kant te be-'
zien".
„Maar als je baas nu eens niet komt om
je te halen?" vroeg de poedel.
„Nu, dan moet ik me daar maar tn schik
ken. Hoe langer ik hier blijf, hoe meer ik
van jullie aangenaam geselschap kan genie
ten"-.
Ik vroeg nu heel ernstig:
„Wat gebeurt er met ons, ak we niefci
gehaald worden? Blijven we dan altijd'
hier?"
Nu volgde er een diepe stilte, maar een'
„Dat weet niemand De oppasser neemt
ze mee en ze worden nooit teruggezien."
Deze mededeeling verontrustte mij in he
vige mate en al de grappen van den Ier-
