^êÊMËMm
Mo. 18922 Woensdag .28 April lOei-ct© HBIact. 1915.
De Eyrcpeesche Oorlog.
OUDE HERINNERINGEN.
LEIDSCH DA&BLAD
«S&'btEüfi«iS«^e W^m^tóLaifcÊkssU=«CT
Het morgen verschijnend No. geeft als
voorplaat het portret van dr. Abraham Bre-
dius. Voorts: Een zevental foto's van de
Artillerie-inrichtingen aan de Hembrug. Por
tret van de overleden Leidsche Giftmeng-
ster, zooals zij levensgroot is geplaatst in
het Nederlandsch Panopticum te Amsterdam.
Foto van do groote Boksmatch in Amerika:
Jack Johnson wordt geslagen door Joss
VVillard. Verschillende actueele oorlogsfoto's,
als vluchtende Russische vrouwen, bevreesd
voor een inval der Oostenrijksche soldaten.
Laatste Zeppelinaanval op Engelands Oost
kust. Momentopname in de Karpathen van
een aanval der Oostenrijkers op de Russen.
x
Behandeling van krijgsgevangenon in
Engeland en Duitschland.
Ta het Engelsohe Lagerhuis hebben som
mige leden geïnformeerd naar de behan
deling van do krijgsgevangen Engclschen
in Duitschland. Minister Churchill heeft
daarbij oök gesproken over de mo.
t.ieven, die gevoerd hebben tot de bijzon de-
ro behandeling van de bemanningen der
Duitsche onderzeeërs.
Churchill zeide, dat speciale maatrege
len slechte toegepast worden op Duitsche
krijgsgevangen bemanningen van onder
zeeërs, die zich schuldig hebben gemaakt
aan het moedwillig vermoorden van non-
combattanten en neutraion vrouwen op
zee.
Do bemanning van onderzeeër», gevan
gen genomen voor 18 Augustu», worden
behandeld als andere krijgsgevangenen.
,,Maar", zeide hij, ,,wij kunnen niet inzien,
dat personen, die stelselmatig worden ge
bruikt om koopvaardijschepen en visschers-
booten in den grond te boren, cüicwijls
zonder waarschuwing en zonder dat zij
zich er om bekommeren of de opvarenden
het leven verliezen, op denzelfden voet als
eerlijke soldaten moeten worden behan
deld".
"Voorvallen als heb in den grond boren
van do „Orcole" gedurende den nacht met
de gehcele bemanning, zonder eenige waar
schuwing en de omstandigheden, waarme
de het verzinken van do „Ealaba" en het
torpedeeren van visschersvaartuigen door
Puitscho onderzeeërs gepaard zijn gegaan,
hadden aan de Engelsohe regeering aan
leiding gegeven alle bemanningen van on
derzeeërs, gevangen genomen na 18 Augus
tus, in een bepaalde categorie te plaat
sen.
Daar in liet volkenrecht deze misdaden
totaal niet voorzien waren, waren daarte
gen ook geen maatregelen vastgesteld.
Het wa3 den minister thans nog niet mo
gelijk te zeggen in hoeverre op heb einde
(Nadruk Verboden).
Óp heb landgoed Bernhagen had een
groot familiefeest plaats.
Als altijd vervelend
Rudtolf Elrrs, de jonge groot-grond
eigenaar, trad naar buiten op der veranda.
Hij vond een rugsteuntje tegen de
balustrade en stak een sigaret aan.
Da t zijn vrouw en zijn schoonmoeder nu
altijd ook dien dwazen inval hadden, om
juist op die toch al vervelende feestdagen
vervelendo familie-reamie3 te arrangeeren 1
Den lieven langen dag kan je comedie spe
len, bloedverwantschap-sympathiën huiche
len! O, hij kenclo al precies de gesprekken
van buiten, wist wat de dames bij de kof
fie en de heeren in de rookkamer id etsten.
Do oude jachtopziener vertelde, voor do
*oo veels to maa-l natuurlijk, hoe hij het ge
lapt had zijn groote gewei-ver zameling bij
elkaar to krijgen ;de dikke Müller had heb
©ve zijn •heldendaden als reserve-officier
do gepensionneerde scheepskapitei over
zij talloozo reizen, waaraan steeds dezelfde
anekdotes gehecht werden.
O, die verveling I Zij hadden allen hun
fcigen terrein, waarop zij elkaar wederkee-
rig vcor de honderdste maal ontmoetten en
met de eeuwig-gelijke belangstelling elkaar
dezelfde vragen stellen kondenEn dan
kw m nog de landbouw, de veeteeltEin
deloos
O, zeker, het laatste wfts een grootsch
terrein, waarop hij zich zeker heoleraaal
thuis gevoelde, dat. hem groote belangstel
ling inboezemde, maar, je.kon ook wel eens
"van het goede te veel krijgen. Hij leefde
eiken dag der week in den gedachten-cirkel;
tk"- slotte begeerde je wel eens wat anders!
Hij had hot loven in do wereldstad prijsge
geven, doch zijn geostelijko interessen had
hij^meegenomen naar de landelijke eenzaam
heid van het groot-grondbezit, hem door
fcijn vrouw bij him huwelijk ingebracht. In
j^JTi werkk-rner liad hij de mooiste porte-
euilles rnet. reproducties der moderne schil-
j^unst; hij was geheel op de hoogte van
belangwekkende verschijningen op let
terkundig gebied mot. hartstocht tpceldc hij
van den oorlog mogolijk zal zijn direct of
indirect de schuld van die afzonderlijke
personen bewezen zal kunnen worden of in
welken vorm een speciale vergoeding van
den schuldigen staat geëischt zal kunnen
worden. Maar intusschen is het billijk en
noodig, dat deze gevangenen afgescheiden
gehouden worden van respectabele krijgs
gevangenen, op wie geen blaam rust. De
wijze, waarop zij gevangen zitten, is echter
in elk opzicht mensohelij'k.
De regeering had aangeboden om aan
Amerikaansche vertegenwoordigers te ver
oorloven de gevangenen te bezoeken en een
rapport uit te brengen over den t-oestand
der gevangenen, mits ook va.n de andere
zijde dergelijke faciliteiten werden ver
leend.
De represaille-maatregelen tegen de En-
gelscho officieren mocht voor do Engelsche
regeering geen aanleiding zijn om af te wij
ken van een methode, die zij als mensche-
lijk en rechtvaardig beschouwt.
Het was, volgens den minister, noodig
dezen barbaa-rscben vorm van oorlogvoeren
openlijk aan de kaak te stellen, teneinde te
verhinderen dat zij een plaats kreeg onder
do methoden, die door oorlogvoerende na
ties kunnen worden toegepast.
Welke slechte behandeling de da.ppere
officieren, op wie de Duitsohers zioli kun
nen wreken, ook te beurt mocht vallen, zij
kunnen zich troosten met de gedachte, dat
op hun gedrag als eervolle soldaten niets
valt aan te merken.
Bij do verdere discussie, zeide minister
Asquith, dat dit een vreeselijke zaak was
en oen der zwartste plekken, zelfs in do
Duitsche oorlogsmethoden en hij wenschte
met allen nadruk te verklaren, dat als den
oorlog geëindigd is in Engeland deze ijse-
lijke berekende wreedheid en misdadig
heid niet in vergetelheid mag geraken en
dab de Engclschen het als hun plicht
moesten beschouwen zulk een voldoening
te eischen van degenen, die de schuldigen
blijken, als slechts bij mogelijkheid gege
ven kan worden.
,,Ik ben van mecning", zoo vervolgde hij,
„•dat wij niet alleen aan onzen plicht je{
gens die dappere en ongelukkige mannen,
maar ook aan do eer van ons land en aan
de voorschriften der menschlievendheid
tekort zouden doen, wanneer wij ons niet
minder tevreden stelden."
De verklaring werd met luide toejuichin
gen van het geheele Huis, begroet.
Amerikaansch oorlogstuig
naar Europa.
Honderdduizend ton corlogsmaterieel, zoq
schrijft het „New-Yorker Deu!s:h9 Journal
van 21 Maart, volgens de „Germania," ka
nonnen, geweren, munitie, oorlogsauto's, le
vensmiddelen voor de troepen en verband-
stof en hospita,glmaterieel is aan boord van
zeven stoomschepen uit New-York verscheept
De „Adriatie," van de White-Starlijn, het
grootste passagiersschip, dat op het oogen-
blik vaart, nam zelf de grootste lading aan
corlogsmaterieel aan boord en kon pas met
een paar uur vertraging de reis onderne
men, omdat het laden van' de tallooze oor-
Strausz en Wolff. Maar hij kon niet opschie
ten met de mensche.n, die ook weer bedien
hem conversatie-kost voorzetten, die al to
huisbakken was
O, was er nu toch maar eens een enkel
menschenkind, dat melodieuzer snaren kon
laten trillen! Hoe onbegrijpelijk, dat zijn
eigen vrouw aan dit alles plezier had
Lili van Bamtowja, cl ie was eigen
lijk do eenige, die boven bet niveau van het
gewone samenleven uitstak. Daar zat ten
minste wat temperament in die vrouw.
Drommels Waar was ze eigenlijk? Hij voel-
d een groot verlangen naar eenige aflei
ding, naar een gesprek met haar.
Hij keek van uit de veranda de eetkamer
binnen. Daar stond zijn vrouw bij het buffet.
iZijdroeg weer haar boezelaartje, natudrlijk
w zij weer in gesprek met het dienstmeis
je, als een echte, echte huisvrouw! O, hij
kon dat boezelaartje luchten noch zien!
Toen zij zijn blik opving, knikte zij hem
vriendelijk toe. Hij draaide zich haastig oin,
als had hij den lach niet bemerkt, en daalde
de trappen af, die naar den tuin voerden.
Zij werkte op zijn zenuwen met haar
eeuwige kalmte, haar vervelende, drukkende
huiselijkheid, haar altijd-vriendelijke oogen.
Vroeger was ze hem geheel anders voor
gekomen; vroeger, toen het Paschen was
en zij zioh verloofd haddenMaar in de
drie jaren van hun huwelijk was zij de per
sonificatie geworden van rust en behagelijk
heid, geheel passend bij de ganscho familie
verzameling en zich best amuseerend, ook
a1- was hij, haar man, er niet bij.
Hij slenterde ontstemd het park door,
waarin de heesters getooid stonden niet het
eerste, teero groen.
„Meneer Elms! U verzuimt iets!" riep eï
plotseling achter hem een stem.
,,In welk opzicht, freule?"
Lili von Barntow, de mooie, rijke Lili,
die mot Paschen bij haar tante op het na
burige buiten logeerde, kwam naderbij.
„Wel, daarbinnen bij u wordt juist ge
praat over het Hol-steinsche rundvee; trekt
u dat niet aan?"
Zij lachte spottend cn wees naar zijn huis.
„Mevrouw Elms zorgt zeker vol toewijding
voor het wël van haar gasten? U is met
Iogsauto's enz., die niet alleen in het ruim,
maar zelfs op het dek gestuwd moesten
worden, to lang duurde.
Met 164 passagiers en een ontzaglijke
post vertrok de Amerikaansche stoomboot
vSt. Louis" naar Liverpool. Ook deze had
reusachtige hoeveelheden oorlogsmaterieel
geladen. Het Italiaansche stoomschip „Euro
pa" stoomde naar Genua met 400 paarden
voor de Italiaansche regeering aan boord.
Het stoomschip „Kanawha" volgde met de
zelfde bestemming met 100 paarden.' Met
twee dreigend over een scheepswand van
het voordek uitkijkende reusachtige kanon
nen en andere stukken van groot kaliber
aan boord, is het stoomschip „Orduna" van
de Cunard-lijn naar Halifax vertrokken. Dé
„Orduna" zal Halifax aandoen en reser
visten aan boord nemen, die door een schip
van het Boode Kruis uit St. John daarheen
zijn gebracht.
Oorlogs-Yfeeslumleren.
De oorlogscorrespondent van het „Berl.
Tagebl." in de Karpathen .schrijft;
Op onze laatste Karpathenreis ontmoet
ten wij den kinderdokter Mathe,' die in op
dracht van de Hongaarsche regeering zich
op de hoogte moest stellen van de, in het
oorlogsgebied onverzorgd achtergebleven
kinderen. Mathe constateerde, dat er meer
dan twee duizend kinderen waren, wier va
ders in het veld stonden of dood waren.
Het grootste gedeelte had ook geen moe
der meer, zoodat dez9 kinderen stellig ten
doodo opgeschreven waren. De geneesheer
kreeg liet bevel van het ministerie de kin
deren met de moeders te redden, door hen
naar het kinder-asyl in Boedapest te bren
gen. Een extra-trein vertrok voor dit doel
naar het Laborcza-dal, doch het plan kon
niet in vollen omvang ten uitvoer gebracht
worden, ten gevolge van de vrees en de
onwetendheid der Boetheensche en Slowak-
scho vrouwen, die met haar kinderen op
do vlucht gingen, voor de regeeringsamo-
tenaren kwamen. Ten slotte gelukte het,
6-38 kinderen en 130 moeder3 de reis naar
Boedapest te doen ondernemen. Nu echter
geschiedde iets, dat mij herinnerde aan de
tooneelen van gloeiende geestdrift acht
maanden geleden, bij het uitbreken van den
oorlog en de eerste troepentransporten. Het
bericht, dat er een trein zou komen met oor-
logs-weeskinderen, ging spoedig van mond
tot mond en da welgestelde boeren uit den
omtrek stelden zich allen bijde stations
op. Do kinderen kregen niet alleen rijkelijk
brood, melk en koffie, maar de boeren be
stormden ook den trein en vroegen cfe moe
ders en de kinderen in hun huis te mogen
opnemen. Dr. Mathe voldeed zooveel mo
gelijk aan dit verzoek, gaf den boeren ech
ter 'n amotenaar mee, cTTe ziek op de hoogte
moest stellen h^e het nieuwe kwartier voor
de kinderen en de moeders er uit zag. In
Sihalom werden twee wagens afgekoppeld,
in Vamosgyörk lijf, in Hatvan vijf en toen
de reeds klein geworden extra-trein Gö-
göllö verliet, waren er nog maar 31 kin
deren in, die naar het ziekenhuis te Boe
dapest gebracht moesten worden. Nu gaat
de kindertrein voor de tweede maal naar de
Karpathen.
Een Oordcel over
den Toestand van Bussiseiic zijdo.
Ferdinand Tuchy, een bijzondere corres
pondent van de „Daily Mail" meldde den
llclen dezer uit Warschau:
Bondom Warschau tot aan Ossowiec toe en
naar het zuiden van Kielce staat de strijd
stil. De stad zelf heeft oen vroolijk vacan-
tie-aanzien, daar er duizenden toeristen uit
alle deelen van Busland vertoeven, her
waarts gekomen om familie van hen, die
van het front te Warschau aangekomen, to
bezoeken.
De volgende mededeeling, die ik van een
hooggeplaatst persoon ontvangen heb, ver
liest niets van haar beteekenis door het
feit, dat ik gedwongen ben, zijn naam te
verzwijgen
„Degenen, die zich wild vastklampen aan
elke vrecksverwachting, dienden te begrij
pen, dat, indien Oostenrijk ophielu een
oorlogvoerende mogendheid te zijn, de po
sitie van dat land als onzijdige het in staat
zou stellen een even grooten, zoo niet een
grooteren sta-in-den-weg voor het succes
van de geallieerden te vormen, dan wan
neer het oorlog bleef voeren.
Op het oogenblik, dat de strijd zijn ver-
woedste faze dreigt in te gaan, is het dien
stig, even stil te staan bij <3e zedelijke uit
werking van een slachting van acht maan
den. Voor Duitscbland is alle gedachte op
een eindoverwinning voorgoed voorbij. De
vruch'telooze afzending van vier Duitsche
legercorpsen tot hulp van Hongarije was
liet laatste strontje. Als slagvaardig© macht
legt. zijn bondgenoot feitelijk geen gewicht-
meer in de schaal. Sedert 1 Januari hebben
wij '235,000 Oostenrijkers of 5 legercorpsen
gevangen genomen.
In de Karpathen, waar de oorlog even
als van ouds alleen op den beganen grond
wordt gevoerd, drijven onze manschappen,
die door de verovering van Przemysl bui
tengewoon aangevuurd zijn, alles voor zich
uit, ofschoon zij kniediep in de sneeuw weg
zakken. Zij nomen eiken dag meer dan 5000
gevangenen. De Oostenrijkers zijn zoo ont
redderd, dat er een prins Eugenius noodig
zou zijn, om hein tegen te houden. De oorlog
is in het Oosten en Westen met Napoleonti
sche slagen begonnen. Het was een ijdele
verwachting, dat zulk een strategie uitvoer
baar was naast de moorddadige uitvindin
gen yam de twintigste eeuw. Zelfs Von
Hindenburg heeft nu den fronfcalen aanval
met talrijke troepen opgegeven. Elke slag
eindigt eender met denzelfden stilstand.
De gevechten bij Prza-snj'sz en Ossowiec zijn
er de laatste voorbeelden van.
Tegen het netwerk van veldversterkingen
die maanden van te voren door beide par
tijen op hun gemak voorbereid zijn, be
staat er geen kans meer om rechtstreeks op
te trekken. Tusschen Warschau en Lodz
hebben die zelfs de aardrijkskundige ge
steldheid van de streek gewijzigd. Er zijn
nieuwe heuvelen verrezen, die elk op zich
zelf een klein fort zijn, nu de aarde door
beton is vervangen.
Wat de mogelijkheid van een spoedigen
afzonderlijken vrede met Oostenrijk be
treft, zijn de moeilijkheden ontzaglijk. Ik
ben er nog zoo zeker niet van, dat Duitsclï-
Iand er niet de voorkeur aan zou geven, al
leen te velcfe te staan. Do Duitsche leger
corpsen bv. dio nu over de Karpathen ver
deeld zijn, zouden stellig allo Oostenrijk
sche kanonnon en munitie opcoramandee-
ren en mee naar Duitscbland nemen. Ver
scheidene Oostenrijksche legercorpsen uit
streken waar de Duitsche bevolking 10
millioen zielen sterk is, zouden vrijwillig do
grens over trekken om den strijd voort to
zetten, terwijl de kans op een uithongering
van Duitschland met een onzijdig Oosten
rijk, dat het ruimschoots voorraden zond,
zeer zou verminderen.
Von Hindenburg is erop uit, zijn linie to
verkorten, wij om haar te verlengen. Als
er achter hem een land lag, dat geen ge
brek leed, zou hij zioh gemakkelijk aan het
front van Krakau tot aan de Memel kunnen
opsluiten cn met de verbazingwekkende mo
derne strijdmiddelen die linie jaren kunnen
houden. Indien dus een afzonderlijke vrede
gesloten werd, zou het gebiedend noodzake
lijk zijn, dat de vroegere bondgenooten zoo
wel om strategische als om economische
redenen volstrekt gescheiden gehouden
werden door een stalen linie, tot het vre-
dercongres bijeenkomt.
Zouden de zeventien verschillende naties
van Oostenrijk-Hongarije zich aan zulk een
bepaling onderwerpen, zelfs indien dat land
Trente kon behouden? Aan cbn anderen
kant kan ik niet ontkennen, dat de vrede
overal in de lucht zit. Wij hebben weinig
anders vernomen van de onlangs genomen
gevangenen, die ons vertelden van twee»
samen sprekingen, de eene half Maart en
de andere na de inneming van Przemysl ge
houden, waarbij de Duitsche Keizer aarts
hertog Eugenius ontmoette en keizer Frans
Jozef de woordvoerder was.
De strekking van cïe verhalen is dat
Oostenrijk een onverwijlden en duurzamen
vrede wenscht, inaar dat het onherroepe
lijk gebonden is aan Duitschland, dat daar
niet van wil weten, en evenals wij, de ge
allieerden, vereenigd zijn in dood of over
winning.
Daarom hebben de Duitschers nu beslo
ten, nog eens een verplettenden slag in
het Westen te slaan, in de hoop ons bond
genootschap te kunnen scheiden. Men meldt
dat twee Beiersche corpsen, che onlangs bij
den TJszok-pas hebben gevochten, reeds met
het spoor naar België vervoerd zijn".
Aldus de zegsman van den correspondent
van de „Daily Mail", den llden April,
vóór er dus in het Westen slag werd gele
verd.
Een Moderne Slag.
Een Engelsch officier schrijft van het
front:
Ge zult zeggen, dat ik niet veel van me.
laat hooren, maar de laatste maal schreef
ik u, dat ik verwachtte, dat- ge vooreerst
niets van mij vernemen zoudt. Laat ik u
maar zeggen, dat. ik niet gedacht had, dat
ge nog ooit een teeken van leven van mij"
zoudt ontvangen. En dat zal u, na het vol
gende, duidelijk worden.
Uit de blacHn hebt ge natuurlijk gelezen
van het hevige gevecht in de buurt van
Nieuw-Capelle. Nu, om u de waarheid te
zeggen: mannen die mee hebben gemaakt
den terugtocht van Bergen en Henegou-
Zij wendde zkh' geërgerd van hem af.
Hij antwoordde niet. Hij verlangde plot
seling herig naar huis, weg van deze vrouw.
Hij verachtte haar plotseling. Voor zijn
geest verrees het beeld zijner eigen vrouw.
Knallend zwiepte de zweep over Pluto's
breed'en rug. Htt verschrikte beest zette het
op een loop en.
Zij greep zich beangstigd aan hem vast.
„Schei uit met die grappen," sprak zij
heesch.,
Zij zag hem met vlammende oogen aan
en zei kwaadaardig
„Zoo. zoo, wij worden dus nu weer on
berispelijk; de burchtvrouw op den trans
zou kunnen uitkijken
„Praat niet over mijn vrouw
„Wees zonder zorg, waarde vriend, deugd
spreekt voor zichzelf."
Het. karretje joeg de lindenallee op van
het buitengoed.
Trillend en snuivend hield het paard stil
op de binnenplaats. De rijknecht verscheen.
„Laat Pluto wat omstappen en wrijf bcni
daarna droog."
Zij klommen beiden uit het wagentje on
liepen zwijgend naar de verandatrap. lili
was woedend. Zij mocht Rudolf dolgraag
en eigerde zich nu dood, dat zij zich even
te Voren door hem had laten overmannen,
waarna hij zich weer terug had getrokken.
Gewetenswroeging voelde zij heelemaal
niet, hoewel zij zich nu geplaatst zag tegen
over de vrouw van R.udolf.
„Nu, hoe voldteed Pluto? Is het niet ccn
pracht-d'ier
Buitengewoon, mevrouw. Teen vjj er zoo
hard vandoor gingen, heeft hot maar weinig
gescheeld of ik had lust gehad uw man en
gebieder to ontvoeren. Maar hij is even
deugdzaam als uaelve is, hij wi'.de niet
Mot een hoonend glimlachje verwijderde
zij zioh'.
„Wat bedoelde zij daarmee, Rudolf?"
„O, niets, een grapje, kindje! Maar luis
ter eens, na tafel gaan wij samen vanavond
naar de torenkamer om de Paaschvuren op
do heuvels to zien gloeien. Zij hebben mij
vandaag maar wat een flinke hoeveelheid
slakken uïtgbrand!"
x
zoo'n buitengewone vrouw te feliciteeren,"
zegt vaak mijn tante.
„En u zegt dat niet?"
„Ik? Maar, natuurlijk, ik zeg dat cokl Ik
weet toch nog wel van vroeger, hoezeer ik or
naar verlang, om ook een „echte Daitsche
huisvrouw" te worden!
„Maar a propos, waarde vriend! Weet u
wel, dat u mij nog de vervulling eener be
lofte schuldig is?"
„Waaraan ik steeds tèii allen tijde graag!
voldoe. Wat mag heb zijn?"
,,U zoudt mij een nieuwen harddraver ver-
tooncn."
„Ja, ja, dat is waar ook. Ed dut kan di
rect gebeuren, al-s u wilt".
Zij ging voor hem uit op het smalle zij
pad, dat naar de stallen voerde. Hij bewon
derde haar gracieuze gestalte, die zeer voor-
deelig uitkwam in he.t fluwcelen japonnetje.
Dj weeko lijn der wangen, het geraffineerd-
kunstige kapsel, de kleine, smalle voetjes,
haar vlotte manieren, alles bekoorde hem.
De rijknecht moest den zwarten Pluto
voor het karretje spannen en eenige keeren
de binnenplaats omrijden. Toen hij bij hen
stilhield, klopte zij den glanzend'en nek van
het pracht-clicr.
Rudolf zag vragend naar haar heen.
„Willen wij een halfuurtje?"
Zij keek hem met haar donkere oogen ko
ket aan.
„Als u wilt, waarom niet?"
Hij riep don rijknecht, gaf dezen een kor
te boodschap voor zijn vrouw en sprong op
heb wagentje; daarop reikte hij haar de
hand, waarmee zij zich gemakkelijk op het
karretje heesch:
Db zwarte Pluto vloog er van doorHet
deed zijn bestuurder goed', om hem' eens ter
dege te laten uitrazen. Hijzelf ademde diep
en zwaar.
Lili volgde met aandacht den krachtigen
greep, waarmee hij het dolle paard betoom
de. Zoodra zij uit het gezicht van bet land-
g' ed waren, schoof zij dichter naar hem toe,
als was zij bang voor de vaart, die zij na
men'.
„Ia u bang?"-
„Maar hoe zou ild, u is toch bij mij
Het bloe'd steeg hem naar 't hoofd. Vdoï»
den drommel......
Zij reden door een donker dennenbosch.,
Daar liet hij Pluto langzaam stappen, om
des te langer van de geurende dennenlucht
te kunnen genieten..
Zij zag hem aan.
„Waarom rijden wij zoo langzaam?"
„Omdat de gelegenheid zoo gunstig is...."
Hij boog zich naar haar over. Zij weerile
hem niet af.
Een roofvogel vloog luid uit de boom
takken omhoog. Pluto schrok en joeg op
nieuw verder. Zij lachte en babbelde alsof
er niets gebeurd was. Hij zweeg.
Toen zij uit het bosch kwamen, lag voor
hen een uitgestrekt dal, door heuvelachtige
terreinen ingesloten. De avond daalde. Plot
seling flikkerde in de verte, op een kalen
heuvel, een roode vonk. Toen opeens zagen
zij overal roode vonken, hier, daar, overal
stegen walmende rookwolken omhoog, over
al lichtten Paaschvuren op. Een blauvo
rooklijn teekendo zich af over den straat
weg.
Lili kuchte en hield haar geparfr.ineerdj
zakdoekje aan haar neus.
„Afschuwelijke lucht! Die menschen dóar
hebben geen zenuwen
Hij snoof begeorig den rook in en ook
den geur van haar kanten zakdoekje. Maar
plotseling stond klaar en helder voor zijn
geest het Paaschfeesfc van voor drie jaren
Hij was toen met Erna 's avonds door het
park en do velden gegaan. Overal hing
de walm van Paa-schvuren. Zij geurde naar
de viooltjes, die als een bouquetje in haar
ceintuur staken. Zij was stil en droomerig
naast hem voortgegaan en had zich ver
heugd over het ontkiemende koren, over de
k'at.je3 aan de hazelaars takken bij de beek
en over alles, wat er op het veld stond en
het voo'rjaarsleveri verried. En hij was toen
juist uit do residentie teruggekomen, uit liet
overm'oedigo, drukke luitenants-gecFoe. in
dit rustige, stille buitenleven. Hoe welda
dig had alles toen op hem ingewerkt-! Toen
ha hij aarzelend en schuchter van zijn lief-
do gesproken. Ja, hij, de overmoedige, was
verlegen geweest tegenover het meisje van
het land! O, en wat had hij zich toen geluk
kig gevoeld
„Meneer Elms! U is 'n akelige, verander
lijke. humeurige man
