Oe Europeesche Oorlog.
FEUILLETON
3D© Weldoenster.
Alphen aan den Rijn. A. Lugthart, Smilde.
M. v. Nes, Boskoop. J. v. Niftrik, VIis-
singen. C. P. E Rrjstenbil, Rotterdam. M.
Splinter, Zwammerdam. J. Straatman, Am
sterdam. W. Timmermans, Akkrum. *P. v.
Ulden, Leiden.
Afgewezen 6. "Herexamen 3,
HILLEGOM. i' T
Do dames J. M. Hommer en H. J.
Sfjnen, beiden alhier, zijn te Utrecht geslaagd
voor de nuttige handwerken.
NIEUWE-WETERING. j i
Bjj den landbouwer C. Los is onder
den veestapel mond- en klauwzeer uitgebro
ken. De geheele veestapel is vervoerd naar
het Slachthuis, te Leiden, om te worden af
gemaakt
Bij don landbouwer T. Los is onder
den veestapel deze ziekte ook uitgebroken.
Op de hoeve zijn ongeveer 25 stuks af
gemaakt en begraven. Het overigo vee is
van de hoeve geleid en vervoerd naar het
Slachthuis te Leiden -
OUDSHOORN. J rj g g|f
Grensregeling.
In verband met een vraag van Ged. Sta
ten inzake de aanhangige plannen tot grens
regeling der gemeenten Alphen en Aarlan-
derveen, besloot de Raad zich in beginsel
te verklaren voor, vexeeniging van de drie
gemeenten Alphen, Aarlanderveen en Ouds
hoorn.
RIJNZATERWOUDE.' pI 'T "I
1 In de huishoudelijke vergadering van
ons Nutsdepartement werden gekozen tot le
den van de bibliotheek-commissie, de heeren
G. N. Lemmeizaal en W. y eenstra, top, 1. der
ccim. Voor 't nazien van !t archief, de heeren
C. van Tol en F. van der Breggem De heer
G. N. Lemmerzaal werd herkozen als pen
ningmeester, terwijl de heer J. F. de Ren
gekozen werd tot afgevaardigde naar de Al-
gemeeno Vergadering.
- -X
Gott strafT England".
Men weet, dat in Duitschland het ,,Gott
straff' England" een adledaagschc en veel
vuldig gebruikt© uitdrukking is geworden.
Zooiets aJs het eveneens Duitsche „Geseg-
nete Mahdzeit".
Er worden thans enveloppen verkocht
met den bovengenoemden onheiligen
wensch er op gedrukt. In een Engelsch
blad lezen wij nu, dat de Deensche poste
rijen het verzenden van brieven waarop
uitwendig zichtbaar het „God straff Eng
land" voorkomt, weigert, krachtens 'n be
paling, die 't verspreiden van godslaster
lijke uitdrukkingen verbiedt.
Paardengebrek bij dc Duitsche troepen.
Dat aan goede paarden in het Duitsche
leger gebrek begint te heerschen, blijkt uit
een bijdrage in de „Berl. Tierarztd.
Wochenschrift'- van 18. Maart j.l. Een
paardenarts aan het front in de buurt van
Yperen schrijft daaromtrent
„Nog erger dan met de aanvulling van
medicijnen staat het met die der paarden.
Slechts enkele in Brussel gekochte dieren
hebben zich goed gehouden. Verscheidene
in Audenaarde aangekochte Vlaamsche
paarden deugden in het geheel niet. Over
de aanvulling uit de depots ben ik slecht
tevreden.
De üerrijzing van Leuven.
De gemeenteraad van Leuven heeft,
volgens een mededteeling van den corres
pondent van „De Tijd" te Roosendaal,
grootc plakbrieven verspreid, om bekend
te maken, dat degenen, die het puin van
de ingestorte huizen en gebouwen willen
doen opruimen, hiervoor de beschikking
kunnen krijgen over gemeentewerklieden
tegen frs. 2.50 per dag, terwijl de gemeen
te zich verplicht, van dit loon de helft
voor haar rekening te nemen.
Om haar groote erkentelijkheid te uiten
jegens de Vereenigde Staten, die met be
wonderenswaardige edelmoedigheid blijven
voortgaan de bevolking van Leuven en al
le noodlijdende Belgische steden en dor-
36)
De dominee misschien uitgezonderd!"riep
Trudi, ten hoogste beleedigd. „En waarom'
de dominee misschien uitgezonderd
..Ik kan het Duitsche schrift niet altijd
goed lezen," verklaarde Anna.
„Maar zeker is een vrouw van je eigen
leeftijd, die niet zulk een sukkel is als de
domino?, de beste roaadgeefster, die je heb
ben kunt."
„Maar jij leaht om de brieven en ze zijn
allemaal zoo ongelukkig."
Trudi koerde dien dag vroeg naar Lohm
terug.
„Zij heeft het in haar hoofd gekregen mij
de brieven niet te laten lezen," zei zo met
groote verontwaardiging, tot haar broeder.
„Het zou groot misbruik van vertrouwen
zijn, als zij ze je wel liet lezen," antwoordde
hij; dit antwoord beviel haar zoo weinig,
dat zij dien eigen namiddag naar StraaLsond
reed en zich troostte met de meer plooi
bare Bi bi.
Bibi's neus leek haar ongelukkiger dan
ooit, nadat zij bijna een week' lang Anna
tegenover zich gezien had; maar de rijkdom'
van het meisje! En zulk een goedhartig,
gul meisje, dat dol zou zijn op haar schoon
zuster cu haar cadeautjes zou geven! Als zij
do eoedo Bibi aanschouwde in al de Pa-
rrjsclie pracht vau haar middag-toilet, klopte
Trudi's hart hevig bij de gedachte, dat dit
alles onder Axel's bereik was, als hrj zijn
hand maar wou uitsteken om het te nemen.
Anna zou nooit met hem trouwen, daar
pen te voéden, heeft de gemeenteraad mefc
algemeen© stemmen besloten de voor
naamste nieuw te bouwen straten de na
men te geven yan: President Wilsonstraat,
Washingtonstraat en Straat der Vereenig
de Staten.
Dc Duitsche Schepen in Amerika»
De „Daily Tel." verneemt van haar
oorrespondent te New-York, dat heb waar
schijnlijk is dat de Duitsche en Oosten-
rijksche schepen, die in Amerikaansche
havens liggen, weldra zullen worden geïn
terneerd terwijl de machines zullen wor
den afgebroken. Zoo zou men willen voor
komen, dat deze schepen do Amerikaan
sche neutraliteit schenden door met ka
nonnen aan boord naar zee te ontsnap
pen. De correspondent zegt, dat de regee
ring tot dezen stap moet overgaan, omdat
herhaaldelijk Duitsche schepen getracht
hebben zonder uitklaringspapieren uit de
havens te ontsnappen en aan dc waakzaam
heid te ontsnappen van de Amerikaan
sche kruisers, die langs de kust patrouil
leeren om to voorkomen, dat uit Ameri
kaansche havens aan oorlogsschepen in
zee voorraden worden gebracht.
Wat de „Odenwald" betreft, die te San
Juan is aangehouden, merkt de corres
pondent op dat de kapitein van dat schip
zal verklaren, ton einde straf te ontgaan,
dat het schip tot de Duitsche marine-
reserve behoort en hij dus reserve-zeeoffi
cier is. Erkent de Duitsche-regeering dat,
dan kan de „Odenwald" niet worden ge-
confiskeerd en kan de kapitein niet in de
gevangenis worden gezet wegens wets
overtreding maar dan zou de Ameri
kaansche regeering zeker onmiddellijk
overgaan tob interneering van elk Duitsch.
schip, dat eveneens tot deze reserve geacht
kan worden te behooren.
In dc Iiarpathcn.
In de Karpathen schijnt 't voor de Russen
iets gunstiger te worden. Verkenningen door,
vliegers wezen uit, dat de Oostenrijkers den
Lupkowen-pas hadden verlaten. De Russen
hebben dien daarop bezet.
Duitsche troepen naaar Triëst.
Er worden voortdurend troepen in 'de'Oos-
tenrjksche kustplaatsen geconcentreerd,
meldt de „Times"-correspondent te Venetië,
en krachtige pogingen aangewend, om meer
mannen te krijgen, ten einde de opengevallen
plaatsen in het leger aan het front aan té
vullen. Zaterdag werden alle mannen tot
den leeftijd van 52 jaar opgeroepen, die nog
in staat zijn omi to dienen. Zij zullen zoo
snel mogelijk geoefend worden, om in het
begin van April hun plaats in da gevechts
linie in "te nemen.
Men heeft uitgerekend, dat er binnen en
kele dagen te Triëst 40,000 man zullen zijn,
onder wie goed uitgeruste, Duitsche troe
pen met artillerie.
Een groot vliegeskader uit Pola bleef
Zaterdag eenige uren boven 'de stad Triëst.
De levensstandaard te Triëst wordt steeds
duurder. Het grootste deel van de rijkere
Italianen heeft de stad reeds verlaten en is
naar Italië gegaan. In het gemeente-abattoir,
waar vroeger per week 1200 stuks vee ge
slacht werden, is dit aantal gedaald tot 400,
grootendeels schapen en lammeren en de sla
gers vreezen, dat zij binnenkort hun winkels
moeten sluiten.
Dc Vernietiging van de „Mcdea".
De „Tel." ontving van haar correspon
dent- uit Dover een verhaal van de beman
ning van d© „Medea".
Do eerste officier, M. W. Moerdijk,
verbeido het volgende, dat door d>en olief-
maékinist, M. van Oost veen, c-n andore
officieren word bevestigd.
Donderdagmorgen, om 9 uur, zagen wij
ter hoogte van Beachy Head een onder
zeeboot aan de oppervlakte komen op on
geveer G00 meter afstand. Onmiddellijk gaf
de Duitsche commandant signalen, dat een
boot gezonden moest worden. Van tevoren
had de „Medea" reeds de twee reddings
booten in gereedheid gebracht. De heer
Moerdijk ging met drie roan in een der
booten naar den onderzeeër, waarbij zij do
scheepspapieren mede-namen, welke geen
twijfel lieten met betrekking tot de na
tionaliteit van het schip. De heer Moer
dijk zag toen, dat hij m,etd© „U 23" te doen
was Trudi zeker van zij zou nooit met
iemand trouwen, zij ging geheel op ia haar
philanthropische dwaasheden. Maar al trouw
de ze, wat beteekende haar inkomen, bij
dat van Bibi vergeleden? En Axel zou nooit
naar Bibi kijken, zoolang dat andere meis
je naast hem woonde; dat kon niemand
van hem verwachten. Anna was te mooi,
dat was niet zooals 't hoorde. En Bibi was
zoo leeljjk, dat was ook niet zooals 't hoorde.
De Regierungsprasidentin, een aangetrouw
do nicht van Bibi, maar tot een oude fa
milie uit de Mark béhoorende, was dol blij,
toen zij Trudi zag en haar allerlei vragen
kon doen over de nieuwe en excentrieke
bewoonster.
Trudi had aanereboden Anna bü haar te
presenteeren; maar Anna zei, dat dat geen
haast had; het was duidelijk, dat het voor
uitzicht, nieuwe kennissen te maken, haar
niet aanlokte,
„Is zij heelemaal heelemaal goed bij
'fc hoofd?'' vroeg de Regieringsprasidentin,
toen Trudi alles beschreven had, wat zij
in Anna's huis gedaan hadden, en alles, wat
Anna nog van plan was to doen met haar
geld. Zij had zulk een aardige en amusante
beschrijving 'gegeven, dat de Regierungs
prasidentin, een vlug dametje, met steeds
gespitste goren in do hoop op nieuwtjes,
vond, dat zij in jaren niet zulk oen prettigen
middag beleefd had.
Bibi zat met open mtond te luisteren. Het
was een onhandige maaier! van haar als ze
voel belang stelde in een gesprek. Menschen,
die haar goed gezind waren, betreurden dit.
„O ja, zij is volkomen goed bij baar ver
stand. Ze is wel wat to veel overtuigd, dat ze
het zelf het beste weet, maar volkomen goed
bij haar verstand."
„Is zjj dan erg godsdienstig?"
liad. Do Duitsche commandant keek de
scheepspapieren door en vroeg toen aan
den heer Moerdijk van waar zij kwamen en
waarheen de reis was.
Na onderzoek merkte do Duitsche com
mandant op, dat de lading geheel naar
Engeland geconsigneerd was. Hij confe
reerde snel met andere D-uitsohe officie
ren, die zich in den uitkijktoren bevonden
en zeide toen aan den heer Moerdijk, dat
de „Medea" binnen vijf minuten verlaten
moest worden'.
Daarop zeicïe een der Duitsche officie
ren iets tot den commandant,, die daarna
tien minuten tijd gaf voor, het verlaten
van het schip.
De heer Moerdijk vroeg, of die tien mi
nuten ingingen bij zijn terugkomst op het
seliip, hetwelk door den commandant be
vestigend werd beantwoord. Do heer
Moerdijk verzocht verder do „Medea" te
signaleeren, dat het schip binnen tien mi
nuten verlaten moest worden, waaraan
gevolg werd gegeven. Do boot van den
heer Moerdijk keerde toon terug naar 't
schip, hetwelk op ongeveer 300 meter af
stand lag.
De boot aan stuurboordzijde werd ook
snel te water gelaten en binnen vijf minu
ten waren allo 24 leden van de bemanning
van de „Medea" in de booten opgenomen.
De kapitein, die het schip het laatst ver
liet, riep uit, dat er niemand achtergeble
ven was. Hij redde ook het scheepsjour
naal, wild© nog meer in veiligheid brengen
cn vroeg den onderzeeër of er nog tijd voor
was. Men antwoordde hem echter, dat de
beide booten zich onmiddellijk moesten
verwijderen.
Alle 24 Nederlanders hadden alles ver
loren en ontkwamen slechts in do kleeren,
die zij aan haddener kon overigens niets
gered worden.
Des morgens om 9 uur 20 was de „Me
dea" verlaten. Do onderzeeër was gelegen
tusschen haar en do boot van bakboordzij
de, en loste toen zes schoten, klaarblijke
lijk waren het projectielen van twaalfpon
ders. Yier troffen do „Medea" midscheeps,
één raakte heb achterschip c-n één sc-hot
miste ondanks den korten afstand.
De „Medea" bleef eenigen tijd in de
zelfde houding. De bemanning keek er
naar met gevoelens, die gemakkelijk te
gissen zijn.
Na drio kwartier kantelde het vaartuig
en was toen spoedig in de diepte verdwe
nen.
D'e onderzeeër nam de beido booten op
sleeptouw en voerde ze een kwartier lang
mede in do richting van Beachy Head,
sneed daarop de touwen door en ver
dween.
Do boot van Moerdijk zette koers in de
richting van Beachy Head. De zee was
ruw, de wind stak op en do boot kreeg wa
ter binnen. Alle inzittenden weTden nat en
het. duurde nog uren voor de Britsehc tor
pedojager hen oppikte. De boot van Moer
dijk was het eerst opgemerkt. Om half
twee worden de schipbreukelingen aan
boord van het oorlogsschip gebracht.
De kapitein van den torpedojager deed
onmiddellijk allo moeite om dc andere boot
op te sporen, die door den kapitein van
de „Medea" bestuurd wercl
Na drie kwartier werd do tweede boob
gevonden. Om half drie waren alle 24 vei
lig aan boord van den torpedojager. Na
tuurlijk hadden ze het alle-n zeer koud en
waren, ze doornat, maar de Engelsche of
ficieren en matrozen deden al het moge
lijke voor lien en verschaften hun onmid
dellijk drogo kleeren. Do Britsche com
mandant gaf den Neder landdeken kapitein
zijn eigen kleeding.
Alle Nederlanders waren buitengewoon
tevreden over de goede behandeling, dde
zij aan boord van den torpedojager hadden
ondervonden.
Om zeven uur 's avonds kwamen zij in
de haven van Dover aan.
De plaatselijke afdeeling van de Vcr-
eeniging voor Schipbreukelingen verschaf
te ni-euve kleedercn aan de bemanning,
die tijdelijk in het tehuis voor zeelieden
verblijft. Do officieren logeeren in liet ho
tel „Paris".
De hartelijkheid der Engelschen mon
terde de Nederlanders op. Zij betreurden
ernstig het verlies van hun schip, welks
lading uit 15,000 kisten sinaasappelen be
stond.
De Nederlanders vertrekken morgen
„Niet ,op de gewone manier zou ik den
ken. Zij dweept met do natuur. Gott in der
Natur ,en die soort dingen. Als de zoa
meer, .dazi gewoonlijk schijnt, gaat zij in
den zonneschijn staan en slaat haar oogen
op paar den hemel en barst uit in overdre
ven loftuitingen. Daar is ééa krokus in den
tuin en toen wij er gisteren langs kwamen,
bleef zij er vlak voor staan en praatte ze
ker tien minuten over dingen, die niets niet
krokussen, te maken hebben voorname
lijk over den lieben Gott. Alles in 't En
gelsch natuurlijk en in 't Engelsch klinkt
het nog veel gekker."
„Maar dan is zij toch godsdienstig."
„Och, de dominee zou dat geen vroomheid
noemen. Het is een soort verward pantheïs
me, als liet ten minste iets is." Uit dit alles
zal men zien, dat Trudi openhartiger was
omtrent haar vrienden achter hun rug dau
ia hun gezicht.
Zj was ontovreden gestemd, toen zij naar
Lohm terugreed. „Waar dient alles voor?"
.was de stemming, waarin zj verkeerde. Zij
had zich zelf oververmoeid met het helpen
van Anna en was bang, dat het ver
blijf in koude kamers en koude gangen
en het wasschen met koud water, haar huid
gevoelig gemaakt had. Zij had zichzelf ge
zien in een spiegel, toen ze de Regierungs
prasidentin verliet, en was geschrikt, dat
zij er niet zoo aardig uitzag als zij dacht.
Ook troostte het bewustzijn haar niet, dat
zij zich bijzonder geamuseerd had ten koste
van Anna. Zij was maar al te zeker, dat de
Regierungsprasidentin, als ze alles vertelde
aan haar vriendinnen, wat zij haar verteld
had, er bij zou voegen, dat Trudi Hasdorf
vreeseljk had eingepacht een verschrik
kelijk woord, dat liet verwelkte stadium aan
gaf onmiddellijk voorafgaande aan rimpel^
naar Londen, mot een aangename herinne
ring aam die hier ondervonden vriend
schap.
Liechtenstein bijna een halve Eeuw in
Staat van Oorlog.
Een onzijdige staat, die in dezen oorlog
voor zoover wij weten nog niet werd ge
noemd, is het vorstendom Liechtenstein niet
zjjn 10,000 inwoners op 65 vierkante mijlen
oppervlakte». Het ligt tusschen Oostenrijk,
Duitschland en Zwitserland. Uit Genève wordt
gemeld, dat er sedert eenigen tijd hongers
nood in dit landjo dreigde, daar de toevoer,
van levensmiddelen door Oostenrijk werd af
gesloten, omdat Liechtenstein had geweigerd
met duizend man deel te nemen aan den
oorlog. Zwitserland heeft nu een voorraad
graan gezonden om in den nood der, bevol
king te voorzien.
Liechtenstein is een constitutioneel© mo
narchie. Het wordt door een öostenrijkschen
prins geregeerd, heeft eon parlement, geen
leger en geen belastingen en maakt deel uit
van do Ocstenrijkscke douane-unie.
Er wordt beweerd, dat Liechtenstein, dat
in 1S66 aan do zijdo van Oostenrijk heeft
deelgenomen aan den oorlog tegen Pruisen,
brj het sluiten van den vrede geheel is ver
geten en dus feitelijk nog altijd in staat van
oorlog met Pruisen verkeert
Op een Vijandelijk Schip.
Een Engelsch koopvaardijmatroos ver
haalde aan een vertegenwoordiger van do
„Daily Chron." zijn avonturen aan boord
van den hulpkruiscr „Kronprinz "Wilhelm",
waarop hij zes weken doorbracht.
De matroos voer op de „Potaro", toen
op 8 Januari het schip door een kruiser met
vier schoorsteen en werd aangehouden, dio
twee schoten loste. Dit bleek de „Kron
prinz" te zijn De bemannin'g wérd aan bo:rd
genomen en de „Potaro" voer af met een
kleine Duitsche bemanning.
Op 18 Januari ging het evenzo© met de
„Highland Brae"; ook van dit schip wer
den dc opvarenden overgenomen.
Later op den dag kreeg men den schoe
ner „Wilfred M." in zicht; nadat men de
opvarenden overgenomen had, ramde 4°
„Kronprinz Wilhelm" haar tweemaal. Toen
zij niet zonk, liet men haar maar ©kijven.
Enkele dagen later kwam de „Holgar"
uit Bremen langszij, en gaf do passagiers
van do „Hemisphere" over, een schip dat
op- 28 December naar den kelder gestuurd
was.
Zoo ging het opwekkende bedrijf verder.
Een weck later.kreeg men den Noorschon
viermasteï „Schmada" te pakken; toen de
bemanning or af was, echoot de Duitschcr
zestien maal in het houten schip, op 209
meter afstand.
Maar dit hielp niet, men moest wat man
netjes aan boord sturen om het werk le vol
tooien.
„Ik vindt" zei de zeeman „cMfc hc-t
mets dan bluf is, met die kleine kanonnen
zo doen er niets mee".
Na zes wolcen'werden do passagiers met
do „Holgar" naar Buenos Ayres gezonden;
het waren er 232.
„Wij kregen goed voedsel", vertel do hi.i
verder, „bij iedero ontmoeting werden
wij naar beneden gestuurd".
Do ondergann
van e<>n gotcrpccjocrd cchsp.
Over den ondergang van de „Fingal", een
Engelrch schip, dat getorpedeerd is, schrijft
een correspondent van d}o „Daily Chron.".
De bootsman, dc stewardess en vier leden
van de bemanning van het-stoomschip „Fin-
gal" verloren hun leven, teen het cchip ge
torpedeerd word nabij liet Coquet eiland,
aan de kunt van Northumberland, op den
morgen van 15 Maart.
Het schip, dat van Londen op Lcitui
vaart, vertrok op 14 Maart uit de Theems,
cn was ia ballast, zonder passagiers aan
boord, hoewel het in gewone tijden 200
passagiers vervoert.
Onmiddellijk na de ontploffing, werkte
de machine snel door, cn roede drong het
water dé machinolcamer binnen.
Een der booten, die onder bevel van den
tweeden stuurman ston'd, en waarin het]
grootsto dool dor 27 opvarenden was, kwam
goed buiten, maar de stuiirboord-boot kon
waarvan ieder© vrouw met eenige achting
voor zichzelf, een billijken afkeer had. Waar
toe diende het verstandiger en amusanter te
zijn "dan andere menschen als je tegelijker
tijd hadt eingepacht?
„Wat is het toch een onwijze wereld,"
dacht Trudi, terwijl zij langs den straatweg
reed in de vroege schemering van April. Er
lag een mist over de zee en de fiauwe sikkel
van de maan steeg spookachtig boven den
witten sluier. Boven het land schenen de
sterren met een flauw licht, en de geheele
aarde was vochtig en welriekend. Het was
Zaterdagavond en de twee klokken van de
kerk te Lolini luidden met een klagend ge
luid, om de bewoners te herinneren, dat de
arbeid van de week voleindigd was en dat
de dag, aan God gewijd, naderde.
„0, die dwaze wereld," dacht Trudi. „Als
ik hier blijf, verveel ik mij doodelijk
dat kind Estcourt en haar gouvernante maken
mij kriebelig dat afschuwelijke dikke
kind met haar naar binnen gekeerde teenen
en die weeke, slappe vrouw, die alleen bij
elkaar wordt gehouden door haar haarspek
den. Ik walg van gouvernantes en kinderen
waar men1 ook gaat, zijn ze. Als ik naar
huis ga, dan vind ik die luidruchtige kleine
jongens en Friiulein Schultz, die den heelen
dag knort, en dan dien vervelenden Bill,
die met de maaltijden thuis komt. Anna en
Bibi zijn juist in de positie, die ik zou be-
geeren geen man en kinderen en een
massa geld." En recht voor zich uit starende,
met cogen, donker van afgunst, verviel zij
in een somber gepeins over de schoonheid
van Bibi's toilet en de blindheid van het lot,
omi zulk een toilet weg te werpen aan een
Bibi, terwijl het zoo bijzonder, geschikt was
voor lange, slanke vrouwen als zij. Het
was gelukkig voor Axel's gemoedsrust, dat
moeilijk los gemaakt, worden, en werd door
het zinkende schip meegesleept.
„Ik Lad juist liggen slapen", verklaarde-
kapitein Dawson, „en wilde v/eor naar dele
gaan, om mijn officier to helpen nauwe
lijks was ik op d? brug, of daar werd het
schip hevig geschokt.
Het schip begon hevig te zakken aan den
boeg; ik wist wat er geschiedde, en dat er
niefts te rédden vieleïus gaf ik bsvel
„ieder vcor zichzelf".
Ik zelf bleef op de brug van mijn zin
kende schip, en ging er langzaam mede om
laag. Toen het water mij omspoelde, zwom
ik, en klemde mi.i vast aan een drijvende
piano-kist. Zoo dobberde ik pond, totdat
dc 8 man in de reddingboot mij binnentrok
ken."
De machinist vertelde nog
Ik was in de machinekamer, toen ik plot
seling vercchrikfc word door een ontzettende
ontploffing de hcolo kamer sloeg uiteen.
Een man die juist in clc kombuis zat, voelde
den vloer onder hem rijzen, en het dak
tuimelde omlaag.
De machines werden in stukken gesla
gen... ik weet niet hoe ik ontvlucht ben...
op <lo een of andere manier ben ik aan dëF
gekomen, en in een reddingboot.
V/ij roeiden eon eind weg om kamerader!
op te pikken; cue schroef van het zinkende
schip draaide nog al3 een dolle.
Dc stewardess verdronk in haar hut; men
trachtte, na de ontploffing de deur te ope
nen, maar men daagde er niet in. Een .ion
gen werd verpletterd tusschen het schip
en do reddingboot
De 21 overlevenden werden opsrepikt door
een trawler, en naar North Shields gevoerd.
I)c Buisellc Uniform
na Zeven Maanden strijd.
Do oorlogscorrespondent van het „Berl.
Tagebl." in het Oosten houdt een beschou
wing over de vrijheid, die do Duitsche sol
daat zich thans ten opzichte van zijn uniforn'
mag veroorloven, terwijl vroeger zoo uiterst
streng op het eerbiedigen van do voorschrif
ten word toegezien. De soldaat te velde ziet
er heel anders uit dan dc officiëren cn man-'
schappen, dio nu nog in volJumrorni door
do sraten van do garnizoensteden wandelen.
Het groen-grijzo laken blijkt al te zeer aan
do aardscho vergankelijkheid enderworpen, is
nu eens parelgrijs, dan weer muisgrijs, dan
weer leemkleurig, soms i3 het haast groen
'geworden en de op zichzelf zoo weinig
aantrekkelijke kleur toont in het veld varia
ties, die het oog van den schilder zouder
verheugen. Toch is men zeer tevreden over
het laken; zijn kleur heeft reed3 duizenden
liet leven gered en dc schrijver heeft zelf
gezien hce manschappen, dio uit dc loop
graven to voorschijn kropen en op vijftig,
zestig meter afstand zonder dekking plat
op het veld lagen in oen niet eens bijzonder
donkeren nacht niet meer te onderscheiden
waren.
Do officieren lat:n hun glinsterende schou
derstukken liefst thuis. Do sporen, die de
jongo luitenants zoo gaarne laten kletteren,
heeft men roe-do lang afgelégd. In de loop
graven hinderden ze slechts. De sabel wordt
nauwcl\jko meer gedragen. Buiten dienst
zeker niet. De cflicier gespt haar moestal
aan zjjn zadel vast. Y/ie zijn degen of sabel
in den slag verloren heeft, en dit komt
vaker vcor dan men zou denken, wapent
zich met een Russische sabel, waaraan geen
gebrek is. Hcogo schoenen ziet men zeer
zelden. Zwarte bijna nooit. In plaats van
do loeren slobkous, ziet men nu veel been-
omwikkeling van wollen stof, die zeer prac-
tiscli is.
Om zich vcor do scherpschutters van den
vijand onherkenbaar te maken, dragen de
officieren in het gevecht meestal gewono
soldatenjassen. Do Russen hebben echter
goede kijkers. Ondanks soldatenjas of scha
penvacht herkenden zj do officieren" aan
hun kaarten-tasschen. Deze zjn nu ook ver
dwenen.
Men ziet do merkwaardigste modellen van
jassen. En hoe kouder het wordt, des to
zonderlinger hun vorm. Niemand wil, ter
wille van do voorschriften, een ziekte op
zjn hals halen. Men ziet de grappigste com
binaties van uniform en burgerkleeding. Zoo
zag men een officier van den staf, in een
lange bontjas van een burger loopen. 'En
daarover heen, om er als soldaat uit te zien,
een grijze tui ter mantel,., Onlangs ontmoette
het eerste, watzij zag toen zij terugkeerde
te Lohm, een brief was van dien vervelenden
Bill. aio haar vroeg thuis te komen, omdat
de buitenlandscho prins eere-kolone! van- het
regiment, onmiddellijk in Hannover verwacht
werd, en er te zijner eere vrij wat te doen
zou zijn.
Eén en al glimlach vertrok zij den vol
genden morgen met den eersten trein.
„Freulo Estcourt zal je missen," zei Axel,
„en zij zal niet begrijpen, waarom j geen
afscheid van haar genomen hebt. Ik ben
bang, dat je vandaag een onaangename reis
zult hebben. Ik had veel liever, dat je tot
morgen gebleven was."
„O, die Zondagsmenschen hi .deren mij
niet, als ik eenmaal Op weg ben," zei 'Trudi
vroolrjk. „Wees zoo goed aan Anna te ver
tellen, waarom1 ik zoo plotseling weg moest.
Ik heb haar ten minste de werklui en de
menschen, die ze noodig heeft, bezorgd. Over
een paar weken kom- ik terug, dat weet je,
als Bill naar 'de manoeuvres is."
„Een paar weken! Zes maanden."
„Nu dan, zes maanden. Jullie moet beiden
maar probeeren het dien tijd zonder mij te
doen."
„Je schijnt heel blij te zijn, dat je weg
gaat," zei hij glimlachend, toen zj vlug
in de dogcart sprong en de leidsels nam,
terwijl haar kamenier met haar armen vol
pakjes achterop geheschen werd.
„0, zoo bij!" zei Trudi, terwijl zij hem
met schitterende oogen aanzag. „Prinsen en
pretjes zijn vroolijker in ieder geval dan
witkalk en liet betere leven."
(Wordt vervolgd).
