FEUILLETON.
hegemonie van Duitschland het eenig eind
doel van dezen oorlog wordt geacht-.
De Berlijnscrhe correspondent van de
„N. R. Ct." schreef nog de vorige week
naar aanleiding van 'skeizers verjaar
dag dat het du van buitengewoon gewicht
is, zoowel voor het Duitseho volk zelf, dat
den oorlog alleen als harde noodzakplijk-
|ieid goedkeurt, als voor do buitenwereld,
dat. een niet krijgszuchtig vorst aan het
hoofd staat van het Duitsehe Rijk.
Dit blijkt ten duidelijkste, schrijft hij,
wanneer mon leest, wat invloedrijke na
tionalistische kringen hier begeerenDe
alleenheerschappij van Duicsoher3 in de
wereld is voor hen het eenig mogelijke
einde van den oorlog. Andere staten mo
gen nog blijven bestaan, maar onder voog
dij van Duiteohland. Dit achten zij niet
alleen noodig voor hun eigen politieke
eerzucht en voor een auurzamch viede,
maar zij beschouwen het zelfs als een plicht
"*oor Duitschland, als zijn roeping, omdat
daardoor liet tegenspartelcndc buitenland
ten slotte gedwongen zou kunnen worden,
zich tot de alleen zaligmakende Duitsehe
„Kultur" of liever „Hochkultur" te
bekeeren. Het zwaard is nu voor lien de
«leutel tot de e.cnige ware beschaving
De correspondent voegt erbij, dat men
in gewone tijden dergelijke opvattingen
alleen hoort verkondigen in zekere chau
vinistische kringen, die een geraa3 znaken,
dat in 't minst niet geëvenredigd is aan hun
beteekenis en wien men in het buitenland
gewoonlijk veel meer aandacht schenkt
dan zij verdienen.
Maar, schrijft hij dan, in deze onge
zonde tijden hebben dergelijke opvattin-
gei zich bedenkelijk uitgebreid. Ik heb ze
gehooid uit den mond van mcnschen die
men ncoit> tot dergelijke afdwalingen in
staat zou hebben geacht. En hij meent
dat men op dit ©ogenblik en waarschijnlijk
nog geruime» tijd er rekening mee zal moe
ten houden, omdat zij kalmer uitingen zoo
licht overstemmen.
Van een heerschende openbare meening
in Duiteohland over hetgeen onder eer
volle vredesvoorwaarden" is tse verstaan,
kan men nog niet spreken.
Gevechten aan de Yser.
De correspondent van de „Tel." te Sluis
seint: Al hoorden we in de laatste dagen
geen geschut, toch werd er aan de Yser
hardnekkig gestreden. In do omgeving van
iWestende werd er verwoed met de bajonet
gewerkt. De Duitschers trachtten dc Bel
gen nit hun stellingen te jagen, wat echter
mislukte; van weerszijden vielen veel dooden.
Grooto convooien Duitschs gewonden kwa
men te Brugge aande trein voerde ze
's nachts de stad binnen. Veel gewonden
zijn ook voorbij Brugge naar Duitschland
gezonden.
Zuidelijker van de lrust, in liet inundatie-
gebied, staat het water nu 2 Meter hoog
en lioudt er allo actie tegen, maar tegen
de duinen woedt de strijd voort. Woensdag
donderde den gansehen dag het geschut. De
Engeloche schepen vuurden aanhoudend. Het
gebulder en gerommel was soms even hevig
als tijdens de heftige aanvallen in October.
Do versterkingen zijn in 't vuur. Andere
troepen, afgemat en beslijkt, kwamen te
Brugge rust nemen. De vloot vuurde op
do breedte van Wcstende. Geruchten overliet
ontzet van Ostende doen de ronde. Deze zijn
echter overdreven, maar wel schijnen de
verbondenen voordeel te behalen. Wat echter
't resultaat van dezen dag is geweest, is
nog niet bekend. Ook van Yperen klonk
't geschut en de convooien gewonden, die
te Rousselaere en Kortrijk aankomen, wijzen
op ccn hevigen strijd. Eveneens zijn van dat
front veel troepen naar Rousselaere gezon
den om er uit te rusten. Zij verkeerden in
een toestand van algeheel© afmatting en sol
daten verklaarden het geen twee dagen ach
ter elkaar meer in de slijlcerigo en gedeel
telijk onder water staande loopgraven te
kunnen uithouden.
De oorlogscorrespondent van do „Tijd"
meldt uit Calais:
Hier kwamen ruim 1000 Duitsehe krijgs
gevangenen a-an, die naar Midden-Frankrijk
werden gebracht. De meesten werden gevan
gen genomen ten noordoosten van Yperen.
Er waren ook uhlanen bij.
In de duinen zijn gedurende 2 dagen ocnige
honderden paarden der Duitschers opgevan-
Ster lx© Hands».
<7)
Dit telegram verontrustte Martha. Was
dit herhaald uitstellen inderdaad noodig?
Stak daar niets achter? Zeker, bijna dage
lijks schreef hij haar korte, maar harte
lijke brieven, die tederheid en innig ver
langen naar' haar ademden en die haar
vree-s weder voor oen jraar uren tot zWjjgen
brachten maar toch kwam) dc gedachte, dat
niet alleen da plicht hem in de stad deed
blijven, telkens vodcr bij haar op.
En dan nu dit telegram, zoo gebed on
voorbereid Hij had toch natuurlijk een paar
dagen van te voren geweten, dat zijn com
pagnon op ireis moest.
Allerlei voorstellingen Vc^drongen elkan
der in haar hoofden zij' was waarlijk gaan
opwekkend gezelschap voor madamb Oha-
ïreilles, als zij linn dagelijkse!id wandeling
maakten. Overigens was dozo damé al even
ontevreden over het wegblijven van Olofl
„De LaclaircS 'schijnen ook al ni?t te ko
men pruttelde zij, ,.©n Henrietta had
het toch zoo z«eker beloofd."
„Waarom, komt zij nu niet; juist nu haar
ïnan de stad uit is Dat zou Zoo uitstekend
gaan! Wie weet of wij haar morgen niet
Zien aankomen!"
Maai' de volgende dag liep ten einde zon
der dat madame Laclairo versaheen; en op
de eerstvolgende dagen kwam zij oolc niet.
Op Martha had dit gezegde van madam'©
Chareillcs een pijnlijken indruk gemaakt.
Het gaf oen bepaald© richting aan haar
gedachten. Unwillekeurig moest zij Olofs
gen. Men heeft ook qpnigö kanon non van
hen buit gemaakt, doch deze waren niet
onmiddellijk bruikbaar.
Do Toestand te Brussel.
Een inwoner van Prestatyn, in Wales?
ontving uit Brussel, van een familielid,- het
volgende schrijven, gedateerd 14 Januari:
De Duitsehe autoriteiten verboden allo
verkeer m-et Engeland. Brieven kunnen al
leen doorkomen, als «r een vindingrijke
en scherpzinnige besteller is te vinden,
die cr een aantal tegelijk, met veel ge
vaar voor eigen behoud, over de grens
brengt. De geheele Belgiseh-Nederland.
sch-e grens is afgesloten cn desniettemin
worden er, bijna dagelijks, zoowel Engel;
sche als Fransche couranten binnen Brus
sel gesmokkeld, om aldaar heimelijk ver
kocht en tersluiks van huis tot huis te
worden gebracht.
„Niets wordt onbeproefd gelaten, om de
stad zooveel mogelijk te germaniseeren.
Het gedrag van den Duilschen soldaat
geeft in her algemeen den indruk, dat lijj
veeleer in die officieel© onderdmkking der
burgerij deelt, dan dat hij die gewillig uit
oefent. Gewoonlijk treedt hij kalm cn vrien
delijk op, als hij ten minste niet -„onder
bevel" staat.
De aanmatiging, hardvochtigheid en on;
beschaamdheid der officieren kennen, op
weinig uitzonderingen na, geen grenzen.
In 't bijzonder richten ze zich tegen de
invloedrijke burgers, wier dagclijkseh hulp
betoon jegens cLe armen de verdenking en
verbolgenheid van de officieren schijnt op
te wekkeA.
„Verlof, om de stad binnen te komen
of te verlaten, wordt slechts weinigen cn
dan nog onder het strengste toezicht, ver
leend en aan die vrijheidsbeperking is de
algemeene geest van neerslachtigheid cn
schier wanhoop toe te schrijven. „De du
el elooze stroom van gewonde Duitschers,
die door de stad vliedt, levert soms een
zoo pijnlijk gezicht op, dat het medelijden
wordt opgewekt."
„Dank zij het voortreffelijk werk der Bij;
standscommissie, zijn de voedings-omstan-
digheden thans beter, maar wittebrood is
schier een onbekende weelde, het grof
bruinbrood zijn algcmeene plaatsvervanger.
In de omliggende steden moet het volk
van aardappelen leven en zijn ellende woijdt
nog verhoogd, doordien ex gebrek aan
brandstof is, om het schrale maal te be
reiden. Zonder de wilde konijnen, die nog
tamelijk talrijk schijnen te zijn, zou het
lot der Belgische bevolking nog veel erger,
zijn."
Do terugkeer te Meclielen.
De correspondent van de ^Tiid," te
Roozendaal, die te Mechel-en getuige was
van den terugkeer van 540 burgergevan-
gencn ,uit Duitschland, meldt daaromtrent
onder meer: „Niemand mocht met
de langzaam voorbijgaande armzali-
gen spreken, d?e in hun verwaag
loosden staat, met hun lange, wilde haren
over de ongeschoren en vermagerde ge
zichten, e-en beeld van trooscelooze ellende
boden. In ccn bundeltje sloepten zij al
hun hebben en houden mee. Allen hebben
zij nog de kleeren aan. waarin zij bijna
een half jaar geléden uit hun huizen ge
haald of op straat in hechtenis genomen
zijn. Een schoenlapper had zelfs zijn
schootsvel nog niet afgelegd en men kon
allen «aanzien, dat zij in hun boezeroen
cn luchtige zomerk!ecding veel hadden ge;
leden van de koude en het slechte weer.
Verschillende hunner varen zoo ziek, dat
zij per brancard naar het ziekenhuis moes;
ten worden gebracht. De klacht over het
slechte voedsel was algemeen, behalve bij
enkelen, die het voorrecht hadden gehad;
cenig geld te bezitten.
Zooals men weet, werden de terugge;
keerden namens kardinaal Mcrcier welkom
geheet-en door den deken van MccheLen.
Deze sprak hen toe en eindigde zijn rede
aldus„Vergeet uw geleden leed en draag
het den hemel op voor de toekomst van
het christelijk België, dat herrijzen zal en
voor de toekomst van uw heerlijk Vlaande;
renland."
Een der teruggekeerden dankte namens
allen en riep: i5De Vlaamsche Leeuw is
niet uitgeput, morgen staat hij weer. over
eind I"
talmen in verband brengen mtefc bet weg
blijven van mad ante Laclaire. Het was
dwaas, bet was kinderachtig van liaar; die
IrcdeDeering was op geen enkelen vasten
grond gebouwd; maar zij had geen kracht
genoeg om er zich tegen te verzetten.
Zij bleef aan die voorstelling hangen, zelfs
na zijn overkomst, die eindelijk in het laatst
van Juli plaats bad, niettegenstaande mon
sieur noch madam!© Laclaire woord hielden
cn de bar!plaats niet de eer van hun tegen-
woordighril gunden, in dezen zomer. Zij be
spiedde elke wisseling op zijn gelaat en
maakte daaruit haar gevolgtrekkingenen
al naar dat deze uitvielen was zij onrustiger
of kalmer; ook ging met zijn afwisselende
stemming die van haar op en neer.
Het eene uur was hij geducht prikkelbaar
en scheen hij zich to veirrolen, om in het
andere dubbel teed-er en hartelijk jegens haar
te zijn. Zoo ongelijk van humeur was hy
Iiog nooit geweest.
Zii kon hem pi ets verwijtenér was niets
gebeurd, waaraan zij zich kon vasthouden;
eoms dacht zij of alleen haar geprikkeld©
zenuwen haar dezo schrikbeelden uanjoegen,
maar dan weer
Verbetering bracht d© zomer niet in haar
gezondheidstoestand; integendeelzij gevoelde
zich erger worden.
Als zij haar ingevallen gelaat in den
spiegel zag, rilde zij. Toch was dit niet
hoofdzakelijk ora de sporen der ziekte; meer
om de verandering, die deao in haar uiterlijk
teweeg had gebracht. Zij begon teelijk te
worden. En als zij dit werd, zou het stellig
van invloed zij'n op Olofs liefde voor haar.
Dat begreep zij best. En zij vond het natuur
lijk. Het lag nu eenmaal in zijn a-ard niets,
wat leelijk Was, to kunnen dulden. En zij
Verdubbelde Raar inspanning, om zich tegen
De Tocht der Duitschors dóór
Luxemborg.
Een der berichtgevers van liet -„II bid.
schrijft
Door een gelukkig toeval kwamen wij in
bezit van het stenographisch verslag van
dc zitting der Luxcmbnrgsche Kamer van.
afgevaardigden, gehouden op 3 Augustus
1914. Wat ons daarin medegedeeld wordt,
gaat over dingen, die lang al voorbij zijn,
maar -„nieuws" is het toch: men moet
maar even bedenken hoe Luxemburg ge
heel in het etappen-gebied ligt van het
Duitsehe leger en dus voor buitenlandsch
verkeer hermetisch gesloten i.s.
In dit stenographisch verslag is in liaar
geheel opgenomen de redevoering, door
den president Eysdhen uitgesproken over
de reeds voorgevallen gebeurtenissen, over
de gewisselde telegrammen, de proclama
ties, enz.
Uit deze redevoering blijkt, dat al de
bruggen over de Moezel door de Duit
schers reeds bezet waren op den avond van
30 Juli, dat de wachten er met het ge
weer aanlegden naar hen, die dc bruggen
wilden overschrijden, dat 's-avonds van den
1 Augustus -het Lux-cmburgsch grondge
bied betreden werd «d-oor Dmtsahe troepen
aan het station van Trois-Vierges en dat
men er toen de rails weggenomen heeft
tot op honderd meters op Luxcmburgsdhen
grond. In den vroegen morgen van 2
Augustus werd de hoofdstad, ingenomen.
Te Septfontaines kwam het eerste 'deta
chement van de Duitsehe troep-en per auto
te 8Vi uur, bereden troepen arriveerden
om halfeen, de infanterie rukte eerst om
6 uur 's avonds doodmoe binnende man
schappen verklaarden, dat zij in geer? zes
dagen de laarzen van dc voeten hadden
gehad.
Een Contra-Acti©
togen de Duitsehe Onderzeeërs.
De „Londen Shipping Gazette" looft
500 pond sterling uit aan do bemanning
van het koopvaardijschip, dat het eerst
'n Duitschen onderzeeër tot zinken brengt.
Een Duitseho Torpedoboot gezonken.
D© Russische legatie te 's-Gravenliage,
hoeft de volgend© mededeelingen ontvan
gen over de krijgsverrichtingen ter zee
In de Baltische Zee is een Duitsehe tor
pedoboot den 29^ Januari door een Rus-
sischen onderzeeër bij Kaap Horn tot zin
ken gebracht.
Dc Deelneming van Japan.
Nog steeds blijft de vraag aan de orde,
aangaande d-e overbrenging van een ge
deelte van -het Japansche leger naar de
Europeesc-he slagvelden, zoo al niet naar
die in Frankrijk, dan toch naar Polen, om
als strategische res-eive te dienen cn met
frissche krachten de Duitsehe strijdmacht
den genadeslag te geven, ten einde de eind;
beslissing te verhaasten. Scheen het eerst,
of de kwestie slechts tot een bespreking van
meer academisch karakter, beperkt zou blij
ven, thans wordt meer aandacht aan de
zaak gewijd, vooral ook in de pers. Cle»;
menceau wijdt een geheele reeks artiloe;
len aan het onderwerp cn Pidh-on, die in
het laatste kabinet-Clemenoeau de buiten-
landsche politiek leidde, zet zijn campagne
ten gunste van de Japansche deelneming
voort.
De oud-mini ster van buitenland sche za
ken voert nog eens ui een artikel in 'de
-„Revue" alle argumenten ten gunste van
Japansche interventie aan.
Men zou een groc-te misrekening begaan,-
als men zich wijsmaakte, dat de oorlog
niet lang zal duren cn 'dat Duitsohlanid zal
capituleeren, voordat het daartoe absoluut
gedwongen is. Zeker, onze bondgenooten
-en wij zelf .beschilcken nog over aanzien;
ljjke krachten om in te zetten, maar de hulp
van een leger, dat zijn sporen verdi-endi
heeft, zij -ons ongetwijfeld een kefstbaren
steun verleenen. De offers, welke nog ge;
bracht moeten word-en, zullen voor' elk der
bondgenootcn minder zwaar zijn, in;
dien nieuwe krachten daaraan Ideelnemcn.
En indien 'het waar is, dat de .overwinning
ons verzekerd is ten gevolge van de uit;
putting van den vijand, dan sluit dat niet
uit, dat het voordeelig zou zijn,- |de ont;
'die -op haar aansluipende ziekt© te Ver
dedigen. Men moest vooral niet aan zijn
gevoel van slapheid toegeven, had men haar
vroeger gezegd. Thans behoefde niemand
haar dit te zeggen. Al waa zij doodelijk
vermoeid, dan was hu toch haar hoofdge
dachte er vooral niets van te laten blijken.
Had zij nu vrede kunnen vinden in haar
gemoedsleven, dan zou hst liaar misschien
gelukt zijn haar zenuwachtigheid te bedwin
gen en de gevolgen er van te boven te
komen: maar het wantrouwen, dat haar met
of zonder reden pijnigde, deed haar kwaad;
'het bedierf bij haar hot evenwicht ius-
schen lichaam en geest. Sedert zij nu weder
te Parijs was, werd haar toestand voortdu
rend ergcT. Haar wantrouwen werd gevoed
door hei minste of geringste; door een toe
vallige kleine achteloosheid van O lof; door
een an de haast gesproken scherp woord
door zijn thuis komen oen minuut over den
tijd; jdoor zijn niet letten op een verande
ring in haar toilet.
Ontelbare kceren had zij het zich' voorge
houden, dat het 6lecht van haar was hem
niet volkomen te vertrouwen. Zij dacht aan
zijn plechtigo beloften; hoe hartelijk was
hun verhouding na de verzoening ge-worden
cn wat was hij voortdurend bezorgd voor
liaar. Zou het niet ccn ohnatuurlijko huiche
larij zijn, als hij zich aldus kon vcrdeclen?
Zeker. Dat was niet denkbaar. Maar al
was dit nu nog niet het geval, toeh werd
zij door donkere voorgevoelons geplaagd,
zij moest het gedurig weder aan hem zien,
dat zij, cn zij alléén, in zfijn hart woonde;
en als zijn betuigingen van liefde haar niet
voldoende toeschenen, zocht zij hierin aan
leiding om zich door hém.' vergeten te achten.
Zij wilde, zij moest zekerheid hebben.
En zij verlaagd© rich Jot handelingen,
knooping te verhaasten en spoediger een
einde te maken aan de ellende,- welke in
Europa woedt, zelfs ten koste van een
nieuw bondgenootschap.
Zoowel Piohon als Clemencean zijn van
oordeel, dat de Japansdho troepen snel
genoeg aanwezig kunnen zijn, ten minste
op het oostelijk oorlogstodneel,- wannoer
maar niet gebruik wordt gemaakt van
kl-en zeeweg, doch van dc Transsiberir
sclven spoorweg.
Japan heeft zich nog niet uitgelaten over
het vraagstuk. PiChon is overtuigd, dat
de Mikado, Idie in zyn laatste troonrede zin
speelde op het bondgenootschap niet de
w-es ter sche mogendheden, gevolg zou ge
ven aan een eventueel beroep, op hem
door d-e Triple-Entente, vooral indien hot
verzoek daartoe werd overgebracht door
Engeland, dat aangewezen is om het woord
te voeren, om'dat dit land sinds lang de
bondgenoot is van Japan.
De kosten van een Japansche expeditie,
aldus de -„Temps," kunnen niet afschrik
ken, indien meai ze vergelijkt met die,
welke de oorlog wekelijks aan de bond
genootcn oplegt.
Het denkbeeld van een modewerking
«ran een oorlog in Europa, wint veld, ook
in Japan en de Fransche pers wenscht
een -oplossing, welke des te gunstiger zou
worden ontvangen, naarmate zij sneller zou
zijn.
Slechts moet worden afgezien van de
Japansche medewerking, indien beslist is
gebleken, dat -er onoverkomelijke bezwa
ren zijn. En -daarover kan alleen aan dé
marche 'nadat een nauwkeurige overeen
stemming is verkregen tuss'olien de be;
trokken mogendheden te Tokio Idoor
een diplomatie, die volkomen het groore
belang van de kwestie inziet,- ons de
noodig© gegevens verstrekken.
President Wilson's Telegram acn
den Keizer.
Onder de onzijdige staatshoofden, die
keizer Wilhelm op zijn geboortedag een
felicitatie-telegram zonden, was ook de pre
sident der Vereenigde Staten.
De Amerikaansohe bladen nu, bevatten
dozijnen ingezonden protesten, waarin de^e
gestie van president .Wilson ten sterkste
wordt gewraakt.
De schrijver, van een dér felste in go-
zonden stukken in dien geest, dat in de
„New-York Times" verscheen, beweerde
o. a., dat 't gebaar van den president,-
millioenen Amerikanen diep beleedigd
heeft, wier gevoelens voor den Slachter van
België die van walging en verachting zijn.
Die Amerikanen wenschen stellig niet te
berusten in de aantijging, dat zij den Vorst
der Hunnen geluk en voorspoed, hebben
gewensdht in het jaar van moord- en dood
slag." i
Duitschers in Amerika,
De correspondent van de „Times" tie
New-York acht het noodig nog eens te
wijten op de krachtige Duitsehe propa
ganda,- die tegenwoordig in de Vereenig-
de Staten wordt gevoerd onder leiding van
den heer Demburg. Hij vertelt, dat feite
lijk van D-uitsche zijde 3 campagnes wor
den gevoerd jn Ide Unie, n.l. een anti-
Fransche,- een anti-Britsohe en een anti-
Russische en jhij meent, dat nu wellicht
de tijd is gekomen of het niet wenschelijk
zou zijn voor de geallieerden om te- over
wegen of zij niet een beroep moeten doen
op de BritsChe, Fransche en Russische in
woners der [republiek, om op te komen
tegen de „machinatiën" van hun DuitsChe
medeburgers. De correspondent wijst op
verschillend© gevolgen van de Duitsehe
propaganda zooals tjijvhet complot
tot vervalsching van Amerikaansche pas
poorten, waarin het onderzoek is gestaakt
toen men ontdekte, dat achter deze zaak
een lid der Duitsehe ambassade stond.
En -hoezeer men in de Veroeni gde Staten
afkeerig zou zijn van een vertroebeling
der betrekkingen tusschen Engeland cn
Amerika, men moet rekening houden met
de thans gevoerde propaganda, die met
'dat doel wordt gevoerd.
Te Washington werd j.l. Zondag een bij
eenkomst gehouden, tot inwijding van een
nieuwe Diritsohe pro-DuatsChe organisatie,
welker doel heet te zijn ,,-de waarachtige
Amerikaansche neutraliteit te herstellen cn
e mat— ma aa—gacag mep as
!dio zij voorheen voor haar onmogelijk zou
hebben geacht. Zij doorzocht zijn kamer, zijn
zakken, zijn snippetmand, op do jacht naar
een bewijs, dat misschien alleen in haar
verbeelding bestond. Zij zocht d© verscheur
de stukjes van brieven bij elkaar; verge
leek handschriften; paste zelfs haar sleu
tels, in de hoop de lade van zijn schrijftafel
te kunnen opensluiten; on dit alles zonder
eonig ander gevolg, dan dat zij oen lage
bedriegster werd in haar eigen oogen.
En als zij hem te zamen mot madam©
Laclairo of met eon ander© mooie jonge
dame gadesloeg, dan lelt© zij op elk wooTd
cn op iedero boweging, of zij ook iets ont
dekken kon, dat liaar wantrouwen wettig
de; maar tot heden had zij niets opgemerkt,
dat haar eenig© zekerheid geven kon. Hij
was en bleef de ridderlijke vriend der dames,
met wien allen hoog wa:en ingenomen, even-
zoo als hij liaar allen het hof maakte.
Het scheen wel, dat er eenigo verande
ring in do lucht hing. Zij gingen niet meer
zoo geregeld dagelijks met elkander uit als
zij ge-laan hadden; ten minste Martha deed
dit niet. Over het algemeen was de' om
gang met do tweo Franscho families ver
flauwd; vooral die met het gezin van den
compagnon. Madam© Laclaire kwam hoe
langeT hoe zeldzamer bij Martha en zij
gingen tegenwoordig nooit moar met haar
beiden Olof van het kantoor afhaJon. Trou
wens, hij had verzocht niet t© worden ge
stoord in zijn werk. De zal;en worden op
een veel uitgebreider schaal dan vroeger
gedreven on do bezigheden waren hierdoor
ook vermeerderd.
Hij kon niet zoo dikwijls van het kantoor
Igjmn als voorheen cn hot gebeurde nu
vaak, dat hij na het late etensuur er nog
weder heen moest. Altijd had hij druk;
haar te vrijwaren voor commercieel©, finan*'
ciecle en politiek© afliajihelijlcheid aan
vreemd© mogendheden."
Dc Amerikaansche pers blijkt zich öooii
den sohoonen schijn dier moorden niet té
laten foppen, maar laat zich onverholen
vijandig- over die geheel nieuwe prop again
da uit. Zoo schrijft de -,,New York .Times"5
van heden, Maandag: I
-„De agenten der Duitsehe propaganda;
hetzij gebelgd over het volslagen falen hun-n
ner pogingen, of aangemoedigd door vlo
goedhartige verdraagzaamheid der Am cru
kanen, hebben een nieuw plan de cam;
pagnc ontworpen, dat de aandacht vraagt
en krijgen zal.
„Ondanks alle vroegere argumenten ten'
gunste van Duitschland, werd .liet Amen;
kaansdhe volk versterkt in zijn overtik ging,,
dat de zaak, waarvoor Duitschland strijdt?
geen sympathie, maar afkeuring en veiv
oordeeling verdient."
Het gezaghebbende Amerikaansdhe blad
vat de in bovengenoemde vergadering aan;
genomen moties op, als klaarblijkelijk strék;
kend, |om kwaad tusschen de Verccnigcka
Staten en Groot-Britannie te steken, „zoop
lang de propagandisten," zegt de j„New;
York Times", „zich bepaalden tot argrt;
ment en cn overreding, was het Amerikaan;
sche volk toegevend en vergaf .hun veeL
Maar als zij gaan beproeven de daden en
de politiek der (Amerikaansche) regecring?
len gunste van Duitschland aan te wenden?
dan is het voor hen zaak, om geen stap|
verder te doen. Zij hebben schier ck. elv-sm
ste grens bereikt. En als rij in hun ver;
blindheid en aanmatiging idreigen om ge;-
bruik te maken van het stembiljet, dajJ
onze gastvrije wetten htm in handen geeft?
om Amerikaan sche burgers te straffen, onu
dat zij weigeren het bloedvergieten en do
slachtingen van hun keizer toe te juichen?
dan wordt het noodig, hen te straffen, en
hun te zeggen, dat, met uitzondering van;
•eenig© Duitschers van bloed en geboorte?
liet Amerikaan sche volk als een jots siaaC
tegenover Duitschland in dezen oorlog, dien'
!dat land gedoogde, aanmoedigde en prc«
vooeerde."
De -„Herald," de „World" en de „Sun^
van New-York, laten zich in gelijken geest!
uit.
De Belasting
voor afwezige Belgen.
Hot besluit nopens do belast-inghcffing-
van afwezige Belgen luidt als volgt:
Art. 1. De Belgen, voor het jaar 1914
aan personeel© belasting onderworpen eU
die sedert het begin van den oorlog vrij
willig hun woonstede verlaten c-n meer
dan tweo maanden buiten België verble
ven hebben, moeten een buitengewone be
lasting betalen, bepaald op het tienvoudige
van het bedrag van voormelde belasting,
er in begrepen de opcentiemen van den
Staat, tenzij vóór 1 Maart 1915 in Bel
gië zouden teruggekeerd zijn, wordt, tob
bewijs van het tegendeel aanschouwd ala
buiten België verblijvend allo belasting
schuldige, die niet is gebleven of niet vei>
blijft in zijn -Belgische woonstede.
Art. 2. Artikel 1 is niet van toepassing
op dc belastingschuldigen, voor wie liet
bedrag van voornoemde belasting, volgen©
de rol van 191-1, de opcentiemen van de®
Staat inbegrepen, niet hooger is dan
35 fr. in gem. tot 10,000 inw.
45 10—25,000
60 25—50,000
80 50—75,000
100 van meer dan 75,000
Het hoofd van hot burgerlijk bestuur
bij den gouverneur-generaal is gemach
tigd voor redenen van rechtvaardigheid
vrijstelling der belasting to verleenen.
Art. 3. De helft van de opbrengst der
belasting komt toe aan het generaal-gou-
vernemenb in België, ten einde to voor
zien in -de onkosten van het bestuur van
het bezette gebied, krachtens art. 4S en 49
der Ha«agsche Conventie op den oorlog te
land; do andere helft is ten voordeel©
der gemeente, in dewelke de belasting
schuldige onderworpen is aan de in art.
1 bedoelde belasting voor het jaar 1914.
Art. 4. D© belasting is betaalbaar ten
laatst© cp 15 April 1915 en inbaar bij
middel van dwangbevel na verloop van
dien datum.
Art. 5. Alle bijzondere gemeentoboListin-
en als eT iets hom niet naar den zin liep,
werd hij ongeduldig en driftig, zelfs tegen
Martha.
Maar soms kon hij vrijaf nemen en tlvaii
blijven. Dit deed hij gaarne; hij had hun
aardig nestje lief, zeil© hij. Dan liep hij
rond en bedacht verbeteringen, die in de
kamers konden' worden aangebracht, en ge
noot van haar keurigs inrichting.
Maar er moest vuur op-de-a haard knappen
en alle lampen moesten aangestoken worden.
Hij wilde het gaarne lekker warm en ge
zellig hebben. Als Martha nu met haar
handwerkje op de canap-é zat on hij naast
haar in den grootcn, met low bshlcelen
leuningstoel, dan was het opparbcst. Nu
eens vertelde hij haar iets, ©f las haar i ts
voor uit een nieuw verschalen boek; dan
zat hij een sigaar te rookon <m pakte de
doos met fijns snoeperijtjes, die hij voor1
Martha had meegebracht, op do tafel uit.
Ja, nu was h.ij weer de tanimo huiskat,-
die "bij de kachtel wilde liggen spinnen en
spelen cn die, gestreeld moest worden oml
zien welbehaaglijk te voelan.
Dan was hij ee.n echte kwajongen. Hij
verstopte haar schaar en hi©lp haar trouwt
bij het zoeken er naar. op allo onmogelijke
plaatsen, tot zij ze vonden op de fruitschaal'
onder de druiven. AJs hot tijd was gewör-»
den om thee te drinken, nam, hij liaar opl
zijn armen en droeg haar neuriënd en wie-i
gend, alsof zij een baby was. naar do anderd
kamer. Ten laatste vlijde hij zijn hoofd op
Haar schoot cn vertelde, half lachend, dafl,
hüj zulk een ontzettende hoofdpijn had, en
dat dia alleen boter kon worden, ojs zii
over ri streek ©n zijn voorhoofd!
utree'
(Wordt vervolgd.1
