De Eiffopeesche Oorlog.
N°. 16310
Zaterdag 12 December,
I>erde JBlac!
A®. 1914.
DAGBLAD
Wat de Belgen gedaan hebben.
Eon der oorlogscorrespondenten van de
f,N. R. Ct." schrijft:
Welke beteek-c nis de krachtige tegenstand
der Belgen heeft gehad voor den einduitslag
vart dezen oorlog, komt eorst nu in volle
duidelijkheid aan het licht.
Het aantal legercorpsen, dat de Duit-
schors reeds gedurende de eerste maand;
van den oorlog in het veld hebben gebracht,
overtrof verre het aantal, dat men, volgens
do bestaande gegevens had kunnen verwach
ten. Reeds op 2 Augustus waren er behalve
de corpsen van het leger van de eerste li
nie niot minder dan 13 reserve-corpsen ge
mobiliseerd. Rn zeer kort' daarop konden
door de Duitschors reeds geheel gemobili
seerde „Ersatz"-corpsen in het vuur wor
den gebracht.
Daartegenover stond, dat in Frankrijk
alleen de mobilisatie van het leger van do
eerste linie voldoende snel kon plaats heb
ben. Do uitrusting voor de reserve-corpsen
was inet voldoende gereed en ook do orga
nisatie liet zeer veel te wemschon over. Tijd
winnen was dus voor de Franschen hoofd
zaak en die tijd werd gewonnen, in de eer
ste plaats door den krachtigen weerstand
der Belgen, maar ook door de tactiek van
generaal Joffre, die door onverwachte of
fensieve bewegingen (o. a. op den Fran
schen rechtervleugel) de Duitschers dwong
hun linkervleugel te versterken on het offen-
siof op den linkervleugel on in het centrum,
waar toen reeds door hen: do beslissing ge
zocht word, te verzwakkon.
Sinds dien heefb door de gebeurtenissen
in België de slaglirue zich uitgebreid tot aan
zee, maar ook, al wat ontbrak aan de uit
rusting en organisatie van het geheele Fran-
sche leger kon worden aangevuld. Do too-
stand is thans zoodanig, dat Frankrijk be
schikt over een ontzaglijke reserve en zelfs
nog niet eens alle beschikbare mannen on-
icr de wapenen heeft geroepen.
Toch kan men er op rekenen, dat een de
finitieve beslissing op hot westelijk oorlogs-
fcooneel nog geruim en tijd op zich zal laten
wachten. De taktiek der Franschen is een
vari uitputting van den tegenstander en ter
wijl de Duitschers herhaaldelijk trachten
door een krachtig offensief, dat tienduizen
den menschenlevens kost, een beslist voor
deel te behalen, gaat Frankrijk voort, steeds
nieuwe troepen te vormen.
Hetzelfde doet. zooals bekend is, Enge
land, maar ook België zit- niet stil en aan
het to Havre ge esEgde Belgische ministe
rie van oorlog wordt koortsachtig gewerkt.
Van het oorspronkelijke Belgische leger
zijn thans jiog ongev. GO,000 man in hot vuur.
Hieronder zijn ongeveer 15,000 vestingtröe-
pen, die aan de V ser ia tweede linie liggen.
Het verlies van do Belgen kan worden ge
schat op bijna 80,000, waarvan ongeveer Vb
gesneuveld zijn.
Groot is het getal nieuwe troepen, be
staande uib vrijwilligers, jongens van do
nieuwe lichtingen en de ongetrouwde Belgen
tusschen 20 en 30 jaar. Deze troepen wor
den nu reeds eemge maanden geoefend, en
deze oefening, die in kampen geschiedt,
wordt zeer krachtig aangevat. Voor de uit
rusting is uib Engeland afkomstig materieel
gebezigd.
Tu do bevelvoering van het Belgische le
ger zijn grooto wijzigingen gebracht en in
het voorjaar zal een geheel nieuw leger van
ien minste 200,000 man in het vuur staan.
Onder de Belgische troepen heerscht het
zelfde vertrouwen als onder de Engelschen
en Franschen: dat in de absolute zegepraal,
tij liet na langen en hardnekkigeu strijd.
Ten slotte: in strijd met sommige berich
ten, als zou het Belgische leger thans rust
genieten, kan ik met volkomen zekerheid
melden dat het overschot van het oude le
ger nog steeds in het vuur staat en niet»
liever wil dan zelf het laatste stuk Belgisch
gbied, dat nog niet door de Duitschers bezet
is, verdedigen.
Een Charge
van de Chasseurs d'Afriquc".
Eind November schrijft een corres
pondent van d» .Daily Tel." was de
buitsebe aanval op hot Noord-Fransche stadje
Albert op ziin hoogtepunt.
Maar nog is het in handen der geallieer
den; dank zij den chasseurs d'Afrique!
Toen do fabrieken en andere gebouwen
van liet stadje, na ecu dagenlang bombar
dement in puin lagen, werd" het tijd voor
het' tegenoffensief. Op vijf mijlen afstand,
nabij O vil Iers, was een sterke vijandelijke
cavalcadoafdecling gesignaleerd, en de Fran-
s-;:his staf besloot liet terrein voor de in-
lanten'a te doen zuiveren door do cavalerie.
De chasseurs d'Afrique kregen de op-
racht de Fransche verbindingslijn met
Aweluy togen de Pruisische garde-dragoa-
uTgg te bescltefmen.
s Morgens om negen uur reed de dappero
1 avah-rie op de kleine A mbiselic j>aardjcs
'jen. weg naar Re cord el oj>en nu is con
«r chasseurs, die thans in cou hospitaal
:'£t, aan het woord:
AV ij i*ed en door een bosehje; in eon grep-
1 Jag otui mui in zóó natuurlijke houding,
1 Jn>t was alsof hij sliep. Twee van ons
•v-apddn af, en, liet Tichaam omdraaiende.
merkten zij dat hot- oen uhlaan" was;, hij
kon nog niet lang dood zijn, on wad dwaks
door liet hart geschoten.
Aangezien geen der onzen nog hier ge
weest was, waren wij zeer verbaasd; maar
locli bleven wij kalm, en verwachtten met
spanning het treffen met de keizerlijke
gardo-ruitors.
Ongeveer drie kilometer van La B.isselle
hielden wij rust, cn de officieren, beraadslaag
den onderling.
„Laten wij schieten vóór wij chargeeren"
zcide de ritmeester van het derde escadron,
waartoe ik behoor
„Neen", antwoordde de kolonel, „onze or
ders zijn precies omschreven", en, zijn sabel
trekkende, riep hij uit: ,,Allons mes ©nfante
Do kolonel wendde zich in het zadel om,
keek ons aan, en, zich in de stijgbeugels op
heffende, wenkte hij met de sabel.
Het was een gebaar da.t op manoeuvres
banaal mogo zijn. maaï op dit oogenblik
kroeg het een speciale wijdrog; met donde
rende stem riep hij:
„Escadrons, garde a vous, pour oharger,
eabro main. au trot au galop
maTcho
De trompetten sebetterden de charge, en
de officieren herhaalden de bevelen.
Do geest dor mannen was schitterend. Wij
allen voelden de bateekenis van het moment
en wij reden weg.
Onze. kleine paardje© gingen als vanzelf
in den galop zij schenen te begrijpen
wat er van ben verlangd werd, en de dron
kenschap van den strijd hield ons allen be
vangen.
De afstand tussohon ons en de vijandelijke
linies werd kleinerwij zagen hen in een
dichte massa, schijnbaar bewegingloos, maar
niettegenstaande dat, langzaam op ons toe
komende, als in supreme minachting voor
onze wild aanstormende horden.
Wij kwamen steeds nader, en liiclden de
paarden stevig in de hand. De voeten scho
ven wij wat vooruit in de beugels, die wij
vast tegen den hak duwden; de sporen
hield on wij vast aan, on, met de sabel in
do linkor., den karabijn in de rechtervuist,
kwamen wij snel nader.
Toen brak een luide kreet los: „Char
ge eren, chargec.re.nl"
Wie riepen het? Wij allen; uit ieders
keel kwam het woord, en wilde kreteti en
hoera-geroep uitten wij, toen wij ons op den
vijand stortten.
De karabijnen gingen als één knal af: snel
waren zij ter zijde gelegd, cai hielden wij
do sabel in de rechtervuist.
Zoo chargeerden wij, cn wierpen ons
schouder aan schouder op den levenden muur.
Onbeschrijflijke kreten, hftt gekletter van
staal op staal, gesnuif cn angstkreten van
paarden, alles klonk wild dooreen.
Daarop volgden de kreten van gewonden,
cn beving ons de duizeling van de moord
partij.
Ikzelf halcto mij een bres, en drong in
de steigerende, verwarde massa van. paar-
denliehamonik hakte links cn rechts,
voelde mij in de massa meegesleept, on
sloeg in den vijand, zooals mijn kameraden,
als meiJ \l/e is in het rijpe koren. De
garde-dragondera vielen om ons lieer; rui-
torloozc paarden drongen wild op en ver
hoogden de verwarring.
Als een lawine sloegen wij ons over en
cloor de achterhoede der Duitschorsdo dra
gonders lagon gewond of dood tor aarde,
of vluchtten in wilden galop.
Een paard draafde weg; bloed droop uit
zijn sidderende flanken cn 't hoofd hield hot
rockt- opgeheven, iets achterover. Op zijn
rug droeg het het beweginglooze lichaam
van cleu dood en ruiter.
Plotseling hooien wij een ratelend ge
luid de vijand opent machiucgeweervuux
op ons, en luin artillerie komt in stelling
op groot-en afstand.
Onmiddellijk verspreidden wij ons, en ver
anderden van front, cn tegelijk hoorden wij
het antwoord van onze brave kanonnier®;
linies cn .rechts van ons ontwikkelde onze
infankriebeweging zich zóó snel, dat de
Duilscho artillerie, bevreesd voor oen flank-
aanval, op Guillemont terugtrok.
Sindsdien is Albert niet meer gebombar
deerd, cn als onze „pioii-pious" langs la
•Bas&slló komen, zoggen zij met enthusiasmc.
„Hier was het dat wij de keizerlijke garde-
dragonders opvraten"
Het geheel cloct denken aan de beroemde
cavaloriechorgo van de de visie Margueritte
bij Sedan
Brief vnn een Artillerie-Officier.
Het „Journal des débats" drukt een ge
deelte van een brief van een batterij-com
mandant af. Hij schrijft o. a,
_Mijn adres is altijd nog hetzelfde. Ik heb
K'ever, dat je brieven naar A. dan naar B.
stuurt, daar ik zo dan spoediger krijg, want
wij böliooren dan tot dit, dan tot dat leger
korps. Wij hebben n.l. in opdracht een
spoorwog t-o bewaken in een sector, welke
bijzonder is blootgesteld. Wanneer een
niéuw legercorps in dio sector komt, be
haoren wij weer tot dat legerkorps. In
mijn klein kasteeltje heb ik dan ook al heel
wat generaals meegemaakt
Maak je niet ongerust over mij. De Duit-
scho granaten doen ons niet veel kwaad.
Gisteren hebben zij eindelijk mijn opstel
ling ontdekt, na ze3 weken zoeken. Plus
minus—rechts—links—erin. Die zat. Een
twaalftal projectielen viel in de batterij
resultaat nihil. Jo had dab door de tele
foon moeten liooren Daar de batterij nau
welijks drie- of vierhonderd mot-er van mijn
post verwijderd is, hoorde ik de granaten
fluiten en barstond En tegelijk hoorde ik in
de telefoon „Did zit voor, die achter.
die rechte, het loopt nog ai loa... kapitein,
die valt in het midden„Een treffer V'
„Ik geloof het wel, ik hoor er een schreeu
wen..." Na eenige oogenblikken vraag ik:
„Slaan er nog in?" „Ja, zeker, verschillen
de." „Gekwetsten?" „Neen, kapitein; de-
geen, die riep, heeft alleen een kluit aarde
in clen rug gekregen. Hij lachte omdat hij
in de modder viel hij is woedend 1" „Zeg,
dat de kerels zich dekken."
„Allo, allö, kap'tein". „Wat is er?"
„Een projectiel is door den telefoonpost
geslagen en heeft een flesoh olie verbrij
zeld 1" „Als 'het anders niet is..." „Ja, ziet
u, .„heb is niet om do flesch, maar om de
6la."
En zoo gaat 't den geheelen dag. Hot is
of de kerels niet meer weten wat ernst is.
De Strijd tegen de Vliegmachines.
De nieuwe zware vlie.gtuigvcrn ielers van
Ivrupp zijn te Wes tonde, nabij Lom-
bacrtzijdö opgesteld; een Belgische vlieger,
luitenant Jacquet, weid er onlang® bijna
het slachtoffer van
ITij vloog een 800 a 900 Meter lioog, toen
men liem plotseling omringd zagen door tal-
looze wolkjes do machine riohtte den neus
omhoog, en ©teeg, steeg aldoor hooger, tot'
hij buiten het bereik der granaten was.
Als er een vliegmachine te zien is, dan
kijkt iedereon direct wat er gebeuren gaat,
en de mannen zitten or achterheen, als hon
den aoliber het haas.
De Engelsohe gravin Annesley ontving
bericht-, dat graaf Annesley met luitenant
Beievor den 5den November op oen vlucht
boven Gstonde, door de Duitschers neerge
schoten zijn. Beide av'iateurs werden gedood.
Ook de bpndgen-ooten hebben een vijande
lijke vliegmachine vernietigd.
Eon „Taubc" vloog boven Bar-k.Duc. Het
vuur der Franschen dwong de vliegmachine
echter terug te keerén in de richting der
Argonne. Bij Chairmont werd zij echter neer
geschoten. Het toestel vloog in brand en de
drie inzittende Duitschers kwamen in de
vlammen om.
Hét Gevaar voor Avialeurs.
Een van de m^est bck- nde Fransche vlie-
g'ers heeft aan een vertegenwoordiger van
de „Echo de Pari©" verteld, dat er in oor
logstijd eigenlijk minder vlieg-ongelukkvn ge
beuren dan in tijd van vrede. Dit komt voor
namelijk omdat slechts de meest ervaren
vliegers aan hot front gebruikt worden en
burger-vliegers heelemaal niet mogen vlie-
gen. In het algemeen, zeide de zegsman van
don redacteur der „Echoloopen wij, wan
neer wij over de vijandelijke linie vliegen,
minder gevaar dan een scherpschutter, dia
zijn loopgraven verlaat. Toch is ons baantje
deze laatste weken wel gevaarlijker gewor
den, want do Duitschers, ol' het nu komt, dat
zo boterschieten of dat ze nu etui nieuw
kanon voor vliegtuigen hebben, schieten met
granaten, die op een hoogte van 2300 Meier
springen. In het begin kondén hun granaten
bc von 1800 Meter geen kwaad meer doen.
Maar op 2300 Meter zijn wij te hoog om
good to kunnen zien. zoadat wij, als we
goede inlichtingen willen meebrengen, tot
in de vuuxzonc moeten dalen. Maar zelfs dan
is liet gevaar nog niet heel ernstig, want
een paar dagen geleden ontdekte ik bij lan
ding, dat mijn vliegtuig getroffen was door
niet minder dan vijftien projectielen, .maar
ncch ik, noch mijn waarnemer hadden eonig
letsel.
Vc-lgens den correspondent te Parijs van
do „Daily Tel.", moet de Duitsohe militaire
luchtvaart in dezen oorlog meer geledon heb
ben dan de Fransohe. Op het oogenblik zou
Duitschland zeven Zeppelins en twee-en-vijf-
tig vliegtuigen verloren hebben,, zoodat hot
neg ze©cn.twintig bestuurl>are luchtschepen
en tweehonderd-zeven-en-tachtig vliegtuigen
zou over hebben. Aan vliegers en borasn-
ning van bestuurbare luchtschepen zou
Duilsdiland zes-en-tachtig man verloren heb
ben. Do Fransolien daarentegen zouden, be
halve senator Reymond, nog geen vlieger
van naam vendoren hebben.
Moed op hel Slagveld.
Dertig meter vooruit, 's anderendaags
misschien evenveel achteruit... Zoo gaat het
nog altijd bij Yperen. Geducht uithoudings
vermogen is daar noodig. Heel eigenaardig
wordt dib geschetst in „Le Nord Maritieme"
door een Fransch soldaat, die ook in den
strijd bij en om Apreen is.
Toen wij in de lange weken, dio wij als
„regiment territorial in verscheidene kan-
tonn-ementen doorbrachten, over soldaten
moed spraken, zagen wo in onze verbeelding
een grooto Duitsche troepemnassa, waarop
we instormden, bajonet op 't geweer, met-
geestdriftig goroep, gedragon door t rhytii-
me van tamboers en clairons; een stormloop
over heuvelen en door daien.
Dat was zoo bij de legeroefeningen
geweest.
Do moed, parbleu, dat was immers naar
den vijand loopen, hem aanvallen, en dan
to sneuvelen, voor dc kameraden, na den
bodem met lijken bezaaid te hebben.
Moed, was iet© als een holle, als een hei
lige, koorts, de triomf in den dood.
Den Sisten November, 's avonds dreef men
ons in 't vuur... in de loopgraven. Godurou-
de dertien nachten e»n twaalf dagen, den
dertienden werd ik gewond, zaten we in die
grachten als begraven, beslijkt, nat, stijf,
koud, onder een regen van kogels, schxap-
nels,, obussen, die nacht noch dag eens
een kwartiertje ophield.
Geen Duitschers. Ze waren ginds aan do
andere zijde van de heuvelkam; geen mu
ziek; „clairons" en „tamboers" werden,
brancardiers; geen generaal, geen kolonel,
geen commandant, geen vlag, geen banieren,
zelfs onze galons waren bedekt.
Geen verwezenlijking onzer droomen van
theatrale-heldhaftigheidvan stormloopen,
van bajonetten, door 'b bloed gevcïfd. Neen,
maar hoesten, door den rook der bomont
ploffingen, waken, om niet levend begraven
te worden onder de afgesloten aardeiui®-
teren naar 't gekerm van gekwetsteni»
't gelaat voelen de hersenen van een kame
raad; een arm voor zich uit zie» vliegen;
een vriend oprapen wiena beenen verbrijzeld
zijn of wiens borst opengescheurd is. Zien,
hooren en stil blijven. We waren in een
graf.
Ons denkbeeld veranderde. Moed was iets
meer nederigs, iets meer innerlijks, iets
meer duisters, meer zedelijks... 3a, vooral
meer zedelijk.
Die andere moed was als aristocratisch
de moedigen liepen uit de rij, onderscheid
den zich onder 'boog der overigen, zo had
den toeschouwers. Ze waren uitzonderingen.
En er zijn geen uitzonderingen, indien er
geen massa isin een loopgracht toont me»
slechts zijn moed aan zijn linker- en rech-
ter-buurman... De room vergezelt den moed
niet.
Deze moed bestaat bij-na uitsluitend in
heb bewaren van koelbloedigheid, helder
heid van geest, sterkte aan wil.
De roem van hen. die de veldslagen bij
Ype-ren meegemaakt hebben, bestaat in met
gek te worden...
Dien moed hebben we reeds getoond, en
spruit voort, niet uit de eigenschappen vaa
een gepriviligeerd individu niet» eèn bijzon
der karakter, maar uit de eigenschappen
van ons ras
Dan leest me» over gangen en dw aragan
gen, over kamertjes, telefooncellen, alles on
der den grond. Bij 't aflossen trekken lange
karavanen door die grachten, door een eer
ste, welke uitloopt op eesa rond punt, van
waar andere in verschillende richtingen lei
den. Gidsen wijzen den weg en do afgeloste
mannen mogen pas heengaan, wanneer dc
nieuwe zich achter hem bevindt.
Wonderbaar leven.
Ook de geestelijke komt daar en dikwijls
knielen drie, vier kameraden met- hem neer
in de loopgraaf bij het- lijk van een gesneu
velde. voor wicn de laatste gebeden dan op
gezegd worden...
Want de dood zweeft boven de kuastng ge
dolven gangen.
De Betaalineesler te velde.
In bet Berliner Tageblatt" vertélt een
•betaalmeester bijzonderheden, over ziju be
roep in den oorlog. De krijgskas beviadt
zich in het hoofdkwartier van het armee-
korps cai onafgebroken is de stroom van
kascommissies en betaaldmeesters daarheen.
Te voet, te paard, per fiets, in auto of wa
gen, komen iederen dag de heeren om hun
voorraad aan te vullen. Tegen het einde der
maand wordt do kas weer nieuw voorzien.
Maar ook aan twee niillioen komt eenmaal
een eind. Daarom heeft- het militair bestuur
een verdrag met- de post gesloten. AL het
geld, dat thuis op postwissels voor de troe
pen betaald wordt, blijft daar. Slechts in
het veld gezonden postwissels zelf ontvangt
de betaalmeester, en daarop betaalt- hij het
bedrag aan den gadresseerde uit.
Aan het einde van de maand legt hij dc
algemeene oorlogskas de kwitantie® voor on
krijgt dan het geld terug. Daar uu echter
de ervaring leert, dat- er veel meer geld
van het oorlogsterrein naar huis gezonden
wordt, dan omgekeerd, wordt de oorlogskas
steeds meer gevuld, want do post to veldo
draagt heb op postwissels betaalde geld aan
de oorlogskas af. Er zijn dagon geweest, dio
bij een armesoorps op deze wijze- honderd
duizend mark opleverden. Het verschil der
rekening wordt later in Berlijn vereffend.
Het geld, dat bij de mobilisatie meegeno
men is, loopt dus te velde in een cirkelgang
van den betaalmeester gaat heb naar den
soldaat, van dezen naar de post, daar van
daan weor naar do oorlogskas on f*-n weer
naar den betaalmeester terug. Bij het le
gercorps van dcu schrijver is een half door
gescheurd met papier aan elkaar geplakt-
vijf markbiljet, dat op deze manier reeds
zes maal de rond© heeft gedaan en aau
ieder station telkens weer met- vreugde als
oude bekende begroet wordb
Een andere manier van aanvulling van de
krijgskas is het in beslag nemen van staats
geld in het vijandelijk land. lil België heeft-
het eenigo malen hondorduizend franc en
meer bedragen. Onlangs is bevel gegeven,
al het Belgische zilvergeld naar DnitscWand
te zenden, zoodat voorloopig nog alleen
Duitsch papiergeld in heb bezot-te land in
omloop is.
Duilsclit Hoogleeraren in Canada.
Uit Toronto wordt, aan dc' „TimW go-
meld, dat. oi' moeulugs-vorsohilleu Vskwijt in
liet universiteitsbestuur te Torqnto over de
houding tegen ©enige Dudtsclie hooglcera'-"
teen, aan te nemen. Er zijn 3 Duitsclie hooglco-
raren, waarvan een al 13, oen andor 23 jaren
uit Duitsüliland weg ziin. Onder de cura
toren dor universiteit is ©en minderheid,
die do professoren wil ontslaan, de meerder
heid wil do heeron allee» schorsen tijdens
don oorlog, mot behoud van salaris. Hier
over nu heersulit grooto oneenighcid, die.
reeds tot hot aftreden van een der curatoren
leidde. Onder do Canadcescho ambtenaren
zijd er meer, die in gelijke positie verkeeren
al© deze Duitsohe hoogleeraren, maar minis
ter Barden raadt lean, met gematigdheid
op t» treden tegen vreemdelingen, die hun.
plicht nauwgezet vervullen. Alleen moeDt hij,
dat me» mag casche», dat deze Duitsch©
ambtenaren ziek zullen onthouden van open
lijke sympathiebetuigingen met Duitsch land.
KORTE BERICHTEN.
Charles M. Schwab, de bekende Ameri
kaanse h© st-aatmagnaat), heeft aan het Arae-
rikaanscbo departement van Staat (buit.
zaken) doen weten, dat geen van zijn staal
fabrieken onderzee-booten zal vervaardigen
voor een der oorlogvoerende partijen. Tot
dat besluit was Schwab gekomen, omdat hij
n_^ zijn plicht, als vaderlander acht, ie vol
doen aan den wensch van president Wilson,
in. elk opzicht do neutraliteit in het oog te
houden.
tr
In heb Fransche- hospitaal, te Ma-loles-
B&ins, vertoeft een sergeant van 13 jaar,
Edooard Martel geheeten.
Toen 5 Augustus, bij het begin van den
oorlog, het Gde regiment sappeur® door
Malzovillo trok, vroeg de knaap den kapi
tein hem te mogen vergezellen. „Goed",
zoide do kapitein, „als jo moeder je wil la
ten gaan." Edouard reude naar huis cn zijn
moeder zcldo„Goed, mijn jongen, als do
kapitein je meenemen wil."
Do kapitein, deed. het en do kleine
Franschman vergezelde- de sappeurs naar
heb front. Hij was in Lotharingen in den
strijd, aan do Mar no, aan do Aisne cn in de
loopgraven nabij Yperep. Vandaar werd
hij ziek naar het- hospitaal gezonden.
De knaap werd tot den rang van sergeant
ve-rhoven voor betoonden moed. Onder hot
hevigste vuur haalde hij mclinietpatronon
voor zijn kameraden, die op 400 passen af
stand van den vijand bezig waren loopgra
ven te raakea. Wegens zijn kleine figuur,
bad hij de meeste kans buiten schot te blij
ven. Met zijn eigen karabijn heeft- hij, naar
verluidt, vier vijanden in het zand doen
bijten. Hij verklaarde het in den oorlog
best te kunnen stellen en heel zijn leven
lang soldaat te willen blijven.
In hetzelfde hospitaal ligt zijn beste ka
meraad, een adjudant van 59 jaar, die als
vrijwilliger dienst nam en 42 dagen in do
loopgraven doorbracht.
Uit- Bogota wordt gemeld, dat de Co-
lumbische minister van builenlandsche za
ken bevel heeft gegeven, een station voor
draadlooze telegrafie van groot vermo
gen, dat. to Cartagena in bedrijf was, te
ontmantelen Do regeering van Columbiö -
meende zekerheid te hebben, dat dit sta
tion gebruikt werd ten dienste van Dirit-
fieöio oorlogsschepen in de Ameri'kaanscho
wateren.
Do Duitsohe gezant, te Bogota heeft-
blijkens een Reu ter-telegram iu do Engel-
echo bladen zich er bij don Columbischen
minister van buitenlandsche zaken over be
klaagd, 'dat de toon der Columbische bla
den zoo vijandig is aan Duitschland. Al dio
bladen schrijven in voor de entente^-mo
gendheden. gunstigen zin.
K <9
Volgens een telegram uit Tiflis is daar
de tsaar aangekomen voor een keizerlijk
bezoek, heb oorste sinds eeuwen.
Het Russisch© monument te G'alaiaria bij
San Stofano, is opgericht over dc gebeenten
van de Russisch© krijgslieden iu 1879 voor
IvonstanUnopcl gevallen of aan ziekte over*
lodon,
Zaterdag 14 November wérd, naar de cor
respondent der „N. R. Ct." meldt, nadat d©
bijgebouwen, door Russische monniken be
woond, door een daartoe aangezette menigto
geplunderd, cn verbrand waren, d© toren
door een batterij veld.artLllcrio mot granaten
in ©Ikaar geschoten. Zondag, Maandag en
Dinsdag worden d© massieve bovenbouw 011
do fondamenten met de ingemetselde ge*
beoutcn door genietroepen met dynamiet go-
heel vernield. Do steen brokken wórden nii
weggeruimd cn het gat dichtgegooid, opdat
ear geen spoor va» het monument zal over*
blijven.
Do oprichting had meer dan oen half
mllliocn gulden gekost. Het bouwen duurde
vicir jaren»
Do „Gazzetta del Popolu" te Milaan meldt;
dab Roeanonin met do Anierikaansche wapen*
fabriek Hartford een verdrag heeft afgeslo
ten voor de oprichting va» een fabriek voor
do vervaardiging va» geweren, revolvers en
machin*vgeweren in Roemenie. Met den bouw,
wérd reeds een aanvang gemaakt.
Uit Rome wdrdt gemeld, dat het Duitsch*
gezantschap aldaar een aanklacht indiende
teigou liet oarioaburen-blad „Asino", wegen*
voortdurende „aanvallen" op den Duitschei
keizer. j
