Oe Euroiieesche Oorlog.
Vragen en Antwoorden.
FEUILLETON.
Het Megei*ni3isje.
■Maijji_iiiÉl. 1
„Tribuna" en „Idea Nazionale" vinden dat
Salandra zich niot duidelijker had kunnen
uitdrukken en dat 't alleen maar op aan
komt het geschikte oogenblik af te wach
ten. De woorden „Leve Triest", door den
republikeinschen afgevaardigde Felice in de
Kamer geroepen, zijn volgens de „Secoio"
voor 't eerst in de Kamer vernomen zonder
dat. de president er aanmerking op maakbe
daarmee ie volgens dat blad het bewijs gele
verd dat de geschiedenis van het Drievou
dig Verbond op haar eind loopt. De demo
cratische bladen uiten zich in denzelfden
geest. Daarentegen zien clericale bladen als
„Italia" en „Osscrvatore Romano" in tëa-
landra's verklaring niet anders dan een ver
zekering dat Italië zijn onzijdigheid zal be
stendigen.
De Italiaansohe bladen publiceeren de
meening van een groot aantal afgevaardig
den met betrekking tot Salandra's verkla
ringen.
De groote meerderheid is van meening,
dat Italië zich in het conflict zal mengen.
Signor Labriola zegt: Een woord meer
zou een oorlogsverklaring be te eken en.
Signor do Felice merkte opEen prach
tige en kloeke rode, vereterkt door het ap
plaus van de vergaderinghij beteekent
oorlog.
Signor Roberta denktj dat de zin, die zulk
enthusiasm© verwekte, zou kunnen betee-
kenen, dat. een Italiaansch-Oostenrijksche
overeen komst zou bestaan, in welk geval
het eleelite de uitbreiding van de Italia&n-
sohe grens zou bet-eekenen door de vreed
zame annexatie van een deel van de pro
vincie Trente.
Signer Cameroon merkte nu op, dat Oos
tenrijk thans de gebeurtenissen zou kunnen
verhaasten door de verklaring van Salan-
dra en de demonstratie van het Italia&n-
sohe parlement als een uitdaging uit te leg
gen.
Russen en Turken.
Officieel wordt van Russische zijde ge
meld, dat het Russische leger, dat in den
Kaukasus opereert, zich meester heeft ge
maakt van Serai en Kashkal. De Turken
vluchtten na een wanhopigen tegenstan 1
te hebbefl*xgeboden in de richting Van,
talrijke ^Wonden en krijgsgevangenen in
onze handen achterlatend.
Het Turksche hoofdkwartier deelt me
de, dat de Turken Koda bezetten, een
tamelijk belangrijk punt, twintig kilometer
ten oosten van Batoem.
Door een handigen zet, stelden de troe
pen de electriciteitswerken van Batoem
buiten werking, waarbij eenige gevange
nen werden gemaakt. Driehonderd Rus
sen, die uit Batoem gezonden waren om
de door ons bezette plaats te hernemen,
vielen in een hinderlaag en werden totaal
weggemaaid.
Een Amerikaansche dame, die onlangs
zes maanden in Konstantinopel heelt door
gebracht, heeft verschillende belangrijke
mededeelingen gedaan over de toestan
den, welke in de Turksche hoofdstad heer-
schen. Kaar zei zeide, lijden de Turken
gebrek en zijn zij gekant tegen den oor
log, waarin zij op verraderlijke wijze door
Duitschland werden betrokken.
Door de mobilisatie zijn onvoldoende
krachten achtergebleven tot verzorging van
den oogst en daar Turkije het meerendeel
der goederen voor directe levensbehoeften,
invoert, deed zich dit zeer spoedig gevoe
len.
Troepen, die zeer gebrekkig zijn uitge
rust, worden overal afgericht, in vele ge
vallen onder het commando van Duitsche
officieren. Het militaire bestuur eischt al
les op, waaraan het behoefte heeft, zooals
proviand, kleederen en de voorraden der
Armeensche en Grieksche handelslieden.
Vele soldaten zijn eenvoudig met sanda
len geschoeid en in het algemeen gespro
ken is het land niet op den oorlog voor
bereid.
Genoemde dame deelt verder mede, dat
DuitschlaLd den oorlog op groote schaal
heeft geprovoceerd door aan de ,,Breslau"
waarvan de geheele bemanning uit Duit-
schers bestond, die echter in Turksche
uniform waren gestoken, bevel te geven
om Odessa te bombardeeren.
V raag: Wat beduidt het wanneer een
jemgmensoh, dat niet rookt, geheel-onthou
der is, geregeld leeft, geen opwindende boe
kon leest en veel in de open lucht is, toch
geregeld iederen nacht hardop droomt, en
soms, zij het in lichten graad, slaapwan
delt!
Ons bad wordt gevuld uit een vergaar
bak voor regenwater. Die bak is natuurlijk
met rink gevoerd, terwijl de aan- en af
voerbuizen van lood zijn. De verwarming
heeft plaats door gas. Wanneer nu het wa
ter uit den geyser komt is het zuiver wit;
kort daarna begint het geelachtig te wor
den, alsof er iets in lag te roesten. Kan dat
water ijzerhoudend zijn? Maar hoe komt
regenwater aan ijzerdeeltjes? Gebruikt men
dit water voor mondspoeling, dan proeft
het licht-samentrekkend.
Antwoord: Voor den leek is het ge
val moeilijk te verklaren. Vermoedelijk zal
de medicus, als hij het jongmensch kent en
observeert, wel een verklaring vinden voor
het slaapwandelen. Zou het niet het beste
zijn een zenuwarts te raadplegen
Het regenwater is niet ijzerhoudend, als
het uit. de lucht komt vallen, de looden bui
zen zullen het niet doen, zoodat wij tot de
slotsom moeten komen, dat of in den ver
gaarbak roest de binnenwand, of do geyser
is van binnen niet zuiver. Openmaken en
onderzoeken.
Vraag: Is u ook bekend of er jaarlijks
een oproeping plaats heeft, voor het in bij
gaande „Staatscourant" bedoelde examen?
Wordt een dergelijk examen ook voor Fn-
discken dienst afgenomen of worden de
hier te lande reeds bestaande werkkrach
ten naar In-dië uitgezonden? In welke
maand heeft bedoelde oproeping plaats en
wanneer wordt het examen gehouden
Antwoord: Deze oproeping wordt
alleen gedaan, wanneer er behoefte aan
deze werkkrachten is en dan wel voor 1
Juni. Of er voor Indie een dergelijk exa->
men afgenomen wordt, is ons niet bekend.
Vinden wij daarvan een opgave in de
„Staatscourant" dan zullen wij dat mede
deel en.
V raag: BeJeefd verzoek ik u mij te wil-»
len opgeven het adres, waar men zich ver
voegen moet om als aviateur opgeleid te'
worden Kan zulks ook van Rijkswege ge*
ecliieden
Antwoord: Er heeft een school be*
staan te Soesterberg van de firma Verwey
Lugard. Vraag eens aan den Redacteur
van 't tijdschrift „Avia".
Vraag: Is het wel eens gebeurd, dat
op het laatste nummer in de Staatsloterij
de 100,000 viel met Premie 30,000 en Pre
mie ƒ3000? Ik meen van ja maar het werd
mij tegengesproken.
An t woord: Inderdaad is dit eens
twintig jaar geleden gebeurd met een lot?
uit de collectie van een Rotterda-msoh col
lecteur. U heeft dus gelijk.
Vraag: Wij zijn met ons drieën broer#»
De eerste ia vrijgeloot, de tweede ia in
dienst, ik moet in 1915 loten, heb ik nti
broederdienst
Antwoord: Ja, ge kunt u als zoodanig
aangeven.
Vraag: Ik ben 16 jaar en ben van plaiï
om vrijwillig dienst te nemen bij hot In
structie-Bataljon te Kampen, maar nu er
niet eerder plaatsing is dan na de mobili
satie en ik nu zonder werk ben, zoo is mijn
vraag of er geen gelegenheid bestaat om
vooroefeningen of eenig onderricht op mi
litair gebied te genieten? Zijn er ook soms
leerboeken tot dit doel in den handel
Antwoord: Nergens anders op d£ty
oogenblik dan bij een weerbaarheidsve©*
eeniging. Geeft u op als lid, dan zal mean
u ook wel verder op de hoogte brengen.
Vraag: Is het niet toevallig, dat „D>-
Telegraaf" steeds berichten brengt weikef
in een zeer hatelijk daglicht gesteld rij»
tegenover Duitschland, en zoo haar sterke»
antipathie tegen dat land laat blijken? Ifl
dat wel neutraal blijven
Antwoord: Deze vraag moet u rich
ten tot de redactie van „Do Telegraaf*
zelf. Zij is mans genoeg zelf een antwoord
te geven. Wij achten ons niet geroepen in
de Vragenrubriek een collega een afkeu
ring of een goedkeuring te geven.
Vraag: lk ben voor mijn nummer ini
dienst. In mijn diensttijd is mijn vader oa c..-
leden en bleef er een broer over. H'j gaat
nu trouwen, dus val ik nu in de termen al#
kostwinner en kan mijn moeder nu van het
land trekken?
Antwoord: Als ge werkelijk kostwiiv-
ner rijt en de levensomstandigheden waar
onder het gezin naartoe ge behoort, dit
noodzakelijk maken, hetgeen bij onderzoek
zal blijken, kunt u aan den Burgemeester
uwer gemeente om vergoeding vragen.
Vraag. Kunt u mij ook meedeelen*.
wanneer het 2de ba-t. lichting 1915 ondeü
de wapenen moet komen?
Antwoord: Neen, is nog niet bekend.
Vraag: Zoudt u mij kunnen mededee*
len of er brieven naar Rusland verzonden
kunnen worden
Antwoord: De post hier zal zeer ze
ker mail voor Rusland te verzenden heb
ben, evenals Engeland en Frankrijk. Eén
der wegen is bijv. over Zweden en Finland.
I)e Avonturen van
een Bioscoop-Operateur.
Te Amsterdam is aangekomen de heer
Kareis, vertegenwoordiger van het huis
Gaumont te Parijs. Belg van geboorte-, om
trent wiens hoogst avontuurlijken tocht als
operateur dwars door de vuurlinie heen d©
„Tel." het volgende mededeelt:
Bij liet uitbreken van den oorlog was hij
to Brussel, als garde civique onder de wa
penen. Bij de bezetting van Brussel werd hij
naar Antwerpen gestuurd en voor het
bombardement ontwapend. Na de ontwa
pening schafte hij rieh een burger pakje
aan en ging hij te voet naar Brussel. Daar
meldde hij zich weer bij het huis Gaumont,
die hem eenige duizenden meter film en
een toestel verschafte. Aldus gewapend
ging de heer Kareis op weg. Het eerst
richtte hij zijn schreden naar het verwoes
te Leuven. Een. tijd lang 6laagde hij er in
van de gruwelijke verwoestingen eenige op
namen te maken. Doch een patrouille snap
te hem en hij werd gearresteerd. Men dacht
met een spion te doen t-e hebben. Zijn toe
stel werd hem afgenomen en met de han
den in de hoogte liet men hem een uur
lang tegen een muur staan. Reeds dacht
hij, dat hij het lot van zoovele ongelukkige
landgenooten zou deelen, toen hij voor
een officier geleid werd, die beweerde van
de cinematografie op de hoogte te rijn. Een
nog ongebruikte film hadden de- Duitschers
aan het daglicht blootgesteld en de slimme
officier vond het een „verzachtende om
standigheid", dat crop de film niets te
zien was.
De heer Kareis bood den officier toen
aan een opname speciaal voor hem te ma
ken. En deze nam dat voorstel aan, beloof
de hem de vrijheid, als hij voor hem een
film wilde maken van rijn troep. Dadelijk
werd het toestel in gereedheid gebracht,
de troep defileerde en do heer Kareis
draaide, tot groote voldoening van den of
ficier. Zelfs wees de officier hem nog ver-
schillende plekken, die hij moest opnemen
en gewillig voldeed de operateur aan dit
verzoek. Na deze operatie nam hij den of
ficier mede naar een donkere kamer, knip
te vlug het bovenste, dus ongebruikte stuk
film af, pakte dat netjes in een blikken
trommel en gaf het den officier, tevens alle
aanwijzingen gevend voor de wijzo van ver
zending, opdat het ontwikkeld kon worden.
Do opname zelf, de onderste rol der film,
had hij veilig in zijn zak geborgen.
Overgelukkig met zijn film stelde de offi
cier den heer Kareis in vrijheid.
Deze wandelde nu van Leuven naar Hal.
Zijn plan was naar de kust te gaan met
vermijding van Brussel en dan te zien of
hij naar Engeland kon oversteken. Nu eens
loopend, dan weer meerijdend met een
vriendelijken koetsier, kwam hij over Door
nik en Kortrijk tot Dixmuidcn. Toon hij
daar aankwam waren de gevechten in vol
len gang. Yan beide rijden had men het te
druk om rich met hem bezig te houden.
Zonder het zelf te weten, bevond hij zich
nabij Dixmuiden midden in de vuurlinie.
Hij wist dit pas nadat een Fransch officier
hem had meegedeeld, daar hij juist in de
linie stond, die bestreken werd door de
Fransche mitrailleurs.
Hij ging verder, doch werd door een
Fransche patrouille gearresteerd. Doch
toen hij voor den wachtcommandant werd
gevoerd, was het misverstand spoedig op
gelost. Alleen verzocht men hem dat hij
zich zoo gauw mogelijk achter het front
der troepen zou begeven. Hij voldeed aan
dit. bevel, maar was toch nog in staat me
nige interessante opname te nemen a-an de
Yse-r, nabij Yperen en in de loopgraven.
Van de Yser ging hij naar Boulogne, van
waar hij per bpot overstak naar Folkesto
ne. Hij begaf zich toen met. zijn kilometers-
oorlogsfilm naar het Gaumont-filiaal te
Londen, waar hij met gejuich werd binnen
gehaald.
Twee dagen na rijn aankomst te Londen,
trilden de oorlogsbeelden van den heer Ka
reis al op de doeken der Londensche bio
scooptheaters.
Hij bracht zelf zijn film naar Parijs en
kwam van Parijs langs den gewonen weg
der laatste maanden dat is via Boulogne en
Folkestone, naar Amsterdamom ook hier
het resultaat van zijn arbeid te vertoonen.
De heer Kareis, die als vertegenwoordi
ger der Gaumont-fabriek geregeld Amster
dam bezocht, is in de Amsterdamsche bios
coopwereld een zeer bekend persoon.
Naar de „Frankf. Ztg." uit Tokio ver
neemt heeft de Russische generaal Henno
nius met Japansche geschutgieterijen een
contract gesloten voor de levering van 48
batterijen.
Slot.)
Toen zij haar gelaat naar ons toekeer
de, stiet ik een kreet van van verbazing
en ontzetting uit. Het had een hoogst
zonderlinge, \ale gelaatskleur en de trek
ken misten alle uitdrukking. Een oogenblik
later was het geheim ontdekt. Holmes
streek lachend met zijn hand achter het
oor van het kind, een masker viel naar
beneden en voor ons zateen klein,
koolzwart negermeisje, dat van pleizier
over onze verblufte gezichten al haar wit
te tanden liet zien. Ik moest instemmen
met haar vroolijk lachen, doch Grant Mun-
ro staarde haar sprakeloos aan en greep
met zijn hand naar zijn keel.
„Mijn hemel", riep hij eindelijk. „Wat
moet dat beteekenen?"
„Ik zal je zeggen, wat het moet betee
kenen", zeide mevrouw Munro, terwijl zij
met een vastberaden, kalm gelaat de ka
mer binnentrad. „Gij hebt mij tegen mijn
verlangen tot spreken gedwongen en nu
moeten wij ons beiden, zoo goed het gaat
in het geval schikken. Mijn man is te At-
De ondergang van de Engelsche
Super-dreadnought „Audacious".
In de New-York Times" van den 16dcn
November komt een uitvoerig verhaal voor
Aan ooggetuigen over het vergaan Aan de
Engelsche dreadnought „Audacious" op de
Iersche kust. Het verhaal wordt gedaan
door den kapelmeester James R. Beainea
en den muzikant Hugh Griffith, van het
sch-eepsorkest van de „Olympic", die op
den 27sten October de bemanning van het
Engelsche slagschip redde en naar Lough
Swilly bracht. Ofschoon zich 900 officieren
en manschappen op de „Audacious" be
vonden en het reddingwerk door een he
vige» storm bemoeilijkt werd, gingen
slechts twee menschenlevens verloren. Aa-n
het verhaal wordt het aTolgende ontleend:
Nadat de „Olympic" op den 21sten Oc
tober New-York verlaten had, werd van de
Noord-Oostkust van Ierland gemeld, dat
daar zeemijnen lagen en sommigen vreesden
voor een behouden overtocht. Alles ging
intussehen goed tot den 27sten October, des
morgens toen de Tory-eilanden op de
Iersc-he kust in het gericht kwamen. Het
was koud, somber weer en er stond een
holle zee. Om elf uur zagen wij twee oor
logsschepen. Het grootste rolde zwaar en
helde zoodanig over, dat. de stortzeeën over
het. achterdek spoelden. Het was de „Auda
cious". Eerst dachten wij aan niets ern
stigs, tot plotseling het andere schip, de
kruiser „Liverpool" rig-zags-gewijze dwars
voor de „Olympic" begon te manoeuvree-
ren. Dat duurde ongeveer een kwartier.
Intussehen waren wij voldoende genaderd
om met het bloote oog te kunnen waarne
men, dat het oorlogsschip do noodvlag aan
zijn gTOoten sign aal mast had geheschen.
Het manoeuvreeren van do „Liverpool"
had ten doel zich te vergewissen, dat geon
gevaar voor mijnen meer bestond Wij stop
ten op 500 yard van het oorlogsschip en
eenige minuten later klonk het bevel„In
de booten". Veertien reddingbooten wor
den eerst aan bakboordzijde losgemaakt,
maar zij werden weder vastgemaakt, waar
na de booten aan stuurboordzijde neerge
laten werden. Zij werden met matrozen,
stokers en stewards van de „Olympic" zon
der eenige opwinding bemand. Intussehen
etict van het oorlogeechip een boot met vijf
man af, die door de hooge zee spoedig om
sloeg. Eén man verdronk, terwijl de ande
ren gered werden.
De reddingbooten hadden een half uur
noodig om het oorlogsschip te bereiken. De
bemanning aan boord van de „Audacious"
gedroeg rich schitterend. Rustig wachtten
zij hun beurt af om in de booten plaats
te kunnen nemen en kalm liepen do of
ficieren op de commandobrug heen en weer
alsof er niets aan de hand was. Tijdens 't
reddingwerk verschenen verscheidene tor-
pedobooten, visschersvaartuigen en kleine
kruisers op het tooneel van de ramp, die
door draa-dlooze seinen der „Liverpool" te
hulp geroepen waren. Twee-honderd-vijf
tig leden der bemanning van de „Auda
cious" werden door de „Olympic" aan
boord genomen, terwijl 450 op de andere
schepen verdeeld werden. De overige 200
bleven aan boord van het oorlogsschip, ten
einde bij den bergings-arbeid te helpen.
De „Audacious" had reeds veel water
gemaakt. Om acht uur vas het schip op de
mijn geloopen en gedurende ongeveer 5
uur lang was het water door het aan bak
boordzijde ontstane lek binnengedrongen.
Het bakboord geschut in den grooten toren
stak nog slechts even boven het water uit.
Om één uur waren de manschappen van de
„Olympic" weder aan boord \'an hun schip
teruggekeerd. Een der booten had niet
minder dan drie tochten moeten onderne
men. Dc veertien redddngbooten liet. men
drijven, daar het ten gevolge van het on
stuimige weder niet mogelijk was ze weder
op te halen.
Do pogingen om de „Audacious" te ber
gen werden door den kleinen torpedojager
„Tury" met kracht ter hand genomen. Het
mocht echter niet gelukken het schip weg
te slepen, daar de trossen telkens braken.
Ten slotte verliet de „Olympic" bij het
invallen van de duisternis, met achterlating
van haar reddingbooten, het zinkende oor
logsschip en kivam denzclfden avond nog
te Lough Swilly aan.
Een machinist van de „Audacious" ver
haalde het volgende over de ramp
„Ik bevond mij in het. ruim van het schip,
toen ik plotseling een luiden knal hoorde,
alsof er een kanon afgeschoten werd.
Eenige minuten later werd in de machi
nekamer het bevel ontvangen
„Torpedo aan bakboord. Allo waterdich
te schotten sluiten
Nadat dit bevel uitgevoerd was, begaf ik
mij aan dek, waar de geheele bemanning
rustig nadere bevelen stond af to wachten.
't Andere oorlogsschip ran het eskader
stoomde spoedig na de ontploffing, over
eenkomstig het bevel der admiraliteit, weg,
om eerst ©enigen tijd later terug te kee-
ren.
Aanvaokelij'k meende men, dat de „Auda
cious" door een torpedo van een onder
zeeër getroffen was, doch later bleek, dat
het schip op een drijvende mijn geloopen
was, die afkomstig was van een visschers-
vloot, welke onder Noorsche vlag voer. Op
bevel a-an den vlootcommandant liet men
de „Audacious" om 9 uur '6 avonds in de
lucht vliegen.
Daar de admiraliteit het vergaan van de
„Audacious" geheim wilde houden, moest
de „Olympic" een week lang te Lough
Swilly blijven, terwijl alle passagiers moes
ten beloven, bij hun landing te Belfast het
diepste stilzwijgen te zullen bewaren.
Een correspondent van de Hea-rt-bloden,
die rich aan boord van de „Olympic" be
vond, schildert het gebeurde als volgt af:
Dinsdagmorgen zagen wij op de hoogte
van Ierland op een afstand van 4 k 5 mij
len, een Engelsche dreadnought, een krui-\
ser en een torpedoboot. Wij voeren naar
deze schepen toe en vonden de „Auda
cious", die ons meldde, clat rij in zinkenden
toestand was. Herhaalde malen poogde de
dreadnought op de „Olympic" een kabel
over te brengen, om op die wijze in ondie
per water gesleept te kunnen worden. Doch
eerst toen een Zweedsch koopvaardijschip
verscheen, dat de kabel oppikte en aan
boord van de „Olympic" bracht, gelukte
het, een verbinding tot etand te brengen.
Maar nauwelijks zette de „Olympic" zioh
in beweging, of do kabel brak. Ten slotte
begaf de „Olympic" zich, overeenkomstig
de ontvangen bevelen, naar Lough Swilly.
langzaam stoomde het 6chip weg en toen
wij op vrij grooten afstand van het wrak
gekomen waren, hoorden wij plotseling een
ontzettenden knal. Een groote vuurkolom
zagen wij oplaaien en nauwelijks dertig
seconden later waa allee in diepen, etik-
donkeren nacht gehuld. Het kruitmagazijn
was in de lucht gevlogen en het mooie oor
logsschip was in de dliepte verdwenen.
Dc homling van Italië.
De verklaring van Salandra wordt in de
heele buit-enlandsche pers be-sproken. De
„Neue Freie Eresse" van Weeoen vat haar
samen in de a\ oordenonzijdigheid in den
oorlog, aanspraken in den vrede. Zulk een
politiek van aanspraken meent het Ween-
sche blad kan geen rechtstreekschen in
vloed op den tegen woord igen toestand oefe
nen, want bij benadering valt nog niet te
zeggen welke groep van oorlogvoerende sta
ten Arergroot en welke verkleind uit den oor
log te voorschijn zal komen. Yan recht-
streeksche waarde is dan ook alleen ds ver
klaring dat dc onzijdigheid het meest met
Italië's belangen overeenkomt.'
De Zeit", een ander Weensch blad, acht
de zinsnede dat Italië er niet alleen voor
zorgen moet onverlet te blijven, maar ook
er tegen moet waken dat 't tengevolge van
de vergrooting iran andere staten naar ver
houding in beteekenis zou verminderen, het
belangrijkste punt in Salandra's redevoe
ring.
Het Kopenhaagsche blad „Berlingske Ti-
den de" bevat een telegram uit Parijs, dat
de-n indruk weergeeft die de rede oaar heeft
gemaakt. Men is daar van meening dat de
richting welke Italië inslaat, op deelneming
aan den oorlog moet uitloopen. Een beslis
sing is echter voorshands nog niet te wach
ten. Alles zal er van afhangen hoe de toe
stand zich in den Balkan en de Mohaaime-
daansehe wereld ontwikkelt.
De krachtige woorden van Salandra moe
ten echter reeds aanstonds grooten invloed
uitoefenen op het handelsverkeer van Ita
lië met Duitschland en Oostcnrijk-Honga-
rije, te meer daar vooral Duitschland voor
den invoer van levensmiddelen in sterke
mate afhankelijk is van Italië. Fransche
bladen bespreken'in verband met Salandra's
rede ook de positie van Servië. Belgrado's
val achten zij te betreuren, doch uit militair
oogpunt is hij van geen beteekenis. Het sa
mentrekken van grooto Oostenrijksch-Hon-
gaarsche troepen in Servië behoeft op zich
zelf geen verderen opmarsch in Servië te
beteekenen. Maar wanneer Italië zijn on
zijdige houding laat varen en zich begint te
roeren aan de Adriatische kust, kunnen de
Oostenrijkers moeilijk terugkeeren wanneer
zij eenmaal te ver in het Servische bergland
zijn doorgedrongen.
Ook een aantal Ttaliaansche bladen heeft
in Salandra's rede de belofte gelezen dat
Italië zich in den oorlog zal mengen. Zij wij
zen vooral op de aanspraken te land en ter
zee, welke Salandra heeft aangeroerd.
„Corrière della Sera", „Secoio", „Yita",
voorzichtig te zijn, liet ik het kind over
dag niet buiten komen en haar gezichtje
en haar handen bedekken, opdat niet
wanneer iemand haar voor het raam zag,
het gerucht zich zou kunnen verspreiden,
dat zich hier een negerkind bevond. Zoo
ik minder voorzichtig ware geweest, zou
ik wellicht verstandiger hebben gehandeld,
maar ik was half waanzinnig van angst,
dat gij achter de waarhied zoudt kunnen
komen.
Gij deeldet mij mede, dat het huisje
weer betrokken waa. Ik had toen wel tot
den volgenden morgen kunnen wachten,
maar ik kon niet slapen van zenuwachtig
heid en dus kleedde ik mij eindelijk aan,
daar ik wist, dat gij niet licht wakker
wordt. Maar gij zaagt mij de kamer verla
ten en daarmee begon mijn ellende. Den
volgenden dag hadt gij het in uw macht,
mijn geheim op het spoor te komengij
waart echter zoo grootmoedig je voordeel
er niet mee te doe;i. Drie dagen later
waren kind en verpleegster nauwelijks de
achterdeur uit, of gij stormdet de voor
deur binnen.
En nu weet gij alles en ik vraag je: Wat
moet er van ons, van mijn kind en mij
worden
Zij sloeg haar handen ineen en wachtte
op antwoord.
Het duurde ruim twee minuten vóórdat
Grant Munro het stilzwijgen verbrak. Het
antwoord echter, dat hij gaf, was zóó, dat
ik het mij altijd met genoegen zal herinne
ren. Hij tilde de kleine op, kuste haar,
stak daarop, met het kind op zijn arm, d©
moeder zijn hand toe en wendde zich toen
naar de dour.
„Wij kunnen de zaak beter thuis bespre
ken", zeide hij. „Ik ben geen bijzonder
goed man, Effie; maar mij dunkt toch,
dat ik beter ben dan gij mij hebt geschat".
Holmes en ik volgden hen op het pad
tusschen de hagen. Toen wij op den straat
weg kwamen, trok mijn vriend mij aan de
mouw en fluisterde mij toe: „Mij dunkt,
wij kunnen ons in Londen nuttiger maken
dan in Norbury".
Hij liet eich verder met geen enkel
woord over het geval uit, doch toen hij
zich laat 's avonds met een brandend©
kaars naar zijn slaapkamer begaf, zeide
hij:
„Mocht het je eens voorkomen, Watson,
dat ik ietwat te zelfbewust word, of mij
minder moeite voor een ge\al geef, dan
het dit verdient, fluister mij dan slechte,
bid ik je, het woord Norbury iu 't oor ©a
ik zal je zeer dankbaar zijn".
lanta gestorven, mijn kind is echter in heb
leven gebleven".
„Jouav kind?"
Zij trok een zilveren medaillon uit haar
boezem. „Gij hebt dit nooit open gezien".
„Ik dacht, dat het niet geopend kon
worden".
Zij drukte op een veer en de bovenkant
sprong open. Het portret van een man
met een knap, intelligent gelaat, hetwelk
de onmiskenbare kenmerken van een
Afrikaansche afkomst droeg, vertoonde
zich.
„Dit is John Hebron uit Atlanta", zei
de de dame, ,,een uitnemend mensch, dien
niemand aan zielenadel overtrof. Ik raak
te met mijn geheele familie wegens mijn
huwelijk met hem in onmin, maar ik heb
daarvan, svolang hij leefde, geen oogen
blik berouw gehad. Wij betreurden het,
dat ons eenig kind meer naar zijn volk
dan het mijne aardde. Dat komt dikwijls
in zulke huwelijken voor en onze kleine
Lucy is veel donkerder dan haar vader
was. Maar donker of blank, zij is mijn
lief klein meisje, en moeders lieveling".
Bij die woorden sprong de kleine op,
liep op de dame toe en verborg haar ge
laat in haar japon.
„Dat ik haar in Amerika liet", ging
mevrouw Munro voort, „gebeurde slechvs,
wijl zij een zwakke gezondheid bezat en
de verandering aran lucht nadeelig voor
haar kon zijn. Ik vertrouwde haar aan de
zorg van een trouwe Schotsche vrouw toe,
die bij ons al de jaren van ons huwelijk
had gediend. Geen oogenblik heb ik er aan
gedacht haar als mijn kind te willen ver
loochenen. Toen het lot ons echter samen
bracht, Jack, en ik je leerde liefhebben,
zag ik er tegen op met je over mijn kind
te spreken. God moge het mij vergeven,
maar ik was bang je te verliezen en ik had
den moed niet er met jou over te spre
ken. Ik moest tusschen u beiden kiezen
en in mijn zwakheid keerde ik mij van
mijn eigen klein meisje af. Ik heb drie
jaren haar bestaan voor je verborgen ge
houden, maar haar verpleegster schreef
mij geregeld en ik wist, dat zij het goed
maakte. Maar eindelijk kon ik aan het ver
langen naar mijn kind geen weerstand
meer bieden al mijn pogingen om dat te
onderdrukken waren vruchteloos. Ofschoon
Lk mij van het gevaar was bewust, waar
aan ik mij blootstelde, besloot ik het kind
te laten overkomen, al was het ook maar
voor een paar weken. Ik zond de ver
pleegster honderd pond en huurde voor
haar dit huis, zoodat zij mijn buurvrouw
kon worden, zonder dat ik toch in eenige
relatie tol haar scheen te staan. Om recht
