N«. 16793
Maandag; 33 IVovetiil>ei\.
Tweed© JBlad. A®. 1914.
Wat dr. BOS over het
Leeningsontwerp schrijft.
Kantongerecht te Leiden.
Wed. J. H. van Rossum Du Chattel&Zn.
Binnenland.
FEUILLETON.
Geen Misdadiger.
LEIDSCH
EAItBT.AE
In „DE VRIJZINNIG-DEMOCRAAT"
schrijft dr. Bos over het leeningsontwerp:
Men spreekt van een concessie, dat de
tijd, binnen welken do leening niet go-
converteerd kan worden, van zes tot
drie jaren is teruggebracht en dat vóór
1 Januari 1920 oen voorstel van wet
moet worden ingediend omtrent de vraag
van do dekking van het dan nog be
slaande restant der leening.
Wat beteekende dc termijn van zes
jaren in dc oorspronkelijke plannen Dat
de geldbeleggers van hun mooie rente
van 5 procent ton minste zes jaar ze.
kor konden zijn. Het gevolg was wol
tevens, dat geen macht Ier wereld in
die zes jaren iets lot aflossing van do
leening zou kunnen ondernemen, hot
doel was den geldbeleggers zekerheid
te geven voor hun hooge rente, om
daardoor do leening aantrekkelijker te
maken.
Bij onze leening was deze zaak van
geheel ondergeschikte bel,eekenis. Wie
heeft ervaren, hoc sI i k op dit oogon-
blik 5 pCt. bimienlandsche fondsen ge
vraagd w orden, zal geen oogonblik twij
felen aan het schitterend wolslagen der
leening.
Do geheele bepaling kan gcrrisl wor
den gemist. Verkorting nu van zes op
drie jaren zou alleen in zoover waarde
hebben, dat zi,| een geheel onnoodige
belemmering wegneemt om de mogelijk,
lipid to openen voor oen andoren finan
cier, te doen, wat de tegenwoordige Mi-
nister van Financiën, oio, volgens zijn
eigen verklaring, het met. zijn eigen voor.
stel eigenlijk niet eens is, niet wenscht
te verrichten.
Deze mogelijkheid zou dus medebren
gen. de noodzakelijkheid voor de over-
grpoto meerderheid van vrijzinnigen en
een groot deel van de nict-vrijzinnigen,
blijkens do uitingen in de rechlsche pers,
om niet alleen mot kracht verder de pro
paganda to voeren voor een oorlogshef-
ling ineens, maar dat. te doen tegen de
Regeering.zelve, zoodra de builcngewo-
lio omstandigheden voorbij zouden zijn.
Alen behoeft slechts even hierover na
te denken, oni te zien. hoe het doorzet.
1en van de plannen der Regeoring op
do wijze, zooals zij'tlians zijn in gediend,
het politiek leven reeds in den eersten
tijd, nog afgezien van het vervolg, ten
eenenmale zou ontredderen. Dat kan en
mug toch niet. haar bedoeling zijn. Maar
is dat haar bedoeling niet, dan betoe-
kont de geheele bepaling niets anders
dan dat men verwacht, dat er geen
gebruik van wordt gemaakt.
Dg tweede zoogenaamde concessie is
in verband hiermede te begrijpen. Vóór
1 Januari 1920 moet een ontwerp wor-
den ingediend tot dekking van het dan
nog ïesteerend bedrag.
De druk van die wettelijke verplichting
is niet zwaar. Immers, wanneer men
niets doet, loopt de wet van 1914 gere
peld door. De dekking is daarin im>
mers geregeld. Men moet dan opkomen
tegen een eenmaal aangenomen wet. De
lijd, waarop men tot opofferingen in het
algemeen belang bereid was, ten einde
ineens het gróolo nadeel van den rnöhi-
lisatietijd te boven te komen, is dan al
lang voorbij. Er zijn dan allerlei maat
regelen genomen, waardoor ook de vuri
ge voorstanders van nu zouden moeten
zeggen: de omstandigheden liggen weer
anders. Vijf jaren van de 15 zijn er dan
al voorbij, waarom nu voor de tien an.
derj nog een andere regeling te troffen?
Kortom: do bepaling beteekent niets,
wanneer ze zoo blijftZe is schijn.
Wat „Het Vaderland" voorstelde
is van meer belang. Indien vóór 1 Janu.
ari 1917 oen wetsontwerp tot dekking
van de mobiiisatiekosten en wal daar.
mede in verband staat, moet worden in.
gediend, indien voorts in de leeningswet
over dekking niet wordt gesproken, dan
zijn Regceriu" en Kamer verplicht deze
zaak onder de oogen te zien, wanneer
deze buitengewone omstandigheden
voorbij zijn.
Zij kunnen dat doen, nog onder den
indruk ran do groote ramp, die ons ge
troffen heeft, maar met een goéd over.
zicht van den loostaud, zooats die dan
zal zijn.
Van aflossing kan dan in deze eerste
twee jaren geen sprake zijn. Dc rente
kan desnoods, evenals dc andere geraam
de tekorten van deze jaren, voor zoo.
ver ten gevolge van den oorlog ont
staan. m de leening worden opgenomen.
Wil do Regeering daarvoor in deze 2
jaren por só dekking hebben, dan valt
over de wijze waarop, desnoods te spie.
ken.
Wil de Regeering evenwel thans haar
wetsontwerp onveranderd doorzetten,
dan beteokonl dat, dat zij op oen tijd
stip, te midden van de mobilisatie, een
reusachtig groote leening wil aangaan
voor oen langen tijd, waarvan de nood.
zakelijkheid'd p dit oogenbiik en
tot die bedragen door vele finan,
ciers wordt ontkend en ons daarbij' ge
durende 15 jaren feitelijk vastbindt aan
een reeks van belastingen, waarvan on-
derschei dene ten eenenmale onaanneme
lijk zijn voor oeen groot deel van het
volk.
Naar mijn moetiing mag geen Regie
ring dat ihans doou. Ook de voorstan-,
ders van een heffing ineens naar den
grondslag van do vermogens en inkom
sten hebben aan deze heffing niet an.
ders gedacht dan als definitieve afreke
ning, fiadat in de oersie paar jaar met
tijdelijke leeningen bij de Nedcrlandsoho
Bank of particulieren,de kashehoeften
waren bevredigd. Niemand van hen heeft
willen dwingen om in de tegenwoordige
moeilijkheden deze beslissing te nemen,
wel daarvoor thans propaganda willen
maken. De Regeering evenwel legt ons
oen beslissing voor in dozen moeilijken
tijd. In dezen lijd, nu de critiek in 't al.
gemeen zoodanig aarzelt zich uit te spre
ken, dat degene, die open voor zijn mee
ning uitkomt, door menigeen als woel
ziek |en de Regeering hinderend in
haar taak wordt beschouwd.
Terughoudendheid van de critiek in
het parlement eisclit evenwel zelfbeper
king van de Regeering in de uitoefening
harer thans buitengewone macht-
Zij heeft thans genoeg kunnen zien,
dat godsvrede, beteekent.: vrede met
degenen, die het verst van ha-ir afstaan,
des te inniger vrede, naarmate die af.
stand liet grootst is; beteekent strijd
opgeschorte en dadelijke strijd met haar
vrienden, het scherpst met hen, die het
dichtste hij haar slaan.
Afet alle kracht moet een beroep op
haar worden gedaan, om harerzijds me-
de Ie werken tot het betreden van een
weg, die de beslissing over zoo groote
zaak verdaagt tot rustiger tijd.
De zitting va-n lieden genoot de eer te
worden bijgewoond door ecnige leerlingen
vun prof. A. J. Blok, vrouwolijke en man
nelijke, ten eis.io hun, als aanstaande
rechtsgeleerden, een lcijk te geven op de
openbare behandeling van et-rafzaken door
den kantonrechter. De professor zelf was
ook aanwezig. Alles ging nu nog meer in
de puntjes dan anders en de menschen op
de publieke tribune moesten thans muisstil
wezen.
Aan de orde waren 92 zaken w. o.
veel onbeduidende ter openbare behan
deling en 12 kinderzaken.
Waarnemend griffier mr. Krabbe.
P. L. L. en J. v. d. W., waarvan de eer
ste niet was verschenen, stonden terecht
wegens het lossen van afval op 29 Oct.
onder Noordwijkc-rhout, zonder, vergunning
daartoe te hebben -van het betreffende pol
derbestuur. Gehoord werden de getuigen
J. van Haastcrcn en J. Ruigrok, lid des
bestuurs en bode van den polder.
De zaak wordt veertien dagen uitgesteld
tot nader onderzoek.
Dc landbouwer P. v. d. V., van Noord*
wijk, had op 31 Oct. en 1 Nov. een pink
laten loopen op met bollen bepoot land
van E. van der Plas, bloemkweeker, al
daar. Zonder 's mans wil was het dier zoo
stout geweest, zei ixokl. Later nam hij maat
regelen, clat. het niefmeer kon geschieden.
Vóór die data liep het diertje er ook al,
zei Van der Plas. Bekl. wilde, dat deze
ook aan de draadversperring mee betaalde.
Van der Plas had graag schadevergoe
ding, maar hij was et nu te laat bij, zei de
kantonrechter.
Veldwachter Boon, die in dc zaak ge
moeid word, legde toelichtende verklarin
gen af.
Getuige C. Janson behoefde niet gehoord
te worden. Trouwens, hij was er niet, want
de tram was to la-at.
Eisch: tweemaal drie gulden of twee
maal één dag.
J. J. G., te Leiderdorp, in lorren, over
trad de Arbeidswet door ecu paar Leidscho
jongens, Laterveer en Dc Vrind, sorteer
ders, in etrijd met die wet arbeid te doen
verrichten in. een besloten ruimte.
Eisch bij verstek tweemaal tien gulden
of tweemaal vier dagen.
Voortgezet werd de zaak tegen S. S.,
jager alhier, betreffende jachtovértrodiiigen,
welke veertien dagen geleden werd geschorst.
Voor écn onderdeel vroeg toen do ambtcnoar-
vrfjspraak, Thans wérden nog eenige get ui
gen gehoord, allereerst Graaf Van Limburg
Stirum, van Noord wijk,-en vervolgens H. G.
van E-eden, mode van Noord wijk-, en J. P.
Toen, van daar, voor- do Noordwijlcsche over
treding, en C. van der Giescn, van Voor
schoten, voor do overtredingen te Voor
schoten.
Bekl. bestreed alle verklaringen, waaruit
zijn schuld aan overtreding zou kunnen
blykon.
De ambtenaar eiseh.be één Lie te van tien
gul dén of vier dagen en twee boe ton. olk
van drio gulden of twee dagen
Bekl. verdedigde zichzelf, maar moest even
door- den kantonrecht?r tot de orde geroe
pen worden, waar hij i« verband met „kiasse-
jusLitio" vergelijkingen maakte lusschon z.ich- 1
zclvon en den Graaf Van Limburg 'Stil'unv.
Beklaagde, zich in den loop zijner verde
diging', geen rechts-, maar linksgeleerde noe
mende.. vroeg vrijspraak van al het hein
ten - laaie gelegde.
In do meermalea vermelde „Tijdgccst,,-
1 eter ij-zaak te AY,;u mond ward het ondeT-
zocik heden hervat en werd door den ambte
naar geëisclit een boete van tion gulden of
vier dagen hechtenis.
Uitspraak over veertien dagen.
Vrijgesproken werd A, G., winkelier aan
de Ha-arleinmerstraat, wien was ten laste
gelegd, dat hij op 15 Sept. tegen halftwaalf
's nachts, aan iemand in zijn zaak in viach
cn vruchten, waaraan ook verbonden is een
lokaal voor het gebruik .van minerale
wateren, enz., viseli zou hebben verkocht niet
ten gebruiko ter plaatse van vorkoop.
De ambtenaar had geëiseht drie gulden
of twoe dagen.
Uanrlenische Rechtbank.
Diefstel van Duiven.
K. D., te H a a r 1 e m m e r m e e r, zou op
29 Augustus eenige duiven ontvreemd heb
ben van J. Bronkkorst, aldaar, en had zich
nu daarvoor te verantwoorden.
D. beweerde, dat de duiven niet van B.,
doch van hem zelf waren, wat ten slotte
onwaar bloek.
De eisch was f 5 sub. 5 dagen.
Rechtbank (e Dordrecht.
Verduistering.
Voor cle rechtbank te Dordrecht stond
gisteren terecht dc bankier C. O., gede
tineerd, wien was ten laste gelegd weder-
reohtelijke toe.-igening van een aantal hem
toevertrouwde effecten.
Negen getuigen waren door heb O. M.
gedagvaard, onder wie mr. P. Blusaé van
Oud-AJblas, een der curatoren in het fail
lissement. van beklaagdes bankiershuismr.
Sanger, directeur der Ncd. Hypotheekbank
to Groningen, en C. do Ruyter, voormalig
procuratiehouder van bekl.
Beklaagde bekende liet hem ten laste ge
legde. Hot O. M. cisohto wegens verduis
tering 2 jaar en 6 maanden gevangenisstraf,
mot aftrek van 3 maanden voorarrest.
De verdediger, mr. J. Salomonson, achtte
de opgelegde straf veel tc hoog en pleitte
clementie.
Ha a gsch G crech sli of.
Het Gerechtshof heeft vernietigd de be
schikking van de Haagsche rechtbank,
waarbij mr. H. P. Marchant ter zake
yan beleediging van den fraakwaarnemjer!
Schaap in zijn pleidooi naar de openbare
terechtzitting was verwezen.
Het Hof weigerde rechtsingang en stelde
mr. Marchant buiten vervolging.
KI£CI'A.!t9KS,
a 4 Cent per regel.
82 HaarJemmcrsrtaat 32
COUD ZILVER :t ANTIQUITEITEN.
Zilveren Vingerdoekbanden van af f 0.45
Zilveren Servetbanden 1.20
Zilveren suikerscliepjea 1.60
2917 14.
FIETSEN KUNNEN NIET IN ONZe
VESTIBULE WORDEN TOECELATEN, MAAR MEN
VINDT BUITEN ONS CEBOUW FIETSREKKEN
MET KETTINC EN SLOT BIJ HET
BINNENKOMEN WAARSCHUW MEN DEN
PORTIER EN BIJ HET WEGGAAN VRAACT
MEN HET SLOT TE WILLEN OPENEN
Een Vorccniging voor Werkverschaffing.
De curator in de zaak van de te 's-Gra-
vonhage zetelende, maar te Haarlem geves
tigde Vereeniging voor Werkverschaffing,
aan wie door de Haagsche rechtbank de
rechtspersoonlijkheid wa-3 ontnomen wegens
overtreding der statuten, heeft de rekening
en verantwoording gedeponeerd. Hieruit
blijkt, schrijft» het „Hbld." dat hét
bedrag der baten ruim 130,000 bedraagt-..
Na aft/rek van de kosten blijft ter verdeeling
onder do leden een bedrag van f 180,000
over. Deze Vereeniging heeft haar leden in
allo deelen van het land. Door contributie-
betaling hadden zij recht op de ontvangst
van verschillende huishoudelijke en luxe
artikelen. De directeur Sc-k. was door de
rechtbank te Haarlem gesommeerd rekening
en verantwoording aan de leden te doen.
Zulderzec-Vereeuigiug.
Onder leiding van den heer G. Altering
hield de Zuiderzee-Voreeniging Zateidag in
„Krasnapolsky", te Amsterdam, haar alge-
mcene vergadering.
In zijn openingswoord herdacht de voor
zitter het overlijden van den heer Jules van
Hasselt, te Kampon, die zich voor de Yer-
eonigiug zeer verdienstelijk heelt gemaakt,
voornamelijk door zijn in 190.3 verscbem-n.
rapporten betreffende de Zttidei/.eevi-sche-
rij. Hij wijst er verder op, dat ai do Troon
rede sprake is van de afsluiting en droog
legging der Zuiderzee en heeft den indruk
gekregen, dat de Hegeering met zeer veel
ernst dit vraagstuk onder de oogen ziet en
het verheugt hem hierin tevens te zien een
van de eerste maatregelen om den eeono-
mischen toestand te verheffen, wat juist in
deze tijden zoo gewenscht is. Het ligt dus
niet in de lijn der Vereeniging nog directe
propaganda te maken, maar toch moeb uib
dit zwijgen geen vermindering van sym
pathie worden afgeleid. Bij de Regecring
zal een request worden ingediend, waarbij
verlenging van het bestaan der Vereeni-
ging voor het- tijdvak van 29 jaren, zoouK de
statuten'dat eisclieu. wordt aangevraagd.
OudcrdonisTcnlr.
Het is bekend, dat aan hen, die een ouder
domsrente zonder succes hadden aange
vraagd en beweerden nieuwe gronden voor
toewijzing te kunnen doen gelden, de raad
werd gegeven, om, nadat dc beroepstermijn
zou zijn verstreken, opnieuw een rente aan
te vragen, waarop dan een beslissing volg
de, inhoudende: dat het bestuur niet ander
maal de aanspraken op bovenbedoelde rente
kon onderzookesn.
Van die beslissingen zijn tel van belang
hebbenden bij de Raden van Beroep in ap
pél gegaan, wat aanleiding heeft gegeven
"bot de meest uiteenlooj^endo vonnissen.
Thans heeft do Centrale Raad van Beroep
op 13 November j.l. in hoogste ressort over
deze kwestie beslist.
Zonder zich uit te laten over dc al of niet
bevoegdheid van het bestuur der Rijksver
zekeringsbank om andermaal do aanspraken
te. onderzoeken, heeft, de Centrale Raad van
Beroep beslist, dat dc. Invaliditeitswet a-au
hem, die geen gebruik maakt van het recht
om van een afwijzende Bankinstelling in be
roep te gaan, niet het recht heeft gegeven
door een herhaalde aanvrage dorzelfde ren
te nogmaals een voor beroep vatbare beslis
sing daaromtrent uit te lokken en do wet,
nu zij daarover zwijgt, ook niet geacht kan
worden dat recht wel te hebben willen ver-
leenen, daar, in verband met den aard
lh
V'at ter wereld beteekent dit?" bracht
ik eindelijk uit. ,,Van dat alles kan toch
geen enkel voorwerp uit de bezittingen
vin oen vermoorde afkomstig zijn"
..Reen zeide de rechter van instruc
tie. ,,hn ik mag u nu wel bekennen, dab
uw mededeeling omtrent den gewaanden
inhoud van dit pakket dc eigenaardigste
verrassing voor mij was, welke ik in mijn
langdurigen praktijk heb beleefd. AVant de
gestolen som is immers, tot op een klein
bedrag na, dat hij vo'gcns zijn verkla
ring reeds uitgegeven heeft, in het bezit
van den moordenaar gevonden. En die
moordenaar is niet de door u genoemde
Harders, maar een zekere Griebenow, een
verloopen sujet, die vroeger als boekhou
der bij den moordenaar werkzaam was en
rouw el de gewoonten van Steinthnl als de
inlichting \an zijn kantoor zeer nauw
keurig kende. Uw vriend heeft dus of een
reer slechte grap met u uitgehaald óf hij
feiXnd"'" 111 h6t bCZit' VBn 8—J
oi;'Is '"-i "iet de moordenaar?" rjep ik
„Maar dokter Langfeld. die het. opschrift
TOn den omslag nog eena nauwkeurig had
bekokon zeide met een ernstig gelaat:
„Neen, dew ongelukkige is geen moorde-
Jiiar, dat is aan geen twijfel onderhovig.
j]efc schijnt mij naar alle gegevens
•ven zeker, dat hot laatste vermoeden van
den rechter van instructie heb juiste is.
Uw arme vriend i3 krankzinnig cn men zal
hem, ofschoon ook niet in een gevange
nis, toch naar een krankzinnigengesticht i
moeten brengen."
De voorafgegane schrik had mij in zoo- i
ver afgestompt, dat een mogelijkheid, wel-
ke mij nog gisteren mot de grootste out-
zetting zou vevvuld hebben, mij nu bijna j
als een onbeteekenend iets voorkwam.
Ik kan mij niet herinneren, wat er in
de kamer van den rechter van instructie
nog meer gesproken werd. Ik weet slechts,
dat hij verklaarde, dat hij de reliquieën van
Irene niet dadelijk weer kon teruggeven,
wijl hij wegens den vorm eenige inlichtin
gen in verband met mijn verklaring moest
inwinnen, en ik kwnm pas weer eenigszin3
tot bezinning, toen wij buiten in de koude
winterlucht stonden en dokter Lang-feld
zcidc
„Ik wil niet onbescheiden zijn. waarde
vriend, maar als ik uw gedrag in deze aan
gelegenheid goed beoordeold heb, clan in
teresseert gij u voor de dochter van dezen
beklagenswaardige» man. Do jongodamo
heeft óf geen vermoeden, dat haar vader in
zijn geestvermogens is gekrenkt, óf zij traohb
dat in een verkeerd opgevatte kinderlijke
piëteit voor de wereld geheim te houden.
Maar zij is zelf, zoowel in het eene ah
in het andere geval, daardoor mogelijk aa-n
een niet gering* gevaar blootgesteld en het.
zou daarom wellicht goed zijn, dat er aan
haar bedenkelijken toestand zoo spoedig
mogelijk een einde kwam."
Reeds do gedachte, dat Ilse gevaar dreig
de, was natuurlijk voldoende om mijn phan-
t-amo met do zwarteto voorstellingen te ver
vullen. Ik had nu om niete ter wereld nog
een nacht willen laten voorbijgaan. zon- 1
der dat ik mij van kaar welzijn overtuigd
en iets voor haar \eiligheid gedaan had, of
schoon het mij nog volkomen duister was,
welke maatregelen tot dit doel moesten
gonomen worden. Het was int-ussohen acht
uren 's avonds geworden en ik deelde mijn
metgezel, die mij tob dusver zoo dapper
bad bijgestaan, mede. dat ik mij onmiddel
lijk naar Harders wilde begeven.
„Dat is een zeer verstandig besluit",
stemde hij toe, „maar gij raoet mij toe
staan, dat ik u vergezel. In mijn qualiteit
als, dokter kan ik toch wellicht va-n nut.
zijn en wij zullen wel een voorwendsel vin
don, hetwelk mijn verschijnen motiveert."
Het zou zeer ondankbaar zijn geweest
als ilc dit vriendelijk aanbod afsloeg en ik
nam het dus aan, ofschoon ik in stilte
eenige zoor ernstige bezwaren koesterde,
ten opziclito van de ontvangst-, welke ons
te wachten stond.-Toen wij de krakende
trap opstegen, kon ik niet laten mijn be
zorgdheid tc kennen te geven. Dokter
Langfeld legde echter een kalme vastbera
denheid aan den da,g, welke hij zich zeker
in zijn jarenlange moeilijke praktijk had
eigen gemaakt.
„Laat- one ruaar eerst binnon zijn cn
vertrouw geheel op mijn koelbloedig
heid!" zeidc hij. „Hier kan niet naar een
bepaald plan gehandeld worden, maar ik
zal in het beslissende oogenbiik wel we
ten hoe-ik moet tc work gaan."
Hij was liet dan ook, die aan de bel trok.
Er viel mij een pak van heb hart, toen ik
Ilso'a lichte voetetappen in de gang hoorde
en ik haar het volgende oogonblik gezond
en wel voor mij zag. Zij was zeer verbaasd,
toeu zij mij in gezelschap van een geheel
vreemden man zag, maar /.ij boog zwijgend
haar hoofd, nadat ikr haar had gezegd, dat
mijn metgezel haar vader over een. gewich
tige aangelegenheid moest spreken.
Harders zat bij dc tafel in de woonka
mer te lezen. Hij vestigde bij onze bin
nenkomst een doordringenden blik op dok
ter Langfeld en verhief zich kaarsrecht,
van zijn stoel.
„Gij hebt mij verraden", zeidc hij tegen
mij. „Gij zijt oven valscli als de anderen.
Ook in u heb ik mij bedrogen."
Ik verkeerde in groote verlegenheid
wat ik moest zeggen, want ik wist immers,
dat Ilse onmiddellijk achter mij stond. De
politiedokter liet- mij echter een proeve
van zijn koelbloedigheid zien, welke mijn
oprechte bewondering afdwong. Hij ging
zonder dralen met afgemeten tred op Har
ders toe en fluisterde hem eenige woorden
in het oor, welke tot mijn verbazing een
bijna verbluffende uitwerking hadden.
Heb 6onibere gelaat- van den ongelukkige
klaarde op, hij knikte toestemmend met zijn
hoofd en wees op de dour, welke naar de
zijkamer leidde.
„Laat- ons daar binnentreden, dokter!
Als het zoo staat, ben ik natuurlijk gaar
ne te uwer beschikking."
Langfeld gaf mij een teeken met zijn
oogen, dat ik achterblijven moest, en ik
bevond mij bet volgende oogen blik alleen
met Ilse. Zij moest, den zwijgenden wenk
van den dokter opgemerkt hebben en gaf
zich geen moeite, liaar wantrouwen te ver
bergen.
„AVio is die heer?" vroeg zij. „En wel
ke plannon heeft hij met mijn vader?"
Ik antwoordde, al mijn moed bijeenra
pend: „Dab is een geneesheer, juffrouw
Ilse, en rk heb hem meegebracht, wijl ik
geloof, dut uw vader een doktor hoog noo-
hoeft".
Mijn blik ontmoette den hare en nu wist
ik, dat- ik haar geen nieuws zou te vertel
len hebben.
„Dat hadt gij nieb moeten doen", zeide
zij meer treurig dan verwijtend. „AVaar-
om hebt gij daarover niet eerst met mij ge
sproken V'
„Omdat ik daartoe geen tijd meer had.
Maar gij wist gij reeds lang, hoe hel met
uw vader gesteld is?"
„Hoe had dat voor mij verborgen kun
nen blijven?" vroeg zij droevig. ,,Het be
gon immers reeds tijdens de ziekte van
Irene en not is na haar dood steeds erger
geworden. Maar niemand had daarvan
last. Maar nu zal het pas een werkelijk on
geluk voor ons worden, want nu moet ieder
een heb natuurlijk weten".
„Ik verdien niet, dat gij boos op mij
zijt, want het. is mijn schuld niet-, clat ook
anderen met dc ziekte van mijn ongcluk-
kigen vriend in kennis werden gesteld. Hij
zelf heeft die verraden en hoe spoediger
hij nu onder geneeskundige behandeling
komt, des te eer is er op genezing te honen.
Maar wat moet- gij in al dien tijd onder die
vreesclijke wetenschap geleden hebben
Ilse stemde dat zwijgend toe. Nu opeens
scheen zic-h het vurige verlangen va-u ha-ar
meester te maken mij al haar geheimen too
to vertrouwen en eindelijk aan al de naam-
looze ellende lucht tc geven, welke zij ja
renlang' in het diepst van haar hart had
moeten verbergen. Zij vertelde mij van do
ziekte van haar ongelukkigen vader voor
zoover haar die zelve bekend wa-s;. zij schil
derde mij 't verdriet, dat haar de eerste ken-
teekenen van zijn beginnenden, waanzin
hadden veroorzaakt.
(Wordt vervolgd).
