De Eiiropeesclie Oorlog.
FEUILLETON.
Een politieke intrige.
I)e Belgische Koning aan de
Ncderlandschc grens.
Men meldt uit Sas van Gent d.d. 9 Ocl.
aan de „Tel.":
Do koning der Belgen roet zijn gemalin
is boden met zijn geheele leger te Selzacto
op do Nedcrlandsche grenzen in doortocht
naar Oslonde aangekomen.
Ziehier een geregeld verhaal van de ge
beurtenissen, die zich sedert den afgeloopen
nacht on heden in den loop van den dag
kebbeii afgespeeld.
Nadat in den nacht van Woensdag op
Donderdag liier liet zware kanongebulder
hevige onrust te midden der talrijke bevol
king cn de vele vluchtelingen gewekt had,
cn jn den ïfiorgen oen vreesclijke losbarsting
tot driemalen achtereen al de ruiten der wo
ningen zoodanig hadden doen trillen, alsof
een aardbeving was losgebarsten, verspreidde
zich plotseling liet gerucht, dat Belgischo
troepen zich te Selzaeto bevonden.
De drie losbarstingen waren het gevolg
van hot opblazen der brug van Wettpren
door do Belgen. Werkelijk waren in deu loop
i an den mórgen een zeshonderd auto's met
Belgische soldaten te Selzaete binnengekomen.
To ongeveer 10 uur verspreidde zich plot
seling do tijding, dat ook de koning en do
koningin por auto gearriveerd waren ou af
gestapt waren bij den heer De Clerq.
Geheel de Belgische kolonie, wier lot zoo
innig met dat van hun geliefden vorst ver
bonden is, toog onmiddellijk uit om den
vorst en de vorstin te zien.
Ook do Neder!andsclie bevolking, vol diepe
deelneming in de rampspoedten van het on
gelukkige België, had zich op weg begeven
Al wio van voldoende papieren voorzien
v as, mocht de grens passe-eran en hebben
den koning met eigen oogen mogen zien, toen
hij zich t© voet langs de kade van het kanaal
met 1we© zijner adjudanten naar het stad
huis begaf
De. koning ziet er nog steeds opgewekt
uit en zijn verschijning onder het volk ver
wekte algemeen© sympathie.
Na drie uur werd het verlof om over do
grens te gaan voor vreemdelingen inge
trokken.
Belgen mochten zich vrijelijk in en uit
begeven. Ondanks dit verbod gelukte het
velen mijner bekenden langs een groolen
omweg binnen de gemeente to geraken en
daar getuige te zijn van don doortocht van
het Belgische leger, dat zich in westelijko
richting naar A. en Ostcndc bewoog. Het
zou verkeerd zijn in die» doortrekkende troe
pen iets anders te zien, dan oen leger, dat
zich met geforceerde marschen voortbewoog,
om binnen den kortst mogelijken tijd do
plaats zijner nieuwe bestemming to bereiken.
Officieren en soldaten, hoewel natuurlijk
zeer vermoeid door een langen marsch, zagen
•:r over 't algemeen flink en kranig uit.
Vooral do officieren maakten een flinken
indruk cn hun uniformen zagen er zelfs
gesoigneerd uit. Do meesten droegen lecren
overjassen tot aan den grond reikend.
Do soldaten hadden zich meest allen van
hun zware ransels ontlast, welkte» op t-al-
Joozc voertuigen vervoerd werden.
Lange rijen van auto's en autobussen be
wogen zich langzaam langs den weg. Daar-
tusschen bevonden zich eeu groot getal groote
verhuiswagens, waarin vermoeide soldaten.
Ook heele colonnes mitrailleuses, door
stevige honden getrokken, trokken langzaam
vierder.
Elk© mitrailleuse werd gevolgd door een
hondenwagentje met twee honden bespan
nen waarin de ammunitie voor het daóraan
voorafgaand© geschut geladen was.
Nu en dan verbraken troepen cavalerie
(ie eindeloos lang-© legercoloune, die zich als
>cn kronkelende slang langs de groote heir
baan bewoog.
Laat in den avond, toen leeds volslagen
duisternis heerschte, rukte de artillerie voor
waarts. Lang heb ik aan den kant van den
weg dit voorttrekken gadegeslagen.
Do nacht was reeds vrij donker en ik
Iiioest zorgen, dat ik met goed fatsoen tus
schen die duizenden soldaten en auto's en
Jicndenbespanningcn het naburige Selzaete be
reikte.
Nog steeds hield de stroom der aanruk
kende troepen aan.
Toch heb ik later nog gelegenheid gehad
nog met cenige andere mannen van het leger
to praten. Hun optimisme was wel eeuigs-
zins verminderd. Heel in de verte hoor ik
zingen. Het zijn Vlamingen en een hunner
zingt een vroolijk wijsje, terwijl dc onderen
met volle borst het refrein inzetten.
Over het algemeen wordt beweerd, dat do
Vlaamsche jongens niet de slechtste sol
daten zijn.
Hun Vlaamsche opgewektheid, hun levens-
lustigen aard verlaat hen niet spoedig, ook
niet in de hachelijks te tijden.
Do indruk, die ik van het Belgische leger
gekregen heb, is, dat wanneer deze mannen
eens flink uitgerust hebben, zij nog heel
wat handen vol werks aan den vijundelijken
indringer zullen bezorgen.
Üe Duitschers iu Frankrijk.
De officieelo Eransche mededeeling van
gistermiddag drie uur luidt:
Op onze linkerzijde trekt de Duitschc rui
terij, wier operaties ten oosten van Aire
(aan dc Lys, 40 K. M. ten zuiden van Duin
ken) mislukt zijn, terug naar het district
Armentières.
Hevige aanvallen der Duitsehcrs tusschen
Atrccht en de Oise zijn afgeslagen. Ten
noorden van de Aisne zijn wij eenigszms op
geschoten, met name in de streek ten noord
westen van JSoissons.
Nachtelijke aanvallen van de Duitschers
tusschen Craonn© en Reims zijn afgeslagen.
Aprcmont is na verwoede gevechten,
waarbij de stad is genomen en hernomen,
ten slotte in onze handen geóleven.
Op onzen rechtervleugel, in Lotharingen
en de VogezeD is niets van belang gebeurd.
Als samenvatting van den toestand kan
gezegd worden, dat wij overal onze stellin
gen hebben gehandhaafd.
Tweo Duitsche vliegtuigen hebben in
verschillende stadswijken 20 bommen gewor
pen. Er zijn drie dooden en veertien ge
wonden, in de Farijsche voorstad St. An-
teine en de rue Lafayette. De stoffelijke
schade is gering. Een bom is gevallen op het
dek van de Notre Dame, doch niet- ontploft-
Tal van Fransche vliegtuigen hebben de
Duitechers nagezet.
Een Russisch Officier over de Frauschc
cn Eiigclselie (roepen.
Eenige dagen geleden is een Russisch of
ficier, die bij het Fransohe leger geatta
cheerd was, naar Petrograde terugge
keerd. Over het Fransche leger had hij
niets dan lof. Geestdriftig was hij over ge
neraal Joffre, wiens kalm en onwrikbaar
vertrouwen in de overwinning als een to
ren van kracht is. In Russische militaire
kringen is men zeer onder den indruk van
de soberheid van generaal Joffre's oorlogs
bulletins. Men Iveeft er bewondering voor,
dat generaal Joffre nooit stoft op het aan
tal gevangenen en buitgemaakte» kanonnen.
Over dc Engelsche troepen liet deze Rus
sische officier zich als volgt uit. ,,Zij zijn
kolossaal. De rustige, zakelijko manier,
waarop zij doen wat zij te doen hebben, is
een lust voor de oogen. Als er een pauze
in het gevecht is, gaan zij voetbal spelen.
Ik zag hen meermalen een spelletje afbre
ken om in d© loopgraven terug te rennen,
waar zij dan kalm gingen schieten."
Een Duitsch grafschrift voor den com
mandant van „Ayvelles.
Toen de commandant van het aarden
fort Ay velles in het noorden van Frankrijk
gesneuveld was, en het fort zich iu handen
der Duitschers bevond, groeven Duitsche
soldaten in het dichtbij gelegen bosch een
graf voor den gesneuvelde, op welks kruis
te lezen staat, in het Duitsch natuurlijk:
,,Hier rust de dappere commandant. Hij
vermocht den val der hem toevertrouwde
vesting
niet te overleven.
R. I. P.
Door dit eenvoudig houten kruis
Eert ook de Duitsche soldaat in u
den held van den plicht-
Se Landstorm-pionier-Compagnie.
Sept. 1914."
Hit Wccncn.
Do Weensche correspondent van de ,,N.
R. Ct." schrijft:
Wij wachten nu in Wcenen met spanning
op tijdingen van het Russische oorlogstoo-
neel. Al onze hoop is op de Duitsolvers ge
vestigd. Ik heb lieden aan te nemen dat het
'tl leger is, dat onder Von Bulow in Frank
rijk gestaan heeft. Een kennis uit Krakau
heeft mij geschreven, dat men paf was, toen
de Duitscho hulptroepen die stad binnen
rukten. Zulke stoere martiale mensohen
had meu nog niet gezien. Velen van hen
droegen het IJzeren Kruis. Het waren vete
ranen, die eerst in Luik en Namen hadden
gevochten, toen naar OostiPruisen waren
gezonden on thans in GaJicic zijn. In Kra
kau zijn nu twee kommandanten en de
Pruis liet dadelijk den burgemeester cn
sommige raadsleden bij zich komen en
snauwde hem met een krachtig Donnerwefc-
tcr toe, dat- de maatregelen voor verpro-
viandeering onvoldoende waren en daarin
verbetering moest komen.
Wij lezen nu dagelijks verklaringen van
gezaghebbend© personen, om de menschen
gerust te stelten, en om den moed er in te
houden. Het is zelfs gevaarlijk om in het
openbaar aan zijn vrees lucht te geven,
want men riskeert dan eeD vervolging. Hot
Weensche karakter kent geen middenweg,
is of in de wolken, of zeer gedeprimeerd.
Daarenboven zijn cfe menschen van huis uit
pessimisten en genegen aan hun bestuurs-
lirden allerlei onhandigheden toe te schrij
ven. Een vaste houding; ook bij tegen
spoed, is den We en er vreemd en in ruime
ren zin ook den Oostenrijker. Thans i? het
graaf Apponyi, die hoe zeer ook een voor
man op alle vredescongressen, onlangs aan
zijn buitenlandsche vrienden uitvoerig be
toogd heeft dat de oorlog met Servië na
den moordaanslag onvermijdelijk was. Hij
leest aan do pessimisten db les en vraagt
daarbij o.a. ho© het mogelijk is iets goeds
van soldaten te verwachten, als zij niet
met het vaste geloof aan de overwinning
in den oorlog gaan. Zij brengen op het
slagveld den geest mee die zij tehuis vinden
en dus de moed moet er in blijven. En daar
toe moet ieder bijdragen.
ïntusschen stijgen de Ica ensmiddeien al
maar dbor en moet de stad dagelijks dui
zenden broodeloozen verzorgen. Zij be
steedt cr 5 millioen kronen voor.
Het Eensgezinde Rusland.
De „Times" bevat een artikel van prof.
Peter Struve, een der stichters van de ka-
dettenpartij en lid van de Tweede Doema
waaruit wij hier iets laten volgen, omdat
het wellicht tot een beter inzicht in de Rus
sische toestanden kan bijdragen.
Prof. Struve schrijft: De toekomstige his
toricus zal met verwondering vaststellen dat
het officieele Duitschland, toen het Rusland
den oorlog verklaarde, in geen enkel op
zicht op de hoogte was van den staat der
openbare meening in ons land.
Dit is te meer te verwonderen, omdat
geen enkel land in het westen in zoo nauwe
relatie met Rusland etond als Dnitschland.
Toen het Rusland den oorlog verklaarde
rekende Duitschland blijkbaar voor alles op
de zwakheid van het Russische leger. Niet©
echter rechtvaardigde zulk een opvatting
van Ruslands strijdkrachten. Waarschijnlijk
höbben de Duitschers nu al reeds begrepen
hoe oppervlakkig hun oordeel over do Rus
sische strijdkrachten was; hun dwaling was
een gevolg van de geheel onjuiste opvatting
van de nationale cultuur van Rusland en van
onze binnenlandsche ontwikkeling. De Duit
schers begrepen niet dat er in Rusland een
groeiende nationale beschaving is cn dat de
vrijheidsbeweging in Rusland niet alleen do
macht van den Russischen staat niet had
geschokt, maar integendeel zelfs had ver
sterkt.
Daar ze dat niet begrepen, meenden rij
dat elke slag van buiten den Russischen
staat als een rotte boom zou doen instorten.
Maar er is meer. Een oorlog als deze
moest wel het karakter aannemen zoowel
van eon wereldoorlog als van een nationalen
oorlog. Daarom vereenigden zich in dien
oorlog tegen Duitschland en Oostenrijk all©
elementaire krachten in een impulsen geest/
Zoowel de Russische radicalen met hun cos
monopolitische neigingen als de uiterste na
tionalistische corscrvatieven. Neen, nog
meer, al de rassen van Rusland begrepen
dat door Duitschland tot Rusland een uit
daging was gericht, die het moreel dwon
gen in het belang van het geheel zoowel als
van de verschillende deelen, om voorloopig
alle twisten cn grieven op zijde te zetten.
Dat bleek allereerst bij de Polen, var.
wier national© cultuur het Germanisme de
gezworen vijand is. Het bekende manifest
van den opperbevelhebber wekte niet dat
gevoel onder de Polen van Rusland, maar
gaf er alleen uiting en steun aan. Even
natuurlijk was dc patriotische uitbarsting
onder de Joden van Rusland. In hun geval
keerde het politieke en sociale radicalisme
dat altijd bij de Joden gevonden wordt,
door een gezond instinct zich tegen Duitsch
militairisme, dat do voornaamste oorzaak
en aanleiding van een wereldramp was.
De Duitsche oorlogsverklaring aan Rus-
lan.. verdreef eensklaps alle twijfelingen
en aarzelingen onder de vele millioeneo der
bevolking van het Russische rijk. Enkelen
mogen in dezen oorlog den strijd tegen het
onbeschaafde militarisme van Pruisen op
den voorgrond stellen. Anderen mogen er
iu dc eerste plaats een strijd in zien voor
het nationale beginsel en voor de geschon
den rechten der nationaliteiten Serven,
Polen, Belgen. Anderen weer zien in den
oorlog het eenige middel om de vreedzame
toekomst van Rusland en zijn bondgenooten
te verzekeren tegen dc buitensporige verlan
gens van Duitschland. Maar allen gevoelen
gelijkelijk dat deze oorlog is een groot be
vrijdend werk, dat een nieuwe hoofdstuk
in de wereldgeschiedenis opent. Zoo is de
oorlog tegen het vereenigde Duitschland cn
Oostenrijk-Honganje een waarlijk nationale
oorlog geworden. Dat is het groote onder
scheid met den oorlog met Japan, welks po
litieke redenen en bedoelingen, afgeschei
den van de zelfverdediging tegen een vijan-
digen aanval het openbaar geweten vreemd
waren.
Er is nog een overweging, die niet met
stilzwijgen kan worden voorbijgegaan. In
Rusland rijn velen overtuigd, cn voelen
anderen dat instinctmatig, dat een zege
vierende oorlog zal bijdragen tot de binnen
landsche wedergeboorte van dien staat. Vele
slagboomen zijn reeds gevallen, nationale
en politieke twisten zijn verzacht, nieuwe
omstandigheden opgekomen voor de weder
keer ige betrekkingen van volk en regeering.
Zoo zal dc oorlog er toe bijdragen vele
binnenlandsche tegenstellingen in Rusland
te verzoenen en te»verzachten.
Hoe ver zijn we, met dezen staat der
openbare meening en deze vooruitzichten
van binnenlandsche ontwikkeling in Rus
land, van die fantastische schilderingen van
oneen igheid en revolution nai re woeling
verwijderd, diö voor den orlog werden ver
oorzaakt en in de Duitschc en Oostenrijkse!!
Hongaarsche pers sedert zijn voorgesteld.
Onze vijanden rekenden op deze binnen
landsche verdeeldheid en zij zijn bitter ont
goocheld. Het constitutioneele Rusland,
heeft, ten gevolge van de radicale binnen
landsche veranderingen, die het sedert den
J apanschen oorlog onderging, rich volko
men op de hoogte getoond van de grootste
universeel© en nationale taak, die het- is
opgelegd. Het nationale en politieko be
wustzijn van Rusland is niet verzwakt,
maar integendeel versterkt, en tot uiting
gekomen. En wijl ik een krachtig aandeel
had in den strijd van de Russische consti
tutie, kan ik met de grootste voldoening vv ij
zen op het treffende resultaat van Ruslands
toetreden tot de reeks der constitutioneel©
staten, een resultaat, dat zoo duidelijk zich
toont iu de belangrijke rol die Rusland in
dc wereld-crisis van 1914 speelt.
Bijgeloof in den Oorlog.
Men schrijft aan dc ,,N. II. Ct."
Toen ik onlangs in Luik was. zag ik een
eindeloozen stoet van legerautomobielen,
vrachtauto's van allerhande model, na in
spectie bij de Komraaudantur dc stad uit
rijden, het Zuiden in, naar liet front. Toen
ik zo zoo in onafgebroken rij wel ecu half
uur lang voorbij zag trekken, langzaam
voort-dreunend door de nauwe straten, viel
het mij op, dat al die naar liet slagveld
rijdende wagens zonder uitzondering vau
een fetish voorzien waren. Voorop, tus
schen do lantaarns, troonde een geheimzin
nig voorwerpeen opgezet katje, of ccn
aap, of een vogelmooie popjes ook vaak.
of cupidotj«9, of voorwerpen van huis©,
lijken aard. Blijkbaar moest elk van dj*
dingen een veilige overkomst waarbor
gen van Fet transport en vooral ook ge.
moedsrust versohaffen aan de bcge-1 eiders
De gewonden in d© hospitalen komen i._et
hetzelfde zwak voor den dag. Een jong
officier toonde mij een paar sokjes van
rijn ecnigen spruit; als hij zo verloren had
dan zat hij thans meende hij niet:
meer met mij te praten. Een soldaat h;»d
een armband van zijn ra©isjo bij zich dat.
heeft mij gered, zeide hij. Verscheiden en
hebben een groet op papier bij zich, rnet
de handleekening van alle huisgenooten
maar de meeste kleine voorwerpen, fe-
tishen, volstrekt. niet alleen dienend om
tijdens een maandenlangen oorlog in het
nachtelijk bivak souverniers aan den hui-
scliiken haard op te roepen, maar af
god je-s, die clcn drager bosehovmcn moeten
togen den vijandelijkcn kogel'.
Voort© zijn er nog andere vormen van
bijgeloof, die in dDn oorlog ccn zeer be
langrijke rol vervullen. Napoleon was
niet de laatste legeraanvoerder, die aan
een datum hechtte. Dat de Duitschers van
den Sedan-dag veel verwacht hadden, heb
ik den 2den September van verschcideneu
hunner gehoord
Dc verdedigingsmiddelen van Kiao-tsjou.
In een artikel in dc „La Plata Post",
blijkbaar een Duitsch blad in Argentinië,
wordt over de verdedigingsmiddelen van
Kiao-tsjou het volgende geschreven:
AVio zich verbeeldt, dat de verovering van
Tsing-tao niet meer dan een militaire wan
deling voor de Japanners zal zijn, vergist
zich zeer, want Duitschland heeft rekening
gehouden met de mogelijkheid, dat dc bezet
ting zou worden aangevallen, zonder hulp
uit het moederland te kunnen krijgen, en do
maatregelen met het oog daarop zijn geno
men. Tsingtao zal door zijn natuurlijke lig
ging wel geen aanval van den zeekant behoe
ven te vreezen, want dc haven licht achter
een heuvelreeks, die de geheele kust bc-
hcerscht. Op die heuvelreeks zijn een aantal
forten en land batterij en aangelegd eu roet
het zwaarste vestinggeschut bezet Alle for
ten zijn zoo ingericht, dat zij geheel onaf
hankelijk van elkaar kunnen opereeren.
Ieder verdedigingswerk heeft zijn eigen in
lichting om licht en stoom krach te uiaken,
terwijl bij elk stuk geeclmt ook slaapruimte
voor dc bodieningsmanschanpen is Elk fort
is voor langen tijd van proviand voorz/ieu,
zoodat de bezetting een insluiting door den
vijand rustig kan afwachten.
Van groot belang is ook, dat men niet af
hankelijk is Aan in te voeren steenkool, doch
twee kolenmijnen in de nabijheid ter be
schikking zijn. Kern aanval van de landzijde
zou gevaarlijker zijn dan een van de zeezijde,
d^h enkel, omdat dc Japanners daar hun
overmacht meer kunnen dooi) gelden. Ook
aan de landzijde echter is het door reeds'
lang geleden uitgevoerde werken versl.-'*t
met het oog op een vijandelijken aanval. In
dc bergen zijn ruimten gemaakt om de ka
nonnen in te plaatsen, wat men gedaan heeft
op een wijze, dat zij het voorterrein volko
men bestrijken.
Daar in China de natuurlijke steunpunten,
zooals bosschcn of versterkte steden, ont
breken. moet de opmarsch van een Japansch
veldleger onder zeer groote moeilijklied n
plaats vinden. Het geschut zou het gemak
kelijk bostrnken. Verder is de toestand der
wegen van dien aard, dat men slechts moei
lijk vooruit kan komen, en zoolang er nog
maar één granaat over is, zal geen Japanner
den voet zetten in de Duitsehp vestingwer
ken. Do Japanners zullen het- hoofd nog er
ger stoeten dan zij destijds doden tegen de
vestingwerken van Port Arthur. Waar
Duit-schlaiid zich alom goed voorbereid heeft,
voor den oorlog, is dat in Kiao-Tsjau niet
minder het geval.
De „La Plata Post" maakt nog dc opmer
king, dat de bezetting van Kiao-Tsjau sa
mengesteld is uit dienstplichtigen, die uit
geheel Oost-Azic zijn bijeengebracht. Bo
vendien is een burgerwacht gevormd en na
de eerste oproeping hebben zich meer dan
honderd vrijwilligers daarvoor aangemeld.
Ook dc leden der schuttersvereenigïngen
hebben, voor zoover ze niet reeds dienst
plichtig waren, een vrijwilligerskorps ge
vormd.
2)
„EerT ,grootsch doel. dat niet gemakke
lijk te beTHÜcën is", viel de gravin hem in
de rede. „Ik ben bang, dat gij op weg
daarheen op onoverkomelijke zwarigheden
zult stooten".
,,Ik zal het bereiken", antwoordde Ri
chelieu vol v ertrouwen, „wanneer het mij
maar eerst gelukt, de gunst van den Ko
ning in zulk een mate tc verwerven, dat
ik vast en zeker op mijn plaats sta en,
gewapend tegen openlijke en geheime aan
vallen van mijn talrijke vijanden, tegen
eiken eigenlijken machthebbende in Frank
rijk kan handelen. Dit, het verwerven
ran de koninklijke gunst, is dus in de eer
st© plaats noodigzij zal mij ten deel
vallen, wanneer ik in staat ben den Ko
ning een tegengeschenk harer waardig,
aan t© bieden, n.l. de vergrooting van
het land door toedoen van mijn kunst als
staatsman of om eerlijk te zijn door
een intrige, waarvan ik de uitvoering aan
n zou willen toevertrouwen, natuurlijk
tegen verzekering van elk persoonlijk
voordeel, dat gij zelve als gewenscht mocht
aangeven
De oogen der schoone vrouw begonnen
t© schitteren. Zij was slechts zeer matig
met aardsche goederen gezegend en nu
deed zich plotseling, door de belofte van
haar bezoeker, het vooruitzicht aan haar
voor in het bezit van den verlangden rijk
dom tc komeneen vooruitzicht, waarvoor
zij bereid was alles te doeD. „Ik bid u,
ga. door", zeide zij daarom met het. onver
bloemde verlangen de rol, welke haar in
dc intrige toegedacht was, le vernemen-
Richelieu bemerkte met genoegen de
uitwerking, welke zijn laatste woorden
op zijn schoone vriendin hadden. Hij ken
de haar le goed, dan dat hij nog voor
een weigering van haar om op 'zijn plan
nen in tc gaan, bevreesd zou geweest zijn.
Na een korte pauze ging hij daarom, aan
haar verzoek gevolg gevend, met spreken
voort
„Als het voor den Koning en Frank
rijk te v erwerven goed heb ik mijn oogen
op het hertogdom Lotharingen laten val
len. Reeds koning Hendrik II heeft, zoo
als gij .ongetwijfeld weet, in de vorige
eeuw gedeelten van dit mooie en rijke land
tot zich getrokken en wel in de eerst©
plaats de bisdommen Metz, Toul en Ver
dun met Frankrijk vereenigd. Om het nog
altijd aanzienlijke overschot te verkrijgen,
biedt zich nu in mogelijken korten tijd
zooals gij dadelijk zult zien een uit
stekende gelegenheid aan. Hertog Hein-
rich, met den bijnaam „de Goede", is
oud, ziekelijk en heeft geen mannelijke
nakomelingen. De erfgename van het land
zal na zijn dood, welke wel spoedig zal
plaats hebben, zijn dochter Nikolaa zijn,
een dame, die even leelijk als beperkt van
verstand is. Toch zal zij binnenkort de
vrouw van haar neef Karl van Lotharingen
worden, die hierdoor -de rechtmatig© op
volger van zijn oom en schoonvader in de
regeering wordt. Maar dit moet verhin
derd worden, want hertog Heinrich heeft
nog een tweede doohter, Claudia, die lil
elk opzicht, het tegendeel van haar oudere
zuster is. Zij is even mooi als geestig, even
beminnelijk als energiek Zij is dus veel
meer voor heerscheres geboren dan haar
zuster Nikolaa en, volgens mijn plan, zal
zij dat ook worden: zij moet de gemalin
van hertog Gaston van Orleans, 's Konings
broeder en toekomstigen opvolger, wor
den. Dezen gemaal moet Claudia echter
als huwelijksgift het hertogdom aanbren
gen, dat daardoor aan Frankrijk vervalt.
Gij begrijpt toch, Gabrielle?"
„Volkomen!" antwoordde deze. „Maar
één ding is mij niet geheel duidelijk, na
melijk, hoe gij wilt verhinderen, dat prins
Karei met zijn nicht Nikolaa trouwt"-
„Dat zal volstrekt niet verhinderd wor
den
„Maar dan begrijp ik niet, hoe Nikolaa's
echtgenoot van dc troon- en regeerings-
opv'olging moet buitengesloten worden?"
„Niet?" zeide Richelieu met een glim
lach, „zou de geestigst© vrouw van Frank
rijk niet weten, hoe dat bereikt kan wor
den? Welaan, dan zal ik het u zeggen:
het jonge paar moet op den trouwdag
of ten minste zoo spoedig mogelijk daarna
voorgoed gescheiden worden".
„Op den trouwdag, gescheiden?".
De staatsman knikte toestemmend met
het hoofd.
De gravin zag hem doordringend met
haar wonderbaar schoone oogen aan.
„Zal het zoo gemakkelijk gaan, deze
scheiding te bewerkstelligen?"- vroeg zij.
„U zal dat niet moeilijk vallen, Ga
brielle 1"
Richelieu knikte nogmaals merfc het boord.
„Schoonheid, welke met geest gepaard gaat
moet het gemakkelijk vallen over bekrom
penheid en lcelijkheid te triomfceren
zeide hij veelbeteekenend-
Onwillekeurig bloosde dc schoone vrouw.
„Ik geloof, ik begin u tc begrijpen!"
antwoordde zij.
„Daar twijfel ik niet aan!"
„Ik moet den prins van zijn vrouw
af keer ig maken?"
Richelieu knikte toestemmend.
„Moet haar zijn liefde ontnemen".
„Wat zijt gij verstandig!"
De gravin dacht een oogenblik na. Zij
scheen in ;t geheel niet bij de eerloosheid
van de haar toegedachte handelwijze stil
te staanmaar de mogelijkheid, om die
uit t© voeren, scheen haar ecnigszins be
zorgd te maken. „Zal het mij wel geluk
ken, zijn liefdo te verwerven?" \roeg zij
meer aan zichzelf dan aan haar bezoeker-
„Als gij u "vast voorneemt, die te win
nen, zal liet u zeker gelukken!" antwoord
de hij.
De schoone vrouw wierp als bij toeval
een blik in den tegenover haar hangenden
spiegel. Wat zij daarbij dacht, was niet
moeilijk t© raden, want een glimlach van
voldoening gleed over haar gelaat; het
volbrengen van de haar opgedragen taak
scheen haar in elk geval niet geheel on
mogelijk t© zijn.
„Hoe oud is de prins?" vroeg zij, zon
der do oogen van den spiegel af tc wen
den.
„Twintig jaar".
De glimlach der gravin nam een zege
pralende uitdrukking aan op genoemden
leeftijd waren volgens haar ondervindin
gen jonge mannen het. gemakkelijkst aan
den triomfwagen van een schoone vrouw
tc kelcnen.
„En hoe oud is prinses Nikolaa?" vroeg
zij weer.
„Zij is drie jaar ouder dan haar brui.le
gom".
Dc schoone vrouw trok hanr lippen ver
achtelijk op niet eens had haar medemin
nares, zooals zij haar in gedachten reeds
noemde, liet aantrekkelijke, van de jeugd
boven haar voor.
„Gij zeidet, dat. zij leelijk is, nietwaar?'
vroeg zij verder.
„En bekrompen van geest!"
„Dat is zooveel als „dom", want bij
prinsessen is de critick in zulk een geval
gewoonlijk uiterst matig", dacht de gra
vin. Ook in dit opzicht was haar over
winning over Nikolaa buiten kijf
„Indien de prins eens werkelijk op mij
verliefd mocht worden, wat moet er dan
vérder gebeuren?" vroeg zij nu, terwijl
zij achterover in haar stoel ging leunen.
„Dan, schoone gravin", antwoordde Ri
chelieu met een waarlijk demonischen
glimlach, „moet gij er voor zorgen, dat
de jonge Prins zichzelf en u onherstelbaar
in opspraak brengt"-
Dc gravin fronste het voorhoofd. „Hoe?"
riep zij. „Moet ik mijn goeden naam op
het spel zetten?"
„Ik bid u, dierbare Gabrielle, vat dit
niet al te tragisch op", gaf de ander met
kwalijk verborgen spot ten antwooid-
(Wordt vcrvolgdj.
