Haagseh Mode-Magazijn
J. G. FEULBRIEF NEIJEN3UU
EL WIE.Ï.E Co
Botermarkt.
I tegen zoor lage prijzen a contant.
Kristal. Porselein,
Luxe-, Huishoudelijke
Artikelen.
OEGSTGEEST.
„Prins Hendrik",
I VIS
S. H.C.SMITS,
lodemagiizp Pauw",
Zie de Étalage.
Electrische Koffiebranderij.
Groote Keuze 8W* HINDERHOEDEN.
Kempenaerstraal D110, (Hooge Voort).
Eerste Leidsche Electrische Vernikkel- en
Emailleer-Fabriek, 1
8. P. INNEMA, Haarlemmerstraat 143.
Donkersteeg 16.
LEIOEN.
Geest 1,
Vlamingstraat 39,
DEN HAAG.
Bericht de ontvangst eener Uitgebreide Keuze NAJAARS- en WINTERHOEDEN in alle Genres en Prijzen
OUWHOEDKM steeds in ruime b.euze voorradig.
Heden opening van het TABAK- en
SIGARENMAGAZIJN
J. G. SGHRIJ¥ERS-
Prinsessekade 3. Telefoon 944.
Doekenwol, Lijfjeswol. Borstrokkenwol, Sokkenwol
en Gekleurde Sajetten.
VRAAGT QMZE R£GLA^E-WOL.
HERCULES-WOL.
Haarlemmerstraaf 22B
M
Modern Dansonderwijs.
D. SCHOTJOL, Heerenstraat 51.
W. V. Koniiakiijke Fabrieken
v/h. WESSAWE^ LAAPI, Wormerveer.
LIJNZAAD KOK K ïCIY,
Gruyclenwijn
De Raas.
De Raas.
FEUILLETON.
1863 132
1345 40
Beleefd aanbevelend,
Bij het ter perse gaan van het nieuwe Adresboek
wordt H.H. Adverteerders alsnog gelegenheid geboden tot
het plaatsen van Annonces of het met vette letters vermel
den van naam en bedrijf.
Inlichtingen worden gegeven ter Boek- en Steendrukkerij
van EOUAHO iJDO, Hooglandsche &erkgracht 4,
Telefoon Mo. 104. 1361 34
iSSP adresveranderingen of nieuwe vestigin»
gen worden nog slechts de volgende week aan.
genomen.
GROOTE VOORRAAD 1365 38
29 Cents per knot 82Cents per 3 knotten.
25 Cents per knot. 70 Cents per 3 knotten.
Groote sorteering Bonthoeden in alle modellen
tegen de bekende lage prijzen; tevens speciaal adres
voor het veranderen en vervormen van Bont.
Groote Opruiming
en Wilthoeden.
1352 40
Inschrijving van Leerlingen, vanaf 15 September, dageiykt van
3-5 en 7 9% uur In Zomerzor<j.
Hoogachtend, IS. P. WIELINQA,
716Ba 12 gedipl. Dansleeraar, Ltd N. D. 0. V.
Telefoon intercommunaal 1152.
Niets pleit beter voor de qualiteit dan het steeds
toenemend debiet. Alle soorten dagelijks verscb gebrand.
8084 20
ÜPÖKKICUr 1765.
Voedert uw Vea met de zuivere Murwe
merk „Ster" en W L, 1855 .24
en Soyaboonenkoeken, merk W L,
uitmuntende door hoog eiwit- en vetgehalte en grootste voedingswaarde
EERE-DIPLOMA Partje 1900 - NEGEN (JOUDEN MEDAILLES.
Borst-
Cruyilenwijü
De Croyden „DEHAAS" zt)n bekend
HQ werkt op bei bloed - Zijt gij zwak?
Voelt ggolusteloos? Moe? Zonder elensbek?
Zqt gij pas op nil ziekte ol kraambod? Gebroik
dezen wijn mot ei. In 14 dagen is er ver
andering tan goede.
Öroote f). f 1.06, kleine f 0.66. DIJKHUIS, REIJ8T KBAK.
GEBK3. CHRISTIAANSB, KRUISINGA, Apotheker NANNING, 'eH3gu.
Borstct uydenwUn is versterkend sn
zacht voor menschen met zwakke
borst. Het boosten hondt op. Crnyden
werken beter op 't lichaam dan andera
stofieo.
1037 80
Kunstenaarstrots.
Door
D. LANGKAT.
(Nadruk verboden).
1)
Het was nauwelijks aoht uren in den mor
gen, toen graaf D© Brémont, die zijn cor
respondentie nalas, zijn kamerdienaar liet
binnenkomen, die hem een visitekaartje
overreikte.
JULES CHABRIER,
Kunstschilder.
Aan den onderkant was met potlood ge
krabbeld
„In een gewichtige aangelegenheid."
,,Ik ken dien naam niet", zeide de graaf,
nadat hij het kaartje had bestudeerd.
„Maar dat doet er eigenlijk niet toe. Laat
mijnheer binnenkomen."
Een oogenblik later voerde de kamerdie
naar den bezoeker binnen.
Het was een man van een dertig jaar,
groot en 6lankhij droeg een baard, en
had een openhartig, verstandig gelaat; hij
was gekleed in een geruite, wat versleten,
doch keurige colbert.
Hij trad vrijmoedig binnen en zeide kort:
„U is graaf De Brémont?"
„Ja.
„Zeer goed. Dan moet ik mij veroorlo
ven u één of twee vragen te stellen. Heeft
u niet§ verloren?"
„Zeker. Een portefeuille."
„Met hoeveel geld?"
„Precies dertien duizend 'gulden in bank
biljetten en bovendien een paar visitekaar
tjes."
„In orde."
Uit den binnenzak van zijn vest haalde
Jules Chabrier dit was immers zijn naam
een marokijn-leer en portefeuille.
„Zie Ti na, of het in orde is?"
„O 1 Dat is onnoodig, zonder twijfel",
zei de graaf De Brémont. „De spoed, waar
mede u mijn portefeuille hebt terugge
bracht
„Zie u astublieft na."
De graaf nam de -portefeuille, telde de
bankj es.
„De zaak is in orde."
„Goed, dan ben ik klaar", besloot Cha
brier.
Hij zette zijn hoed weer op en keerde zich
om, blijkbaar met de bedoeling, heen te
gaan, toen d^graaf hem terughield.
„Nog een oogenblikje, geachte heer",
zeide hij, hem op den schouder kloppend.
„Zóó moet u niet vertrekken. Ik heb nog
niet den tijd gehad, om u te bedanken, wat
nog heel weinig in dit geval zou zijn, want
niet veel menschen zouden zoo eerlijk zijn
geweest, dat verzeker ik u."
Eerlijk?" vroeg de schilder. „Wat is er
clan meer eenvoudig op de wereld? U ver
liest, ik Vind, ik geef u uw goed terug, mijn
schuldige plicht! Niets meer."
„Die fijnheid van gevoel houden velen
er niet op na."
„Zij hebben ongelijk. Maar wat wilt u
daarmee zeggen?"
„Dit
De edelman wilde hem een ,dor bankbil
jetten presenteeren
„Pardon", protesteerde de schilder
trotscb, „dat zou een aalmoes wezen, daar
u mij niets schuldig bent. Aalmoezen wil ik
niet ontvangen."
Zooals kort geleden wilde hij beengaan.
Maar op den drempel wendde hij*zich om.
„Ja, toch. U bent me wat schuldig. Geen
belooning, maar ik moet u een quitantie
voldoen."
„Een quitantie?"
„Ja, voor mijn niet-werken."
„Goed! Gaat u zitten."
Chabrier nam een leunstoel, legde de
knieën over elkander en vertelde:
„Gisteren, kon ik niet werken. Er wa©
een gebrek aan lust, dat niet te weerstaan
was. U begrijpt me, nietwaar?"
De graaf De Brémont knikte, glim
lachend.
„In dergelijke gevallen tracht ik nooit
weerstand te bieden. Het zou verloren
moeite zijn! Dan neem ik, wat ik over heb
gehouden, dikwijls meer hónderd stuivers
dan honderd kwartjes, en dan begin ik maar
te loopen, van bier naar daar, zonder rust
te kennen. Gisteren, nadat ik den heelen
dag bad geflaneerd, stootte ik ergens met
den voet tegen: het was uw portefeuille
en kaartjes met uw adres. Het was teJaat,
om u nog te bereiken. Ik moest dus vanmor
gen een heelen afstand leggen, om u uw
eigendom terug te brengen. Heel goed
M^ar vandaag had ik kunnen werken, mijn
heer, en ik had wel een schilderij kunnen
maken, waarvoor ik een tientje zou kun
nen krijgen. Begrijpt u? Wat u me dus
schuldig bent, is net precies tien gulden."
„Dat is eeD eisch van rechtvaardigheid,
en ik wil er zelfs meer bij doen."
„Geen stuiver meer. De kunstkooper
krijgt mijn schilderijen voor tien gulden
per stuk. Als ik meer van u aannam, zou
het speculatie van mij zijn."
„Wol", zeide de graaf, „als u het zoo
wilt
Hij haalde uit zijn portemonnaie een tien
guldenstuk, dat hij den schilder overreikte,
er bij voegend:
„Maar ik blijf u verplicht, en mijn deur is
voor u altijd geopend. Vergeet het niet.
Trouwens, ik wilde u gaarne eens bezoe
ken."
„Wanneer u wilt. Alleen moet ik u aan
raden onder aan de trap even te informee-
ren. Ik woon op de -vijfde verdieping en ik
ben niet altijd thuis."
Na dezen practischen en nuttigen raad
groette de schilder en nam afscheid.
„Gekke kerel", dacht de graaf, toen hij
zich alleen bevond. „Welk een trots bij een
zoo arm man. Kun je 't eigenlijk begrij
pen? Maar we zullen wel zien."
Op zijn beurt overpeinsd© Chabrier:
„Verbazingwekkende types, de men
schen, die geld hebben! Wat mij betreft,
ik houd niet van die manieren. Maar wat
zal ik nu gaan doen 1 Een bootje huren 1
Een schetsjo maken aan den overkant van
de rivier? Ik ben een rijk man. Ik kan me
zelf nu gaan onthalen.
Aldus geschiedde.
Toen laat in den nacht onze artist thuis
kwam, had hij nog maar een paar stuivers
in zijn zak, maar zijn schilderij was klaar,
en die goeie kerel van een kunstkooper
zou er gaarne tien guldens voor geven.
Chabrier was een filosoof, cn wat méér
zegt, een. fatsoenlijk man Langen tijd,
gelijk alle jonge kunstenaars, had Jiij van
zijn succes gedroomd, maar het nooiHt
'was tegen hem. Gedurende drie achter
eenvolgende jaren had de jury zijn inzen
dingen geweigerd. Het was niet, dat hij
geen talent haddoch eigenlijk ontbrak
hem nog de noodige techniek.
Aldus was bij een der leveranciers ge
worden van den iiunstkooper, die, daar hJj
zeer gemakkelijk de schilderijen verkooht,
hem gaarne „poffen" wilde.
Overigens was er niemand, die iets van
hem wilde weten.
Aldus was hij in hooge mate verbaasd,
toen er op een middag aan zijn deur werii
geklopt. Omdat van buiten de Bleutel was
aangebracht, riep hij, voortgaan! met
zijn werk
„Geef u de móeite zelf open te doen".
Een man trad binaen. Het was de graaf
van Brémont, die uitriep
„Hooggeschatte heer! Ik wilde u ver
rassen".
„Heel beminnelijk, mijnheer. Maar gaat'
11 toch zitten. Gaat u toch zitten. Kijk,
hier heb ik een krukje voor u. Leunstoe
len heb ik op 't oogenblik niet in huis".,
„Dank u wel", zeide de edelman, die
zijn plannen had opgemaakt. „Te voren
wilde ik graag uw atelier eens bekijken.
Er is hier veel te zien, en ik moet uw ta
lent bewonderen. Is het onbescheiden?'^
„Neen! Neen! Ga uw gang".
Het vertrek, bet eenige, dat de kunst
kenner bezat, was een eebt museum. Al
waren er weinig meubelen in, men vond
er voorwerpen van zóó verschillende ge
aardheid als maar eenigszins mogelijk was
allerlei vreemde boeken, opgezette dieren,
aardglobes, schilderijen, de meesten zon
der lijst, vulden de ruimte. In deze laatste
waren vele onderwerpen behandeld, bo
venal landschappen, en eenige stillevens;
de schilder bad van deze genres, naar het
scLeen, het meeste werk gemaakt.
(Slot yoJjrfJ
