De Europeesche Oorlcg.
De Verjaardag van den Slag bij Sédan. Mechelen
weer beschoten. De Zeemijnen een Ramp
voor de Scheepvaart.
2 September t
Voor de Duitschers is dit een datum, dien
re nooit zullen vergeten. Den 2den Septem
ber is de herinneringsdag van Sédan, 't is de
dag van de overgave van het Fransche leger
«iet Napoleon, 't is de dag .van de ontmoe
ting tusschen de beide keizers, Wilhelm I
en-Napoleon III te Donchery, waar de laal-
B'te krijgsgevangen werd verklaard. Op 2
September viel de beslissing van den slag,
die den vorigen dag was aangevangen. Dat
was het grootste moment van den oorlog
van 1870—'71, waar een beslissing viel voor
den geheelen strijd.
Z'n Sédan heeft het Fransche leger nog
niet gehad en zelfs wanneer do Duitsche
voorspelling2 September voor Parijs, uit
komt, zal dat nog niet een feit van zoo
groote beteekènis zijn, wijl de Fransche le
gers nog sterk te velde staan, zij 't dan ook
dat ze niet die kracht ontwikkelen, die men
er van verwachtte. En deze dag, die de
Duitschers in 't bijzonder zal begeesteren
zal den Franschen misschien veel last be
zorgen door een onstuimig opdringen van
een tot nu toe bijna onafgebroken zegevie
renden overwinnaar.
't Is nu haast zoo geworden, dat we in
niets anders gelooven dan in Duitsche over
winningen. Zoo staat men langzamerhand
vrij nuchter tegenover de mededeelingen
dat do verbondenen langzaam voortrukken,
want even later trekken ze des te sneller
terug. Zoo was het tot nu toe ten minste
ctceds.
Volgens Fransche mededeelingen is het
leger van den Duitschen kroonprins versla
gen in de buurt van Spincourt en Longuyon.
Een algemeen gevecht zou gevoerd worden
tusschen de Maas en Rethel, dat is niet ver
uit de buurt van de slagvelden van Sédan.
De troepen der bondgenooten zouden vol
goeden moed blijven en in Engeland blijft
de ambitie om voor het vaderland te strij
den onverflauwd. Er zijn zelfs te weinig dok
toren om de vrijwilligers te keuren. Vrij
willigers zijn er aan beide zijden genoeg. De
Duitsche berichten spreken van anderhalf
xnillioen in Duitschland.
Er is wijziging gekomen voor de Duit
sche legers. Dat mag inen opmaken uit het
verplaatsen van het hoofdkwartier. De kei
zer heeft Coblenz verlaten, doch waar hi]
naar toe is, wordt niet gemeld. Men is bij
onze oostelijke buren over het resultaat
zeer tevreden. De „Vorwarts" bijv. schrijft
dat men aan het einde van de eerste oor
logsmaand er beter voorstaat dan de mees
ten hadden durven hopen.
Zoo wachten we dus op nieuwe groote ge
beurtenissen. Uit Oost-Pruisen hoort men
niets. Ook niet na de overwinning bij Or-
telsburg. Dat is wel vreemd. Want na zoo'n
gioote overwinning zou men toch een krach
tig opdringen der Duitschers mogen ver
wachten na het verlaten door de Russen van
vele reeds bezette plaatsen. Maar tot nu
toe hoort men niet anders dan de vage me
dedeelingen, dat do Russen teruggetrokken
zijn. Bovendien zal 't dan niet meer dan
één leger zijn. Tegen de Oostenrijkers zou
den de Russen aan de rechterflank minder
voordeelig vechten, doch haar linkerflank
zou naar Lcmberg oprukken.
Do Oostenrijkers hebben zich ook reeds
in België vertoond. Ten noorden van Ant
werpen zouden verscheidene regimenten zijn
gezien. Dat is dus al heel vlug na de oor
logsverklaring.
In Belgic is de zaak nog niet afgeloopen.
Gemeld wordt bijv. ook, dat de Duitschers
aanstalten maken voor een beleg of bom
bardement van Antwerpen.
De overwinnaars treden toch, afgeschei
den van wat te Leuven en meerdere plaat-
Jen geschied is, streng op. In Brussel hebben
ze den Engelschen gelast binnen 24 uur de,
6tad te verlaten, waarop de Engelschen ge
protesteerd hebben bij den Amerikaanse!)en
gezant.
Wo hebben er al eerder op gewezen, hoe
de verbittering tusschen de verschillende na
tionaliteiten in de hand wordt gewerkt. Ook
in België thans de opwekking geen zaken
Ineer te doen met Duitsche handelshuizen,
geen Duitsche filialen in stand te houden,
geen Duitschers in dienst te nemen. liet En-
gelscho voorbeeld zal hier dus getrouw wor
den gevolgd.
Nu we toch over België bezig zijn, willen
we meteen meedeelen, wat nog omtrent
Leuven, Mechelen en Brussel wordt gemeld.
In Leuven, zijn alle monumenten van bouw
kunst verdwenen. Alleen het prachtige stad
huis is blijven staan, doch het is geheel uit
gebrand. Verder is alles van belang verdwe
nen.
Het verlaten Mechelen heeft weer een
nieuw bombardement moeten weerstaan.
Wie nog in de stad was, nam de vlucht in
Ïe kelders. Ditmaal is de kerk van Onzo
devo Vrouwe verwoest, waarbij kostbare
eelden en schilderstukken verloren gingen.
Het was weer een vreeselijko aanblik.
in Brussel is men niet heel gerust op de
toekomst voor de stad. Burgemeester Max
spant zich in om de mensclien te kalroeeren.
JWh van het dreigend gebrek van leven.»
▼middelen verwacht men niets goeds. De
Duitschers hebben thans volgens de corres
pondenties in ,,Hbld." en „Tijd" in alle
buurten mitrailleuses opgezet om bij hel
minste verzet de stad te vernielen. Toen een
telefoondraad der Duitschers werd doorge-
sneden heeft de commandant der bezetting
Von Jakowski het telefoonverkeer voor de
burgers stop gezet en verzekerd, dat bij her
haling de desbetreffende wijken zouden
worden verwoest.
Naar het gebeurde te Leuven zal naar of-
fu ieel wordt meegedeeld een volledig on
derzoek worden ingesteld. Ieder die onbe
vooroordeeld den gang van zaken heeft ga
degeslagen zal toegeven, dat dit vrijwel
overbodig mag worden geacht.
De Belgische missie, die bij de regeering
te Washington zal wijzen op het optreden
der Duitschers in België is eerst naar den
Engelschen koning gegaan om hem te be
danken voor wat hij voor België deed. De
reis is daarop voortgezet.
De strijd bij Helgoland zou op de Duit
schers een diepen indruk hebben gemaakt.
Vooral in Emden, uit welke plaats niet
minder dan zestig dooden of gewonden zijn.
Algemeen was men overtuigd, dat de vloot
even onoverwinnelijk was als het leger en in
dat opzicht gevoelt men zich zeer teleur
gesteld.
Ex-koning Manuel doet thans ook eens
klaps» van zich spreken. Hij hééft den ko
ning van Engeland zijn diensten aangeboden
en door bemiddeling der royalistische lei-
dors in Portugal heeft hij zich tot zijn aan
hangers gericht om vrijwillig te gaan die
nen in de legers der entente.
In Zuid-Afrika zou een verbroedering van
Boer en Brit zijn waar te nemen. Een toe
spraak van generaal Beyers, de opperbevel
hebber der Zuid-Afrikaansche hulptroepen,
tot de manschappen geeft hiervan het be
wijs.
Canada is bezig met de vorming van de
eerste 100,000 man. Ook in de Vereenigde
Staten zijn er, die voor de entente willen
strijden. Ze zien evenwel geen andere mo
gelijkheid hiertoe, dan door dienst te ne
men bij de Canadeezen. Reeds 60,000 man
hadden zich volgens den Canadeeschen mi
nister v.an militie aangegeven voor een ex-
peditieleger, doch hun aanbod kon natuur
lijk niet worden aanvaard.
Hoe ernstig de toestand is, komisch is
toch, dat generaal Villa zich verbeeldt, dat
hij zich ook moet laten hooreD.
Deze beruchte Mexicaansche bandiet,
heeft, Daar de „Daily Tel." meldt, uit No
gales (Arizona) telegrafisch een krachtig
protest tegen Duitschland's wijze van oor
logvoeren naar New-York gezonden. „Ver
gelijk" zoo seinde hij „mijn methode
van vechten in Mexico met die van de Duit
schers, die bommen laten vallen op een sla
pende stad en non-combattanten dooden,
wat men moord met voorbedachten rade zou
kunnen noemen. De denkbeelden van den
Duitsohen keizer omtrent den oorlog zijn
geen Mexicaansche ideeën. Wanneer de eer
ste juist zijn en ik ongelijk heb, dan zeg
ik met generaal Sherman, dat de oorlog
een hel is!"
De l»c> rijding van den Burgemeester
>an Brcc.
Er is dezer dagen vee1 te doen geweest
over den burgemeester van Brée, een stadje
in België, niet ver van de Brabantsch-Lim-
burgseke grens gelegen. Daar is door gen
darmes op Duitsche militaire wielrijders ge
schoten de burgemeester, de reeds bejaar
de heer Mart ens, en de pastoor zijn daarop
als gijzelaars door do Duitschers meege
voerd. Beiden zijn vervolgens losgelaten en
hebben zich, naar men weet, naar het
Noord-Brabantsche dorp Budel begeven,
vanwaar zij 23 Augustus naar Brée zijn
teruggekeerd. Hier werden zij den volgen
den morgen opnieuw gearresteerd en voor
den krijgsraad te Tongeren gebracht. De
deken werd als gijzelaar gehouden, burge
meester Martens vrijgelaten, onder belofte
op eerewoord dat hij binnen acht dagen
voor den Duitschen krijgsraad zou terug-
keeren.
De quaestie waar het om gaat, is of de
Duitschers door burgers of door oorlogvoe
renden beschoten zijn. Het eerste aannemen
de hadden de Duitschers aanvankelijk Brée
aan de vier hoeken in brand willen steken,
maar zagen daarvan af omdat de schieten
den blijkbaar gendarmes geweest zijn. Te
dezen aanzien deed zich echter weer de
vraag voor of gendarmes tot het leger be-
hooren hetgeen van Belgische zijde stel
lig volgehouden wordt (men vergelijke onze
marechaussees) van Duitsche zijde betwist.
Van dit verschil was de burgemeester het
slachtoffer. Hem werd de voorwaarde ge
steld, dat hij binnen een week de gendar
mes die geschoten hadden zou aanwijzen of
uitleveren. Anders zouden hijzelf en zijn
stadje het moeten ontgelden.
De heer Martens begaf zich met zijn zoon
opnieuw naar het Hollandsche Budel, waar
zijn bejaarde vrouw hem in doodsangst
wachtte en de heele dorpsbevolking hem
met de grootste deelneming ontving. Daar
stelde hij zich in verbinding met den Bel
gischen gezant in Den Haag.
Zaterdag j.l. bereikte nu den heer Mar
tens te Budel de geruststellende telegrafi
sche verzekering van het Duitsche consulaat
(gezantschap?) dat noch aan hem, noch aan
Brée eenig leed zal geschieden. Een brief
zou volgen.
Met gro'ote voldoening mag worden ge
meld, dat. deze beslissing te danken is aan
de bemiddeling van minister Loudon.
Tot hem heeft baron Fallon, de Belgische
gezant te 's-Gravenhage, zich gewend, om
zijn bemoeiing ten behoeve van don opge-
jaagden grijsaard te verzoeken en minister
Loudon heeft daarop de formeele belofte
verkregen, dat dezen geen leed-van de zijde
der Duitsche troepen meer zou geschieden
en dat Brée gespaard zou blijven.
Dc Duitschers in Vlaanderen.
Het „Hbld. van Antw." ontvangt van
een ooggetuige de volgende mededeelingen
over het optreden der Duitschers to Den-
derwindeke, Ninove en in andere omliggen
de gemeenten.
De Duitsche troepen zijn hier van verle
den Maandag voorbij ze gedroegen zich
goed jegens de bevolking, op voorwaarde,
dat deze blindelings gehoorzaamde.
Gansch de streek is hier door hen geplun
derd paarden, koeien, varkens, boter,
graan, fruit, alles werd het hunne. Hier
vroegen ze twee groote wagens met vier
paarden, deden ze laden met eetwaren en
verplichtten vier burges en den veldwachter
hen te vergezellen tot Lessen. Daargekomen
en ontladen mochten onze jongens om 10
uur 's avonds terugkomen met ledigen wa
gen en zonder bewijs.
Te Ninovo maakten ze zich in den voor
avond meester van flesschen wijn, die ze ter
plaatse ledigden.
Zij verlieten het huis en om halftien kwa
men ze dronken terug hoewel men op
hun eerste kloppen bereidwillig opstond,
scheen hun dit toch te lang te duren en het
huis werd beschoten, de deur ingebeukt en
al de meubels stukgeslagen.
Te Bassily en omstreken verplichtten ze
alle burgers grachten te helpen makeil Het
groote deel nam de vlucht en zoo kwamen
er hier verscheidene gemeentevluchtelingen
bij ons en met gansche benden liepen we
tot halverwege Brussel ons in de bossehen
verschuilende.
De Duitschers tc Doornik.
Het „Hbld." van Antw." schrijft:
Ingevolge de bezetting Aan Doornik door
de Duiteche troepen, heeft de vijandelijke
militaire overheid aan de stad een oorlogs
schatting opgelegd van 2 millioen.
Tegelijkertijd nam zij gijzelaars gevan-
,gen baron Stiénon du Pré. burgemeester
en Senator, mgr. Walravens, bisschop van
Doornik en bijna al de gemeenteraadsle
den
Er was een zeer korte tijd bestemd voor
de betaling der oorlogsschatting. Men be-
taa-de ze eerst in bankbriefjes, maar dat
wilden de heeren nietzij eisehten goud en
zilver en gaven sLechts een uur tijd, om de
■som te vinden. Toen het uur verstreken
was, kon men slechts 1 millioen 700,000
franc geven. De Duitschers gaven nog een
uui onrde twee millioen volledig te maken.
Talrijke vrouwen van Doornik zamelden
toen geld in en eindelijk kon men de twee
millioen aan de Duitschers betalen.
De gijzelaars waren meegenomen naar
Athtoe en waren Donderdagmorgen nog
niet te Doornik terug.
In een wijk van Doornik zijn negen hui
zen in brand gestoken, 'tls een Duitseh
onderofficier, die, zegt men, de Duitsche
solclatlen gedwongen had deu brand te
stichten. De oversten van dien onderoffi
cier vernomen hebbende, wat- er gebeurd
was, hebben hem aanstonds doen fusillee-
ren.
Een andere Duitsche soldaat!, die een
jong meisje wilde mishandelen, werd
een officier verrast, die hem oogenblikke-
lijk doodschoot.
Donderdag waren er geen Duitschers
meer in Doornik. Er worden evenwel nog
tropnen gesignaleerd, die uit Brussel a-er-
trekken in de richting van Doornik en
Eortrijk.
Een Duitseh verhaal over de zegepraal
op dc Russen.
De oorlogscorrespondent van het „Berl.
Tagebl." meldt over de overwinning aan
de oostgrens: Wij komen in Hohenstein,
een vriendelijk stadje \ran 30,000 inwoners.
Maar in stede van vriendelijkheid, heerscht
hier de oorlog in al zijn verschrikking. Alles
Lag in puin, niets is staan gebleven. Hier
kronkelen zware rookwolken omhoog, daar
6laan de vlammen uit, een ondraaglijke hit
te verspreidend. Gedoodo Russen liggen in
de straten naast dood vee. De verpestende
lucht is nauwelijks te verdragen. Drie da
gen hebben de Russen hier huisgehouden,
toen zijn ze verjaagd. Onze zware artillerie,
die voortreffelijk werkt, maakte hun het af
scheid zeer warm. In kelders verborgen en
verbarricadeerd \rond men nog Russen, die
eenige landweermannen verraderlijk dood-
echoten. Deze moordenaars werden gefusil
leerd. De gemengde landAveerbrigade heeft
bij Hohenstein uitnemend zich gehouden.
Zij moest den eersten stoot opvangen der
Russen, die naar het noordAvesten wilden
doorbreken de zware artillerie greep hiei
echter in. De weg dien wij reden was ook
door de landweer genomen, ondersteund
door de rechter nevendivisie en noordelijk
door het van Allenstein komende legercorps.
Na een hevig gevecht werden de Russen te-
ruggeAvorpen en vele duizenden gevange
nen maakt. Kanonnen en mitrailleurs vielen
in onze handen. De Russen werden oostelijk
tegen de meren teruggedrongen. Tegelijker
tijd greep het zuidelijk van de landweer
staande legercorps over Neidenburg met
sterk gehavenden rechtervleugel in den
strijd in. Noordelijk van de landweerdivisie
trokken over Allenstein, Wurtenburg, Bi-
schofsburg andere sterke afdeelingen van
onze troepen ten aanval op, vooral de lin-
ker\'leugel over Tassenheim oprukkend was
zeer §terk. Zoo werden de Russen van drie,
ja, haast wel \-an vier zijden, aangegrepen
en in de moerassen en meren gedrongen.
Overal Averd tegen groote overmacht ge
streden, door handige operatiën werdea de
successen verkregen en natuurlijk ook door
do bewonderenswaardige dapperheid A7an
al onze troepen, die iets ongehoords ato1-
brachten.
De successen zijn nog niet geheel te over
zien. Men telt voorloopig 30,000 gevange
nen, onder wie vele hoogere officieren.
Zondag duurden de ge\reehten met een
teruggeweken Russisch legercorps nog
voort. Bij Neidenburg woedden allerheAÜg-
ste partieel© boschgevechten, waarin de
Duitschers de overhand behielden. Wat onze
troepen kunnen verduren, toonden de des
middags door Hohenstein trekkende afzon
derlijke afdeelingen cavalerie, infanterie en
artillerie, bijna uitsluitend reserve-forma
ties. Flink en kranig zaten de soldaten te
paard, stram werd gemarcheerdde stem
ming was goed, niettegenstaande al de ge
durende de laatste dagen doorgestane ver
moeienissen.
De „Vorwarts" schrijft: Het mensehen-
materieel van het Russische leger is zeer
verschillendtegenzin in den strijd, wild
fanatisme, barbaarsche brutaliteit, list en
gemeenheid wisselen elkaar af. Dikwijls
vertoonen zich kleine troepjes met witte
doeken aan de bajonetten. Vertrouwen de
Duitschers dan de zaak en maken rij zich
gereed den vijand te ontAvapenen, dan slaat
plotseling uit verdekt opgestelde mitrail
leurs een kogelregen in hun gelederen. Op
die wijze hebben de Duitschers reeds her
haaldelijk aanzienlijke verliezen geleden.
Dan weder blijkt, dat er bij de Russen
velen zijn, die slechts gedwongen soldaat
zijn en die- in de Duitschers de bevrijders
zien van het Tsarisme.
Zij maken van de eerste de beste gelegen
heid gebruik zich over te geven. Zoo deed
bijvoorbeeld de gehecle elfde compagnie. De
Russische officieren Aveten, dat zij niet op
hun mannen vertrouwen kunnen. Achter
elke gevechtslinie bevinden zich officieren,
die een ieder neersabelen, die vluchten wil.
Ondor de soldaten, die zich gevangen geven,
bevinden zich vele Duitsch-sprekende ele
menten.
Doitschcrs fusilleeren Italianen.
De „Gorrière della Sera" van 21 Augus
tus deelt mede, dat de Duitschers Italia
nen vermoord hebben. Het blad maakt
melding van twee gevallen.
Het eerste speelde zich af, toen de Duit
sche troepen de Fransche stad Jarny in
het district Meorthe en Moselle binnen
trokken. De Duitschers beschuldigden de
inavoners, dat zij op Duitsche troepen ge
schoten hadden. Onder hen, die als franc-
tireurs gevangen genomen werden, bevon
den zich ook vijftien Italianen die gear
resteerd werden, in een Italiaansch café,
gelegen in de straat, waardoor de Duit
schers getrokken waren. De vijftien ge
vangengenomen Italianen werden allen ge
fusilleerd.
Het tweede gevals speelde zich als volgt
af
Drieduizend Italiaansche arbeiders, die
met het aanleggen van een spoorweg op
het traject Duisburg—Keulen bozig waren,
werden naar Maagdenburg overge»hrachfc
en daar als kudden in groote loodsen bin
nen de stad opgesloten. Den llden Aug.
des avonds om 11 uur, werd hen medege
deeld, dat zij naar Italië konden terugkee-
ren. Deze mededeeling werd door cle Ita-
Manen met een laid gojuich begroet.. De
soldaten, die hen bewaakten, bevolen hen
te zwijgen en toen aan dit bevel geen ge
volg werd gegeven, werd op do arbeiderB
geschoten. Het schieten zou ongeveer
twintig minuten geduurd hebben. Hoe
groot, het anlntal arbeiders is, dat bij dit
incident den dood vond, is niet bekend.
Wel staat vast, dat velen om het leven
kwamen, ondor wie een jongen van twaalf
jaar.
Het werk der Zeemijnen.
De overlevenden van dc twee in de lucht
gesprongen Scandina\Tische 6chepen, die in
de Noordzee op een mijn liepen, zijn te
South Shield aan wal gebracht en deden
daar droevige verhalen van het gebeurde.
Paulsen, bootsman aan boord van den
Deenschen traAvler, die verging, vertelde,
dat zijn schuit te Grimsby een lading visch
voor IJsland gevangen, aan wal had ge
bracht en daarop huiswaarts keerde, toen
zij om tien uur 's avonds op een contactmijn
liep.
Paulsen, die de wacht had, voelde een
vreeselijken schokhij werd tegen het dek
gesmakt, daarop achteruit gesmeten, waar
bij zijn hoofd tegen het huisje voor den man
aan 't roer bonsde. Hij zag dat het voor
schip van den trawler uiteengebarsten was
dat het schip snel zonk. De kapitein kwam
aan dek snellen en liet een reddingboot uit
zetten.
Zij wisten, dat er zich zee man in het
vooronder bevonden, dat reeds vol water
stond. Twee gewonden konden zij nog red
den, maar de vier anderen waren in hiin
slaap door de ontploffing gedood.
Een Engelsche trawler nam deze overle
venden, die in de reddingboot waren ge
gaan, aan boord en begon met netten
naar de onderzeescbe mijnen te vis-
schen. Daarbij liep de boot zelf op een mijn
en vloog in de lucht.
De ramp van het Nooreche stoomschip
„Gottfried" had om drie uren in den mor
gen plaats, op dezelfde plek. Er hadden vier
ontploffingen plaats, die het schip totaal
vernielden. Het zonk in twee minuten. De
manschappen in het vooronder werden let
terlijk in kleine stukken gereten.
Indien het bewezen wordt, dat visschers-
of andere vaartuigen, vermomd als neutrale
schepen, de helsche voorwerpen laten zin
ken, dan moeten de allerstrengste maatre
gelen genomen worden om dit te beletten.
Werkloosheid te Wcenen.
Uit Weenen wordt aan de „Vossische
Zeitung" geseind: Het vraagstuk der
werkloosheid is in deze dagen een der ern
stigste problemen. Verscheiden industriee-
len stellen pogingen in het werk, om een
deel van hun bedrijf in stand te houden.
In vele gevallen heerscht gebrek aan
grondstoffen. Wanneer de fabrieken willen
blijven werken, dan moeten zij kolen, erts,
katoen, wol, jute, enz., aangevoerd krij
gen. Daaraan ontbrak bet en daarom moes
ten vele fabrieken sluiten.
De toestand is iets beter geworden, daar
de spoorwegen weer kolen vervoeren.
Erts is er voorloopig voldoende in voor
raad. Met de katoenindustrie staat het
slecht en hangt geheel af van den Duit-
schen invoer. Men hoopt op opheffing van
het verbod van uitvoer naar Duitschland.
He Duitsche Dames en dc Fransche
en Russische Gevangenen.
De Pruisische minister van binnenland-
sche zaken heeftl zich nu ook bemoeid met
de al te vriendelijke behandeling van Fran
sche krijgsgevangenen van de rijde van het!
vrouwelijk deel der Duitsche bevolking.
Dames hebben de Franschen niet alleen
„Liebesgaben" overhandigd, maar hun ook
verzocht op prentkaarten hun naam te
zetten en, om souvenirs gevraagd.
Die „onAvaardigo gebeurtenissen" moeten
ophouden zegt do min. in een omzetbrief
I aan de regeeringspresidenten. Voortaan
J moeten de stations, waar treinen .net» ge
vangenen doorkomen, voor 't publiek go-
sloten zijn en niemand mag de kampan
waarheen zij Avorden overgebracht, bezoe
ken.
Hetzelfde schijnt nu gebeurd to /ijn mei
krijgsgevangen Russen. De „Elb.-Ztg.11
vomeemt namelijk dit Gunibinnen „Hoi,
in ongehoord, dat. dames Zondagochtend
aan thvco Russische gevangenen, die zich
in den trein bevonden, broodjes met zahffl
hebben uitgedeeld. Een van deze gevange
nen liet, toen hij verzadigd was, rijn leegon
cigarettenkoker zien en beduidde zoodoen
de, dab daar niets in was. Fluks gaven do
dames hem toen cigaretten. Het schaam
rood komt iemand in het gezicht, als men
zulko „liefdadigheid" riet, en daarnaast
staat een soldaat, die mij zeide, dat- hij al
sedert 24 uur niets gegeten had, maar te
trotsch was, om iets te vragen".
De Oorlogsbnit der Serviërs.
Do Russischo legatie te Antwerpen speci
ficeert den oorlogsbuit van de Serviërs op
do Oostenrijkers aldus4500 krijgsgeArange-
nen, 53 kanonnen, 9 mortiers, 114 kruitwa
gens, 3 A7olledige veldhospitalen, een gezond»-
heidscolonne, 14 keukens, 6 provisie wagens,
4 telegraafwagens, lij Avagens met munitie,
een groot, getal treimvagens, paarden, ge-
Averen en 1 kist zilver.
Do Oostenrijkers hadden 160,000 man in
't gevecht
De SerArische ruiterij heeft den 20sten
Augustus den vijand aangevallen. Zc maak
te 4 mortiers, 10 stuks veldgeschut, 20 kruit
wagens, 7 veldkeukens en veel oorlogsmato-
rieel buit.
Een Russische, maatregel.
De St.-Petersburgschè correspondent van
de „Times" maakt melding van een besluip,
waarbij den Duitschen en Oostenrijkschen
keizers cn overigen vorstelijken personen
het recht wordt ontzegd voortaan eerekolo
nel te zijn van een Russisch regiment of
Russische decoraties te dragen. Tevens heeftl
fcdo Tsaar het Russisch© officierskorps ver
boden Duitsche of Oostenrijksche ordeteo-
kenen te dragen.
Een dergelijke maatregel is in geen enke
len oorlog nog genomen.
Parijs als Vesting.
Parijs is, aldus merkt een Duitseh blaJ
op, niet langer een vesting, maar een ver
sterkte provincie. Reeds in 1870 was Parijs
een vesting van enorme afmetingen, welker
forten destijds reeds een lengte van
K.M. had Jen. In het jaar 1870 waren de
forten 3 kilometer van de eigenlijke stads
omwalling verwijderd. Deze oude forten
uit het jaar" 1870 zijn ook thans behouden.
Er zijn moderne vestingAverken omheen ge
legd en deze hebben een geheel moderne
bewapening gekregen.
De vestingAverken, die in het jaar 1870
de geheele vesting van Parijs uitmaakten,
zijD thans nog slechts de z.g. binnenste
verdedigingslinie. Aan deze linie zijn 32
nieuwe forten op een afstand van 15 kilo
meter toegevoegd. Was de omtrek der for
ten in 1870 55 kilometer, thans is deze ruim
driemaal zoo groot.
Het front der belegeringstroepen be
droeg in 1870 12 mijlen, thans zou dit, wil
men Parijs geheel insluiten, 36 h 40 mijlen
beslaan. Voortdurend nog wordt er aan
de fortificaties rondom Parijs gearbeid,
daar de Franschen Parijs tot een totaal
onneembare stad willen maken.
Het aantal kanonnen, dat deze uitge
strekte fortenlinie bergt, bedraagt zeker
3000, zoo niet meer
Dc strategische waarde van
Helgoland.
„Het eiland Helgoland is bestemd voor
ons te rijn een bolwerk ter zee, een bescher
ming voor de Duitsche visschers, een basif
voor mijn oorlogsschepen en een fort voor
de Duitsche wateren tegen een vijand, die
het in zijn hoofd mocht halen rich in deze
wateren te vertoonen."
Dit waren de woorden van keizer Wilhelm
in de maand Augustus van het jaar 1890,
vier maanden nadat Engeland „de roode
rots in de Noordzee" had ingeruild voor
Zanzibar. In het vaderland werden dezo
woorden met twijfel in Engeland met een
ongeloovig schouderophalen ontvangen. De
„Morning Post" publiceerde dezer dagen
een ingezonden artikel, waarin de aandacht
gevestigd wordt op het belang, dat Enge
land heeft bij de herkrijging van HelgoliVid
als een gedeelte van de oorlogsbuit in het
geval, dat de geallieerden de zege mochten
behalen. Do schrijver herinnert er verder
aan, dat Helgoland 100 jaar Britsch berit
was, maar dat het in 1690 omgeruild werd
daar Engeland het niet de moeite waard
achtte het in bezit te houden. De Duitschers
hebben echter bewezen, dat het wel de
moeite van het bezit waard is. In Juli 1911
meldde het „Berliner Tageblatt" dat de for
tificatie van het eiland gedurende verschei
dene jaren in alle kalmte regelmatig waa
voortgezet en dat het niet alleen voorzien
was van de meest modern© en volmaakste
verdedigingswerken maar ook met de mooi
ste en laatste kanonnen. Overigens beAvaar-
den de Duitsche maritieme en militaire
autoriteiten een strikt stilzAvijgen over de
bijzonderheden der verdedigingswerken, tor-
wijl alles als Aveggestopt is achter een hoo-
gen muur.
Ongeveer 6 millioen is voor de verster
king aan Helgoland uitgegeven, niet alleen
voor artillerie en münitde, maar ook voor
kunstmatige versterking met cement van de
zandsteenen rots tegen de kracht der gol
ven. Als draadloos telegraafstation is Hel
goland uit strategisch oogpunt van onschat
bare waarde en ook van zeer groot nut alfl
schuilplaats voor torpedobooten, duikboo-
ten en vliegmachines.
Lord Salisbury is verantwoordelijk voor
de omruiling van het eiland voor Zanzibar.
In 1910 zeide een conservatief dagblad, dat
20 jaar geleden lord Salisbury waarschijn
lijk dacht dat het gebruik van Helgoland
tot militaire doeleinden geen kwestie van
overweging voor Engeland behoefde te rijn.
Honderd jaar geleden stond Denemarken
Helgoland aan Engeland af en onder En-
gelsch bestuur diende het eiland tot
