8DUSIR00PR
Verdelg Uw Asthma
Astlima U verdelgd heeft!
Gemengd Nieuws.
gaf tot de bespreking van iets, dat door
bet ééne staatshoofd ten behoeve van zijn
land van het andere land verlangd worcix.
Het kon dan zijn, dat er eenige moeilijk
heid hing, dio men uit den weg wenschto
te ruimen, of ook, dat men op een nieuw
punt zekere gewijzigde verstandhouding
bevorderen wil.
Vanzelf rijst derhalve de vraag, of het
hier komen van den Minister van Buiten
landsche Zaken, op wat wijs, in verband
stond met onze buitenlandsche politiek.
Het. kan uitteraard zijn, dat deze Minister
zijn Vorst, op reis vorzelde, om te Londen
of te Parijs of to Brussel het een of ander
to regele-n, en dat hij thans slechts mee
kwam, om saam met zijn Vorst de thuisreis
te maken.
Anders is het geen usantie, dat bij een
uitsluitend beleefdheidsbezoek een minister
meekomt.
Is er nu niets hieromtrent uitgelekt?
Of moet het antwoord op die vraag toe
ven tot November, als Buitenlandsche Za
ken weer aan de orde komt?
He hoefijzercorrespondent van het ,,H a n-
d e 1 s b 1 a d" schrijft-
„Uit het antwoord der Regeering aan den
heer Van Vlijmen blijkt thans officieel, dat
de bekende Regeer ingsopdraeht
nan den heer V a n K o 1 is verleend niet- door
de Indische, maar door de Nederlandsche
regeoring, zij het ook in overleg met den
G.-G. Wij herinneren er aan, dat- op 15 April
dat wil zeggen op den dag, waarop de
heer Van Kol volgens ,,H e t V ol k" naa-r
Japan vertrok de secretaris-generaal van
koloniën ons verklaarde, dat hem ook na
nadere informatie niets bekend was van
een R-egeeringsopdracht aan genoemden af
gevaardigde. Bovendien hebben wij zeer
goede redenen om aan te nemen, dat ook
de ministerraad niet in deze zaak is gekend,
en men moet dus tot de slotsom komen, dat
hier tlo denken valt aan een zuiver persoon
lijke daad van minister Pleyte.
Hat ons blad deze daad betreurt, weet
men reeds, en wij blijven de keuzo een
ongelukkige demonstiratie van misplaatste
onpartijdigheid achten, die door de toevoe
ging van een corrector aan den heer Van
Kol misschien van effect), maar niet van aard
is veranderd."
RECLAMES,
40 Cönts per regel.
vóórdat de
Aothmalijdcrs, hoeatera. kuchcra, lijdera
aan bronchitis, gij allen die fluim of be
nauwd zijt
laat Uw kwaal niet ongestoord voort
woekeren,
laat Uw kwaal niet den tijd U te
overweldigen,
wordt niet de teringlijders van de
toekomst.
Will gij genezen Gij kunt genezen,
ale gij niet eigenwija zijt. Gebruik de
redder der longen: de Abdijsiroop, Klooster
Sancta Paulo, samengesteld uit kruiden,
die bijzonder krachtig op de ademhalings
organen werken. De
bor»tversterkend en aïektekiemdoodend.
geneest onvoorwaardelijk arthm», influ-
enza. pleuris, bronchitis, kink- en slijm
hoest. catarrh, den hardnekkigsten hoest
en alle borat- en longaandoeningen. Voor-
komt de tering.
- f,r?# per "2C0I) Y,n 230 gr. I van
k* I* Z co van 1000 er* f3-50
Eischt roodeo band tnel handieckenine
4x^9 J-Akker. Rotterdam. Verlcrijcbbur bij
alle droaisien en de meeste apothekers.
7669 36
Firma Th.A.A.Simonis.OEM HAAG
fabriek en Magazijn van
ZiEKEWAGEM5 - ZIEKESTOELEM
CLOSET- ROL- en DRAAGSTOELEN
13,
4322 6
Brieven tut AVarmond.
EXVII.
Een vorig jaar gaf ik ip een schrijven
eens te lezen, hoe. de bekende schrijver in
„He Kaïnpioen", Bert us Bol, over Warmond
dacht, wat oen heel vleiend oordeel was.
Ware het anders geweest, dan had ik er
natuurlijk over gezwegen, want dan zou "het
onwaarheid geweest zijn. He natuur schept
hier bet schoonst denkbare, als men afwis
seling wil't meeste om de grootst afwij
kende smaken te voldoen.
Ik zou hot in den broede nog wel eens
wenschon te herhalen, over bloemen en groen,
over bosschen en velden, pracht.vea-gezi-chten
over water en land' mooie lanen met rijzige
hoornen, nv t. brood zich uitspreidende kro
nen, en frisch groenen achtergrond; het
vcgelengekweel en het bijengvgons en al wat,
levend in de natuur, zich koor-en doet.
's Avonds den nachtcgaalsslag, en kik
kergekwaak, dat weer een mooien -volgenden
dag voorspelt. Hat zien blinden, hooren doo-
ven; da.t voelt ieder.
AVat inenschenlianden maakten op bekoor
lijke piekjes, alles aangenaam aan
doend, langs rustige goede wegen te bereiken.
Enfin 1 't Moet eigenlijk niet herhaald,
ieder weet het, moet het weten, of zorgen liet
te weten te komen, en ik moet er voor waken
niet van het punt af te draaien, waarover ik
het wenscht© te hebben, al zou het. te veront
schuldigen zijn, daar liet een zeer draaierig
voorwerp betreft, waarop ik aandraai, n.l.
den Tol.
Het eenige, wat) bekritiseerd werd in be
doeld schrijven, van Bertus Bol, was toen
„de Tol"; en oen ingezonden stukje in dit
blad, -even latei*, gaf blijk, dat Bertus niet
ollean stond, en dat is nog zoo.
"Doeh er is, zooals het liedje zegt, „niets
aan te doen."
Door bemiddeling, per zeer Vriendelijke
gelegenheid, kreeg ik dezer dagen uit. de
meest officieel© bron. waarvoor hier mijn
dank nog, gegevens, waarop staat te maken
is en die mij interessant genoeg voorkomen,
om onder de oogen van het publiek gebracht
te worden.
In de Meimaand van het jaar 1639, dus
nu tweehonderd v ij bon-zeven dg jaren ge
leden, was het, dat den toenmaligen Heer
van Warmond, Jacob van Wassenaer, door
de Hoogmogende Hoeren Staten van Holland
octrooi verleend word tol het bouwen van een
brug in en op de plaats van het- bestaande
Warmondsche \7ecT, omdat het bij verschil
lende winden daar gevaarlijk was over te
komen. Aroor liet onderhoud dier brug werd
hem toegestaan een brugje, of veergeld te
eist hen, gelijk aan liet vroegere A7e-orgcld,
dat aldus omschreven werd:
Rijdend paard 2 stuivers, drijvend paard
3 groote Vlaems, koe en OGsen 1 stuiver, van
ieder kalf en schaap en var-kon 1J2 stuiver,
cn ieder© mans- of vrouwspersoon een halve
stuiver, wat met parade executie hij daar
toe zou mogen constigneeron.
Nog vroeger was deze plaats doorwaad
baar geweest en .wedde" genaamd, waarvan
later nog de teekenen op en in den bodem
van de vaart gevonden zijn.
In 1657, toen de steden Lcddcn en Haar
lem de Haarlemmc-rbrekvaart tussehen heide
steden aanlegden, kwain men voor het feit,
dat de brug te laag was voor de trekiehuit,
ten minste bij hoog water, waarom don
eigenaar van toen gevraagd werd de brug
te mogen verhoogen mot eenige oude duimen.
He mensohen lij kon toon net als nu geweest
te zijn, en geredeneerd te hebben ,,voor wat,
hoort wat", en do steden konden haar gang
gaan, mits zij het eeuwigdurend onderhoud
van do brug op zich namen, wat noodge
dwongen of mot beide handen aangegrepen,
dat wordt niet vermeld aanvaard werd.
Ofschoon later het onderhoud bij overeen
komst. tussehen de twee sleden geheel aan
Leiden is overgegaan, kan toch in oen kwes
tieus geval do eigenaar ook do stad Haarlem
sommeerendoch dit tot lof van Leiden, het
zorgt uitstekend voor do brug.
ïn 1793 werd andermaal do brug ver
hoogd en vol 8 oude duimen. Dit geschiedde
zonder dat hierin erkend werd de vrije
viouwé van Warmond Douaricre van Leij-
den, geboren des TJiones, die haar secretaris
O. Le Cle>rcq op den liuizo Warmond, d.d.
10 October 1793, op eon zegel van twaalf
stuivers een akte liet maken in duplo, waar
van één den Burgemeester van Lei-Ien werd
toegezonden. Zij gaf daarin te kennen, dat,
hoewel in deze zaak niet gemoeid, zij om
der wille van liet algemeen belang zonder
in terrum ptic het werk zou laten doorgaan,
maar men den weg aan uo zijde van
Oegstgoest voor paarden en gerij goed in
orde had te brengen. Alzoo hiermede haar
rechten aan toonend.
In 1828, 22 Mei, kwam de toon over
onze gemeente aangestelde Burgemeester er
bij do Staten tegen op, dat ,,de Tollenaar"
een volgons hom te hoog tolgeld eischic.
De nvuntveranclcring was hier *de aanlei
dend© oorzaak van. Volgens 's Burgemees
ters schrijven edschte hij voor een vierde
stuiyer -of 2 Duiten V/2 cent; ©en Duit, 1
oent, wat volgens de lverekeuing van deh
reclamant moest zijn, een vierde stuiver
1 cent; eon duit, 1/; cent Hot sohflrïj ven
daarop was echter niet beuiooligeod.
Hem werd. gemeld, dat het hexu Amrleend
was nog hooger tolgeld te vragen, en hot
niet in hun macht was liet te verminderen.
Kon hij hier geen vrede mee nemen, dan
werd hem aangeraden zich tot den Koning
te wenden. Echter is nergens in te vinden,
dat ook dit geschied is. Het onaantastbaar
recht is er te duidelijk uit gebleken. Het
lamst veranderde „het recht van tolheffen"
van eigenaar, toen begin Januari 1902 de
lieer Leenen kooper werd in publieke veiling,
cn ook deze zag zijn recht op heffen en
eigendom van de brug erkend door ecu uit
spraak van het Kantongerecht, toen hij de
if ad Leiden belette, een buis voor de gas
leiding, langs de, door haarzelf onderhouden
Rrug te loggen, toen Warmond gaslevering
door Leiden zou beginnen.
Natuurlijk ging het ook toen ©venals in
3 793 meer om rechtserkenuing dan wel om
oen ver boter ingsmaatregel tegen te werken.
Lr iter is van gem een lew ege nog al eens
meer beproefd er af te komen, doch steeds
zonder succes, en het zal lat or, naar mijn
moening, denzelfden weg moeten gaan als
met het „Haagsche Schouw"': het lvijk zal
er oen paar lieve dubbel tjos aan te besteden
hebben om ons van die onaangename ver-
koe rsbelemmering af te helpen.
En daar het nog al ©cn aardig cijfer zal
bedragen, kon de gemeente er ook nog wel
voor oen .deel voor moeten opilraaien. Dit
bezwaar zal echter ook niet zwaar wegen,
want er zijn cr heel wat hier, die indirect
heel wat belasting betalen, die men nooit
in zijn geheel op het belastingbiljet terug
zal vinden, cn dot beteekent tevens, dat
dan d© lasten over wat meer hoefden ver
doek! worden- En daar i; wel wat voor te
zeggen.
SPECTATOR.
Men meldt uit Rotterdam: De
actie der zeelieden tegen de Holland-Ame-
rik a-lijn" is geëindigd... Een 100-tal Huit-
schcrs, die reeds door dë Hollarid-Amerika-
lijn waren gereqnireeréV en in bet N. A. S.
M. hotellogeerden, ten einde bij het uit
breken van een staking dienst te kunnen
doen, zijn naar hun land teruggekeerd.
Op vorzoek van de A m e r i-
kaansclio autoriteiten is te Parijs de verte
genwoordiger van een grooten muziekhan
del to Nieuw-York gearresteerd, beschuldigd
vasn verduistering van -gelden zijner firma,
ten bedrage van 3, 12^,000 francs. Dc firma
is sedert eènige maanden io staat van fail
lissement.
Toen gistermorgen de 16-j a-
rige C. Kerckhoven te Hof-\ an-Delft per
fiets de Lepelbrug afreed, kwam van de
andere zijde een vrachtwagen, die door den
jongen niet werd opgemerkt. De knaap viel,
en kwam onder den wagen terecht, die hem
over het hoofd en borst reed. De jongen was
onmiddellijk dood.
Een natuurwonder. In het
veerhuis van den heer Timmermans te Gor-
kum, is, naar de „Gork. Ct." meldt, een
natuurwonder te zien.
Een groot.© zwarte kip zit daar voortdu
rend op zes katjes van 8 dagen oud. Zoodra
de poesjes ter wereld kwamen, heeft zich
do kip beschermend daarop neergezet, juist
of het kuikens zijn. De moeder-kat wordt
door de kip zelfs niet tot haar jongen toe
gelaten Nu en dan moet de kip met geweld
weggenomen worden, opdat de oude kat
haar jongen zogen kan.
Te U r e t e r p (Fr.) heeft men b i j
nacht ten nadcele vao den veehouder P.
de Bdiens waakhond gestolen.
Langs den weg t© Amsterdam.
De slagersjongen. Er is een wezen
in Amsterdam, dat algemeen gehaat wordt.
De diepste veraohting van den kalmen
burgerman volgt zoo'n creatuur op den
voet en het is de vloek van moeders met
kinderen, de schrik van den rustigen
mensoh en do eaamgetrokken wenkbrauw
des wandelenden agents, welke dit veel
gesmade schepsel achterna rent. Hier
wordt bedoeld: de slagersjongen, die dui
vel in een witte kiel, met beneden zich een
fiets en voor zich een reusachtige vleesch-
mand. Waar het stil is, zie je hem niet,
maar waar het druk is en de mogelijkheid
bestaat om onrust te verwokken en onge
lukken te fabrieken, da Ar is hij. Langzaam
rijden kan hij niet en daarom rent hij, cir
kelt achter rijtuigen en trams om, jaagt
tussehen de mensehen door geeft een stomp
hier en geeft -een stomp daar en zet een
mond op vao dertig centimeter middel
lijn, als een voorbijganger een paar zacht
zinnig© woorden ter opmerking spreekt.
Hij is brutaal en ontkomt elk gevaar.
En toch, menigeen zou zich verlustigen
in het schouwspel van een gebroken sla
gersjongen. Maar dergelijke gebeurlijkhe
den zijn zeldzaam, omdat het in den regel
de brutale is, die wint, en de argelooze
voorbijganger het objectum is, dat wordt
geslachtofferd. Doch onlangs deed zich
een geval voor, waarin het de slagersjon
gen was, die het slachtoffer werd van eigen
roekeloosheid. En daarom is het feit ver-,
meldeoiswaard.
Een slager jongen dan kwam van het
Rembrandtplein. Zijn blik was brutaal,
zijn houding eveneens en de vaart, waar
mede hij reed, woest. Op de brug van de
Heerengracht werd net een agent wakker,
die met zijn hand een gebaar maakt© van
vrede cn rust. De slagersjongen echter
lacht-te en zette er nog harder den „spurt"
in, waarna de agent het hoofd schudde, en
hem nakeek met een blik, die modelijden
afdwong. In de Utrechtsche straat was het
druk. Een warboel van mensohen, handkar
ren, auto's en trams vulde de straat en de
ze hoop stopverf dijde langzaam uit naar
het Frederïksplein. He slagersjongen ren
de door de menigte heen. Hij kronkelde
zich als een slang door de massazette
zijn voorwiel tussehen twee menschen in en
de mand deed de rest.
Hat ging een tijdje goed tot hij plotse
ling kwam te staan voor een man, met een
groene etensbus, langzaam sjokkend, een
die van zijn leven geen kwaad had gedaan.
Het voorwiel schoof tussehen man en etens
bus, maar do man liet zijn bus niet los.
Eén oogenblik later kregen de mensohen
een aanblik, voor een futuristartist om van
te smullen. He etensdrager rolde op den
grond, do bus beschreef een boog en een
regen van poffertjes daalde op de straat.
He slagersjongen viel over den rollenden
man, de fiets rinkelde over do straat en
stukken rauw vleesch kwamen naast de
poffertjes te liggen.
He consternatie was groot, evenals de
verontwaardiging der partij-trekkende
mensohen. Ho poffertjesdrager was beduusd
en bleef bij de brokken zitten. De slagersjon
gen greep zijn fiets ©n zocht naar zijn
vleesch. Hij wilde een ossenhaas in de
mand hijsehen, toen een groote buldog
op hem toesprong en hij haastig het vleesch
losliet. He buldog rende met het vleeeah
weg.
En toen de slagersj. zijn overig vleesch ging
zoeken, bemerkte hij, dat andere honden
hem reeds voor waren geweest. Onder ge
lach van de omstanders eprong hij nijdig
op zijn fiets en deed alsof hij zijn beroo-
vers wilde zoeken, maar hij rende weg
en keerde niet weer. En de poffertjes- i
man krabbelde op, zooht zijn poffertjes
bij elkaar en deed ze mopperend weer
in de bus. („Tijd.")
Gistermorgen werden op de
A7alkenboschkade in Hen Haag proeven
genomen met de motor-brandspuit type-
Saurer. Hezo motorspuit werd gebouwd
door de bekende Spijkerautofabriek van de
Maatschappij Trompenburg. Ho proeven,
die onder leiding van den heer perioke in
tegenwoordigheid van den heer Tusker-
mann, commandant der Haagscke brand
weer, genomen werden, slaagde uitstekend.
Ook de heer Stam, commandant der Leid-
fcho brandweer, woonde do proefnemingen
bij.
Een geraffineerd© dieveggej
Eenige weken geleden kwam een acht
tienjarig meisje uit Purmcrend in een ma
gazijn in de Damstraat te Amsterdam een
mantel koopen, liet dien inpakken en ging
met het pakje naar de Nieuwmarkt, om
eenige inkoopen te doen.
Voor een stalletje bezig een en ander uit
te zoeken, lei ze het pak, waarin de man
tel, naast zich neer. Eenige ©ogenblikken la-
tor kwam ze tot de ontdekking, dat de man
tel verdwenen was.
Eenigen tijd daarna kwam het meisje
weer in Amsterdam, ze moest een mantel
hebben en meende andermaal goed te kun
nen slagen in den winkel, waar zij do eerste
maal den haar ontstolen mantel had ge
kocht. Tot haar groote verbazing werd haar
een mantel vertoond, precies gelijkend op
de vorige en even lang van taille.
De winkeljuffrouw, die haar den mantel
liet zien, toonde zich op haar beurt niet
minder verbaasd, zei bet meisje, dat bet
inderdaad dezelfde mantel was, en hij werd
teruggenomen op verzoek van de koopster
van eenigo weken.
't Meisje begreep er niets van. Tn den
Vinkei werd haar toen ^meegedeeld, dat
enkele dagen, nadat zij den mantel had ge
kocht, er een burgerjuffrouw was gekomen
in de zaak, lamenteerende over het feit, dat
haar man zoo opspeelde, omdat zij een
mantel had gekocht, ver f^oven haar eenvou-
digen stand. Zij verzocht het gekochte
kleedingstuk te mogen ruilen, zij het met
eenig geld t-oe, voor twee kleinere mantels
voor haar dochters, die ze had meegebracht.,
Aan haar verlangen werd voldaan; zij be
hoefde slechts een klein bedrag aan geld bij
te passen.
Het bestolen meisje wist van dit alles
niets af, vertelde van den te haren nadeel©
gepleegd en diefstal en het eind was, dat het
geval bij do politie werd aangegeven met
het signalement van de vrouw, die den ge
stolen mantel voor 2 kleinere had geruild. Nu
werden "Woensdag aan het bureau Jonas-
Daniël-Meijerplein een vrouw en een meisje
gebracht, op heeterdaad betrapt bij het
stelen van dameslaarsjes op het Amstelveld.
De politie ging het signalement na van
de dievegge van den mantel en kwam t-ot de
conclusie, dat dit wel de gearresteerd©
vrouw kon zijn. Moeder en dochter werden,
na opgemaakt proces-verbaal, weer losgela
ten en gisteren ging een recherchour naar.
de woning van de vrouw in de Reinward-
straat, om polshoogte t© nemen.
De vrouw was niet thuis, doch een der
dochters verklaarde, desgevraagd, dat zij
een langen mantel had gekregen van een fa
milielid uit Sloten, met de medodceling ©r
bij, dat het "kleedingstuk, indien het niet
naar den zin was, kon worden geruild.
Het meisje werd daarop verzocht don
rechercheur naar het bureau te yolgen.
Daar werd zij aan een verhoor onderwor
pen en viel door de mandhaar moeder had
den mantel op de Nieuwmarkt weggenomen.
De dievegge is nu door do politie gearres
teerd.
Op hot Oranje plein, in Don Haag
had een juffrouw, terwijl zij op ©en rust
bank had plaats genomen, zich van haai1
hoed ontdaan en dezen naast haar op de bank
gelogd. Korten tijd later was de hoed ver
dwenen.
DeHaarloïusoherochcrche heef
fin Den Haag Aangehouden esn 16-jarig
Sneisje, B. S., verdacht van verduistering
van 8 rijwielen t© Haarlem. Zij heeft vol
mondig bekend ©n verdei* verklaard zich aan
35 rijwieldiefstallen in de Residentie le heb
ben schuldig gemaakt.
Kalkoenen. Ons wordt ge
schreven Een bew-oncr vuu een der buiten-
wijken te Dordrecht 'is in hot bezit van een
kalkoen, di© op een in 't oog loopende wijze
zijn baas verwelkomt, als deze des avonds
van zijn werk komt. Dat liet beest dan
zoo geweldig kakelt en met korte pasje©
onophoudelijk heen en weer loopt, vindt zijn
oorzaak hierin, dat hem eiken avond een heer
lijk maal bereid wordt, bestaaunde uit....
fijngesneden brandnetels.
Terloops zij opgemerkt, dat de man door
zijn vereelte handen in slaat is, ue brand
netels aan te vatten, zonder zich daarbij in het
minst te bczeeren. („Hordr, Cfk")
'dat Willem Chester, haar vriend, haar
zaakgelastigde en stille aanbidder, toch nog
naar Zuit-scrland ging en dat hij op zijn
weg daarheen een paar dagen in Parijs zou
blijven om haar te zien.
't Was werkelijk heel aardig van hein,
dat hij dat deed, en in een ander geval
zou Sylvia er zich over hebben verheugd.
Maar nu was alles veranderd en zou zij
het goed buiten hem hebben kunnen stellen.
Het vooruitzicht Chester hier in Lac-
vil'Je te zullen zien maakte haar zenuwach
tig. Toen zij, nu twee maanden geleden,
bet leek haar wel twee jaar Engeland
bad verlaten, was zij den jongen rechts
geleerde bijzonder goedgezind geweest en
fn haar diepste binnenste achtte zij het
toen lang geen onwaarschijnlijkheid, dat
zij eens zijn vrouw zou worden.
Zij vermoedde, dat Chester reeds van
haar had gehouden, toen zij bijna nog een
%kind was, en dat zijn beperkte middelen
hem toen hadden belet, haar ten huwelijk
te vragen. Hij was namelijk een dier bui
tengewone mannen, die het gewetenloos
vinden een meisje te vragen, zoolang hun
financien hen niet ruimschoots veroorloven
een vrouw te onderhouden. Zij herinnerde
zich nog het gezicht, dat hij had gezet
het strakke, ernstige gezicht, toen iemand
hem plotseling in haar bijzijn het nieuws
'vertelde van haar verloving met den zoo
veel ouderen Bailey, die zoo goed voor haar
was geweest en toch zoo'n bitter klein
plaatsje in haar hart had ingenomen, al
was zij niet in haar plichten tegenover hem
te kort geschoten.
Met iets als wroeging bedacht zij zich
nu, hoeveel Chester altijd voor haar was
gewgest sinds zij weduwe was geworden
Zijn toewijding had haar te meer ge
troffen, omdat zij zich minder in woorden
dan wel in daden toonde, want hij behoor
de ook tot die eveneens zeldzame mannen,
die het, hoeveel zij van een vrouw honden,
beneden zich achten van den post van ver
trouwen, die zij bij haar bekleedden, partij
te trekken en dien te maken tot het mid
del om zich een weg te baneD naar haar
hart.
Het feit, dat hij haar zaakgelastigde was,
veroorzaakte zelfs dikwijls kleine schermut
selingen tussehen hen. Al te dikwijls toon
de Chester zich meer een belangloos en
openhartig vriend dan een complimenteus
hofmaker. Hun eenige werkelijke twist
als men het een twist kan noemen was,
zooals wij weten, vroorzaakt door den
koop van haar parelsnoer. Maar de tijd
had hem geleerd, dat zij gelijk had gehad,
althans Sylvia geloofde dit want haar
„geldbelegging", zooals zij het noemde,
was in waarde gestegen.
Maar al had zij dan in deze betrekkelijk
onbeduidende zaak gelijk gehad, zij wist
toch zeker, dat het leven, hetwelk zij nu
leidde het doellooze, werkelooze, wufte
leven in hooge mate zijn afkeuring zou
opwekken.
Terwij] zij haar blik liet varen over het
meer, waar reeds ontelbare bootjes op dre
ven, want het w^s een mooie, warme dag,
vatte Sylvia bijna het plan op voor een
dag of twee, drie naar Parijs to gaan.
AVant Chester zou het een beetje vreemd
vinden, dat zij hier heelemaal alleen in
Laeville verblijf hield.
Maar de gedachte Laeville te verlaten,
©n dat juist nu, stemde haar ver van aan
genaamMet eenigen angst vroeg zij zich
af, wat haar zaakgelastigde wel zon den-
ken van haar vriendschap met graaf Paul j
de Virieu dien Franschman, die, wan
neer hij niet speelde, haast ieder uur van
den dag doorbracht bij haar
Innerlijk stond het echter bij haar vast,
dat Paul zich wel terug zou trekken in den
tijd, dat Chester hier was; slechts wanneer
zij met elkaar alleen waren, sprak hij ge
animeerd en natuurlijk.
In de eetzaal van het hotel richtte hij
bijna nooit het woord tot haar en als zij
beiden in de Baccarat-zaal van de Club wa
ren, sprak hij haar zelden aan, ofschoon zij,
als zij opkeek, altijd zijn oogen op haar ge
richt zag met dien iunigen blik, die haar
hart deed bonzen en het bloed naar haar
wangen dreef.
Opeens, alsof haar gedachten hem had
den aangetrokken, zag zij Paul's hooge,
rechte gestalte den weg afkomen en den
tuin van de „A^illa du Lac" ingaan.
Hij kec-k naar haar raam en nam zijn
hoed af. Haar scherpziend oog merkte da
delijk een verandering in hem op; hij zag
er bedaard en heel ernstig en toch ook
weer bijna gelukkig uit. Had hij misschien
nieuws van Anna Wolsky?
Hij ging de steen en stoep op en het huis
ïn. En Sylvia stond op en begon onrustig
in dc kamer heen tn weer te loopen. Zij
had lust om naar beneden te gaaus maar
haar vrouwelijke fierheid weerhield haar.
Een groote stilte lag over alles. .De warm
te hield iedereen binnenshuis. Dc heer Pol-'
perro nam vroeg op den middag altijd een
siësta, misschien een gevolg van zijn zui
delijke opvoeding, En het leek wel alsof al
zijn bedienden zijn oorbeeld volgden. Dc
heek „Villa du Lac" scheen te slapen.
Sylvia ging nu naar het andere raam,
dat op den grooten, lommerrijken tuin uit
zag. En, naar buiten kijkend, viel haar
oog dadelijk weer op Paul.
Kom ook een beetje in den tuin
zei hij zacht en in het Engelsch.
Maar 't is hier zoo heerlijk en koel,
antwoordde zij, haar hoofd door het ge
opende raam stekende. Ik geloof, dat 't
in den tuin niet half zoo koel is als hier.
Met onschuldige coquetterie keek zij
neer op zijn naar boven gekeerd gelaat en
hield zich alsof zij het nog niet met zich
zelf eens was of zij zou doen wat hij vroeg
of niet.
Maar Sylvia was zeer onervaren in het
groote spel, dat slechts door twee perso
nen een man en een vrouw kan wor
den gespeeld, dat men toch op zoo ontel
baar verschillende manieren spelen kan en
dat daarbij aan zoovel verrassende wen
dingen onderhevig is. 't Eerste, wat zij dus
deed, na die woorden te hebben uitgespro
ken, was aanstalten maken om aan zjjn uit-
noodiging gevolg te geven iets, wat Paul
wel had vorzien en wat hem onwillekeu
rig deed glimlachen.
Snel ging zij de breede trap af, want zij
vreesde, dat Paul haar woorden als een wei
gering kon hebben opgenomen, en misschien
den tuin weer verlaten had om aaaT het
Casino te slenteren en daar weer veel geld
te verliezen want wat hij in de liefde
was, wist zij niet, maar in het spel was hij
al vast zeer ongelukkig. En zij begon zich
in den laats ten tijd te vleien met de hoop,
dat zij hem afhield van wat voor haar en
misschien ook voor veel anderen een tijd
verdrijf, maar voor hem een passie en een
ondeugd was.
Toen zij nog een beetje hijgend in den
tuin aankwam, zag zij, dat hij reeds twee
schommelstoelen had klaargezet in een be
schaduw hoekje van den tuin, waar van
uit de Tarnen geen nieuwsgierige blikken
©p hen konden worden geworpen.
Er is iets heel treurigs gebeurd, be
gon Paul ernstig.
Hij nam haar beide handen in de zijne
en zag haar in het gelaat. Tot haar verras
sing en schrik zag zij, dat zijn oogen rood
waren. Was het mogelijk, dat hij geschreid
had'? Hij zag er werkelijk naar uit.
Nog kort geleden zou Sylvia misschien
onwillekeurig even gelachen hebben, als zij
een volwassen man met een snor had aan
gezien, dat hij gehuild had. Maar de ge
dachte, dat Paul tranen had gestort, ont
roerde haar op zonderlinge wijze.
Wat scheelt er aan? vroeg zij angstig.
Er is toch niets met uw zuster?
Neen, Goddank niet.haastte hij
zich te antwoorden. Maai- cr is iets an
ders gebeurd, iets, dat ik had kunnen ver
wachten, maar dat ik toch niet verwacht
had
Toen liet hij eindelijk haar handen los
en zei op ernstigen toonMijn lieve
peettante, de oude markiezin, met wie u
verleden week kennis hebt gemaakt, is van
nacht plotseling overleden.
Sylvia kreek onthutst op en haar bekroop
dat gevoel van onbehaaglijkheid, dat de
meeste jonge menschen gevoelen, die deD
dood plotseling in botsing zien komen met
het -leven.
(Wordt vervolgd).
