Gemengd Nieuws.
Vragen en Antwoorden.
Inbrekers gevat. Op de
Oostzeedijk, te voormalig Kralingen, "wer
den drie inbrekers betrapt, "waarvan reedB
twee binnengedrongen waren in het huis
van den koopman J. W. de Vletter.
Een politieagent, die het huis binnenging
werd door de inbrekers mishandeld en
bloedend verwond, waarna.ze vluchten. Op
straat werd één hunner door een jongmensch
gegrepen, tegen do straat geslagen en vast
gehouden tot andere agenten te hulp kwa
men.. De aangehoudene, D. van Eek ge
naamd, bleek een goede bekende der politie
en was in het bezat van iribrekersgereed-
schap. Er was nog niets gestolen.
Uit de diamantindustrie.
Het werkloozencijfer bedroeg in de vorige
week 3565, tegen 3382 in de daaraan vooraf
gaande week.
Strooibiljetten-regen.
Dinsdagavond dwarrelden duizenden strooi
biljetten van af den Utrechtschen Dom
toren als reclame voor den Vrijzinnigen
Landdag, welke Donderdagmiddag in „Ti-
voli" te Utrecht wordt gehouden.
Hoe die strooibiljetten op den Dom-toren
zijn gekomen, vertelt het ,,Utr. Dbl." al
dus
Onder de studenten is bet gevoel voor de
vrijzinnig-politieke beginselen blijkbaar
sterk ontwikkeld want Dinsdagmiddag zijn
zes Utrechtsche studenten op het idee ge
komen, om voor den landdag in „Tivoli"
op flinke schaal reclame te maken.
En zij gingen daartoe naar den Domto
ren, aankloppende bij den torenwachter in
de Servetstraat, bij wien ieder Dom-bezoe-
ker tegenwoordig zijn moet, als hij de trap
pen van 110 meter wil opgaan. En de toren
wachter ontsloot den toegang, en ging den
zes heeren op weg naar boven vóór.
Nu staat er in den toren op bordjes
overal te lezen, dat men niets naar beneden
mag werpen door de smalle openingen,
waardoor het daglicht binnenvalt. Maar dit
verbod hebben de heeren niet gezien, want
terwijl zij met hun zessen naar boven
sjouwden, de torenwachter voorop, aan de
spits, lieten de achtersten uit hun zakken,
die met biljetten vólgepropt zaten, honder
den strooi-papieren door de licht-openin-
gen naar beneden zeilen. De torenwachter
liep als een haan vooraan en had natuur
lijk in niemendal erg.
Zoo kwamen de zes, met den aanvoerder,
op den eersten torentrans.
En waren paf
Want de heeren stonden in een ,,wolk
van getuigen". De wind rondom den toren
had de lichte reclame-papiertjes niet naar
beneden gedreven, doch naar boven, zoo
dat bij aankomst op den eersten omgang,
het aan alle kanten dwarrelde van strooi
biljetten ,,Op naar „Tivoli", naar den
Vrijzinnigen Landdag''.
De zes studenten begrepen er niets van
en de torenwachter begreep er h e e 1 e-
m a a 1 niemendal van. Vond het leuk 1 Had
zóó iets nog nooit gezien. Reclame in de
lucht 50 meter boven den began en grond.
Misschien een mop van een vliegmachine,
die over de stad was gekomen, maar in het
gansche luchtruim was geen eendékker te
ontdekken, óók geen tweedekker.
De tocht werd voortgezet naar den twee
den trans. En middelerwijl ging er opnieuw
een vracht biljetten den toren uit.
Toen men op den tweeden omgang aan
landde, waren er nog ettelijke honderden
biljetten over. Die moesten óók „er uit".
Maar hoe Want nu stond de torenwachter
midden in de groep en legde uit: ,,Dat
D de toren van Bunschoten en dddr heb je
Amersfoort en die spitse, ginds, dat is de
Culemborgsche, en als de heeren nu langs
m'n vinger willen kijken, dan zien ze de
Zuiër-zee. Hilversum kan je óók makkelijk
zien.
Een van de zes begreep de moeilijke situ
atie en zon op list. Liet den wachter alle
dorpen opsommen, die je zien kon. IJsel-
stein en Meerkerk en Leusden en Baarn en
Nieuwersluis en Woerden.
En waar lag nu Vinkeveen t
Vinkeveen, mijnheer?
Ja, Vinkeveen.
De torenwachter zocht naar Vinkeveen.
Dat moest zijn in de buurt van Kockengen,
rechts van Harmeien en links van Loenen.
Dddr héb je Mijdrecht, en dé Ar zie je Wil
ms, en verderop Waverveen.
Neen, V i n k e veen.
En men zocht met s'n beiden naar Vin
keveen.
En terwijl de torenwachter Vinkeveen
probeerde op te diepen, met dien mijnheer,
die daar zooveel belanstelling voor had,
gingen de vijf anderen stiekum 'den trans
om, .om aan den anderen kant de resteeren-
de strooibiljetten los te laten.
Juist toen bet laatste naar beneden ging,
begreep de torenwachter, dat de zaak niet
zuiver was, en ging hem een licht op. Hij
liet Vinkeveen zwammen en trad handelend
op. De heeren hadden het verbod van
niets uitwerpen" overtreden. En daarom
telefoneerde hij linea recta naar den hoofd
opzichter. En die ambtenaar kwam. Maar
kwam natuurlijk te laat. Er was niets meer
aan te doen. De reclame voor den landdag
was de lucht in en de stad dodr.
't Plan was gelukt.
Sluitzegeh-manie. Eenon-
derwijzer schrijft in ,,Het Volk"
De geillustreerde weekbladen hebben een
kiekje gegeven van het gedrang voor een
winkel te Amsterdam tegen het uur, dat
deze een gratis-uitdeeling van sluitzegels
had aangekondigd. Het beheerscht de jon
gens en het laat ze geen oogenblik los. Een
aardig bewijs
Ik heb vóór het speelkwartiertje dictée
gehad met mijn klas. Te deksel wat had me
die Bart zitten knoeien vanochtend, en
Lies en Wout enWat bezielde ze toch?
Was het de storm Ik ben den tel van de
fouten, die ze allemaal gemaakt hebben,
kwijtgeraakt en wil me nog even verge
wissen, of Wout werkelijk de 13 fouten ge
maakt heeft, die ik hem in .mijn herinne
ring toeschrijf.
„Wout, hoeveel hadt jij er ook weer?"
vraag ik bij het naar buiten gaan.
„Veertig, meester!"
„Wat zeg je, veertig fouten V'
„Nee, sluitzegels, meester 1"
Nou beD ik er achter.
Ongecorrigeerd1 Het ge
viel, dat in een groote stad in Nederland
in een vrij groot magazijn „totale uitver
koop" was, tegelijkertijd, dat een nog
grooter winkelhuis, vijftien meter ongeveer
verwijderd van het magazijn, dat uitver
kocht, verbouwd werd.
Dies werd om het te verbouwen winkel
huis een schutting geplaatst, opgetrokken
van mooie, nieuwe, planken.
Dit gaf den ondernemeriden eigenaar van
het magazijn, dat uitverkocht, de gedachte
in, opde moaie, blinkende schutting een
Teel am o te doen schilderen voor zijn uit
verkoop. Een decorateur toog aan den arbeid
en hadhet spoedig klaar. Ee-n flinke. kloek-
geschilderde hand wees de richting aan,
waar het magazijn, dat uitverkocht stond,
waarnevens te lezen was in flinke letters
„Profiteer d van de groote
ui tve rkoop."
In een hoekje stond, met mooie,-zwarte
letters, duidelijk leesbaar de naam van don
schilder.
Drie dagen heeft bovenstaand gebod van
vijf woorden iederen weldenkende en
iederen iets-ontwikkelden Hollander ge-
ergerd. De reputatie van den schilder stond
op het punt totaal te niet te gaan
Men begrijpt waarom.
Waarom ook schilderen schilders, die
geen Hollandsch kennen, op de schuttingen
opschriften van Hollandsche huiseigenaren,
welke schuttingen opschriften bevatten,
die reclame maken voor Hollandsche ma
gazijnen, dde uitverkoopen
Drie dagen heeft de „d" van profiteerd,
die er stond inplaats van de ,,t", de Hol
landsche voorbijgangers geërgerd, evenals
de ,,n"-looze woorden den goeden gramma
ticus een Tilling door de leden jaagden
Toen heeft de schilder blijkbaar zijn fout
begrepen en, hij meende z'n reputatie te
redden door onder de reclame-spreuk een
net geschilderd boidje te plaatsen, waarop
met groote letters te lezen stond..onge
corrigeerd" (,,N. Haarl. Crt."
VolgensprofossorRicco, den
directeur van het observatorium van den
Etna, is de jongste ramp te wijten aan een
inwendige aardstorting, die zich heeft
voorgedaan in het oostelijk deel van den
Etna. De stad Catania zou bijna geheel
vernield zijn, wanneer het natuurverschijn
sel zich in liet zuiden had voorgedaan.
Die inwendige aardstortingen veroorzaken
altijd een vernieuwde werkzaamheid van
den vulkaan, en men kaD ook een werke
lijke uitbarsting van den Etna tegemoet
zien. Alle instrumenten van het observa
torium zijn vernieldzelf is de professor
ongedeerd gebleven, dank zij zijn sterk,
tegen aardbevingen bestand gestel. Het
aantal verwoeste huizen bedraagt 5000. De
meeste zijn kleine gebouwen. Zij zullen van
hout worden opgebouwd, met het oog op ko
mende aardbevingen.
In de Engelsche oorlogsha-
ven Chattam viel dezer dagen een eigen
aardige historie voor. Terwijl de équipage
van den kruiser „Sapphire", die daar met
een vaste bemanning ligt, met verlof was,
sprong de scheepskat, die het waarschijn
lijk aan boord wat eenzaam en vervelend
vond, in 't water en zwom over naar den
honderd meter verder liggenden kruiser
„Lowestoft". Daar aan boord, waar men
haar had zien aankomen, werd zij met
groot gejuich ontvangen. Weldra echter
na de ontvangst verdween zij en kwam op
de „Lowestoft" terug laugs denzelfden weg
waarlangs eerst zij gekomen was. Maar de
zen keer droeg zij een jong katje tusschen
de tanden, dat zij in het voor haar gereed
gemaakte nest legde. Nog tweemaal maakte
de kat de reis heen en weer en bracht tel
kens een katje mee. Weldra had zich de
kattenmoeder met haar drie jongen op de
„Lowestoft" ingeburgerd en nu zal zij aan
boord van haar nieuw verblijf de reis naar
de Kaap De Goede Hoop aanvaarden.
Het buitengewoon toenemen
der ratten in de havens van Liverpool en
Manchester is oorzaak geweest van het
ontstaan van stedelijke kattenkorpsen. De
naam klinkt vreemd, maar de zaak zelf
is niet nieuw. Zoo heeft bij gelegenheid,
dat, eenige jaren geleden, de builenpest
te Hongkong woedde, de regeering uit
Japan en Amerika eenige duizenden kat
ten doen aanvoeren tot bestrijding -der rat
ten. In Frankrijk onderhoudt de staat kat
ten om do voorraden levensmiddelen voor
't leger tegen de aanvallen der knaagdieren
te beveiligen. De katten, daarvoor aange
steld, worden eerst aan boord van koop
vaardijschepen aan een onderzoek onder
worpen, en eerst als dat gunstig uitvalt, tot
den rang van staatskatten verheven. Zoo
ook houdt de regeering van Malta er kat
ten op na voor de onderaardsche koren
magazijnen en de Engelsche regeering be
dient zich ook van een kattenkorps aan de
posterijen om de correspondentie te be
sehermen. De katten bij do posterijen heb
ben zelfs aanspraak op pensioen. Als deze
katten hun ambt eenigen tijd hebben be
kleed, mogen zij rusten en worden op
staatskosten tot haar dood toe verzorgd.
Het restaurant Dreseel te Ber
lijn is voorloopig gesloten wegens een on
aangenamen reuk, die in het lokaal ont
staan is en waarvan men de oorzaak niet
op 't spoor kan komen. Dat herinnert aan
een voorval voor ongeveer 15 jaar, ook
in een Berlijnsche restauratie, dat met een
rechtzaak eindigde. In een zeer beklante
zaak bespeurde do bezoekers op zekeren
avond een zeer onaangenamen reuk, die
iederen volgenden dag erger werd, zoodat
de bezoekers allengs wegbleven en de eige
naar vreesde, dat hij ten gronde zou
gaan. Vergeefseh was alle zoeken, het be
hangsel werd afgescheurd, do vloer open
gebroken, maar alles vruchteloos. Einde
lijk bleek, dat een doode kikvorsch onder
aan het biljart met een spijker bevestigd
was, en dat dit dier, hetwelk reeds in vei-
regaanden staat van ontbinding verkeerde,
den onaangenamen geur verspreidde. Mefl
bleek te doen te hebben met do wraakoefe
ning van oen ontslagen bediende, die tot
een gevoelige straf veroordeeld werd
j.n de nabijheid van Reims
werd van een vliegmachine, met twee on
derofficieren bemand, plotseling de motor
onklaar on de machine viel op een juist over
den weg rijdenden wagen mét hooi. De voer
man van den hooiwagen koD zich nog bij
tijds uit do voeten maken, maar de paarden
werden zwaar gewond. De beide vliegers
kwamen er met onbelangrijke kwetsuren af.
De wagen met hood had hun het leven ge
red.
Eon Berlijnsch koopman van
de August-strasse, had voor ongeveer t-wep
jaar een klerkje aangenomen van 16 jaar
oud, Moritz Reich genaamd, die zich weldra
zoo ijverig en vlijtig tondoe, dat de baas
hem zijn vertrouwen schonk.
Groot was zijn verrassing, fc>en
onlangs op een nacht, terwijl de
baas bij toeval een ronde deed door zijn
magazijn, hij dien jongen klerk voor zijn
kas vond zitten, ijverig bezig met het open
maken der schuif. Vóór hem lag zijn por-
temonnaie. De patroon vond er vijf briefjes
van 1000 mark in en een honderdtal mark in
goud en zilver. De jonge Reich bekende ten
slotte, dat sedert zijn komst in het huis hij
eiken avond uit de kas 10 tot' 15 mark had
gestolen. Toen hij een zekere som bijeen
had, wisselde hij die in 'n bank tegen brief
jes. Daar zijn leertijd op zijn einde liep,
zou hij nu spoedig zijn baas verlaten met zijn
„spaargeld!" om een andere betrekking te
zoeken. De baas legde evenwel beslag op
den inhoud van de portemonnaie, maar hij
diende geen aanklacht in. Do geschiedenis
werd evenwel ruchtbaar, de politie be
moeide er zich mee. maar de jonge Moritz
Reich had de vlucht genomen.
I n d e N e w-Y orksche diergaar
de heeft een eigenaardige plechtigheid
plaats gehad. De kleine foxterrier Spot,
van den hoofdoppasser Snijder, heeft een
eere-medaillo voor het redden van het le
ven zijns meesters gekregen. Snijder en de
oppasser Hurton waren op zekeren keer
bezig Iewél, den grooten olifant uit de
diergaarde te masseeren, toen door een
onhandigheid Hurton het dier pijn deed.
Het woedend geworden dier sloeg met zijn
slurf Hurton tegen den grond en keerde
zich vervolgens tegen Snijder, dien het wil
de verpletteren Op dit oogenblik kwam
de kleine fox-terrier zijn meester te hulp.
Hij viel den dikhuid zoo plotseling en hef
tig aan, dat de olifant op de vlucht sloeg.
Tengevolge van een wedde n-
schap dronk een jong electricien te Arno-
ville, Frankrijk, een liter brandewijn uit.
Nauwelijks had hij den drank verzwolgen,
of hij viel als een levenlooze massa, neer
en men moest hem naar zijn ouderlijk huis
dragen, waar hij, in weerwil van alle po
gingen der geneeskundigen, bezweek.
Eenige maanden geleden
maakten wij melding van den moord te
Parijs, door dten zoon van een rijk Tuncsisch
bankier, op de straat voor het Grand Hotel
op zijn vader gepleegd. De moordenaar,
Mohamed ben Ram dan,, staat thans daarvoor
terecht. De wader wilde niets meer met zijn
zoon te doen hebben en deze was hem naar
Parijs gevolgd. Mohamed had in 1911 de
kleindochter van den vroegoren Turkschen
grootvizier Kiamil pasja gehuwd; hij be
weert, dat de familie van Kiamil hem een
bruidschat van 500,000 gulden had beloofd,
die echter nooit betaald werd. Daardoor
was hij in geldverlegenheid geraakt. Do
behandeling van het proces zal vermoedelijk
twee dagen ckiren.
Een groot aantal Engelsche
bankiers hebben besloten hun beleende pa
rels te liquideeren, zoodat weldra het aan
bod de vraag zal overtreffen, tot verrukking
■van sommige dames: tot schrik der kooplie
den. Een Parijsch juwelier slaat in het
„Journal" een treurigen blik in de toe^
komst. Zeker, zegt hij, men zal altijd van
parels houden, en altijd was haar waarde
aan schommelingen onderworpen, die regel
matig terugkeerden. Maar de tegenwoordi
ge daling heeft een verontrustend karakter
aangenomen. De oorzaken zijn van verschil
lenden aard. Parelen zijn voorwerpen van
weelde en worden met overtollig geld be
taald. In September 1912, vóór 't begin van
den Balkanoorlog, bereikten de parels haar
hoogsten prijszij waren ongeveer twee
maal zoo duur als in 1908. En vooral de pa
rels van meer dan 4 karaat, waren duur. Dat
bracht de kooplieden aan 't speculeeren, zij
deden groote aankoopen en hun voorraad
is groot. Daarbij kwamen de gevolgen van
den oorlog en de depressie van de geld
markt. Daardoor zijn de prijzen wel 25 pCt.
gedaald. Toen in 1908 een parelcrisis dreig
de; kon men de ramp door groot inkoopen
afwerenmaar thans bereikt de jaarlijkscho
aanvoer uit Perzië een kleine 50 millioen
gulden.
Vraag: Heb ik recht op uitbetaling
door mijn patroon van een verzuimdag voor
begrafenis eener kennis of vriend.
Antwoord: Uw patroon is wettelijk
niet verplicht U den verzuimden dag uit
te betalen als gij ter begrafenis gingt van
een vriend of verre verwant.
Vraag: Als ik een crème blouse laat
uitstoomen en zij komt gevlekt thuis, moet
ik daar genoegen meenemen zij is geheel
bedorven
A nt w o o r d Ge kunt wel probeerea
en niet betalen, maar het hangt er maar
van af, of de zaak waar gij liet uitstoomen
het zoover laat komen dat de kantonrech
ter uitspraak zal dienen te doen. Weigeren
om te betalen kunt ge bezwaarlijk, go hebt
opdracht gegeven tot het uitstoomen en
daaraan is voldaan. Iets anders is het of
de firma voor de eer van haar zaak en
voor haar goeden naam niet verplicht, ia
u tegemoet te komen in de schade.
Vraag: Daar ik al 88 jaar in een huii
woon en geen cont schuld heb, zoo kwam
ik met d« vraag tat u, of ik ook recht heb
om een winkelopstand af te breken, die vast
zir, en de huisbaas geen plan heeft om hem
over te nemen, daar ik er uitga en niet
meer winkelen wil, zoo neen en als lk het wel
doe, wat z\]n de gevolgen er van? Het is
mijn eigendom.
Antwoord: Als de opstand uw eigen
dom is, dan kunt ge die natuurlek mede-
nemen, alleen z|jt go verplicht het pand af
to leveren, zoo gU bet belrokkon hebt; dua
als ge schade aanricht, door het afbreken,
dient ge alles by te laten werken.
Vraag: Kunt u ml) ook zeggen wat een
merel is en of hjj ook fluit, wolke kleur h(J
heelt?
Antwoord: Papa merel is alt^d in het
zwart en zingt dat het een lust it; mam*
merel is meer in gris-perle, tegen bruin aan,
gehuld. Zy ls veel minder luidruchtig.
Vraag: Is DalmeUer'e Instituut, voor zelf
ontwikkeling, te Amsterdam, een solide zaak?
Zijn do resultaten van dit onderwya te pryzen
of moet men de brochures, die men ontvangt
als humbug beschouwen?
Misschien ls een der lezers van uw blad
ln staat daar een goed antwoord op te geven
Antwoord: Laat u inlichten door lieden
die van die methode Jbobbon gebruik gemaakt
Vraag: Zou u ml) ook kunnen zeggen
wanneer de Landweer, lichting 1913, 82st*
bat. 1ste comp., onder de wapenen mo9ï
komen en waar?
Vroegor heb ik gediend by hot regiment
Grenadiers en werd toen ingedeold by het
31ste bat. Landweer. Ik woonde toon in Den
Haag. Nu heb ik my in Lelden gevestigd,
Ben ik nu ingedeeld by het 82ste bataljon
Landweer, district Leiden?
Antwoord: Hot 82ste bat. Landweer-
infanterie komt onder de wapenen op 5 Oot.
voor 6 dagen te Ede
Wy merken u intusschen op, dat by het
Landweer district Leidon niet het 82ste, doch
het 28ste b3t. Landwoer-infanterie behoort.
Vraag: Als een meisje toestemming krygt
van haar ouders en haar vryor meerderjarig
is en geen toestemming krygt van zyn ouders
om te trouwen, hoelang moeten zy dan in
ondertrouw biyven? Het is niet anders dan
plagory, want er valt niots op ons to zeggen.
Antwoord: Tot uw dertigste jaar be
hoeft gy on uw aanstaande, beiden, de toe
stemming uwer ouders om te kunnen huwen.
Ge kunt de hulp van den kantonrechter in
roepen en met een acte van eerbied trouwen.
Maar eerst onderzoekt de kantonrechter welke
redenen de ouders hebben om geen toestem
ming te vorleenen.
Vraag: MJn dochtortje wordt ln 't laatst
van Mei 13 jaar en zit voor het tweede jaar
in de vierde klas, daar zij met April is biyven
zitten. Laat de wet toe dat zy methaarlSda
jaar de school verlaat of moet zy schoolgaan
tot het volgende Jaar April?
Antwoord: Ge hadt ons moeten melden
uit hoeveel klassen de school bestaat. Als uw
dochtertje aan de Leerverplichting heeft vol
daan, mag ze (als ze 13 jaar is) arbeid ver
lichten. Het hoofd der school moot dan een
bewys afgeven waaruit biykt, dat uw kind
aan de Leerverplichting heeft voldaan.
oogenblikken alvorens de op angstigen toon
gedane vragen te beantwoorden. Eindelijk
zei zij langzaam en in het Fransch:
Ik kan u volstrekt niet zeggen wat
mevrouw "Wolsky overkomen is
Wat haar overkomen is riep Sylvia
uit. Wat bedoelt u, mevrouw
Nu, er is haar natuurlijk niets over
komen, zei mevrouw Wachner nu sussend
en in het Engelsch. Ik wil alleen maar
zeggen, dat mevrouw Wolsky gisteravond
niet bij ons is gekomen, zooals de afspraak
was. Wij zijn er opzettelijk voor thuis ge
bleven, maar wie er kwamgeen me
vrouw Wolsky I
Eu ze zou bij u komen theedrinken
en dan blijven soupeeren
Ja, we hebben dan ook een heelen
tijd gewacht. En ik had nog wel gezorgd
voor zoo'n lekker soupertjeMaar, helaas,
ze kwam niet.
Hoe vreemd van hs-ar I Misschien
heeft ze telcgraphisch een of andere slechte
tijding gekregen
Ja, zei mevrouw Wachner snël,«
dat denk ik ook. Want vanmorgen ben ik
naar het Pension Malfait gegaan, om naar
haar te vragen, en daar hoorde ik, dat ze
vertrokken was. Daarom was ik nu op weg
naar de „Villa du Lac", om te hooren of
u er niets van wist.
Vertrokken? herhaalde Sylvia ten
hoogste verbaasd. Maar 't is onbegrij
pelijk, dat Anna Lacville zou hebben ver
laten, zonder er mijen ook zonder er
ta iets van te zeggen
Ze is wat men noemt met de noor
derzon vertrokken, zei mevrouw Wachner
droogjes. Het is niet heel beleefd van
haar. Ze had ons gisteren tenminste een
boodschap kunnen zenden. Dan hadden T/e
den heelen avond niet zitten wachten met
ons lekker soupertje.
Ze kan niet weg zijn gegaan zonder
het mij te vertellen, herhaalde Sylvia.
Zij keek mevrouw Wachner, die er nog
steeds vermoeid en opgezet uitzag, strak
aan. 't Staat bij mij vast, dat ze dat
nooit zou doen. Waarom zou ze ook?
Mevrouw Wachner haalde de schouders
op.
Ze zal wel gauw terugkomen, troostte
zij. Ze heeft haar bagage in het Pension
Malfait gelaten. Dat doet me denken, dat
ze niet voorgoed is vertrokken.
Heeft ze haar bagage achtergelaten
vroeg Sylvia op een toon van verlichting.
O, maar dan komt ze natuurlijk terug.
Hoe konden ze aan het Pension Malfait
dan denken, dat ze weg is ik bedoel voor
goed U weet toch ook, mevrouw, Sylvia
zei het fluisterend, want zij wilde niet, dat
de koetsier haar zou verstaan dat Anna
een paar dagen geleden zooveel geld heeft
gewonnen
Sylvia wist, dat, zelfs in het idyllische
Lacville, menschen, die bijzonder veel ge
luk hadden gehad aan de speeltafel, wel
eens worden aangerand en bestolen.
Ik hOop2 dat haar niets overkomen is.
Dat haft? niets overkomen is? Wat
bedoelt u? Mevrouw Wachner vroeg het
bijna boos. Wie dei>kt daar nu aan? En
zij begon zich verwoed m?i het papieren
waaiertje, dat zij in de linkerhand hield,
koelte toe to wuiven.
Wat die winst betreftja, ze Êseft
ook veel gewonnen, maar vergent niet, dat j-
ze gisteren genoeg tijd beeft gehad om allee J
tjreer te verliezenj
Maar ze was van plan niet weer te
spelen vóór Maandag, zei Sylvia. Het
staat bij mij vast, dat ze gisteren niet naar
het Casino is gegaan.
Jawelze is er wèl geweest. Mijn
man heeft haar gezien.
Om hoe laat? vroeg Sylvia nieuws
gierig.
Laat eens zien
't Was natuurlijk nog vroeg, want
laat op den middag was u thuis, omdat u
haar op de thee verwachtte.
Ja, 't was natuurlijk nog tamelijk
vroeg. En als ze eenmaal in het Casino
isnu, je weet evengoed als ik, dat het
geld haar handen dan in- en uitvliegt 1
Maar laten we nu eens aannemen, dat ze
haar geld gisteren niet heeft verloren. In
dat geval zou mevrouw Wolsky heel ver
standig hebben gedaan Lacville te verla
ten, en haar geld mee te nemen, om het hier
of daar te bewaren te geven.
Mevrouw Wachner leunde achterover in
de automobiel, en op haar breed, opge
ruimd gezicht lag een behaaglijk lachje.
Zij genoot volop van het ritje, 't Was
heel warm en zij hield niet van wandelen
en haar man permitteerde haar hoogst
zelden een rijtuig te nemen. Gewoonlijk
dwong hij haar, heen en terug te loopen
naar het Casino.
Mevrouw Wachner berustte hier zeer
philosophisch in en nam gretig en met uit
gestoken handen de buitenkansjes, haar
door heb toeval in den schoot geworpen,
aan.
En opeens kreeg Sylvia den indruk, dat
de ander liever niet meer praatte over
Anna Wolsky's overhaast vertrek.. Zii was
blijkbaar gen beetje boos over de niet zeét
beleefde behandeling en zeker had Anna
haar ook een briefje kunnen schrijven om
haar bijtijds te laten weten, dat zij niet
kon komen soupeeren op den Chalet des
Muguets. Dit was het minste, wat zij had
kunnen doen.
Ik ben er zeker van, dat het Anna's
bedoeling niet geweest is, onbeleefd te zijn,
verdedigde zij haar vriendin. Ik denk,
dat zij u een brief of een boodschap heeft
gezonden, die verkeerd bezorgd is.
Ja, zoo iets is natuurlijk mogelijk,
zei de ander onverschillig.
En toen zij het Pension M-1 fait einde
lijk in het oog kregen, le^ de mevrouw
Wachner haar breede, grove, bloote hand
plotseling op Sylvia's met fijn leer bekleed
handje.
Luister eens, kindlief, zei ze ver
trouwelijk, breek je hoofd niet met die
mevrouw Wolsky. Geloof me, ze is het niet
waard
Sylvia zag haar verwonderd aan en op
eens begon mevrouw Wachner weer Fransch
te praten.
Zij dacht aan niets anders dan aan
spelen, zei ze. Ja, dat is zoo I Altijd
maar spelen, spelen, spelen. Den overigen
tijd was zij half in slaap.
Zij wachtte eenige oogenblikken en zei
toen langzaam en in het EngelschIk
voor mij geloof, dat ze naar Aix is. Er
werd hier niet grof genoeg gespeeld naar
haar zin. En vergeet niet, dat je ook nog
ander goede vrienden hier in Lacville
hebtik spreek niet alleen van mijn man
en mij, maar ook van iemand anders.
Zij lachte wel goedhartig, maar ook een
beetje plagend.
Sylvia ging hier niet op jip. Zij zei bij
zichzelf, dat mevrouw Wachner misschien
niet kwaad, maar toch wel een beetje on-
kiesch, om niet te zeggen grof was. En dat
zij zoo over Anna sprak, was werkelijk on
aardig. Anna Wolsky was niet zoo'n harts
tochtelijk speelster als Frits Wachner.
Zij waren nu voor den ingang van het
hotel.
We moeten in ieder geval naar bin
nen gaan en vragen, wanneer zij vertrokken
is, en of ze ook heeft gezegd, waarheen ze
is gegaan, vond Sylvia.
Als je er niets op tegen hebt, blijf ik
maar liever hier, in de auto, was het ant
woord. Ik ben vanmorgen ook al in het
Pension Malfait geweest. Ze zouden ge
noeg van mij krijgen.
Sylvia was teleurgesteld. Zij had het
veel prettiger gevonden als zij de opge
wekte persoonlijkheid van mevrouw Wach
ner tot steun had gehad bij het doen van
haar navragen en onderzoekingen. Want
zij had altijd een gevoel, dat het echtpaar
Malfait het- haar niet vergaf, dat zij niet
bij hen haar intrek had ren omen, terwijl
tcch haar vriendin hier logeerde.
Mevrouw Malfait zat op haar gewone
plaats, namelijk een klein glazen hokje,
midden in de hal. Toen zij Sylvia zag aan
komen, kreeg haar mager, sluw gezicht een
trek van ongeduld, bijna van afkeer.
Dag, mevrouw, zei zij bits. U kom®
zeker ook vragen naar mevrouw Wolsky-
Maar mij dunkt, u moet alles al gehoord
hebben van de dame, die daar in de auto
zit. Ik kan u niets meer vertellen dan l*
haar al verteld heb.
(Wordt vervolgd)'
