BUITENLAND.
FEUILLETON.
No. 16592.
Zaterdag 28 Maart.
"Vierde I ihid. A°. 1Si4.
Ce zaak-l&ochette.
Monsieur X.
Mijnheer X. heeft zich aan het publiek
voorgesteld. Dc groote onbekende, die mr.
Bernard naar voren had gebracht, heeft
zich aan het Fransche volk voorgesteld.
Van X. had Bernard de verzekering ge
kregen, dat een pöging om uitstel te krij
gen stellig zou slagen. Welnu, uit den.
gisteren onder de telegrammen opgenomen
brief, kan men zien. dat Rochette zelf
Bernard dit heeft verklaard, dat de regee
ring het verzoek niet zou weigeren. Het
waarom wordt in denzelfden brief aange
geven. Maurice Bernard sprak dus de zui
vere waarheid, toen hij de nieuwsgierig
heid der Franschen opwekte met z-in ver
klaring, dat iemand, die noch bij de poli
tiek, noch bij de journalistiek betrokken
was, hem had gezegd: ga en ie zult slagen.
Nu mag Bernard spreken, Rochette heeft
hem van zijn beroepsgeheim ontslagen.
De brief van Rochette is echt. Maurice
Bernard heeft er het handschrift van her
kend. Van een grap is dus geen sprake.
De arbeid der commissie.
Het rapport van de commissie is nu
spoedig tegemoet te zien. Op voorstel van
den voorzitter Jaurès i3 besloten, om aan
de conclusies in het rapport een volledig
historisch overzicht vooraf te doen gaan."
Besloten is de beraadslagingen der com
missie geheim te houden tot het oogénblik,
waarop de conclusies aan het oordeel der
Kamer zullen worden onderworpen. Eerst
moeten ze definitief zijn vastgesteld voor
de massa zich er over mag uitsproken.
He conclusies van de Temps."
De Temps" gaat nu na de brief van
Rochette was toen nog niet bekend wat
het onderzoek der commissie in zake Ro
chette tot dusver aan het licht heeft gé
bracht, want voor het blad wordt het lang
zamerhand licht. Langzamerhand, zoo zegt
de „Temps," maakt de waarheid zich los
uit de woordenkraam, waarin men opzette
lijk wat achterhoudt, uit de halve beken
tenissen, de proces-handigheidjes en schijn
bare tegenstrijdigheden. Voor de „Temps"
staat het thans vast,
dat het proces-verbaal vau Fabre echt is;
dat Monis op verzoek van Caillaux in
Maart 1911 den procureur-generaal Fabre
heeft doen roepen en hem heeft opgedra
gen van den voorzitter van de Kamer der
correctioncele beroepen uitstel van behan
deling der R-Ochette-zaak te verkrijgen;
dat, tengevolge van die pressie, door
Monis op verzoek van Caillaux geoefend,
de. procureur-generaal Fabre aan -Bidault
de l'Isle het door de voorzitter van den
ministerraad en den minister van financiën
verlangde uitstel- gevraagd en verkregen
heeft;
dat gedurende de negen maanden van
het uitstel Rochette zijn financiëele ope
ratres heeft voortgezet;
dat de actie der regeering ten gunste
van den bedrieger Rochette niet ingesteld
is om tegemoet te komen aan een verlan
gen van mr. Maurice Bernard, die onge
steld zou zijn;
dal het bezoek van X. aan mr. Ber
nard voorafgegaan is aan het onderhoud
van den verdediger van Rochette met den
minister van financiën;
dat niet de stap van mr. Bernard bij
Caillaux, of die nu op 24 Maart of op een
anderen datum gedaan is, de actie der
regeering ten gunste van Rochette gaande
gemaakt heeft.
De militaire kwestie blijft nog
ULSTER, het onderwerp van de gesprek
ken in Engeland. De liberalen
ziju weer beter over de regeering te spre-
kcu, nu Asquith gezegd heeft, dat de regee
ring do bepalingen, door Seely gemaakt, mot
goedkeurt.
De uuioniBten zijn hierover slecht to spre
ken en zeggen, dat het spel nu van voren
af aan kan beginnen. Men is thans even* ver
alj de vorige week.
In de Lagerhuiszitting van gisteren las
Asquith een bevelschrift voor, waarin het
gedrag en de tucht in het leger voor bet
vervolg worden omschreven. Het verbiédt
officieren en soldaten van do autoriteitèh
verzekeringen te vragen omtrent bevelen,
waaraan men in onderstelde omstandigheden
van hen gehoorzaamheid zou kunnen eischon.
Ook verbiedt het aan officieren en soldaten
dergelijke verzekeringen te vragen, en ver
klaart, dat het de plicht van officieren en
soldaten is, wettige bevelen tot bescherming
van openbare eigendom, tot steun aan de
burgerlijke overheid en tot bescherming van
leven en eigendom van burgers ingeval van
rustverstoringen, te gehoorzamen.
Er werd ook aan Churchill, den minister
van marine, gevraagd of er niet aan de
vloot eenzelfde verzekering zou worden ge
geven als aan Gough.
Er wordt, zoo antwoordde de minister,
van de officieren en minderen van Z. Ms.
vloot verwacht, dat zij zonder vragen zullen
gehoorzamen aan de bevelen, die hun door
de aangewezen, wettige kanalen toekomen.
Het dreigement, dat de officieren dienst
zullen weigeren is herhaald. Lord Esher
heeft in dien geest aan de regeering geschre
ven.
Men gelooft nu dat Seely met Harcourt,
minister van koloniën, van portefeuille zal
ruilen. Daarmee hopen de liberalen meteen
French en Ewart te verzoenen.
De meening, dat er spoedig algemeene ver
kiezingen zullen plaats hebben, wint veld.
Kapitein Thomas Wallace, lid van het Ca-
nadeescho Lagerhuis, heeft aan Carson ge
seind, dat duizenden Canadeezeir-hun met
geld en manschappen willen steunen. Kapi
tein Wallace is Soeverein Grootmeester van
d° Oranjemannen van Canada-.
Wij hebben ook gelezen maar kunnen
het bericht niet terugvinden om er den naam
uit aan te halen dat de Nieuw-Zeelandër,
die op eigen kosten een korps Boschmannen
tegen de Boeren hoeft—uitgezonden het
waren echte Boschduivels 20,óC0 en een
troep van hetzelfde gehalte voor de TJlsteria-
nen over heeft.
De instructie tegen
DE INSTRUCTIE mevrouw Caillaux
TEGEN" MEVROUW wordt voortgezet.
CAILLAUX. - Veel komt er niet
meer aan het
licht. Druk wordt er nu over de bewuste
brieven ondervraagd maar veel wijzer wordt
men niet meer. Zooveel is zeker, dat Cal-
mette twee diplomatieke brieven' had, die
hij om hun herkomst niet publiceerde, die
hij evenwel steeds, in zijn portefeuille bij
zich droeg, omdat, zooals Calmette zelf
zei, men nooit weten kan, wat er gebeurde.
Dit heeft gisteren nog z'jn vriend en col
lega Bailby, hoofd-redactcur van dc „In-
transigeant," verklaard.
Bailby sprak ook over het rapport van
Fabre met Calmette. Bailby zeide dat daar
van afschriften rondgingen. Hij zou er wel
■een kunnen bemachtigen, maar hij wilde
het niet publiceeren. indien dc „Figaro"
daartoe overging. Hij wist namelijk dat
Calmette het rapport bezat cn dus reeds
lang tot publicatie had kunnen overgaan.
Calmette antwoordde toen, dat hij dit
voor het oogenblik niet van plan was; hij
had zijn woord gegeven, maar zeide alle
moeite te doen om die belofte ingetrokken
te krijgen, vóór het groote debat in do
Kamer op Dinsdag 17 Maart. Als men hem
van zijn belofte ontsloeg, zou hij tot pu
blicatie overgaan. ,,Dan voegde Cal
mette er bij zal ik mijn zak tot den
bodem geledigd hebben, maar als ze dan
nog niet genoeg hebben
Men bemerkt dat er wel reden was voor
de vrees, die mevrouw Caillaux koesterde
ten opzichte van de publicatie der brieven.
De geneesheeren-experls probeeren nu
met een lap van de stof, waarvan Cal-
mette's gckleede jas was gemaakt, het
raadsel op te lossen op welken afstand
de schoten zijn afgevuurd,
Majoor
DE ONDERHANDELINGEN Thomson
VAN MAJOOR THOMSON. heeft het
verlangde
onderhoud met den gemachtigde van den
president der autonome regeering van Epi-
rus gehad en kennis kunnen nemen van de
voorwaarden, waarop de Epiroten hun ver
zet zullen opgeven.
Dc autonome regeering verlangt:
1. De benoeming van twee Zwitsersche of
Nederlandsche gouverneurs, die hun zetel
zullen hebben te Argyrocastro en Kritza. El
ke gouverneur zal worden bijgestaan door
een commissie van Bijstand.
2. Het samenstellen van Landdagen, vol
gens bet in Kroatië geldende systeem.
3. Het opnemen van Christen-elementen
in de Albaneesche gendarmerie. (Deze mo
gen echter niet uit het noorden van Epirus
verplaatst worden).
4. Het verlof tot het oprichten van Griek-
sche scholen, waarin echter ook het onder
wijs in de Albaneesche taal verplichtend ge
steld moet worden.
Deze eischen zullen vermoedelijk geen
grootcn tegenstand bij de Albaneesche re
geering ontmoeten Het beginsel van religi-
eu.se vrijheid cn gelijkheid wordt erkend,
terwijl Christen-bataljons, qncler leiding der
Nederlandsche officieren, gevormd zullen
worden.
Toch verwacht men. dat nog wel iets op
deze voorstellen der-Epiroten zal worden
afgedongen.
KOKTK BERICÜTES.
Basri bey, indertijd op heb Neder-
landsch gezantschap 'té Konsta'ntinopel ge
vangen genomen, ia op, verlangen der Ne
derlandsche regeering 'gratie verleend.
Basri bey heeft persoonlijk bij jhr. Van
der Does de Willebois zijn opwachting ge
maakt om hem te bodanken.
Gisteren is prinses Adolf van
Schwarzburg-Rudolfstadt begraven. Prins
Hendrik der Nederlanden nam a-an de
plechtigheid deel.
De koning van Saksen zal in den loop
van dit jaar een bezoek brengen aan den
tsaar van Rusland.
Prins Adalbert-, de derde zoon van kei
zer Wilhelm, is te Kiel ongesteld gewor
den. Hij lijdt aan acute maag- en daroi-
catarrh.
Door den uitslag van de Rijksdagver-
kiczing iu het district Borna is de meerder
heid weer links geworden, n.l. 199 links
tegen 198 rechts. De 6ociaal-democraten
stegen weer tot 111 zetels. Een nieuwe ver
kiezing moet nu nog plaats hebben wegens
ongeldig verklaring van de verkiezing van
den conservatief Hoesch.
De commissie uit den Rijksdag 'voor
het wetsontwerp tot herziening van ver
schillende bepalingen van het Duitsche mi
litaire strafwetboek heeft het strenge arrest
afgeschaft, niettegenstaande de Pruisiche
minister van oorlog verzocht had, dit niet
te doen.
Er is al weer een testament van een
persoon van beteekenis zoek n.l van de
krankzinnige prinses Charlotte, cx-keize-
rin van Mexico.
Dertig jaar geleden is 't. gemaakt en wij
len koning Leopold II was als eenig erf
genaam aangewezen. Nu zouden dien3
dochters dus erven, maar het testament is
zoek.
Het verbod voor speelgelegenheid
heeft in Ostende cn Spa veel schade ver
oorzaakt.. Beide Belgische badplaatsen ver-
keeren in financieelen nood, wijl ze de op
brengsten der speelconsessies moeten mis
sen. In de Belgische kamer zal nu worden
gepoogd baccarat en roulette weer toe te
laten.
De Fransche Kamerleden 600 in
getal gebruiken te zamen voor 132.000
franc briefpapier. Zo springeu er dus wel
royaal mee om.
De machinist Dumaine, die rnede de
oorzaak was van de spoorwegramp bij M6-
lun, is tot vier maandeu gevangenisstraf
veroordeeld de hoofd-conductcur Vernet
kreeg één maand gevangenistraf.
't Besluit tot verbod van wapeninvoer
in Ierland is door de jury te Belfast ongel
dig verklaard. Do gedupeerde handelaars
zullen schadeloos moeten worden gesteld.
De kroon zal van dit vonnis in hooger be
roep gaan.
In Engeland is icmaud op de geniale
gedachte gekomen de militante kiesrecht
strijdsters naar St.-Helena te verbannen. Als
ze dan onderweg maar niet. gaan honger-
staken.
De Zweedselie ex-minister Staaff heeft
zich verdedigd tegen den aanval van prof.
Mittag-Leffler. Van het eerste stuk, door
den prof genoemd, is hem niets bekend,
het tweede had voor hem absoluut geen
beteekenis. Van achterhouden kan daarom
geen sprake zijn. Geknoeid heeft hij dus
niet.
in de Russisch-Amerikaa-nsche gum-
mifabriek „Treugolnik" te St-Petersburg
zijn tal van arbeiders en arbeidsters ziek
geworden onder verschijnselen van benzine
dampen-vergiftiging. Ploseling zijn er 100
personen in onmaoht gevallen. Er kwamen
relletjes voor, die door de politic moesten
worden gedempt.
In tegenspraak met liet- bericht van
heb Boekarester blad „Adeverul", verze
keren de Atheensehe bladen dat de Grieb-
eche kroonprins zich met prinses Elisabeth
van Roemenië heeft verloofd. Over 14 da
gen gaat de kroonprins naar Boekarest
dan wordt, de verloving officie-"-'
Het Japansehe parlement is gesloten
tot. December. De keizer heeft met eenige
staatslieden beraadslaagd over het kiezen
van een kabinetsformeerder als opvolger van
Jamamoto.
In Massachusetts is het ivoord „man
nelijk" uit de bepalingen op het stemrecht
vervallen. Met 164 tegen 39 stemmen heeft
het Huis van Afgevaardigden daartoe be
sloten. De vrouwen zullen dus niorgou
gaan stemmen.
De kwestie der Panama-kanaal-
rechten heeft, in de Vereeuigde Staten
strijd doen ontstaan tusschen president
Wilson en de afgevaardigde Olark. De
laatste wordt nu reeds als legen candi-
daat van Wilson bij.de eerstvolgende pre
sidentsverkiezing beschouwd.
In Mexico zijn regeeringstroepen eti
rebellen nog steeds mei elkaar ölaags. De
berichten geven nog geen goed overzicht van
de juiste resultaten- 't Is een operette-oor
logje. Stel u voor: twee generaals komen
aanrukken met800 man troepen.
Te Havana is builenpest uitgebroken.
De lijders ziju afgezonderd.
Ken oplichter afgevaardigde.
Dezer dagen is de Beierschc Laud cl a gaf*
geva-ardigde Abresch gearresteerd onder
verdenking var verduistering, cpüchtii.g en
weet wat al meer. Deze zaak begint de af
meting van een ware schandaal-affaire aaJi
te nemen. Bij den officier van Justitie te
Munchen zijn reeds tal van klachten tegen
Abresch ingediend door een aantal personen
uit de hoogere kringen, die het slachtoffer
van den afgevaardigde en diens finanoieelo
ondernemingen zouden zijn geworden.
Intussehen is de eigenlijke oorsprong van
deze zaak nog steeds in geheimzinnig duister
gehuld. Dit zou echter vast staan, cSat
Abresoh in 18S9, arm als een kerkrat, bij een
zekeren Von Harder als particulier secreta
ris in dienst trad. Na een hooge geldsom
van zijn broodheer te hebben geleend, be
sloot hij het hart van diens dochter to win
nen, met het doel om aldus in het bezit te
komen van het fortuin, waarover zij eens do
beschikking zou krijgen. Ecnigen tijd gele
den schaakte hij eenvoudig iuej. Yon Har
der, die voor het oogenblik onvindbaar is.
Het moet intussohen vermeld worden, dat
Abresch met alle kracht tegen ck?ze beschul
digingen protesteert en gedreigd heeft, een
proces te zullen beginnen tegen alle bladen,
die hem in zijn eer en goeden naam zouden
aantasten.
Volgens een Münchener blad zou Abresch
gearresteerd zijn wegens verduistering van
een erfenis ten bedrage van verscheidene
miilioenen.
De kolenmijn- en wijnbergbezitter Eugen
Abresch. maakte zich in zijn woonplaats
Nèustad't bijzonder bemind door met volle
handen geld aan noocVIruftigen en vaak ook
aan omvaardigen te schenken. Bij dozijnen
stonden dagelijks de armen voor zijn deur,
om rijkelijk van geld voorzien weder heen
te gaan. Aan de door hagelslag getroffen
wijnbouwers in het Oberland en d» tab>
verbouwers schonk, hij groote sommen van
verscheidene gemeenten pachtte hij het
jachtterrein tegen den dubbelen prijsaan
allerlei vereenigingen schonk hij bij iedere
voorkomende gelegenheid groote bedragen,
èn bij iedere publieke onderneming klopte
men bij Abresch om geld aan.
Zolfs als een of andere kleine gemeente
een leening wilde aangaan, kwam het niet
zelden voor, dat zij zich in de eerste plaats
tob Abrisoh wenddekwam er een kermis in
de stad, dan mocht de gansehe schooljeugd
zich op zijn' kosten vermaken.
In den loop der 'laatste jaren moest
Abresch een groot aantal processen door
worstelen, waarin hem werd verweten da
hij derden arglistig had bedrogen, door hom.
vaardeiooze mijnaandeelen tegen hooge prij
zen te verkcopen.
Het aantal stadoaitea ie Europa.
Volgens ,,La Science", zijn er in Europa'
125 Universiteiten, die het laqtste jaai
bezocht werden door 228.732 studenten
Berlijn staat daarvan tegenwoordig aan het
hoofd met 13,884 studenten; Parijs volgt
dan voor 't eerst weder in de tweede plaats
met het cijfer 12,958. Duitschland bezit 2L
hoogescholen met ongeveer 49,000 studen
ten Frankrijk heeft cr 16, met 32,000.
Gaan wij nu verder, dan vindt men
Oostenr-Hong. 11 universiteiten met 30,000
studenten, Engeland 15 met 25,000 studen
ten, Rusland 9 met 23,000 studenten, Span
je 9 met 12,000 studenten, Zwitserland 7
met 6,500 studenten, Zweden 3 met 5,000
studenten, Belgic 4 met 5,000 studenten,
Rumenic 2 met 5,000 studenten, Nederland
5 met 4,000 studenten.
Italië, dat rijk is aan kleine hoogescho
len, telt 21 Universiteiten met 29,000 stu
denten. („Med. Weekbl.")
Êoaadea ¥iisioe?ra©a.
103)
,,'t Is altijd een groote verkeerdheid van
uw vader geweest, (Jlem", zeide David, „en
van den ouden Round ook, er tegen te pro-
cedeercn. De gevorderde schadevergoeding
was buitensporig, maar een scheidsrechter
zou dat in een week wel in orde gebracht
hebben.
Als compagnons waren zij wotfcelijk
aansprakelijk voor al de handelingen van
den jongen Whifrtaker, en zij zouden ver
standig gedaan hebben dit te erkennen".
„Alles te zamen", sprak Clem, „waren de
rechtskosten vijftien duizend pond. Wij heb
ben natuurlijk voor beide partijen moeten
betalen".
„Dc schurk is zeker nog in Nieuw Zuid-
Wales", hernam Armstrong. «„Als er daar
volcn van zijn soort zijr, is Nieuw-Zuid-
Wales geen aardige plaats om te wonen,
dunkt mij. Waarom zou hij het toch wel ge
daan hebben, Clem?"
„De Hemel weet het!" zeide Clem. „Ik
denk, dat bij den armen Job uit den weg
wilde ruimen".
„Zou hij gemeend hebben, denkt gij, dab
Sara die zaak van de mijn wel door de
vingers zou zien?"
„Ja. Ik heb bet er altijd voor gehouden,
dat dit zijn eenige beweegreden is geweest.
Hij was zoowel een gek als een schurk".
„Zou hij daar gek genoeg too geweeBt
zijn?" vroeg Armstrong. „Er is altijd iets
raadselachtigs in dab geval geweest, Clem,
en niemand onzer heeft het ooit doorgrond,
Niemand heeft het recht veel te hechteu
aan hetgeen hij zeide, maar hij heeft volge
houden, dat hij geen ander voornemen had
dan hem in slaap te maken. Hij is er uooit
toe te brengen geweest om to zeggen waarom
luj hem in slaap wilde maken, en toch is
het zoo klaar als de dag, dat do dosis
niet noodlottig geweest zou zijn, als Job
met die hartkwaal had gehad, waarvan me
mand wist dan gij. Maar wie zou gedacht
hebben, dat zoo'n reus een hartkwaal had?
Ik kan u zeggen, toen ik Job verloor, ver
loor ik den besten vriend, dien ik op de
wereld had".
„Behalve Sara, was cr niemand, die hem
goed kende, dan gij en ik", zeide Clem.
„Menigmaal heb ik God gedankt", hernam
Armstrong, „dat hij zoo juist op het ge
schiktste oogenblik gestorven is; juist toen
hij voor de onbezonnenheid van zijn vurige
jeugd zou moeten boeten, was hij buiten
bereik van do wet en alle aardsche mach
ten".
„Ik treur niet meer om liet verlies van
een vriend", zeide Clem, bedaard, maar op
weemoedigen toon. „Weer een mat hoofd
meer op de pol uw nedergelegd Waarom
zouden wij dat betreuren?"
„Clem De veranderde toou vau Arm
strong deed Clem, die aan het venster stond,
omzien. „Is het nooit bij u opgekomen dien
zeeman, dion Bowling, zooals hij zich noem
de, met den dood van Job iu verband te
brengen?"
„Neen", antwoordde Clem, eenigszins ver
baasd. „Waarom?"
,,'b Is misschien maar een malle inval van
mij", hernam do grijze Schob, „cn ik heb er
volstrekt geen grond voor. Ik hob naar een
beweegreden voor die misdaad gezocht tot
dat mijn hoofd er van duizelde, en ik kon
nog maar niets vinden. Ga de omstandighe
den maar eens na, Clem. Wcgloopen was
de manier niet om Sara tot hem terug te
brengen, als dat zijn hoop was. Hij ging naar
Marseille. Waarom naar Marseille Eu zij
vonden hem met een kaart van Turkije voor
zich uitgespreid. Waarom Turkije'? Houd mij
nu niet voor krankzinnig, Clem, maar waar
was die schat, waar Bowling altijd van zwet
ste, begravenIn Turkije. In het Balkan
gebergte. Ik kan er niet- uit wijs worden,
't Is een warboel1'.
„Gij meent, dat Job er het geheim van
had?" zeido Clem, afgetrokken, en bijna
onverschillig. „En zij zouden hem vergiftigd
hebben, om er achter te komen?"
„Daar heb je ;t!" riep Armstrong, op een
toon, die zijn toehoorders deed schrikken.
Beiden staarden hem verbaasd aan, en hij,
van den een naar den ander ziende, verloor
iets van de uitdrukking Van zekerheid, die
in zijn oogen geglinsterd had. „In allen ge
valle", zeide hij, „zou dat een begrijpelijke
beweegreden zijn. En die heb ik, tot op dit
oogenblik. nog maar niet kunnen vinden".
„Wat was do vent gek!" zeide David.
„Ik heb verleden week iets in dc krant
gelezen, dat mij aan hem deed denken.
Iemand koopt een pakje poeder om ratten
te dooden. Den volgenden dag sterft zijn
vrouw 'aan vergift. Men vindt het ratten-
kruid in een kistje weggesloten, en den sleu
tel van het kistje in zijn -zak. Drie weken
to voren had hij zijn vrouw overreed een le
vensverzekering te nemen, cn de eerste pro-
mie betaald. Die man had zijn hersens niet
bij elkaar", was do gerolghekking, die Da
vid or uit maakte. „Ik had zelf beter moor
denaar kunnen zijn".,-
„Ja, zij zijn dom", sprak ziju vader.
„Whittaker koopt morphine juist op den
dag, toen Job aan het gebruik daarvan
stierf. Denzelfden avond, toen hij die ge
kocht had, koojit hij een fleseh whiskey
in „Het Wapen van Barlield". Hij laat de
flesch met de morphine in de whiskey ge
mengd op de tafel achter, als om iedereen
te vertellen hoe het gedaan was. Die fatali
teit vau dwaasheid, Clem, is het, wat dc
meeste gekken aan de galg brengt".
„Laten wij van dit onderwerp afstappen",
zeide Clem. „Spreken wij over iets an
ders
„Zooals gij wilt", antwoordde Armstrong.
„Maar ik zal het geval eens beschouwen
in het nieuwe licht, dat gij er over ge
spreid hebt. Wij zullen nu van een onaan
genaam onderwerp op een aangenaam terug
komen. Hoe lang zal het duren uw boeltje
op te pakken cn klaar te zijn. om 'naar
Davids' woning te verhuizen?"
„Gij moet weer over iets anders spreken",
zeide Clem. „Dab onderwerp heeft afge
daan".
„Dat heeft nog lang niet afgedaan", her
nam Armstrong, „niet voordat wij u daar
gehuisvest zien". Clem schudde het hoofd,
met een treurige vastheid van besluit.
„Gekke jongen riep de oude man wre
velig uit, „wat zult go hier doen?"
„Heb zal wel met mij gaan", zeide Olem.
„Ik heb eenige wassen bloemen verkocht.
Misschien kan ik er nog wel meer verkoopen,
eu ik heb ook wat er nog uit do schip
breuk gered is".
„Acht shillings in de week", zeide Da
vid; „twintig pond zestien shillings in het
jaar".
„Wat is dat om op uzelroa van bo Icvcu?"
riep Armstrong. „Kom, breng uw kleinen
voorraad in, en gij berooft niemand, maar
verdriedubbelt de waarde van uw eigen in
komen".
Doch Clem was doof voor smeeking en
overreding, en wilde blijven waar hij was.
„Moet gij dan de ronde waarheid weten
zeide hij eindelijk. „Welnu, dan zal ik het
u zeggen. Ik kan het den oudsten vrienden,
die ik heb, wel vertellen. Ik ben slechts ge
schikt om alleen te wonen. Ik heb mijn dagen
van duisternis. Laat mij waar ik beu. Ik
moet nu en dan stilte hebben, 't Is beter,
dat ik hier blijf".
Hij.sprak deze afgebrokeu volzinnen met
moeite en blijkbaren weerziu.
„Wat zijn die dagen van duisternis, mijn
jongen?" vroeg Armstrong vriendelijk. „Da
vid, ga zoolang op straat wandelen".
„Ik ben binnen tien minuten terug", zei
de David, den niet onduidelijken weuk van
zijn vader opvolgende.
„Wat zijn die dagen van duisternis, mijtv
jongen?" vroog Armstrong weder. „Ik
schaam mij over u, Clem. Dertig jaar lang
heb ik u een gevoel toegedragen alsof ik
uw vader was. En 't is zoo goed voor een
vriend zijn hart uit te storten. Wat zijn
zij?"
„Er zijn oogenblikken", zeide Clem, „dat
mijn eigen hart tot mij zegt, wat de huis
vrouw van den geduldigen lijder der oudheid
hem toevoegde".
„De huisvrouw van den geduldigen lijder
deed hem een vraag", hernam Armstrong.
„Herinnert gij u die? Houdt gij nog vast
aan uw oprechligheidvroeg zij.
(Wordt vervolgd).
