De naam Anna.
Sterft de paradijsvogel uit?
Hoe de Chineezen druiven bewaren.
Suiker en cocospalmeu.
Oefeningen ran militairen op sneenwscboenen te Oberhof.
Een patronille ran het 96ste reg. infanterie te Ootha gaat zich
op sneenwscboenen oefenen.
en het Rapenburg aan dc zijde van Grave-
stein en Pieterskerk, bekooren tot het oudste
Leiden.
ISigenlijk bestonden er eertijds drie deelen,
die later tob één stad zijn vereenigd. Ten
eerste het bovengenoemde deel, ten tweede
langs de Marc (Maredorp), ten derde langs
den Rijn. (Leiderdorp).
Leiden nam in groei verbazend toe. Zijn
gunstige ligging en de steeds grootere bloei
van handel en handwerksnijverheid maakten
dat dc villa „Leyten" eindelijk tot stad werd
verheven 11831186. Dit was du-s tijdens
de regeering der Hollandsche graven, waar
van er twee het levenslicht zagen binnen
Leiden's muren: n.l. Willem II en Floris V.
Het kasteel Lokhorst, eertijds gelegen te
genover Gravcstein, diende hen tot verblijf.
R. Z.
Het Potloodstreepje.
Verledoni Vrijdag kwam do jeugdigo
werkster in haar werkhuis met haar rech
terhand verborgen onder haar schort.
„Goeie morgen, mevrouw, daar ben 'k
weer."
„Goeie morgen, Mietje. Wat heb je daar
onder je schort1?"
„O, mevrouw, niks, kijk uwes maar."
En plotseling haalde zij haar roode
werkhand van onder haar schort, spreid
de de vingers wijd uit, waarvan er een
«n een lapje zat.
„Wat schoei je?" vroeg mevrouw, die
wiet gewoon was, dat de meid „krupsies"
of „mankementjes" had.
„'k Heb een zwerenden vinger, mevrouw»
Tc Heb, geloof ik, een splinter in m'n vin
ger gekregen, toen 'k een paar dagen ge
leden werkte bij mevrouw Kip
„Daar mag je dan wel mee oppassen",
sprak mevrouw, alsof do meid zich werke
lijk nog voor een zwerenden vinger kon
vrijwaren.
Meneer, die nog wat liep te ijsberen
door de hiiiskamer vóór zijn vertrek naar
zijn bureau, glimlachte en sprak
„Dat is precies of je tegen iemand zegt,
die koude heeft gevat, dat hij wel mag op
passen voor kou vatten
„Nu ja", verbeterde mevrouw, „ik be
doel dat zij wel met haar vinger mag op
passen voor stooten."
„O, mevrouw, ik heb me vinger al zoo
dikwijls gestootcn en m'n broertje Eef, die
sloeg er vanmorgen expres met z'n liniaal
op, toen moeder er 't lapje opdeed."
Meneer stikte van den lach, -voelde de
mop.
„En hoe heeft je moeder je nu verbon
den? Laat een kijken," sprak mevrouw, die
in haar jongemeisjesjaren een cursus in
verbandleer had medegemaakt en een di
ploma bezat-, dat zij nimmer meer voor den
dag had gehaald, toon het haar eenmaal
was uitgereikt.
De werkmeid toonde haar vinger, waar
om een oud lapje was gebonden, waarvoor
mevrouw haar oogon van verbazing open-
iperde.
„Maar Mietje, is dat nu een verband."
„Ja, mevrouw, mo moeder had niks an
dere dan een reepie goed van een oud
hémd van m'n vader."
„Maar kind, zoo moet er infectie ont
staan".
Mevrouw liep naar de slaapkamer, open
de het kastje, dat dienst deed als huisapo
theek, haalde er verbandgaas en andere
desinfecteercnde middelen uit, om, in de
buiskamer teruggekeerd, haar werkster
den vinger te gaan verbinden.
Nauwelijks was het lapje voorzichtig
Tan den vinger gewikkeld, of mevrouw
slaakte een kreet van verbazing.
„O, hemel, kind, wat oen leelijkc vinger l"
jprak mevrouw. „Die vinger is geheel en
a,\ zwart. Dat lijkt mc bloedvergiftiging."
Maar Mietje sperde haar broeden mond
met gave tanden open cn lachte gehcim-
rinnig.
,,'k Zou nog lochen óók, als ik jou was.
Ga direct naar den dokter en zeg, dat ik jc
heb gestuurd."
„Hi... hi... bi..."
„Maar, Mietje, wat mankeer je?"
„O, mevrouw, maak uwes toch niet on-
gorust..."
„Jc vinger is heelemaal zwart, kind. Dat
is bloedvergiftiging."
„Hi... h... h bleef de meid lachen en
meneer, dio alles la.ngs zijn koudo kleercn
liet afzakken, lachte mee.
Hij vond het gezicht van die twee niet
slecht.
„Maar lach toch niet zoo idioot, kind,"
riep mevrouw in vertwijfeling. En terwijl
zij zich tot haar man wendde, die eveneens
lachte, sprak ze
„Zie nu eens en die meid staat te lachen
als een gek."
„Maar, mevrouw, 't is ook heelemaal
niet erg. Me moeder heit 't gedaan. Nog
vanmorgen, toen ik weg ging."
Ook meneer overtuigde zich van den
zwart glimmende vinger.
,,'t Lijkt wel potlood of kachelglans..."
schaterde hij.
„Juist, meneer> knikte Mietje. U heit 't
a-n 't rechte end. 't Is ook potlood."
,,E...e...e...Ennnn heeft dat je moeder
er op gesmeerd?" riep mevrouw ongeloo-
vig.
„Ja, zeker, mevrouw, dat helpt!"
„Wat? Potlood op een zwerenden vin
ger
„Ja zeker mevrouwIk dacht, dat
u dat wel zou woten. U bent immers ook
altijd het eerste ongeluk bij de hulp of hoe
heet dio vereeniging ook weer... Hi hi..."
„Maar waarom doet je moeder dat nu?
Met potlood!"
„Me moeder zeit", leeraarde Mietje, „dat,
als je- oen zwerenden vinger hebt, je er een
potloodstreep, zoo dik mogelijk omheen
moet trekken... Dan kan de zwear onmo
gelijk verder gaan."
Mevrouw was stom van verbazing. Me
neer rolde tegen den schoorsteenmantel
van den lach.
Mietje bleef triomfantelijk kijken, met
breed opengesperden mond.
,,'t Voordeel er van is, dat je nou den
vinger niet behoeft te ontzien. Je kan er
gerust mee in koud of warm water, met of
zonder soda komen. Je kan zeepsoppen,
houtwerk afnemen, me&sen slijpen..."
„Maar je kan er ook met een liniaal op
slaan", vulde meneer aan.
„Nou maar, meneer, dat deed toch pijn,
hoor, verzekerde Mietje. Afijn, 't was maar
een aardigheid!.-."
Mietje wilde volstrekt niet hebben, dat
mevrouw de dikke potloodstreep verwij
derde. Ze dood ook het lapje katoen van
vaders oude hemd er weer om cn ging
aan haar werk, het hoogste lied uitzingend.
Heel den dag was de zwerende vinger
met het potloodstreepje het onderwerp van
liet gesprek cn den nacht, die op dien dag
volgde, droomde mevrouw, dat ze zes zwe
rende vingers had cd dat haar man er
drie potlooden aan verbruikt had.
De volgende week kwam Mietje weer te
rug... zonder zwerenden vinger.
„En?" vroeg mevrouw, hoe is het met
je vinger."
„Daar ben ik natuurlijk af," sprak Miet
je. „Die kon niet erger worden. Door het
potlood tegen gehouden. Ja, je moet het
maar weten. De dokters weten er niks van
zegt mo moeder. Ik ben er lekker af en ge
rust mevrouw, als u is wat gaat man-
keeren, kom maar gerust naar me moeder,
want die weet er allerlei middeltjes op.
Verleden nog heeft zij iemand drie dagen
met een varkenskies in de haod laten loo-
pen en die is heelemaal genezen geworden
van puisies in z'n geacht. Me moeder ge
neest tering met groene zeep en haver
mout en kanker met anijsmelk, die drie da
gen lang in een kippenhok heeft gestaan,
waar de kippen aan snotziekte hebben ge
ledei?... Ja, mevrouw, u gelooft h.et niet cn
tóch is het waar."
Gelukkig, dat meneer reeds naar zijn
bureau was, anders had hij minstens een
lachberoertc gekregen.
Mevrcuw is het er tot op dit oogenblik
niet mede eens, hoe dergelijke wonderen
in de geneeskunde in de twintigste eeuw
mogelijk zijn. (Historisoh).
Hooge prijzen voor orchideefin.
Onze veefokkers achten zioh al heel ge
lukkig, wanneer het hun na jarenlangen ar
beid gelukt om een fokdier to verkoopen,
dat eenige duizenden opbrengt.. Geheel an
dere belooningcn zien zich de kweekers te
beurt vallen, die het door geluk en kennis
zoover brengen, clat zij nieuwe soorten orchi
deeën in den handel kunnen brengen. Voor
deze planten worden fabelachtige prijzen be
taald, zoodat sommige kweekers van deze
bloemen schatrijk zijn geworden.
Hieronder volgen eenige prijzen, die men
in Engeland voor eenige mooie soortén be
taald heeft.
Een odontogloavum crispum Luciani deed
i' 4cKJ0, een odontoglossurn crispum Thonrp-
sonianum en een odontoglossurn maculatum
ieder f 3325, 'n odontoglossurn crispum Lin
den! f 3000, een oclontoglos9um crispum So
lum f 2775 enz. Onlange nog werd in Erge
land 'n Cypripedium verkocht voor f 60.000,
zegge zestig duizend gulden, en op een pu-
blieken verkoop gaf men voor een odontog
lossurn f 8-100.
Overigens zijn de prijzen voor orchideeën
zeer verschillend, zelfs in eenzelfde soort.
Soms hangt, dit van een kleine klcurschaKee-
ring af.
,,Le Jardinier", waaraan het bove.iifcta.an
de ontleend werd, meldt, dat onlangs op dc
tentoonstelling te Lyon een Engel sch orchi-
deeënliefhcbber voor f 600 een Vanda coeru-
)ea bocht, die zich van haar soort genoot, en
slechts door een meer frissche en zcldzamr
blauwe kleur onderscheidde.
Do namen Anna en Johanna komen van
denzelfden stam> namelijk van bet He-
fa recnwsche woord „chanaach", waarvan
do Hebreeuwsche vormen Joanna on Han
nah (Anna) zijn afgoleid. Johanna betee-
kent Genade van God en Anna alleen Ge
nade.
Hannah, do vrouw van Elkanah, is ccn
der pierkwaarddgsto vrouwen van het Oude
Testament. Zij bad om een zoon, en toen
haar gebed was verhoord, gaf zij het kind
den naam van Samuel, wat beteekent: van
God afgebeden. Haar dankzang bij de ge
boorte van het kind gelijkt zeer veel op het
Magnificat van de Heilige Maagd.
In hot Nieuwe testam^t hebben wij
Anna, de profetes, een weduwe van vier en
tachtig jaren, dio God diende met vasten
en bidden, nacht en dag, en dankgebeden
opzond in don tempel voor de geboorte van
den Zaligmaker.
Sint-Anna, wier naamdag in den kalen
der valt op 26 Juli, was de moeder van do
Heilige Maagd Maria, en op vele schilde
rijen der Heilige Familie komt haar eer
waardig gelaat voor, dat een groot contrast
vormt met do jeugdige liefelijkheid liarcr
dochter.
In 550 werd er to barer eere een kerk tc
Konstantinopel gebouwd, on sinds dien zijn
cr vele kerken aan haar gewijd. Do Heilige
Anna is de patronessc der gehuwde vrou
wen en der onver zorgden kinderen.
Er zijn niet minder dan zes koninginnen
van Engeland geweest, die den naam Anna
droegeD, te beginnen met Anna van Bohc-
men, de gemalin van Richard II. Anna
Boleyn en Anna van Kleef waren boiden
gemalinnen van Hendrik VIII. Koningin
Anna van Denemarken, de vrouw van
Jacobus T, was do eerste koningin van
Groot-Brittanië en Ierland.
Dan de koningin Anna, dio Willem III,
haar zwager, opvolgde en twaalf jaar over
Engeland regeerde. Haar regeering werd
onderscheiden door de overwinningen van
den hertog van'Marlboroucrh en Pope, Swift
en Steele maakten haar tijdperk beroemd.
In Nederland komt ons het eerst konin
gin Aone Paulowna in dc gedachten, terwijl
op literatuur-gebied ons dadelijk de namen
invallen van Anna Bijns. Anna Maria
Schuurman, Anna Roemer Visscher en An
na Geortruida Louise Toussaint- In Rus
land behcerschtc eens een vorstin Anna. het
Tsarenrijk, en in Frankrijk is bet al cod
heel bekende naam, men deiike slechts aan
Anno de Brotogne, Anne de Beau jeu, Anne
do Rohan, Anne de la Vigno.
Bij de propaganda voor vogelbescherming
en ornithologie wordt er o. a. vaak op ge
wezen, dat een der prachtigste vogels, de
paradijsvogel, a-an liet uitsterven is. Scherp
in togenetelluig met deze bewering, waar
mee hoeden met vceren en pluimen dragen
de dames onophoudelijk lastig worden ge
vallen, rijn enkele uitlatingen van bevoegde
zijde, die gepubliceerd werden door de
Kamer vim Koophandel te München.
„Voor zoover de aantijgingen zich richten
op de veeren van dameshoeden, kan er
slechts sprake zijn van sterke overdrijving
Het is waar, met 't stijgen der prijzen heeft
de jacht op paradijsvogels oen giootc-n om
vang aangenomen. Het jachtgebied is echter
zoo uitgestrekt, dat in afzienbaren tiid een
utstorven nog niet mogelijk is. Bovendien
is gedurende dc maanden Februari, Maart
en April de jacht verboden. Per stuk wordt-
a-an douanerechten 3 gld. betaald. In 3911
l>c,droeg dc uitvoer 4306 stuks en in 1912
was dit getal gestegen tot 9S00."
De volgende mededecLing is van een oud-
ambtonaar bij een Australische firma, werk
zaam. in de vederindustrie.
„De idee, dat 't dier zou kunnen uitster
ven, is abooluut onwaar. De paradijsvogel
leeft, zooals bij ons dc hoenders, in groote
getale Per,kaap komen 2030 wijfjes. Wat
de dierenbeschermers beweren van gruwe-
lijken moord op den paradijsvogels ie niets
dan een sprookje; het gevaar voor uitster
ven is onzin. In de binnenlanden leven heele
kolonies paradijsvogels. De dieren zijn
moeilijk to schieten en even bezwaarlijk is
het, tot die binnenlanden van Nieuw-Gui-
nea door te dringen. Daarom heeft men pa
radijsvogels-farms opgericht, waar alleen
van tijd tot tijd de mooie staartveeren wor
den afgeknipt. Hiervan on<Jérvir?den de die
ren absoluut geen pijn. Hun gevangenschap
is voor hun gezondheid vg,n geen enkel na
deel. De dieren blijven er jaren en jaren le
ven."
Tot zoover de berichten, „van bevoegde
zijde". Wij wagen ons intuoschen af, hoe
alle berichten van uitsterven dan toch de
wereld in zouden komen. De dierenbescher
mers hebben geen belang bij het uit den duim
zuigen van zoo'n verhaaltje, terwijl de be
voegde zijde...
In de zitting van 22 Oct. j.l. van de Na
tionale landbouwverecniging in Frankrijk,
te Parijs gehouden, las do heer M. J. Be
nard een brief voor van den heer J. Ph.
Wagner, waarin het bëvVaren van druiven
bij do Chineezen wordt besproken. Hot
„Ned. Landb. Wkbl." ontleent er het oen
en ander aan naar het officieel verslag
van de vergadering van bovengenoemde
landbouwverecniging
Do Chineezen schijnen goed op dc hoogte
to zijn met hot bewaren van vruchten, in
zonderheid van druiven.
In het Rijk van het Midden wordt de
druif alleen geteeld in het Noorden van de
provincie Shantung, speciaal in dc. om
geving van de stad Tscbifu. Voor bet be
waren van do druiven wordt een zeer
eigenaardige methode toegepast.
Do druiven worden niét in vertrekken
of kelders, voor dit doel gebouwd, ge
plaatst, zooals dit in de beroemde kelders
an Thomé rv, bij Parijs, geschiedt.
Op een frissche cn droge plaats (bijv.
oen kelder of een op het Noorden liggend
vertrek) zet mén ëen aantal suikerbieten
na&st elkaar, waarvoor iiien groote exem
plaren uitkiest, die niet beschadigd zijn en
die eeD zoo hoog mogelijk suikergehalte be
zitten men zet de suikerbieten op één of
meerdere rijen, zonder dat zij elkaar ra
ken.
Vervolgens steekt men er den s-tecl of
een gedeelte van den tak, waaraan dc drui
ven zitten, zoo diep mogelijk in, na deze
aan het eind to hebben toegespitst.
Noodzakelijk is voor het gelukken der
bewerking, dat do te bewaren druiven goed
gesorteerd zijn. Men noemt derhalve goed
gevormde en gezonde trossen, waaraan in
geen enkel oprioht iets ontbreekt. Do be
handeling moet plaats hebben, vóórdat do
trossen geheel rijp zijn.
Het geheel wordt bedekt met een gebo
gen traliewerk van sterk ijzergaas. Dit tra
liewerk wordt, bekleed met papier of lin
nen, dat met. een laag aarde ter dikte van
10 k 25 c.M. wordt bedokt De druiven zijn
derhalve gobeol van lucht en licht afge
sloten.
Men schijnt door deze behandeling de
druiven frisch en gezond te kunnen bewa
ren tot Februari, Maart, ja zelfs nog lan
ger.
Wat. nog het meest opvallend is, is, dat.
do trossen, op deze manier opgesloten, ge
heel cn al rijp worden en een zeer hoog
suikergehalte verkrijgen en dus zeer zoet
worden.
£.c»ïtsclieid*ngs ringen.
In Parijs is het thans mode, dat geschei
den echtolieden een special cn ring dragen.
Het is een gladde band, die op vernuftige
wijze schijnbaar gebrokon is. Vojral de
dames een gescheiden vrouw beot in ge
zelschap altijd razend interessant doen
druk aan do niouwc mode. Men zegt, dat de
mannen er minder op gesteld zijn, cn men
v or klaart dit verschijnsel niot ujt het feit,
dat mannen minder modieuze neigingen
hebben, dan weJ uit de overtuiging, dat
voor ma-nnen een echtscheiding een ramp in
hun leven is, waaraaD zij niet ieder oogen
blik wenschcn herinnerd te worden*
De beschouwingen betreffende dc berei
ding van suiker uit cocosnoten op de Pbi-
lippijnen verdienen belangstelling.
In het „Philippine Journal of Science"
heeft dr. Gibbs cr reeds de aandacht op ge
vestigd, dat de Nipa-Palm en ook andere
palmsoorten zich bij uitstek leenen voor de
fabricatie van suiker. Vooral de Nipa-palm
wordt overal op de Philippijnen in enoruo
hoeveelheden in het wild aangetroffen. Het'
sap kan blijkbaar gemakkelijker uit de
palmen dan uit het suikerriet verkregen
worden, zoodat men kan volstaan met een,
machine voor het breken der noten, terwijl
de zware en zeer dure walsen kunnen ver
vallen, zegt het „Centralblatt für die Zuc-
kerindustrio". Verder vereischen de co-
cospalmen, in tegenstelling met het suiker
riet, geen bijzondere verzorging en geen
bemestingzij groeien en leveren hun
vruchten wel boDderd jaren lang.
Bovendien kan men den boom zelf aan
lappen (evenals den ahornboom) en gemid
deld genu ren de 70 dagen in elk jaar, zon
der dat dc boom hieronder lijdt. Óp Geylon
cn in Oost-Indië wordt reeds op deze wijzo
6uiker en spiritus gewonnon. 1015 liter
sap leveren ongeveer een liter suiker. Het
sap wordt door inboorlingen, nadat de
boom ingekerfd is, id bamboebakken opge
vangen 2000 Nipa-palmen, de beplanting
van 1 H. A. land, brengen circa 10,500 K.
G. suiker op. Hiernaar berekent dr. Gifabs,
dat een met Ni pa-palmen beplant gebied
van 7501000 H.A. voldoende zou rijn, om
een fabriek met een ca-paciteit van 500
tonnen 180 dageD per jaar aan het werk
te houden. Wel is waar kan de overbren
ging van het sap naar de fabriek met groo
te moei tijkheden gepaard gaan en slechts
door handenarbeid geschieden' doch ar
beidskrachten voor dergelijke bezigheden in
do open lucht zullen in bedoelde gebieden
voorloopïg nog wel goedkoop verkrijgbaar
zijn. Bovendien hebben de palmen nog voor
op liet riet., dat zij ook in die streken
gedijen, waar liet klimaat en do bodemge
steldheid de cultuur van suikerrie.t onmo
gelijk maken, terwijl zij bovendien een uit
stekende beschutting vormen voor het voor
heftige winden zeer gevoelige riet. Niette
min moet do bewering, „dat palmensuiker
eeD prachtige toekomst te gemoet gaat",
voorloopïg eenigszins voorbarig genoemd
worden en zal men wèl doen zioh het ge
ringe succes te herinneren, dat met de
geheel overeenkomstige ahorn-suikerberei-
ding in de Ver. Staten werd verkregen.
DE HANDDRUK.
O, tintel uw hart in den druk van uw
[hand
Ik dank voor een vinger, twee, drie
Ik walg van een kneepje, koket en pedant,
Een pink van een man van genie
En, vriendlief, uw bevende, klevende hand,
Is waarlijk mijn antipathie!
Verstijve do hand, die den hoveling speelt;
Beleefde, vernederende hand.
Verdorre do hand, die verraderlijk streelt
'k Voel liever een klauw of een tand!
Den handdruk, die louter een „gunstje"
[verbeeldt.
Dien wijs ik bepaald van de hand
Een hand zonder zenuw of leven of kracht,
't Is onzin, 't is laster, verraad
Een ledige vorm, dien de liefde veracht,
De vriendschap, de geestdrift vorsmaadt
Dc band, die mij treft, die mijn lijden
[verzacht,
Die hand zij een druk, zij een daad
Neen, 't. vraag u geen woorden, geen ijdcl
[verhaal.
Uw hand zij mijn tolk van uw hart!
Uw handdruk, mijn vriend, zij welspreken
de taal,
Bij weorrien gd blijdsohap en smart!
Ja, teeder en trouw, of veerkrachtig als
[staal,
Uw hapd zij do tolk van uw hart!
