,,Hunyadi Janos"
ABDIJSIROOP.»
Uit de Rechtzaal.
ss «si-
gesloten, cfaS bljj het
proces, die d© csffeïn-
vrïje koffie „K&G" zuive
re boonenkoffÊe, onder
gaat, een enkel© vreemde
stof in het preduks over
gaat.
HOESTERS
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
@ousl@ii SfÊsseenen.
ISaagsche KecSttSiaak.
S Vergeefsche moeite.
Bij vonnis van 3 November j.l. werd de
Hagenaar A. P. L. bij verstek veroordeeld
tot 2 maanden gevangenisstraf, wegens dief
stal van bloemen, oude schoenen, snoeasc haren
en een oude jas uit een tuin eai schuur
te Voorburg, eigendom van de gebroe
ders Sckmal, to Voorburg-. Tegen dit von
nis toekende hij verzet aan, maar de Officier
van Justitie had geen enkele reden om ver
andering in de straf voor te stellen en vroeg
daarom bevestiging van het vonnis.
Hoe zit dat?
De 18-jarige A. v. O., uit Boskoop,
yan beroep los werkman, stond terecht ter
zake, dat hij, in 't begin van Juli, juffrouw
Do Groot, winkelierster aldaar, heeft opge
licht voor een bedrag ad f 9-65.
Dat zat zoo:
Maandagavond vóór de Boskoopselie ker
mis komt hij juffrouw De Groot een jon
gen in den winkel en koopt een ntondor-
gcltje van 35 cents. Coba, haa.r 17 jarige
dochter, die bijna altijd in den winkel helpt,
liielp ook nu. De jongen gaf een opgevou
wen briefje van f 10 in betaling. Coba gaf
hem geld uit de lade terug, had niet genoeg
en toen gaf haar moeder haar f 5 uit de
kast.
De jongen kreeg toen f 9-65 terug en ver
dween als de wind.
Toen de jongen goed en wel weg was,
zei Coba„Moe, wat is dat een raar briefje;
't ziet er zoo vies uit."
„Och, meid, jij hebt altijd wat; 't zal
wel goed wezen, en het briefje word bij
het andere geld opgeborgen.
Enkele dagen later ging juffrouw De Groot
naar Amsterdam en ging o. m. een koopman
betalen. Bij het papieren geld, dat zij hem
gaf, was ook het vieze briefje, van den
jongen afkomstig.
De koopman accepteerde het geld, maar de
kassier wist h-ct kaf van liet koren te onder
scheiden en zag, dat het bewuste papiertje
geen bankje van tien, maar ©en reclamebiljet
van de maatschappij „De Tijdgeest" was, een
waardeloos ding dus, maar dat in uiterlijk
wel wat van een bankje weg heeft.
's Avonds thuis 'gekomen, weird de zaak
druk besproken en kwam men tot de ont
dekking, dat het de oudste jongen van v.
O. was geweest, die het mondoTgeltje kocht
en Coba er in liet vliegen.
Het zaakje kwam voor het gerecht en thans
Zat A. v. O. in het bankje der beklaagden.
't Berst werd Coba. gehoord, die mede
deelde 'hoe het gegaan was, en toen de Pre
sident haar vroeg of 't nu die jongen was
geweest antwoordde zijJa 1
v. O. lachte maar eens even en zei: „Niks
van aan, ik ben dien avond niet bij haar
in den winkel geweest ien weet van dat
briefje niets af."
Coba's moeder, daarna gehoord, deed
eveneens haar verhaal en. zei ook den jon
gen pertinent te herkennen.
Niets van aan", zei bekl., ,,want ik was
Maandagavond niet eens in Boskooptoen
zat ik nog hoog en droog in Valkenburg,
waar ik bij veldwachter Muller in den kost
was." Vervolgens deed hij een heel ver
haal hoe hij pas Dinsdags met een vriend
in Boskoop was geweest. „En", zei bekl.,
,,hoe kan de juffrouw nu zeggen, dat zij mij.
pertinent herkent en bij den kant-onrechter
te Alphen, zei ze het niet zeker te weten,
hoe zit dat?"
Zoowel Coba als haar moeder hielden vol
bekl. te herkennende laatste deelde nog
mede, dat de moeder van beklaagde bij
haar was geweest om het af te koopen.
Bekl. wist ditmaar zei nu, dat de juf
frouw, toen hij zelf in haar winkel kwam
©m er over te spreken, ook toen niet zeker
wist of hij het was. Hij had niet willen heb
ben, dat zijn moeder het afkocht, omdat hij
onschuldig was.
Daar werd gehoord een goede kennis van
bekl., zekere H. S. Deze deelde mede, dat
hij het bewuste ,,Tijdgecst"-briefje herken
de als zijn eigendom; hij had het 2 jaar in
zijn portemonnaie ge-had. Twee dagen voor
de kermis hing zijn jas thuis op zijde tegen
de bedstede, in een zijzak zat zijn portemon
naie, waarin het briefje, 1 zilveren medail
le, 3 bronzen medailles en eenig geld.
Toen hij nu 's avonds even na zeven uren
$huis kwam en zijn jas aan wilde trekken,
was de portemonriaie met inhoud verdwe
nen.
Beklaagde kwam veel bij hem aan huis,
maar of hij dien dag bij hem is geweest,
weet hij niet, want hij was den ganschen
dag werkzaam op de tentoonstelling.
Bekl. erkent, dat hij getuige goed kent en
is zelfs wel er bij geweest, dat getuige uit
gekheid dat briefje in betaling wilde geven
in een herberg. Dat bekl.'s portemonnaie in
de jas en deze thuis hing, wist hij niet en
ten stelligste ontkende hij dien dag bij ge
tuige in huis te zijn geweest.
De rechtbank kon dus niet a-ebter de waar
heid komen, en stelde de zaak uit tot B
Februari, ten einde meer getuigen, waar
onder de veldwachter Muller, uit Yalken=
burg, te kunnen hooren.
V erkiezingswee
De 52-jarige timmerman uit Noordwijk
J. S-p., had zich op 13 Januari van dit jaar
laten aanmonsteren voor de haringvissche-
rij. Den löden Mei d. a.v. zou hij onder
schipper D met de „Luctör et Emergo" ge
merkt M. A. 151, reederij Dirkzwager, van
uit Maassluis zee kiezen.
Op den bepaalden tijd was Sp. trouw op
zijn post en maakte de reis mede.
Op een van de eerste dagen in Juli was
er te Noordwijk verkiezing voor den ge
meenteraad, en dan is het natuurlijk van
groot belang, dat er zooveel mogelijk kie
zers aanwezig zijn.
Vanwege een der partijen was daarom aan
de schippers van de visschers vaartuigendie
ter haringvisscbcrij gingen, een premie be
loofd, wanneer zij op den dag van do ver
kiezing binnen waren en de bemanning dus
in do gelegenheid was om te kiezen.
Schipper D., waaronder Sp. voer, zorgde
dus op den bepaalden tijd binnen te zijn.
Hij en zijn mannen gingen stemmen.
Daags na do verkiezing kreeg Sp. en ook
ónderen, f 7.50.
Maar.... Sp. had van do achterwacht ge
hoord, dat do echipper voor ieder f 25 had
gekregen en nu vond hij het gemeen, dat 'ie
maar f 7.50 kreeg, was daarover nijdig go-
worden en wilde voor de tweede reis niet
meer met den schipper varen.
Hij maakte zich hierdoor schuldig aan de
sertie en verscheen gisteren voor de recht
bank.
Hij verteld© hoe het gegaan was en erkende
f 7-50 gekregen te li ebben voor het stil lig-
gen, maar wild© wel esns vragen, of dat
nu in don haak was, dat hij maar f 7.50
kreeg,- terwijl de schipper f25 voor iederen
stemmer ontving. „Als ik stem is 't dan mijn
geld of niet?" vroeg bekl.
Schipper D., als getuige gehoord, deelde
mede, dat die f 7.,50 geheel op zichzelf ston
den, dat was oen gift voor hen, die kwamen
stemmen. Hij voor zich, had voor iederen
man van zijn bemanning, die stemde, f 25
gehad, omdat hij gezorgd had op tijd binnen
te zijndat was van te voren afgesproken.
Bovendien was hij die afspraak vastgesteld,
dat hom in ieder geval een besomming van
f 2750 was gegarandeerd hij tijdige binnen
komst. Dus al hadden zij geen harinkje ge
vangen, dan hadden zij toch uitbetaald ge
worden naar een besomming van f 2750 voo(r
die eerste reis.
Getuige deelde verder ra-ede, dat beklaag
de zich bij hem was konten beklagen en ge
vraagd had hoe dat zat met die drie rijks
daalders, waar hij niet mede tevreden was.
Op don bepaalden tijd was bekl. niet aan
boord ten had hij proces-verba al op laten
maken.
De officier van justitie vroeg nog aan
beklaagde of hij ook bezwaren had tegen
de dagvaarding, omdat daarin stond, dat
do „Luctor et Emergo" in de Noordzee lag,
terwijl het schip in werkelijkheid te Maas
sluis lag.
Bekl. trok de schouders even op cn zei
de fout wel te hebben gezien, maar meende,
dat hem dat toch niets zou baten.'
iWat de handeling van den schipper be
treft, die vond hij allesbehalve menschelijk,
hjj had gestemd met zijn eigen stem en
nu begreep hij niet, dat do schipper daar
voor de belooning opstreek.
De officier eischte 7 dagen gevangenis
straf.
Uitspraak over 8 dagen.
Ma ca c£G*£in
des middags bezorgd is men van plaatsing
van advertentiën jn het dien avond ver
schijnend' blad niet meer zeker.
KECLA5ÏKS,
a 40 cents rer regel
7846 B
het meest gebruikte bitterwater.
6«!i. Mei. Rat. Pref. ERICH HARKACK KALLE
(Deutsche LeöiiinUcSe Wachenschrifi Mo. 8,
Ssito 2E-1).
78(3 19
zuivert
Uw keel,
verwijder de vast
zittende slijm,
vernietig de ontste
king veroorzaken
de ziektekiemen,
genees de ontsto-
keD slijmvliezen
en wsldra zal
hc-esi senezcii zijn.
Misschien zijn sr middelen, welke Uw
keel reinigen,
misschien zijn er middelen, welke de
ziektekiemen dooden,
misschien aijn er middelen, welke de
ontstoken slijmvliezen genezen,
doch stellig bestaat er slechts ^én
geneesmiddel, dot al deze eigenschappen
in zich vereenigt, in enkele dagen Uw
hoest grondig en blijvend zal genezen
en U voor verdere gevolgen zal vrijwaren.
Dat onschatbare middel is de
zuiverend en borstversterkend, welke
reeds duizenden genezen heeft van
don hevigsten hoest, de hardnek
kigste verkoudheid en een beproefd
middol ia tegen asthma, pleuris,
bronchitis, catarh, slijm- en kink
hoest, influenza en alle borst-, kool-
en longaandoeningen. Voorkomt de
tering.
Prijs per flacon van 230 gr-11 - van
550 gr. f2.— en van J0C0 gr. f3.50.
Eischt rooien l.aod met handl«ekeninc
L.l.Akkcr,Rotlerdem.Vcrkrijibr.»rbij
olie drogisten en de meeste apothekers
Het s c h U n t, u a t o p d e n Z e e d y k
te Amsterdam zoo 's nachte na het sluitings
uur der cafe's iederen Zaterdag d or een
bonde woestelingen, de straat onveilig wordt
gemaakt. Nu is er Zaterdagnacht weer klop
partij geweest, waatby de agenten, onder
bevel van een Inspecteur, van de «abels moes
ten gebruik maken en enkele burgers ver
wond werden. („MJg. Crt.")
To Valkenswaard is een gns-
kctel van den smid \Y. Neut kens door onbe
kende oorzaak ontploft. De ketel vloog door
het dak van het gebouwtje, dat gelre l uit-
eenscheurdè. E9n begin van brand kon nog
ty lig worden gestuit.
De knecht Yan den heer Neut kens, die juist
op weg naar het gashuisje was. omdat er
iets aan het licht haperde, werd tegen den
grond geslingerd en bekwam danige lichte
kwetsuren. De ontploffing was zoo geweldig,
dat deuren en vensters tot op gerniraen af
stand trilden, terwyl de slag in wyden om
trek kon wordon geboord.
De pasgehuwde H. J. Ter Mors,
elec.tiicien te Hongelo, is to Lonnoker in aan
raking gekomen mot de electriscbe geleiding
en oogenbJikkeiyk ged od.
By een brand by de Hol l.-D u i t"
sche steenfabrieken te Spyk, by Lobitb, zfn
twee zwervelingen, die hun nachtverblgf in
een der loodsen hadden opgeslagen, in de
vlammen omgekomen, wat eerst by het op
ruimen van het puin is ontdekt.
In de buurtschap Nfljkerkerveen
gemeente Nykerk, is op Kerstavond door Ev.
Schuurman, onder den invloed van sterken
drank, een echot hagel gelost op Yan Polen.
De volle lading ging door het hart en de
dood volgde onmiddellyk.
Aanleiding tot doze daad is het volgende:
Te Nykerkerreen bestaat de onhebboiyke ge
woonte by jongelieden, 'a avonds dikwyismet
een geweer langs den weg te loopen, om ande
ren liefst van het vrouwelijk geslacht
schrik aan te jagen. Schuurman had by Van
Polen door het raam geschoten. Deze be
klaagde zich hierover togenover Schuurman en
verzocht hem zulke aardigheden in het ver
volg ra te laten. Hierover in woede ontstoken,
loste Schuurman zijn geweer op Van Polen,
met het bekende noodlottige gevolg. Schuur
man heeft zichzelf in handen der politie ge*
hield.
Brutale inbraak. Gebruik
makende van de afwezigheid der familie hebben
inbrekers des avonds tusschen kwartier
over negenen en halfeif hun slag geslagen in
de Rozeboomsleeg te Amsterdam, waar de
heer N. Schyffeleneen handel In grafkransen
en zerken gevestigd heeft.
Nauweiyks thuis gakomen ontdekte men, dat
©r ongewenscht bozoek was geweest. In de
achterkamer vond men alles overhoop gehaald,
t'ii wUl bleek, dat do ongenood© gasten zich
/ok toegang badden verschaft tot het kantoortje
in het belendende perceel. De voordeur van
het perceel numero 12 had ion de inbrekers
door middel van oen looper geopend. Door den
winkel heeft men zich dairna nair de achter
kamer begeven. Door het oplictrcn van de
dekplank werd vooreerst do la ie v;:n*ea buf
fetkast geopend. Daaruit ontvreemdde men
oenigo sieraden. Vervolgens wordtn de dou-
ren uit een tweede linnenkast verwed >rd. Daar
vond msn ook sieraden, o. a. drie horloges, een
zwaien gouden ketting, juwoelen riigm, een
i broche, enz., te zaaien voor oen waards van 2
i 300 gulden. Toon deze buit binnen was, moest
het kantoortje liet ontgelden. Eenige zeiken
i die voor de wand stonden, werden verwyderd,
waarna men oen paneel uit don wand lichtte.
Zoo kon men het kantoortje bereiken. Daar
vond men eon trommel op oen plank, waarin,
behalve geldswaardig papier, voor 160 gulden
aan Bpecie was. In het geheel is voor onge
veer f 600 ontvreemd.
Van de dieven heelt men niet bat minste
spoor gevonden, zeifs geen vingerafdiuk 1
Blijkbaar hebben de dieven deftig met hand
schoenen aan gowerkt.
S tr o o pers dï a ma. Omtrent 't
-s troopers drama te Houthem meldt men ons
nader uit Maastricht:
Op het landgoed van baron De Seele3 in
het naburig© Southern waren op surveillance
de veldwachters Knols en Einekens. Om
streeks 10 uren Vrij dagavond zagen heiden
twee stroopers, de een met een zoogenaamde
lichtbak, de ander met een geweer. Beiden
werden gesommeerd zich over te geven. Ais
antwoord daarop ging de ©ene, tot nu toe
nog onbekende, strooper aan den haal, terwijl
Quax een mes trok en als een wild beest-
op beide veldwachters inhakte. Uit zelfver
dediging heeft toen een der rijksveldwachters
Q. doodgeschoten- Elkaar ondersteunend heb
ben beide veldwachters nog hun woning kun
nen bereiken. De maréchaussé© van Valken
burg werd 's nachts nog gewaarschuwd en
vond liet lyk van Q., benevens een vlijm
scherp slagersmes. De toestand van Linckens
is goed, die van Knols erger, deze wordt in
het hospitaal te Maastricht verpleegd. Q.
stond bekend als berucht strooper en laat
een vrouw en 6 kinderen na.
De staking der goud- en zilver
smeden te 's-Hertogenbosch is opgeheven.
Besloten werd tot aanneming van het vol
gende bemiddelingsvoorstel door beido pair
tijen:
Met ingang van 1 Jan. 1914 22 cents per
uur. Van af 1 Juli 1914 of zoo mogelijk
eerder 23 oents per uur; en met ingang van
1 Jan. 1915 24 oents per uur.
Een huwelijkscandidaat.
Het nichtje van een bewoner van den
Schehkweg, te 's-Gravenhage, had op een
advertentio geschreven, waarin bij «en
20
Hij werd er van afgeleid, terwijl
bij naar het snorken van zijn dron
ken medegevangenen luisterdeter
wijl hij naar de te hoog brandende roode
pit van de olielamp, die in een hoek van
de kamoF hing, keek; terwijl hij de ijzeren
tralies boven de deur telde; terwijl hij nu
©n dan iets opving van de onbeteekende
gesprekken in de buiten wacht kam er. Voor
het oogenblik, hoewel hij het zelf niet wist,
was hij wanhopig, en al dio dwaze kleinig
heden waren het speelgoed der wanhoop.
Niets maakt onverschilliger dan wanhoop;
zij is even beeld om bellen te blazen als
een vroolijk kind in zijn speeluren.
Na een poos zoo in dof gepeins gezeten
te hebben, legde de gevangene zich op do
houten slaapplaats neder, zoo ver van zijn
snorkende makers af als hij kon, en be
proefde in slaap te vallen, maar het harde
^■ut, waarop zijn hoofd rustte, schuurde
schaafde zijn oor, op welke zijde hij ook
zag, en zijn geboeide handen waren hem
ook hinderlijk. Hij ging weder overeind zit
ten leunde met zijn rug tegen den wand,
cn trachtte weder belang te stellen in zijn
eigen vooruitzichten-, maar weldra gaf hij
dio poging op en zat als in een geestelijken
nevel, waarin allerlei verdraaide en mis
vormde voorwerpen hem voorbij'zweefden.
Eensklaps rees kapitein Coninghame uit
d<?n nevel zijner gedachten op, en alles
word hem duidelijk. Hij stond op en liep
de enge ruimte tusschen de houten bank
en den wand ©p en neder. Die man was j
het hij wist zijn naam nog niet die I
Pincher had willen verdrinken, en die moed- j
willige wreedheid was het begin van al zijn 1
ongeluk geweest. Als hij terecht moest
staan, zou die man tegen hem moeten ge
tuigen. Als hij op dat oogenblik zijn han
den maar vrij had, dan zouden zij zien,
dat hij de man niet was om gegeeseld te
worden.
De grendel knarste, de deur ging open,
en de persoon, aan wien hij dacht, trad de
kamer binnen, gevolgd door den sergeant
van de wacht, die een lantaarn droeg, wel
ke hij omhoog hield, zoodat bet schijnsel
van het licht op den gevangene viel.
„Ja", zeide kapitein Coninghame, op
een koelen, trotschen toon, die juist in
overeenstemming was met zijn gelaat, „die
is het".
„Ja", .zeide de gevangene als een echo,
„die is het".
De sergeant was tusschen hen beiden en
Job's handen waren geboeid. Het was de
moeite niet waard zijn kans om wraak te
nemen nu te -vergooien; en dus ging kapi
tein Coninghame ongedeerd heen, gevolgd
door den sergeant, die de deur sloot.
Den volgenden ochtend, toen de gevan
gene eenige oogenblikken op het binnen
plein der kazerne verscheen, om onder ge
wapend geleide naar de officierskamer ge
bracht te worden, kwam het geheele aan
wezige garnizoen te voorschijn om dit
schouwspel te genieten. Door den slape-
loozen nacht, dien hij had doorgebracht,
en de aandoeningen, die in rijn binnenste
gewoed hadden, was Job nu een weinig dof,
en hij gevoelde toorn noch verachting voor
de kerels, die om rijn lompen lachten. Hij
dacht alleen, dat, als hij een ander in zulk
een ongelegenheid had gezien hij er niet
om gelachen zou hebben; maar hij had geen
gevoel van zelfbeklag of van wrok.
Toen hij in de tegenwoordigheid van den
fcovelvoerenden officier was gebracht, er
gerde dezo zich natuurlijk over zijn have
loos voorkomen, en toen hij hem naar de
wachtkamer terugzond, om daar de zitting
van den krijgsraad ai te wachten, gaf hij
bevel hem in de uniform van zijn regiment
te klecden. De garnizoenskleermaker kwam
derhalve bij hem en nam hem de maat.
Terwijl hij met zijD maat in de hand om
hem heen liep, maakte de kleermaker de
menschlievende aanmerking, dat heb toch
jammer zou zijn een splinternieuwe broek
door bloedvlekken te bezoedelen, en nam
op zich den gevangene een witte broek van
het werkpak te leenen, om daarin gegee
seld te worden. Die kon, zeide hij, gewas-
schen of met pijpaarde ingesmeerd worden,
en dan hinderde het niet. Hij voegde er
bij, dat het gebruikelijk was in bet werkpak
gegeeseld te worden, en veronderstelde,
dab dit oorspronkelijk een bezuinigings
maatregel was.
Een aantal vellen papier werd, zonder
dat de gevangene er iets van wist, over
hem volgeschreven, en eindelijk werd beslo
ten, dat er in het hoofdkwartier van rijn
eigen regiment krijgsraad over hem ge
houden zou worden; derhalve werd hij naar
Bristol overgebracht en ging van daar
scheep naar Dublin. Job was nog nooit op
zee geweest en hij had verschrikkelijk last
van zeeziekte, maar hij verdroeg dit kwaad
evenals hij al het voorafgaand leed ver
dragen had in een bcchvongen, lijdzame
woede. Hij wekte evenmin medelijden als
belangstelling, maar ging uit handen van
de eene autoriteit in die van de andere
over, alsof hij een stuk vrachtgoed was. Hij
werd algemeen voor een norschen druiloor
gehouden, want hij sprak niemand een
woord toe, en deed niets anders dan over
kansen tot ontsnapping en wraak peinzen.
Een gewone regimentekrijgsraad was, na
tuurlijk, niet geevenredigd naar de zwaarte
van Job's misdrijven, en dus lag bij eenige
dagen in de wachtkamer van de kazerne te
Dublin, totdat de offieiereD, die liet hoo-
gere tribunaal zouden uitmaken, bijeenge
roepen waren. Op den derden dag kwam er
een personage in de wachtkamer, die nie
mand meer of minder was dan de wacht
meester, die hem had aangeworven, en hij
en Job herkenden elkander dadelijk.
„Zijne Majesteit heeft een mooi koopje
gehad, toen hij voor jou een shilling gaf,
jonkman", zeide de wachtmeester, op
strengen toon, terwijl hij wijdbeens voor
hem stond. „Je hadt beter gedaan, als je
dien bulhond maar voor ©en guinje aan
mij verkocht hadt, dan dab hij je nu zoo
in de pekel gebracht heeft, nietwaar?"
Job zweeg, en een ander onderofficier,
die met den wachtmeester binnengekomen
was, lachte om Het sombere en dreigende
gelaat, van den gevangene.
,,'t Is maar woorden aan hem verspild",
zeide hij. „Misschien vindt hij zijn tong
wel terug als de paardendokter hem onder
handen heeft".
Job wist niets van militaire zaken, maar
-hij kon de befceekenis van deze toespeling
wel vermoeden.
„Niet dat do hond niets waard was", her
nam de oude bekende van den deserteur,
zich tot rijn vriend wendende. „Het- wa»
1 weduwnaar met een kind te Amsterdam
een huishoudster gevraagd werd.
Dezer dagen tegen tien uren in den mor-
gen kwam, volgens de „Haagsche Crfc.",
de steller van die advertentie bij de familie
I aan om een en ander te bespreken. Hij zei
j Ten Hagen te heeten, antiquair in Amster-
j dam en voorzitter van den Antiquairsbond
j te zijn. Hij bleef den geheelen dag, werd
j goed onthaald, at en dronk er heel goed
van, stelde het meisje gouden bergen voor,
ja, deed het zelfs voorkomen, dat hij, toen
hij 's middags even weg was geweost, al
lerlei inkoopen voor haar had gedaan bij
bekende firma's in Den Haag. Hij deed do
zonderlingste, maar ook interessante ver
halen van dingen, die hij in zijn vak had
ondervonden en waarbij ook de Haagsche
antiquairs betrokken waren. Den heer des
huizes kwam dit wel een weinig verdacht
voor; hij ging nog denzelfden dag op in
formatie uit en nu bleek, dat de z.g. anti
quair bij zijn collega's hier ter stede in
het geheel niet bekend was en dat de voor
zitter van den Bond een geheel anderen
naam had dan hij. Dat hij bestellingen
bij grootc firma's te 's-Gravenhage gedaan
zou hebben, bl.eelc ook na inlichtingen in
't geheel niet waar te zién. De aldus beet
genomen heer waarschuwde direct de po
litie, doch toen men thuis kwam, bleek de
vogel reeds gevlogen met medeneming van
een antiek bronzen beeldje. De politie
heeft nu de zaak in onderzoek.
Mishandeling van eenp©-
litieagent. In den nacht zag een agent
van politic, die de Kortestraat te Arnhem
passeerde, dat een drietal personen zich in
de Gortemakersteeg begaven. De agent
besloot te gaan zien wat het drietal uit
voerde. Hij liep die steeg, des nachts niet
verlicht, in. Gekomen aan het eind, liep
hij in donker tegen een man aan. Toon
werd hem onmiddellijk een vuistslag tegen
het voorhoofd, boven het rechteroog, toe
gebracht. Onmiddellijk daarna werd
vastgegrepen door twee andere personen
en na een korte worsteling, t-er aarde ge
worpen.
Toen werden hem'nog twee trappen te
gen het hoofd toegebracht, waardoor Jpj
uewusteloos werd, althans hij weet rich niet
to herinneren wat er verder met hem ge
beurd is en waar de daders gebleven zijn.
Ongeveer drie kwartier later hoorde -een
survcilleerend agent, die de Oevcrstraat
passeerde, gekreun. Een onderzoek instel
lende, met een waker van den naehtveilig-
heidsdienst, die ook ter plaatse passeerde,
vonden zij in de Gortemakerssteeg den «p
den grond liggenden agent.
Hij was toen weer «enigszins tot bewust
zijn gekomen. Door de beide beambten werd
hij naar het politae-bureau geleid. Het
bleek, dat hij een neusbloeding had. Ver
dere verwondingen werden niet gevonden.
De agent, klaagde over pijn in bet boold
en over suizingen in de ooren. Na wat -op
geknapt te zijn, werd de man naar rijn
woning overgebracht en onder behandeling
van zijn huisdokter gesteld. Zijn toestand
j is thans redelijk.
j Op den Ouden Schevening-
schen weg had een ernstig ongeluk plaats.
ï)e bijna 60-jarige Arie Vrolijk, voermana-
i knecht bij den stalhouder Van Weert, kwam
j den hoogen weg bij ,J?romenad«" afrijeïen
met een wagen, waaraan een boom hing.
Als naar gewoonte bij den afrit den wagen
i tegenhoudende, struikelde hij en kwam met
j het hoofd onder een der groot© wielen. De
ongelukkige, gehuwd en vader, waa dade-
I lijk dood.
j - De Nederlanders Vm Delft;©»
j Plant hebben te Brussel terechtgestaan we-
1 gens uitgifte van valsche aandeelen der
j „Parijeche Eleetr. Mij." Zij wisten met «en
derde, die vrijgesproken werd, voor 3 mil-
lioen francs te plaateen in Frankrijk, Bel-
I gië en ons land. De beide oplichters werden
veroordeeld tot twee jaar gevangenis .en
26 francs boete.
Hoover8 hebben den trein aan
gerand, die van P.esjawar naar Calcutta
loopt. Bij Noj-era wisten z© hem tot stil-
stand te brengen na den machinist en sto-
I kers te hebben doodgeschoten. Toen zij d©
reizigers gedeeltelijk geplunderd en al hee?
wat buit bijeen hadden kwam er een afdee
j ling inlandsche troepen aan. De roover»
verwijderden zich snel met het gestolen©
©en hond van echt ras, dat moet ik zeggen.
En het geeft mij geen hoogen dunü van
kapitein Coninghame, want sergeant John
son hau misschien wel vijf en twinug guin-
jes voor den hond kunnen krijgen, en hij
had hem van den knaap present gekregen,
't Was hard tegenover Johnson; zoo'n kans
om vijf en twintig gninjes te verdienen
komt ons geen van allen dikwijls voor, niei
eens vijf en twintig pence".-
„Wat heeft kapitein Coninghame met
don hond gedaan", vroeg Job, van rijn
plaats op den kant van de houten bank
opstaande.
„Daar heb je een mirakel gedaanzeid©
de tweede wachtmeester. „Je hebt den
suffer aan het spreken -gebracht".
„Hem vergiftigd", zeide zijn oude beken
de, „met ham, waarin strychnine gerold
was".
Job zat weder in stilzwijgen verzonken.
De handboeien waren hem afgenomen. Hij
zou ongeboeid voor den krijgsraad verschij
nen en ale kapitein Coninghame daar zijn
getuigenis aflegde, zooals hij in de offi-
ciorskarcer te Londen had gedaan, waar hij
op een vlakken vloer eenige passen van
hem af stond, al zou dan ook een heel re
giment hem van zijn vijand willen aftrek
ken, zou de hond niet ongewroken blijven.
Hij had bet zich tot een punt van eer
gesteld, dat de hond in leven zou blijven,
en tot dusverre had hij -daar alleB voor
gewaagd.
(Wordt vervolgd).
