laBÏBËdH BAGBEjAB, Saterdag" 16 Augustus» Berst® Blad.
Aim® 1913.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
Be wettige erfgenaam.
isrieveu uit Katwijk.
flat 16^66«
Onder het hoofd L e g e r l> es u i n i gin g
(egt de „Middelburgse he C o u-
tant;
]}c Zg. „bezumigingsoommissie (ine jaar
geleden ingesteld om Da te geaan of de voor
oorlog" uitgegeven geiden wel doelmatig
gorden besteed, heeft als eerste resultaat
van haar onderzoc-k twee verslagen, uitge
geven. Er komen er vermoedelijk nog veel
jaeer. Maar reeds uit de conclusies dezer
twee verslagen blijkt maar al te duidelijk
(wat iedereen reeds vermoedde), dat er
in de legeradministratie ergerlijke voor
teelden van geidverkwisting voorkomen,
heel vaak als gevolg van bureaucratische
pleur.
Wisten de lezers bijv. wel, dat er nog
ieder jaar f 14,000 wordt uitgegeven voor
een Rijk spostduivcn dienst? De commissie
maakt de zeer juiste opmorking, dat deze
dienst „niet in overeenstemming is met het
nut, dat er door wordt verkregen, nu voor
bet leger de weg openstaat, op ruime schaal
gebruik te maken van telegraphic en '■!*-
phonic zoowel met als zonder draad. Naar
haar meening kan het personeel worden in
gekrompen en is het onnoodig, dat een of
ficier uitsluitend wordt belast met do taak
yan directeur van den liijkspostduiven-
(dienst-."
De andere gepubliceerde verslagen be
treffen het gebruik van rijwielen, enz. en
de kosten van vervoer, veis- en verblijfkos
ten, enz.
De conclusies van die beide verslagen be
ginnen ieder met een opmerking, die een
veroordeeling is van -den bcruohten pape-
rass&nrommel van de legeradministratie.
Want in weerwil van al de bonnetjes,
•Blaten, enz. verklaart de commissie, dat het
.niet mogelijk is een juist inzicht in deze
diensten te krijgen uit gebrek aan -de noo-
dis.e gegevens.
De commissie dringt aan op juistere ra
ming van de uitgaven voor verplaatsing van
pers'-neai, paarden en goederen. En zeer
karakteristiek is de opmerking, die zij tus-
lohen haakjes in haar conclusies maakt:
Het. komt der oommissie voor, dat met
loecrdere juistheid wordt geraamd, sedert
iloor haar het onderwerp Vervoer" in
fitmdie wordt genomen.
Is cr krachtiger bewijs denkbaar voor het
bestaan van heel veel ongerechtigheden
De aanbevelingen, die de oommissie doet
ter bezuiniging van de vervoerkosten, lui-
.den als volgt
vermindering van het aantal overplaat
singen;
beperking van het bezoeken van kampen
en legerplaatsen en het bijwonen van
'proeven door autoriteiten
beperking van het laantai dienstreizen;
meerdere zuinighei-d bij het aanmoedigen
Van de deelneming aan wedstrijden en sport-
feesten;
een doelmatige regeling van do tactische
oefeningen op de kaart, zoodat voor het bij
tonen minder behoeft te worden gereisd;
de toekenning van vergoedingen voor ver
blijf buiten het garnizoen zou, meer dan
thans het geval is, behooren overeen te ko
men met de werkelijk gedane uitgaven
strenge handhaving van de bepalingen,
frelke voorschrijven het vervoer Vu 1 goede-
fen zooveel mogelijk te beperken;
een centrale regeling van het goederen-
.Vervoer
de wen&ehelijkheid van een oordeelkundi
ge regeling voor aanschaffing en oplegging
LVan materieel en goederen, welke, zonder
,dp uitgaven voor aanschaffing en opbewa-
fing onevenredig te doen stijgen, besparing
eou kunnen geven op de vervoerkosten.
1 Onder de conclusies betreffendo het ge
bruik van rijwielen is er een, die al een
Beer cureuzen kijk op den huidigen stand
Van zaken geeft. We bedoelden conclusie
te. X luidend:
Het is noodig de bedragen voor de ver-
feoedüag voor het gebruik van eigen rijwie
len in het belang van den dienst te herzien
•en meer gelijkheid in de regeling te bron
gen, waarbij het toe te kenDen bedrag niet
afhankelijk mag zijn van den rang van den
44)
„De familie Keith weet het. Benige
jaren geleden ontmoette ik Angus Keith
in Indië en hem heb ik do voile waarheid
Verteld. Ik heb hem gezegd, dat ik er niet
over dacht naar Engeland terug te keeren,
om mijn rechten op de bezitting te laten
gelden. Dit was de waarheid. En het is
üog «e waarheid. Ik wilcle niets te maken
hebben met de plaats, waar mijn lieve
moeder zoo ongelukkig is geweest. ïk haat
te 4t'raig Athol en alles, wat cr betrekking
'op heeft. Als ik was teruggekomen en het
haj opgeeischt, zou heb zijn geweest, om
heifin brand te steken. Dit was het eeuige,
wat ik de gevangenis, de folterplaats van
mijn arme moeder toewensohte".
35En Keith heeft uw geheim goe-d be-
Waavd V'
,,'t Was voor hen niet van zooveel be-
teekenis. Maar toen ik in Mei in Enge
land terugkwam en bij de familie Keith in
'Londen logeerde, gebeurde er iets, dat
Óen ommekeer in mij teweegbracht. Ik ont
moette mi in nichtje Maggie".
,En u Eielclt op te wenschen, dat Craig
Athol door de vlammen zou worden ver
teerd. Hoe liep het toeni Dat is nu mis
schien uw geheim. Als het zoo is, zal ik
geen moeite doen het uit te vorsohen".
t Zou me niet verwonderen, als u het
hadt geraden, r.ooals u ook het andere ge
raden hebt-, mijnheer Forbes".
eigenaar, doch van de diensten welke van
het rijwiel worden gevorderd.
Het is bijna ongelooflijk, maar ide con
clusie is toch geen andere gevolgtrekking
te maken, dan dat nu werkelijk een luite
nant een hoc-ger vergoeding krijgt dan een
soldaat voor hetzelfde gebruik van 'n eigen
rijwiel.
De commissie dringt er voorts op aan op
grooter schaal partij te trekken van het
grooter aantal particuliere rijwielen, dat in
ons land aanwezig is, door, meer dan thans
geschiedt, gebruik te maken van eigen (of
in oorlogstijd gevorderde) rijwielen voor het
vervoer van troepenafdeelingen. Ons land,
zoo zegt de commissie, eigent zich, door de
vele geschikte weg^n, in Lcoge mati voor het
gebruik van rijwicdon.
In denzelfden geest adviseert zij ten op
zichte van heb gebruik van automobielen.
Deze eerste rapporten geven dus reeds
veel te denken, en het is te hopen, dat de
publicatie er van goede gevolgen zal heb
ben. Het is waar, dat de militaire bureau-
oratie bij ervaring de taaiste bleek in het
volharden bij een sleur. Maar het zal, ho
pen we, nu toch wel mogelijk zijn de erg
ste dingen te veranderen. Men stelle zich
eens een onderneming van een paar dui
zend man persone-el voor. die zoo handelde.
Dan zou hij spoedig bankroet zijn.
Mej. C. Gerlings, theol. doet., verzocht
ook dit jaar toelating tot de Evangeliebe
diening, in verband daarmee dus toelating
tot de lessen der kerkelijke hoogleeraroi
en tot de proponents-examens.
De rapporteerendc commissie uit de Sy
node- der Ned.-Herv Kerk stelde voor ook
vrouwelijke studenten tot de lessen toe te
laten, maar bezwaar maakte zij tegen de
toelating tot het proponents-examen, we
gens de mindere geschiktheid vooral van
de jongere vrouw, om de vermoeienissen
te dragen, aan het ambt der Evangeliebe
diening verbonden.
,,Dit- is oen nieuw argumenttegen
de toelating der vrouw tot het
predikambt", merkt „De Blijde
Wereld" op. „De zng. bijbelsche gron
den schijnen ook volgens deze grootendeels
orthodoxe commissie ondeugdelijk te zijn.
Het ambt is vermoeiend vooral voor de
jongere vrouw! Zou 't niet meevallen?"
vraagt genoemd blad.
En dan vervolgt het
„Wanneer men een predikantenvergade
ring bijwoont, treft het ons, hoe welvarend
de meesten er uitzien, hoe voortreffelijk zij
do vermoeienissen van het ambt weten te
dragen. Predikanten hebben, volgens de
sterftecijfers, naar dc beroepen gerangschikt
zelfs den langsten levensduur. Men jaagt
oen jonge vrouw van ruim twintig jaar nog
niet den dood in, wanneer men pastorie en
kansel voor haar opent. Het schijnt, dat
met het ambt wel de kracht komt. Tot
proef zou men de vrouw alleen beroepbaar
kunnen stellen in de vele kleine gemeenten,
waar de mannelijke predikant zich dood-
vervee^ en dpodluiert, indien hij buiten
zijn ambt en de gemeente geen gelegenheid
vindt, zijn werkkracht aan te wenden. Of
men zou evenals aan den militairen dienst
ook aan den heiligen dienst een keuring
kunnen laten voorafgaan. Men zou de leef
tijdsgrens voor do toelating kunnen ver-
hoogen en van 23 op 30 jaar stellen, dan
spreekt men toch niet meer van dc jongere
vrouw. Waar een wil is, is een weg.
Zouden de heoren der Synode maar niet
met alle ouderwetsche zielen in de Kerk
zeggen, dat oen vrouw op den kansel zoo
raar staat, dat men nooit vrouwelijke pre
dikanten heeft gehad en ze daarom ook niet
wil hebben 't Is toch niets dan conserva
tisme, dat dit noodschot lost: „De vrouw
is te zwak voor het predikambt". Niet te
zwak zeker, om voor het gewoonlijk talrijke
gezin in de pastorie van den morgen tot den
avond het huiswerk te doen?"
„De Hervorming", orgaan van den
Protestantenbond, teekent hierbij aan
„Wij gelooven, dat men bij het soort van
argumenten als er hier thans een door de
rapporteerende commissie werd ter tafel
gebracht met niets anders dan het bekende
soort- conservatisme te doen heeft, dat te
traag van begrip en verbeelding om in nieu
we toestanden zich te verplaatsen, en dé
„Raden? Raden? Er viel niets te ra
den. t Was mijn eigen opmei'Kingsga\e,
die mij in staat stelde het eene af te leiden
uit het andere, tot er geen enkele scha
kel meer ontbrak. U vergeet, da-t ik ad
vocaat en bovendien ook Schot ben".
„Het origineel van Sherlook Holmes
was, geloof ik, een Schot. Maar ter zake!
Daar u een Schob is, zult u begrijpen, dat
ik mijzelf niet bekend kon maken''.
„Is het dan een karaktertrek van ons,
Sohotten, zichzelf te verdonkeremanen, als
men recht heeft op een prachtige bezit
ting? Als dit zoo is, moet ik eerlijk be
kennen, dat ik het niet wist. Maar ik ken
het Schotsohe volk ook niet zoo goed als
u het kent".
De ander lachte.
„We zullen die teedere kwestie maar
buiten bespreking laten, mijnheer Forbes,
eei hij. „Alles, wat ik u te zeggen heb,* is,
dat ik eenig begrip heb van loyaliteit".
„Dat is misschien heel interessant, maar
wat het te doen heeft met de zaak, die wij
bespreken, is mij niet recht duidelijk", zei
(Forbes droogjes. „Wilt u hiermee te ken
nen geven, dat......"
„Ik wil te kennen geven, datja, ik
weet eigenlijk niet hoe ik het zeggen
moet", zei de ander. „Maar wat ik eigen
lijk op het hart heb isoch kom, ik zal
maar eerlijk met u spreken. Mijnheer
Forbes, als ik niet, toen ik hier kwam,
een man op Craig Athol had gevonden,
die haa.r een grooten dienst had bewe-zen;
een man, die door zijn ridderlijkheid en
zijn moed haar en haar familie ten zeerste
aan zich heeft verplicht, dan geloof ik,
dat
daaruit geboren nieuwe eischen te waar-
deeren, overal een leeuw op de straten
ziet.
„De Blijde Wereld" neemt zo te
ernstig op, door er op in te gaan en te
trachten ze te ondervangen. Ze sterven wel
hun eigen doodals men maar geduld
heeft en volhoudt."
De zevende aflevering van het „Maand
schrift van het Centraa 1-B u r e a u
voor de Statistiek" bevat een over
zicht van de ondervinding, welke aan de
huishoudscholen is verkregen omtrent de
bereiding en het gebruik van
volksvoedsel.
Vooreerst blijkt daaruit, dat er in ons
land 23 instellingen bestaan, die zich onder
den naam van huishoudscholen, kookscholen
of onder anderen naam, bezighouden met
betere begrippen onder ons volk te ver
spreiden omtrent de voeding.
Omtrent de volksvoeding wordt vermeld,
dat er een vrij groot- aantal volksmaaltij
den samen te stellen zijn, die, tegen niet te
hoogen prijs, voldoen aan de eischen van
voedzaamheid en smakelijkheid. Zij zijn in
hoofdzaak te vinden in een door mej. Wit
top Koning samengesteld boekje, getiteld:
„Berekende volksmaaltijden".
Op de vraag hoeveel eiwit, vet- en kool
hydraten noodig zijn voor een voedzamen
maaltijd, is door do meeste instellingen op
gegeven 50 gram eiwit, 30 k 40 gram vet en
150 a 200 gram koolhydraten. Naar de mee
ning van de Haagscho Huishoudschool kan
als gemiddelde hoeveelheid voor den vol
wassene aangenomen worden in het mid
dagmaal noodig te zijn 50 gi am eiwit, 40
gram vet en 150 gram koolhydraten, van-
nocr ten minste aan de broodmaaltijden
pl.m. 000 gram brood met 150 gram mar
garine gebruikt worden.
De prijs voor een stamppot met een of
andere groente bedraagt al gauw 14 a 16
centsvoor een „visch-stamppot" rekent
men lli ct. voor een „stamppot met paar-
denvleesch" 13.1 ct. per persoon.
De tegenzin, welke nog veelal onder een
deel van het volk, vooral onder de stads
bevolking, bestaat tegen hot gebruik van
orwten en boonen, zal, wanneer de flauwe
smaak der boonen verbeterd wordt door
uitgebraden spek, uien- of speksaus, naar
het oordeel van de meeste instellingen ver
dwijnen. Varkensvloesch, waaronder ook
worst en spek, blijkt van de goedkoope
vleeschsoorten het meest in den smaak van
ons volk te vallen. Ook het vooroordeel te
gen het gebruik van paardenvlocsch schijnt
af te nemen, evenals het vooroordeel tegen
goede margarine en taptemelk. Van de
vischsoortcn zijn dio, welke gebakkon kun
nen worden, het meest gewild. Onder de
goedkoope groenten, die in den smaak val
len, worden vooral koolsoorten en bieten
genoemd, daarna wortelen, koolraap, sla
en prinsessenboonen. In het algemeen houdt
het volk wel van groenten, maar is do hoo-
ge prijs vaak een beletsel om dagelijks oen
groentegerecht -op tafel te. hebben.
Oi in het algemeen het gebruik van
vlcesch is toe- of afgenomen, hieromtrent
meenen 5 instellingen op een toeneming
van het vleeschgebruik te mogen wijzen,
doch 4 op oen afneming. Ook wordt door
sommigen een toenemend gebruik van erw
ten, boonen, havermout on rijst geconsta
teerd met een afneming hoewel zeer
gering van aardappelen.
De aanwending van de hooikist en van
kranten voor de bereiding van maaltijden
en voor het warm-houden van spijzen, is nog
te veel uit den laatsten tijd, dan dat het
nut er van tot in alle lagen van ons volk
zou kunnen zijn doorgedrongen. Toch
schijnt- het gebruik van beide, hoewel lang
zaam, bepaald toe te nemen.
Als wenschelijke en mogelijke verbete
ring in de volksvoeding wordt genoemd het
gebruik of het meerdere gebruik van erw
ten, boonen, rijst, tapte- en karnemelk,
paardenvlee-sch, Argentijnsch vleesch, stok-
visch en zoutevisch, kaas en margarine. Dit
zou kunnen leiden tot een minder gebruik
van aardappelen en meer gebruik van eiwit-
houdende voedingstoffen.
Ook het aanbrengen van kennis omtrent
den verkoop van minderwaardige levens
middelen (bijv. slechte boter tegenover
goede margarine), zou bijdragen tot verbe
tering van de volksvoeding. In bet alge-
„Dat u zou hebben gezegd wie u was?
Wilde u dat zeggenVvroeg Forbes.
„Neen, neen, dat zou later zijn geko
men. Xeen, ik wilde zeggen, dat ik dan
aan Mag zou hebben gezegd, wat k voor
haar voel".
„Maar toen u dien ander bier vondt,
was u bereid hem uw plaats in te rui
men V'
„Neen, dat zou zijn alsof ik geloof
hechtte aan
„Aan een heel dwaas verhaal".
„Misschien. Maar ik vond tooh, dat de
man, die zooveel voor haar had gedaan,
ten minste wel een beetje ontzien mocht
worden. En daarbij bad ik geen zekerheid,
dat, zelfs al had ik gesproken, ik succes
eou hebben".
„Hebt u die ridderlijke begrippen van
de Hindoes overgenomen? U hebt er den
heelen boel mee in cle war gegooid, mijn
heermijnheer Castle, en als ge u ge
dwongen ziet terug to keeren naar de
plaats, waar ge u al dien tijd verborgeu
hebt gehouden, heb ik geen medelijden
met u. U zult het alleen uzelf te wijten
hebben".
„Ik vraag uw medelijden niet, goede
vriend. Het eenige, wat ik u vraag, is
te zwijgen. Maar ik weet, dat ik daarop
kan rekenen".
„U moet daar niet al te vast op reke
nen. Weet wat ik nu van plan ben?
Naar de hall te gaan én aan Maggie
Athol te zeggen, da-t zij tl eens moet vra
gen Ko© u eigenlijk heet, Rex Castle of
Douglas 'Athol".
„Als u dat doet, ga ik door 'de andere
deur het huis uit en zal niemand me hier
meen acht men meer gelegenheid tot dege
lijke voorlichting over het geheclc land om
trent de bereiding van volksvoeding 'n drin
genden eisch des tijds en ook voorlichting
omtrent een doelmatiger besteding van het
beschikbare geld. Als minimum voor voe
ding in den tegenwoordigen tijd wordt o. a.
nog een bedrag van 28 tot 29 cent per per
soon en per dag genoemd dit bedrag wordt
echter te hoog geacht voor gezinnen met
lage loonen
Volgens de Groningsche Kook- en Huis
houdschool zou van het inkomen van een
arbeidersgezin pl.rn. 15/24 mogen wordon
besteed aan voeding, 5/24 aan woning, 1/24
aan vuur, licht en bewassching, 3/48 aan
kleeding en aanschaffing voor de linnen
kast en 3/43 voor fondsen, belasting en
schoolgeld. Indien een gezin, bestaande uit
4 personen, met een inkomen van ƒ600 per
jaar moet- rondkomen, mag voor de voeding
per dag en per persoon 26 ets. (1° ets voor
broodkost en 12 cents voor middagmaal)
worden uitgegeven Bij oen inkomen van
ƒ800 en ƒ1000 per jaar resp. 34 en 42 ets.
Ten slotte zijn aan het overzicht enkele
gespecificeerde arbeidersbudgets toege
voegd
Lil.
Beslommeringen van allerlei aard waren
oorzaak, dat geruiuien tijd mijn brierschrij-
versp-e-ii stil ter neder lag; nu ik evenwel
weder tijd en gedegenheid heb, hoop ik,
dat do lezers eveneens genegenheid hebben
om mijn geschrijf te volgen.
Ik wil het heden hebben over een voor
Katwijk zeer belangrijke aangelegenheid,
die vooral in de laatste maanden het on
derwerp, van den dag is; ik bedoel 11.1.
onze vaartverbetering, annex de te graven
berghaven.
Vorige week besioob onze Gemeenteraad
met algemeen® stemmen tob het aanvaar
den der voorwaarden, waaronder de Pro-
vinei e bereid is in dit niet onbelangrijke
werk subsidie te verieenen. Een paar
weken te voren waren het ook de Staten
onaer Provincie, dio eveneens met al gem ee
ne stammen tot het toestaan van dit subsi
die ad ruim f 117,000, een besluit namen,
en mijn lez-ers zullen zich ook herinneren,
dab d® Tweede Kamer 111 het voorjaar
zonder hoofdelijk® stemming een bedrag
op de supoletoire hegrootang voor de*e
werken voteerde.
Nu zou men zoo zeggen, een werk, waar
toe i0oo wel Rijk, Prvineie als Gemeente
met algemeen® stemmen besloten, mag
zich zeker wel ip de algemeen e sympathie
verheugen, te meer, waar d® plannen daar
toe zoo maar niet even uit clo lucht zijn
komen rollen. Reeds dertig jaren zekor
is voor detot-stand-koming dsr vaart verbe
tering van uit de gemeente g'ewerkt,
geconfereerd en gecorrespondeerd.
Ik herinner mij* nog heel goed, 't is dan
ook nog niet zoo lang geloden, dat men
er den afgevaardigde van Katwijk in de
Tweed® Kamer der Staten - Gen e r a al bijna
een vórwijt van maakte, dat hij bij de be
handeling der Waterataats-begroobing niet
op het groot® belang er van voor Katwijk,
als een der ©ersbe plaatsen van zijn dis
trict, had gewezen. En toen nog geen
twee jaren geloden hot district Leiderdorp
tusschenUjde een afgevaardigde had te kie
zen in de Provinciale Staten, was heb we
der de vaartverbetering, die op den voor
grond werd geschoven en hoorde men al
lerwegen, dat het tijd werd, dab ook in deze
Staten iemand kwam, die de belangen van
Katwijk ten doze moest voorstaan, on zoo
gesohiedde, dat ©en onzer ingezetenen tot
Statenlid werd gekozen.
En ziet, nu als gevolg van dit alles de
plannen weldra zullen wordon verwezen
lijkt, nu trachten sommigen cle meening
ingang te doen vinden, dat hier geen al
gemeen belang op het spel staat; dat het
alleen cle- reeders zijn, cli© er van zullen
prof itee ren.
Nu is het zeker wel opvallend, dat toen
vooral in de laatste jaren alles werd aan-
g©wend om de verbeterde vaa.rt te verkrij
gen, een dergelijk tegen-argument nooit, is
gehoord, ja, wat meer zegt, dat er tegen
ooit weerziendat zweer ik u. U spreekt
Van den boel in de war gooien. U bent
het, die den boel in de war gooit; juist
nu alle3 misehien spoedig in orde zou zijn
gekomen".
Forbes lachte flauwtjes en schudde toen
weemoedig het hoofd. Vóór hij iets kon
zeggen, hoorde hij iemand hom roepen.
De heer Keith wilde weten of de heer For
bes met Mag terug zou wandelen, daar
zij anders alleen zou moeten gaan.
Forbes legde zijn hand op den arm van
den ander mot een gebaar, dat deed den
ken aan dat van een politie-agent die een
ander arresteert".
„Ik geef u een weekeen week en
niet meer", zei hij. „Als u do zaak dan
niet tot een oplossing hdbt gebracht, zal ik
zelf de leiding op mij nemen. Begrijpt u?"
„Ik begrijp het en ik neem het aan.
Ja, ©en week zal voldoende zijn. Na ver
loop van dien tijd zullen wij een nieuwe
overeenkomst sluiten".
Samen wandelen .zij naar de hall terug.
„Ik ben tot je dienst, Maggie", zei For
bes. en na afscheid van het geselschap te
hebben genomen, aanvaardden zij den te
rugtocht.
Op de wandeling van Tnohgarrv naar
Craig Athol was het meisje echter niet
zulk aangenaam gezelschap voor Forbes,
als zij diien middag, toen dj de wandeling
in omgekeerde richting deden, geweest was.
En hij vermoedde, dat dit was, omdat hij
zooveel beslag had gelegd on Castle.
't Speet hem niet, dat zij hem dit kwa
lijk nam.
de plannen nooit bezworen werden geop
perd.
Het is Dog niet zoo heel veel jaren ge
leden, dat ook door mij de groot® voor
deden voor d© plaats onzer inwoning,
voortvloeiend e uit d© verwezenlijking der
plannen, werden aangetoond, cn ook ik
kreeg geen oritiek.
Zeker, do recderij in de allereerst© plaats
is er mede gebaat; maar men vergete
toch niet, dat taJ van nevonbednjven or
eveneens do voordeden van zullen genieten.
Ik wijs slechts op dc scheepmakerij. Had
den w© hier vroeger twee flinke scheeps
werven, waar d© vaartuigen,, destijds bom
men, yoor de vissoherij v.erdcn gebouwd,
door het invoeren van loggers voor do
vissoherij, stond dit bedrijf als zoodanig
geheel stil en werd het werkvolk gedurende
de eerste maanden des jaars aan den gang
gehouden om te Amsterdam en elders dc
groote reparaties aan d© vaartuigen uit
te voeren. Nu begrijpt iedereen, dat een
dergelijk werken op den duur niet besten
digd kon blijven; het is veel te duur cn
daarenboven allesbehalve bevorderlijk voor
het huiselijk© in de gezinnen des arbei
ders, wiens vrouw en kinderen hier wo
nen, terwijl zij op de loggers elders werken.
Het zoo hoog noodig© toezicht van den
patroon, zoowel reeder als scheepmaker,
ontbreekt geheel, en liet behoeft zeker
wel geen betoog, dat zoo iets zeer na-deelig
moet werken. De kundige scheepvnakera
moeten nu dikwijls zelfs sjouw er werk ver
richten en verloeren alzoo hun vak.
Terreinen, aan heb water gelegen, waar
op pakhuizen zullen kunnen verrijzen, zijn
niet voldoende aanwezig, want het is zeker,
dat, bij meerderen bloei cn uitbreiding
van het bedrijf, dc aanwezige grond langs
het P.-H.-Kanaal weldra z.al zijn volge
bouwd, terwijl het Noor der talud daarvoor
blijkbaar niet mag worden gebezigd.
En nu zegt men wel: de inrichting van
een naar de eischen des tijds opgv.eHo
scheepm?kerijkost zooveel geld, dit men
claaraan voorloopig niet zal denken, maar
die zoo spreekt, doet. willens en wetens
der waarheid onrecht aan, want van alge»
meen bekendheid is het toch, dat een onzer
ondernemende scheepsbouwmeesters zich
reeds het bezit van een groot stuk grond
aan de berghaven heeft verzekerd, om
daarop zoo spoedig mogelijk tot de stich
ting van 'n scheepshelling te doen ©vergaan,
opdat, wanneer de berghaven gereed is,
hij ook met zijn welingerichte scheepma
kerij klaar is.
Bcnw-speoulanten, zegt men verder, zul"
Ion bij het graven der haven profiteeren.
Tk vraag eohber: waar moeben die specu
lanten worden gozocht"Want wellicht, zijn
er eigenaars van gronden, voor do werken
noodig, die zich zullen laten verleiden om
de meest dwaze eischen te stallen, m.a.w.
die voov him terrein hetzij bouw- of
weiland-bespottelijke prijzen zullen
vragen, doch die Vergeten dan, dat in der
gelijk© gevallen de Raad daarop nimmer
zal ingaan cn dan bij onteigening d© grond
zal worden verkregen. En nu weet ieder,
dat bij oen onteigening, de waarde en nicbs
meer wordt vergoed, zoodat geen rekening
wordt gehouden met hetgeen de gronden
in het verre verschiet zullen vertegenwoor
digen.
Neen, er van profiteeren zal de gemeen
te met haar gronden achter de remise, langs
P.-H. Kanaal, de Mieren weide, terwijl het
mij niet zou verwonderen of ook de aan
gekochte gronden in den „Koestal" zullen
in den loop der jaren bij de tot-stand-ko
ming der werken eerder productief kunnen
worden gemaakt. Men behoeft werkelijk
niet zoo heel snugger te zijn, .om te begrij
pen, dat vooral de ee-retgenoomdc terrei
nen, spoedigst zullen worden bebouwd, de
gronden zullen voor flink© prijzen van de
hand gaan.
Iemand, die durft beweren, dat bet uit
sluitend een reedersbelang geldt, dat alle
andere nevenbedrijven ©r niots mede t"
maken hebben, moet dan ook wel blind
voor d© werkelijkheid zijn of tegen beter
weten in het goede willen miskennen.
Dat de uitvoering van de werken reeds
XXII.
De heer Foibës kreeg eerst ©en telegram
en toen een langen brief van zijn eersten
klerk, m antwoord op heb telegram, dat hij
in persoon bij juffrouw MacAlestvr had
afgegeven.
Hij schudde het hoofd bij heb lezen van
dien brief en onder heb ontbijt kwam hij
©r telkens op terug en bleef dan een poos
in diep nadenken verzonken.
„Ik vrees, dat ik morgen naar Londen
terug moet", zei hij eindelijk.
„Onzin!" riep Sir Drummond uit. „Je
maakt mij niet wijs, dat er nu zaken zijn
af te doen, waarbij je tegenwoordigheid
wordt vereischt".
„In dit geval is het dringend noodig
zei Forbes.
„Nu, je zult het zelf natuurlijk wel
weten", zei Sir Drummond.
„Neen, hij weet het niet", zei zijn vrouw.
„Ik ken mijnheer Forbes. Hij denkt, dab
hij, wil hij iets doen sla-gen, altijd in per
soon er bij moet zijn, terwijl hij het best
met een paar telegrammen zou kunnen af
doen. Toe, mijnheer Lotha, help ons eens
hem over te halen niet aan zijn egoïstische
neigingen toe tc geven".
Ma,ar mijnheer Lotha scheen niet dad-*-
lijk de juiste woorden tc kunnen vin len
om Forbes te overreden, 't Scheen relfs,
dat 't besluit hem niet onaangenaan was.
(Wordt vervolgd).
