jTo. 16207.
LH1SECH DAGElrAB, Donderdag* 19 December. Tweede DIad.
Anno 1912.
Offieieele Kennisgeving.
FEUILLETON.
Een oud Devies
Buitenlandseh Overzieht.
Van onzen Oorlogscorrespondent.
gooicrs vail Arbeid voor do Jtoihv-
bedrijven, de Xcxtieluyvetheid,
de Voeding»»- en fteuotniiddeleit
en do Winkel- en tirossiersbe-
drij ven.
Burgemeester en Wethouders van Leiden;
Gezien de wet op do Kamera van Arbeid
eji l.et Koninklijk Besluit van 6 Januari
189S (Staatsblad No. 20) tot vaststelling
van een kiesreglement voor die Kamers;
Herinneren de hoofden of bestuurders
jan do navolgende bedrijven:
A vertegenwoordigd ia de Kamer v m
Arbeid voor de Bouwbedrijven:
lo. het bewerken van hout, steen of me
talen;
het leggen van electrische geleidingen
of van gas- of waterleidingen;
het schilders-, stoffeerders-, behangers-,
heiiers-, stukadoors-, mandenmakers-,
aard werkers- en straatmakersbedrijf
het ontwerpen van en het houden van
toezicht btf het uitvoeren van bouw
plannen;
lo. de book-, couranten-, steen- en plaat-
drukkerijen en de lettergieterijen;
de boekbinderijen;
de cartonnage- en de pketographie-
inrichtingen
B. vertegenwoordigd in de Kamer van
Arbeid voor de Textielnij verheid:
de spinnerijen, weverijen, ververijen,
bleekerijen en drukkerijen van wol, katoen
of linnen;
de katoenvlcchterjjen, de netténrnakc-
rijen, de breierijeo, de watten-, kapok-,
of veerenbereiderijcn, de zadelmakerijen,
de vellenblooterijen, do leerlooierijen en
de zcemlederfabrieken;
bet vervaardigen van kleederen, hoeden
of schoenen;
de war.cV- en strijk inrichtingen en de
kleederververijen;
0. vertegenwoordigd in de Kamer van
Arbeid voor dé Yoodi ngs- n G e n o t-
lö i d d e l e n:
lo. de brood-, koek-, beschuit-, suiker- en
banketbakkerijen
de cacao- en do chocolade-, de meel- en
de zuivelfabrieken;
do tabak- en sigarenfabrieken;
de bierbrouwerijen, de jenever- en de
likeurstokerijen benevens de mineraal-
waterfabrieken;
de slagerijen;
de zeepfabrieken;
2o. de fabrieken van verduurzaamde
levensmiddelen;
D. vertegenwoordigd in de Kamer van
'Arbeid voor de Winkel- os Gros-
iersbedrijven:
de winkel en de grossiersbedrijven, voor
zoover die niet zijn of zullen worden ver
tegenwoordigd in een ander© Kamer van
Arbeid, waarvan het gebied zich over do
gemeente Leiden uitstrekt;
aan hun verplichting om vóór 15- Januari
e. k. een lijst of zoo noodig lijsten op te
maken van do namen en de voornamen der
mannelijke en vrouwelijke personen, die in
hun bedrijf binnen heb gebied der bovenge
noemde Kamera van Arbeid, welk gebied
zich' alleen over de gemeente Leiden uit
strekt, als p a t» r o o n s of in hun dienst
als werklieden werkzaam zijn geweest
gedurende het laatst verloopen kalender
jaar, voor zooveel de onder A 2o., B, C lo.
«n D genoemde bedrijven betreft, of ge
durende het laatste tijdvak van 7 maanden,
waarin gewerkt is in de bedrijven, genoemd
onder A lo. en 0 2o.
en om die 1 ij s t of 1 ij s t e n vóór 15
Januari k. aan hun College i n te
«enden.
Onder p a t r o o ns verstaat de wet de
hoofden of bestuurders van een bedrijf,
waarin ten minste één persoon boven de
twintig jaar tegen genot van loon werk
zaam is, en allen, die op het beheer der
hoofden of bestuurders toezicht houden, be
nevens hen, die door het hoofd of den be
stuurder van een bedrijf in den regel belast
worden met het ontwerpen van wetenschap
pelijke plannen en modellen of met het doen
van wetenschappelijke proeven, de procu
ratiehouders, alsmede de personen, die bij
ontstentenis van het h'oofd of den beBtuur-
DOOS
LOUISE 8. B.
(Nadruk vtrbodm).
Hü lachte maar met haar mede, omdat
«ij zoo vroolijk scheen, daarna echter zeide
hij": ,,Ik geloof, juffrouw Helmond, dat u
een... bozig... leven hebt?" Hij had eigen
lijk willen zeggen: „een hard leven", maar
juist bijtijds «ag hij haar aan en toen ver
achtte hij onwillekeurig het woord.
,,0mdat ik hier zit, in het zachte, nog
warme zand, genietend van een mooie
«onsondergang?" antwoordde zij 3chert-
•end.
„Noen... omdat..begon hij aarzelend.
•Weer kon hij niet over de lippen brengen,
woorden als: „omdat u er zoo moe en zoo
«wak uitziet."
Maar zij hielp hem, op haar niAnier:
„Omdat ik zoo geheel andere gekleed ga
dan uw tante Savemiua Steeds schert
send streek eij over haar meer dan een
voudig kleedje: „En er uitzie, als werkte
hard voor mijn brood, bedoelt u dat
flöms?"
„Zoo iete... u heeft zoo den vluggen Bte«p
Van een bezig menech."
„Ik slenter nooit, neen natuurlijk niet,
'daar heb ik geen tijd voor?"
..Dan heeft u toch een... moeilijk leven,
Juffrouw Helmond?"
„Wel neen, niet moeilijker don sooyelen,
der van het bedrijf dat hoofd of dien be
stuurder vervangen.
Onder werklieden verstaat de wet
alle anderen, die tegen genot van loon to
een bedrijf werkzaam zijn, behalve dege
nen, die geheel of gedeeltelijk gezag over
anderen uitoefenen.
Op die lijsten mogen niet ver
meld worden zij, die gedurende net
laatst verloopen kalenderjaar, waarin in de
onder A 2o, B, C lo. en D. genoemde be
drijven is gewerkt of, voor zooveel de onder
A lo en C 2o vermelde bedrijven betreft, die
gedurende het laatste.tijdvak van 7 maan
den, niet binnen het gebied der bovenge
noemde Kamers van Arbeid bij hetzelfde
hoofd of denzelfden bestuurder werkzaam
zijn geweest.
Op die lijsten behoeven niet ver
meld te worden zij, die geen ingeze
tenen des Rijks, of geen Nederlanders zijn
of die op den laden Februari e.k. den leef
tijd van 25 jaren niet zullen hebben bereikt.
Zij, dio gedurende het lautstvcrloopen ka
lenderjaar, waarin de. onder A 2o, B, 0 lo
en D genoemde bedrijven is gewerkt, of voor
zooveel de onder A lo en 0 2o vermelde be-
d rij Ven betreft, gedurende het laatste tijd
vak van 7 maanden, niet in het bedrijf van
hetzelfde hoofd of denzelfden bestuurder
zijn werkzaam geweest, en die aanspraak
kunnen maken ora geplaatst te worden op
een kiezerslijst voor bovengenoemde Ka,-
mers van Arbeid, zijn bevoegd vóór 15 Ja
nuari e.k. aangifte te doen bij Burgemees
ter en Wethouders voornoemd.
De formulieren dozer aangif
ten, zoomede die. der lijsten z ij u
kosteloos voor belanghebben
den ter Gemeente-Secretarie
verkrijgbaar.
Voorts worden de hoofden en bestuur
ders van de hierboven genoemde bedrijven
er, voor zooveel noodig, aan herinnerd, dat
heb opmaken en inzenden der lijsten een
verplichting is, tegen wier niet-nakonring
straf ia bedreigd bij artikel 43 der wet. op de
Kamers van Arbeid, luidende als volgt:
„Hij, die w e de r r e e h te 1 ij k niet
voldoet aan eon hem in eevigon
k r a c h bens do-c We-*; uitgevaar-
digden algemeenon maatregel
v an bestuur opgelegde ver
plichting, wordt gestraft met
hechtenis van ton hoogste veer
tien dagen of geldboete van ten
hno g s te v ij f e n zeventig g ulde n".
Burgctpp"«ïtep n W**thoiHl<»rR oornoeend,
N. C. DE G1JSELAAR
Burgemeester.
VAN STRIJEN, Secretaris.
Leiden, 19 December 1912.
Tegen de Kerstdagen wordt liet weer kal
mer in de buitenlandseh e politiek. De par
lementen gaan met vacantie of houden rich
in de laatste dagen van het jaar onledig
met het afdoen van allerlei kleine, perio
dieke zaken.
In Frankrijk komt dezer dagen nog iets
van belang, wijl de minister-president be
loofd heeft een verklaring over
de buitenlandsche politiek af
te leggen. Waarschijnlijk gaan de heoren
Zaterdag naar huis en dus kan vandaag,
morgen of overmorgen die verklaring wor
den te gemoet gezien.
De Kamer heeft met 263 tegen 12 stem
men een voorstel der socialisten verwor
pen, om binnen een week de nieuwe mili
taire wet aanhangig te maken.
In de begrotingscommissie van de Oos
ten rijksche Kamer heeft Dinsdagochtend
om kwart voor acht de Sloween Gosticar
een obstuctie-rede geëindigd, waarmee hij
dertien-en-een-halfuur te voren begonnen
was. Hij had ook niet de kleinste pauze
gehouden. Zijn voorstel, om de zitting
daarna te verdagen, werd echter met 30
tegen 2 stemmen verworpen. Vervolgens
nam de - Sloween Korosee het woord, om
ook een obstructie-rede t© houden.
De Miinchener correspondent van de
„Tdgl. Runde." seint: De sociaal
democratische fraotie van den
di© trachten voor hun levensonderhoud te
werken. En ik ben zooveel gelukkiger dan
menigeen, ik verdien mijn brood, dat be
merkt u in de eerste plaats aan den goe
den staat van mijn financiën.
Hij zag haar nog eens oplettend aan.
Werkelijk, haar vroolijkheid was heel na
tuurlijk.
„U draagt u lot al heel welgemoed?"
„Natuurlijk, ik heb ook zoo weinig zor
gen."
„Pardon, maar ik meen mij te herinne
ren, toen ik u iaatst in de Bosohjes sprak,
u te hebben hooren zeggen, dat u alleen
op de wereld wa6. -Dat uw vader dood is;
weet ik: hebt u geen andere familie meer?"
„Goddank ja!" riep zij met een verheugd
gezichtje: „Mijn goede moeder leeft nog en
dan heb ik nog twee oudere broers."
„Dan bent u toch niet alleen 1"
„Zij zijn niet hier, maar in Indië. Eerst
gingen mijn twee broers .er heen als offi
cier."
„Officier, hoe ia het mogelijk.na het treu
rig voorval met uw vader!"
Zij haalde de schouder» op, een weinig
minachtend over zijn gebrek aan menschen-
kennis: „Juist daarom, soldatenbloed 1
Mijn moeder ©prak als u, maar de-jongen»
waren niet t© houden, zij wilden nu een
maal „papa wreken."De oudste is nu reeds
eerste luitenant; de tweede..." Hier kwam
plotseling weer die droeve ernstige blik in
haar oogen, dieu hij zich nog zoo goed
herinnerde, toen zij hem vertelde van haar
vader... „de tweede was nauwelijks een
jaar in Indië, toen hij ernstig ziek werd en
heel lang ziek bleef. Hij werd afgekeurd
voor alle militaire dienst-en en ontslagen
Beierschen Landdag heeft besloten in haar
geheel zoowel aan de begrafenis
plechtigheid deel te nemen
als ook bij liet afleggen van den eed door
den nieuwen regent tegenwoordig te zijn.
Prins Lodewijk, de nieuwe regent, heeft
den minister van justitie laten weten, dat
hij, ter herinnering aan zijn vader, bij de
plechtige, aanvaarding van het regentschap,
een groot aantal veroordeel
den w e n b c h t .t e begenadigen.
Hij heeft den minister opgedragen, hem ia
dien zin voorstellen te doen.
De vierde Doerna is bijeengekomen en bij
deze gelegenheid is een regeevingsverkla
ring door Kokoftsof afgelegd. Ilij somde
een reeks wetsontwerpen op, die een orga
nisch geheel vormden met de hervormin
gen van de laatste jaren.
De regeering hoopt stellig, dat de vier
de Doema de kwestie van de verdediging
des rijks met denzelfden geest van liberali
teit en vaderlandsliefde zal behandelen als
de vorige.
Maar ondertusachen deugde indertijd d»
vorige Doema ook niet en moest- plaats ma
ken voor deze volksvertegenwoordiging met
een reusachtige overmacht van aan de re-
gecring vrijwel onderworpen, geestelijken.
De school voor adelborsten te Osborne
deugt niet meer. Zij is ook ongezond, het
geen blijkt uit e 11 e 1 ij k e e p i d e-
iii i e n, die er in den laatsteii tijd heb
ben geheerscht. Het plan is om liet g°bouw
af te breken en op dezelfde plaats een
nieuw te zetten. De kosten zullen f 2,400,000
bedragen.
Het is nogal zoo iets en dit ertratje zal
niet aau alle belastingbetalers welkom rijn
De Neder rijïische boeren hebben een b©
sluit genomen, dat hun wel eens zal kun
nen berouwen. Ze hebben over Dusseldorê
de m eikboycot uitgeschreven. D*
aanleiding hiertoe is wel merkwaardig n.l.
dat de gemeentelijk© contröle er scherp is.
Hebben de boertjes soms het zoo bont ge
maakt'? Trouwens ze zullen er in moeten
berusten, dat de gemeente een. flinke con
trole houdt. I»e goeden moeten het met d©
kwaden ontgelden, maar er is overal som»
zoo sterk geknoeid, dat de meest kraas»
maatregelen haast te billijken rijn. Ver
standig zou het van die melkboeren zijn om
een beotje kalmer te worden, want het ver
voer gaat tegenwoordig snel. en van groo-
ten afstand heeft men hoe! ving de melk
aangevoerd.
De gemeente Essen heeft wegens de
hoog© veeprijzen in ons land, die nog maar
weinig verschillen met die in Duit-schlond,
den verkoop van v 1 e e s c h uit N e-
derland gestaakt. In de laat
ste weken had Essen in het geheel 270 run
deren uit ons land lat ml kome-n.
Door het opdrijven der prijzen is dus
deze bron van inkomsten afgesneden., Wi©
het onderste uit de kan wil,
Uit SjaDghni werd aan de „Tag-
lichs Rundschau" geseind': „Overal in het
land worden toehereidseien gemaakt voor
een eventueelen oorlog met
E H 5 1 a n cl
De ministerraad te Peking heelt de
provinciale autoriteiten bijeengeroepen om
te beraadslagen over de mobilisatie quaca-
tie en dè r-e-geenng heeft bekend gemaakt,
dat iedere proviucie in oorlogstijd een ge
deelte van den oorlogskosten zal hebben t©
dragen."
De „Tiigliche Rundschau" heeft na ont
vangst van dit bericht ioli htingen ïngcwon-
/.r n
Chincesche republiek te Berlijn, en deze gaf
de volgende verklaring: „Rusland tracht
Mongolië van China los te maken cn de
Mongoolsche vorsten, onder Russisch pro
tectoraat onafhankelijk te maken van
China. De onderhandelingen worden t©
Peking tussehen den minister van buiten-
landsche zaken en den Klinisch en gezant ge
voerd. China weigert beslist in te gaan op
do cisehen van Rusland en heeft tegen
de plannen van dit. laud met den meesten
nadruk geprotesteerd'. De republiek heeft
op de vaandels geschreven: „De territori
ale integriteit van heb Chineesche rijk"
zal hot eerder tob het uiterst© laten komen
-dan de afscheiding van Mongolië van het
aU officier. Het was heel hard voor hem
on zoo jammer," zuchtte zij: „Zulk een
knappe vroolijk© jongen en nu zoo hopeloos
ziek! Och... er is veel tering in mijn moe
ders familie; wat is er tegen het. noodlot
te doen... Toen mama hoorde van de ziek
te, die haar lieveling getroffen had, kon
zij het hier niet langer with ouden, heel haar
hart trok naar hst kind, dat haar zorgea
het meeate noodig had. Zij moeet weg."
„En liot u hier alleen, een jong meisje?"
Zij schudde ernstig liet hoofd, toch
kwam er weer eeu spottend trekje om den
mond: „U leeft uitsluitend in een kring,
waarin een volwassen jong meisje nog al
tijd beschouwd wordt als een onnoozel
gansje, dat altijd onder de bescherming
moet staan van iets of iemand. Wij, arme
meisjes, die van jongs af aan opgevoed
worden met het denkbeeld eenmaal op ons
zei ven te moeten staan, zijn heuech niet
meer onbeholpen dan jonge mannen, die
voor het eerst zelfstandig moeten optre
den. En wat nu mijn moeder betreft, wel,
het was ook akelig voor mij, dat zij gaAn
moest, maar ik vond, dat zij gelijk had.
Mijn zieke broeder heeft meer recht op
haar, dan ik, die gezond ben. Trouwens da
feiten hebben bewezen, dat haar komst
daar van heel veel nut is geweest. Henri'»
toestand is door haar zorgvuldige oppassing
reed3 heel veel verbeterd. D© dokter daar
z©gt, hij kan het op die mani©r nog jaren
lang volhouden, echreef mania mij laatst."
„Maar waarom kwam uw riek© broeder
niet bier?"
„Bedoelt u. een teringlijder in het ruwe
klimaat van Nederland overbrengen 1"
„Nu, ik bedo©l ook juitt ni©t aa©r dit
rijk goed te keuren. Dat er oorlogsgevaar
dreigt kan niet geloochend worden, al schijnt
het conflict in de laatefc© dagen iet© minder
s.herp te zijn."
Terug in de beschaafde wereld.
Sofia, 10 December 1912.
Per koerier (over Boedapest).
Daar zit ik weer hoog on droog in Sofia;
de wapenstilstand gesloten, heb ik nog
eenige dagen meenen te moeten wachten
om te trachten nog iets meer van de inslui-
tingswerken rond Adrianopel te zien te
krijgen, .maar het weer was zoo slecht, dat
ik er van af moest zien en met vreugde
begroette ik het zeer vroege morgenuur,
dat mo eiudelijk uit Moestafa Pasja zag
vertrekken.
Van 1 November af had ik er gezeten
en toen. ik den 7don vertrok, was ik één
van do laatst overgebleven journalisten.
Zal ik u wat van de treinreis vertellen?
Och, heel veel kan ik u niet mededoelen,
want ik heb me in een hoekje gezet en vast
aan één stuk door geslapen tot Filippopel.
We vertrokken om 3.40 in den nacht cn
kwamen om 6 uur den volgenden avond in
Filippopel.
U hadt ons uit Moest-afa-Pasja moeten
eden weggaan, bij 't licht- van êen armzalig
lantaarntje met ons laatst© kaarsje, ik
voorop bij den koetsier, kapitein Rara bo
venop d© bagage, alle mogelijke moeite
doende om er zijn evenwicht t© bewaren,
terwijl ik met de lantaarn in eon leeg
Huntley en Palmers-blik den weg verlicht
te, len einde al te groote hindernissen te
vermijden.
Zoudt u wel willen gelooven, dat midden
op den weg het paard soms tot aan den
buik door de modder ging?
Gelukkig liep alles zonder ongelukken af
en kwamen we heelhuids in den trein.
Wij zijn erg gelukkig geweest, dat er nog
geen quarantaine ingevoerd was, want ~'n
den laateten tijd waren ©r in Moestafa-
Pasja heel wat cholera-gevallen voorgeko
men, voornamelijk onder hen, die van Tsc'na-
taldja kwamen, al i3 de toestand ook r.ip+-
zoo erg als de buitenlandsche bladen wel
willen doen voorkomen.
Filippopel, welk een wereldstad! Ver
beeldt u, geen straten, die wanneer men er
door moest uw beenen tot aan de knieën
nat maakteneen straatverlichting, die een
eigen lantaarn overbodig maakte, en dan
niet het minst, o, welk een zaligheid, een
uitstekend hotel met een bad en een bed!
Toen ik den 7olen December des avonds
na oen uitstekend maal en een heerlijk bad
onder de lakens kroop, had ik net in vijf
weken en 3 dagen niet in een bed gesla
pen.
Werkelijk, ons alledoagsch comfort kan
mén pas goed begrijpen, wanneer men zich
la-vuren tnd van alles, wat. maar conia's/lus
naar luxe zweemt-, heeft moeten spenen.
Den volgenden morgen kende ik mezelf
haast niet meer. Het ©enige, wat me nog
aan Moestafa Pasia herinnerde, waren miin
vuil** kleeren. dip ik helaas weer aan meest
trekken, want de rest van mijn bagage
stond nog altijd in Sofia.
Het verblijf in Moestafa Pasja heeft me
één pak klepren, één overjas en twee paar
schoenen gekost.
Dat alle© was zoo vuil of versleten, dat
ik het. eenvoudig heb moeten weggooien.
Ik ben geen vriend van vroev opstaan
als het- niet noodig is en zoo stond het zon
netje dan ook al een heelen tijd aan den
heerlijken winterhemel, toen kant. Ram het
noodig achtte zijn luien collega het bed uit
te halen.
Ik gevoelde me als vroeger op Sinter
klaasmorgen wat 'n verrassingeneen fat
soenlijke we-schgclegenheid en een behoor
lijk ontbijt!
Van Filipmopel vertrokken we naar So
fia en ditmaal sliep ik niet, want nan alle
kleine station», waar we passeerden, kon
ik ep'i .cev*l'her© verandering bemerken bij
6 weken geleden.
Duidelijk was hot te bespeuren, dat
land, maar naar het Zuiden van Frankrijk
of Davos."
Weer glimlachte zij minachtend over zijn
gebrekaan doorzicht, en heel eenvoudig
antwoordde zij: „Wij moesten leven van
het pensioen van mama, en hoewel mama
als de weduwe van eeu gesneuveld officier
©en „1 andspensioen'' heeft, zouden al te
veel vliegen op de haverkist de fourage
wel wat te schraal maken. Henri heeft op
dit- oogenblik zoo goed als niets. Daarom
was het zulk een geluk, bij al het zorge
lijke, dat ons toen trof, dat ik juist die
twee middagen bij de gulle mevrouw Sar
vernius kreeg. Nu kon mama zich onbe
zorgd gaan wijden aan haar zieken zoon,
want het salaris van mevrouw Savernius
maakte mij onafhaukelijk, het verdubbel
de mijn inkomen."
„Verdubbelen...?" Hij vertrouwde zijn
ooren niet. Hij meende zich nog de som
te herinneren, dio tante Savernius inder
tijd noemde als salaris van juffrouw Hel
mond: vijf-en-twintig gulden in dé maand.
En dus zou dit kind moeten leven van zes
honderd gulden Onmogelijk
„U heeft na dién tijd er nog lessen bij
gekregen, dat spreekt vanzelf," informeer
de hij, lialf overtuigd, half nog weifelend.
„O neen, ik doo daar wel mijn best voor,
maar nog altijd heb ik niets nieuws gevon
den. U weet niet, hoe scherp de concur
rentie is. Ik ben al zoo dankbaar, dat ik
behoud, wat ik heb!"
Hij moest nu wel tot de overtuiging ko
men, dat het teere, zwak uitziende meisje
daar tegenover hem, al een heel klein
stuki© brood verdiende.
Zij sl&een van wat ©r omging in zijn
ieder zich nu veiliger gevoelde, dat de
groote angst voor een slecht einde van den
oorlog thans was geweken.
Menig roerend tooneeltje zag ik.
Want onze trein vervoerde ook veel licht
gewonden van het front en overal op de
stations stonden de Bnlgaarsche vrouwtjes
opgepakt, en ondervroegen iederen soldaat,
want nog altijd zijn de verlieslijsten niob
openbaar gemaakt en is het den soldaten,
verboden te schrijven, om al het slechte
nieuws zooveel mogelijk tegen te houden.
Ofschoon ik de taal natuurlijk niet verstond,
was het heel duidelijk, wat er telkens wel
verhandeld werd.
Kwam er een bekende, een landsman met
den trein mee, dan werd hij bestormd met
vragen: „Heb je mijn man gezien, mijn
vader?"
En dan, soms, klonk het vroolijk lenig,
iets, als je moet de groeten van hem heb
ben, en o! dan was zoo'n vrouwtje zoo
blij; ik heb er een zien dansen van vreug-.
de.
Maar ook zag ik wel eens, dat het den
ondervraagde onaangenaam te moede
werd, als hij den persoon, waarover het
ging, misschien al wekenlang geleden daar
ergens in Thracic in de groote groeve had
helpen leggen.
Wat zal de rouw in dit land groot zijn!
Want thans reeds wordt het aantal dooden,
gewonden - en zware zieken op 75,000 ge
schat, en nog nimmer waren daarginds, nl ia
er vrede, typhus en cholera rond.
De Hollandsche ambulance, die, zooals
ik hier vernam, naar Tsjorloe gegaan is,
zal het druk krijgen.
Goddank is ons land hiermede flink voor
den dag gekomen. Ik, die het land, waar
die doctoren en zusters door hebben moeten
trekken, thans ken, kon niet. nalaten mijn
bewondering voor ben te uiten, want- de we
gen zijn daar allerellendigst. En dan bij
dit weer! Want al i» het hier mooi (Sofia
ligt 500 M. hoog) daar in de laagte regent
het nog immer, en zij konden met den trein
niet verder komen dan Kadikeui. (Het be
ruchte oord, waar ik u reeds van verteld
heb).
Het is anders nu wel weer plezierig aan
Moestafa Pasja terug te denken, nu ik bi
oen mooie kamer, bij electrisch licht, zit t-e
schrijven.
Ook heb ik alweer zoo'n beetje oen va-
derlandsch gevoel gehad, t-oen ik hier een
aantal Hóllanders ontmoette.
Hier is n.l. ook de Hollandsche attache
kapitein Wettert, en dan de Bnlgaarsche
consul uit Rotterdam, de heer Moens, een
energiek Nederlandsch pionier in Bulgarije,
bijgestaan door den lieer Hillen, een inge
nieur van de firma Kolff en Moens uit
Rotterdam.
Zoo 7;t ik hier de zaken kalm af te wach
ten. Om u de waarheid te zeggen, trekt
mijn hart naar Konstantinopel en misschien
zal ik daar ook wel heengaan.
Maar eerst wil ik t-ooh nog een beetje
hier blijven, om ook eens wat- x&n dc Euro-
peesriie zaken te hooren en dan: ik moet
het helaas alweer schrijven: donker is de
hemel
Laat ons het beste hopen!
FAEIÜS.
Een gereclitclajkc dwaling.
Te Bakoe zijn drie wegens moord op een
politiebeambte ter dood veroordeelde per
sonen terechtgesteld. Onder hen bevindt
zich een zekere Irlin, dio volgens de over
tuiging van deu verdediger eu van allen,
die met het proces op de hoogte zijn, het
offer van een gerechtelijke dwaling was.
De afgevaardigden der arbeiderspartij, dc
bekende schrijver Korlenko, en ook de
Doem a-president, Rodsja-nsko, wendden
rich naar den minister-president met het
verzoek, zijn begenadiging te bewerken.
Kokofsof telegrafeerde aan den stadhou
der Woronsof-Danhkof, van wien de gratie-
verleening afhangt, doch de stadhouder,
wiens willekeurig optreden reeds meerma
len in de Doema ter sprake is gebracht,
sloeg daar eenvoudig geen acht op, en liet
de terechtstelling volbrengen.
ziel iets te begrijpen, want als ophelderend
ging zij voort: „U begrijpt, dat ik een ge
lukskind ben om, zonder een wetenschap
pelijk© opvoeding gehad te hebben, een vrij
en onafhankelijk leven te kunnen lijden.
0, ik had natuurlijk heel gaarne examens
gedaan en mama wilde mij opleiden voor
de muziek, zij is zulk een uitstekende musi
cienne. Maar ik was zoo zwak cn teer in
mijn jeugd en met die akelige riekte in de
familie was mama overdreven bezorgd,
zoodat ik veel thuis moest blijven en mij
nooit mocht inspannen. Eerst later hen ik
veel sterker geworden."
Zij ontmoette zijn twijfelenden blik.
„O, li denkt dat ik ziekelijk ben, omdat
ik er nogal teer nitric? Dat is niets dan
een uiterlijk effect, omdat ik '/oo klein ben
en tenger. Heusch, ik ben heel sterk tegen
woordig. Och, nu ja, niet bepaald sterk,
ziet-u, maar taai, dat komt op hetzelfde
neer. Ik loop door alle weer en wind, da
lieeft mij zoo gehard."
„Ik hoop het van harte, juffrouw Hel
mond
Zijn hartelijke toon en iijri belangstel
lend gezicht gaven haar een warm. pvet-
tig ge-voel. Zij wo6 niet verwend, iemand
bezorgd om haar te zien.
„Maar ik hoop ook, dat u steeds voor-
richtig zijn zult. Is het onbescheiden te vra
gen, of u alleen de piano beoefent in. in
uw streven naar onafhankelijkheid?"
Vreemd hij gevoelde zich telkens weer
gedrongen, dp zachtste woorden t© kiezen
tegen -vr h.'-r.
("Wordt vervolgd).
