jfo. 16158.
XiEIBSCK DAGBLAD, Woensdag" 23 October. Tweede Blad.
Anno 1912.
Buitenlandseh Overzicht.
Tweede Kamer.
Uit de Rechtzaal.
FEUILLETON.
In ïlotkringen.
Thaos heeft ook Frankrijk d« «ouvfr
-einiteit van Italië over Tripolis
erkend Het schiet dus al op, de oorlog
Turkije—Italië zal wel spoedig vergeten
"lien weet, dat Frankrijk het Middel-
laDdsehe zee-eskader zal versterken. Daar
schijnt echter aan die echepon iets
te mMikeeren.
Goudé de socialistische afgevaardigde
van Brest, heeft tot den Franschen minis
ter van marine een brief gericht, waarin
hij beweert, dat de zee panteerschepen, die
bestemd zyn tot versterking van de Mid-
dellandsche-Zee-vloot, in slechten toestand
verkeeren. De inrichting van de kruitka-
mers tegen brandgevaar laat veel te wen-
sehen en het kruit, dat deze schepen aan
boord hebben, is 12 tot 13 jaar oud en was
voor de manoeuvres als verdacht aan land
gebracht. Het gevaar dat dit kruit van zelf
ontbrandt, is zooveel te grooter bij de
hooge temperaturen aan de kust van Noord
Afrika. Het is geen smaldeel eindigt
Goudé maar een vuurspuwende berg,
waarvan men de uitbarsting dreigt uit te
lokken.
In Engeland wordt haast gemaakt met
denhouw van oorlogsschepen.
Ten bewijze hiervan maakt de pers bekend,
dat op de marinewerf te Portsmouth giste
ren de eerste kielplaat gelegd is van een
l nieuwe opperdreatfnought, slechts 9 dagen
nadat de „Iron Duke", een dergelijk linie
schip, er van eta-pel is geloopen. En reeds
vier maanden nadat de kiel is gelegd,
hoopt men het nieuwe schip te wa,t«r te
laten.
Op het congres ter bestrij ding van
den handel in blanke slavin
nen te Brussel heeft cle Nederlander
Graaf in een uiteenzetting van den toe
stand in Nederlandsoh Oost-Indië gezegd,
dat men Japan9che vrouwen pleegt te ver
bergen in schepen met bestemming voor
Singapore en Batavia, waar men ze aan
huizen van ontucht uitlevert. De inscheping
geschiedt meermalen op gewelddadige
wijze.
Het congres is van meening dat het vol
gende congres, dat te Londen zal worden
gehouden, alle middelen mo-et bestudeeren
tot bescherming van vrouwen aan boord
van schepen tegen pogingen tot verleiding.
Gelukkig is er weer eens een samenzwe
ring in Rusland ontdekt-. Dat geeft weer
doodvonnissen en verbanningen. En het is
overbekend, hoe men er steeds medeplich
tigen weet te ontdekken.
De „Roskija. Wjedomosti" meldtr dat het
der politie te Moskou gelukt is een samen
zwering tegen Sasonof te ontdekken. Op
aangifte van een geheimen politie-agent
heeft men Zondagnacht in de woning van
een Panslavist, Iwanof genaamd, huiszoe
king gedaan. Daarbij zijn een geladen bom
en vele manifesten gevonden, Daanit bleek,
dat Iwanof de opdracht gekregen had,
naar St.-Petersburg te gaan en daar on
middellijk na den terugkeer van Sasonof
een aanslag op hem te plegen. In de zaak
moeten hooggeplaatste personen betrok
ken zijn.
Invaliditeit s- en Ouderdom s-
ver«ekering.
De heer Teenstra zeide in de zit
ting van gisteren nog een rentevoet van
z\ pOt. te laag te achten.
Daarna behandelde spreker uitvoerig het
door den heer Rutgers Vrijdag jl. als on
juist gecritiseerde onderzoek in Zuidhorn
naar het aantal personen, dat van de over
gangsbepaling van het ontwerp zou komen
te genieten, en toonde aan, dat de oor
zaak der groofce verschillen tusschen de en
quête van den Bond voor Staatspension-
neering en die, ingesteld door den heer
Zijlstra, te Groningen, hierin bestaat, dat
eenerzijds positieve bewijzen werden ge
vraagd, dat iemand een bepaalden tijd in
loondienst is werkzaam geweest, terwijl an
derzijds genoegen werd genomen niet een
verklaring te goeder trouw dienaangaande.
Spreker acht het van belang van den Mi
nister te vernemen of de Minister, als de
overgangsbepaling gaat werken, genoegen
zal nemen met een bona fide verklaring,
dan wel positief bewijs zal eischen.
Hierna somde spreker nog als bezwa
ren tegen het ontwerp op, dat de zwakke
zal betalen voor den sterke en dat de werk
gever en de arbeider ieder voor de helft
do premie zullen moeten betalen.
Ai die grieven van spreker komen hier
uit voort, dat het stelsel van verplichte ver
zekering niet deugt en niet deugdelijk te
krijgen is. Daarom is spreker voorstander
van Staatspensionneering, voor welk stel
sel hij vervolgens een krachtig pleidooi
hield. Als men Staatspensioen vergelijkt
met armenzorg, dan geeft spreker toch
daaraan de voorkeur, omdat het dan in elk
geval zal zijn een in de wet vastgelegde ar
menzorg, terwijl niet bij de wet vastgeleg
de armenzorg is en blijft bedeeling. Het
argument van de kosten deelt spreker niet.
Nederland is rijk genoeg om tien procent
op te brengen boven de gewone begroo
ting....
Spreker zal, tenzij ingrijpende wijzigin
gen worden aangebracht van ganscher harte
tegen het ontwerp stemmen.
De heer VI i e g e n wees op het groote
verschil tusschen ouderdoms-verzekering en
elke andere risico-verzekering. Bij elke an
dere risico-verzekering, als brandassuran-
tie"; inbraak-verzekering, hagelslagassuran
tie en dergelijke, komen afwisselend onge
vallen of feiten voor, die tot uitkeering ver
plichten. Maar het bereiken van den 70-ja-
rigen leeftijd komt natuurlijk maar eens
voor en om nu een uitkeering te verzeke
ren aan dengeen, die zoo gelukkig is om
dien ouderdom te halen, moeten tal van
men8chen mede betalen. Dat is en blijft een
niet weg te redeneeren onbillijkheid van het
systeem dezer wet en voor spreker een
groot bezwaar.
Verdere bezwaren zijn: de boperking van
de verzekering tot den arbeider in loon
dien6t, en wel omdat het zijn van arbeider
in loondienst geen criterium is voor het zijn
van proletariër. Voorts de wijze van pre
mieheffing; het onvoldoende van de hulp
van invaliden; de te hooge leeftijdsgrens
voor ouderdomspensioen.
Tegenover den heer Aalberse betoogde
s»pr., dat in Duitschland de meerderheid
van het centrum haar stem uitbracht tegen
het stelsel van verplichte verzekering, en
de Engelsahe Katholieken vóór Staatspen
sionneering stemden.
Verder bestreed hij den heer Rutgers in
diens betoog, dat in Duitschland de arbei
ders zioh door premiebetaling niet gedrukt
gevoelden.
Heden zou spreker zijn rede voortzetten.
Ansitterdaniische Heclstbniik.
De drievoudige kindermoord.
De vierde kamer heeft uitspraak gedaan
in de zaak tegen den 49-j arigen kleermaker
W. v. B., beklaagd van het vermoorden
van zijn kinderen twee meisjes van 6 en
van 4 jaa-r en een jongetje van 2 jaar op
21 Juni j.l. in rijn woning aan de Van-Ho
gend orp-straat te Amsterdam. Hij pleegde
de daad door middel van een slagersmes,
waarmee hij rijn drie kinderen achtereen
volgens den hals doorsneed.
Het O. M. heeft op 8 dezer tegen bekl.
levenslange gevangenisstraf geëiecht. De.
verdediger, mr. M. Mendels, concludeerde
bij zijn pleidooi, dat bekL zou worden op
gezonden naar een krankzinnigengesticht,
subs, dat twee psyinters van beproefden
naam een na-der rapport zouden indienen.
De rechtbank vond hiertoe geen termen.
Zij overwoog ook ,dat de „onweerstaan
bare aandrang", waarop bekl. zich beriep,
niet was aan te nemen, omdat hij vóór het
plegen van de daad opzettelijk een groote
hoeveelheid spiritualiën gebruikte, en ver
oordeelde hem wegens het voortgezet mis
drijf van moord tot 20 jaar gevangenisstraf.
De veroordeelde hoorde de uitspraak
kalm, met gebukten hoofde aan.
Vóór de uitspraak poogde bekL's vrouw
nog de zitting bij te wonen; zij had reeds i
in de rechtzaal plaats genomen, doch de
president-, mr. Meinesz, liet haar zachtkeuö
verwijderen.
Rotterdam sche Rechtbank.
Ter zake van overtreding van de Drank
wet veroordeelde de kantonrechter te
Gouda-, J. in 't H. te Waddinxveen, bij
vonnis van 10 Juli, bij verstek tot twintig
dagen hechtenis, welk Vonnis op 11 Sept.
werd bevestigd, na gedaan verzet-.
dit laatste vonnis kwam bekl. in appel; hij
was echter niet verschepen.
Get. H. Spee verklaarde, op 8 Mei in de
inrichting van bekl. in pand 186 wijk C,
voor welke localïteit verlof was vorleend
voor den verkoop van alcoholhoudend en
anderen dan sterken drank, voor gebruik
ter plaatse van verkoop, elf potjes bier had
gedronken Daarna had de vrouw van
bekl. hem een bittertje gebracht. Get.
meende, dat het niet onmogelijk was, dat
hij nog vijf bittertjes meer had gedronken.
Zeker vv'st hij dit Diet meer; de borrels
kostten zeven cents per stuk. Of hij de
bitter betaald had, -rist hij oof: niet meer.
De veldwachter Minnee had in de inrich
ting eenige flesschen met sterken drank
in beslag genomen. Spee had hem onge
vraagd medegedeeld, zes bittertjes *e heb
ben gedronken, en daarvoor 7 cents per
stuk te hebben betaald. Bovendien wees
hij de plaats van de flesch aan.
Het O. M. eisehte bekrachtiging van het
vonnis.
Ommen en liét Tarief.
De verkiezing te Ommen is zegt cle
,,.N. R. Ct." verrassend geweest, uiet zoo
zeer omdat daaruit de resultaten van min
der goede verstandhouding onder de rich
ter-partijen met treffende cijfers zijn aan
den dag gekomen. Althans wij zien daarin
niet de voornaamste beteekenis van den
uitslag. Of-ae coalitie een christelijk-li s
tonsch. man naar de Kamer afvaardigt, of
een anti-revolutionair, och, wij weten we!,
dat dit zoodra de verkozene in de Kamer
is vrijwel op hetzelfde neerkomt, nietwaar
Maar deze verkieziDg met den lie^r
Mackay als candidaat van de christelijk-
historischen heeft nog een anderen kant,
en dien vinden wij vooralsnog wel zoo be
langrijk. JNaar ons wordt medegedeeld, is
n. 1. de heer Mackay aanbevolen ais vrij-
handelaar. Aanbevolen in woord en ge
schrift. Er is in het district een verkie-
zmgsbiljet rondgezonden, waaraan tol
van predikanten hebben medegewerkt
dus niet maar een verkiezingspamflet van
de eersten den besten; er komt geen onver
togen woord in voor en daarin ook wordt
op a'e verkiezing van 'den heer Mackay
aangedrongen, omdat ftij christelijk" ia
natuurlijk omdat' hij behoort tot de
JNed.-Herv. Kerk, maar ook en dit wordt -
twee keer met extra groote letters ver
meld wijl „baron M&okay is t e g e n de
Tarief wet".
Zie hier nu wat ons in den uitslag van de
stemming verheugd heeft. Wanneer wij op
tellen de stemmen uitgebracht op tegen
standers van de Tarief wetMaokay 1SÓS,
Eock 1406, Kleerekooper 306, dan is dat
3600.
Stel nu daartegenover de stemmen van
den eenigen voorstander van het Tarief,
den heer Van der Vegte 3440, dan komfc
men dus in dit oude bolwerk der auti-revo
lutionaire partij tot een tekort van 160 voor
het Tarief.
Dit is uiteet merkwaardig, en in dit op
zicht ia de verkieong voor de vrijzinnigen
zeer bevredigend.
't Begint opnieuw.
Alweer is een suffragette tot een zeer 1
langdurige ge van geniest raf veroordeeld, j
maar ook in dit geval zal men moeten af- j
wachten, hoe lang in werkelijkheid de j
straf zal duren, nu immers het gebeurde j
te Dublin weer heeft getoond, dat tegen- j
over de hongerstaking der suffragettes de j
autoriteiten vrijwel machteloos zijn en zioh
gedwongen zien, na korten tijd de veroor
deelden weder in vrijheid te stellen. De j
veroordeelde ie thans de 23-jarige miss j
Helen Craggs, die betrapt werd bij een
poging tot inbraak en brandstichting in
de woning van den heer Lenis Harcourt>
op 13 Juli. In haar verdedigingsrede ver
klaarde misö Craggs: Ik acht de positie
der militante suffragettes gelijk aan die
van soldaten. Gij beschouwt deze toch niet
als moordenaars, omdat ze voor een goede
zaak vechten en evenmin ben ik al6 een
militante suffragette een misdadigster.
Daar ik voor een even goede zaak strijd,
als eenige ander, waarvoor mannen heb
ben gestreden, voel ik mijzelf moreel vol
komen onschuldig.
De rechter wee© er op dat, hoe eerder
de beschuldigde het denkbeeld zou laten
varen, dat zij door geweldpleging haar
doel zou kunnen bevorderen, hoe beter dat
voor de zaak, welke zij voorstaat^ zou zijn.
En hij veroordeelde haar daarop tot ne
gen maanden „hard labour".
De voornaamste getuige wa-s de politie
agent Godden, die verklaarde, dat hij twee
vrouwen had zien staan bij den muur van
den noordelijken vleugel van het huis van
mr. Harcourt, zich verbergend in een
e toep. Hij vroeg haar, wat zij daar deden,
waarop miss Craggs antwoordde, dat zij
het huis maar eens bekeken.
De agent merkte op, dat het midder
nachtelijk uur wel een zonderlinge tijd was
-om huizen te bekijken, waarop van miss
'Craggs weder het antwoord kwam, dat zij
in de buurt kampeerden in het vrije veld,
maar dat de nachtlucht zoo koud was, zoo
dat zij niet konden slapen, en daarom
maar wat waren gaan wandelen. De agent
was met dit antwoord niet tevreden, en
vroeg haar na-men, die zij weigerden op te
geven. Een der vrouwen koos daarop het
hazenpad, maar miss Craggs kon gearres
teerd worden.
Even later werd in de onmiddellijke na
bijheid van de plaats waar de beide vrou
wen hadden gestaan een dameshancttasch
gevonden, die twee glazen potjes, het eene
gevuld met paraffine en het andere met
houtgeest, een flesch terpentijn, twaalf in
katoensnippers gewikkelde lonten, vier tee.
pers, een doos lucifers en negen loopers
bevatte. In een apart zakje werden getypte
documenten gevonden, onderteekend: „Een
suffragette", waarvan één luidde:
„In het diepe gevoel mijner verantwoor
delijkheid en in de vaste overtuiging, dat
mijn daad gerechtvaardigd is, heb ik een
gewiohtigen stap gedaan, ten bate van de
goede zaak der vronwen-emancipatie.
Als kabinetsministers ons vertellen, dat
geweld het eenige argument is. dat zij be
grijpen, dan wordt het onze plicht, hnn dat
argument te geven; daarom heb ik mijn
plicht gedaan.
Togen de bandieten.
Zoo al s bekend is, beijvert de Parijsche
politie zich in het bezit te komen van ver-
dedigings- en aanvalswapenen om even-
tueele navolgers van Bonnot en consorten
zonder verlies van mensohenlevens levend
te kunnen vangen.
De noodige schilden zijn daartoe reeds
beproefd en aangeschaft. Ook zijn proefne
mingen gedaan met bommen, gevuld met-
stoffen, die bdj ontploffing bedwelmende
gassen verspreiden, zoodat de aangevalle
nen hierdoor tijdelijk buiten gevecht wor
den gesteld en kunnen worden gevangen
genomen.
Men was echter nog niet gewapend voor
het geval, dat de bandieten zich verschanst
hadden in een woning, zoodat zij een be
leg konden doorstaan.
Zaterdag is nu een proef genomen met
eeti klein soort kanon, uitgevonden door
den ingenieur Mathiot. Uit dit vuurwapen,
dat ongeveer 10 K.G. weegt, kunnen stink
bommen geschoten worden; het kanon heeft
een draagkracht van ruim tweehonderd
meter. Een afgeschoten projectiel dringt
door de luiken voor een raam en dergelijke
lichte bedekkingen en verspreidt bij ont
ploffing in het vertrek daarachter gassen,
waardoor eventueel daarin vertoevende per
sonen onmiddellijk bedwelmd worden.
Het kanon, voorzien van een pantser,
loopt op vier wielen en kan door een per
soon worden voortbewogen en afgevuurd.
De proeven moeten zeer goed geslaagd
zijn.
„Geen voetbalverslagen meer."
In haar nummer van gisteravond deelt de,
„Ivliddelburgsche Courant" mede, dat zij het
besluit genomen heeft voortaan geen here-
deneerde verslagen meer te geven van voet
bal, wedstrijden, maai* zich te zullen bepalen,
tot den uitslag.
In het begin van het jisjr is in hot blad
een artikel verschenen over Voetbalrage, in
welk artikel de meening werd uitgesproken,
dat de wedstrijdverslagen in Je bladen niet
weinig bijdroegen tot buitengewone verheer
lijking van jongelui van dingen, die toch wer
kelijk zooveel hulde niet verdienen. De „M.
Ct." voegde d&wjaaji toe de erkenning, dat!
een courant nu eenmaal vaak gedwongen ia'
publieke gebeurtenissen te vermelden, ook al i
vindt zij daarop veel aikü te merken. En zij!
is daarom ook doorgegaan mot het geven,
van verslagen, hoewel met twijfel of zij daar
aan wel goed deed.
Naar wij thans lezen zijn haar in den
laats ten tijd dingen overkomen, die dien
twijfel in zekerheid hebben doen verkeeren.
Het blad deelt hieromtrent het volgende
mede:
„Ruw en onbehoorlijk spel bij sommige
wedstrijden -gaf aan onze verslaggevers aan
leiding tot. critiek. Daar hadden ze groot
gelijk in. Ze deden wat hun taak als ver-
slaggever was, en we gaven aan die op
merkingen gaarne een plaats, in de hoop
daarmee iets bij te dragen tot verbetering
van de toestanden. Maar wat blijkt ons nu?
Dat de scherpe vijandschap, die we inder
tijd noemden als een der verderfelijke ge.
volgen der vele wedstrijden nu nog verer
gerd wordt door die in de verslagen uit
geoefende kritiek.
Daai-toe willen we niet verder meewerken.
We vinden het al erg genoog, dat die
wedstrijden zulk een hatelijke verhouding
scheppen."
Een na het schrijven van het bovenstaande
ontvangen „dreigbrief" van het bestuur van
een Middelburgsche vootbalvereeniging, die
de verslaggevers van de „M. Ct." beschul
digt van overdrijving en de redactie ver
zoekt van Jiaar verrichtingen geen „recen
sies" meer op te nemen, onder bedreiging,
dat, zoo zulks toch gebeurt, het bestuur zich
genoodzaakt, zal zien op andere wijze zorg te
dragen, dat aan „dergelijke beleedigiugen"
paal en perk gesteld wordt is, naar de
zienswijze van de „M. Ct." e-ön, krachtig be
wijs van de betreurenswaardige, hatelijke
verhoudingen tusschen de clubs onderling,
die haar slechts in haar voornemen om alle
voetbal verslagen weg te laten, versterkt.
Neutraliteit van Nederland.
De Minister van Buiteniandsohe Zaken,
van Justitie, van Marine a.i. van Oorlog
en van Koloniën, daartoe door H. M. de
Koningin gemachtigd, brengen in de
„St.ct.", ter kennis, dat de Nederlandsche
regeering in den tusschen de met Neder
land bevriende mogendheden Bulgarije,
Griekenland, Montenegro en Servië eener
zijds en Turkije anderzijds uitgebroken oor
log volstrekte onzijdigheid zal in acht ne
men en dat ter handhaving van die onzij
digheid bepalingen zijn vastgesteld.
Tegen <le Tarielwet.
In Februari heeft het hoofdbestuur iu
Den Haag van het Vrouwencomitó van
Actie tegen het ontwerp-Tariefwet aan de
Tweede Kamer gezonden 63,371 handteeke-
ï.mgen van vrouwen in Nederland (behalve
Amsterdam) tegen het ontwerp-Tariefwet.
De lijsten met handteokeningen van Am-
steraam waren door bijzondere omstandig
heden niet daarhij. Thans bericht het sub
comité Amsterdam, dat die lijsten ten ge
tale van 626, met 31,200 handteokeningen,
uitsluitend Amsterdamse!1.e vrouwen, even
eens aan de Tweede Kamer zijn ingezonden.
De Bond van Distillateurs heeft in eeu
te Schiedam gehouden buitengewone leden
vergadering ingesteld een commissie voor
actie tegen de in no. 431 van het ontwerp-
Tariefwet voorgestelde verhooging van in
voerrecht op gedistilleerd.
Tot leden van deze oommissie rijn be
noemd de heeren C. van Lede (Blanken-
heym en Nolet's Distilleerderij), Simon A.
Maas (firma Rijnbende en Zonen) en <J.
Houtman (Schiedamsciie Alcoholfabriek).
70,
Dit was alles wat zij antwoordde. Die
nieuwe teleurstelling vergde te veel van
haar zenuwen. Zij zakte letterlijk ineen, er
kwam een nevel voor haar oogen, de kaar
sen begonnen hoe langer hoe meer te flik
keren, totdat hun lichten een spookachtige
gedaante aannamen, die hoe langer hoe
dichter naar haar toekwam. De muren der
kamer omsloten haar verstand, het was
haar alsof haar hersenen haar pijn deden,
en zonder een kreet of een gil, enkel met
een langen snik van vermoeidheid viel rij
bewusteloos op den grond neer.
XXXII.
De dageraad.
M. de graaf de Stainville trok alleen
rijn schouders op, toen M. de Belle Isle
en de jeugdige de Lugeac hem het ant
woord van mylord meedeelden.
„Bahzeide hij spottend lachend, „dan
zal hij later met mij moeten vechten of ik
zal hem uit Frankrijk verjagen. Het is
mets, mijne heeren, wij zullen hem wel
spoedig weten te vinden.''
Eigenlijk speet het Gaston allerminst
dat hij om die gekke, zoogenaamde „eere
schuld", niet genoodzaakt werd voor dag
en dauw op te staan. Hij was le petit An
glais niet bijzonder kwaad gestemd, hij had
altijd geprobeerd een soort van minachting
voor hem te gevoelen. Hij was hier, wel
is waar, niet altijd in geslaagd, want My
lord ignoreerde alt'M en overal M. de
St^itrvrlié, voorzoover1 de hofetikett-e dit
en ©oms nog wel meer.
ie twee mannen Iriddetr elkaar niet dik
wijls ontmoet, sederct^dren gedenkwaardi-
gen avond, toen Mylord den gouden prijs
won, die door Gaston zoo lichtzinnig was
weggeworpen. Hun smaak evenals hun om
geving waren geheel verschillend. Men. be
schouwde Mylord over het algemeen als bot
de kliek der Koningin behoorende, terwijl
Gaston zich meer aansloot bij 't onderhou
dend gezelschap van madame de Pouipa
döur en haar vrienden; ook was M. dj
Stainville nooit zoo onhandig geweest om
tusschen briden te komen in de kennelijke
voorkeur, die zijn vrouw voor Lord Eglin-
toci koesterde. De gedenkwaardige dag,
die nu juist verliep, had vele veranderin
gen gezien, veranderingen die meestal
voortkwamen uit oude tradities en uit ge
wone voorvallen in 't hofleven. Gaston had
de vrouw, die hij. lang geleden verongelijkt
had, bedrogen en ergerlijk beleedigd. Een
jaar geleden had zij hem vernederd, hem
den gouden prijs ontroofd, dien zijn eer
zucht sinds lang had begeerd, en dien hij
zonder haar, niet verkrijgen kon. Nu was
het zijn tijd, hij had haar in denzelfden
put laten vallen, waarin hij was neerge-
smakt, hij had haar trots vernietigd en
het voetstuk van deugd en verstand, waar
op zij stowd, doen wankelen.
Dat zij zich gedeeltelijk gewroken had
door een openlijke beleediging aan Irene,
kon Gaston weinig schelen. Hij gaf al se
dert lang niet meer om „la belle brune de
Bordeaux;," het knappe meisje, dat voor
heen zyn genegenheid be<zat en nu een
hinderpaal voor zijn ongebreidelde eer
zucht geworden was. De maatschappelijk©
minachting, alleen door een zeker soort
van puriteinsche vromen toegepast en de
antipathie van koningin Marie Lesozynska,
die zijn vrouw te verduren had, werden op
gewogen door de dankbaarheid van Pom
padour en van Zijne Majesteit zelf voor
de door Gaston bewezen diensten in zake
de aangeboden Engeleohe millioenen. Zon
der hem zou de expeditie tegen den prins
Stuart nooit ondernomen hebben kunnen
worden; in ieder geval deden er zich
allerlei groote moeilijkheden voor en zou
den er zeer zeker zwarigheden, uitstel en
velerlei tegenvallers zijn voorgekomen.
Gaston de Stainville was er vrij zeker van,
dat hij er in het vervolg voor zou zorgen,
dat de Koning zijn diensten norit verge
ten zou.
Na dien onbescheiden uitval van zijn
vrouw vreesde hij toch nog voor het wel
slagen van zijn plan. Toen hij zich het ver
trouwen van Lydia omtrent de „Monarch"
en rijn commandant te binnen bracht, toen
begreep hij, dat hij onmiddellijk naar
Havre moest vertrekken. Hij was dadelijk
klaar om dien moed en dat enthusiasme
aan den dag te leggen voor den halsbre-
kenden tocht door de velden van Norman-
dië, die Lydia in hem had gemeend op té
merken ter wille van een edele zaak.
De beurs van Gaston de Stainville was
altijd ledig, de twee door den Koning hem
toegezegde millioenen waren hem meer
dan welkom. Zijne Majesteit had zelfs aan
geboden er nog een half millioen bij té
voegen als de „Monarch" den volgendeir
dag vóór zonsopgang Havre uitzeilde.
Het geval met het duel zou de zaak ver
daagd hebben en wie weet misschien
(zou dat begeerde half millioen dan wél uit
blijven.
Daarom ontving Gaston de tijding van
de weigering wel met een duivelochtigen
grijns, maar niet met wezenlijk ongeduld.
Eigenlijk was hij Lord Eglinton niet kwaad
gezind; en ware niet het feit, dat hij ge
noodzaakt was geweest om zijn lengte op
den parketvloer te meten, dan zou Gaston
gaarne een verzoenende band hebben toe
gestoken aan den man, wiens vrouw hij
too schromelijk beleedigd had. Het geval
bad bij hem hoogstens den wensch doen
ontstaan om mylord eens een physieke
straf te doen ondervinden. Zeker van zijn
eigen kunst als de meest behendige kamp
vechter in Frankrijk, had de gedachte hem
bekropen om een paar vingers, misschien
een duim van de hand van le petit Anglais
af te maaien, misschien nog beter het ge
zicht van mylord te schenden tusschen den
neus en de wang om voor altijd dat knappe
uiterlijk te bederven, dat de dames van
Versailles zoo openlijk bewonderden. Wel
nu, al die kleine aardigheden konden nog
plaats hebben. M. de Stainville was er
volkomen zeker van dat hij bij zijn terug
keer uit H&vre den Engelschman tot een
gevecht zou kunnen uitdagen. Mylord was
misschien wel een soort van bloodaard,
waarschijnlijk wel; anders zou hij die
zachte aanmaning wel hebben aangenomen
maar hij kon niet altijd weigeren te
vechten ten aanzien van een zekere uitda
ging, die een volkomen maatschappelijk^n
ondergang met zich zou sleepen, ingeval
ze genegeerd werd.
Het was laat, toen Gaston de Stainville
Bell© Isle en Lugeao goeden nacht had ge-
wenscht. De drie mannen hadden samen
veel gedronken, veel gelachen en voortdu
rend op den kinderachtigen Engelschman
gescholden.
„Dat komt er van, dat wij al die vreem
den bij ons invoeren," zei de Lugeac onbe
schaamd, „binnen kort zal er eer nooh rid
derschap meer in Frankrijk bestaan."
Waarop de Stainville en Belle-Isle, die
beide oude, aristocratische namen voor
den, vonden, dat 't hoog tijd werd om heen
te gaan en dien arroganten parvenu den
rug te keeren.
De drie mannen scheidden te midder
nacht. De Lugeac had een kamer in het
paleis en Stainville en Belle Isle gauge*
naar hun woningen in de stad zelve. Bij
het aanbreken van den dag zat de Stain
ville al te paard. Hij ging alleen, want dat
extra half millioen schitterde voor zijn
oogen, en ook was hij bang dat het mee
gaan van een dienstknecht misschien
uitstel zou veroorzaken. Hij moest hon
derd tachtig mijlen over wegen en velden
afleggen, en het zou wel spoedig zeer
warm worden. Hij wilde voor vijf uur
's middags H&vre bereiken, dan zou hij
een uur daarna zijn instructie aan kapi
tein Barre kunnen overhandigen en de
„Monarch" haar zeilen zien ontplooien en
gratielijk de haven uitglijden.
De kleine stad Versailles had nauwelijks
haar oogen geopend voor den nieuwen dag,
toen het getik van paardenhoeven op de
straatsteenen de bewoners uit hun slaap'
opwekte.
Eenige boeren, die hun producten naait
cle 6tad kwamen brengen, keken met be-;
langstelling naar het mooie dier en haar
moedigen berijder. Het was wel vroeg op*
