De vrye Zaterdagmiddag
in Engeland.
Het karakter der vrouw en parfum.
Invloed van het weer op de sterfte.
Reizen en trekken in vroeger dagen.
De oorsprong van het poederen.
kon niet langer bij den blik op den speel
man wachten.
Maar haar verlangen naar hem was zoo
groot en werd steeds grooter. En toen
kwam er een uur, waarin het verlangen
aJ's een goede zuster haar bij de hand nam
en haar steund^ en haar stil wegdroeg
naar den tuin om den hoogen, zwarten
kerktoren. Dien ken je wel. Onder esschen
droomen er witte kruisen. En de tuin ligt
fcoo hoog als de dijk, zoo hoog, dat hij o-ver
het water heen je huis kan zien aan de
overzij. Daarom had het verlangen hier een
kamertje voor Karen bereid, heel klein
maar, niet grooter dan een bed. En daar
woont Karen nu, en ziet naar de overzij,
over den dijk, over het water, tot daar,
waar eens je stralend venster de komst van
je liederen meldde.
Zie je, en vandaag heeft het licht weer
gebrand. En je bent gekomen. En je zult
fee weer laten zingen, je bruine viool."
„Ik ben zonder viool."
„Heb je ze verloren
„Zo is gebroken."
„Maar rozen heb je toch?"
„Ik heb er geen meer gevonden."
„Maar liedjes weet je?"
„Die ken je alle."
En stil ziet Karen hem aan en glimlacht.
,Ik zal er een Voor je zingen. Ik heb 't
goed onthouden:
Iemand wist er op don heüvel."
In de eenzame kamer zat hij nog lang.
Voor het bord met den ruiter't Bord
was gebroken.
Het Oude moedertje vertelde „Toen het
op 't laatst liep met haar, wilde zij het
hord nog eens zien. Verwelkte ro'öde rozen
lagen er op, tot een krans gevlochten. Die
nam zo er af. Misschien wilde zij ze kussen.
Het bord was haar uit de doode handen ge
gleden. Het moedertje had het tfeerigeliijmd
Alle scherven vond ze. Alleen WciS-r aan de
lans de bloemen bloeiden en aan den kleu-
ligen bandelier de viool hing, daar was een
gat in 't bord. Dat scherfje is zeker ver
loren gegaan
Bij rapïwrteiu van g^zaiitscïtapsradeii,
HÉeeretalïsgeffL èJi -attachés in het. Oranje*
boek 191112" ia er ook een eevoogd, in
gezonden door jhT. mr. A. vo.n der Goes, ge-
;iantscha,pSraad te Londen, en handelend over
den vrijen ZaterdagMiamliddag.
Daaï ook ten: onzent dit onderwerp nogal
feens ter sprake wordt gebracht, schetsen
vrij hier in zeer grooto lijnen don' inhoud van
dat rapport.
Het is etr VeWd Vin', dat de Zaterdagmid
dag algemeen als een halve rustdag wordt,
beschouwd Sn het Britsche Koninkrijk. Br
zijn talrijke categorieën van personen, die
'des Zaterdags slechts in den morgen hebben
te arbeiden'; maar het aantal mensehen, voor
wie de Zaterdag eetn gewone werkdag is,
is niet minder groot.
Voor zoover de vrije Zaterdagmiddag be
staat, kan worden gezegd, dat hij uitslui
tend is voortgevloeid uit zeden en gewoonten.
Tot iugTijpen van den wetgever heeft bijna
Hoodt aanleiding: bestaan en wettelijke voor-
Bchriften, die tot vrij af.geven op Zaterdag
middag zonden dwingen, zijn er dan ook
niet.
De geWoohté is zelve een uitvloeisel van
een andere gewoonte: de algemeen© viering
fvan den Zohdag als een dag van rust. Die
'Zohdag biedt den arbeider geen gelegenheid
tot hei doen van inkoop en en het behar
tigen der belangen zoowel van hemzelf als
.van zijn gezin. Daardoor ligt het voor de
hand, dat die gelegenheid op eenigen an-
deren dag wórdt gevonden en veelal
doch lang niet altijd hebben plaatselijke
gebruiken meegebracht, dat daarvoor de Za
terdagmiddag weTd gekozen. Het feit, dat
'het weekloon meestal Vrijdagavond (of Zatetr-
•dagmorgen) wordt uitbetaald, is aan de voor-
'keur voor den Zaterdag waarschijnlijk niet
vïeemd. Ook op het gebied van vermaak
en afleiding biedt de Engelsche Zondag- voor
dfrn „man uit het volk" al bitter weinig.
Geen sport dan in gesloten cluhsv waarvan
hij uit den aard der zaak geen lid kan zijn.
De musea zijn pas sinds betrekkelijk korten
tijd enkelo uren des Zondags open. Tentoon
stellingen zijn 's Zondags gesloten, concer
ten, tooneel- en cincmatograafvoorstellingen
alleen geoorloofd, wanneer financieel voor
deel behalen geon bedoeling is. Om dus aan
de niet geringe behoefte tot ontspanning
te gemoet te komen, is een andere vrijo tijd
als Zondag noodig. Het gebruik heeft dik
wijls, doch ook al weer lang niet altijd,
meegebracht, dat voor die vrije uren de
Zaterdagmiddag werd gekozen, cn groot©
voetbal- of cricket-'wedstrijden, vliegdemon-
straties, in 't kort vele georganiseerde
„games", worden bij voorkeur op dien mid
dag gehouden.
De vrije Zaterdagmiddag voor zoover
deze bestaat in Engeland is derhalve ge
deeltelijk zelf uit gewoonte voortgevloeid
en gedeeltelijk uit een andere zede: de Zon
dagsrust. Deze laatste is evenwel niet uit
sluitend „custom", maar vindt haar grond
in wettelijke bepalingen, waarvan de meer
of minder strenge toepassing voornamelijk
weer afhangt van de openbare meening in
een bepaalde plaats ten aanzien van het
vieren van den Zondag.
Het rapport treedt dan in bijzonderheden
betreffende die wettelijke bepalingen cn geeft
vervolgens de regelingen omtrent den vrijen
Zaterdagmiddag, door een aantal plaatselijke
overheden ten behoeve hunner ambtenaren
getroffen. De meeste dier regelingen doen
zien, dat er naar gestreefd wordt, voor zoo
veel mogelijk, den werktijd op Zaterdag
te écn of twee uur to doen eindigen voor
die takken van dienst, waar dit kan geschie
den zonder hot publiek belang te schaden.
Verschhead van eieren.
„La Société d'Aviculture" heeft een pro
cédé bekroond, volgens hetwelk op eenvou
dige wijze, zeer nauwkeurig, de ouderdom
van het ed kan worden aangegeven. Dit
procédé 19 gebaseerd op het feit, dat het
ei, in het water gedompeld, verschillend©
posities aanneemt, naar gelang van zijn
ouderdom.
Hoe ouder een ed is, hoe rechter het in
het water staat.
Tal van proeven hebben geleid om de voL
gende regels te formuleeren:
Het versche ed ligt horizontaal in de vloei- -
stofdat vah 4 a 5 dagen oud maakt met
den horizon een hoek van 30 erraden: de hoek
wordt tot 45 graden hij een ei van 8 dagen,
en 75 graden bij een ed van 3 weken, en.
eetn maand oud blijft het op zijn punt in
't water staan. Nog ouder, drijft het. Met
behulp vam een flesch, met graden-aanwij
zing, kan men in een oogopslag den ouder
dom bepalen.
Een oud procédé en zeer eenvoudig, is
het volgende: water met 10 pCt. zout heeft
dezelfde densiteit als een pas gelegd, koud
geworden ed. In deze vloeistof moet een
versch ei tot op den bodem zinkeneen
minder versch cd zinkt gedeeltelijk of blijft
drijven. („Mbl. t. d. Verv.")
Chineezen en oude kranten.
Volgens de National -i.eview" van
Shanghai gebruiken de Chineezen de mees
te oude kranten.
De douane-statistieken van Newchwang
toonen aan, dat in die haven gedurende
het jaar 1911 1918 ton oude Europeesche
kranten worden ingevoerd, voor een waar
de van 182.726 gulden.
Het schijnt, dat de Chineezen uit den
middenstand aan kranten de voorkeur Te
ven boven het mlandsche papier, om hun
nruren te behangen. Het krantenpapier 10
steviger en is ook meer bestand tegen een
inval van wandluizen, een ware plaag in de
Cbineesche woningen. Bovendien makeD de
Chineezen van krantenpapier vesten, die
hen beschermen tegen de koude. De kruh
tenimport is wat hoeveelheid betreft
toegenomen, echter in waarde gedaald. Dit
is toe te schrijven aan de gr00te ontwikke
ling der Cbineesche pers, die gedrukt
wordt op buitenlandsch papier, vooral uSÊ
Amerika afkomstig.
Een Fransche parfum-fabiikant heeft een.
artikel geschreven, waarin hij zijn meenin-i
gen meedeelt over het verband tusschen het
karakter der vrouw met het parfum, waar-,
«aan zij de voorkeur geeft. Al heeft dat-]
gene, wat in het artikeL gezegd wordt., niet'
de betrouwbaarheid van een wiskundig be-:
wijs of ook maar de beteekehis, welke een;
verhandeling over de „Herkenningstheorieën
in het Licht der Motaphysica" in de oogen
van den schrijver er van heeft, de. beschou
wingen van den fabrikant zijn ten minste
vermakelijk en zij maken er de dames op
merkzaam op, dat de keuze van een parfum
geen onverschillige aangelegenheid is, voor
zoover men de noodzakelijkheid van het. ge
bruik van parfum buiten beschouwing la-at.
Dikwijls is het eerste, wat opmerkzaam
maakt op de nabijheid van een vrouwelijk
wezen, do waarneming van een parfum. En
uit den geur. uit zijn opdringerigheid of
zijn discretie maakt men onwillekeurig ge
volgtrekkingen met. betrekking tot het kar
rak ter der wel nek en do verbruilcster.
De Fransche fabrikant deelt dus mede,
dat het wezen van ecu dame uit haar zak
doek ais hij geparfumeerd is gelezen
kan worden.
De vrouw, die aan den verfrisseheuden
ge.ur va"n Jockey-club de voorkeur geeft
boven ieder ander parfum, is een vroolijk,
eenigszins luchthartig persoontje, dio alles
van den besten kant bekijkt. Zij is verstan
dig en aangenaam in den omgang, zoodat'
Jockey-club zooals de kenner verklaart
altijd een goede gezellin voor den man ver
raadt.
Rozen.esscnee as de lievelingsgeur van de
elegante vrouw van de wereld. Met rozen
geur is altijd verbondon een stemming vau
weelde cn spilzucht. Deze naar rozen geu-.
reilde dames zijn het, die haar kostbaar
kanten zakdoekje op de trap verliezen en.'
bij den juwelier inkoopen doen, waardoor
den echtgenoot do haren te berge rijzen.
Heil d.engpne, dio een dame. het nol' maakt,
dio 1 avendêl-water voor baar toilet-tafel'
heeft uitverkoren! Do bescheiden-gemoede.
lijke atmosfeer der grootmoeders omgeeft deze'
vereerster van het typischo Bicdermeier.par-
fumzij is bescheiden en trouw, stil en»
goedig, precies zooals de geur, welken zij
'uitwasemt.
Weo echter dengene, wiens levenspad,
kruist met dat ecner vrouw, dio zich
goed doet aan sterke Indische parfums!
Dat zijn demonische, hartstochtelijk-wilde
naturen, die zelfs voor een misdaad niet
torugschrikken. Een zakdoek, gedrenkt met,
liet Indische parfum Phul.Nana, werd on
langs gevonden in de handen van een ver-»
moorden man, en toen men vaststelde, dat
zijn vrouw buitengewoon gesteld was op datj
parfum, leverde dit het middel tot de ont-'
dekking van de moordenaarster.
Merkwaardigerwijze is viooltjesgeur het
lievelingsparfum van de excentrieke en
wispelturige vrouw. Het bescheiden viooltje]
geniet de voorkeur van dames, die buiten-5
sporig, lichtzinnig en grillig zijn!
Dames met een artistieken aanleg gebrui
ken bij voorkeur een essence van witte rozen.!
Voor haar fantasievollen geest schijnt
alleen deze exotische, koele en teedere geur;
geschikt; andere parfums lijken dergelijken!
dames zwaar, dof en alledaagsch.
Als het eigenlijke parfum der moderne
vtouw wijst de deskundige frangipani aan.-
De gebruik ster van dit parfum houdt van
flirten, is voor de dames, met wie zij om
gaat een gevaarlijke vriendin, rookt veel,
eet in hoofdzaak slecht verteerbaren kosi
en leest boeken, die iedereen als niet ge
schikt veroordeelt.
Het meisje van tegenwoordig heeft in d*
eau de Cologne het parfum gevonden, da{
het best voor haar geschikt is. Zij kiesi
deze eenvoudige en discrete essenoe nieit
om opzien te wekken of haar bekoorlijk
heden te verhoogen, doch' alleen omdat het
haar frischheid en levenslust meedeelt.
De goedet. huisvrouw stelt zich tevreden
met den geur van veldbloemen; zij vindt
er in den idyllischen, gespierden eenvoud van]
het landleven en van die gezonde natuuft
d'Annunzio en de Pedel.
Volgen-s do „Stampa" van Turijn zou
d'Annunzio het volgende zijn overkomen:
Ramieri Benedettini ie pedel te Piza en
bovendien dichter en minnaar van poëzie.
Hij kent een aantal verzen van buiten en
heeft die van d'Annunzio wel een keer of
twaalf overgeschreven. Door dezen om
gang met poëzie van anderen kwam bij er
toe zelf verzen te gaan maken, en toen hij
eenmaal verzen gemaakt had, wilde hij
natuurlijk ook zijn verzen uitgeven. Onze
pedel had al lang opgemerkt, dat onbeken
de dichters zich bij het publiek laten in
leiden door beroemde meesters.
Hij moest dus trachten een voorredenaar
te krijgen. Wie zou Hem beter kunnen hel
pen dan de verhevenste onder de verheven,
dichters, de lieveling dor Muzen en ande
re dames, Gabriele d'Annunzdo?
De pedel zond een pak verzen naar zijn
beroemden kunstbroeder. Hij kreeg geen
antwoord. Hij werd ziek van ongeduld,
kon het niet langer uithouden. Op een
vrijen dag ging hij naar Marina di Pisa,
om d'Annunzdo op te .zoeken; maar hij
vond hem niet thuis. Dus, ging hij hem
bezoeken. Hij vond hem in het bosch, ter
wijil d'Annunzio zijn paard bij den teu
gel leidde en te voet aan het dichten was.
„Meneer de dichter, ik ben Benedettini,
die u verzen heeft gestuurd, en kom u
vragen of u nu eindelijk een voorrede voor
me geschreven hebt." d'Annunzio antwoord
de, dat hem zooveel verzen gestuurd wer
den, die hij nooit las, dat die van den pedel
waarschijnlijk bij de ongeopende pakken
zouden liggen. De pedel wist raad. Hij zei
ieen eindeloos aantal sonnetten en andere
verzen voor het onthutste slachtoffer op
Om zichzelf te vermaken en om van den
opdringerigen pedel af te komen schreef
d'Annunzio op een stukje papier:
Mijn beste dichter, hartelijk dank voor
de opdracht van uw sonnetten, die vol zijn
van Toskaansohe bekoring. Ik hoop, dat gij
de wreedheden ran het Lot altijd zult over
winnen, opdat gij uw onschuldige Muze
met rustiger oor zult kunnen beluisteren.
En ik veTwaclit van u nog andere dichter
lijke gaven.
Marina di Pisa, 14 Febr. 1910.
Uw
Gabriele d'Annunzio."
„Wel bedankt, meneer poëet", zei Ra
mieri Benedettini, die meteen afscheid
nam.
En.eenige maanden later vond hij
Voor zijn prulverzen werkelijk een uitgever,
dank zij de voorrede van d'Annunzio. Ze
zijn verschenen. De pedel is overgelukkig,
maar d'Annunzio vindt, dat hij een gek fi
guur maakt.
In een met cijfers toegelicht artikeltje
over dit onderworp in „De Voorzorg"
komt de heer G. L. Janssen tot de slot
som, dat een koele zomer en een zachte
winter blijkbaar het gezondste zijn.
Een koelen zomer hebben we waarlijk
wel gehad. Van Januari tot April wae het
echter vrij zacht weder dit jaar.
Als nu November en December niet te
koud zijn, dan wordt het een gunstig sterf
tejaar, en kunnen we zoo tevreden zijn,
schrijft hij, als een schoenmaker in Augus
tus 1912.
Niet alleen de temperatuur heeft in
vloed op de sterfte; maar ook de heer-
echende windrichting, de regenval, de be
wolking.
De schrijver van een werk, door den
heer J. aangehaald, dr. A. G. Oland, komt
tot de volgende conclusie:
De invloed van het weeT op het sterf
tecijfer is in de voornaamste factoren,
die het weer samenstellen, zichtbaar.
Den grootsten invloed oefent de tempera
tuur uit: op het algemeen sterftecijfer
vooral in den winter, op het kindersterf
tecijfer vooral in den zomer, en wel in
dien zin, dat lage temperaturen des win-
$ere het algemeene, zoowel als het kinder
sterftecijfer, doen rijzen, terwijl des zo-
«nera hooae temperaturen op het algemee
ne sterftecijfer een ongunstigen invloed
uitoefenen, welke invloed evenwel te
weeggebracht wordt door het kindersterf
tecijfer, dat 9 pGb. ongunstiger is bij
warme, dan bij koele zomers.
De regenval blijkt van minderen invloed
op het sterftecijfer. Over het algemeen
zijn droge zomers, zoowel als droge win
ters, ongunstig, terwijl natte zomers gun
stig en natte winters zonder merkbaren
invloed zijn.
Op de kindersterfte werken, natte zo
mers iets ongunstiger dan droge zomers.
De windrichting is over het algemeen
van zeer duidelijken invloed op het sterfte
cijfer. De noordelijke winden doen het
sterftecijfer, zoowel in den winter als in
den zomer en in de lente, hooger wor
den, hetgeen niet alleen voor de algemee
ne, maar eveneens voor de kindersterfte
geldt.
Ook de invloed, dien de bewolking uit
oefent, is onmiskenbaar.
Zoowel des zomers als des winters geeft
geringe bewolking een hooger sterftecijfer
dan abnormaal groote bewolking.
De ataatspost van Cyrus legde den weg
van 2467 K.M. af in 6 dagen, d.i. 410 K.M.
in de 24 uur. Zoo althans luidt het be
richt, dat gedeeltelijk ook in het boek Es
ter te vinden is. 't Moeten koeriers ge
weest zijn, die geregeld van paarden wis
selden en zelf afgelost werden.
Ceasar kwam in 8 dagen van Rome tot
Arles, d.i. 150 K.M. in de 24 uur, en als
de berichten juist zijn, heeft Tiberius zelfs
de dubbele snelheid bereikt, toen hij van
•favia naar Mainz reisde, en a'at nog wel
buiten het eigenlijke Romeinsche gebied,
dus op slechtere wegen.
In het verkeer tusschen Italië en Dui+«ch-
la.nd bracht men het in de middeleeuwen
niet verder dan tot 30 K. M per dag;
hoogst belangrijke berichten verplaatsten
zich 45 K. M. per etmaal. Deze langzaam
heid van beweging was voornamelijk toe
te schrijven aan het in verval geraken
van de verkeerswegen, de wegen waren
zoo slecht en het land onveilig. Hooge per
sonage-s reisden met een aanzienlijk ge
volg op lastdieren of waar het kon in
plompe wagens.
Wel reisde men in die dagen sneller te
water d!an over land, maar het was toch
ook maar een matig tempo. Bernard van
Clairveaux deed in 1147 in 3 dagen 97
K. M. van Bazel den Rijn af en Frederik
Barbarossa kon het' op den Main in den
zelfden tijd slechts tot 135 K. M. brengen.
Betrekkelijk vlug warden reeds in de
16de eeuw d'e brieven enz. vervoerd. De
Augsburger post reed omstreeks 1555 in 7
of 8 dagen naar Venetië, d. i. 61 a 65 K.M.
per etmaal.
In 1650 had men ongeveer 360 uur noo
dig om a'en 800 K. M. langen weg van
Marseille naar Parijs af te leggen. In 1 ,ö0
deed men deze reia in 80 uur, en in 1785
reisde men van Bazel naar Parijs (540
K. M.) in 45 uur.
Onder het Keizerrijk ging het verkeer
nog vlugger. Den weg van Straatsburg
naar Parijs legó'o Napoleon in 1812 met
Maria Louise in 36 uur af, een afstand van
450 K. M,
Kort voor de invoering der spoorwagens
werden de diligences, ijlwagens ingevoerd.
De eerste welke in Duitschland reed in
1819, legde 12£ K. M. per uur af. Toch had
Freiherr von Stein in 1828 ruim 24 uren
noodig om van Mainz naar Keulen te ko
men.
Een reis van Keulen naar Londen over
Brussel, Ostende en Dover nam 55 uur in
beslag. Omstreeks 1830 kcm men de gemid
delde snelheid stellen in Engeland op 16,
in Pruisen op 14, in Zuid-Duitschland en
Oostenrijk op 10, in Frankrijk op 12, in
Zwitserland op 8.1, in Italië en België op
7'i K. M. per uur.
Hieruit verklaart het zich, dat aanvan
kelijk in Engeland de spoorwagens den
ineesten tegenstand vonden. George Ste-
phensoD kon eerst op succes rekenen, toen
hij bewees 24 K. M. in het uur te kunnen
afleggen. („Nederland")
Drinken aan tafel.
Twee Amcrikaansche doctoren, Nattill
en Hawk, hebben deze brandende kwestie,
voorgoed trachten uit te maken door een se-
rie proefnemingen.
Feitelijk was de vraag, die zij zich ter
oplossing voorstelden, deze: Neemt 't men-^
schenlichaam meer of minder voedend»
bestanddeelen, vet, suiker, stikstof, enz.,
op en worden die bestanddeelen beter of;
minder goed verteerd, wanneer men bij het
eten drinkt?
De resultaten der proefnemingen waren
verbluffend en direct contrarie van wat de
algemeene opvattingen leverden. Bij het 1
drinken van een liter water bij den maal
tijd afgescheiden natuurlijk van de vloei-'
stoffen, in de spijzen aanwezig werden,
in de excrementen belangrijk minder vet-
deelen, stikstof en koolhydraten aangetrof-'
fen dan op grond van het opgenomen voed-'
sel te verwachten wae geweest. Hieruit
volgt, dat het lichaam die vocdingsdeelen
in hooger mate heeft vastgehouden en duf,
door de rijkelijke opneming van water de
spijsvertering was bevorderd'.
YVa-s de hoeveelheid water de helft, dan;
bleef het résultaat vrijwel hetzelfde. A1-'
leen de hoeveelheid onverteerd vet was iets
hooger. De invloed van het water bleek nog
u-ren na het gebruik er van duidelijk te
constateeren. Het verkregen resultaat be
wijst, dat door het water een verhoogde
afscheiding van maagsappen wordt ver
oorzaakt, terwijl tevens de maag- en darm--
inhoud wordt verdund, waardoor de werk-]
zaamheid der fermenten en de absorbatie'
wordt vergemakkelijkt.
Wanneer is het poeder uitgevonden, wan-
neer werd het voor de elegante wereld een
onontbeerlijk bestanddeel van een zorgvul
dige kleeding en lichaamsverzorging?
Het is bewezjen, dat reeds de oude
Hebreen goudpoeder gebruikten en de Hel-
leensche vrouwen bedienden zich van een
int asch gemaakt poeder, al6 teeken van
rouw.
Toen later in het oude R-ome weelde en
genot de burgerlijke deugden verdrongen,
grepen de voorname Romeinsche naar een
goudpoeder, dat slechts voor de rijken te
verkrijgen was, en indien misschien ook niet.
als schoonheidsmiddel, dan toch als bewij»'
voor den rijkdom der draagster kon gelden.
Werkelijk mode werd het poederen eersb
ten tijde van Hendrik IV van Frankrijk en
men neemt aan, zooals in Alfieri ver
haald wordt, dat het de rondreizende Itali-,
aansohe tooneelspelers waren, die indirect
deze mode deden ontstaan. De Italiaansche
acteurs trokken in dien tijd geheel Europa'
door en daar zij het doel van hun reis ge
woonlijk eerst kort voor de voorstelling be
reikten en van den tocht over den land
weg meestal bestoven geworden waren,
pleegden zij, om geen tijd te verliezen hun
gezichten te bepoederen, vóór het spel be
gon.
Wat op het tooneel een practisclie nood
zakelijkheid was, ging als weelde en mode.
weldra op het publiek over en de tijd
kwam, dat geen lid van de voorname we
reld zich anders kon laten zien dan bedekt
door een zoo dik mogelijke laag sneeuwwit'
rijstpoeder.
De mannen vooral konden niet genoeg,
aan deze mode doen en ten tijde van Hen
drik IV overtroffenzij de dames verre
in het gebruik van poeder. De gewoonte1
zich te poederen was nu eenmaal ontstaan
en populair geworden; de loop der eeuwen
vermocht er niets weer aan te veranderen,
al is het een feit, dat de mannen metter
tijd aan het schoone geslacht, wat betreft
het verbruik van rijstpoeder, zonder af
gunst alle voorrechten overdroegen.
