jfo. IGOll. LEIDSOK DAGBLAD, Donderdag* 2 Mel. Tweede Blad. Anno 1912.
Tweede Kanier.
Buitenlandseh Overzicht.
FEUILLETON.
Wonderlijke avonturen.
De Weener bladen bespreken orer het ge
heel de redevoering van Berohtold in vriend
eohappelijk-waardeerenden geeet. De „Nene
(reie Presee" legt, dat Berohtold klaarblij
kelijk Aehrenthal's testament ronder voor
behoud heeft aanvaard, en zioh geheel be
weegt langs de door hem aangegeven rich
tingslijnen. Maar daarnaast wijst het Olad
er op, dat Berohtold's manier van zioh uit
te spreken, zoo geheel anders la. Vooral
naast Sassonof's bij dooeerende afgeme
tenheid maakt de frieohheid van dit résu
mé een aangenomen indruk) en ook de
toon, waarop Berohtold over Rusland
spreekt, is vriendschappelijk en hartelijk.
De politieke strijd is Amerika is
thans toegespitst in een strijd tusaohen
twee mannen Taft en Roosevelt, en
het maakt onder het betere (ïeel van het
Amerikaansohe publiek een pijnlijken In
druk, dat deze beide mannen, 't staatshoofd
en het gewezen staatshoofd^ elkander zoo
fel te lijf gaan. Vermoedelijk zal de uitslag
der voorverkiezingen in Massachusetts wel
eenigazins beïnvloed worden, door de sta
kingen in de textiel industrie, die veel
wrok hebben nagelaten, welke zioh zeker
in die allereerste plaate wel tegen het hoofd
der regeering zal uiten.
De volledige uitslag van de voorverkie-
zingeu in Massachusetts voor den Repubïl-
keinsohen candid'aat voor het president
schap heeft 18 afgevaardigden voor presi
dent Taft en hetzelfde aantal voor Roose
velt opgeleverd!.
Ohamp Olark, de voorzitter van het huia
van Afgevaardigden, heeft den anderen
Demooratisohen candidaat Woodrow Wils
soil, gouverneur van den staat New-Yersey,
met de verhouding van ruim twee tegen
één geslagen voor de oandadatuar der de
mocratische partij in denzelfden staat.
Roosevelt heeft afstand van zijn recht
gedaan op de stemmen van 8 der RepubH-
keinsche afgevaardigden uit Massachusetts,
aangezien bij de stemopneming is gebleken,
dat 9000 kiezers, düe voornemens waren ge
weest om deze aoht afgevaardigden de op
dracht te geven voor Taft te stemmen, hun
stembiljetten uit onachtzaamheid' ongeldig
hebben gemaakt. Roosevelt heeft aan deze
afgevaardigden geseind, dat hij ia deze
omstandigheden verwachtte, dat zij voor
Taft zouden stemmen.
Tereenlglngi „Schoonheid in
Opvoeding en Onderwijs-"
Gisteravond sprak in een vergadering der
Leidache afdeekng de Rector van het Gym
nasium, alhier, dr. N. J. Beversen, over
„William Morris".
Hij deed het hoofdzakelijk met het
doel om de leerlingen der hoogste klas
sen van het Gymnasium, de H, B.-8.
voor Jongens en dSe voor Meisje», die een
uitnoodiging voor deze voordracht hadden
ontvangen, in te leiden In het werk van
dezen Engelsohman op het gebied der deco
ratieve lauist. Hij schetste het leven van
dezen veelzijctigen man, dichter, proza*
sohrijver, kunstenaar op velerlei gebied)
hij schetste zijn grooten invloed ep het ge
bied der versieringakunst, in het bijzonder
wees hij op hetgeen Morris had gedaan op
het gebied van drukkunst. Hij wees ook op
Morris' groots beteekenis hierin: dat hij
in woord en daad streed tegen de meening,
dat kunst iets moest zijn voor bevoorrecht»
weinigen, dat hij steeds gestreden had
voor de meening, dat de dingen die onze
huizen versieren, dingen moeeten zijn, wel
ke vreugde gaven aan maker en gebruiker.
D« tentoongestelde verzameling platen,
behangselpatronen, boeken van verschillen,
de persen (Kelmscott-press, Doves' press,
Eragny-press, enz.) gaf aanleidinig om de
beginselen, cRe Morris bij zijn werk leidden,
te bespreken en van die beginselen den goe
den en den verkeerden kant aan te wijzen.
Doch de spreker toonde, hoe zelfs de fou
ten en de dwalingen van dezen sterken, ge
weldigen werker tooh samenhingen met de
groote deugden in zijn werk.
Ten slotte besprak hij de herleving der
sierkunst in ons land. Was hier rechtstreek,
sche invloed van Morris 1 Dit is moeilijk aan
te geven. In de ontwikkeling der verschil
lende kunstuitingen der laatste halve eeuw
ia een merkwaardig verband, rioh karakte-
riseerend in het zoeken naar schoonheid ln
de duisternis deT leelijkheid. Spr. gaf een
vluohtig overzicht, van hetgeen er in ons
land op het gebied van decoratieve kunst
en gebruikskunst is gedaan, en waarschuw
de vooral tegen bet mooi-vinden van al wat
maar „nieuw" is. Deeren zien, studie, en
voorlichting van hen, die een goed Inzicht
in deze dingen hebben, la noodig.
Verschillende meeningem van Morris wer
den toegelicht door voorlezing van eenlge
stukken uit zijn voordrachten.
Belangstellenden kunnen wij er op wij
zen, dat de mooie Kelmaootb-Ohauser ge
durende eenigeu tijd bij den boekhandelaar
Dubbeldeman (Prinsessekaóe, hoek Haar
lemmerstraat) voor het raam zal liggen.
flefc PantsorBohip.
Eerste spreker was over dit onderwerp
in de sitting van gisteren de heer Van
Wassenaar van Oatwijok, die be
toogde, dat tot op dit oogënblik geen enke
le adviseur van den Minister van Marino,
nooh de marinekringon zioh hebben ver^
klaard vóór een schip van het kleine type,
dat door den Minister voorgesteld wordt
Spreker betoogde de wen3ah.elijkh.eid van
een torpedovloot boven een slagschepen-
vloot, maar hoe ook de keuze tusschen
beide uit moge vallen, torpedo-j a g e r s
zijn er in elk geval noodig voor de be
scherming van Indië. Het ia struisvogel
politiek, om een alagvloot te bouwen van
onvoldoend gehalte en onvoldoend aantal.
Spr. zet uitvoerig uiteen, dat feitelijk ten
aanzien van de geheele vlootplannen dea
Ministers een nader ondersoek moest
plaats hebben over de vraag of niet met
minder kosten het doel beter was te berei
ken. Het sohip, dat de Minister nu op star
pel wil zetten, is ongeschikt voor het doeL
Noodig is alleen een kruiser, die gemakke
lijk overal komen kan.
De heer Verhey zette uiteen, dat hij
met 's Ministers voorstel niet mee kan
gaan, omdat naar zijn overtuiging, het
voorgestelde schip niet past in onze vloot-
organisatie.
Spreker wees er op, dat de Minister,
•door rijn verklaring, dat dit aohip als ge
heel op zichzelf staande moet worden be
schouwd, geheel op losse aahroeven zet zijn
oorspronkelijk plan van een eskader van
vier schepen.
Spreker betoogde breedvoerig de wen-
sohehjkheid van een torpedoboot, die be
ter dan een «wakke artillerie-vloot en voor
verkenningstochten vooral geschikter is.
Sprekers bezwaren tegen het type schip,
dat de Minister wil, sluit echter daarom
niet in dat höj zou kunnen medegaan met
den aanbouw van de zeereuzen, welke men
in andere kringen wensoht en waartegen
de Minister bezwaren van personeelen en
financieelen aard heeft, die de overweging
zeer waard zijn. Maar spreker blijft er bdj
dat het thaDS voorgestelde sohip niet ge
schikt is voor den Indischen dienst.
De heer Huge nholts betoogde, dat,
zoolang gelijk thans het geval is, de kwes
tie van de keuze van het me eet geschikte
sohip voor onze organisatie in onderzoek is.
En spreker hoopt, dat düt onderzoek met
volkomen kalmte en degelijkheid zal ge
schieden. Elke poging, om de zaak in e eni
gerlei richting te drijven is voorbarig en
onaannemelijk en daarom is ook de aan
vrage, van het thans door den Minister ge-
wenschte sohip voorbarig en niet te aan
vaarden. Het geheele streven van den Mi
nister en zijn vlootprogram is, naar spre
kers, overtuiging, nSet anders dan om
vooruit te Stoopen op de kustdefenai?. En
dit streven vindt zijn ergerffijkste uiting in
de aanvraag van het panteersohip.
Spreker ziet in de aanvrage tweeërlei
tactiek van den Minister; in de eerste
plaats rekent hij er op voor Indië er wel
een sohip door te «uiten krijgen, eoodat hij
rpurkijo heeft aan don drang, die van
jjie zijden werd geoefend, niet langer lrun-
aen of willen weerstand bieden, en gisteren
heeft do ministerraad besloten tot de onmid
dellijke openstelling dor Dardanel-
Jen over to gaan-
Het werd tijd, want de internationale han
del leed groote schade-
In de haven van Konstantinopal werden
niet minder dan 99 stoombooben, met een
loding ter waarde van drie a vier millioen
pond sterling, vastgehouden. Elke dag. dat
do Dardanellen gesloten blijven, beteekent
een direct vorlie3 van meer dan 3000 pond
eierling, zoodat het duidelijk is. dat de
belanghebbenden ongeduldig werden.
„Times" deelt mede waarom Turkije
de Dardanellen niet wilde openen, nietto-
gen staan de Oostenrijk-Hongarije cn Duitsch-
laud zioh aangesloten hadden bij de stappen
door Engeland en Rusland te Konsbantinopel
gedaan.
Turkije heeft te St-Pctersb uïg doen we
ten. d^t de kabels, die de eilanden in de
Aegeïsche Zee met de Dairdanellen en Kon
stantinopel verbinden, doorgesneden zijn en
het dus niet meer gewaarsohuwd kan wor
den wanneer de Italiaansohe vloot nadert.
In St. Petersburg heeft men het juiste van
'deze beweegredenen zeer goed ingezien-
Volgens de „Tanin" zal de regeering de
Dardanellen sloohts voor 2 of 3 dagen open
stellen om do handelsschepen, die voor de
zeeengte verzameld zijn, in de gelegenheid
te stellen er door heen te varen, en wil
rij ze dan weer afsluiten-
iWat betreft het in de liaven van Smyrna
gezonken stoomschip „Texas" wictrdt me
degedeeld, dat van de 108 passagiers en 32
leden der bemanning 62 personen gered zijn.
Daaronder zijn 9 gewonden; 78 meiischen
gelden als verdronken-
Uit Smyrna wordt aan de „Osmanischo
Lloyd" gemeld, dat de „Texas" volgens de
laatste berichten niet op een mijn gestoo-
ten, maar dJoor een granaat getrof
fen is. Toen het schip te ver achter de „Mon
tana", die door loodsen bestuurd werd,
voorbijvoer, werden 2 losse en 4 scherpe
schoten op het sohip gelost. Het vierde
schot trof de „Texas" in het middenschip,
waardoor een betelontploffing ontstond. Ze
kere beriohten over het vergaan van de
„Texas" izijn echter nog niet te krijgen-
Het schijnt, dat de Duitsohe Rijks-
d g ernstig voornemens ia, maatregelen
te nemen, om aan den due 1-d wang voor
officieren een einde be maken. Het cen
trum, dat thans besloten schijnt, om op te
treden, is voornemens reeds in de begroo-
tingsoommissie daarmede te beginnen.
Ten minste de ,,Köln. Yolkszeitung" deelt
mtde, dat naar aanleiding van vele brieven
uit offioierrimngen aan leden van het
centrum, en aan leden van andere fracties
ïd den Rijksdag, en waarin beslist tegen
den duel-dwang wordt opgekomen, deze
zaak ernstig zal worden aangepakt. Het
centrum zal in de begrootingsoommissie een
wijziging van het militaire strafwetboek
voorstellen, waarin de duel-dwang in het
leger verboden wordt.
Hoe dat gaan zal is niet heel duidelijk.
Waarschijnlijk zal een motie worden voor
gesteld, waarin de regeering wordt uitge-
noodigd zulk een wetswijziging in te die
nen, tenzij door eenige partijen een voor
stel daartoe bij den Rijksdag wordt inge
diend, en op de gewone wijze wordt behan
deld; voor de verwerping van voorstel of
motie behoeft bij de tegenwoordige samen
stelling van den Rijksdag geen vrees te be
staan.
De „Rheinisoh-Westf. Ztg." poogt dit op
treden als een beschimping van den kei
zer, een bemoeiing met de oomman do-macht
voor te stellen, en geeft d)e regeering den
raad, in dat geval den Rijksdag te ontbin
den wegens „poging tot schaamteloozo
chantage". Dat zou de beste manier zijn,
om de zaak te bespoedigen, en de duel-
voorstandiers geheel en al in 't ongelijk te
stellen.
Gisteren hebben wij. een telegram opge
nomen omtrent een disoussie in de commis
sievergadering voor de leger- en vlootvoor-
22)
Om de waarheid te zeggen, was alleen
het montuur echt. Réteaux de Vilette had
het bewaard, terwijl De la Motte en zijn
vrouw naar de vier windstreken de bru
taalweg uitgebroken steenen verkochten,
de bewonderenswaardige steenen, die door
Böhnier met zooveel zorg waren uitgezocht.
Later, in Italië, verkocht Réteaux het mon
tuur aan Gaston de Dreux-Soubiae, neef en
erfgenaam van -den kardinaal en die ter
herinnering aan zijn oom, wiens nagedach
tenis hij in dankbaarheid eerde, de weinige
diamanten terugkooht, die in het bezit van
den Engelschen juwelier Jefferys waren ge
bleven Hy. vulde ze aan met andere dia-
bonten van veel minder waarde, doch van
dezelfde afmeting en slaagde er in het heer-
hjh© „halssnoer van de koningin" te recon-
stnueeTen, zooals het uit de handen van
Bóhmer en Bassenge was gekomen.
Op dit historisch kleinood waren de
Lreux-Soubises trotsoh sedert bijna een
©e-uw. Hoewel verschillende omstandighe
den hun vermogen aanzienlijk hadden ver
hinderd, liever beperkten zij hun levens
wijze dan dat zij de kostbare, koninklijke
^liquie van de hand zouden hebben ge-
to&n. In het bijzonder de tegenwoordige
8}aaf was er aan gehecht als aan het huis
jnner voorvaderen. Voorzichtigheidshalve
hij een kluis gehuurd bij heb Crédit
yonnais, om er het halsnoer in te bewa-
en* Hij ging hei er zelf halen op den na
stellen over onze en België'® neu
traliteit.
Een lid van de vrijzinnige volkspartij
was van meening, dat Nederland zijn neu
traliteit moe8b beschermen, om zich niet
aan het gevaar bloot te stellen, dat Neder
land! gekozen zou worden tot 't toon eel van
een oorlog. Minister von Kiderlen-Wachter
antwoordde, dat de neutraliteit van België
internationaal gewaarborgd was. Of hij
iets over Nederland gezegd heeft, en zoo
ja, wat hij dan daarover zeide, is niet In
het verslag vermeld.
In de commissievergadering hebben de
sociaal-democraten meegedeeld, dat zij be
reid zijn te stemmen vóór een voorstel waar
bij een directe belasting wenschelijk ge
acht wordt in plaats van een indirecte, tob
het opbrengeD van de gelden, noodig voor
de leger- en vlootuitbreiding m.o.w. aat zij
dus hun stem zullen geven aan een suc
cessiebelasting.
Volgens de „Nat. Zeitung" is de vrijzin
nige volkspartij van plan een voorstel in te
dienen tot het invoeren van deze belasting.
Het zal dan blijken of de Regeering ge
lijk gehad heeft met haar verklaring, dab
in dezen Rijksdag toch geen meerderheid
bestaat voor de erflasten.
In het Engelsohe Lagerhuis is
dezer dagen de beraadslaging in tweede
lezing van het H o m e R u 1 e-wetsontwerp
aangevangen en zal voortgezet worden ge
durende den voor regeeringsvoorstellen
aangewezen tijd tot Donderdag 9 Mei. Mi
nister Churchill opende de beraadslaging
met het onderwerp te behandelen van uit
het gezichtspunt der jongere generatie, die
sedert de wetsontwerpen van 1886 en 1893
was opgekomen. „Wij gelooven, dat zeer
groote voordeelen voor liet rijk verkregen
zullen worden, in het bijzonder wat de be
trekkingen met de koloniën en het buiten
land betreft, door een geheel goede ver
standhouding tusschen het Engelsche en
het Iereohe volk", heeft de minister o.a.
gezegd.
Walter Long heeft uit naam van de op
positie gesproken en nog eens gedreigd met
het verzet van Ulster. In 1886 en 1893 was
het hun ernst geweest, nu was het hun
d)oodelijke ernst.
De staking derRijnsohippera, die
zoo rustig begon, heeft reeds bot w io e s t e
tooneelen geleid. In de haven van
Ruhrort zijn werkwiTige schippers over
vallen en zwaar mishandeld. De zich in hun
bezat bevindende levensmiddelen en Idee-
dingstukken werden hun met geweld ontrukt
en vernield. Onder de stakers heersohb
groote opwinding, daar verscheidene groote
roederijen er in geslaagd zijn met behulp
van werkwilligen uit het buitenland haar
bedrijf weeT op te nemen. Hedenmiddag
zijn in de haven van Ruhrort verscheidene
met werkwilligen bemande booten binnen
gekomen. De roederijen hopen het bedrijf
binnen korten tijd geheel te kunnen her
vatten.
De bemanningen der Nederland
se h e sleepbooten hebben tot nog toe niet
besloten eveneens tot staking over te gaan,
zoodat de beweging, waarschijnlijk een voor
de stakers ongunstig verloop zal kunnen ne
men.
De Oostenrijksohe delegaties
zijn weer bdj een gekomen.
In de Hongaarsche delegatie hield graaf
Ziohy een hartelijke herdenkingsrede over
Aehrentiial, waarna de nieuwe minister
van buitenlandsche zaken, graaf Berohtold.
een ontwerp-begrooting indiende, die voor
zes maanden, dus tot einde October, strekt
Bij de indiening hield graaf Berohtold de
toespraak over de algemeene en buïoen-
landïsohe politiek.
Die redevoering maakte een goeden in
druk, zoowel wegens den voornamen vorm
als wegens de helderheid der gedachten.
Bijzonder trok de aandacht de hartelijk
heid, waarmede de Ooetenrijksehe minister
de betrekkingen tot het Duitsohe Rijk be
sprak; daarmede toonde hij, anders dan
zijn voorganger, niet te schromen, om op
die verhouding den nadruk te leggen, aon-
der vrees, dat hij daardoor den schijn van
afhankelijkheid van Duitochland op zioh zal
laden.
middag van den dag, waarop zijn vrouw
er zich mee wilde tooien, en bracht het er
den volgenden dag ook zelf weer heen.
Dien avond, op de receptie in het Paleis
van Castilië, behaalde de gravin een groot
8ucoes en koning Ohristdaan, wien ter eere
het feest werd gegeven, merkte haar
sohoonheid op. De juweelen parelden om
den bekoorlijken hals. De duizenden facet
ten dër diamanten aohitterden en flonker
den als vlammetjes in den glans der lichten.
Niemand andea's dan zij naar het schijnt,
had met zooveel gratie en adel den last
van zulk een sieraad kunnen dragen.
Het was een dubbele triomf, dien graaf
De Dreux innig genoot, en waarmee hij
zioh golukwensohte, toen zij terug waren in
de kamer van hun oud heerenhuis in den
faubourg Saint-Germain. Hij was trotsch
op zijn vrouw en misschien even trotsch op
het kleinood, dat zijn famiile sedert vier
geslachten glans verleende. En ook zijn
vrouw voelde zioh daardoor wat verwaand,
een gevolg trouwens van haar hooghartig
karakter.
Niet zonder leedwezen maakte zij het
halssnoer van haaf schouders los en reikte
het haar man over, die het met bewondering
beschouwde, alsof hij het nog nooit had ge
zien. Nadat hij het vervelens in het met de
wapens van den kardinaal getooid étui van
rood leder had geborgen, ging hij naar een
naburig vertrek, een soort alooof als 't
ware, die volkomen van de kamer afge-
soheiden was en waarvan de eenige ingang
zich aan het voeteneinde van hun bed be
vond. Evenals vorige malen borg hij het
étui op een vrij hooge plank tusschen hoe-
dendooizen en stapels linnengoed. Hij sloo4»
de deur weer en ontkleedde zich.
Den Volgenden morgen stond hij tegen
negen uren op met het doel voor beet ont
bijt naar heb Crédit Lyonnais te gaan. Hij
kleedde zioh, dronk een kop koffie en ging
naar den stal. DaaT gaf hij rijn bevelen.
Eén der paarden gaf hem zorg. Hij liet het
in rijn tegenwoordigheid loopen en draven
op dë binnenplaats. Daarna keerde hij Wj
zijn vrouw terug.
Zij had de kamer niet verlaten en waa,
geholpen door haar dienstmeisje, bezig zich
te kappen. Zij zeide tot hem:
„Gaat ge uit?"
„Ja, de gewone boodschap."
„O ja, dat is voorzichtiger."
Hij ging het kabinet binnen. Maar na
eenige oogenblikken vroeg hij, ronder de
minste verbazing trouwens r
„Hebt gij het weggenomen?"
Zij antwoordde:
„Weineen, ik heb niets weggenomen."
„Hebt ge het dan op een andere plaats
gelegd?"
„Yolstekt niet. Ik heb deze deur zelfs
niet opengedaan."
Hij kwam met onthutst gelaat te voor
schijn en stamelde met nauwelijks ver
staanbare stem:
„Hebt gij het niet? Dan..."
Zij snelde toe en zij zoohteïi koortsachtig,
wierpen de bordpapieren doozen op den
grond en woelden de stapels linnengoed
dooreen. En de graaf herhaalde
„Yergeefs... alles, wat wij doen, is ver
geefs... Hier, daar, op die plank heb Ik
het gelegd."
„Hebt ge u niet vergist?"
„Hier, daar, op deze plank, ën n?et op
een andere."
Zij steken een kaars aan, want Hët ver
trek was vriji donker, en zij namen al het
linnen weg en alle voorwerjen, die in den
weg stonden. En toen er niets meer in het
kabinet was, moesten zij rich wanhopig be
kennen, dat het beroemde halssnoer, het
„halssnoer van de koningin," verdwenen
was.
Vastbesloten van aard liet de Gravin, Bon
der tijd met vroohteloo» gezeur te verspil
len, den commissaris van politie, Yaloibe,
waarschuwen, wiens scherp verstand en
doorzicht zij reeds gelegenheid hadden ge
had te waardeeren. Men bracht hem tot in
bijzonderheden op de hoogte, en dadelijk
vroeg hij
„Zijt gij er zeker van, manheer de graaf,
dat niemand gedurende den nacht door uw
kamer is kunnen komen?"
„Beslist zeker. Ik slaap zeer licht. Nog
sterker: de deur van deze kamer was dioht-
gegrendeld. Ik heb den grendel er vanmor
gen afgeschoven, toen mfln vtouw tt dienst,
meisje schelde."
„En bestaat er geen aavder middel, om
in het kabinet te komen?"
„Geen enkel."
„Geen venster?"
„Ja, maar het is dichtgespijkerd."
„Mag ik mc daar zeif eerss van overtui
gen?"
Men stak kaarsen aan en dadelijk vestig
de Valorbe er dë aandacht op, dat het
venster slechts tob halverhoogte dichtge
spijkerd was tot een sluitboom, die boven
dien niet precies op het vensterkruis sloot."
„Hij sluit er voldoende op," hernam De
Dreux, „dat het onmogelijk is hem te ver
plaatsen, zonder veel lawaai te maken."
„En waar komt dit venster op uit?"*
„Op een binnenplaatsjes-
er een Indisch eohip vrij krijgt, om er een
der Nederlandfiohe waardelooce Kortenaers
mee te kunnen vervangen, en in de tweede
plaat» wil de Minister waarschijnlijk op die
manier arbeid verschaffen aan onze wer.
ven om deze aan den gang te houden. Bei
de motieven veroordeelt spreker.
Spreker kenschetst het schip, dat de Mi
nister wil, als akelig prutswerk en oonclu-
aëert dit uit uitlatingen van niemand min
der dan den Minister zelf in dien» memorie
van toelichting en waaruit blijkt, dat het
schip nog zal blijven beneden de te stellen
min imun> eüschen.
De kwestie van een torpedovloot maakt
de heer Hugenholt* los van het aan
hangige ontwerp, omdat daarover thans
geen beslissing gevraagd wordt. Maar baf
voorbaat wijst spreker op de groote beswa
ren, welke de Minister tegen een toTpedo-
vloót heeft, en waarbij spr. aan de zijde
van de»n Minister staat.
Spreker vraagt waarom wij ons tooh
eigenlijk zulke groote uitgaven voor onze
vloot moeten getroosten, waar niet alleen
de Minister, maar ook de staatscommissie
van oordeel is, dat wij volslagen machteloos
staan tegenover een vijand, die ons onze
koloniën wil ontnemen, en onze zaak hope
loos staat, als wij geen bondgenoot hebben,
die ons bijstaat. Dit speculeeren op bondge.
nooten keurt spreker ten sterkste af; maar
bovendien is hij overtuigd, dat met of zon
der bondgenoot er niet» aan te doen is ak
de mogendheden besloten «uilen hebben
onze koloniën te verdoelen, en daartegen
geen schepen van welke grootte obk zullen
kunnen helpen.
Ook handhaving van onze neutraliteit kar
de inzet niet zijn voor de aanvrage van het
sohip. Alles komt, volgens spreker, hierop
neer, dat deze geheele vlootuitbrei'dir^s-
plannen een uiting rijn van het hoog opge
vijzelde patriot! sme, dat in den laats ton'
tijd over ons gekomen is. Die geheele
Dreadnougthmanie, waaraan ook «ij het
dan te goeder trouw misschien de Mari
ne vereen! ging heeft medegedaan, sohrijfo
spreker toe aan de zuoht, om, al i!s het dar
maar voor korten tijd, de illusie te koeste
ren, dat wij groote mogendheid zijn, zon-
der er zioh om te bekommeren of men daar.
door de schatkist leegplundert
In zijn vorder betoog oefende spr. scherpe
oritiek op de houding van de Marinsver-
eeniging te Den Helder, cb'e nu aanstuurt
op groote schepen op grond, dat de Tweede
Kamer de vloot zou hebben verwaarloos^
maar die zweeg als bet graf, als wij kvder
jaar 4 millioen 2 ton voor nieuwen aan
bouw gewoonweg verspillen doordien
aan do aangebouwde schepen niets hebben.
Het war© de plicht geweest van die heeren
in Den Helder, om de Tweede Kamer, dis
zij thans beschuldigen, voor te lichten met
hun technische ervaring en haar toe te
roepen: Yerspil tooh niet langer millioenen
aan al dat oud roest in plaats haar ver*
waarloozing onzer vloot te verwijten.
Spreker wil noóh een torpedovloot, nooh
een 7000-tons-sohip, nooh een Dreadnought.
Uit volle overtuiging zegt spreker: We
moeten niets doen, er is geen op hrndeij
zijnd gevaar. Het eenige doel onzer vlc*"4l
in Indië is het uitoefenen van politietoe
zicht Spreker zegt dat allerminst uit ge
brek aan vaderlandsliefde, maai' alleen etf
uitsluitend om 'roekelooze geldverspilling
te voorkomen, in deze tijden van duurte eü
financieelen nood. Verbetering van
volksgezondheid in Indlë zal Insulinde be
ter helpen dan de vloot.
Heden te elf uren voortzetting.
Wij-aigingvan de SohepeaweA
Uit de Memorie van Antwoord
De Minister van Landbouw, en*, meent
tegenover de opmerking, dat de moeilijk
heden, welke voor de zoogenaamde klein»
vaart uit de Schepenwet voortvloeien, dooi
die Wijzigingswet niet zullen worden opge
heven, dat de nieuwe maatregel om de. ver*
plichtiiig tot het voldoen aan de bepalin
gen der Schepenwet afhankelijk te stellen,
van het overschrijden van de in artikel h-
eerste lid, omschreven lijn voor een groot
deel een eind zal maken aan de onbillijke
„Ia er nog een verdieping boven deze?'®
„Twee zelfs, maar ter hoogte van de
di'enstbodenverdieping wordt het binnen
plaatsje afgesloten door een hekwerk met
nauwe openingen. Daardoor hebben we zoo
weinig lichk"
Toen men den sluitboom verwijderd had*
bleek trouwens, dat het venster gesloten!
waa, wat niet net geval geweest zou rijn»
als iemand van buiten af was blnnengeko*
men.
„Tenzij de dief," merkte de Graaf op.
„door onze kamer is weggegaan."
„In clat geval «oudt gij den grendel niet
op dë dëur geschoven gevonden hebben."
De commissaris dacht een oogenblik ni)
en vroeg toen aan dë Gravin:
„Wist men in uw omgeving, mevrouw»
dab bij het halssnoer gisteravond zoudt
dragen?"
„Zeker, daar heb ik geen geheim van ge
maakt. Maar niemand wist, dat wij het il
dit kabinet opborgen."-
„Niemand P"
„Niemand... tenzij..."
„Ikf verzoek u te spreken, mevrouw. Dat
is één van de belangrijkste punten."
Zij zeide tot haar man:
„Ik dacht aan Henriëtte."
„Henriötte? Zij weet het evenmin ala cM
anderen
„Zijt ge daar zeker van?"
„Wie is die dame?" vroeg Valorbe.
(Wordt vervolgd.)
