No. 159*79.
laüülDSöM jDAO-BIjAB, Zaterdag1 23 Maart. Twosde Blad.
Anno 1912
Gemengd Nieuws.
Brieven yan een Leidenaar.
FEUILLETON.
Boeldag.
bevordering van het Vreemdelingenver
keer, heeft hij eén aantal leden achter zich,
die ook op dit gebied ervaring hebben, ge
tuige de Ond-HoUandsche Markt bij de
R embrandtfeesten.
Naast hem staat een inan van. het initia
tief als de voorzitter der 3-October-Vereeni-
ging, die weet hoe feesten moeten worden
georganiseerd, en daar weer bij de heeren
P. J. Blok en Overvoorde, die er ons borg
voor staan, dab heb wetenschappelijk ge
halte van hetgeen eu* zal plaats hebben tob
zijn recht zal komen. Zij zullen aan de
Commissie vooral cachet geven, en een
tentoonstelling, mede onder hun leiding tot
stand gekomen, zal reeds bij voorbaat door
landgenoot en vreemdeling bezienswaardig
geacht worden. En eindelijk waarborgen
ons de namen van secretaris en penning
meester, dat het practisohe werk goed zal
worden geciaan. Vooral de penningmeester,
de heer Den Hollander, heeft óp dit gebi-.d
zijn scoren verdiend, en zal ook in deze
Commissie een uitstekende kracht Wijken.
En dat jnr. Dc Gijselaar het eere-voo1 zib-
terschap der Commissie heeft villen aan
vaarden, is een bewijs, dat ook het gemeen
tebestuur zijn me de we liking aan deze feest
viering niet zal onthouden.
Zoo bestaat er alle kans, dat de feestvie
ring in Leiden in 1913 uitnemend zal sla
gen.
Dat men tót het samenstellen van een
commissie ook de voorzitters van een drie
tal werkliedenverenigingen had uitgenoo-
digd doet nbi genoegen, en ik hoop, dat
dez© ook nog wel eens door het Uitvoerend
Comité zullen worden geraadpleegd.
Het aan B. en Ws. door „Vreemdelingen
verkeer'' voorgelegd plan noemde slechts
drie tentoonstellingen en deze, hetzij dan
alle drie apart, of tot één gecombineerd,
zou ik niet graag missen. Zij zullen vooral
den vreemdeling trekken. Maai* wij mogen
niet vergeten, dat de feestviering de her
denking van een groot feit van algemeene
nationale beteekenis betreft. Heb volk in
de gewone, gangbare beteekenis, heeft aan
zulke tentoonstellingen niet genoeg.
Er is Donderdagavond over de eigenlijke
feestplannen niet gehandeld. Deze moeten
nog door het Uitvoerend Comité, straks
bijgestaan door commissièn uit de overige
heeren, nog worden ontworpen en uitge
werkt. Maar dit durf ik wel zeggen, dat
daarbij ook volksfeesten in den goeden zin
van het woord niet mogen en ook niet
zullen ontbreken.
Ik wil niet op het werk van het Uitvoe
rend Comité, dat nog tijd genoeg voor den
Weg heeft, vooruitloopenmaai* ik meende
dit al dadelijk te moeten zeggen, om te
voorkomen, dat de meening zich bij burger
man en arbeider vastzet, dat het alleen
iets voor de „deftige men&chen" zal wor
den, wat aanleiding zou kunnen geven, dat
men zich, als straks ook van. de burgerij»
in een of anderen vorm medewerking werd
gevraagd, onthield of een gereserveerde
houding aannam.
Hef komt mij voor, dat de medewerking
van vakvereenigïngen, van zang-, muziek-
en tooneelgez-etschappen, van sportclubs en
ik weet van wat vereenigingen al niet den
steun en de medewerking moet verkregen
worden om tot een werkelijk nationaal
feest te geraken.
Jk hoop dan ook, dat de Commissie in
haar voorbereidende werkzaamheden alle
medewerking worde toegezegd en verleend,
die zij meent noodi'g te hebben, en clat zij
veel succes van haar werkzaamheden zal
hebben.
l>e Bakkerswet.
De heer Snoeck Henkemans heeft de vol
gende amendementen voorgesteld:
I. Artikel 1, II, worde gelezen als volgt:
onder „bakkersarbeid": alle werkzaamhe
den, verband houdende met de bereiding
van brood of met de bewerking van daar
voor bestemde stoffen:
II. Artikel 1, IV, worde gelezen als volgt
onder „nacht": de tijdruimte tusschen 9
uren des namiddags en 5 uren des voormid
dags;
ill. Artikel 2 worde gelezen als volgt:
1. Het is verboden des Zondags bakkers-
arbeid te verrichten; 2. Het is het hoofd of
den bestuurder eener onderneming, waar
bakkersarbeid wordt verricht, veTboden te
gelasten of toe te laten, dat een bakkers
gezel in of voor dez© onderneming arbeidt
gedurende meer dan elf uren per etmaal
of wel gedurende meer dan tien uren per
etmaal, wanneer meer clan één, doch min
der dan vijf der arbeidsuren in den nacht
vallen of wel gedurende meer dan negen
uren per etmaal, wanneer meer dan vier
der arbeidsuren in den nacht vallen; 3. Het
is heb hoofd of den bestuurder eener onder
neming, waar bakkersarbeid wordt ver
richt, verboden te gelasten of toe te laten,
dat een bakkersgezel in of voor deze onder
neming arbeidt gedurende meer dan vijftig
nachturen in veertien op elkaar volgende
etmalen.
IY. Artikel 3 worden gelezen als volgt:
Op Zaterdagen en op 2£ andere dagen in
een kalenderjaar, mits deze dagen vooraf
schriftelijk zijn medegedeeld aan het dis
trictshoofd d er arbeidsinspectie, mag wor
den afgeweken van het bepaalde in het
tweede lid van art. 2, met dien verstande,
dat op die dagen de arbeidstijd van een
bakkersgezel niet meer zal mogen bedragen
dan vijftien uren per etmaal.
Het doel der voorgestelde amendementen
is, volgens den voorsteller, om eiken onder
nemer de vrijheid te waarborgen zijn eigen
arbeidstijd en de inrichting van zijn bedrijf
te regelen op de wijze, die hem het best
toeschijnt; doch tegelijkertijd den arbeider
te bewaren voor ovormatigen arbeid en
voor voortdurenden nachtarbeid.
De voorgestelde wijziging van artikel 1,
II, heeft bovendien ten doel, zoolang de
Zondagsarbeid in koek- en banketbakke
rijen niet is verboden, de gemengde bedrij
ven op gelijke wijze te behandelen; de ver
eenvoudiging der omschrijving kon zonder
bezwaar worden aangebracht, omdat, vol
gens artikel 2, alle arbeid der gezellen,
buiten den wettelijk geoorloofden arbeids
tijd, verboden is gesteld.
Het bestuur van cl e vereeni-
ging Handwerkers Vriendenkring" te Am-
sterdam heeft besloten het gebouw der Ver-
ceniging, op de middagen, dat de scholen
vrijaf geven, beschikbaar te stellen voor po
pulaire- wetenschappelijke bioscoopvoorstel
lingen, speciaal voor schoolgaande kinde
ren.
De 'direct eu r van de f 1 e s s c h e n-
fabriek tc Leerdam heeft, naar aan „Het
Volk" wordt gemeld, op aandringen van
de arbeiders besloten den nachtarbeid af te
schaffen en in twee ploegen te laten wer
ken tusschen 5 uren 's.morgens en 10 uren
'_s avonds.
Toen de erfgenamen v'a'n ce n
voor eenigen tijd te Finkum (Fr.) overleden
schipper j.l. Woensdag den inventaris zou
den opmaken, vonden Jzij- in een bij-de wo
ning van den erflater staand hok, dat na
diens dood op verzoek van mr. J. W.
Tijsma, te Leeuwarden, namens een der
deelgerechtigden in de erfenis was dicht
gespijkerd, in twee blikken busjes en een
stuk doek een bedrag aan zilvergeld ,en
bankpapier van meer clan f 1100.
Ter gelegenheid van z ij n 80 s t cn
verjaardag, werd de heer Jb. Buijs, oud-
postschippcr te De-Cocks-dorp, op Texel,
die vele mcnschenlevens bij schipbreuken
langs de kust en in de gevaarlijke Eier-
landsche gronden hielp redden, gehuldigd
door het hoofdbestuur der N. en Z.-ÏI.
Reddingmaatschappij. Dc burgemeester, dc
heer Gaarlandt, voorzitter van het plaat
selijk bestuur, sprak den 80-jarigen, nog
krassen grijsaard hartelijk toe. De heer II.
'de Booy, secretaris van het hoofdbestuur
vereerde daarna, eveneens met een toe
spraak, den heer Buys een waardevolle en
veloppe, als blijk van groote waardeering
van de talrijke, belangrijke diensten, door
Buys, al£ lid van liet plaatselijk be
stuur der Redding maatschappij, bewezen.
Ook van elders waren door clen kloeken
redder blijken van belangstelling ontvan-
Sen-
11 e e d s eenigen t ij d was het
der politie te Middelburg bekend, dat eeD
tand-teimiker, zekere J. de B., uit 's-Her-
COCXOIV.
Vooral in de kranten ontmoeten wij te
genwoordig de uitdrukking „Plan 1913"
en weten nu haast allen, wei wat er mee be
doeld wordt. Het beteckent de voorberei
ding tot een algemeene feestviering in dat
gedenkwaardig jaar, waarin wij zullen her
denken het 100-jarig onafhankelijk volksbe
staan na de Fransche overheersching. En
aJa wij aati de Fransche. overheersching
denken en daarbij vergelijken den toestand
van land en vo'k een eeuw later, zeker, den
zijn allen geneigd in blijde stemming het
feit van het herstel onzer onafhankelijkheid
straks te vieren.
Wij klagen tegenwoordig ook nog we-1 en
het gaat ons in het bestuur va»n land, ge
west en gemeente niet altijd naar den zin;
wij zeggen ook nog wel eens te zuohten ou
der zware lasten,ma-ar zelfs cle grootste
opposanten tegen het huidig staatkundig cn
maatschappelijk samenstel zullen gaarne
erkennen, dat wij thans in veel gelukkiger
conditie verkeeren dan een eeuw geleden,
toen de zware lasten persoonlijke en gelde
lijke, welke de burgerij werden opgeleg-l,
moe-sten dienen om cle groote legers van ,tn
overhcerscher te onderhouden.
Met dit voor oogen bestaat er voor een
algemeene feestviering zeker alle reden, te
meer, omdat ons nationaal gevoel en ons
volkszelfbewustzijn zal worden versterkt.
En het is een uitnemend denkbeeld om deze
feestviering te doen samenvallen met de
plechtige opening yan het Vredespaleis in
Den Haag, dat het moge nog niets meer
zijn dan een symbool van den Vrede, on3
toch doet denken aan tijden, zoo geheel 'n
tegenstelling van die ruim een eeuw gele
den.
Maar ook uit practisch oogpunt is dit
samengaan van beteekenis.
De opening van heb Vredespaleis zal wel
vele voorname vreemdelingen naar ons land
voeren en het is goed dezen dan nog v/at
anders te kunnen aanbieden, dan de fees
ten aan de opening verbonden. Ook uit die
overweging ia er van onze gemeente alle
reden tot het vormen van grootsche feest
plannen. Wij liggen haast onder den rook
van Den ITaag en zijn het allereerst aan
gewezen op een bezoek van vreemdelingen,
wanneer zij buiten cle Residentie Holland
willen zien En nu hebben wij veel, dat aan
trekt. Onze Foogosobool in de eerste plaats,
onze historische herinneringen, uit den tijd,
toen Holland meer dan tegenwoordig mee
telde in de rij der naties, tevens en verder
onze schilderachtige omgeving, waaronder
de Zuid Hollandsehe meren, van uit Leiden
zoo gemakkelijk to bereiken.
Maar dat is nog niet genoeg. En nu hoor
de ik met bi-zonder genoegen, dat er al
een voorloopig plan bestond om tentoon
stellingen, die betrekking zouden hebben
op de kunst (Lakenhal), wetenschap (Aca
demie) en geschiedenis, in het bijzonder
van onze gemeente aelfw (Raadhuis),, te
hoiiden. Alleen men zorge, dat het niet
te veel en niet te druk wordt. Drie ten
toonstellingen van eenigc uitgebreidheid zijn
voor den vreemdeling misschien wel wat al
te veel. Men zal zich dan ten minste moe
ten bepalen tot een kleine keurcollectie van
heb meest belangwekkende
Er is Donderdagavond zooals wij in het
„Leidsch Dagblad" hebben kunnen lezen,
op het Raadhuis op uitnoodiging van onzen
burgemeester een bijeenkomst gehouden,
waaruit al is gebleken, dat voor het idee in
breede kringen sympathie wordt gevoeld,
en wij kunnen, waar zoovelen door hun te
genwoordigheid op deze. bijeenkomst blijk,
hebben gegeven, dat zij aan het welslag >n
willen medewerken, er zeker van over
tuigd zijn, dat de feestplannen alle kans
van slagen hebben. Dab waarborgt ons ook
het daar benoemd Uitvoerend Comité.
De voorzitter, de heer J. Hartevelt Azn.,
heeft indertijd bij het organiseeren van de
tentoonstelling voor Electriciteit, uitgaande
van het Departement Leiden der Maat
schappij van Nijverheid, waarvan hij des
tijds voorzitter was, getoond voor ziüke
zaken cle rechte man op de 'rechte plaats te
zijn. Als voorzitter van de Vereeniging tot
2)
Een der eersten was mevrouw Janssen,
die nooit op een boeldag ontbrak, altijd wat
kocht, van koopjes hield, en wier huis dan
ook een magazijn van meubelen van aller-
handen stijl, kleur en hout geleek.
Dan had je juffrouw Peters, wier oudste
dochter ging trouwen en die op den kijk
dag, daags vóór den verkoop, haar oog
had laten vallen op een huishoudtafel met
acht stoelen, een fornuis en een hanglamp.
Ook ontbrak majoor Sabel niet. Deze ge-
pensionneercle veteraan kwam, zooals hij
zei, vanwege het pleizier. Er was in Zand-
huizen zoo weinig te zien en te genieten
en als er een boelhuis werd gehouden, zag
je ten minste mensohen, hoorde je nog
ecxxö een mop tappen en keken de kasteleins
uit de weinige koffiehuizen in de buurt niet
al te zuur, hadden zij wat te doen.
Boer Van Dijk, een overbuur der Willem-
sen, wilde beslist den leuningstoel van den
ouden man zien te krijgen voor een paar
kwartjes... uit eerbied voor den overledene,
zei hij, want hij las jaren de „Zandliuizen-
sche Avondpost*' met hem.
Tal van boeren, ook boerinnen, waren
present, beschouwden het als eén uitgangs
dag, terwijl een paar kooplui uit Z. waren
overgewaaid, wijl ze gehoord hadden, dat
er nog antiek en goud verkocht zou worden.
Hein slenterde wezenloos door het huis.
Hij kon liet maar niet^begUjpen, dat alles
meegenomen zou moeten w'orden door die
koopgrage lui: het leek hem op dit oogen-
bli'k heiligschennis, die publieke verkoop,
dien hij zelf niet had doorgezet. De zusters
en zwagers hadden het hem ook op den
begrafenisdag zoo lastig gemaakt-. Wat was
het een gekibbel geweest om een stukje
huisraad meer of minder, niet uit piëteit
jegens de overledenen, maar uit hebzucht,
uit angst, dat de een wat meer zou krijgen
dan de ander.
Toen Hein het hoekbuffet en het servies,
waaraan vader en moeder zoo gehecht
waren, het zijne kon noemen, liet hij Jans
en Fenna maar kibbelen verder; maar toen
zij ook ruzie kregen over de staande klok,
toen was het Hein te erg geworden, had hij
met vuisten op de tafel geslagen en uitge
bulderd: „Nou niks meer! Wie nou nog
wat hebben wil, die koop© het maar op den
boeldag, want nou zal er boeldag gehouden
worden
Jans met Gerrit en Fenna met Jan. wa
ren dan ook present. Zij waren op den
boozen avond van Hein nijdig weggeloopen
en keken hem ook nu niet aan. Wat dacht
zoo'n moederskindje wel
De notaris treedt naar voren met zijn
candidaat. De laatste vraagt stilte en leest
de voorwaarden een duidelijk voor als ge
woonlijk de griffier het proces-verbaal voor
een Rechtbank. En. dat gaat duidelijk!
Geen woord van te verstaan
„Daar kun je 't mee doen, mevrouw
Janssen-" riep de majoor, toen de candi
daat geëindigd had.
„Ik, majoor!" vroeg de aangesprokene
verbaasd. „Heeft hij 't over mij gehad?"
„Alsjeblieft, mevrouw; hij zei „dames
boven de vijf kruisjes worden niet tot den
koop toegelaten"."
„Foei, majoor," lispelde mevrouw Jans
sen, „u doet me blozen, maar dan mag ik
nog gerust meedoen, 'hoor; ik bon nog niet
gepensionneerd," voegde zij er triomfante
lijk aan toe.
„Goed ge7.egd," zei Sabel lachend. „Al
iens, Philips, wat heeft meneer gezegd?"
Philips nam het woord„Koopers cn
liefhebbers, jullie hebben gehoord, dat me
neer heeft voorgelezen, dat alles wordt ver
kocht, zooals liet hier wordt voorgebracht-,
en dat koopen beneden vijf gulden k con
tant- in den lepel gaan, en de rest is op
drie maanden, als de notaris jullie kent of
jo twee borgen kunt opgeven. Verder het
gewon© opgeld, hoor
Vooruit! Breng maar eens voor. No. 1,
een Tonde tafelwie hicclt geld
„Drie gulden roept een boei*.
„Hoeveel zeg je daar, Jan Hooimijt?
Tien gulden? Dat's koopie, man. Jan Hooi
mijt heeft tien gulden geboden. Wie nog
meer V*
„'k Heb drie gezegd!" roept Jan ang
stig uit den troep, die in de gaten heeft,
dat Philips den giërigen boer te pakken
heeft en nou al pleizier krijgt.
„Drie, zegje?" vraagt de oproeper quasi
verwonderd; „jou leelijke boeldagbederver,
denk je, dat jij voor drie gulden je kromme
beenen onder zoo'n prachttafel mag steken?
Nooit hoor, ga jij maar naar de vodden-
marktv boertjeAllons, ik zag zes gulden.
"Wie biedt er meer? Met één gulden op,
hoor
„Zeven, acht!"
Goed zoo. Wie nog meer dan acht gul
den; éénmaal acht gulden, andermaal... en
zoekend dwalen Philips' argusoogen rond
togenbosch iederen Donderdag in 'n hotel te
Middelburg zitting hield, doch tevens, dat
hij alsdan bewerkingen zou verrichten,
waartoe hij niet bevoogd is.
Om een nader onderzoek in te stellen,
begaven zich de beide inspecteurs van ro-
litie in burgerkleecling naar het hotel, cn
na een paar uur hadden zij, door het hoo-
ren van personen, die onder behandeling
van De B. waren geweest, voldoende be
wijsmateriaal verzameld om procesverbaal
op te maken.
Een zuinige gasmeter. Op
het station te Meppel was voor een paar
jaar een bezuinigingsmaatregel ^ingevoerd
wat betrof de verlichting en deze maatregel
werkte zoo goed, dat het de directie te
Utrecht opviel en een inspecteur zond ©m te
zien of de verlichting wel voldoende was.
Hij bevond alles in perfecte orde. Heb ge
volg* moet geweest zijn, dat andere stations
aanschrijving kregen om het- voorbeeld van
Meppel te volgen. Maar wat blijkt later?
De gasmeter deugde niet, en dit was de
oorzaak van de groote bezuiniging. Het
voordeelige voor de Staatsspoor en heb
nadeelig© voor de Meppeler gasfabriek
moot naar de „Ass. Crt." mededeelt, on
geveer f 2700 bedragen.
Door d r ij f ij s in zee gestuwd.
Te St.-Petersburg ontving men de tij
ding, dab driehonderd visschërs, aangemon
sterd door di visscherij op de Finsche kust,
door drijf ijs in zee zijn gestuwd. Drie
stoom-ijsbrekers werden onmiddellijk afge
zonden, maar het was hun onmogelijk om
door liet ijs te komen en den visschërs huLp
te bieden.
Eenige jaren geleden wokte
het bankroet van de Katholieke Volksbank
te Boedapest in Oosten rijk-Hongari je
groot opzien. De directeur-generaal van de
Bank, de toenmalige afgevaardigde van den
Rijksdag, Frans Oedvary, onttrok zioh aan
de gerechtelijke vervolging door de vlucht.
Eenig© dagen geleden ontving de politie te
Boedapest beriohb dat Oedvary te Boeka
rest als kunstschilder woonde. Toen hij
daar zou worden gearresteerd, wtos hij
i*eeds verdwenen. Thans is hij té Smyrna in
hechtenis genomen.
De schat vande .,0 c e a n a". De
lading van gouden en zilveren staven, rlie
zich aan boord van de gezonken Ocean a"
bevindt, is bij Lloyd verzekerd voor 15 shil
ling per 1000 pond sterling. De totale waar
der der kostbare staven bedraagt. 716,610
pond sterling. Het schip ligt op 72 tot 90
voet diepte, en de duikers zullen dus vrij
gemakkelijk aan boord van het gezonken
schip kunnen komen. Echter zal het ber
gingswerk zeer belemmerd worden door de
sterke stroorning, die in dib deel van het
Kanaal heerschb. Er valt zelfs niefc'aan te
denken, het sohip te lichten.
Hetnubvan politiehonden.
In liet plaatsje Floresjbi, in Bessarabië,
was een gezin van rijf -personen vermoord,
zonder dab de plaatselijke politie eenig
spoor kon vinden om den moordenaar te
ontdekken. Men seinde naar Odessa om den
politiehond Spitz", die onder het lijk van
een der kinderen een zakcloe-k vond, waar
aan hij snuffelde. Daarna vond hij het goe
de spoor. De moordenaar, die eerst ont
kende, legde later een volledige bekente
nis af. Hij had den vermoorde verdacht hem
50 roebels te hebben afgezet en daarop uit
wraak gehandeld.
Dib is de negende moordzaak, in 18 maan
den tijidst waarbij Spitz" den moordenaar
heeft ontdekt.
Prosit M. a li 1 z e i t De lande-
lijke bevolking in Hongarije schijnt krach
tige gestellen ie hebbon, gelijk Wijkt uit
hetgeen de gasten gebruikten bij cle brui
loft, door den landedelman Maizan, in
ICesfcely, gegeven. Hij gaf het feest ter eere
van het huwelijk van twee zoons en een
dochter en clit duurde onafgebroken 3 da
gen en 3 nachten. Er wordt in een bericht
gesproken van 1134 L. wijn, 17 L. rum, 200
K.G. rundvleesch, 160 K.G. varkensvleesch,
150 stuks gevogelte, 500 eieren, 700 K.G.
meel voor gebak, 70 K.G. suiker, 5 K.G.
koffie, 2 K.G. thee en 30 K.G. kruiden. Het
aantal gasten wordt intusschen niet ge
noemd.
tot lrij mevrouw Janssen ïn de gaten krijgt.
„Hum, mevrouw geen lust vandaag?
Stoor u maar niet aan den majoor, hoor;
wij -Verkoopen ook aan Dames boven de
zesbig.
„Neger," mompelt de verontwaardigde
dame.
„Wat zeit mevrouw, negen, majoor?"
vraagt glimlachend do oproeper aan Sabel,
die zich smakelijk ten koste van zijn slacht
offer staat té verkneukeleu.
„Duidelijk gehoord, Philips, negen heelt
mevrouw gezegd."
„Allons, dan liegen gulden voor mevrouw
Janssen, negen gulden éénmaal, negen gul
den andermaal"
„Ik heb niet geboden, 'k Heb „neger"
tegen je gezegd, omdat je zoo infaam Was
met die zestig, 't Is een schande, ecu
dame... ik zestig
„Zestig?" Goed, mevrouw. Vooruit Jan
maar, clüt is nog eens bieden Zestig gulden
door mevrouw Janssen. Zestig gulden één
maal, andermaal..."
„Ik heb niets geboden," kermt de angsti
ge dame, „ik heb niets geboden."
De notaris, die bang is, dat op die wijze,
zijn heelen dag in beslag zal worden geno
men, geeft Philips een wenk het niet al te
bont te maken. Hij moet mevrouw Janssen
in eere houden.
„Niet geboden, mevrouw?" vraagt Phi
lips, onnoozel, Tocli wel „negen" is 'bniet?"
„Tien- gulden!" roept er een uit den
troep.
Philips kijkt rond. Hij ontwaart het ge
rimpelde gezicht van Jan Hooimijt, die ja
knikt.
„Tien gulden voor Jan Hooimijt. 7eg
eens, Jan, denk je dat ik en de heeren den
Een miskend genie? Eea
eigenaardige romantische geschiedenis heeft
dezer dagen de Parijsche muziekwereld 'a
opschudding gebracht.
Op zakeren dag vervoegde zich bij Gabriel
Remé een oud, haveloos uitziend man met
de vraag of de dirigent hem ook aan mu>
ziek-kopieerwerk kon helpen. Als proef van
zijn schrijfkunst had hij een reeds verguld
exemplaar van een orkestpartdtuur meege*
bracht. Gabriel bladerde het hem onbekende
werk door, werd plotseling opmerkzaam»
en vroeg toen, wie de componist was. Toen
stelde de arme kopiist Fanelli gehe©ten„
zichzelf als zoodanig voor; hij had dit werlc
dertig jaar geleden geschreven, doch all©
pogingen van uitvoering of uitgave waren
tevergeefs. Toen hij voor nog andere wer
ken geen waardeering kon vinden, gaf atf
het oomponeeren op, en trachtte door pia
nospelen in tingeltangels en kopieeren in
zijn onderhoud te voorzien. En dertig joai!
lang duurde dat leven van zorg en ellende^
Remé vroeg hem nu, de partituur eenige
dagen to mogen houdenbij nadere studie
bleek de „Tableaux Symphoniques" al
dus de titel hem een zeer belangujkJ
werk; in lib oordeel werd hij door verschil
lende deskundigen gesteund.
En nu is het werk op een Zondagconcortl
van het Ooionne-orkest uitgevoerd. Natuur»
lijk was „tont Paris" aanwezig; de roman
tische vóórgeschiedenis had aller nieuwsgie
righeid gepiikkeld. En het was voor den ar
men componist een suoces zonder weergaj
men rustte niet voor hij op het poclium was
verschenen.
De critiek noemt het werk voor dan tijd
van zijn ontstaan (1883) een compositie, die
alle waardeering verdient, al onderscheidde
zij zich niet door veel buitengewoons. Maas
in elk geval heeft Rerné een goede daai ge
daan jegc is iemand, die dan toch een beter
lot verdient dan een armoeiig bestaan voort
te sleepen met kopieeren en spelen in naoib-
café's.
Drama in d c 11 a 1 i a a n s c h e' a r i
tocratie. Een telegram uk Napels aart
de „Tribuna" meldt, dat men daar doodj
in een hotel heeft gevonden markies D-e|
Volpicelli, die tot dc Napolitaansche aris«i
tocratie behoort, cn mevr. Josephine Ada>
mit, uit Berlijn. Dc markies was overleden,
aan een wond aan den slaap, door een'
vuurwapen veroorzaakt. Het schijnt, dab
mevrouw Adamitten gevolge van een wear*
dcnwisseling den markies met een revol*
ver heeft gedood en daarna zichzelf van heb
leven heeft beroofd.
Uit liet proces over den
moordaanslag van den Maagdenburgochett
gymnasiast Koek, die zooals wij meldden
tot vier jaar gevangenisstraf veroordeeld,
is, deze bijzonderheden:
De jongen had een slecht© aanteekeningj
in liet klasboek met een scueikundig mid
del verwijderd en hierom werd een onder
zoek tegen hem ingesteld. Dit stond na
tuurlijk op het rapport, waarmee hij metl
yacantie naar huis ging.
Hij kocht 25 Browningpatronen, nam de
revolver van zijn vader uit het nachtkastje
weg en fietste naarden leeraar. In de'
portiek van diens huis laadde hij de revol
ver. De kostjuffrouw liet hem in de ka*
mer van :n leeraar, die claar op eert
rustbank zat. Met groote stappen kwam
de gymnasiast op hem toe en zeide, dab
hij het onderzoek tegen hem moest staken.
De leeraar antwoordde vriendelijk: „Ga
zitten, mijn jongen", en ging naar zijn
schrijftafel, om fcijn aamteekenbookj e to
halenmaar zag toen, dat Kooh een revol
ver in zijn hand had, en ging op hem toe..
Kooh schoot, de leeraar struikelde ovep
een vouw in het vloerkleed en viel. Een
tweede schob van Kooh ketste op zijn hor-»
loge ketting. Toen hij op wilde staan, kreeg
hij een derde schot in den rug, maar hij
greep den jongen bij zijn voeten om hem
te verhinderen nog meer te schieten. „Dab
geeft u niets, meneer," zeide deze, „u
moet er aan".
Toen de kostjuffrouw op het lawaai bin
nen kwam loopen, deed hij een poging tob
zelfmoord.
tijd gestolen hebben? Waarom ben j© nieö
met een tientje begonnen? Drukt© voor
niets, hoor je, en de dames hebben het ook
al te kwaad gekregen door jou. Niemaud
beter dan tien gulden? Niemand'? Zeg eens,.
Kees," zegt hij, luid genoeg, dat een ieder
en ook de kooper, een gierige, maar een
warm er bij zittend© boer, het kunnen hoo*»
ren, „zeg eens, Kees vraag eens of Jan
Hooimijt goed is voor een tientje of dab hij
twee borgen moet hebben."
Kees kent den oproeper en schreeuwt^,
terwijl hij een zestal stoelen op d© opbod-*
tafel zet: „In orde, Philips."
„Drommels, Jan Hooimijt, je boft, hoor;
je hebt net zooveel krediet als je koopio
waard is. Ik pofte je nog voor geen dub*
beitje. Allons/ pak aan jo tafel, kun j®
vangen?"
De tafel wordt door de aanwezigen aaii
den boer afgegeven, en ondertusschen hoo*
ren we Philips al weer: „Allons, liefheb*
bers, wie biedt er geld voor? Zes mahonie
houten stoelen met zitting van echt vloep
de trek 1). Kom juffrouw Peters,dat ia
net iets voor je dochter; die gaat immer©
trouwen? Is 't niet met Rooie Bertusf.
Bied eens geld."
„Ja maar," bracht de juffrouw bedeesd
in 't midden, „gisteren heb ik er acht
zien, en nu...
1) Velours d*Utrecht*
(Slot volgt)»»
