ï,o. 159^9. LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag: 17 Februari. Vierde Blad.
Buitenlandseh Overzicht.
DE BR&NaüAST.
Uit de „Staatscourant".
Anno 1912.
Het bezoek van Lord Haldane aan
Berlijn heeft zoowel in n g e I a n d als
inDuitschland een goeden indruk ge
maakt. Dat blijkt üit alles* en men vergeet
er in Duitschland even de misèro van de
prosid en ts verkiezing door. Mam-
over vier weken zal het laatste bedrijf
spelen en noj altijd'is men "even wip.
"Volgens het reglement van orde voor den
Rijksdag moet het presidium, dat dadelijk
na de eerste bijeenkomst van den Rijksdag
.wordt gekozen, na der weken aftreden en
moeten dan nieuwe verkiezingen plaats
hebben. De bedoeling is natuurlijk dat het
Huis, als d'e president en zijn assistenten
een maand' gewerkt hebben, opnieuw be
slissen kan. In den regel is dit slechts een
formaliteit, maar ditmaal is de kans groot,
dat er een algoheele verandering zal plaats
hebben.'Nu doet zioh het zonderlinge ge
val voor, dat de eero vice-president Schei-
'demann vijf dagen vroeger gekozen is dan
de president en dc tweede vice-president.
Dientengevolge moet de stemming over den
eersten ice-president rijf dagen vroeger
plaats hebben, dan die over de beide an
dere functionarissen.
Dit zal aanleiding geven tot allerlei moei
lijkheden.
De nationaal-liberale partij toch, die de
schuld! is van den geheelen warwinkel, heeft
door haar houding elke stemmenmeerder-
heid onmogelijk gemaakt. Naar haar ver
klaring wil zij „noch uitsluitend met de
rechterzijde, noch uitsluitend! met de linker
zijde een presidium vormen."
Zij wil dus een coalitie-presidium, waar
in naast de rechterzijde ook d'e socioal-de-
mooratische partij vertegenwoordigd is.
Dat. nu willen noch de conservatieven,
noch de clericalen, en de nationaal-libera-
len hebben zich door hun verklaring ge
bonden. Hoe de oplossing uit die moeilijk
heid moge worden gevonden, is voor nie
mand duidelijk.
De spanning voor het laatste bedrijf m
deze tragi-coinedie is dus nog onverzwakt.
Gisteren heeft de R ij k s k a n s e 1 e r
in den Rijksdag een rede gehouden, waarin
hij eerst tegen de sodabsten opstoof, maar
Hater ook de rechterzijde een duw gaf. Zoo
vat de Rijkskanselier het „boven de par
tijen staan" op. Hij had maar weinig succes
natuurlijk, cn algemeen vindt men zijn rede
weinig handig. Veel meer aandacht was er
.voor de rede van graaf Posadowsky.
Hij wees er op, dat dc sociaal-democratie
niet te bestrijden is door maatregelen van
geweld, noch door negatie. De roode bewe
ging, die langzamerhand aan kracht heeft
gewonnen, kan en zal alleen langzaam aan
verdwijnen, wanneer men het wik leert,
dat de dogma's der sociaal-democraten niets
dan lokkende fant&siecn zijn. Wie thans zou
tornen aan het algemeen stemrecht, wie
thans uitzonderingswetten wilde toepassen,
zou roode stemmen kweeketi. Een gevaar
voor het politieke loven is het editor, het
volk te vleien met beloften, die economisch
en financieel niet verwezenlijkt kunnen
rworclen. De schuld, dat de sociaal-democra-
itie in Duitschland zoo machtig is ails in
geen ander land ter wereld, dragen de re
geering en cle burgerlijke partijen. De roo
de partij heeft dit niet alleen aan haar lei
ders te danken. Nu moet het volk echter
door deze roode beweging geleid worden.
En de regeering moet het volk hierbij hel
pen, niet met Solinger messen, doch met.
Solonische wijsheid.
De heer von Posadowsky sprak ook nog
over de Duitsche diplomatie. Het Duitsche
voJk heeft, volgens hem, het recht, te
eischen, dat aan liet- hoofd van de diplo
matie mannen staan, voor hun taak bore-
kend. Deze oritiek van een man, die veer-
XiOOOOOOOOOCX
Marie ging overeind zitten in bed en riep
hoar slapenden echtgenoot wakker.
„Man, word wakker l Er is iemand bene
den 1"
Piet Parment, makelaar m iiuizm en
bouwondernemer, snunkte even en draaide
fcioh rm.
Maax het vrouwtje hoorde duidelijk, dat
de deuren van de brandkast geopend wer
den. De brandkast! De ziel van haar jong
huwelijk, van welker rijken inhoud haar va
der eens toevallig konnis genomen had bij
een vluchtig zakenbezoek. Papa was er niet
over uitgepraat én heb gevolg was geweest,
dat er bij haar een innig gevoel van liefde
.voor den bezitter wakker geworden was.
Nu greep zij, opgestaan, het voorwerp
van deze innige liefde krachtig bij den
Behouder en schudde het heen en wee£.
Piet! Dieven Inbrekers
Eindelijk werd hij wakker en zag domme
lig in het flikkerende licht van de kaars.
„Wat, inbrekerst Je droomt, kind."
Op dat oogenblik hoorde hij ook duidelijk
de deur van de brandkast die reeds lang
had moeten worden gesmeerd, gieren.
„Zoowaar! Kind, je briljanten!"
De briljanten waren de huwelijksgift van
'zijn schoonvader, die briljanten veel veili
ger bezit vond dan papieren.
„En je papieren, man", fluisterde de
Jonge vrouw bezorgd.
„Ik zal ze welMaar voorzichtig. Ik moet
naar de telefoon, om de politie te waar
schuwen
Hij kleedde zich 6nel aan en sloop de ge-
laden revolver in de hand. door d© woon-
tien jaren achter de groene tafel heeft ge
zeten, is veelbeteekenend.
De aviatiek is op het oogenblik in
Frankrijk troef.
D© vaderlandslievende redevoering, wel
ke de Fransche minister Mille rand dezer
dagen hield bij de verdediging van het ont
werp tot uitbreiding van de militair© avia
tiek, heeft den gemeenteraad van Nancy
aanleiding gegeven, een openbare inschrij
ving te openen om het 20ste legerkorps een
aeroplane General Langtois" te schenken.
Naar aanleiding van dit initiatief van de
stad Nancy heeft de regeering besloten, de
giften, welke particulieren, v©reenigingen,
enz., mochten beschikbaar stellen voor de
hiohtvloot, aan te nemen, doch zich de keu
ze van de aan te schaffen machines voor te
behouden.
Uit de Engelse he steenkolen-
n ij ver heid komt nog maar weinig
gunstig nieuws.
De verzoeningscommissie voor cle steen-
köolnijverheid in Zuid-Wales heeft na het
uitbrengen van de beslissende stem van den
onafhankelijken voorzitter der mijnwerkers
een algemeeren loonopslag toegekend.
De mijneigenaars hebben hun bereidwil
ligheid ve kennen gegeven om opnieuw over
de crisis- van gedachten te wisselen, ioch
zij zeggen geen minimum-loon te kunnen be
willigen. Onder alle lagen van de bevolking
wordt bij de regeering aangedrongen 'op
een maatregel, ten einde de staking in cte
steenkpolnijiverheid, welke over twee weken
verwacht wordt, af te wenden.
De laatste werkstakings-kennisgevmgen,
welke heden zijn ingeleverd, toonen aan, dat
elk district voor de staking is.
Zooals te verwachten was is J o e a n-S j i-
Kaitot president va n de Chi
ne 3 c h e Republiek g e ik 0 z^e n.
Er was veel eenstemmigheid op de na
tionale vergadering, wat als een goed tec-
.ken mag worden beschouwd. Het land ver
langt naar rust en de omstandigheden wij
zen er op, dat Joean het land die rust kan
geven.
Vandaag is er weinig nieuws meer. Joea-n.
Sji-Kai moet nu een ministerie kiezen en
zal men aan het werk kunnen «aan.
Dr. John R, Mott te Leiden.
Gisteravond liield dr. John R. Mott, do
reizende secretaris van de wereldfederatie
van Christen-studenten, oen tweede rede over
„The batteground of students in all lands".
Spreker -wees er op hoe alle mensehen
verzoeking hebben, maar t.ocli studenten, in
het bijzonder, lo. lichamelijk, omdat zij zich
geestelijk ontwikkelen en niet lichamelijk.
Daartegen moet do sport aangewend wor
den, is zij buitengewoon to waardooren, zoo
wel om het genoegen dat verschaft .wordt,
als om liaar zedelijke waarde.
2o. Van geestelijken aard, die nog veel
moeilijker te overwinnen zijn, die onze han
delingen dlircct beïnvloeden.
Studenten van al!e landen en naties ken
nen dezelfde moeilijkheden, dezelfde verzoe
kingen: onreinheid, onmatigheid, intellec-
tueele hoognrood, welke dc gevaarlijkste is
omdat het inzicht den persoon zelf ont
breekt en dus iedere mogelijkheid tot hulp-
verleening uitgesloten is; zelfzuchtigheid,
zonder zich te bekommeren om do behoef
ten van anderen, steeds ontvangende voor
zich zonder anderen iets mede te doelen;
schijnheiligheid, ongeloof in bovennatuurlij
ke krachten. Slechts één cliar verzoekingen
werd daarna door spreker uitvoerig behan
deld. Het is niet gemakkelijk voor een stu
dent rein te blijven. Geen jongeman is er
aan te wijzen, die niet in verzoeking ge
komen is om te zondigen tegen de meest
heilige passie. "We mogen niet over een der
gelijk onderwerp spreken op een wijze, die
ons prikkelt, die met ons gevoel strijdt,
maar wel met openhartigheid en zonder om
wegen, opbouwend en practisch, zooals ook
en eetkamer naai' zijn eigen vertrek. Daar
lag een man geknield voor het onderste vak-
van de mishandelde brandkast, bekeek bij
het üent van een dieA ©nlantaarn het bijoute
riekistje. Naast hem stond een der geslepen
rijn wij uglazenj gevuld met goudgelen wijn.
De fleseh stond op het schrijfbureau.
„Schurk!" brulde Piet. Parment. Hij
pakte den kerel van achteren -a-an beide ar
men beet en drukte hem ineen, zoodat deze
zich niet verroeren kon.
„Een touw, Marie, gauw, gauw!"
Zij trok eeu ochtendjapon aan en Lolde
naar de keuken, de waschlijn halende, waar
mede de inbreker vlug gebonden werd.
Toen draaide de huisheer het licht op ?n
beiden keken, deels met ang3t, deels met
trots^ naar den grijsaard, die hen nieuws
gierig aanzag.
„Zeg nu eens, (kerel", aldus begon mijn
heer Piet, vervuld van zijn dapperheid en
zijn waardigheid van overwinnaart „hoe je
0Oo onbeschaamd..."
„Och wat, onbeschaamd", bromde cfe an
der. „Spreek alsjeblieft niet v&n onbe
schaamd. Wat hebt u vannacht eigenlijk in
uw huis te maken^ u, die een uitnoodiging
ontving van het groote feest bij den ban
kier, die de villa zoo duur vau u heeft ge
kocht 1"
Piet Parment zette groote oogen op. In
derdaad hij was uitgenoodigd, maar hij had
op het laatste oogenblik nog afgezegd. Er
zijn zaken, welker bot-gtand-koming men
liever niet feestelijk vieren helpt.
„Wat weet jij daarvan? Hoor me dien
kerel eens, Marie, dat is toch wel het top
punt van brutaliteit!"
„Zoo? lik zou wel eens willen weten, wie
hier de brutaalste is", antwoordde de ge
boeide. „Hoe noemt u het, wanneer men
Jezus zelf en Paulin gezelschap van
mannen en vrouwen.
Waarom1 zouden wij strijden tcgeh onrein
heid? Omdat zij het lichaam ondermijnt en
haar invloed doet gelden tot in het 3de cn,
v4do geslacht, en weerstandsvermogen tegen
de verzoekingen verzwakt, omdat die ge
woonten ons ondermijnen in het innerlijk
invreten als een worm in het merg van een
boom. Onrein denken, verzwakt het lichaam.
Leidende sportmannen in Amerika zijn met
even groote zorg vervuld ten opzichte van
hetgeen do Jiohamen oefent als dat wat
den geest bezig houdt. Een groot gevaar
schuilt er in het lezen van onrein© boeken
en het zien van onreine vooretellingen. Laat
ons daarmee niet spot-ten. Augustinus be
schreef de verzoeking in vier woorden: een
blik, een beeld, botoovering, val. Tusschcn
de eerste en de tweede sohakel en tusschen
deze en de volgende kan de ke
ten nog verbroken worden, maar tusschen
de derde en de laatste niet. Onzedelijke
gedachten en beelden zijn zeer gevaarlijk.
Wanneer een gedachte eenmaal onzen
geest doorkuist, laat zij bijna geen spooir
na,, doet zij het evenwel duizend keer, dan
graaft zij een diepen, broeden weg, waar
langs zij gemakkelijk terugkeert.
Onreinheid vermindert hot lcvonssuoces,
omdat het de kracht 0111 al de geestkracht
te eoncentreeren op do levenstaak vernie
tigt. Zo vernielt de wilskracht en vreet
aan het „zelf-respect".
Wat wij noodig hobben, is krachtig weer
stand bioden. Zoo alleen stalen wij onzen
wil. Moed en ridderlijkheid moeten hecr-
sohen onder ons. Wij mogen niet als lafaards
een anderen maatstaf aanleggen voor man
nen dan voor vrouwen, riep spreker uit met
denderende' stem. God. ziet ons. De reinen
van hart zullen God zien, zij zullen niet
twijfelen, zij zullen zijn hulp ondervinden.
Nadat dr. Mott zijn rode geëindigd liad,
noodigde liij degenen, die lust hadden,. uit
om na een kwartier pauze in het Kléin-
Auditorium te komen spreken, om daar fo
spreken over liet geheim van de overwin
ning der verzoeking. Ook deze zaal liep
vol en met groote aandacht werd geluis
terd naar de diep ernstige behandeling van
dat onderwerp.
Het strijkorkest „Enterpe"
gaf gisteravond zijn 13de invitatie-concert
voor een niet geheel gevulde Gehoorzaal
en had zich de medewerking verzekerd vaai
de zangeres Maartje Offers en den collist
Th. Himpe. De orkeatnummers. drie in ge
tal: Haydn's „Oxford Sympkome", Ouver
ture Aleeste" van Gliick, en Grieg's Hul-
digingsmarsoh aus „Ligurd Jorsalfar",
weiden met klimmende animo gespeeld.
Viel in het begin, voofal bij de 2de violen,
nogal eens ongelijkheid van inzetten en af
breken te constate er Ou (wat geen wonder
is, als de spelenden niet naar den dirigent
kijken), later werd djlt beter, en konden
ook de aanwijzingen minder hoorbaar wór
den-gegeven. De strijkers hadden blijkbaar
te kampen met de vochtige temperatuur,
wat een stemmen tusschen de deelen der
sonate helaas noodig soheen te maken. Tweo
mooie Bechstein-vleugels vervingen do bla
zers.
Ook de prachtige Klotz van den solo-
cellist had te lijden van de vocht, waardoor
de Sonate in d. kl. van Oorelli niet tot
volle recht kwam.
Na do pauze was dit euvel verdwenen,
en genoot men van ecu Romanze van Mann
en „La Cinquantaine" van Gabriel Man.
De mooie toon en warme voordracht misten
hun uitwerking niet, zoodat het publiek
dwong om een toegiftje, waarvoor de heer
Himpe „Begegmmg" van Popper koos.
De zangeres gaf voor de pauze in drie
liederen van Brahms veel goeds te hooren,
prachtig materiaal vooral in het borstregis-
ter (de midentonen zijn nog zwak), intense
voordracht en duidelijke uitspraak. Zij hoe
de zich voor een te veel, dat meer op het
een woning heeft, van veertienhonderd gul
den huur en een brandkast, waarin plaats
is voor drie millioen, en men berit niemen
dal, versta je]"
„Jouw vlerk
„Toe maai"! Het tafelzilver valsoh. Zul-
ken rommel neem ik niet eens mee."
„Onbeschaamde! Mijn mooi zilver!'' nep
Marie booa.
„Zilver? Prachtig! Breng het eens naar
Oome Jan; die zal het je wel vertellen! En
dan die zwendel mét de brandkastZich een
solied stuk werk aanschaffen, waarop ik een
dozijn loopers en boren verknoeid heb en
waarbij ik nog de zuurstof vlam heb moeten
gebruiken, en dan niets er in!"
„Jou, jou....'' De twee konden geen woor
den vinden.
„Dacht u nu werkelijk, mijnheer, dat ik
geen nagemaakte obligaties van eohte kon
onderscheiden? Kom, ik ben niet tevergeefs
in het. vak vergrijsd! Baht waardeloozc
prullen, goed om er de kachel mee aan te
steken
„Wat bazelt die man?'' riep het jonge
vrouwtje verwonderd.
„Ik bazel niet mevrouwtje. Hebt u dat
zootje voor eoht gehouden? 't Spijt me voor
u, maar het is net zoo min iets waard als
die collectie briljanten, zoo (kostbaar als
kiezelsteentjes en warempel ook nog maar
met zilver gemonteerd. En dat noemt zich
nette mensohenl"
Marie werd purperrood. Piet doods
bleek.
De inbreker keek hen verachtelijk aan:
„BahEen dure woning en wat ©r in is,
is nagemaakt! Zelfs geen. baar geld in huis!
Waarvan leven jullie eigenlijk? Het gehei
me vakje in het schrijfbureau is ook leeg.
Alleen de ijskast is gevuld. Goede wijn is er,
tooneei dan op het podium thuis hoort.
Haar orgaan, trouwens zou zioh uitstekend
voor de „Bühne" leenen. Na de pauze hoor
den we van de zangeres een lied van Less-
mann en twee van Pijzcl minder geluk
kige combinatie. De HoUandsch© liedjes
sloegen dermate in, dat mej. Offers zich ge
noodzaakt zag tot een extraatje, waardoor
wo nog een frisoche weergave van Cath.
van Rennes' „Zonnelied" te hooren kregen.
De begeleiding der solo's bleek in zeer
goede handen bij den heer Joh. Zandber
gen, die, als we ons niet vergissen, ook te
transponeeren had.
Hulde aan „Euterpe", dat verdient ge
steund te worden, ook financieel, wat het
maar al te goed zou kunnen gebruiken.
Heb concert, dat niettegenstaande heb
„preciese" programma een kwartier te laat
begon, en veel te lange pauzes had, duurde
tot bij elven.
Bakkerij tentoonstelling; te Leiden.
Het gaat met de toezegging van inzen
dingen en van medailles voor deze tentoon
stelling zeer goed. Behalve van verschillen,
de corporation en offioieele personen,
kreeg net bestuur ook de toezegging van
een groote verguld-zilveren medaille van
onzen burgemeester, jhr. mr. dr. N. G. de
Gijselaar^ en werd het bestuur verrast met
een groote zilveren medaille van den Com
missaris der KeniDgin in de provincie Zuid-
Holland. Ook de Leidsche Bakkera-pft-
troons-vereemgiug „Ons Belang" schonk
twee groote zilveren medailles.
Bij Kon. besluit is benoemd tot weten
schappelijk assistent lste kl. bij de Ko
ninklijke Bibliotheek t-c 's-Gravenhage, dr.
G. H. Ebbinge Wubben, thans wetenschap
pelijk assistent bij die instelling;
met 1 Maart 1912 benoemd tot architect-
teekenaar voor de monumenten van ge
schiedenis en kunst W. C. L. A. Scheepens
te 's-Gravenhage, thans opzichter-teeke
naar ten behoeve van de bewaring van en
het toezicht op de gedenkteekonen van "a.
deriandsche geschiedenis on kunst;
in zijn rang overgeplaatst bij het reg.
gren. en jagers de lste luit. A. A. Hoger-
waardf van het 2de reg. inf.
aan J. W. van Buren Lensink te Hoorn
op zijn verzoek, met 1 April 1912, eervol
ontslag verleend als landmeter van liet
(kadaster;
C. M. van der Werf met 1 Ma-arfc 1912
benoemd tot opzichter voor den algemeo-
nen -dienst van het loodswezen, do beton
ning en do verlichting
bij het personeel van den geneesk. dienst
van het leger in Ned.-Indië, tot militair
apotheker 2de kl. benoemd en aangesteld
A. A. Th. Fortgens-
met 1 Maart 1912 benoemd tot opzichter
van den arbeid J. II. Gamman, chef-machi
nist hij het gemeentelijk gasbedrijf te
's-Gravenhage
benoemd bij het reservepersoneel der
landmacht, bij het personeel van den ge
neesk. dienst, tot reserve-officier van gez.
2de kl. C. D. de Langen, arts;
met i Maart 1912, -aan den re:serve-off.
van gez. 2de kl. L. C. F. Victor, van het
personeel vau den geneesk. dienst der
landmacht, als zoodanig^ op het daartoe
door hem gedaan verzoek, eervol ontslag
verleend
met 2 Maart 1912 mr. Th. H. de Meester
opnieuw benoemd tot voorzitter van den
pensioenraad van burgerlijke ambtenaren;
met 1 April 1912 benoemd bij het Algc-
meen Rijksarchief te 's-Gravenhage tot
hoofdcommies P. Berends, thans commies,
en tot adjunct-commies E. J. van de Pol,
thans 'klerk bij dat archief;
dat geef ik toe. Zeker nog niet betaald,
wèl
Piet Parraent sprong naar de telefoon.
„De politie zal je brutalen mond wel
stoppen...."
„Vooruit maar. W-at zullen jullie sohuld-
eischers en de vrindjes blij zijn, als zij1 van
jullie rijkdommen hooren!"
Hij grijnsde van pleizier. Marie legde de
hand op Piets armen.
„O, mau!" fluisterde zij.
Hij beet zich op de lippen. ,,Wat moet ik
doen?"
„Laat hem loopenn-
„Maar"..,....
„Bedenk, als de menschen hooren, dat...."
„Dat jouw briljanten
„Dat jouw papieren
Hun blikken zochten het tapijt, zij meden
elkaar, van schuld bewust.
De iubreker zei niets, maar keek.
Aarzelend trad. Piet op hem toe en maak
te de waschlijn los.
„lik wil je laaten loopen. Je bent door je
vergeefschen arbeid genoeg gestraft. Ik,
ilk ik heb uit- principe nooit iets van waarde
in de kastalles ligt op de Bank
„Zoo; zoo? Het rep.u zeker ook on het
tafelzilver? Neen laat u gerust het touw
vastzitten. Ik ga met pleizier naar de ge
vangenis, ik heb vannacht niets verdiend.
Waar moet ik van leven?"
„Maak dat je weg (komt!" riep piet de
revolver in de hand.
„Ik denk er niet aan; belt u maar gerust
de politie opzeide de man ©n g*ng ge
makkelijk in den bureaustoel zitten.
„Het zal aardig zijn voor de reohtb&nk
van deze inbraak te vertellen."
„Ga dan toch!" zet Marie en vulde siju
glas nog eens.
benoemd tot adjudant bij het regiment!
grenadiers en jagers de lste luit. G. Ie
Poole, \an het korps.
Bij resolutie van den minister vatt
Koloniën zijn C. A. J. Jochems en J. J.
Ph. Koppenol te 's-Gravenhage gesteld ter,
beschikking van den gouv.-gen. v^n Ned.-
Indie om te worden aangesteld tot admi
nistratief ambtenaar voor Java en Ma-
doe ra.
Koninklijk Iuatitant voor «lo Marine
te Willemsoord.
Do minister van marine brengt in dé
„Stet." ter kennis van belanghebbenden:
lo. dat krachtens Kon- besluit van" 12 de
zer in dit- jaar bij liet Koninklijk Instituut
voor de marine te Willemsoord kunnen woiv
den toegelaten'
drie en twintig jongelingen als adelborst
2de klasse voor don zeedienst-.
De vader, voogd of voogdes die verlangt
dat zijn of haar zoon of pupil in aanmerking
worde gebraoht voor een benoeming tot adel
borst, behoort vóór of uiterlijk op 1 Juni
een gezegeld verzoekschrift in te zendenl
aam liet departement van marine (Bureau
Personeel).
Voor bijzonderheden zie men de „Stot."
(No. 39). i
Inspecteur der cavalerie.
Naar wij vernemen, heeft de oudste ko
lonel van het wapen der cavalerie, de heer
H. C.^P. L. Mathon, de meeste kans op be-
ordoring tot genoraal-majoor inspecteur
van het wapen. (N. Ct.)
Prof. Salverdn de Grave.
Prof. dr. J. J. Salverda de Grave, hoog
leeraar in de Fransche taal en letterkimdo
te Groningen, heeft voor eenigen tijd ge
loden eon uitnoodiging gekregen voor den
aan de gemeentelijke universiteit te Am-
sterdam op te richten leorstoe1 in het
Fransoh. Voor deze uitnoodiging heeft de
Groninger hoogleeraar bedankt
(Prov. Gr. Ct.)
Eon protestvergadering.
Het Comitó van Actie tegen het wetsont-
worp-Heemskerk in zake ontslag van vrou
welijke rijksambtenaren en onderwijzeres
sen bij het openb. lag. onderwijs, heeft nu
het antwoord van den minister bij do Twee
de Kamer is ingekomen, haai' nationale
protestvergadering uitgeschreven. Volgens
gedano toezegging zal het wetsontwerp
worden bestreden door de heeren mr. S. v.
Houten van 's-Gravenhage, en mr. Louis
Israels, van Amsterdam, en door de dames
W. v. ItalicVan Embdcn en Angenite
Klooster.
Reeds is van 32 vereenigingen bericht
ontvangen dat zij aan Let protest zulleu
deolncmon en zich zullen laten vertegen
woordigen door 34 afgevaardigden.
De vergadering zal tc Amsterdam plaats
hobben op Donderdag 29 dezer.
Rotterdam garnizoenstad.
Naar „De N. Crt." verneemt, zijn reeds
sinds oenigen tijd onderhandelingen gaan
de tusschcn het legerbestuur en de gemeen
te Rotterdam omtrent het aldaar in gar
nizoen brengen van een deel onzer weer
macht.
Telegrafisch weerbericht,
naar waarnemingen in den morgen van 17 Febr.
Medegedeeld door het Hon. Ned. Meteor. Instituut
to De Bilt
Hoogste barometerstand 772.2 te Mün-
ohenlaagste 743.0 te Vestmanoer.
Verwachting tot den avond van 18 Febr.:
Zwakke tot matigcn meest zuidelij/ken
wind. Toenemende bewolking. Weinig of
geen regen. Dezelfde temperatuur.
„Fijn! Eon paar van die langhalzen zou
den me aanstaan.
„Ik geef jo er zes, als je je dadelijk ver
wijdert."
„WeljaMeent u, dat er buiten een ver
huiswagen op me waohten staat? Mijn spe
cialiteit is diamanten, goud en zilver. En
den heb ik hier tevergeefs gezocht. Een
mooie boel l"
„Mijn horloge",zeide de jonge vrouw aar-
zclendt „is met robijnen bezet."
't Zal zeker gekleurd glas zijn. Laat een»
kijken."
Marie snelde naar de slaapkamer.
Als u nu niet gaat, schiet ik t" dreigde
dp heer des huizes opgewonden.
„Dat moet u weten. Op zelfverdediging
kunt u zioh niet beroepen. Ik heb immers
geen wapen bij mo!"
Woedend haalde Piet Parment een bank-
biljot uit zijn portemonnaie.
„P-ak aan? Hier in huis is alles moge
lijk."
Hij bekeek nauwkeurig het papier en stak
het in den zak. Ook het horloge vond hij
blijkbaar het meenemen waard.
„En nu wilt u mij zeker wel even uitla
ten?"
„Ook dat nog?''
„Ja, men kan niet weten."
Piet ging. Marie lichtte bij.
En t<o©n ruimden zij zwijgend en peinzend
de sporen van de inbraak weg. Ten slotte
bleven zij stil voor de vernielde brandkast
8taant welker wijdgeopende deuren spot
tend sohenen te zeggen, dat zij... weiikelijk
uit liefde met elkaar getrouwd waren.
