No. IBBIQ.
LEIDSOH DAGBLAD, Saterdag1 13 Januari. Tweede Blad.
Anno
Offieioele Kennisgeving.
Buitenlandseh Overzicht.
FEUILLETON.
Alleen in een groote stad.
Gemengd Nieuws.
TEBKIEZING.
De Burgemeester van Leiden;
Gelet op de artikelen 8 en 9"der Gemeen
tewet en op de artikelen 1 en 3 van het
koninklijk Besluit van den lsten Mei 1897,
xooals het is gewijzigd bij dat van 10 Jan.
1901;
Brengt ter kennis van de kiesgerechtig
den, dat de verkiezing (candidaat-
Btelling) van één lid van den Ge
meenteraad in het tweede
kiesdistrict, bevattende de wijken
II V, IX en XII en de stemdistricten II,
V, VIII en X, ter vervulling van de vaca
ture, ontstaan door het overlijden van den
heer J. J. van Hoeken, die in 1913 aan de
beurt van aftreding zoude zijn geweest, zz\
plaats hebben op Dinsdag 23 J a-
n u a r i a. s., de stemming, zoo die noodig
mocht blijken, op Dinsdag 30 Ja
nuari en de eventueel© herstemming op
Dinsdag 6 Februari d.a.v.
Op den dag der verkiezing, 23 Ja
nuari, kunnen ter Secretarie dezer ge
meente bij hem, Burgemeester, van des
voormiddags negen tot des namiddags
vier uren opgaven van candidaten wor
den ingeleverd.
Deze opgaven moeten inhouden den
naam, de voorletters en de woonplaats van
den candidaat, en onderteekend zijn door
ten minste 40 kiezers, bevoegd tot deelne
ming aan de verkiezing, waarvoor de inle
vering geschiedt.
De inlevering der opgaven moet persoon
lijk geschieden door een of meer personen,
die haar hebben onderteekend, terwijl de
ifcot invulling bestemde formulieren van deze
'opgaven kosteloos ter Secretarie verkrijg
baar zijn gesteld van af heden tot en met
den dag der verkiezing.
De Burgemeester voornoemd,
N. C. DE GIJSELAAR.
Leiden, 6 Januari 1912.
Inlevering van rekeningen.
Burgemeester en Wethouders van Leiden
"roepen bij deze op alle leveranciers, werk
bazen, enz. welke over het afgeloopen jaar
1911 ten laste der gemeente een vordering
hebben die uiterlijk vóór ultimo Januari
a.s. ter Gemeente-Secretarie (Afd. Finan
ciën) in te leveren.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
N. C. DE GIJSELAAR, Burgemeester.
VAN STRIJEN, Secretaris.
Leiden, 5 Januari 1912.
Hoewel er van weerskanten hard wordt
gewerkt aan de voorbereiding van nieuwe
militaire operaties, is het tcch nog kalm
op het oorlogsUrrein.
Volgens de laatste berichten atlhans
heersoht er algeheele kalmte in Tripoli,
Aïn-Zara, Tadzjoera en Homs. Verkennin
gen met vliegtuigen en cavalerie en verkre
gen inlichtingen bevestigen de aanwezig
heid van troepen Arabieren te Bir el Toer-
ki, te Soeani ben A don, te Fondoek, ie
Ben Gasjir, te Bir Tobros en te Wadiroebra
De geregelde Turksche troep-en zouden
verdeeld zijn tusschen deze Arabieren en
Azizia. De Turksche generale staf zou zich
te Soeani ben Aden ophouden.
Dit is alles.
Eenigen tijd geleden heeft de bekende
Fransche schrijver Pierre Lofci (Viaud) in
een dagbladartikel in heftige bewoordin
gen critiek geoefend op het optreden der
Italianen in Tripolitanië.
De „Raggione" publiceert thans een open
brief aan Loti van de hand van Antonio
Quattrini, een zeer bekend Italiaansoh
Schrijver. Deze, evenals Viaud, oud-zee-offi-
cier, heeft met hem de internationale expe
ditie meegemaakt tegen de Boksers in
China. Zij hebben zij aan zij gestreden en
nu herinnert Quattrini met bitterheid Loti
aan die dagen, toen deze den. Italiaanschen
matrozen een zekerder schietinethodc wees
en smakelijk lachte, als er weer eenige Chi-
24)
„"Wat anders kan de reden zijn? Lieve
hemel, hoeveel aardige meisjes met ve-el ta
lent- en met geld heb ik niet- kunnen krij
gen? En een meisje uit- mijn; eigen ge
zelschap bedankt me!"
„Wilt ge niet gelooven, dat een meisje
een man te veel kan respectoeren) om met
hem te trouwen, zonder dat zij hem lief
heeft? Gelooft ge niet, dat do eer, die ge
me hebt bewezen, een beter loon verdient
dan een jawoord, gegeven door iemand, die
voelt wat ik voel?''
Zij zei het in ernst, maar zij respecteerde
hem veel minder dan eenige minuten van
te voren en misschien voelde hij dat. De
woorden waren althans geen balsem voor
zijn wonde. Na haar nog eenmaal te heli-
ben gevraagd goed na te denken, alvorens
voor goed, een besluit te nemen, en zij hem
ten tweeden male had gezegd, dat zij nooit
tot andere gedachten zou komen, zei hij
haar op norsclien toon vaarwel.
XII.
Hij behandelde haar dien heelcn avond
met ijskoude onverschilligheid, of trachtte
althans dit te doen'; maar het ging hein
niet goed af. Als hij uit de hoogte wilde
zijn^ werd hij onbeleefd. De ridderlijkheid
van zijn houding tegenover haar zoo lang
hij op-het. tooneel was, en zijn in het oog
loopende-onbeschoftheid, zoodra zij weer j
achter de coulissen wareR en hij haar den j
neeaen in het zand heten, „Denk een3",
schrijft hij, „aan ons verblijd: te Shanghai,
toen gij uw theorieën veikondigdet, voor
wij naar Peking gingm, over de beste ma
nier om al dio „barbaren" in massa te ver
nietigen.
„En nu zijt gij zOö streng in uw oordeel
tegenover onsWaar hebt gij uw bloed
dorstigheid gelaten, o verheven menschen-
vriend?"
De Fransohe pers is natuurlijk nog
vol van delkabinetsorisis. Er komt
van alles aan het lioht.
Een -riend van den oud-minister De Sel
ves vertelt in de „Echo de Paris" hoe al
dadelijk ernstige bneenigheid ontstond tus
schen Caillaux en De Selves, over de wijze
waarop de Marokko-onderhande1 ingen moes-
ten gevoerd worden. De heer De Selves er
kend o dat hij ongelijk had door toe te la
ten, dat Caillaux een lijfdiplomatie er op
na hield, die naast de officinale diplomatie
werkte. Caillaux gaf rechtstreeks aan de
ambassadeurs zijn instructies en bevelen.
De Selves had zijn ontslag willen nemen,
diooh was van dit plan terug gekomen op
aandrang van president Fallières, die
vreesde, dat Caillaux dan de portefeuille
van buitenlandsche zaken zou nemen.
De Matin" van zijn kant verzekert, dat
het Caillaux meermalen gebleken is, dat
De Selves vaak het tegenovergestelde deed
als waartoe de ministerraad had besloten,
en ook, dat de minister van buitenlandsche
zaken belangrijke stukken achterhield.
Nadere berichten behelzen, dat president
Falliëres gisteren achtereenvolgens de oud-
ministers Bourgeois en Deloassé ontvangen
heeft. De eerste heeft reeds in den aan
vang van het onderhoud gezegd, uit hoofde
van zijn zwakke gezindheid, de opdracht
tob het vormen van een ministerie niet re
kunnen aanvaarden. President Fallières
heeft daarop dezelfde opdracht aan den
heer Delcassé aangeboden, die verzocht
heeft, zijn politieke vrienden te mogen
raadplegen. Men had gisteren den indruk
dat Delcassé nog denzelfden avond het aan-
b' 1 zou aanvaarden. Toch zou hij, volgens
zijn politieke vrienden, na de zaak overwo
gen te hebben, tot de overtuiging zijn ge
komen, dat niet hij zoozeer aangewezen
was om de leiding van het bewind op zich
te nemen en dat hij zich voorstelde den
heer Poincaré te noemen, als een van de
meert aangewezen personen voor de opvol
ging van den afgetreden minister-president
Dit komt uit. Een telegram van heden
toch meldt dat na Bourgeois ook Delcassé
voor de opdracht om een kabinet be vor
men, bedankt heeft. Wie hu? Er wórden
allerlei gissingen gemaakt, maar de ingewij
den blijven zwijgen*
Terwijl Parijs leeft van de ministerieele
crisis, leeft B e r lij n van de verkie
zingen. De Rijksdsgverkiezingen die dit
maal in Duitschland worden gehouden gaan
in een kalm tempo.
Zelfs in de middaguren was er in Berlijn
weinig te merken van de „stemkoorts"
Waarschijnlijk oefenden de felle kou
(het vriest er 10 gr. C.het is om van te
watertanden voor liefhebbers van ijsver
maak) en snerpende wind een slechten in
vloed uit op deu politieken ijver, doodden
zij de politieke hartstochten. Overal was
liet kalm, soms zelfs akelig stil. Na drie
uren werd het betertoen de groote fabrie
ken sloten, toog een schaar van duizenden
werklieden ter stembus. De groote toeloop
kwam eerst tusschen vijf en zeven, toen
van alle zijden door rijtuigen en auto's de
laksche kiezers aangebracht werden.
Tegen 10 uren was de belangstelling in
het centrum der stad in de omgving van do
bureaux, der groote couranten, enorm. De
bulletins, die bij tienduizenden om liet
kwartier verspreid worden, worden den
loopers uit de hamden gerukt.
In Berlijn I, het paleisdistrict., moot her
stemming plaats hebben tusschen don vrij
zinnigen en den sociaal-dniocratasohen can
didaat, in de overige Berlijnsche districten
werden sociaal-democraten gekozen.
Qm twee uren was de stand
Gekozen conservatieven 10, herstemming
21Rijkspartij 2 en 5, antisemieten 2 en G,
Centrum 34 en 14, Poleii 3 en 1, natnonaal-
rug kon toedraaien, vormden zulk een schril
oontrast, dat het den toeschouwer, die niet
aan dergelijke bruuske overgangen go wend
is, versteld zóu hebben doen staan. Heb
trok.zelfs de aandacht van Irene's collega's
en na verloop van een paar dagen vroeg
men haar de oorzaak.
„Wat is er toch aan de hand?" vroeg
Fc Filton. „Je wilt me .t-ccli niet zeggen
dat Fair je gevraagd heeft en dat je hem
hebt bedankt?"
Weineen,zei het meisje. Het was een
der laat-ste dingen, die zij aan een ander
zou vertellen.
„Nu, ze zeggen het tocli allemaal, hoor."
„Dan deedt je boter hun te raden met
zoo'n onzin te praten" riep Irene driftig.
„Als Fair er van hoorde, zou hij woedend
zijn. Hij zou in staat, wezen enkelen van
jullie-over veertien dagen te ontslaan."
Maar haar vriendin zag er niet overtuigd
uit en heel spoedig werd de wrok, die de
directeur haar toedroeg, zóó in het oog
vallend, dat zij zich bevend begon af te
vragen of zij zelf misschien dc-gecn was, die
met ontslag werd bedreigd. Er naderde een
catastrophe zij zag het aan allerlei onbe
duidende verschijnselen. Ofschoon het -altijd
•heel moeilijk voor haar was geweest een
kleedkamer voor zich alleen te hebben, had
zij nu dadelijk als eerste actrice de mooiste
kamer na die van Fair tot. haar beschikking
gekregen en behoefde zij die nooit met.
meer dan twee van de andere voornaamste
actrices t-e deelen. Plotseling echter werd
er besloten, dat de eerste actrice zich :n
het vervolg zou moeten kleeden in een Ka
mer, die met opzet gekozen scheen om de
bijzondere ongerieflijkheid. De week daar
op kreeg zij een betere kamer maar een,
liberalen 1 en 30, VTijzahnigen 0 en 29, wil
den 2 en 2-, soc.-democraten 51 en 61.
Dat wil zeggen van de 105 definitieve
uitslagen zijn er 51 soc.-dem. en bij' de 82
herstemmingen zijn er 56 socialisten be
trokken.
Wanneer men in aanmerking neemt, dat
de helft van het aantal nog niet bekend is,
dan zal het duidelijk zijn, hoe enorm de
winst der socialisten is. Het koninkrijk Sak
sen, in 1907 bijna geheel voor hen verloren
gegaan, zal nu weer overwegend rood wor
den.
Als een bijzonderheid wordt gemeld dat-
de „Vofrwarts" de sociaal-democratische
overwinningisberichten op doek projecteeren
liet. De menigte begroette, de tijdingen
met hochgeroep. Twee politieofficieren be
gaven zich in de bureaux en verboden de
verdere bekendmaking. Hort daarop ver
sohenen weer mededeelingen voor het huis.
Ook dit verbood de politie, hetgeen het
publiek met sissen en fluiten begroette.
Ten slotte ging men uiteen.
De stand der werkstaking in de steen
koolmijnen van den Borinage blijft
onveranderd.
Intusscken is ook in de omstreken van
Luik de toestand niet pluis. In het Han
delsblad v. Antw. leest men n. 1.
De mijnwerkers van ]iet Luikerland be
ginnen zich ook te roeren. Gisteren is er
een werkstaking uitgebroken in den kool-
put Fanny, te Ougrée-Marihaye. Doch hier
is de oorzaak heel anders dan in den Bo
rinage.
De mijnwerkers, die 's nachts in de mijn
dalen, werken van zes uren 's avonds tot 4
uren 's morgens en winnen 4.70 ft. Zij had
den gevraagd om te 3 uren te mogen boven
komen in plaats van om 4 uren.
Dit werd hun gereedelijk toegestaan,
maar mits een aftrek op hun loon van 55'
cent. Hiervan echter willen de mijnwerkers
niet weten en daar de bazen ook niet willen
toegeven its de werkstaking verklaard.
Ook in E ngelandis geen verandering
in den economisch en strijd.
Wij moeten thans weer eens meer van
nabij de bewegingen der Russen in
Azië nagaan.
Hoe meer stemmen in Engeland op gaan,
om het Russische optreden in P e r z i en
Mongolië af te keuren, des te luider
komen uit Rusland de verzekeringen van
onschuld. R-usland is -niet van plan, deelen
van Perzië of Mongolië te annexeeren, ja,
het denkt er zelfs niet aan, zich met de
binnenla-ndsclic aangelegenheden van die
Aziatische staten te bemoeien.
Wat Rerzië betreft zijn die verzekerin
gen zeker nog "verbazingwekkender dan
voor Mongolië. Er is wel niemand meer,
die verwacht, dat Rusland, nu het eeïimaal
zijn hand naar Nord-Perzië heeft uitge
strekt, die hand weer zal terugtrekken. De
Russen treden er op alsof zij er baas zijn.
Zij hebben er ve.ldkr ijgsraden ingesteld,
houden er huiszoekingen, zij airesteeren en
vennissen menschen, en laten ze ter dood
brengen of afranselen, en doen alsof zij
tehuis zijn. Maar, naat Russische opvat
ting, is dat geen bemoeiing met de binnen-
landsche aangelegenheden van Pe'rzië, even
min als liet aandringen op het ontslag van
Morgan SKuster, of de andere Russische
voorschriften, die de regeemng te Teheran
wel gedwongen is op te volgen.
In die Russische tegenspraak wordt ech
ter het zwaartepunt gelegd op het woord
„annexatie". En dit geeft voldoende weer,
wat de Russen nog niet zullen doen. Van
een openlijke annexatie is geen sprake,
noch in Perzië, noch in Mongolië. Dat zou j
allicht tot internationale moeilijkheden i
kunnen leiden, en men kan zijn deel ook j
wel bereiken, zonder de offioieele annexa-
t-ie. Bovendien zou de annexatie de Rus- j
sische 'regeering verantwoordelijk maken
voor een geregeld bestuur in de geannexeer
de gebieden, mitsgaders voor de kosten.
Dat wil Rusland niet. In Perzië werd daar
om de militaire bezetting ingevoerd, in
Mongolië zal een Russisch protectoraat
worden ingesteld.
Üit G h i n a komt een bericht, dat weer
een kijk geeft op de inwendige verdeeldheid
dés Rijks.
Het „Petersburgsche tel eg raaf - age nt-
Bchaip" verneemt uit Koeldsja, dat in
Nieuw-Soeidoen den 9den Januari een
nieuwe revolutiormaire regeering uitgeroe
pen is, aan welker spits generaal Hoesanfoe
staat. Die regeering heeft de bevolking uit-
genoodigd de orde te bewaren en de vreem
delingen te beschermen. Den loden Januari
heeft ook Oud-Soeidoen Jch aan de zijde
der revolutionnairen geschaard, terwijl de
witte vlaggen de vanen van den opstaud
geheschen werden. De buitenlanders be
vinden zich buiten gevaar. Den I2den Jan.
heeft de nieuwe regeering? die de Mantsjoes
in de regimenten niet vertrouwt, het gar
nizoen versterkt met Doenganen, De Doen-
ganen zijn de Mohammedaansche bewoners
van het Noordwesten van China, in het bij
zonder van de provincies Kansoe en Sjensi,
en van Turksch-Tartaarsche afkomst.
Arrestatie van een En-
gelsohman te Scheveningen. In het Jan.-
nummer van de „Cyclist's Touring Club
Gazette" heeft „De Fiets" een zonderling
verhaal gelezen. Een der lezers van dat
blad vertelt dat hij te Scheveningen een
politic-agent naar den weg vroeg. Hij be
diende zioh van de Duitsche ta&l, maar toen
hij niet begrepen werd, herhaalde hij zijn
vraag in het Engelsch. Daarop zou de po-
litie-agenfc erg opgewonden zijn geraakt,
een oollega hebben geroepen en dep En-
gelschman gearresteerd. Na eenigen tijd in
hechtenis te hebben doorgebracht, werd de
Engelschman weer losgelaten, en de po
litie had ten slotte den Engelsohen consul
haar excuses aangeboden, maar niet in zoo.
danigen vorm, dat de beleedigde Engelsch
man e-r mede voldaan is.
Het geval blijkt zich echter, naar van an
dere zijde wordt gemold, eenigszins anders
te hebben toegedragen dan de betrokken
persoon vertelde.
Dezen zomer vroeg een buitengewoon
schunnig gckleede vreemdeling aan twee
agenten in de Keizerstaat te Scheveningen
naar een logement. Het voorkomen van den
man boezemde geen vertrouwen in en toen
hij op eenige vragen weigerde antwoord te
geven, besloten de agenten hem mee te ne
men naar het bureau. Daar bleek, dat men
waarschijnlijk met een zenuwlijder te doen
had. Hij was in het bezit van een pas vana
het jaa-r 1891 en had in munten van verschil
lende landen voldoende geld bij zich. Op
alle vragen gaf hij de vreemdste antwoor
den, De Engelschman, die in de Volksgaar
keuken geweigerd was wegens zijn haveloos
uiterlijk, werd ten slotte losgelaten.
Een paar dagen later vervoegde z.ch de
Engelsche vice-consul op het politiebureau,
daar de gearresteerde zich bij hem be
klaagd had. Het optreden van de agenten
kon hij evenwel niet anders dan goedkeu
ren, maar om de Engelschman, die zich
diep gekrenkt scheen te gevoelen, tevreden
te stellen, gaf de commissaris hem een
schrijven mee, waarin geen verontschuldi
gingen aangeboden werden, maar alleen
leedwezen uitgedrukt werd over den last,
die den gearresteerde aangedaan had moe
ten worden.
In zijn land teruggekeerd, schijnt do En
gelschman zijn vermeende grieven tegen
de Haagsche politie nog eens lucht gege
ven te hebben.
De 2 8-jarige Cornelia K u y-
per, dienstbode ian dan landbouwer J.
Neisaen te Osdorp (N. H.), heeft Woens
dag bij het aanmaken van een kachel met
petroleum ernstige brandwonden opgeloo-
pen en is Donderdag in het O. L. V. Gash
huis te Amsterdam overleden.
D e 74-j a r i g e P. Bankert te ,W ij-
denes (N.-H.) werd gisteren door een nj-o-
lenwiek getroffen en in het water gewor
pen. Levenloos Werd hij opgehaald.
Afgezien van onvoorziene
omstandigheden zullen de auto-taxi door
Haarlem beginnen te rijden met 1 Maart
a. s.
Hoe belangrijk de varkens-
handel te Wolvega is, blijkt uit het feit,
dat in het jaar 1911 op de gemeentewaag
circa 38,000 krulstaarten zijn gewogen. In
1912 hoopt men, ten gevolge van den bouw
der exportslagerij der firma Lezer en ae
stichting van het nieuwe marktterrein on
middellijk bij het station, op nog groote
ren aanvoer.
Eenmoordenaar-rooverhoofc!-
man. Men meldt aan de „L. K.": Er is
reeds melding gemaakt van de arrestatie
van zekeren P. S-enden, verdacht- van dm
moord op den grijsaard Gelissen te Beek.
De volgende bijzonderheden kunnen wij
nog mededeelen
Piet Benden, ge>j ïren te Broekhuizen bij
Wauboch, is in Oct. 1911 ontslagen uit a*
gevangenis, waarin hij 9 jaar vert-oefd hid
wegens diefstallen, enz. Tevens wordt ver
moed, dat Sende-n nog meerdere diefstallen
gepleegd heeft op Duitsch grondgebied, ja
er zelfs een moord heeft bedreven. In dien
tijd had hij zijn arbeidsveld gekozen tus
schen VenlooNijmegen en op T "itseri.
grondgebied.
Sinds September jl. hadden in het zuiden
van Limburg vele diefstallen plaats, en d*
commandant van de marechaussee te Heer.
len sprak meermalen het vermoeden uit, da-t
dit wel het werk zou kunnen zijn van P.
Senden. Toen de moord bekend werd op
Gelissen te Beelk, werd weer aan Senden
gedacht en in het geheim gezocht naar de
zen persoon.
Den 4den Januari mocht het brigadier
Sturmans gelukken een liefje wbn P. Sen
den te arresteeren in een. logement te Heer
len.
Tijdens een scherp verhoor liet de vrouw
veel los, en al spoedig bleek, dat het ver
moeden van de Heerlensche marechaussee
niet onjuist was.
GTit. de verklaringen van deze vrouw IReek
nL, clat al de diefstallen van Roermond tot
de grenzen, op rekening kwamen van P.
Senden, en dat hij ook de hoofddader was
van den moord op Gelissen te Beek. Sinds
dien heeft men geen rust gekgnd, tot men
Senden in handen had, zoo ook zijn helpers.
Maandag mocht het gelukken, den ver
dachte te doen arresteeren te Aken. Een
zekere R., geboren Maastrichtenaar, is 09 ic
gearresteerd wegen vermoedelijke mede
plichtigheid. Nog worden eenige D uitschee
gezocht, ook verdacht van medeplichtigheid
aan dien moord.
Verder kregen wij nog te weten, dat reeds
de wasch indertijd gestolen bij Fl. te Heer
len, in beslag is genomen te Aken. Eenige
personen van Heerlerheide werden in ar
rest gesteld, van wie men vermoedt, dat zij
(kippen, aardappelen, enz. van P. S. ge
kocht hebben. De bekende familie St. werd
ook door de justitie gehoord, wijl Senden
een tijdlang met- deze nomaden gezworven
heeft.
Uit de verklaringen van het liefje van P.
Senden moet verder gebleken zijn, dat P.
S. nog meerdere pogingen heeft gedaan om
in te breken, o.a. te Waubach en Kerkrade
verder, dat hij een lijstje had aangelegd,,
wie in den eersten tijd aan de beurt kwa
men, om bestolen en zoo noodig vermoord
te worden. Daarbij waren ook de namen
van personen uit Heerlen, Waubach, enz.,
meest personen, die alleen woonden en van
wie verondersteld werd geld in huis t.e heb
ben.
P. Senden liet zich slechts zeer zelden
over dag op den openbaren weg zien hij
werkte bij vootfk'enr 's nachts en dan neg
ging hij niet over den weg, maar altijd mid
den door het veld, door heggen en struiken
en over sloten heen. Hij was altijd gewa
pend met een dolk en een revolver.
Volgens de verklaringen van de vrouw
moet S. ook personen aangcvallèn hebben
op den openbaren weg en hen van alles ge
roofd hebben.
Een eigenaardige truc hield S. er op, na,
om de politie in de luren te leggen, bij
Jhaar onderzoek. Als hij op roof uitging,
had liij altijd een paar klompen bij zich.
Kwam hij aan liet huis of erf, waar hij in
breken of stelen wilde, dan deed hij de
schoenen uit en dë: klompen aan, om na de
daad weer de klompen met de schoenen te
verwisselen.
die zij moest deelen met twee actrices, die
ondergeschikte rollen te vervullen hadden.
Zulke kleinigheden waren, hoe. onbedui
dend zij den oningewijde ook mogen toe
schijnen, van groote b?teekenis. Als zij er
zich tegen had verzet, zou zij ook volko
men in haar recht zijn geweest. Zij dë>d
het niet, eenvoudig omdat haar middelen
het haar niet veroorloofden. Als zij klaagde,
zou zij Fair tevens de door hem zoo ijverig
gezochte gelegenheid geven tot haar te zeg
gen: „Als u toch zoo moeilrjk te voldoen
is, zou het beter zijn, dat u een anderen
werkkring zoeht."
Zij (klaagde dus niet. Maar zij kocht alle
toon e el b 1 aadj e s en bestudeerde alle adver
tenties met het opschrift „Er wordt ge
vraagd", enz. En zij en Eé Filton, met wie
zij weer samenwoonde, waren reeds stil
zwijgend overeengekomen, dat dit niet voor
lang was, daar Irene niet tot het eind van
de rondreis zou blijven, als zij vóór dien tijd
aan een anderen schouwburg geplaatst kon
worden.
De groote vraag, de waag, die haar het
meest bezig hield, was nu nog: Wie zoa
er een eind a-a-n malken Zou zij er in sla
gen een andere plaats te viuden en dus
haar ontslag kunnen vragen^ of zou Fairs
kwaadgezindheid zoo ver gaan, dat hij haar
lieur ontslag gaf? Haar kans op succes, hoe
gering ook. werd verhoogd door het feit,
dat zij niet buiten betrekking was. Want of
schoon het nooit gemakkelijk is voor een
actrice werk t:e vinden, toch is-liet altijd
iets minder moeilijk, als zij kan verklaren,
dat zij op het oogenblik niet zonder werk V
Zij schreef op verscheiden advertenties,
sloot liaar portret in en verwees den schrij
ver naar de meest bekende schouwburgdi
recteuren, bij wie zij werkzaam was ge
weest. Maar tevergeefs.
Eindelijk viel de slag. Het salaris werd
altijd uitbetaald op Zaterdagmorgen en
toen zij zich den eerstvolgenden Zaterdag
naar den schouwburg be,gaf, om haar geld
in ontvangst te nemen, werd haar tevens
ftezegd, dat men haar nog slechts veertien
dagen noodig had.
„U is niet geschikt voor de rol juffrouw
Thorpe," zei de administrateur. De heer
Fair zoekt er een andere actrice voor, die
beter aan de verwachtingen zal beantwoor
den."
Fair had dus de overwinning behaald
Dank zij haar zuinigheid, was zij in de ge
legenheid geweestiongeveer vijf en twintig
gulden op zij te leggen, maar toch was haar
gemoed vol, toen zij het bericlit kreeg. Met j
saamgeklemde lippen en brandende oogen j
keerde zij naar haar kamers terug, om j
brieven te' schrijven. Fé FiRon hoorde net j
nieuws tien minuten later, en begon te
schreien en haar te troosten, 't Was een
echte voorstelling uit. het tooneekpeel-
stersleven^ zei zij het armoedige vertrekje
op de tafel een exemplaar van „Het Too
isel", het ééne meisje in tranen, het andere
met een diepongelukkig gezicht aan tafel
zittend en bezig haar naam en adres 10 1
de achterzij van een portret te schrijven.
Dienzelfden dag las Ralph Hollingsworth, j
toen weer te Parijs, in een exemplaar van
„Het TooneeHeven", dat het gezelschap
waaraan Irene verbonden .was, de volgende
week zou optreden in liet Grand Theatre
te Wigan. Hij had ieder uur van den dag
aan haar gedacht en was vast besloten weer
naar haar toe te gaan# daar hij er vurig^
naar verlangde haar weer te zien en te
spreken.
Zóó groot was zijn verlangen, dat *1?
gedachte, dat heb den volgenden dag Zon
dag was, en hij dus niet zou kunnen hande
len en niets naders t-e weten (komen, hem
bepaald zenuwachtig maakte. Niet wetende,
waar zij in Wigan zou logeeren, zou hij
haar dus niet vóór Maandag kunnen zien.
En hij was boos op zichzelf, omdat hij den
vorige 11 dag geen kloek besluit had geno
men en naar London vertrokken was.
Zou hij misschien in Wigan kunnen zijn
vóór het tooneelgozclschap er aankwam en
haar aan het station opwachten? Hij zag
geen anderen uitweg. Maar wanneer zou
het gezelschap er aankomen? En hoeveel
tijd zou het nemen om van Londen naar
"Wigan l? gaan? Hij wist het niet. Hij wist
slechts, dat er 's Zondags minder treinen
zouden loopen.
Hij moest er kalm ovct denken. Als hij
over Havre ging, zou hij den volgenden
morgen, even voor negenen, te L-onden
kunnen zrn. Dat was misscluen zelfs al te
laat; de eerste trein kon dau reeds weg
zijn en welicht zou hij uren moe-ten wachten
eer er weer een vertrok. Misschien was "'o
route over Dieppe en Newhaven beter. Als
hij zich niet vergiste, kon hij dan twee ea
ec-n half uur vroeger te Londen zijn.
Dat was een goede invalHij ging over
Dieppe en ofschoon hij veel meer tijd had'
dan noodig was, om den trein, die te tien
uren East-on verliet, te halen, scheen het
toch in alle opzichten voor hem de meeat
geschikte route te zijn geweest.
(Wordt vervolgdJ
