N<>. 15918 Tï-^dag 12 .Taimart A0. 1912. (Djze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering van (Zon- en feestdagen, uitgegeven. Dit nommer bestaat uit TWEE Bladen. Eerste Biad. Offieieele Kennisgeving. Ouder onze Vroeds Vaderen. FEUILLETON. Alleen in een groote stad. PRIJS DER ADVERTENTIEN: Van: 16 regels /T.Q5. Iedere regel meer 0.17*. Grootere letters naar plaatsruimte. Kleine advertentiëa van 30 woorden 40 Gents contantelk tiental woorden meer 10 Cents. Voor het incasseeron wordt/"0.05 berekend. PRIJS DEZER COURANT: Vooi Leiden per week 9 Cente; per 3 maanden f 1.10. Bciten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd zijn B 1.30. Franco per post 1,65. Burgemeester en Wethouders van Leiden; Gezien het adreS van E. IJDO om ver gunning tot uitbreiding van de boek- en steendrukkerij in het perceel Hooglandsche Keitkgracht No. 4, kad. bekend Sectie I No. 2*273, door plaatsing en in-werking- stelling van 9 electromotorent waarvan 1 van l£ p.k., 3 van 1, 2 van i, 2 van 1/3 en 1 van i p.k., ter vervanging van _den l>e- efcaandèn gasmotor van 8 p.k.; Overwegende, dat het onderzoek ter zake giog niet is geëindigd Gelet op artikel 8 der Hinderwet; Hebben besloten: de beslissing _p het verzoek te verdagen. Burgemeester en Wethouders voornoemd, N. C. DE GIJSELAAR, Burgemeester. VAN STRIJEN, Secretaris. Leiden, 11 Januari 1912. HIKDB1UWËT. Burgemeester en Wethouders van Leiden; Gezien art. 8, 1ste alinea, der Hinderwet; Brengen bij deze ter algemeene kennis dat door hen op heden vergunning is verleend aan de Firma P. DE GRUIJTER en ZOON en rechtverkrijgenden tot het plaatsen en in werking stellen van een electromotor van 2i, p.k. tot het in beweging brengen van een lift in het perceel Maarsmans steeg do. 10, Sectie G no. 171/ Burgemeester en Wethouders voornoemd, N. C. DE GIJBELAAR, burgemeester. VAN STRIJEN, Secretaris. Leiden, n Januari 1912. De eerste ontmoeting in het nieuwe jaar, was een zeer vreedzame, ondanks dat de heer Pera het woord meende te moeten vra gen voor een persoonlijk feit en ondanks de omstandigheid, dat or oen punt aan de orde kwam, dat, zooals in» 1901 is gebleken, de hartstochten ook; in een achtbaar Raads- oollege nog wel kan beroeren. De Voorzitter hield weder zijn gebruike lijke nieuwjaarstoespraak, waarin hij de ver schillende raadsbesluiten, die in hét afge- locpcn tijdperk van 12 maanden zijn gc- tncmen, do revue liet passeoren en waaruit bleek dat eT h'ecl wat in 1911 tot stand is gekomen. In 1912 zal een en ander moeten worden uitgewerkt, maar nieuwe, grootc plannen hebben 13. Ws., blijkbaar niet. Aan het land tegcnow*r do Van-Dissel brug zal een,bestemming,inoefen worden gegeven, maar dat is nu muüZvo gèwiohtig. M#n weet wel haast waarvoor het gebruikt zal woTden. Nu het Raam land voor bebouwing is bestemd, moet de Vcreeniging voor Kin derspeeltuinen ook verhuizen en deze zal inu wel een plaats gegeven worden op dit terrein, waar dan ook verschillende sport verenigingen verder gebruik van zullen kunnen maken. Ook de Zwemschool-kwestie zal in 1912, zoo niet opgelost, dan toch in een stadium komen, waarin een spoe dige oplossing mogelijk wordt. In welke richting die oplossing zal liggen, heeft de Voorzitter er niet bij verteld. Hij wildé zich niet aan voorspellingen wagen. Wij willen belangstellenden wel even zeggen, dat, als wij ous niet bedriegen de oplos sing zal gevonden worden bij het nieuwe vanwege dc provincie gegraven kanaal, en we voegen er bij, dat deze oplossing ons zeer gelukkig voorkomt. Men heeft er prachtig stroomend water, zonder extra kosten en we hebben meteen een factor, die iofc verleven diging, wellicht tot uitbreiding der stad aan dezen kant zal medewerken. Over de stichting van een nieuw Acade misch Ziekenhuis heeft de Voorzitter ge zwegen. Deze toekomstmuziek sohijnt dus nog niet voor 1912 weggelegd. Het ver wonderde ons ook wel ccnigszins, dat niet met een enkel woord- gewag is gemaakt over het gevaar, dat de gemeente dreigt met betrekking iet Jiet Ethncgraphiseh Mu seum. Deze kwestie Jmmt ons belangrijk en zeer actueel voor. Het kaji echter ook wezen, dat reeds stilLc krachten aan hot werk zijo, en de Voorzitter heeft gemeend, daarom öt thans over ie moeten zwijgen. De heer. Pera heeft namens den Raad in een kort en bescheiden speechje op het ge sprokene van den Voorzitter een terugslag geleverd en den Voorzitter liét" beste toege- wenscht. Wij liebbeu ér niets op tegen dat de lieer Pera bij zulke gelegenheden als woordvoerder van den Raad optreedt en het is hem wel toevertrouwd ook. Maar in den haak is het eigenlijk daarmee niet. Zooals wij al eens eerder hebben gezegd, pleegt het gewoonte ie zijn, dat het Raads lid, hetwelk liet langst onafgebroken zit ting heeft gehad, deze honneurs waarneemt. Als hij, óm welke treden dan ook, daarvan afziet, ware hel beter dat de Raad daar bijv. liet oudste lid in jaren, bij onderlinge alspradk, vooi' aanwees; Zooals de situatie nu is, kan .strain wel een ander Raadslid zich. ook geroepen gevoelen hetzelfde tc doen, als hetgeen nu de lieer Pera. heeft gedaan. Het is dan maar een kwestie van wie er het vlugst bij is. Wil men voortaan, den heer Pera er Vöor aanwijzen, ons goed, maar dan moet men dit eerst niet elkaar afspreken, wat nü niét was geschied. Het is een klei nigheid, wij weten het, maar ook kleine zaken dienen in een achtbaar college met orde te geschieden. De agenda gaf vóór het 10de punt wei nig aanleiding tot gedachtcnwisseliiig, al was zij uit het oogpunt van gemeentebelang niet onbelangrijk. Zoo werden Commissarissen der Stedelijke Lichtfabrieken nu weer gemachtigd tot dc levering van electricdteit aan. de gemeente HazcTSWOudc. Aanvankelijk heeft nog alleen de firma FiLippo ten behoeve van haai' klei- warenfabrieken aansluiting gevraagd, maar wanneer de gelegenheid ,er is, komen er wel dra meer ca dan hebben wij voor onze on uitputtelijke clcchricit-eitebron weer een nieuw afvoerkanaal. Hetzelfde kan gezégd worden betreffende de levering van gas ia de gemeente Valkenburg. Ook daar zal wel een kleine, maai' welgevallige winst voor onze gemeente op overschieten cn men heeft meteen de bewoners eener kleine gemeente, waarvoor de risico om zélf een gas- 1 fabriekje te stichten te groot zou zijn, ge holpen. De wethouder van Fabricage merkte nog op, dat men nog-tot overeenstemming moest komen met do partiouliere eigenaars der wegen en dat dé 'overeenkomst niet eer zou worden gcteekend. Nü, dat is als maat regel van' zekerheid natuurlijk niet af tc keuren maar wij houden ons overtuigd dat dc ïigenaren dc toestemming tot. het leggen der gasbuizen gaarne vcrleenen, omdat zij daar door in de gelegenheid komen, ook voor hun eigen, panden zich "gasverlichting aan tc schaffen. WÜ moeten onze buren ter wille zijn, waar dit ecnigszins kan. Ten opzichte van het verzoek van de Afd. Alphen, Ouds hoorn en Aarlanderveen -der Holl. Maat schappij van Landbouw, om-voor een kleine vergoeding vanwege de gemeente de Ier markt komende varkens tegen vlekziekte in te enten, kon de Raad .dit eoliter niet. De lieer Fokker, die als Voorzitter der. Lcid- sclie afd. der Holl. Mij. v. L. zijn goed hart voor. de zusterafdeelingen wat al te duidelijk liet 8Ï>rekcnr .poogde nog wel hot" verzoek aamncemlijk tè maken, doch de lieer Van Gruting, deed met de voorlezing van een Kon. besluit in verband met de Wet op de besmettelijke ziekten, duidelijk uitkomen, dat wettelijke bezwaren inwilliging.van het ver zoek onmogelijk maakten en daarvoor mcost zelfs de heer Fokker zwichten. Afgeschei den daarvan, lijkt een maatregel aks deze, ons niet op den weg van de gemeente te liggen. Om zoo maar in eens, na met zijn ge dachten vertoefd te hebben bij varkens die aan vlekziekte konden lijden en daartegen, worden iügeënt, zich in te denken de waar de van een cnréus in illustratief teekanen vooa* onderwijzers en "onderwijzeressen, is ze ker een heele gedachtensprong. En tot zulke overgangen is men in een Gemeenteraad tecli maar genoodzaakt. Men -heeft zich over liet verzoek der afd. Leiden der Vereen, van Hoofden van Scholen; in Nederland, die zulke cursussen wel oprichten, niet druk- gemaakt doch zond'ér "discussie óf hoofde-" lijkc stemming daarvoor liet teekenlokaal vaii dc Kweekschool 'kosteloos afgestaan en nog oen subsidie voor elk. dier cursussen ver leend tot hoogstens f 100. 13c wethouder van Onderwijs, de heer Van Hamel, die mo gelijk deze voordracht nog wel even zou hebben toegelicht, had echter juist op liet ontvangen vap een telegram de vergadering verlaten. Wij zouden het onderwijzend per soneel onzer lagere scholen willen aanra den van deze cursussen wel gebruik te maken, Illustraticfteekcnen is bij het klasse- onderwijs, waarbij men telkens de behoefte gevoelt, het gesprokene met oen teekening op hot bord te veraanschouwelijken, van on schatbare v/aarde. Toen deze zaak was afgedaan, zagen wij de heeren m'r. Briët en mr. Fokker groote wetboeken en commentaren op wetboeken uit de portefeuille halen eu dat voorspelt ge meenlijk wak Het gold dc vraag of men de bekende, verordening van 1904, naar aan leiding van de i nvoering van art. 250bLs W. van Sbr., die ongeveer dezelfde materie regelt eenvoudig zou intrekken en enkele daarin voorkomende verbodsbepalingen doen verhuizen naar de verordening op de Straat- polit.ie, of wel n-og ecu aanvullende veror dening zou maken, waarin weer andero, meerdere verbodsbepalingen zouden voorko men. De Commissie voor de Strafverordenin gen ..stelde het eerste voor, de hoor Briefc wilde het laatste. En hierover heeft nu het debat gcloopen, dat, met uitzondering van den heer Pera, uitsluitend door juristen werd gevoerd. Het was dan ook een juridi sche. kwestie in dien zin al., of hier de gemeentelijke wetgever mocht optreden in dezelfde materie, welke reeds door don rijks- wetgever is geregeld. Dc hoer Briët meende van wel, daarin ge steund door don heer Perade lieeron Va.u dér Lip, Fokker en. Carpenlier Al ting on de Voorzitter waren van een tegenoverge steld gevoelen. Wij hekion, vooral na het glashelder betoog van mr. Van der Lip, over naar de meening der laatstgenoemde, al brengen wij ook gaarne hulde aan het talent en de volharding van den hoer Briët, waar mede- hij onder de juristen alleen staande, zijn standpunt tot* het einde toe verde digde. Hét was echter ook een academische kwestie, zooals de. Voorzitter opmerkte, omdat wat de heer Briët in een aanvullen de verordening wilde verboden zien, in onze gemeente nog niet is voorgekomen. Een motie van den heer Brict, waarbij de Oommissie voor de Strafverordeningen werd uitgenoodigd de door hem begeerde aanvullingsverordcning den Raad aan be bieden, werd ten slotte met 25 tegen 1 stommen verworpen, en daarna het intrek- kingsvoorstel aangenomen. De heer Briët vond nog gelegenheid te wijzen op de goe de resultaten, die de verordening van 1904 voor onze gemeente heeft gehad, wat zeker door niemand zal worden ontkend. Bij de rondvraag vroeg de heer Hoogcn- boom nog welke plannen B. en Ws. hebben met het RaamlancL, nu met de bebouwing er van een begin zal worden gemaakt. Hij be geerde daarop echter geen direct ant woord. De heer Korevaar, wethouder, zeide even wel dit dadelijk te kunnen geven. B. en Ws. houden hun oogen ópen, en als er straks een g*oede gelegenheid is om don grond te oxploiteeren, zullen zij er bij zijn. Vooruit is daarvan niets te zeggen. Allerminst wa ren zij voornemens in te gaan op hot denk beeld, dat de heer Room opporde, om den bouwgrond openbaar to verkoopen. Het argument, dat de heer Roem daarvoor aan voerde, was dat de menschen, die nu bouw grond willen hebben, naar den Uijnsburgcr- weg gaan, en buiten de gemeente terecht komen. Welnu de menschén, die voorne mens moohten zijn een mooie villa te bou wen, weten nu waar zij terecht kunnen. Zij kloppen aan bij dc Wethouder van Fabri cage. De lieer Room die verder blijkbaar meen de dat er aan liet plan voor een Invaliden huis nogal iets te verbeteren valt, vroeg of hij het eens mocht zien en er... in den Raad over spreken. De Voorzitter verwees hem naar de commissie met de uitvoering belast. B. en Ws. mochten dat niet doen. De heer Fischer had het plan bi} zich en stelde hét den heer Room ter hand. Maar daaraan op zichzelf had deze niets. Zijn be doeling was, B. en Ws. die het plan moeten goedkeuren, in dezen van advies te dienen. Dan had u in de Oommissie van Fabricage moeten blijven, nep de heer Van der Lip den lieer Room toe. Oficieel adviseur van B. en Ws. zal de heer R. dus wel niet wor den, officieus zal hij echter het College van B. en Ws. zeker wel kunnen bereiken; mocht dit niet het geval zijn, welnu dan zal de Redactie van het ,,Leidsch Dagblad" hem zeker wel- de gelegenheid willen geven zijn opmerkingen ter publieke en dus ook tot de kennis van B. en Ws. te brengen. Leiden, 12 Januare. Zooals gisteren reeds met een enkel woord in ons raadsverslag werd medege deeld, zal het Idiotengesfcicht „Voorgeest" Woensdag 24 Januari officieel worden ge opend. Men zal zich herinneren dat het reeds geruimen tijd geleden in gebruik ge nomen is. De commissie van beheer wilde echter de offieieele opening niet eerder doen plaats hebben dan nadat het behoor lijk was bezet. Bij deze opening zijn behalve Burg. en Weth's., de gemeenteraad en gemeentelijke autoriteiten, ook uitgenoodigd, de Minister van Binnenlandsche Zaken, de Commissa ris der Kóningin en Ged. Staten 'van Zuid- Holland en de leden van het Geneeskundig Staatstoezicht. De openingsplechtigheid zal te elf uren 's voormiddags aanvangen. In do a. s. vergadoring der Vereeni- ging tot bevordering der Bouwkunst alhier zal als spreker optreden de heer Jan de Quaclc, van 's-Gravenhage. Beroepen is bij do Ned.-Herv. Gem. to Berkewoude (toez.) de heer A. E. K. Bol land, cand. te Leiden. Door het hier samengesteld Uitvoerend Comité Stormramp 30 September 1911" is als netto opbrengst van de gehouden inza melingen te Leiden, Oegstgeest, Hazers- woude en Katwijk overgemaakt aan: Het Provinciaal Watersnood-Comité in Zeeland een bedrag van f 1271.321 en aan den Na tionale n Bond voor Reddingswezen en eer ste huLp bij ongelukken „Het Oranje- Kruis" een som van f 635.65. De secretaris van vorengenoemd Comité, de heer A. I. Witmans Ar., alhier, verzoekt ons daarvan melding te willen maken, on der mededeeling, dat zoowel van het Pro vinciaal Waterstaatscomité in Zeeland, als van den Nationalen Bond „Het Oranjo Kruis", bericht is ingekomen van de goede ontvangst dier bedragen onder hartelijken dank aan liet Comité voor alle moeite, die voor deze inzameling is gedaan. Reeds werd medegedeeld dat door d'r. A. J. van Walsem, te Katwijk-aan-Zee, van den Minister van Landbouw een teiegraphi- sche aanstelling is ontvangen, om ads twee de deskundige, op te treden bij de keurin gen van visschers, welke door de Schepen wet wordt geëischt. „De Ned." kwam ver der ter oore, dat deze arts geen f 2.50, doch slechts f 1.50 in rekening zal brengen voor iédere keuring.' Een verandering ten goede reeds. Uit „De Rott." namen wij gisteren, een bericht over uit Bodegraven, waarin werd gemeld, dat bij de Doopsbediening In de Ned.-Herv. Kerk éen vader weigerde te antwoorden op de hem volgens het formu lier gestelde vragen en dat ds. S. van Dorp weigerde hét kind van dien vader ie doop en. Ter nadere verklaring van dit geval deelt men ons nu mede, dat die vader niet mocht antwoorden, daar hij' geen lidmaat is van de Ned.-Herv. Gem. Gisteravond half acht werd ten Hove te 's-Gravenhage het gastmaal gegeven door de Koningin en den Prins den hoofden ran 22) „Dank u. Neen, ik zal het niet verge ten." Zij stak zijn kaartje met zijn adres in haar porfcemonnaie. „Nu, ik zal u niet langer staande hou den in de kou. Hij drukte haar hand. „Vaarwel „Weet u den weg naar het station nog?" „O ja, dien zal ik wel vinden." „Het is niet ver." „Neen, wil ik u eens wat zeggen: Ik heb een voorgevoel, dat u het ver zult brengen. U bent veel te goed voor zoo'ji rol als die van vanavond." „Dat is heel vriendelijk van u."J „Veel succes „Veel succes met uw schilderen/' „Vaarwel 1" „Vaarwelzei zij ernstig. XI. Gresham Fair liet een goede gelegenheid nooit voorbijgaan. Hij dacht reeds lang over trouwen en was bovendien de meening toegedaan, dat het verstandig zou zijn te trouwen met een meisje, dat hetzelfde be roep uitoefende als hij. Geen van de meis jes, die hij kende, trok hem zoo aan als Irene Thorpe, en nu zij weer aan zijn ge zelschap verbonden was, begon hij er met ernst over te deraken haar te vragen zijn vrouw te worden. Uit een financieel oogpunt vond hij eigen lijk, dat hij zich verslingerde. Dit verheel de hij zich niet. Het was voor een actrice, Jdie veertig gulden per week verdiende, ten minste wat een buitenkansje om met haar directeur te kunnen trouwen, en nog wel een directeur wiens financieele omstandig heden niets te wenschen overlieten en die goede vooruitzichten had. Maar het voor naamste punt, waar hij rekening mee dien de te houden, was zijn eigen geluk, en met den dag ging het vaster bij hem staan, dat zij een goe-de vrouw voor hem zou zijn. Toen zijn overdenkingen hem tot deze overtuiging hadden doen komen, werd de toestand van Irene van dien aard, dat zij al haar tact noodig had, om het niet aij hem te verbruien. Zij was niets op zijn at tenties gesteld maar daar hij haar direc teur was, kon zij hem dit niet openlijk ioo- nen Bijvoorbeeld 's avonds hield hij tus- sohen de oogenblildken, waarop zij spelen moesten, voortdurend lange gesprekken met haar, en ofschoon zij, zoodra zij de kans schoon zag, de wijk nam naar haar kleedkamer, kon zij toch niet laten blijken, dat zij zijn gezelschap stelselmatig vermeed. Daarbij stelde hij haar dikwijls voor, samen uitstapjes te .maken, en ofschoon zij van de vier keer drie keer een uitvlucht zocht, ton zij dit toch niet altijd doen zonder hem te beleedigen. Fair, die haar teruggetrokken heid toeschreef aan coquettsrie, liet er zich niet door ontmoedigenmaar zij voelde wel, dat, als zij genoodzaakt was voorgoed een eind te maken aan zijn beleefdheid, zij zijn gevoel van eigenwaarde zóó zou kwet sen, dat zij moeilijk onder hem werkzaam zjou kunnen blijven. Toen dit zoo ongeveer een maand ge duurd had, begon zij te begrijpen, dat het misschien minder gevaarlijk was zijn uit- noodigingen af te staan dan een crisis te bespoedigen. Hij was dus niet weinig te leurgesteld, toen hij., te Leamington zijnde, hoorde dat zij hoegenaamd geen lust- had het nabijgelegen kasteel bij maneschijn te gaan bewonderen. „Het zou zoo'n koude rit zijn", zei zij. „Wij zouden eenvoudig verfeleumen." „Ik geloof, dat men zich geen mooier gezicht kan denken dan men daar op een helderen winternacht heeft", merkte Fair op, die er nog nooit was geweest. „Na tuurlijk zou ik voor u een plaid meenemen. Ik zou wel zorgen dat u geen kou vatte. Ik zou het met graag zonder mijn eerste actrice moeten stellen. Zeg nu, dat u mee gaat. Ik heb er me al dien tijd op verheugd dien tocht met u te maken." Het is wel moeilijk voor een jong meisje, als zij niet kan weigeren, een valsclie po sitie in te nemen, zonder tevens gevaar te loopen baar broodwinning te verliezen. Ire ne was het dus nog niet met zichzelf eens wat zij zou doen en antwoordde glim lachend. dat zij. „er over zou denken". Zij waren elkaar op straat tegengekomen, wat zoo dikwijls gebeurde, tenzij zij de drukke hoofdstraten stelselmatig vermeed, en toen zij eindelijk, onder voorwendsel van nog boodschappen te moeten doen, een anderen kant uit was gegaan, besloot zij nog een poging te doen, om den lust tot het maken van wandelingen en tochten ook in haar vriendin, Fé FiJton, op wekken. Maar zij durfde niet hopen op succes. Fé Filton had bepaald een afkeer van wandelen. Het gewone loopje naar den schouwburg, dien zij de „kijkkast" noem de om te zien of er ook brieven voor baar waren, was de eenige beweging, die rij zich morgens gunde. Den heelen mid dag lag zij op de canapé te slapen. En 'b avonds liep zij weer naar de komedie cn terug. Irene's pogingen om Fé over te ba len haar op de wandelingen en tochtjes te vergezellen, mislukten tei. eenenmale. En Fair word ondertusschen ongeduldig. Ofschoon hij er de voorkeur aan had ge geven zijn liefdesverklaring in een meer ro mantische omgeving af te steken, begon hij toch in te zien, dat hij waarschijnlijk niet anders zou (kunnen dan haar zijn gevoelens blootleggen in een of andere winkelstraat, of achter de couliïsen bijvoorbeeld. En juist begon hij zich met dit denkbeeld te ver zoenen, toon hij vernam, dat Irene en haar vriendin, juffrouw Filton, er niet in waren geslaagd in de stad, naar welke het gezel schap nu spoedig zou vertrekken om er voorstellingen te geven, kamers te vinden. De hospita, aan wie zij geschreven hadden, woonde er niet meer, en daar zij haar brief, kaart eerst tegen het einde der week als „onbestelbaar'terugkregen^ zouden zij ge noodzaakt zijn bij hun aankomst naar een onderdak uit te zien. Dit bracht hem tp een inval. Onmiddellijk bood hij Irene de kamers aan, die hij voor zichzelf had be sproken. „Maar dan zou u geen kamers hebben", bracht zij hiertegen in. „Het is heel vrien delijk van u, maar ik denk er niet aan. „Maar, wel beschouwd, zou u er mij een groot genoegen mee doen", zei hij. „Ik heb nog eenige aangelegenheden te bespreken met den directeur van het gezelschap, dat in den anderen schouwburg voorstellingen geeft. Ik zou dus graag in hetzelfde loge ment logeeren als hij, dan kan ik zooveel mogelijk met hem samen zijn. Als u er dus niets op tegen hebt..." „O, ik heb er natuurlijk niete op tegen. Wij zouden het heerlijk vinden geen ka<- mers te behoeven zoeken. Maar ik zou u niet graag moeite goven. En dan de huur..., hoe staat het daarmee1? Ik vrees, dat uw kamers tc duur zijn voor ons." „De kamers, die ik dezen keer h'ad be sproken, zijn bijzonder goedkoop: een zit kamer en een slaapkamer voor acht gulden. Ik heb nog nooit zulke goedkoope kamers gehad." „Ik wel," lachte zij. „Heel dikwijls. Maar hoe blijft liet met juffrouw Filton? Zou er in het huis nog een kamer zijn voor haar?" „Neen, tot mijn spijt moet ik zeggen van neen. U zult die week niet samen kunnen wonen. Maar dat is toch zoo erg niet, nietwaar?" „Dat weet ik niet. 't Zou toch leelijk van mij zijn Fé in den steek te laten. Neen, ik zal maar naar kamers uitzien, waar wij samen kunnen logeeren, zooals eerst ons plan was." „Zooals u verkiestHij was blijkbaar een beetje beleedigd. „Dan zal ik maar voor de kamers betalen zonder ze te betrek ken. Ik heb ze nu eenmaal gehuurd, dus de hospita mag de schade niet dragen. En ach't gulden per week is geen schat. Doe dus wat u verkiest." Zij kon hier niet, zonder in het oogloo- pend onbeleefd tegen hem te #ijn, op ant woorden, dat zij zijn aanbod afsloeg, vooral, daar het gesprek juist tussehen twee be drijven werd geveerd. En Fé Filton, die zich na een poos bij hen voegde, fluisterde haar voortdurend toe, toch niet zoo dom te zijn. Dus sloeg zij eindelijk tee, al voelde zij, dat zij eigenlijk verkeerd deed, met da kamers, die hij haar had aangeboden, e bo: trekken. (Wordt vervolgd.).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1912 | | pagina 1