15897
Vrijdag 15 Décember.
A°- 1911.
geze geurant wordt dagelijks, met uitzondering
van <§pn- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Officieele Kennisgeving.
Onder onze Vroede Vaderen.
FEUILLETON.
De liefde is sterker dan de dood.
PRIJS I)KR ADVERTENTIEN
V*D 1—8 rsgalt 11.06. lader» r«gsl maar /0.17J. Grooter» lattar» aan
pla&urnimte. Klein» adrerteatién van 30 woorden 40 Oentioontant; elk
tiental woorden meer 10 Oenta. -Voor het inoasaeeran wordt/0.05 berekend.
PRIJS DEZER COU KAAIT:
foor Leiden per waak 8 Oenta; per 8 maanden 1.10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten geveatigd rijn 1.30.
Franco per pott1-65.
HIADEBWET.
Burgemeester en Wethouders van Leiden;
Gezien art. 8, 1ste «alinea, der Hinderwet;
Brengen bij deze ter alge meen e kennis dat
door hen op heden vergunning is verleend
aan D. SCHQTEL, en rechtverkrijgenden
tot het uitbreiden van de émailleerinrich-
ting in het perceel Hoefsbraat No. 18, Sec
tie E No. 125.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
N. O. DE GIJSELAAR, burgemeester.
VAN STRIJENj Secretaris.
Leiden, 14 December 1911.
Zoo roentden we in het overzicht der voor
laatste vergadering er nog op, dat onze
Vroedschap weder voltallig was en daar
nam de dood er weer oen uit haar' gelederen
weg. Donderdag voor een weck had- de heer
Van Hoeken zijn zetel nog ingenomen,..gis
teren wees de Voorzitter, terwijl Iiij -den doode
herdacht, op diens leege plaats. Het blijfb
'ook in' den gemeenteraad óên komen en
gaan. De plaats van den heer Van Hoeken
wordt straks woef ingenomen, docdi zullen
we daarna op eenige stabiliteit kunnen reke
nen? Wij willen het hopen, maar
En nu de agenda. Zij begon eerst pas aan
het einde-en dab do Voorzitter nog lange
beraadslagingen verwachtte, bleek uit hét
feit, dat hij de heeron reeds te half twee had
bijeengeroepen.
Bij het. voorstel tot aanwijzing van een
plaats voor den bouw van ©en nieuw© Hon
ger© Burgerschool voor Jongens, kwamen de
iongen los. Eea nieuwe school moest er kol
men; in een motie heeft de Baad. dit in
het begin van liet jaaj* uitgesproken. Doch
de vraag was nu: waar zal zij komeö. t©
staan enrhoeye-el zal zij moeien -kosten. Toen
stelden B. cn Ws. liet Raamland ai als de
meest aangewezen plaats vooren raamden
de bouwkosten ruw op twee tón.
De motie nu vea-zocht B. cn Ws. nog eens
ernstig in dé stoel naar een goede plaats
trond te zien cn eens to overwegen of men
oir niet oen doelmatig gebouw voor een hal
ven ton minder kon "bouwen.
Die laatste vraag hebben B. cn Ws. voor
loop] g verwaarloosd. De kosten hangen ge
heel afvan het intérieur van liet gebouw
©n dit. meer Va n 'de plaats waar 'het komt te
staan, hoe zouden ze nu.reeds zeggen: voor
zóóveel geld krijgt Leiden de nieuwe schooll
Eerst dus de plaats bepalen. En nu was
ér in de 6tad volgens B. en Ws. geen hó-
lioorlijk 'terrein, dan dat waar nu het mili
tair Invalidenhuis staat en huiten de poor
ten geen beteer dan het Baamland. Over deze
twee moest het dus loop en.
De heer Sijtsma noemde de. keuze zeer moei
lijk. Het is een kwestie van appreciatie, zciiie
de heer Jiorcvaar. Doch de vindingrijkhédd
van de Raadsleden moge niet. gróoter dan
die van B. eri Ws. zijn, zij gaat toch wél
weer eens in een andere richting. Niet zon
der talent verdédigde de heer Hoogenboomt
plaatsing op het lustrurafecstterroin aan den
Zoeterwoudschen Singel. Had hij duidelijk
kunnen maken, dat inderdaad naast het
schoolgebouw er ruimte overbleef voor een
terrein bruikbaar voor ~s tud en ten f e es tter-
rèin, ziju denkbeeld zou wellicht meer aan
hangers hebben gevonden.-Het lioofdbezwaar
dus tegen het Baamland werdaangevoerd,
kon evenwel moeilijk geheel voor dit terrein
worden weggecijferd. Ook dit ligt vrijwel
aan het uiteinde der stad. Maar o. i- zou er,
wanneer er een Hoogere Burgerschool werd
geplaatst, niet genoegterrein, althans geen
behoorlijk terrein zijn overgebleven voor een
feest terrein en dan was Leiden in het ge
zicht van 1915 weer in last gekomen. Laat
men dat ©r dus voor gereserveerd houden.
De heer A. Mulder, een der leden van de
over dit punt hopeloos verdeelde Commissie
van Fabricage, wilde alles wèl, behalve het
Baamland. Het liefst echter, een stuk van
liet Van-der-Werf.park. Zcm dit niet van het
Rijk terug te vragen zijn? Hij wilde het pro-
boeren, evenals de heoren'. Pcra en -Fokker,
't Wa3 al eens onder de roos, doch'met niet
minder aandrang dan wanneer het officieel
zou zijn geschied, gebéurd, hoorden we van
B. en ,Ws., doch' zonder succes- Het Rijk
denkt: eens gegeven, blijft gegeven, dan
haddon jullie er maar beter voor moeten op
passen. De geheele Baad, in zijn tegenwoor
dige samenstelling, kon gelukkig de handen
in onschuld wassohen. Een vroeger© generatie
bedreef dit kwaad. Aan 'teriigk±ijg,en is geen
dénken, dooli kregen we hét tërug, moesten
wij liet dan direct vol stoppen met steonen.
zij heb dan ook dat. deze. verbonden werden
tot een .monumentaal" gebouw
Wij zijn het miefc den Voorzitter eens van
niet. Het-kan nog wel een heele poos duren
voor' de Kamcr de Regeoring voor de uit
breiding van het „dócrienbeestenpakhiiid" of
'té 'W-el -Museum ys^-'.'-Natuuïlijké Historie,
gelden- verschaft, en--to.t:zoolang kunnen loei
den aren, arm ep rijk, nog vam dat heerlijk
plekje' natuur profitoeren.
Dan waagde'de héél'; Vorgouwc n nog een
zwakke poging ,om de oude H. 'B-S- weer
als1 een Phoenjx uit haarasscbe, pardon-
uit haar puiuhocpen te -doen verrijzen, een
denkbeeld, dat in. bet geheel geen we-rklank
vond. Het zou duur worden -oh men. zou
.het oude gebouw moeten, missen, dat nu
nog voor de lessen ven „Mathesis" kan wor
den gebruikt, hoewel de heer-Korevaav
heeft zoo even tiissohen de bedrijven door
©r aan herinnerd,— eep.nog-aï kostbare ver
bouwing ook niet kan achterblijven.,.
De meest enthusiast© bewonderaars .van
het terrein'Raamlpod;en tevens de giocrtat©
verachters van het Inval i d enh u is - i-orre i u wa-
ren de hoeren Fisolier en Roimeringor. Vodr
al de heer Fischer, dio bij deze -gelegenheid
zijn eerste greote rede hield, vond aan het
ïtaamland alles mooi en van het Invaliden
huis-terrein wist hij niets anders dan slechts
-te veertellen. De heer Reimeringeiy die de
beminnelijke gave heeft in de toekomst Lei
den gToofc en groptsoh te- zien, liet het niet
aan greofce woorden als krenterig, star con
servatisme, ontbreken. Wij kregen den in
druk dat beiden niet oen heel klein- beetje
overdreven. Den heer Reimeringer, van wien
men nu eenmaal weet, dat hij een benijdens
waardig idealist is, neemt geen enkel Raads
lid dit kwalijk. De lieer Fischer, die bij
-deze gelegenheid \lijk gaf, dat hij wel een
der meesprekende en meewerkende Raads
leden kan zijn, moge zich voor overdrijving
hoeden.
De lieeren Sijtsmaen Fokker en daartoe door
don laatste uit ziju tent gelokt, ook de wet
houder Van Hamel, namen het voor het ter
rein-Invalidenhuis op, dat, omdat het ligt
in het centrum der stad en verreweg het
goedkoopst zou zijn, door Hen. werd verde
digd, waarvoor zij steun vonden bij den heer
A. Mulder.
Dolieer Kore vaar, die, voor zoover het
noodig was, de sprekers uitvoerig beant
woordde, stelde zich op een breed stand
punt. Niet alleen liet belang der sohool vatte
hij in het. oog, maar', evenals trouwens ook
de heer Reimeringer do uitbreiding der stad
in Oostelijke richting. En de twee gebou
wen: dc II. B. S. cn het Invalidenhuis aan"
den hoek van een 40 Meter broeden boule
vard, zóüdén daarvan het uitgangspunt zijn,
Het laat zich denken, dat het bouwonder-
nemershart van den heer Botermans daarbij
open ging én hij 'het nog even 'roodst luchten
in een huldebetuiging aan. B. en Ws. voor.
dit initiatief.
Maar als de lieeren vreesdêa dat het weo!rd
„monumentaal" tegelijk „duur" beteékent,
dan vergisten ze zich, aldus de heer Fischer
cn ook de heer Korevaar. Dat kan ook liggen
in kleur en vorm en lijn. De Voorzitter,
die met groot© lijdzaamheid dc .stroomen
van wel sprekend hei d liad ha ngehoord, met
den hajner in de hand trouwens, kwam aan
het slot nog even het vookstel van B. en Ws.
aanbevelen uitfinancieel© overwegingen.
„Ik ben liiéü* gewoon op de geldkist te zit
ten zei de hij, „en uit dien hoofde ook be
veel ik het Raamlantl aan/', terwijl hij, wat.
nog niemand had gedaan,, het achteraf ge
legen terrein, aan den Middelweg, dat blijk
baar bestemd sohijnt vooc een toekomstige
desi,nfectie-iryrichting, uit zedriijkheidsover-
wegingeai bestreed.HooMz&kelijk vanwege
de nauwe t-oagangen en ia verband met de
,;hooggeroemde'' coêducatio, zooals hij sckert-
-seDd ©iraiarkte.
Zoo wós "men dan eindelijk aan het eind
der discussie gekomen. Maar wat. nu Men
moest -toch een besluit nemen. Het voorstel
van B. cn'Ws. ia stemming bréngen zonder
meer zou aanleiding kunnen geven tot een
onzuiver© beslissing. Een combihatie van
minderitoden zou liet kunnen doen vallen'
en wat dan
Moties van orde, of wat er voor door mocht
gaan, werden don voorzitter aangebracht.
Motie Mulder: verzoek aan de Regeering
om oen stuk' van het Van-dar-Wérf-park
terug te ontvangen viel met 20 -tegen 7;
motie Fokker om 't Invalidenhuis te slóopen
en daaa* d© H. B.-S. te-bouwen; met 19 tegen'
S. cn JmOtie Hoogenboom om B. "cn "Ws.
nit to nootligen te onderzoeken of op het
terrein aan. dcn'Zoeborwoudschen Singel een
feestgebouw met den aankleve van dien niet
zou. kunnen bestaan, naa3t eon H. B.-S. voor
Jóngens, met 18 tegen 9. Een klein© oli-
inax van voorstemmers zooals men ziet. Ware
liet. zoo doorgegaan, dan zou eindelijk Wel -een
motie zijn aangenomen- Maar moer waren er
niet en zioo-bleef er niets anders over dan
het door B. en Ws. voorgesteld© ©n door de
lieeren Fischer en Reimeringer vurig be
geerd© Raamland. Zou men or over stemmen
Dit ware nu wol vrij on noodig werk, want
ergens mpest zij immers tooli komen, maar
de heer .Fokker, die tot liet bittere einde
in zijn verzet bleef volharden, wenseht© het
zoo cn nu werd met op tweo na alg*emeeno
stemmen besloten tot terrein vóór de nieuw©
H, B.-S.voor Jongens to bestemmen: het
Raamland aan den Hoogen Rijf)dijk. De lieer
van Tol behoedde ml'. Fokker voor alleen
staan.
De heer Fischer, een der bestuurders van
den Ctewapanden Dienst, had B. en Ws. al
uit ge nood igd om met hem over liet uilerlijk
der boide gebouwen in overleg le treilen
cn dezen zullen dit wel niet afslaan.
Zoo zullen wij dan aan de twee hoeken
van den 40 nieter broeden boulevard
waaTmede wij bij voorbaat al geuren
twee monumentale gebouwen krijgen, waar
Leiden trotsoh op ziju kan.
Nu zal men echter nog oyor de rekoning
die men naar het spreekwoord zegt, meestal'
onder in den zak vindt moeten.praten. De
heer Ivcrevaar heeft er de lieeren al een
beetje op voorbereid.
Het was inmiddels ai weer kwart over
vijven gow'orden.
De voorzitloi' riep alsof hij in het geheel
geou lont irookpunt 15, voorstel inzako
de 'l©Ldülg van den op 1 Januari 1914 in te
vódi-en gemeentelijken Reinigingsdienst; ver
langt -iemand daairover het woord
De hear Sijrsma stelde voor het punt tot
een volgoude vergadering uit te stellen. Hij
wilde or blijlcbaar een boom over opzetten en
vel© andore heeron vonden uitstel ook beter.
„Nu. ik merk dat vorseheidon© hoeren ea-
over wenschon te spieken, vind ik liet ook
maar beter," repliceerde de voorzitter, wiens
handigheidje, dit_ vooratel doodleuk zonder
averij met één stootje in ..veilige haven te
brengen, mislukt was. Maar het vooirstel tot
intiekking der sneeuwopruimingsverordening
dat zou. dan .toch wel kunnen meende hij,
daar was tenminste haast bij. Doch hierover
had de Commissie van Fina.noién nog niet
voldoende gedelibereerd en daarom stelde
deze uitstel voot, waarloe na eenjg.. overlég
werd besloten.
Zoo zullen de heeren a.s. Donderdag weer
bijeen moeten komen of- als dat niet kan over
een veertien dagen.
Drukke zaken in Leiden en dan v/ordt ons
ook nóg kleinst-eedschheid verwelen.
Leiden, 15 December.
De Nutscommissie voor de Volkstui
nen „Staalwijk" fs nis vólgt «whengosfeeld
mr. A. van der Eist, voorzitterÏI. E.
Stenfert Kroess, secretarisK. H. Korff,
jienningme-esterJ. 'Roém, lid van den ge
meenteraad; mej. G. Mulder, riunbouwkun-
digeJ. G. Ballego, bloemist, en prof. nir.
E.- C. Meyers, oud-bestimi*sLrd der Amster-
damsche Voïkstiunen
De Comniissarij der Koningin in de
provincie Zuid-Hcliand heeft, aan dr. J.
E. G. van Einden, arts alhier, op dieus ver-
zoek met ingang van l Januari eer\*ol ont- j
slag verleend als lid vau de Gezondheids
commissie alhier.
De Koningin zal morgen., des voor-
middöjgs 10 uren, den minister van finan
ciën, mr. Kolkman, ontvangen, te wiens
overstaan dan tevens het nieuwbenoemde
lid van de Algemeene Rekenkamer, de heer
Rechlien Morra, tot het afleggen, van den
omtaeed in handen van H. M. zal worden
toegelaten.
Het galabal ten hove, i gelegenheid
van het Nieuwjaar, zal Drnsdagavond 2
Januari gegeven worden.
Prins Hendrik is vergezeld van zijn adju
dant Jhür. Van Suchtefen van de Haare gis
teravond met den trein van 9 u. 18" in de
Residentie teruggekeerd.
Bij jhr. nir. L. v. d. Berch v. Heemste
de, penningmeester der Martha-Stichting
te Alphen aan den Rijn, is van mr. J. L.
te Over veen, 400 ingekomen voor het
Bouwfonds dier stichting en f 100 van
jonkvr. W. R.
Sinds jaren.hangt, er een kwestie tus-
schen de petroleumgasfabriek te Voorburg
en de gemeente. De cbnceasionaris beweer
de een uitsluitende concessie te hebben^
Dientengevolge verkeerden dan ook de Sta
ten van Zuid-Holand in twijfel, of zij de
gemeente w,el konden toestaan, een eigen
steenkolenga-sfabrick op te richten. Gede
puteerde Staten droegen aan een arbitrage
commissie het onderzoek in deze zaak op.
In die commissie werden benoemd de liee
ren: oud-minister Lcefi, prof.. Viescher van
IJzendoorn en het Kamerlid Drucker.
Gisteren is, naar ,,Het Vad." meldt, het
rapport dier commissie verschenen. Daaruit
blijkt, dat de gemeente Voorburg het rechts
heeft oen eigen fabriek op te richten en dat
de huidige concessionaris tot 191G zijn gas
buizen in den grond mag leggen.
Voor het examen Lager Onderwijs wis.
kunde is te 's-Gravenhag© geslaagd «de heer
P. Baretta, van Woerden.
Te Haarlem is door liefc Provinciaal
Bestuur van Noord-Holland aanbesteed:
het onderhoud gedurende 1912 van de wer
ken van het AmsteL-Drechtkanaal van den
omval bij Amsterdam af tot ongeveer 100
M. be,:uiden de Nieuwe Arastelsluis, in d©
gemeente Leimiuidén. -Raming f 11,900.
Minste inschrijver de heer E. v. Scha ik Jr.,
ce Nieuwer-Amste 1, voor f 10,975.
ALPHEN. Evenals altijd heeft, ook nu
wecler de gymnastiek- en sohermvereeniging
„Hoft vost'h bij haar uitvoering, gister
avond in het Nutsgebouw gMiouden, zich.
in een groote belangstelling mogen verheu
gen. Men weet: de uitvoeringen van ,,Ho(V
va^t" iets geze'Jigs en die vorwcchfcing
is ook nu weder niet bedrogen uitgeko
men. In hun witte pakken gestoken, kwa
men de turners franik en vrij het tooneel
opt maakten verschrilendè passen, tót zij
in een lang© rij naaat elkander* stonden. Da
lieer Quint riohtte tot allen een welkomst^
woordin het bijzonder heette hij weïkoui
de zustervereenigingen Sparta", van Al
phen; Hercules", van Bodegraven; „In
spanning door Uitspanning'', van Zwam-
merdam, en de dameügymnastiekvereeni-
ging „Hei-cules" eveneens van Bodegraven..
Onder leiding van den directeur den heer
J. de Kok( van Leiden, werd het program
ma afgewerkt. De eerst© en tweede afdee-
ling maakten, staaf oefeningenaan ring
en brug werd geturnd. De handigheid, vlug
heid en juistheid, waarmede alles geschied
de, is wel heb beste bewijs voor de uitsta
kende geoefendheid. Het turnen werd on*
derbroken door het optreden van mej.-
Sophie, Nederl. variété-soubrette^ en van
het duo Frandken. Nu en dan barstte men
uit in een schaterlach.
De turners maakten ook vevschillende in*
gewikkelde groepen. Jammer, dat d® bel*
de eerste groepen, door de te korte ben-
gaalsohe verlichting, niet goed tot haaf
reoht kwamen.
Na de pauze was er nog rekturnen, touw
trekken, plastische standen, ook dit weder
af[©: wisse ld door het vermakelijk optreden
6)
„Neen, neen,*' viel zij hem in de rede,
nog geheel ontsteldj „mijn gedachteloos
heid draagt de schuld 1 Men heeft mij di©
geschiedenis verhaald^ juiut om daardoor
t© voorkomen, dat u door een of ander on
doordacht woord' gekwetst zoudt worden.
En nu heb ik..."
„O, neem de zaak toch niet zoo erg op",
teide hij hartelijk en geruststellend. „Mijn
vader en Sophie bedoelen het natuurlijk
zeer goed', maar geloof mij maar vrij, zuiic
een gedwongen terughouding, zulk een
pijnlijke zorg, om in het gesprek zekere
punten niet aan te raken, is voor den be
trakken mensch nog veel onaangenamer veel
drukkender dan wanneer men ronduit zei-
de, wat men denkt. Of meent u, dat ik dat
niet zou gevoeleu 'l Derhalve, maak u voor
al geen verwijten. Nu, tot ziens dus!"
Hij reikte haar vriendelijk de hand en
zonder een woord te spreken lega'e zij haar
kleine hand in do zijn© en snelde dan naar
haar kamer, nog geheel ontsteld en ont
stemd over het ongelukkige verloop van
Qat korte gesprek.
„Hoe kon ik hem ook miskennen," dacht
rij. „Hij is een Wetter au; alles aan hem."
Toen zij hem later bij het avondeten weer
ontmoette, was zijn houding tegenover haar
zeer gewoon, alsox er hoegenaamd niets
geschied was, en daardoor gevoeld© Ruth
rich allengs weer op haar gemak. Zij gaf
acht op hem en merkte op, dat de schaduw
van rouw en diepe melancholie nog duide
lijker op zijn gelaat lag. Zij begreep niet,
hoe Sophie en de oude graaf Wetterau zoo
hoopvol konden .zijn en 7^a- zoo tevreden
betoonden over den gunstigen invloed,
dien de reis op hem had uitgeoefend.
Hoe zou hij er dan vroeger wel uitgezien
hebben? peinsde zij, terwijl zij hem met
een diep gevoeld medelijden aau-
zog. Toevallig keek Felix von Wet
terau op en hun ©ogen ontmoetten
elkaar. Die blik uit haar sprekende oogen,
waarin een onmiskenbaar medelijden lag
opgesloten, scheen een opwekkenden in
vloed op hem uit te oefenen. Een vluóhtisc
rood kleurde zijn bleeke, lijdende gelaats
trekken, en in zijn moede oogen vlamde
even een straal van leven en kracht op...
Kerstmis was voorbij. De vriendén van
Frits von Bergen, eeiiige officieren uit
hetzelfde garnizoen, waar pok hij lag, wa
ren nog op kasteel Wetterau en zouden
hun verblijf nog een weok verlengen, om
ook bij de verwisseling des jaars nog op
het kasteel te zijn„ om den armen Felix wat
te verstrooien en van zijn droevige gedach
ten vrij te houden, zooals men zeide, hoe
wel Frits den gans^hen dag met hen óp
jacht was en „de arme Feli;x" er niet too
te brengen was, ook d© edele jachtsport te
beoefenen.
„Ik jaag niet meer" geliik hij zeide. „Ik
jaag nog niet", gelijk zijn familieleden en
vrienden dat op hun manier uitlegden.
Het Kerstfeest was d'us voorbij en Ruth
was bezig, met aan den hoogen, mooien
Kerstboom nieuwe kaarsjes aao te steken,
opdat de groene boom op den Oudejaars
avond nog eens in volle pracht zou kunnen
Bchittéren.
Felix von Wetterau kwam ioevilbg door
d® kamer en leende haar de .behulpzame
hand bij het moeilijke werk, de r^stj^s uit
de kleine kaarsenhouders te verwijderen,
om er dan nieuwe kaarsjes iu te steken.
Neen, pardon", riep zij opeens. „U ver
geet er daar één. Daar zit nog een klein
stukje in; dat moet er eerst uit. Anders
hangt het kaarsje scheef."
Felix moest glimlachen; Hij maakte het
kleine ding schoon en zette er een ander
kaarsje in.
„U is verbazend radicaal en accuraat",
merkte hij glimlachend op.
„Ja," gaf zij toe. „Dat is inderdaad een
lastig© karaktertrek van mij. Ik ben nooit
tevreden, als een zaak niet heelemaal eu
grondig is afgedaan.
„En ik zou wel willen wedden, dab u niet
tevreden is, vóór u mij een vraag ge
steld hebt, freule Ruth."
„Maar hoe weet u dat?"
„Dat kan ik wel in uw oogen lezen. Uw
oogen verraden alles!"
„Ik zal dus genoodzaakt zijn, een blau
we bril te draden," hernam zij." Maar u
.heeft gelijk. Ik zou u een vraag willen
doen; maar ik ben er niet zeker van, dat
het .niet een zeer indiscrete vraag, is."
„Indiscreet kunt u onmogelijk zijn, freu
le." Althans met voorbedachten rade niet.
Dus dan zou ik dit willen vragen: Waarom
zeideu bij onze eerste ontmoeting in het
archief, dat u slechts voor korten tijd hier
kwaml Wilt u dan weer vertrekken U
xult niet boos zijn, hoop ik, dat ik zoo brü-
taai ben, mij daarin te mengen; maar ik
weet, dat uw vader zoo innig hoopt-, dat hij
u lang, ja, voorgoed bij zioh zal hebben;
Söphie heeft heb mij "gezegd. Maar ik zie
hét'al..... het is inderdaad een indiscrete
onbeleefdheid.... ik vraag u excuus daar
voor."
Graaf Feli: ®chudde 'ontkennend het
hoofd. Hij scheen te ontroerd, om te kun
nen spreken en zijn gelaat zag nog bleeker
clan andere. Ruth vreesde reeds, dat zij
voor de tweede maal een domheid had' be
gaan, en zij echeon niet ongeneigd, haar
wroeging in tranen uiting te geven.
Met geweld onderdnakte graaf Felix ein
delijk zijn ontroering.
„Gij hebt een goed geheugen, freule
Ruth", zeide hij..„Ja, ik heb mij tegenover
u aangekondigd als een gast die slechts ikor-
ten tijd hier zou doorbrengen. Ik begrijp
dat ik u thans ook moet mededèeleti, waar
óm ik mij zoo heb uitgelaten. Ieder mensch
verlang-t er naar, een3 zijn hort uit te Btor-
ten, en indien gij mij wilt aanhooren, zal
ik u alles zeggen. Gij zult dan ook begrij
pen, waarom ik aan mijn vader en zuster
niets zeggen kan. En hoe nader de dag
komt, die... mijn laatste moet zijn, hoe
meer ik de behoefte voel mijn hart te ont
lasten van don z.waren la«t, dien ik au bijna
een jaar heb gedragen. Wilt gij mij dan
aanh ooien 1"
Ruth wan herig gesohrokken over deze
zonderlinge woorden. Zij knikte toestem
mend en verwachtte met spanning, wat
graaf Felix haar zou mededeelen.
„De geschiedenis van den slag, die mijn
leveii trof vóór vijf jaren kent gij reeds,"
zeide hij zacht en treurig. „U zult de smart
die ik daardoor moest lijden, begrijpen en
eerbiedigen, 't Zal u ook wel begrijpelijk
zijn, dat ik een onweerstaanbaar verlangen,
gevoelde, te zoeken en te vinden, wat d®
oorzaak was van den verschrikkelijken plofc-
selingen dood van mijn verloofde. Tooh heb?
ik in de eerste drie Oudejaarsnachten, wel
ke op de drperigé gebeurtenis volgden, da
bekoring, - om den spiegel te gaan onderzoo
ken, weerstaan, omdat het mij een oneer
biedigheid leek tegenover de Dagodaohtenitf
van de betreurde doode."
„Maar waarom juist in den Oudejaars
nacht?" vroeg Ruth. „Waarom kan men
daartoe niet een anderen nacht of dag
nemen en een ander uur?"
„Omdat de spiegel van de 365 dagen in
het jaar er op 364 geheel als een and^g^
gewone spiegel uitziet; alleen in den Oud©-,
jaarsnacht toont hij zijn demonisoh®
krachten."
Zij schudde het hoofd, maar zeide niets.
„Driemaal dus bood ik weerstand aan de
verleiding, maar iu den vierden Oudejaars
nacht, dat was verleden jaa-r, bezweek ik.,
Ik ging, ik stelde mij voor den spiegel en..„
ik zag, nvat die ongeluhkigen zagen."
„Gij?" riep Ruth, ademloos van span
ning.
,,Ja, ik. En ik wil u ook zeggen wat ik
zag. Ik zag, hoe in den spiegel mijn gelaat
plots veranderd werd in een afschuwelijk
doodshoofd, en ik meende een stem t©
hooren, of heb ik werkelijk die stem
gehoord die de gruwelijke woorden
sprak: „Media vita in morte sumus". (Te
midden van het leven zijn wij in den dood.),
(Wordt vervolgd.)
