VOOR DEJEUGD
DAGBIAD v
No. ISS^Ï.
Woensdag* 18 October.
Asm© 1911.
A
Aan oude en nieuwe vriendjes.
SchaMonenwerkjes.
Allerlei
unstjes.
Hoe de twist eindigde.
v y}
I ion
I* <i i iiii 111>«-
*lv»|* i—I
u de mooie zomer voorbij is en in
zijn plaats de gure
herfst is
gekomen,
ziet ge
=rr-~ oak miJ
yJweer ka.
men
Uit de
vele briefjes van spijt, die ik bij
mijn vertrek van jullie mocht ontvangen,
weet ik dat mijn terugkomst je genoegen
doet. "Wc zullen wederom de lange win
teravonden trachten te verkorten met aller
lei werkjes, spelletjes en kunstjes.
Denkt er evenwel aan, dat cns spelen ook
leeren moet zijn. "Wilt ge aan onze verschil
lende opgaven deelnemen, dan moet ge er
eenige moeite en inspanning vóór over -heb
ben. Hierover bebben we trouwens den vo-
rigen winter niet te klagen gehad. We zijn
dan ook vol goeden moed dat een groote
«haar.Van vriendjes en vriendinnetjes onze
opgaven, ijverig zullen: uitwerken!
Met frissehen - moed. dus aan de_ gangl
L. 1
L
„Ré, neef, wat is dat nu voor een! raar
woord? Scha-blo.nen, wat zijn dat?"
„Ja, vriendjes, Schablóne is eigenlijk' een
Duitsch woord en als ik dat voor jullie 'in
het Hollandsch vertaal, dan...» dan zijn
iullie nog even wijs.
Ik zal daarom trachten het je iiit te
leggen: Toen ik ook nog een kleine jongen
was (dat is wel lang geleden, maar ik weet
het toch nog goed) stond ik wel eens .te
kijken voor een pakhuis of fabriek, waaruit
kisten werden te voorschijn gebracht. Die
kisten bevatten dan datgene wat op zoo'n
fabriek gemaakt werd en moesten dan- per
wagen of schuit worden vervoerd. Voordat
dit geschiedde kwam er een man het
pakhuis uit met een kwast en een verfpot
en schilderde dan eenige letters op de
kisten bij voorbeeld
A. W. S.
L.
wat dan beteekent: A. W. Sijthoff, Leiden,
of iets dergelijks. Dat zult ge allen ook wel
eens gezien hebben, nietwaar En hebt ge dan
niet opgemerkt, dat de man met het schil
deren van die letters in een oogenblik klaar
was, veel gauwer, dan een schilder het ge
woonlijk doet?
Hoe deed' hij dat?
Ja de meesten uwer zullen het nu wel
weten, maar voor wie het niet weet wil ik
het hier vertellen: de man had een vier
kant blikken of zinken plaatje in de hand,
waarop de letters waren uitgesneden. Hij
legde het plaatsje op de kist, ging met de
verfkwast eenige malen over het plaatje
heen en als hij het dan oplichtte, stonden
de letters keurig netjes op de kist.
Leuk, hè I
Zmlka plaatjes nu heeten „Se.hablonen"
of „mallen" en evenals de pakhuisknecht
gaan wij nu ook verschillende dingen schil
deren, natuurlijk geen letters op kisten,-
neen iets veel mooiers I Bij voorbeeldver
schillende fraaie randjes, langs portret,
lijstjes, tafelloopers enz.
„Dat is alles heel mooi, neef, maar hoe
komen we dan aan die
Aan die Schabionen? Wel doodeenvoudig,
die maken we zelf!
„Wablief!"
"Wel ja 1 Natuurlijk kunnen diegenen, die
een gevulden spaarpot hebben, dergelijke
Schabionen in allerlei modellen in den win
kel koopen; maar, ten eerste hebben we
niet allemaal een gevulden spaarpot; ten
tweede ió het veel goedkooper en boven
dien: bet is eigenlijk wel zoo aardig om ze
zélf te vervaardigen.
In plaats van blik of zink nemen we
karton, dat niet te dik is maar toch stevig.
Voorts hebben we noodig een Schablonenmas.
¥e doen bet evenwel met wat minder en
maken ook ons snij gereedschap zelf.' We
nemen daarvoor een 10 cM. lang, langwerpig
rond stokje, zoo ongeveer als een timmer-
manspotJood en maken aan ééne zijde hier
van een gleuf van eenige centimeters. Nu
zoeken we een oude stalen klokkcveer op,
hakken daarvan een stukje af, ter lengte
van 3 of 4 c.M. en steken dit tusschen
de gleuf. Als we pu de gleuf met dun touw
stevig toebinden en het 'eene uiteinde van
de stalen veer schuin afslijpen, hebben we
een stuk gereedschap zooals de drukkers
gebruiken en dat uitstekend voor ons doel
geschikt is. Bovendien heeft dit mesje nog
het voordeel, dat we ons er niet zoo gauw
aan zullen snijden als aan een gewoon mes,
dat in vele kleine handen een te gevaar
lijk voorwerp is.
Opdat jelui goed zult begrijpen, wat d$
Afb. l.
bedoeling is, geven we hierboven een af
beelding van zulk een mesje.
Zijn we zoover met ons gereedschap klaar
gekomen, dan kunnen we met het Schablo-
nensnijden beginnen, doch hiermede wachten
we tot de volgende week. Zorgt dan papier,
mes en ook een potlood gereed te hebben.
Een aardig kunstje.
Dit kunststukje is zoo eenvoudig als het
ei van Columbus, nadoen is evenwel geen
kunst De oplossing zelf-vinden, dat 'is het
ware!
Men knipt van. karton een ring.. Aan dien
ring hangt men twee kurken, dio door mid*,
del van een touwtje aan elkander verban*
den zijn. Om dit touwtje bindt men weer
een andei touwtje, zóó dat de kurken
er niet doorheen kunnen. (Zie de
afbeelding hierboven). Menigeen van onze
vriendjes zal het nu onmogelijk vinden
de kurken van den grooten ring He ver
wijderen, natuurlijk zonder dat een van beide
beschadigd wordt. Als we het je evenwel
zeggen, zal iedereen uitroepen: „Hoe eea-
••wwadig!" We zeggen het je nu eens lekker
niet; Jullie kunt zelf zoeken en die- het
deze woek niet gevonden hééft, kan de op*
lossing vinden in ons volgend nummer.
Rekenkundige raadsels.
Vraag
Welke getallen worden grooter als mon
er ecu cijfer van wegschrapt?
-Soj6. lojftp qoq nuAxvup uom S[u 'Zao
'QX 'HX 'XI 'AI oipsHmraotf
:pAMoi]uy
Vraag
Hoe kan men 45 van 45. aftrekken en 45
overhouden
c S g l 6 I f 9 8
-cf ±z Q 8 i 9 «f f Z I
-cf uauiez «}==ISSi'S9AS6
:pj,QQOi)uy
NEEF HEINErVIAN.
Er waren eens twee haae-kuikens in de
kippenren: de eene gitzwart en de andere
melkwit, en die nu voortdurend overhoop
lagen sameü, omdat zij zicb ieder voor zich*
even gewichtig voelden en elkaar voortdu
rend in het haar zaten.
„Jou lcelijke zwartkop," schold de een.
„Melkmuil," antwoordde de ander!
En zoo begon het weer.
Op een kleinen afstand van de ren stond
de bunzing, die de kleine kiekens nog niet
kende, zoo pas kwamen ze kijken!
„Mag ik (J eens een wijzen raad geven,
hoeren", begon de bunzing
„Wie is U eigenlijk?" begon de zwarte.
„Ik ben raadsheer in dienst van het kip-
penrijk.''
„O aoo r? zei do wit-te gerustgesteld.
„Daarop jongenheer, raad ik U nog
